„Tentacles" Afscheid van een trouw Texelganger g- Electrohuis Bakker IIaUSIIÜIIWS Bescherm uw ellaitf Koersen vreemde valuta Scouting Texel hield districtswedstrijden De nieuwe LP van de Wings Toeristische tip leidl tot proces verbaal ,WAT IK ZEGGEN WOU.." VERVOLG VAN PAG. 1 V RIJ DAG 14 APRIL 1978 TEXELSE COURANT PAGINA S aantrekkelijker gemaakt zien. Enkele NW-vrouwen klaagden over de slechte busaansluiting die ontstaat als de boot gaat pendelen. Jook Nauta vertelde dat Texel bij het busvervoer al in een gunstige uitzonderingspositie zit. Hier worden buslijnen gehandhaafd die el ders volgens de thans geldende regels al zouden zijn opgeheven. Goedkoop abonnement Texels Belang heeft als enige in de raad vertegenwoordigde groepering geen steun betuigd aan het streven van het FNV naar een goedkoop veerabbon- nement voor Texelaars. Desgevraagd zei Joustra niet te weten wat de reden daarvan is. Persoonlijk was hij echter warm voorstander van zo'n abonne ment. Zo werd nog geruime tijd over allerlei zaken gepraat. Texels Belang werd kleurloosheid verweten, wat de verte genwoordiger van deze groepering juist een voordeel vond. Dat Texels Belang niet bij een landelijke moederpartij ad vies kan inwinnen werd ontkend. De individuele leden van Texels Belang zijn lid van diverse landelijke partijen waarbij men kan aankloppen als dat ooit nodig zou zijn. De NVV-dames lieten in vele toonaar den blijken dat Texel dringend een overdekt zwembad nodig heeft, liefst in Den Burg. Nauta legde uit dat de aanleg van zo'n bad nog wel een haalbare kaart is maar de exploitatie is onmogelijk omdat het draagvlak van de bevolking te klein is. De enige kans ligt in combinatie met een recreatieproject. Het is de bedoeling dit in De Koog van de grond te brengen. Ook de Texelse bevolking zal daarvan gebruik kunnen maken. Mevrouw Van Trigt vond dat in ieder geval begonnen kan worden met uitbrei ding van de openingstijden van het bestaande zwembad, 's Avonds en 's morgens kan men er niet terecht. Vooral na de invoering van de zomertijd (om half acht gaat het bad dicht) wordt dat als een belemmering gevoeld. Verder werd nog gepraat over de moeilijke werkgelegenheidstoestand op Texel en over de problemen die het deelnemen aan partieel onderwijs met zich meebrengt. Lang voordat men was uitgepraat moest de voorzitster weoens de gevor derde tijd het eindsignaab geven. De sprekers kregen een boekwerkje als geschenk, voorzien van een rozet in de (voor zover mogelijk) passende politieke kleur. Dit weekend f 14,95 MAMMmMMMMMMMWMWMMMMMMMWW pnieuw dat jullie Texelaars altijd zo riendelijk en voorkomend zijn tegen ins, terwijl wij toch de hele rust en lezellige sfeer van jullie eiland mooi in Ie war gooien. Dat het toerisme voor de midden- tand een grote bron van inkomen is, is lan ook het enige wat daar tegenover taat. Wij komen, omdat wij bij jullie lie dingen vinden, die wij, vooral in de andstad Holland maar ook elders, zo irg missen. In feite niets bijzonders, illeen maar frisse lucht, goed drinkwa- er en rust. Veel mensen komen naar g ullie en genieten er onbewust van. /raag je, „waarom ga je naar Texel?" la, waarom? Het is daar zo anders". Maar wat gebeurt er als je ook op Texel geen zuivere lucht, geen goed of e weinig goed water en geen rust meer t rindt? Dan is het op Texel niet meer inders en zijn de toeristen dat eens zo nooie eilandje gauw vergeten. Als voorbeeld Scheveningen, door ie lozing van rioolwater in zee is het \ater te vuil en de verandering van de itroming door de Deltawerken Is het itrand veel smaller geworden: de oeristen zijn verdwenen. En dat zie ik als leek, want ik ben geen econoom, ik weet niets van al die cijfers. Maar ik weet wel dat als er een dubbeldekker komt, er ook autobanen en parkeerruimte moeten komen. Hoeveel water is er voor die auto's, het familie-juweel, nodig? Wat voor luchtvervuiling veroorzaken die en hoe veel lawaai maken ze? Lawaai, waar niet alleen de mensen maar ook de vogels last van hebben. Dan wordt het dagtoerisme. 