Sportuitwisseling Borger-Texel Een illusie armer Veel belangstelling voor „Ronde om Texel' 4?m UILLETON ,99 /Vs* WV IJ DAG 26 ME11978 7 TEXELSE COURANT PAGINA 9 e gecombineerde prestatie/toer- nt per catamaran rond Texel die irdag gehouden wordt heeft tot ver al een onverwacht groot aantal ihrijvingen opgeleverd. In ieder geval gn 75 zeilboten aan deze „Ronde om iel" deelnemen. Ook de Avro-televi- heeft voor het evenement belang- ling getoond en zal van het gebeuren avonds in Avro's Sportpanorama Iden laten zien. Deze uitzending begint om ongeveer 22.30 uur. Voor het publiek zullen vooral de gebeurtenissen bij de start van de ronde bij het Westerslag bijzonder interessant zijn om te zien. De aan deze start (10.00 uurl voorafgaande „breefing" van de zeilboten op het strand is om 9.00 uur. De finish van de schepen zal, naar wordt verwacht tussen 14.30 en 16.00 uur plaatsvinden. DK weekeinde trekken ongeveer 300 Texelaars in het kader van de sportuitwisseling met Borger naar de provincie Drente, waar zij zich gedurende twee dagen op sportief gebied gaan meten met ongeveer een zelfde aantal afgevaardigden van de plaatselijke bevolking. De verschillende wedstrijden spelen zich in de gehele gemeente Borger af wat betekent dat men ook in de plaatsje Nieuw-Buinen en Buinerveen in aktie zal komen. Het grootste gedeelte van de deel- nemersploeg vertrekt zaterdagochtend met 5 autobussen naar Den Helder. De karavaan wordt gecompleteerd door een tiental personenauto's. In Den Helder wordt een zodanige indeling ge maakt dat de mensen die in de ge meente Borger naar een van de buiten dorpen moeten, bij elkaar in de bus zitten. Er wordt in Heerenveen een koffie- stop gemaakt en men denkt tegen het middaguur ter plaatse te zijn. De ont vangst vindt plaats in Sporthal „De Koel" te Borger. Het sportprogramma begint zaterdag om ongeveer 14.00 uur en duurt tot 's avonds 22.00 uur. Zondagochtend wordt om 9.00 uur begonnen en de sluiting van deze sportuitwisseling vindt om ongeveer 15.15 uur in sporthal De Koel plaats. Voor het thuisfront op Texel zijn voor noodgevallen twee telefoonnummers belangrijk. Overdag kan men eventueel bellen naar sporthal De Koel, tel. (059987 4629 en 's nachts naar de heer M. Koerts, Leemakkers 23, Borger, tel. (05998) 4964. Het volledige programma van de Sportuitwisseling tussen de gemeentes Texel en Borger ziet er als volgt uit: VASTE DATA Elke woensdag vanaf 15.00 uur bejaar denzang in De Hollebol. ZATERDAG 27 MEI: Nieuw-Buinen: 14.30 uur volleybalwedstrijden 15.00-17.30 uur zwemwedstrijden 15.30-17.30 uur Gymnastiekdemonstraties Buinerveen: 14.00 uur 14.30 uur 15.00 uur 15.30 uur dames/herenteams Nw.-Buinen, Borger, Texel De Baddespringers, zc Borger TX '71 (Texel) GV OKK en GV Oosterend Rondgang drumband Juliana uit Buinen. show drumband Juliana uit Buinen op het sportveld te Buinerveen. 15.30 uur Borger: 14.30-16.30 uur 16.30-19.30 uur 19.30-21.00 uur 21.00 uur 15.00 uur 14.30 uur 15.00 uur 20.00 uur 14.30 uur 16.00 uur parasprongen voetbalwedstrijden gymnastiek badmintonwedstrijden zaalvoetbalwedstrijden basketbalwedstrijden jazzgymnastiek fiets-toertocht 75 km dam- en schaakwedstrijden voetbalwedstrijd bridgewedstrijd tenniswedstrijden volleybalwedstrijden Paracentrum Texel v.v. Buinerveen, s.v. Oosterend en s.v. De Koog g.v. NOAD en g.v. Oudeschild DSO Borger-BTC Den Burg verenigingen Borger-Texel