Bioscoopbeheerder Tom Poppink per 1 mei naar Nijmegen
,lk wilde de
uiste mensen
>ij de juiste
ilm brengen"
Texelaars zijn een
realistisch publiek
Een illusie armer"
Koersen vreemde valuta
Zilveren jubileum
meester Bruin
iUILLETON
jIDAG 24 MAART 1978
TEXELSE COURANT
PAGINA 9
,ln zekere zin zijn de Texelaars wel een bijzonder bioscooppubliek,
t is me opgevallen dat ze niets moeten hebben van fantasie- en
rorfilms. Daar zijn ze te nuchter voor. The Excorcist was landelijk
i topper maar liep hier uitgesproken slecht. Ook het betere genre
itie- en misdaadfilm doet het hier maar matig zoals The Godfather
French Connection. Maar oorlogsfilms lopen op Texel buitenge-
on goed. Verder is de interesse hetzelfde als overal. „Een brug te
„Soldaat van Oranje" en „Jaws" waren ook hier toppers. Bij
films gebeurde 't soms dat we helemaal uitverkocht waren. Dat
nt maar zelden voor want het City theater heeft 344 zitplaatsen en
is voor een gemeente als Texel wel erg groot".
an het woord is de 43-jarige Tom
pink die per 1 mei zijn taak als
eerder van de Texelse bioscoop
rlegt. Poppink heeft promotie ge-
ikt, want hij treedt in dienst van de
Nationale Bioscooponderneming en
It in Nijmegen de zorg over vijf
iters van deze 40 bioscopen omvat-
Ie onderneming. Hij wordt supervi
wat betekent dat hij zich zal
ghouden met de voor hem meest
(rekkelijke kanten van het bioscoop-
het programmeren van defilmsende
lakten met het publiek.
us niet meer kaartjes knippen,
jonmaken en films draaien. Dat
st op Texel allemaal wel. Poppink
ft het 4 '/i jaar gedaan, samen met
vrouw. Het aanbod om naar Nijme-
te komen was te aantrekkelijk om
op in te gaan, maar de fSmjlie'
ipink verlaat Texel toch met' haft4"-
„Ik denk dat ik hier vaak een paar
dagen kom doorbrengen want we
ïn in Nijmegen de zee missen. Dat
ik altijd zalig gevonden: 's winters
ilang wandelen over het verlaten
ind. Met het Texelse publiek hebben
leuke kontakten opgebouwd. Sinds
hier kwamen is de interesse voor de
sterk toegenomen. Er komen veel
:r mensen. Vooral de Filmganger-
irstellingen zijn een groot succes
'orden. Door deze opzet is het
■j gelijk geworden "films van een beter
alte te draaien zonder dat er een
•j t subsidie voor nodig was"
f
Opvolger
jtoppink wordt opgevolgd door Henk
Leeuwen, thans werkzaam bij inte-
i irverzorger Moerbeek. Ook hij zal
I len met zijn vrouw het City theater
nen. Hij is inmiddels technisch inge-
'kt, maar wat de andere kanten van
vak betreft moet hij nog veel
aring opdoen. Het boeken van nieu-
fiims zal hij voorlopig nog overlaten
de mensen in Hoorn. Daar woont de
I enaar van het City theater: de Exploi-
iemaatschappij Wiebring B.V.
Als Henk van Leeuwen te zijner tijd
over dezelfde capaciteiten beschikt als
zijn voorganger mag het Texelse bios
cooppubliek blij zijn. Want voor Tom
Poppink is film een hobby waar hij graag
over praat en over schrijft. Zijn enthou
siasme is aanstekelijk en dat heeft zeker
bijgedragen aan het succes van Film-
ganger. Deze „Filmliga" telt meer dan
200 leden. Gemiddeld is per voorstelling
160 man aanwezig.
