„Tentacles"
Afscheid van een trouw Texelganger
g- Electrohuis
Bakker
IIaUSIIÜIIWS
Bescherm uw ellaitf
Koersen vreemde valuta
Scouting Texel hield
districtswedstrijden
De nieuwe LP
van de Wings
Toeristische tip leidl
tot proces verbaal
,WAT IK ZEGGEN WOU.."
VERVOLG VAN PAG. 1
V RIJ DAG 14 APRIL 1978
TEXELSE COURANT
PAGINA S
aantrekkelijker gemaakt zien. Enkele
NW-vrouwen klaagden over de slechte
busaansluiting die ontstaat als de boot
gaat pendelen. Jook Nauta vertelde dat
Texel bij het busvervoer al in een
gunstige uitzonderingspositie zit. Hier
worden buslijnen gehandhaafd die el
ders volgens de thans geldende regels al
zouden zijn opgeheven.
Goedkoop abonnement
Texels Belang heeft als enige in de
raad vertegenwoordigde groepering
geen steun betuigd aan het streven van
het FNV naar een goedkoop veerabbon-
nement voor Texelaars. Desgevraagd
zei Joustra niet te weten wat de reden
daarvan is. Persoonlijk was hij echter
warm voorstander van zo'n abonne
ment.
Zo werd nog geruime tijd over allerlei
zaken gepraat. Texels Belang werd
kleurloosheid verweten, wat de verte
genwoordiger van deze groepering juist
een voordeel vond. Dat Texels Belang
niet bij een landelijke moederpartij ad
vies kan inwinnen werd ontkend. De
individuele leden van Texels Belang zijn
lid van diverse landelijke partijen waarbij
men kan aankloppen als dat ooit
nodig zou zijn.
De NVV-dames lieten in vele toonaar
den blijken dat Texel dringend een
overdekt zwembad nodig heeft, liefst in
Den Burg. Nauta legde uit dat de aanleg
van zo'n bad nog wel een haalbare kaart
is maar de exploitatie is onmogelijk
omdat het draagvlak van de bevolking te
klein is. De enige kans ligt in combinatie
met een recreatieproject. Het is de
bedoeling dit in De Koog van de grond
te brengen. Ook de Texelse bevolking
zal daarvan gebruik kunnen maken.
Mevrouw Van Trigt vond dat in ieder
geval begonnen kan worden met uitbrei
ding van de openingstijden van het
bestaande zwembad, 's Avonds en 's
morgens kan men er niet terecht. Vooral
na de invoering van de zomertijd (om
half acht gaat het bad dicht) wordt dat
als een belemmering gevoeld.
Verder werd nog gepraat over de
moeilijke werkgelegenheidstoestand op
Texel en over de problemen die het
deelnemen aan partieel onderwijs met
zich meebrengt.
Lang voordat men was uitgepraat
moest de voorzitster weoens de gevor
derde tijd het eindsignaab geven. De
sprekers kregen een boekwerkje als
geschenk, voorzien van een rozet in de
(voor zover mogelijk) passende politieke
kleur.
Dit weekend f 14,95
MAMMmMMMMMMMWMWMMMMMMMWW
pnieuw dat jullie Texelaars altijd zo
riendelijk en voorkomend zijn tegen
ins, terwijl wij toch de hele rust en
lezellige sfeer van jullie eiland mooi in
Ie war gooien.
Dat het toerisme voor de midden-
tand een grote bron van inkomen is, is
lan ook het enige wat daar tegenover
taat. Wij komen, omdat wij bij jullie
lie dingen vinden, die wij, vooral in de
andstad Holland maar ook elders, zo
irg missen. In feite niets bijzonders,
illeen maar frisse lucht, goed drinkwa-
er en rust. Veel mensen komen naar
g ullie en genieten er onbewust van.
/raag je, „waarom ga je naar Texel?"
la, waarom? Het is daar zo anders".