scholengem. Borger-Texel G.V. Volhouden toer- en trimclub de Hsegge Borger en Texel dam- en schaakgroepen Borger en En Passant Den Burg s.v. Borger-ZDH bridgeclub Borger en Groot Slam Den Burg tennisclub Borger en Deuce Den Burg scholengem. Borger-Texel ZONDAG 28 MEI: Borger: 9.00-11.30 uur basketbalwedstrijden 11.30-12.30 uur volleybalwedstrijden 12.30-13.30 uur handbalwedstrijden 13.30-15.15 uur zaalvoetbalwedstrijden 10.30-12.30 uur waterspelen 10.30 uur tenniswedstrijden 10.00 uur crossloop Buinerveen: 10.00 uur gezamenlijke training Nieuw-Buinen: 10.00 uur gezamenlijke training 10.00 uur biljartwedstrijden Nw.-Buinen, Borger, Texel scholengemeenschappen scholengemeenschappen Borger, Texel, en finale Nw.-Buinen-Texel s.v. Borger-Texel finale Borger-Texel de Baddespringers, zc Borger en TX '71 tennisclub Borger en Deuce Den Burg trimclub de Elsegge Borger en Texel Dorpshuis Kerklaan Zwembad De Buinerstreng gymzaal nabij sportveld sportveld sportveld Gymzaal o.l.s. 75 sporthal De Koel sporthal De Koel sporthal De Koel sporthal De Koel start bij sporthal De Koel ontmoetingscentrum gemeentehuis sportveld Marslandenweg hotel Bieze tenniscomplex Mavo gymzaal sporthal De Koel sporthal De Koel sporthal De Koel sporthal De Koel zwembad Hunzedal tenniscomplex start sporthal De Koel G.V. NOAD en G.V. Oosterend gymzaal o.l.s. 75 G.V. OKK en G.V. Oudeschild biljartclub De Zwaan en Njegvy-jBujnen gymzaal nabij sportveld Café „Het Witte Huis" ^IfTTTYTyTrrfOT door Leida Graafland Veertien dagen later rijden ze het verre Hattumerbroek, viak in de IJsselaan. Ze moeten een keer naar de weg vragen, want s hier ee.wigwar van bospaden en Iwegen met hier en daar een ing. Tenslotte komen ze terecht bij eenzame boerderij aan de rand van heideveld, vlak bij de spoorbaan. Er Jert net een sneltrein langs. Driek ie wagen op het erf en stapt met ia uit. Een man komt naar buiten, tezoekers met een mengeling van trouwen en nieuwsgierigheid ijkend. Driek steekt zijn hand op groet. „Goedemiddag", zegt hij; zoeken ene familie Kieftveen". Dan zijn jullie hier op het juiste zegt de man op kalme toon. ar ik ken jullie niet", dopt", mengt Jossa zich nu in het irek„We komen eigenlijk niet vor aar voor Petra. Is die thuis?" j wordt de man kennelijk wantrou- d. „Wat moet u van Petra?" iek vraagt: „Woont ze hier?" Allicht. Ze is onze dochter". Dan moeten wij niets, maar waar- inlijk hebben we wat voor haar", jt Jossa er lachend aan toe. e man vertrouwt het nog niet hele- „Wie zijn jullie?" >ssa, nog altijd het woord voerend, zoordt: „Ik ben mevrouw Voor- i en dit is mijn man. Maar onze en zeggen u natuurlijk niets. Als ik u aan toe voeg, dat wij mevrouw Zandbergen kennen en ook Adolf >se hebben gekend, gaat u dan een op?" J schrikt de man. Hij kijkt van de naar de ander en antwoordt dan: m verder. Petra is naar de kerk en eigenlijk ieder ogenblik thuisko- fen later zitten ze in de ouderwetse ing met kleine ramen aan een geschuurde tafel. In een hoek It een kind in de box. Hier vertelt a, wat ze gevonden hebben in het waar Dolf Prinsse gewoond heeft. :nt hem? O, u hebt hem indertijd dus gekend. Hij is een paar jaar geleden gestorven na zwaar mishandeld te zijn geworden door drie jonge kerels. Dan herinnert Kieftveen zich, dat hij zoiets heeft gelezen, niet beseffende, dat het om Adolf Prinsse ging. In een half uur komen Jossa en Driek alles te weten