Passieve stap
Poppink noemt zijn vertrek naar Nij
megen een „passieve stap" omdat hij
nadrukkelijk en herhaaldelijk is ge
vraagd. Een sollicitatie is er nooit aan
tepas gekomen. Filmisch gezien is Nij
megen een luilekkerland. De stad hoort
tot de zg. a-gebieden waar gei'mpor-
jteerdë films'vöpf' Trèt 'eerst worden
hgedhakktrltf4tesf'af'hi^eSivv6kerr'gBart de
films naar b-steden zoals Arnhem, Gro
ningen en Breda. Daarna volgt de
c-afdeling waartoe een stad als Den
Helder hoort en Texel hoort tot de
d-afdeling die dus het langst op een film
moet wachten.
In verband met dat laatste streefde
Poppink er nooit naar om grote bekende
films in het seizoen te draaien. Want de
vakantiegangers op Texel hebben zo'n
film toch al betrekkelijk kort tevoren in
hun eigen stad gezien. Dus kwamen er
In het seizoen bewust wat oudere goede
films, die naar verhouding meer aftrek
hadden, omdat het voor de vakantie
gangers zo lang geleden was dat ze ze
hadden gezien, dat ze er nog eens naar
wilden kijken. De verhuurders hadden
moeite met die aanpak, maar gebleken
is dat de Texelse bioscoop ook in het
seizoen prima heeft gedraaid. Overigens
is dat in sterke mate afhankelijk van het
weer. Slecht weer betekent een volle
zaal.
De belangstelling voor de Texelse
bioscoop is dus flink gestegen. Toch
bedraagt de gemiddelde bezetting van
de zaal slechts omstreeks 20%. In
bioscopen op het vasteland is het
gemiddeld 40%. Dat zit 'm volgens
Poppink uitsluitend in het feit dat de
bioscoop te groot is. De belangstelling
van de Texelaars is zeer behoorlijk,
vooral als je in aanmerking neemt dat
meer dan de helft van de Texelaars
niet in Den Burg woont en dus niet zo
makkelijk „even" een bioscoopje pikt.
Als Tom Poppink de zeggenschap en
het geld zou hebben zou de Texelse
bioscoop al lang wat kleiner zijn ge
maakt. Als de zaal met een derde zou
•MMWMNMMWMMimWWVWWV
naar de bioscoop omdat de sfeer er
werd beheerst door balorige jongelui die
tijdens de film flauwe opmerkingen
maakten, met flesjes rolden en vernie
lingen pleegden. Is het Texelse bios
cooppubliek zo moeilijk? Poppink zegt
dat het hem niet is tegengevallen, maar
het is wel nodig geweest af en toe eens
hard op te treden. Vooral op de
zondagavond kwamen de lawaaischop
pers: jongens met een stuk in hun
kraag. Een bijzonder Texels verschijnsel
noemt Poppink het gebrek aan de
U fi r' ür.a*
worden ingekort zou het gezelliger zijn
en zou op de verwarming worden
bespaard. Bovendien zou dan ruimte
ontstaan voor een behoorlijke toneel-
akkommodatie en zou Texel op de
meest voordelige wijze aan 'n volwaar
dige schouwburgzaal zijn geholpen.
De stoelen zouden dan wel door
geriefelijker zitplaatsen moeten worden
vervangen, want daarover wordt alge
meen geklaagd. Wie uitgaat wil comfor
tabel zitten en zijn benen kwijt kunnen.
Ook een gezellig ingerichte foyer waar
na afloop en in de pauze wat gepraat en
gedronken kan worden zou een positief
effekt kunnen hebben.
In het verleden wilden mensen niet
belangstelling voor de kindermatinee op
zondagmiddag. In de stad zitten de
bioscopen op zondagmiddag stampvol.
Hier nooit. „Ik heb met de matinee wel
eens willen stoppen omdat herstel van
de aangerichte schade en het opruimen
van de rommel haast meer kostte dan de
recette kon goedmaken, maar aan de
andere kant moet je bedenken dat het
gaat om het toekomstige bioscooppu
bliek dat je dus niet van de film moet
vervreemden".