Maar wat gebeurt er als je ook op
Texel geen zuivere lucht, geen goed of
e weinig goed water en geen rust meer
t rindt? Dan is het op Texel niet meer
inders en zijn de toeristen dat eens zo
nooie eilandje gauw vergeten.
Als voorbeeld Scheveningen, door
ie lozing van rioolwater in zee is het
\ater te vuil en de verandering van de
itroming door de Deltawerken Is het
itrand veel smaller geworden: de
oeristen zijn verdwenen.
En dat zie ik als leek, want ik ben
geen econoom, ik weet niets van al die
cijfers. Maar ik weet wel dat als er een
dubbeldekker komt, er ook autobanen
en parkeerruimte moeten komen.
Hoeveel water is er voor die auto's,
het familie-juweel, nodig? Wat voor
luchtvervuiling veroorzaken die en hoe
veel lawaai maken ze? Lawaai, waar
niet alleen de mensen maar ook de
vogels last van hebben.
Dan wordt het dagtoerisme. 's
Morgens met de auto overvaren, over
de brede autobaan het eiland rond rij
den en weer terug. Want verder valt er
dan niets te beleven, 's Winters kun
nen jullie dan op de autobaan fietsen,
maar dat is niet zo interessant als op
jullie mooie fietspaadjes, en de parkeer
ruimtes liggen dan ook verlaten.
Daarom wees wij» met jullie eiland,
het JUWEEL VAN NEDERLAND.
Van Nederland? Van heel Europal
Een (egoïstische?) toerist,
L. Ariës
Nootdorp.
In het voorjaarsnummer van
„Texeltoerist" worden de vakantie
gangers geadviseerd veel te wan
delen en te fietsen. In het desbetref
fende verhaal komt een tip voor om
eens een wandeling te maken vanaf
De Cocksdorp naar De Koog, over
het strand via De Slufter. De
meeste mensen wagen zich echter
niet in het plaatselijk nogal diepe en
snel stromende water van de Sluf
tergeul en maken daarom een om
weg door de Sluftervlakte. Maar
dat gebied is sedert kort afgesloten
in veband met vogelbroedaktivitei-
ten. Zodat de wandelaars tot hun
ongenoegen oog in oog komen te
staan met de vogelwachter die dan
zijn plicht moet doen. De betreffen
de wandeltip zal in de eerstvolgen
de nummers van Texeltoerist wor
den weggelaten
Van vrijdag tot en met maadag is in
et City theater de film „Tentacles"
vangarmen) te zien.
Wat is er nu weer aan de hand aan de
Amerikaanse kust? Opnieuw verdwijnen
r zwemmers en zeilers. De kustwacht
aat op onderzoek uit en vindt wrakken
an boten en gruwelijk verminkte licha-
len. Hoewel de plaatselijke overheid de
raarheid probeert te verbergen, blijkt
Dch wel dat een of ander zeemonster
iet kustgebied onveilig maakt. Een
jumalist, een ichthyoloog viskundi-
ie) en de districtssheriff proberen ach-
ar de waarheid te komen. De koppig-
eid van de journalist en de deskundige,
viens vrouw en schoonzus de dood
'inden, leidt tot de ontdekking van wat
lanvankelijk „het ding" wordt ge-
loemd. Het blijkt een tweeduizend
lond zware inktvis te zijn die, dolgewor-
len door radioseinen en elektronische
chokken, mensenvlees als hoofdvoed-
el is gaan beschouwen. De ichthyoloog
leeft toevallig twee afgerichte walvis-
sen tot zijn beschikking en als laatste
redmiddel worden deze intelligente die
ren tegen de achtarm in de strijd
geworpen.
e«vtN UW LEZERS BUTEN VTRAKTWOOROCIUXK© (X WD4XTS
Als toerist verwonder ik mij steeds
Opnieuw knappe onderwateropna
men en ditmaal interessante bijrollen.