's Morgens met de auto overvaren, over de brede autobaan het eiland rond rij den en weer terug. Want verder valt er dan niets te beleven, 's Winters kun nen jullie dan op de autobaan fietsen, maar dat is niet zo interessant als op jullie mooie fietspaadjes, en de parkeer ruimtes liggen dan ook verlaten. Daarom wees wij» met jullie eiland, het JUWEEL VAN NEDERLAND. Van Nederland? Van heel Europal Een (egoïstische?) toerist, L. Ariës Nootdorp. In het voorjaarsnummer van „Texeltoerist" worden de vakantie gangers geadviseerd veel te wan delen en te fietsen. In het desbetref fende verhaal komt een tip voor om eens een wandeling te maken vanaf De Cocksdorp naar De Koog, over het strand via De Slufter. De meeste mensen wagen zich echter niet in het plaatselijk nogal diepe en snel stromende water van de Sluf tergeul en maken daarom een om weg door de Sluftervlakte. Maar dat gebied is sedert kort afgesloten in veband met vogelbroedaktivitei- ten. Zodat de wandelaars tot hun ongenoegen oog in oog komen te staan met de vogelwachter die dan zijn plicht moet doen. De betreffen de wandeltip zal in de eerstvolgen de nummers van Texeltoerist wor den weggelaten Van vrijdag tot en met maadag is in et City theater de film „Tentacles" vangarmen) te zien. Wat is er nu weer aan de hand aan de Amerikaanse kust? Opnieuw verdwijnen r zwemmers en zeilers. De kustwacht aat op onderzoek uit en vindt wrakken an boten en gruwelijk verminkte licha- len. Hoewel de plaatselijke overheid de raarheid probeert te verbergen, blijkt Dch wel dat een of ander zeemonster iet kustgebied onveilig maakt. Een jumalist, een ichthyoloog viskundi- ie) en de districtssheriff proberen ach- ar de waarheid te komen. De koppig- eid van de journalist en de deskundige, viens vrouw en schoonzus de dood 'inden, leidt tot de ontdekking van wat lanvankelijk „het ding" wordt ge- loemd. Het blijkt een tweeduizend lond zware inktvis te zijn die, dolgewor- len door radioseinen en elektronische chokken, mensenvlees als hoofdvoed- el is gaan beschouwen. De ichthyoloog leeft toevallig twee afgerichte walvis- sen tot zijn beschikking en als laatste redmiddel worden deze intelligente die ren tegen de achtarm in de strijd geworpen. e«vtN UW LEZERS BUTEN VTRAKTWOOROCIUXK© (X WD4XTS Als toerist verwonder ik mij steeds Opnieuw knappe onderwateropna men en ditmaal interessante bijrollen. Vooral de oude John Huston heeft er weer veel plezier in en ook Shelly Winters en Henry Fonda zijn in de kleine rollen het aankijken waard. Niet bijster origineel deze in het kiel zog van de „Witte haai" gemaakte film, met een scenario vol schaamteloos jatwerk. Wèl loopt de spanning nu en dan lekker op, vooral als er weer iemand het slachtoffer wordt van de slijmerige Westduitse marken 100 f 105,25 Belgische francs 100 f 6,68 Franse francs 100 f 46,00 Zweedse kronen 100 f 45,25 Zwitserse francs 100 f 114,50 Deense kronen 100 f 37,25 Amerikaanse dollars 1 1 2,10 Engelse ponden 1 f 3,92 Oostenrijkse schillingen 100 f 14,73 Italiaanse lires 10.000 f 23,75 Met acht armen tot je beschikking mag je zo'n lekker hapje niet laten lopen..... oerkracht van dit koppotig weekdier. (Toegang 12 jaar en aanvang 20.00 uur). Zondagmiddag 3 uur „Winnetou het grote opperhoofd" een western voor de jeugd, waarin het nobele opperhoofd in zijn strijd tegen hebzucht en onrecht vaardigheid wordt bijgestaan door z'n al even nobele vriend Old Shatterhand. Die hulp is broodnodig want er lopen erg veel gluiperige kereltjes rond, die alles doen om de vrede te verstoren. Een uiterst vrije bewerking van Karl May, voor alle leeftijden. In het afgelopen weekend werden op Texel door padvinders uit het district Haakshoek (noordelijk Noordholland) onder auspiciën van