Wat Tom Poppink ook tegenstaat is
de buffetaktiviteit. De mensen blijken er
behoefte aan te hebben om in de pauze
wat te drinken of een ijsje te eten. Het
heeft natuurlijk niets met film te maken,
maar de buffetverkoop veroorzaakt wel
Het echtpaar Poppink in de projectiecabine
van het City-theater.
10 tot 12% van de totale omzet en zal
dus in stand blijven.
In technisch opzicht werden in de
bioscoop belangrijke verbeteringen aan
gebracht in de Poppink-periode. De
machines in de cabine werden vervan
gen waardoor de kans op storing sterk
werd verminderd. De ouderwetse kool
spitslampen maakten plaats voor
Xenonlampen, die nooit onverwacht
uitvallen als ze op de voorgeschreven
tijden worden vervangen. Ook de ge
luidsapparatuur werd verbeterd,
wat zelfs een voorwaarde was om
bepaalde (muziek)films behoorlijk te
kunnen vertonen.
Krant
Bij de Texelse Courant vinden ze het
erg dat Tom Poppink weg gaat. Want
het betekent dat een eind komt aan de
stukjes die hij wekelijks schreef voor de
rubriek „filmnieuws" tegen een honora
rium dat bestond uit een gratis abonne
ment. Die stukjes waren van een bijzon
der goede kwaliteit omdat de filmlief
hebber er objectief in werd voorgelicht.
In tegenstelling tot wat men zou denken
hemelde Poppink „zijn" films lang niet
altijd op. Als een film de moeite van het
bekijken volgens hem niet waard was,
schreef hij dat óók. Met het gevolg dat
het publiek vertrouwen kreeg in die
stukjes en er voor het City theater
gunstig op reageerde. Hoewel dat uiter
aard met zekerheid is vast te stellen
kan rustig worden aangenomen dat die
schrijverij aanmerkelijk heeft bijgedra
gen aan het gegroeide bioscoopbezoek.
Poppink: „Ik heb er altijd naar gestreefd
de juiste mensen bij de juiste film te
brengen".
Westduitse marken 100 f 105,50
Belgische francs 100 f 6,73
Franse francs 100 f 46,25
Zweedse kronen 100 f 45,50
Zwitserse francs 100 f 112,25
Deense kronen 100 f 37,50
Amerikaanse dollars 1 f 2,14
Engelse ponden 1 f 4,06
Oostenrijkse schillingen 100 f 14,75
Italiaanse lires 10.000 1 24,25
Op 1 april is het 25 jaar geleden dat de
heer J. Bruin onderwijzer werd aan de
openbare lagere school van Oudeschild.
Het zilveren jubileum zal op zaterdag 8
april worden gevierd. Van half drie tot
half zes zal „meester" Bruijn het mid
delpunt zijn van een receptie die in
dorpshuis 't Skiltje wordt gehouden.
Uiteraard is ieder, in het bijzonder
ouders en oud-leerlingen, welkom om
de jubilaris te feliciteren. Bij die gelegen
heid zal hem een geschenk worden
aangeboden namens de leerlingen, oud
leerlingen en ouders. Wie een bijdrage
wil geven voor dit geschenk kan gebruik
maken van rekening 3625.43.879 van de
Rabobank t.n.v. de o.l. school Oude
schild. Het gironummer van de bank is
87548. Wie liever een bedrag kontant
betaalt kan terecht bij een van de
collega's van de heer Bruijn, graag voor
1 april. Het ingezamelde geld zal tevens
worden gebruikt om gedeeltelijk de
kosten te dekken van een kinderfeest
dat woensdag 5 april wordt gehouden
en dat bestaat uit een musicalopvoering
in 't Skiltje en een spelletjesbijeenkomst
in de school.
door Leida Graafland
Een goed half uur later staat de tent
overeind, stevig verankerd door een
aantal haringen. Jossa heeft zo goed en
zo kwaad als het kan geholpen. Nu haalt
Driek een lantaarn uit de auto en hangt
die in de tent op, waarna hij hem
aansteekt. „Zo", constateert hij, verge
noegd knikkend, „kunnen we zien, wat
we doen. Zeg, we pakken nog niets uit,
zetten het in de tent en doen dan alles
op slot, tent, auto, en gaan in de kantine
eten. Dat heb ik al met de patroon in
orde gemaakt. Het eten was hier nooit
slecht. Tenminste, verleden jaar nog
was het prima".