omtrent Petra. Op 22 juli 1945 wordt er in 's Hertogenbosch een meisje geboren, dat aangegeven wordt door een kraamverzorgster en een priester. Want Petra heeft wel een moeder, maar over de vader is niets bekend. De moeder, Inge Zandbergen, is de avond tevoren bij een klooster gekomen en heeft aangebeld. De non die opendoet, brengt haar bij de pries ter en deze constateert, dat de bezoek ster hoogzwanger is. En verneemt, dat ze door haar ouders uit huis is ge schopt en geen onderkomen bezit. De vrouw bevalt enkele uren na midder nacht van een meisje. De moeder be slist, dat ze Petra zal heten. Waarom? Daar geeft 'ze geen antwoord op. Mis schien heeft ze er een bedoeling mee, maar zegt het in ieder geval niet. Dus het kind wordt kort na de geboorte gedoopt en daarna aangegeven op het stadhuis. Als de moeder weer in zoverre hersteld is, dat ze kan gaan, heeft ze nog altijd geen onderkomen. Een pater is naar haar ouders gegaan, maar die houden voet bij stuk en willen hun dochter en nog minder het onechte kind in huis hebben. Ze erken nen Inge, die meerderjarig is, niet meer. In het klooster kan de vrouw met het kind niet blijven, maar je kunt moeder en kind evenmin op straat zet ten. Op een dag is de vrouw verdwe nen, het kind achterlatende. Dat wordt voorlopig geplaatst in een kinderloos gezin in Orthen: Miel en Maria Kieft veen. Ze hebben een klein boerderijtje en zijn bereid het kind tot zich te nemen. Dat gebeurt dan ook. Enkele jaren later krijgt Miel een erfenis, ver koopt zijn spulletjes in Orhen en koopt een wat groter bedrijf in Hattemer- broek, dicht bij de IJssel, waar de grond beter is. En hier groeit de kleine Petra op tot een volwassen vrouw. Hier leert ze een plaatsgenoot kennen, met wie ze al soedig goed overweg kan: een boerenzoon. Op negentienjarige leeftijd trouwt Petra met Evert, die bij het echtpaar Kieftveen intrekt, want bij Evert thuis zijn nog meer broers en daar is later maar één bedrijf te erven, dus Evert neemt met beide handen de kans aan om te zijner tijd als man van Petra die de naam Kieftveen heeft aangenomen, het bedrijf over te nemen. Zo staan op dit ogenblik de zaken. Er is na jaren eindelijk een kind geboren: een dochtertje van bijna een iaar oud. Op dit moment is Petra en haar man naar de late Mis. Best moge lijk, dat ze ergens een biertje zijn gaan drinken of even bij Evert thuis zijn aangegaan. Want de laatste Mis is nu onderhand wel uit. De man kijkt op zijn horloge en konstateert, dat het half één is. Aan de hand van de papieren, die Jossa en Driek gevonden hebben, is de rest eenvoudig op te lossen. De natuur lijke vader is Dolf Prinsse. En waarom heeft Inge Zandbergen het kind Petra willen noemen? Omdar Dolfs tweede naam Petrus was: Adolf Petrus Prinsse. Dolf heeft lange tijcj in het onzekere verkeerd, waar zijn dochter terecht is gekomen. Uit de brieven die het echt paar Voorhoud heeft gevonden, heeft men kunnen opmaken, dat Inge ook na haar legale huwelijk met Dolf wel verteld heeft, dat ze van hem nog een dochter heeft, maar dat ze werkelijk niet weet, waar het kind terecht is gekomen. Als Dolf op onderzoek uitgaat, komt hij tot de ontdekking, dat het klooster inmiddels is opgeheven en de zusters of gestorven of her en der verspreid. De priester, die getuige was bij het aangeven van Petra Zand bergen en haar waarschijnlijk ook wel heeft gedoopt, is tevens overleden. Pas