Scouting Texel speurwedstrijden gehouden. Er werd aan deelgenomen door 9 groepen af komstig uit Schagen, Texel en Den Helder. De padvinders en padvindsters gin gen zaterdagmiddag 13.00 uur van start voor een tocht over het eiland die tot zondagmiddag 15.00 uur duurde. De opdrachten die door de jongelui uitgevoerd moesten worden hadden allemaal te maken met het motief van deze twee dagen, namelijk dat Texel Texel niet meer was, maar Texe- lonie waar men met een ondoordring bare jungle te maken heeft. Tal van opdrachten moesten dan ook in het bos worden uitgevoerd. Ook het strand werd meermalen in het spel betrokken. Hoofdzakelijk omdat het merendeel van de Texelse gidsen pas onlangs geïn stalleerd werd deden zij het iets minder dan de jongensploeg die als eerste eindigde. De Texelse verkenners had den aan de finish een voorsprong van 8 punten op een van de Helderse ploegen die als tweede eindigde. De „Reeën- groep" die als eerste uit de bus kwam bestond uit: Marcel Bakker, Gijs Keijzer, Sieme-Jan Rijk, Tony van der Meer, Marco Kortenhoeven en Albert Jo Kor- tenhoeven. Op 29 april gaan deze verkenners naar de regionale wedstrijden die in Den Helder gehouden zullen worden. Hier aan wordt onder andere deelgenomen door groepen uit Beverwijk en Zaan dam. NW-VROUWEN DISCUSSIEERDEN MET RAADSKANDIDATEN misschien niet juist zijn. Volgens Joustra zitten in Texels Belang mensen die de landelijk en provinciaal verband op brengen: christelijken, socialisten en „misshien wel" WD-ersJoustra stelde vast dat het een goede zaak zou zijn als de gemeenteraad helemaal niet meer door vertegenwoordigers van lan delijke politieke partijen zou worden ge vormd. Samenwerking Namens de WD Texel zei Harry Wuis dat zijn partij de goede samenwerking in de gemeenteraad van groot belang acht. Vrijheid staat bij de liberalen hoog aangeschreven met als konsekwentie dat het individu een zo groot mogelijke verantwoordelijkheid moet dragen. De overheid heeft in de maatschappij slechts een dienende taak. Er werden veel (schriftelijke) vragen gesteld. Naar aanleiding daarvan zei Harry Wuis dat het landelijk streven van de WD om te bezuinigen op het openbaar vervoer niet betekent dat de busdiensten tussen de Texelse dorpen zullen worden beperkt. De WD Texel ondersteunt het streven om het be staande niveau tenminste te handhaven en zal zich niet verzetten tegen de financiële uitgaven die de gemeente zich in deze moet getroosten. Een van de dames vond dat het openbaar vervoer helemaal uit de algemene middelen zou moeten worden betaald zodat het voor de passagiers gratis zou zijn. Wuis en Nauta legden uit dat het tarief voor de passagiers van weinig invloed is op de belangstelling voor het openbaar ver voer. De eigen auto is aanmerkelijk duurder maar toch wordt daaraan door vrijwel ieder de voorkeur gegeven om dat het makkelijker en vrijer is. De mensen willen mobiel zijn. Afsluitingsbeleid De WD Texel heeft bedenkingen tegen het nogal stringente afsluiten van natuurgebieden. Wuis zei dat dat niet strijdig is met het streven naar natuur bescherming dat ook door de WD wordt onderschreven. Men wil slechts waken voor overdrijving. Al pratende kwamen de standpunten toch wel dicht bij elkaar. G. van der Kooi van het Pakt was ook tegen overdrijving en ergerde zich aan het prikkeldraad maar onder schreef niettemin de noodzaak ervan. Nauta zei zeer tevreden te zijn over de wijze waarop de Texelse natuurgebie den worden beheerd. Met name Staats bosbeheer pleegt in deze nauw overleg met de gemeente. Overigens moet niet vergeten worden dat afsluiting niet de enige methode is om de natuur te beschermen. Ook educatie (opvoeding van het publiek) is belangrijk. Want het hangt vooral af van het gedrag van de mensen. Wat het streekvervoer betreft zei Van der Kooi dat de gemeente proeven moet nemen met kleine bussen. Mevrouw Dijkema wilde het