Vooral de oude John Huston heeft er
weer veel plezier in en ook Shelly
Winters en Henry Fonda zijn in de kleine
rollen het aankijken waard.
Niet bijster origineel deze in het kiel
zog van de „Witte haai" gemaakte film,
met een scenario vol schaamteloos
jatwerk. Wèl loopt de spanning nu en
dan lekker op, vooral als er weer iemand
het slachtoffer wordt van de slijmerige
Westduitse marken 100 f 105,25
Belgische francs 100 f 6,68
Franse francs 100 f 46,00
Zweedse kronen 100 f 45,25
Zwitserse francs 100 f 114,50
Deense kronen 100 f 37,25
Amerikaanse dollars 1 1 2,10
Engelse ponden 1 f 3,92
Oostenrijkse schillingen 100 f 14,73
Italiaanse lires 10.000 f 23,75
Met acht armen tot je beschikking mag je
zo'n lekker hapje niet laten lopen.....
oerkracht van dit koppotig weekdier.
(Toegang 12 jaar en aanvang 20.00 uur).
Zondagmiddag 3 uur „Winnetou het
grote opperhoofd" een western voor de
jeugd, waarin het nobele opperhoofd in
zijn strijd tegen hebzucht en onrecht
vaardigheid wordt bijgestaan door z'n al
even nobele vriend Old Shatterhand.
Die hulp is broodnodig want er lopen
erg veel gluiperige kereltjes rond, die
alles doen om de vrede te verstoren. Een
uiterst vrije bewerking van Karl May,
voor alle leeftijden.
In het afgelopen weekend werden op
Texel door padvinders uit het district
Haakshoek (noordelijk Noordholland)
onder auspiciën van Scouting Texel
speurwedstrijden gehouden. Er werd
aan deelgenomen door 9 groepen af
komstig uit Schagen, Texel en Den
Helder.
De padvinders en padvindsters gin
gen zaterdagmiddag 13.00 uur van start
voor een tocht over het eiland die tot
zondagmiddag 15.00 uur duurde.
De opdrachten die door de jongelui
uitgevoerd moesten worden hadden
allemaal te maken met het motief van
deze twee dagen, namelijk dat
Texel Texel niet meer was, maar Texe-
lonie waar men met een ondoordring
bare jungle te maken heeft. Tal van
opdrachten moesten dan ook in het bos
worden uitgevoerd. Ook het strand
werd meermalen in het spel betrokken.
Hoofdzakelijk omdat het merendeel
van de Texelse gidsen pas onlangs geïn
stalleerd werd deden zij het iets minder
dan de jongensploeg die als eerste
eindigde. De Texelse verkenners had
den aan de finish een voorsprong van 8
punten op een van de Helderse ploegen
die als tweede eindigde. De „Reeën-
groep" die als eerste uit de bus kwam
bestond uit: Marcel Bakker, Gijs Keijzer,
Sieme-Jan Rijk, Tony van der Meer,
Marco Kortenhoeven en Albert Jo Kor-
tenhoeven.
Op 29 april gaan deze verkenners naar
de regionale wedstrijden die in Den
Helder gehouden zullen worden. Hier
aan wordt onder andere deelgenomen
door groepen uit Beverwijk en Zaan
dam.
NW-VROUWEN DISCUSSIEERDEN
MET RAADSKANDIDATEN
misschien niet juist zijn. Volgens Joustra
zitten in Texels Belang mensen die de
landelijk en provinciaal verband op
brengen: christelijken, socialisten en
„misshien wel" WD-ersJoustra
stelde vast dat het een goede zaak zou
zijn als de gemeenteraad helemaal niet
meer door vertegenwoordigers van lan
delijke politieke partijen zou worden ge
vormd.
Samenwerking
Namens de WD Texel zei Harry Wuis
dat zijn partij de goede samenwerking in
de gemeenteraad van groot belang
acht. Vrijheid staat bij de liberalen hoog
aangeschreven met als konsekwentie
dat het individu een zo groot mogelijke
verantwoordelijkheid moet dragen. De
overheid heeft in de maatschappij
slechts een dienende taak.