jaren later, toen Dolf al lang en breed was gescheiden, is hij te weten geko men, dat zijn dochter Petra opgevoed werd door ene Kieftveen, voorheen wonende te Orthen en nu in Hattemer- broek. Hij is er één keer op bezoek geweest, maar het echtpaar Kieftveen wenst Dolf Prinsse niet te erkennen als natuurlijke vader. Daarvoor kan Dolf immers geen enkel steekhoudend bewijs aanvoeren? Hij heeft trouwens nooit geweten, dat Inge van hem in verwachting geraakte, want hij was toen Den Bosch en omgeving bevrijd werd, in militaire dienst, in welke tijd hij Inge leerde kennen. Later is hij ook nog anderhalf jaar in Indië geweest. Het enige, wat hem toegezegd werd was: Zodra Petra meerderjarig is geworden, zullen we haar vertellen, dat ze geen echte dochter van ons is en dan moet ze zelf beslissen of ze wil blijven of teruggaan naar haar echte vader en/of moeder. Maar Petra trouwt al op negentienjarige leeftijd en dan komt uit, dat ze geen Kieftveen heet, maar Zand bergen en dochter is van een ongehuwde moeder. Het geeft haar wel even 'n schok, verder verandert er niets. Ze zegt op de dag van onder trouw met Evert: „Ze hebben zich al die jaren nooit wat aan me gelegen gelaten, Dus ze bestaan niet meer voor me. Jullie hebben me opgevoed en met liefde omringd, dus jullie blijven mijn ouders". Jossa vertelt nu over Dolf. Dat hij jarenlang geld gespaard heeft voor zijn dochter, met de bedoeling het op haar een en twintigste jaar zelf te brengen. „Waarom hij het niet gedaan heeft, weten we niet. Doordat hij dood is, vervullen wij nu deze plicht", voegt Jossa er aan toe. „Dolf was een vriend van ons, een fijne vent". Enkele minuten later komen Petra en haar man thuis uit de kerk, zien de bezoekers met wie ze kennis maken en horen dan de geschiedenis van Petra's geboorte. In het bijzijn van Evert hoort ze aan, wat Jossa vertelt, want, zegt ze, voor mijn man heb ik geen gehei men. Nee, ze kende haar natuurlijke vader niet en heeft er ook geen belang stelling meer voor.Evemin voor haar moeder. Ze wijst op het echtpaar Kieftveen: „Dit zijn mijn vader en moeder. Zij hebben me verzorgd en lief. Voor de rest bestaat er niemand meer voor me, behalve dan mijn man en ons kind. Ik ben volkomen gelukkig, dus.... ik neem aan, dat u vanmorgen een vergeefse reis hierheen hebt gemaakt". 48. Jossa en Driek kijken elkaar aan. Ze begrijpen dadelijk, wat ze verplicht zijn te doen. Jossa zegt, het spaarbank boekje te voorschijn halende: „Uw natuurlijke vader heeft buiten medeweten van uw moeder jarenlang geld op de Postspaarbank gebracht. Dat is momenteel bijna twaalfduizend gulden, maar er moet nog enkele jaren rente worden bijgeschreven. Waarschijnlijk is dat ook nog een kleine duizend gulden. Ik kan me voorstellen, dat u geen enkel goed woord over hebt voor uw natuurlijke vader, maar u moet toch wel een paar dingen nu in ogen schouw nemen, die u tot op de dag van vandaag niet wist. In de eerste plaats wist uw vader niet, dat uw moe der in verwachting was geraakt, want rond de bevrijding kwam hij met de Canadezen en Amerikanen in Den Bosch en in die dagen raakte iedereen zijn of haar hoofd kwijt. Na de algehele bevrijding van ons land moest hij al dadelijk naar Indië. Toen u geboren werd, was hij daar waarschijnlijk al. Blijkens de brieven, die ook ter uwer beschikking zijn, kwam hij pas in 1948 terug in Nederland. Toen was u al in huis bij uw