De jongeman is een en al bedrijvig
heid en Jossa knikt tevreden, als hij één
slaapzak tegen de linkerwand plaatst en
de ander aan de rechterwand. Met de
koffers ertussen. Is er in ieder geval
enige privacy. De twee plat op elkaar
gelegde koffers kunnen zodoende te
vens als tafeltje gebruikt worden, als ze
om welke reden dan ook in de tent
willen eten. Driek bekijkt een en ander
nog eens en wijst ten overvloede naar
een paar haken, die hij bevestigd heeft
aan een der tentstangen. „Daar kun je
wat kleren en zo ophangen. Je zult je
wel wat moeten behelpen. Hoe vind je
het overigens zo?".
„Mieters", zegt ze uit de grond van
haar hart. Ze begint er zowaar nog schik
in te krijgen. Als het weer nu een beetje
redelijk blijft, is het niet eens zo koud in
de tent. Enfin, ze heeft ook warme
kleren bij zich. In deze tijd van het jaar
kun je immers van alles verwachten.
De kantine is niet groot, maar gezel
lig. Ze moeten zelf het eten halen, maar
dat is geen bezwaar. Driek doet het
bereidwillig voor beiden. Jossa proeft,
tevreden knikkend. „Niet slecht", zegt
ze, als ze aan de soep begint. Als de rest
ook zo is
„En niet duur", weet de jongen. „Ik
kom hier nu voor de vierde keer. Het is
altijd prettig en beschaafd, omdat niet
iedereen wordt toegelaten. Doordat een
zekere selectie wordt toegepast, krijg je
hier een iets beter soort publiek, begrijp
je?"
Ja, Jossa kan het zich enigszins
voorstellen. Maar ze ziet toch nog een
beetje op tegen de komende nacht. Hoe
zal Driek zich gedragen entre nous in de
kleine tent? Niet dat ze bang is voor
hem. Hij wekt steeds meer vertrouwen
bij haar in. Maar toch
Na het eten roken ze een sigaret en
drinken limonade. Hij zegt intussen:
„We kunnen twee dingen doen: eerst
nog een wandelingetje maken in de
omgeving tussen twee haakjes: ik
ben hier tamelijk goed bekend of in
de wagen stappen en nog een ritje
maken. Jij mag het zeggen".
Ze kijkt op haar horloge. Nauwelijks
half negen. Veel te vroeg om al naar de
tent te gaan om te gaan slapen. Maar ze
voelt wel wat voor een wandeling. Dus
betaalt Driek maaltijd en limonade en
gaan ze samen naar buiten. Via de
kamppoort naar de weg. Hij slaat linksaf
en zegt: „Een paar kilometer verder is
een dorp. Morgen kunnen we er wel
heengaan om inkopen te doen. Hier, in
België, kun je in de dorpen vaak
goedkoper terecht dan bijvoorbeeld in
Luik. Tenzij je in supermarkten en zo
koopt. Ik ben er wel eens geweest, in
deze stad, maar je kunt er zo verduveld
moeilijk je auto kwijt. Luik is trouwens
net een doolhof: je moet zó uitkijken dat
je niet verkeerd rijdt. Er is veel éénrich
tingsverkeer, daardoor raak je ook wel
eens de draad kwijt. Twee jaar geleden
kwamen we helemaal aan de verkeerde
kant van de stad uit; we hebben
kilometers omgereden voor we eigenlijk
weer op de goede weg waren".
Jossa luistert. Ze vindt het een beetje
eng op deze donkere weg, waar om de
honderd meter een flauw brandende
gaslamp wat licht verspreidt. Instinct
matig zoekt ze zijn hand en als ze die
gevonden heeft, drukt Driek die begrij
pend. „Je hoeft niet bang te zijn", zegt
hij op kalme toon; „ik ken de weg hier
wel dromen, zelfs in het donker. Trou
wens, het kan hier niet missen, want er
zijn tot vlak bij het dorp geen zijwegen".