Er werden veel (schriftelijke) vragen
gesteld. Naar aanleiding daarvan zei
Harry Wuis dat het landelijk streven van
de WD om te bezuinigen op het
openbaar vervoer niet betekent dat de
busdiensten tussen de Texelse dorpen
zullen worden beperkt. De WD Texel
ondersteunt het streven om het be
staande niveau tenminste te handhaven
en zal zich niet verzetten tegen de
financiële uitgaven die de gemeente zich
in deze moet getroosten. Een van de
dames vond dat het openbaar vervoer
helemaal uit de algemene middelen zou
moeten worden betaald zodat het voor
de passagiers gratis zou zijn. Wuis en
Nauta legden uit dat het tarief voor de
passagiers van weinig invloed is op de
belangstelling voor het openbaar ver
voer. De eigen auto is aanmerkelijk
duurder maar toch wordt daaraan door
vrijwel ieder de voorkeur gegeven om
dat het makkelijker en vrijer is. De
mensen willen mobiel zijn.
Afsluitingsbeleid
De WD Texel heeft bedenkingen
tegen het nogal stringente afsluiten van
natuurgebieden. Wuis zei dat dat niet
strijdig is met het streven naar natuur
bescherming dat ook door de WD
wordt onderschreven. Men wil slechts
waken voor overdrijving. Al pratende
kwamen de standpunten toch wel dicht
bij elkaar. G. van der Kooi van het Pakt
was ook tegen overdrijving en ergerde
zich aan het prikkeldraad maar onder
schreef niettemin de noodzaak ervan.
Nauta zei zeer tevreden te zijn over de
wijze waarop de Texelse natuurgebie
den worden beheerd. Met name Staats
bosbeheer pleegt in deze nauw overleg
met de gemeente. Overigens moet niet
vergeten worden dat afsluiting niet de
enige methode is om de natuur te
beschermen. Ook educatie (opvoeding
van het publiek) is belangrijk. Want het
hangt vooral af van het gedrag van de
mensen.
Wat het streekvervoer betreft zei Van
der Kooi dat de gemeente proeven moet
nemen met kleine bussen. Mevrouw
Dijkema wilde het openbaar vervoer
Onze abonnee de heer H. L. van
Bruggen uit Bilthoven kreeg on
langs te horen dat hij niet lang meer
te leven heeft. Hij is al 27 jaar een
trouw en enthousiast bezoeker van
Texel waar hij veel genoegen heeft
beleefd aan mens en natuur. Bij
wijze van afscheid van het eiland
dat zijn tweede woonplaats is ge
worden had hij er behoefte aan zijn
gevoelens via de krant te uiten. Wij
geven hem daarvoor gaarne de
gelegenheid. Red.
De laatstverschenen nummers van de
Texelse Courant staan in het teken van
afscheid, en wel van burgemeester
Sprenger.
Er zijn er méér die afscheid nemen of
moeten nemen.
Ik weet echt niet meer op wat voor
wijze, maar in 1949 ben ik met mijn
gezin voor vakantie op Texel terecht
gekomen. En er is sindsdien geen jaar
meer verstreken of we vierden onze
vakantie op Texel, de laatste serie jaren
zelfs twee maanden, namelijk in mei en
september. Dan houdt een mens toch
echt wel van zo'n mooi en gezegend
stukje Nederland, ook al wonen we dan
ook echt aan de „overkant", nl. in
Bilthoven. (Toen we in de Binnenburg in
één van de zaken naar een bepaald
artikel vroegen, werden we verwezen
naar de „overkant". Prompt déér een
soortgelijke zaak binnengelopen, maar
toen bleek dat met die „overkant" het
vasteland werd bedoeldl).