pleegouders en eerst daarna ontstond er een nieuw kontakt tussen uw vader en moeder. In de tweede plaats is uw vader jaren later een keer hier geweest, maar kon vanzelfspre kend op geen enkele manier bewijzen, dat hij de echte vader was. Wat bleef hem dus over? Geld sparen en, zoals met meneer en mevrouw Kieftveen werd afgesproken, terugkomen op de dag van uw meerderjarigheid. Waarom hij dat niet gedaan heeft, zal altijd een raadsel blijven. Hij is nu bijna drie jaar geleden onder ellendige omstandighe den om het leven gekomen en wij hebben dit boekje en verdere beschei den pas een paar weken geleden ge vonden". Jossa overhandigt alles aan de verblufte vrouw en voegt er nog aan toe: „Alle respect en waardering en be wondering komen in de eerste plaats uw pleegouders toe, want ik wil dadelijk aannemen, dat zij minstens zo goed voor u zijn geweest alsof het in werkelijkheid uw eigen ouders waren. Maar ik zou toch willen vragen: Denk niet te hard over Dolf Petrus Frinsse, uw natuurlijke vader naar wie u ge noemd bent. Hij was een geweldige man en heeft zijn geheim altijd zorgvul dig bewaard. Zelfs uw moeder wist niets van dit spaarbankboekje af. Trou wens, uw vader was al jaren geschei den van uw moeder". Petra is er van in de war geraakt. Ze kijkt haar man aan en deze neemt nu voor de eerste maal het woord: „Waar is meneer Prinsse begraven?" Jossa spreidt haar handen. „Ingevol ge zijn wil is hij gecremeerd. U kunt daar over denken, zoals u wilt, maar het was zijn wens en wij hebben die uitgevoerd". „Dus zelfs zijn graf is er niet meer", prevelt de jonge vrouw. Het echtpaar Kieftveen is van origine Brabants en de aangeboren gastvrijheid wordt ook hier gemanifesteerd: Jossa en Driek moeten blijven eten; er is voldoende. En daarna wordt er nog lang en breed over gesproken. Enkel de naam van Petra's moeder wordt angst vallig verzwegen. Jossa begrijpt dat als die van het geld op de hoogte wordt gesteld, al het mogelijke zal doen om het zelf in te pikken, zogenaamd voor Julia, maar dat is de bedoeling niet geweest van Dolf. Trouwens, Julia kwam nooit wat tekort; Dolf heeft haar menig briefje van honderd in de handen geduwd. Pas als Driek en Jossa afscheid nemen van deze vriendelijke mensen, zegt Petra: „We zullen ons bezinnen, wat we met het geld gaan doen. We hebben allemaal ruimschoots onze bo terham en zijn gelukkig. Misschien bestemmen we het wel voor ons kind". Ze kijkt haar man aan en begint te lachen. „Of onze kinderen". Als Jossa en Driek terugrijden, zegt hij: „Gek, bijna elk mens krijgt in zijn leven wel eens een grote teleurstelling te verwerken, waardoor hij of zij een illusie minder overhoudt. Neem de moeder van Petra, neem Dolf Prinsse, neem mijn vader, die jij een blauwtje liet lopen jouw eigen vader en moeder, die zo vroeg om het leven kwamen je zuster, wiens huwelijk strandde jijzelf door je verschrikke lijke ervaringen, die avond en nacht in het huis van de man met wie je ver loofd was dat meisje Martie, die geschokt was door de daad van haar broers en geen andere uitweg meer zag om schande en schaamte te ontgaan door in een klooster te treden Vriijwel niemand wordt gespaard in het leven, maar ik denk, dat je er wel door gehard wordt. Je stelt je scherper en steviger op, zodat je een eventueel vol gende dreun beter kunt opvangen Jossa knikt. „Jij had eveneens je desillusie, toen je als ingenieur niet