openbaar vervoer Onze abonnee de heer H. L. van Bruggen uit Bilthoven kreeg on langs te horen dat hij niet lang meer te leven heeft. Hij is al 27 jaar een trouw en enthousiast bezoeker van Texel waar hij veel genoegen heeft beleefd aan mens en natuur. Bij wijze van afscheid van het eiland dat zijn tweede woonplaats is ge worden had hij er behoefte aan zijn gevoelens via de krant te uiten. Wij geven hem daarvoor gaarne de gelegenheid. Red. De laatstverschenen nummers van de Texelse Courant staan in het teken van afscheid, en wel van burgemeester Sprenger. Er zijn er méér die afscheid nemen of moeten nemen. Ik weet echt niet meer op wat voor wijze, maar in 1949 ben ik met mijn gezin voor vakantie op Texel terecht gekomen. En er is sindsdien geen jaar meer verstreken of we vierden onze vakantie op Texel, de laatste serie jaren zelfs twee maanden, namelijk in mei en september. Dan houdt een mens toch echt wel van zo'n mooi en gezegend stukje Nederland, ook al wonen we dan ook echt aan de „overkant", nl. in Bilthoven. (Toen we in de Binnenburg in één van de zaken naar een bepaald artikel vroegen, werden we verwezen naar de „overkant". Prompt déér een soortgelijke zaak binnengelopen, maar toen bleek dat met die „overkant" het vasteland werd bedoeldl). Goed, in 1949 op Texel aangeland, man, vrouw en 4 kinderen, resp. 20, 18, 15 en 13 jaar. En wéér en hóel Op een stuk land, dicht bij de „Pelikaan", van C. Zutphen. Een uitzicht dat we daar hadden! Geweldig. Bij helder weer kon je ik weet niet hoe ver het eiland overzien, richting Julianahotel en De Waal. Ik meen me nog te herinneren dat je dan zelfs de bus kon zien rijden door De Waal. Zo heerlijk open was 't uit zicht! Het terrein naast de bollenschuur van de familie Zutphen, een serie eenvoudige en gelukkig primitief aan doende onderkomens, in de meeste waarvan we tot in 1961 vakantie hebben gevierd. Het was heerlijk behelpen, waar we vooral de eerste jaren sinds 1949 maar al te graag toe bereid waren! Sindsdien hebben we met alle andere vakantiegangers jammer genoeg? hogere eisen voor een vakantieverblijf verkregen. We hebben er een heerlijke tijd doorgebracht en met genegenheid en weemoed denk ik aan de familie Zutphen terug. Van dat terrein af hebben we ontzaggelijk veel wandelin gen gemaakt. Door de bossen; langs „paal 18" door de duinen naar zee; langs het strand, maar ook gewoon boodschappen doen in De Koog, de wandeling „Tatenhove" voorbij, het bosje door (waar nog wel eens een „plasje" moest worden gedaan, vóór je de open weg naar De Koog insloegl). We hebben er ontzaggelijk veel aan goede en mooie dingen beleefd. Een „wonder" wil ik toch even vastleggen. Onze zoon Johan, toen dus 18 jaar in 1949, was enkele jaren later geslaagd voor onderwijzer. De hoofdakte kon je in die tijd alleen bereiken via de schrifte lijke cursus Holthuyzen. Daar stond twee jaar voor. Johan, wat te doen gebruikelijk was, had voor die twee jaar een baan als onderwijzer, en wel in Woerden, en hoopte na het bereiken van de hoofdakte zijn werk in Ned. Nieuw Guinea voort te zetten. Na een spoedcursus van de Zending Ned. Herv. Kerk in Oegstgeest te hebben gevolgd, om dit plan te kunnen verwezenlijken, moest hij uitstel en vrijstelling van militaire dienst hebben, 't Zal 1951 - 1952 zijn geweest. In ons vakantiehuisje verwachtten we met spanning de tijding dat uitstel was verleend. Helaas, op de dag, voorafgaande aan die waarop hij zich moest melden, nog geen berichtl Johan zat er teleurgesteld bij. Toen het etenstijd werd, zei ik tegen hem: „Kom, laten we nou maar rustig gaan etenl Je zult zien dat onderwijl de juffrouw van het postkantoor in De Koog een tele gram komt brengen dat je morgen niet hoeft op te komenl" Een beetje ongelo vig schouder-ophalen. Enfin: we zitten te eten; er wordt op de deur geklopt; als ik „ja" roep, gaat-ie open en steekt de „juffrouw van