Goed, in 1949 op Texel aangeland,
man, vrouw en 4 kinderen, resp. 20, 18,
15 en 13 jaar. En wéér en hóel Op een
stuk land, dicht bij de „Pelikaan", van
C. Zutphen. Een uitzicht dat we daar
hadden! Geweldig. Bij helder weer kon
je ik weet niet hoe ver het eiland
overzien, richting Julianahotel en De
Waal. Ik meen me nog te herinneren dat
je dan zelfs de bus kon zien rijden door
De Waal. Zo heerlijk open was 't uit
zicht! Het terrein naast de bollenschuur
van de familie Zutphen, een serie
eenvoudige en gelukkig primitief aan
doende onderkomens, in de meeste
waarvan we tot in 1961 vakantie hebben
gevierd. Het was heerlijk behelpen,
waar we vooral de eerste jaren sinds
1949 maar al te graag toe bereid waren!
Sindsdien hebben we met alle andere
vakantiegangers jammer genoeg?
hogere eisen voor een vakantieverblijf
verkregen. We hebben er een heerlijke
tijd doorgebracht en met genegenheid
en weemoed denk ik aan de familie
Zutphen terug. Van dat terrein af
hebben we ontzaggelijk veel wandelin
gen gemaakt. Door de bossen; langs
„paal 18" door de duinen naar zee;
langs het strand, maar ook gewoon
boodschappen doen in De Koog, de
wandeling „Tatenhove" voorbij, het
bosje door (waar nog wel eens een
„plasje" moest worden gedaan, vóór je
de open weg naar De Koog insloegl).
We hebben er ontzaggelijk veel aan
goede en mooie dingen beleefd. Een
„wonder" wil ik toch even vastleggen.
Onze zoon Johan, toen dus 18 jaar in
1949, was enkele jaren later geslaagd
voor onderwijzer. De hoofdakte kon je
in die tijd alleen bereiken via de schrifte
lijke cursus Holthuyzen. Daar stond
twee jaar voor. Johan, wat te doen
gebruikelijk was, had voor die twee jaar
een baan als onderwijzer, en wel in
Woerden, en hoopte na het bereiken
van de hoofdakte zijn werk in Ned.
Nieuw Guinea voort te zetten. Na een
spoedcursus van de Zending Ned. Herv.
Kerk in Oegstgeest te hebben gevolgd,
om dit plan te kunnen verwezenlijken,
moest hij uitstel en vrijstelling van
militaire dienst hebben, 't Zal 1951 -
1952 zijn geweest. In ons vakantiehuisje
verwachtten we met spanning de tijding
dat uitstel was verleend. Helaas, op de
dag, voorafgaande aan die waarop hij
zich moest melden, nog geen berichtl
Johan zat er teleurgesteld bij. Toen het
etenstijd werd, zei ik tegen hem: „Kom,
laten we nou maar rustig gaan etenl Je
zult zien dat onderwijl de juffrouw van
het postkantoor in De Koog een tele
gram komt brengen dat je morgen niet
hoeft op te komenl" Een beetje ongelo
vig schouder-ophalen. Enfin: we zitten te
eten; er wordt op de deur geklopt; als ik
„ja" roep, gaat-ie open en steekt de
„juffrouw van het postkantoor" me een
telegram toe, gericht aan J. F. van
Bruggen; ik geef het door aan m'n zoon;
onder ontzaggelijke spanning maakt-ie
't open en leestl Bleek wordend leest-ie
ons dan voor: „U behoeft morgen niet
op te komen. Brief uitstel onderweg".
We stoven als gekken naar buiten met
een waar Indianengehuil, zodat alle
andere verblijven ook open gingen om
te zien wat er aan de hand wasl Ja, wat
een wonderl Zou die „juffrouw van het
postkantoor" nog in leven zijn? En 't zich
misschien ook nog herinneren?