aan de slag kon komen en nu al maanden lang een chauffeursbaantje moets aan vaarden. Wie weet, heb je morgen of overmorgen een echte baan. Het komt in veel gevallen uiteindelijk toch weer op z'n pootjes terecht". Terug in haar woning is Jossa bezig met het zetten van koffie, als de tele foon gaat. Driek neemt op: het is zijn vader. Ze praten even met elkaar en dan vraagt Peet Voorhoud Jossa aan de lijn. Jossa melfdt zich en verneemt dan, dat haar schoonvader al eerder deze dag had opgebeld. Jossa ant woordt: „Dat kan, want we waren uit. We zijn nog geen kwartier terug". Voorhoud antwoordt: „Ik hoorde 't van Driek. Zeg, ik hen een nieuwtje; op een veiling heb ik gisteren eenportret van Dolf Prinsse gekocht en jij mag drie keer raden, wie het voorstelt". „Ken ik hem?" vraagt Jossa, in gedachten de modellen de revue laten passerend, maar ze heeft geen idee. De man zegt lachend: „Het is geen hij, maar een zij. Ik zal je niet langer in onwetendheid laten, want het is mis schien het laatste doek, dat Dolf geschilderd heeft. Daarom prijs ik me gelukkig, dat ik het kon kopen. Ik was stom verbaasd, toen ik het zag". Jossa is nu brandend nieuwsgierig geworden. „Van wie is het dan?" „Van Martie. Martie vam Lierop, die ruim een jaar dienstmeisje bij me was". „Jeetje, vader, ik kom eens gauw naar Helmond om het te bekijken. We misten het al, maar hadden geen idee, waar het was gebleven". „Ik neem aan, dat die broers van Martie, nadat ze Dolf in elkaar geslagen hebben, het meegenomen en later, na hun invrijheidstelling hebben verkocht. Herinner vje je niet meer, dat het zo'n wanordelijke troep was in het atelier?" Ja, Jossa weet het nu weer. Ze maakt een afspraak voor een der komende dagen. Een tijdje later, als ze aan de koffie zitten, zegt Jossa: „Soms heb ik er nog wel eens wroeging over, dat ik je vader afwees. Hij is altijd zo alleen". Dan lacht Driek. „Maak jij je om de pipe maar geen zorgen, schat. Weet je, dat hij af en toe ineens een paar dagen of een weekend naar een zakelijke relatie in Zwitserland!" „Nou, en". „Die relatie is een vrouwelijke, snoes. Ze is een keer een paar dagen in Helmond geweest en toen heb ik haar ontmoet. Maak jij je dus geen zorgen over mijn vader, die is al lang over zijn desillusie ten opzichte van het door jou opgelopen blauwtje heen; Frau Entzin- ger is heus wel in staat mijn vader af en toe te troosten en hem te geven, wat hij nodig heeft". Jossa denkt na. „Blijft over onze Els. Als die nu ook nog maar eens weer een entegere man ontmoet! want ze kan liefhebben en als ze iemand lief heeft, is dat met iedere vezel van haar lichaam". „Zoals haar zuster", zegt Driek lachend en trekt zijn vrouw naar zich toe. „Wat dat betreft heb je veel van Els. Gelukkig kom ik in dit opzicht bij jou niets tekort". Ze nestelt zich behaaglijk tegen hem aan en laat zijn kussen over zich heen gaan. „Ik anders evenmin, hoor", ant woordt ze op droge toon. En ligt dan stil in zijn armen. Ik ben een gelukkig mens, weet ze En ik hoop, dat iedereen zo gelukkig zal kun nen zijn als ik: die Petra in Hattemer- broek, mijn oom in Oudekerk, mijn schoonvader. Els. en Julia ach, waarom ook niet: Inge Zandbergen met haar vriend of man We hebben allen een illusie minder, maar we zijn er eigenlijk geen van allen slechter onder geworden. Integendeel. EINDE

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1978 | | pagina 9