het postkantoor" me een telegram toe, gericht aan J. F. van Bruggen; ik geef het door aan m'n zoon; onder ontzaggelijke spanning maakt-ie 't open en leestl Bleek wordend leest-ie ons dan voor: „U behoeft morgen niet op te komen. Brief uitstel onderweg". We stoven als gekken naar buiten met een waar Indianengehuil, zodat alle andere verblijven ook open gingen om te zien wat er aan de hand wasl Ja, wat een wonderl Zou die „juffrouw van het postkantoor" nog in leven zijn? En 't zich misschien ook nog herinneren? Tot en met 1961 hebben we bij de Zutphens gastvrijheid gevonden. Maar zo langzamerhand was 't daar een drukke omgeving geworden en was de begroeiing wel zó hoog geworden, dat 't uitzicht minderde. Om kort te gaan, vanaf 1962 tot nu toe zijn we gasten geweest van de familie C. Bakker in de Dennen, door de jaren heen respectie velijk in „Tara", „Bleekershuis", „Alle- sia", „Phoca" en ,,'t Mienthuis". Het „Boshuis" konden we nooit in. Een onuitsprekelijk mooi en rustig terrein. Toen ik begin 1962 bij de VW telefo nisch informeerde naar dat .terrein, kreeg ik heel enthousiast van de telefo niste te horen: „Oh meneer, déér is 't zo rustig, je kunt er gewoon in adams kostuum gaan zonnebaden". We zijn de familie Bakker ontzaggelijk dankbaar voor de bijzondere wijze waarop ze ons al die jaren tot nu toe hebben opgevan gen. En een wandelingen die ik daar heb gemaakt, zo 's morgens vóór 6 uur, als je geen ander mens tegenkomtl Alle kanten uitl En genieten van de natuurl Het vogelleven, vooral in mei, en dan die honderden konijnen, die je, als je echt de eerste bent, voor je voeten en verderop ziet wegrennenl Plotseling met veel lawaai opvliegende patrijzen, waar je je in 't begin een „ongeluk" van schriktl Mensen wat een rijk leven is dat op jullie onvolprezen „Texel". Ik heb me elke keer weer, meest in „Tara" huizen de, een begenadigd mens gevoeld. En wat hebben we veel in Derr Burg en De Koog gedwaald. Men kent mij niet van naam (wèl bij de ABN in de Parkstraat en op het postkantoor Den Burg, en toen de ABN er nog niet was, bij de bank tegenover Albert Heijn) maar met een foto er bij (maar dat hoeft nietl) zou menigeen zeggen: „Oh ja, die vent ben ik vaak tegengekomen, of is vaak in m'n winkel geweest (bij Nauta om de 1e dags-enveloppen I En nu zijn m'n vrouw en ik 78. De kinderen zijn getrouwd; we hebben negen kleinkineren. Behalve Johan, die alleen is gebleven, maar vele vrienden heeft, en werkt onder Papua's; eerst in Ned. Nieuw Guinea, en vanaf 1963 in Australisch Nieuw Guinea, nu een zelf standige staat: „Papua New Guinea". Mijn vrouw en ik hebben overwogen: het wordt ons een beetje te eenzaam op dat stille terrein van de familie Bakker. Als er eens iets is, dan zit je niet zo best. Maar daar had de familie Bakker een pracht oplossing voor! Aan de Brink in De Koog hebben ze nog een van alle gemakken voorziene bungalow staan: „Phaisca". Daar mochten we de maand meiinl Fantastisch! Tussen andere men sen, en vlak bij alle winkels. Ik zou m'n vrouw, die nu nog maar heel slecht loopt, in een invalidenwagentje overal kunnen brengenlfantastisch. Maar ja, ik moest eerst naar „Berg en Bosch", het Bilthovense ziekenhuis, voor een operatie. Bij die operatie bleek dat er 'n verkeerd gezwel zat. En nu heb ik niet zo heel lang meer te leven. Het valt niet altijd mee dat te moeten verwerken. Johan is er voor met spoed uit Papua teruggekomen voor twee maanden verlof. En desondanks voel ik me goed, zonder pijn. Maar „Phaisca" gaat niet door, en dit is een afscheid. Aan een fantastische reeks van jaren op Texel is een einde gekomen. Lieve mensen op Texel, hartelijk dank voor alles wat ik bij jullie heb genoten. Probeer Texel vast te houden als een uitgezocht stuk vakantie-paradijs! H. L. van Bruggen, Planetenlaan 58, Bilthoven

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1978 | | pagina 5