Tot en met 1961 hebben we bij de
Zutphens gastvrijheid gevonden. Maar
zo langzamerhand was 't daar een
drukke omgeving geworden en was de
begroeiing wel zó hoog geworden, dat 't
uitzicht minderde. Om kort te gaan,
vanaf 1962 tot nu toe zijn we gasten
geweest van de familie C. Bakker in de
Dennen, door de jaren heen respectie
velijk in „Tara", „Bleekershuis", „Alle-
sia", „Phoca" en ,,'t Mienthuis". Het
„Boshuis" konden we nooit in. Een
onuitsprekelijk mooi en rustig terrein.
Toen ik begin 1962 bij de VW telefo
nisch informeerde naar dat .terrein,
kreeg ik heel enthousiast van de telefo
niste te horen: „Oh meneer, déér is 't zo
rustig, je kunt er gewoon in adams
kostuum gaan zonnebaden". We zijn de
familie Bakker ontzaggelijk dankbaar
voor de bijzondere wijze waarop ze ons
al die jaren tot nu toe hebben opgevan
gen. En een wandelingen die ik daar heb
gemaakt, zo 's morgens vóór 6 uur, als
je geen ander mens tegenkomtl Alle
kanten uitl En genieten van de natuurl
Het vogelleven, vooral in mei, en dan
die honderden konijnen, die je, als je
echt de eerste bent, voor je voeten en
verderop ziet wegrennenl Plotseling met
veel lawaai opvliegende patrijzen, waar
je je in 't begin een „ongeluk" van
schriktl Mensen wat een rijk leven is dat
op jullie onvolprezen „Texel". Ik heb me
elke keer weer, meest in „Tara" huizen
de, een begenadigd mens gevoeld. En
wat hebben we veel in Derr Burg en De
Koog gedwaald. Men kent mij niet van
naam (wèl bij de ABN in de Parkstraat
en op het postkantoor Den Burg, en
toen de ABN er nog niet was, bij de
bank tegenover Albert Heijn) maar met
een foto er bij (maar dat hoeft nietl) zou
menigeen zeggen: „Oh ja, die vent ben
ik vaak tegengekomen, of is vaak in m'n
winkel geweest (bij Nauta om de 1e
dags-enveloppen I
En nu zijn m'n vrouw en ik 78. De
kinderen zijn getrouwd; we hebben
negen kleinkineren. Behalve Johan, die
alleen is gebleven, maar vele vrienden
heeft, en werkt onder Papua's; eerst
in Ned. Nieuw Guinea, en vanaf 1963 in
Australisch Nieuw Guinea, nu een zelf
standige staat: „Papua New Guinea".
Mijn vrouw en ik hebben overwogen:
het wordt ons een beetje te eenzaam op
dat stille terrein van de familie Bakker.
Als er eens iets is, dan zit je niet zo best.
Maar daar had de familie Bakker een
pracht oplossing voor! Aan de Brink in
De Koog hebben ze nog een van alle
gemakken voorziene bungalow staan:
„Phaisca". Daar mochten we de maand
meiinl Fantastisch! Tussen andere men
sen, en vlak bij alle winkels. Ik zou m'n
vrouw, die nu nog maar heel slecht
loopt, in een invalidenwagentje overal
kunnen brengenlfantastisch.
Maar ja, ik moest eerst naar „Berg en
Bosch", het Bilthovense ziekenhuis,
voor een operatie. Bij die operatie bleek
dat er 'n verkeerd gezwel zat. En nu heb
ik niet zo heel lang meer te leven. Het
valt niet altijd mee dat te moeten
verwerken. Johan is er voor met spoed
uit Papua teruggekomen voor twee
maanden verlof. En desondanks voel ik
me goed, zonder pijn. Maar „Phaisca"
gaat niet door, en dit is een afscheid.
Aan een fantastische reeks van jaren
op Texel is een einde gekomen. Lieve
mensen op Texel, hartelijk dank voor
alles wat ik bij jullie heb genoten.
Probeer Texel vast te houden als een
uitgezocht stuk vakantie-paradijs!
H. L. van Bruggen,
Planetenlaan 58, Bilthoven