Na een kwartier keren ze om. „In het
dorp is om deze tijd toch niets te
beleven. Nu ja, de café's zijn open; we
zijn er eens een keer in geweest, maar ze
zetten het hier allemaal op een drinken
en daar houd ik niet van".
Terug in het kamp en in de tent.
steekt hij de lamp weer aan. „Ik heb een
klein schaakspel bij me; kun je schaken?
Ja? Het is een soort hartstocht van me.
Doen we het? Heb je zin?".
Ja. Jossa heeft er wel idee in.
Bedrijvig zoekt de jongen in een grote
tas en komt dan te voorschijn met het
schaakspel, dat hij plaatst op de koffer.
„Gemakkelijk voor de reis", zegt hij,
wijzend op de gaatjes in de velden.
„Vallen de stukken niet zo gauw om".
Jossa zakt op de slaapzak neer. Het
licht valt vrij goed op het kleine schaak
bord. Ze spelen. Jossa heeft het een
poosje niet gedaan en verliest prompt de
eerste partij. Maar bij de revanche staat
ze geruime tijd op winst, al verliest ze
die tenslotte nog door een fout. Driek
zegt: „Je speelt echt goed, maar je
moet je zetten wat beter beoordelen,
voor je ze doet. Machtig, dat je zo
aardig kunt schaken". Hij ruimt alles op
en vraagt onderwijl: „Wil je nog wat
drinken? Ik heb een fles limonade bij me.
Als je morgen liever wat anders wilt,
bijvoorbeeld sherry, kunnen we het
gaan kopen".
De limonade komt tevoorschijn. Er
zijn plastic bekertjes. Jossa vraagt:
„Drink jij niet? Ik bedoel alcoholhou
dende dranken?"
„Af en toe. Het scheelt me zo weinig,
zie je? Als het warm is, drink ik wel eens
een flesje bier, maar voor het overige
ben ik tevreden met limonade of cola.
Vind je dat kinderachtig?"
„Welnee, waarom zou ik? Integen
deel".
De jongen komt tenslotte overeind.
„Ik ga nog even buiten kijken of alles in
orde is. Doe het maar kalm aan, ik blijf
wel een kwartiertje weg". En verdwijnt
zonder meer naar buiten, het tentzeil
zorgvuldig achter hem toesluitend. Jos
sa is er door getroffen, want op delicate
wijze geeft hij haar te kennen, dat ze
zich rustig voor de nacht kan klaarma
ken. Keurige knul, denkt ze tevreden.
Mijn vertrouwen in hem is niet mis
plaatst.
Ze ligt al enige tijd in de slaapzak, als
de jongen terugkomt en opnieuw het
tentzeil toemaakt. Hij draait het lamp
licht lager en gaat zich dan ook ontkle
den. Jossa ligt met haar gezicht naar het
tentzeil. Enkele minuten later vraagt de
jongen: „Wil je in het donker slapen of
heb je liever, dat ik het licht laag laat
branden?"
„Van mij mag het uit, hoor", ant
woordt ze. „Ik slaap altijd in het
donker".
Even later is het licht uit. Ze hoort
hem in de slaapzak kruipen. „Welterus
ten, Jossa. Ik hoop, dat je goed zult
slapen. Maken we er morgen een gewel
dige dag van, nou?"
Ze komt overeind en zoekt zijn hand,
die ze even drukt. „Doen we, Driek.
Goede nacht".
Natuurlijk ligt ze nog een poos wak
ker. Want ondanks is de vrees voor
narigheid met de jongen nog altijd niet
helemaal geweken. Pas als ze zijn
regelmatige ademhaling hoort, valt de
spanning weg en vermant ze zich.
Slapen. De reis van Boxtel hierheen is
toch wel een beetje vermoeiend ge
weest.
(wordt vervolgd)
