Het laatste houvast
Eem Zijm won wisselbeker
genbuien konden
eede MABcross
liet echt verstoren
FEUILLETON
Expositie foto's
Oosterend Present
larde
INSDAG 8 AUGUSTUS 1978 TEXELSE COURANT PAGINA 5
woordde hij raadselachtig. „Over een
kleine maand open ik een restaurant in
Zaandam. In heb daar een dienster
nodig. Voor dag en nacht, dus intern.
Mooie, vrije kamer heb ik beschikbaar.
Bij mij kun je, met de fooien mee
gerekend, wel aan twee tientjes in de
week komen. Misschien nog meer.
Verdien je dat hier ook?"
Ze had nu de helft: een tientje. Een
bedrag, dat voor een winkelmeisje in
deze tijd heel mooi was. Bovendien
kreeg ze korting, als ze in de zaak wat
kocht. Maar als je bij hem 't dubbele kon
verdienentwee tientjes twintig
guldenl Maar ze besloot niet al te happig
te zijn. ..Je denkt misschien, dat het
veel is, he? Twintig gulden in de week.
Maar daarvoor hoef ik niet helemaal
naar Zaandam te gaan, dat kan ik hier
ook wel verdienen", voegde ze er
geheimzinnig aan toe, in het midden
latend of hij daaruit kon opmaken, dat
ze aan dit bedrag kwam bij Jaap
Eikenboom.
De man kneep één oog dicht. „Heb je
de kost en inwoning er bij geteld? Je eet
mee, wat de pot dagelijks schaft,
nietwaar? Tel dat er es bij op? Dan heb
je bij mij meer dan hier".
Ze dacht enige tijd na. „Wanneer zou
ik moeten beginnen?"
„Eén september is de verbouwing
klaar. Tenminste, als er geen stagnatie
tussen komt. Ik wil dan een week later
openen: vrijdag, de achtste".
Ze rekende bliksemsnel uit: twintig
gulden in de week en de volle kost. En
inwonend, had je vrijwel geen geld voor
jezelf nodig.
Enige tijd keek ze hem onderzoekend
aan. Hij had in ieder geval een eerlijke
oogopslag. In de stad haalde men de
schouders over hem op, maar dat was
natuurlijk de kift, omdat hij geld had en
zijn eigen weg ging.
„Twee tientjes in de week dus, met
volle kost en inwoning". Ze knikte.
„Gegarandeerd?"
Hij knikte. „Je kunt het zwart op wit
krijgen, als je wilt".
„Enne als het niet gaat? Als er
geen klanten komen? Dan sta ik op
straat en heb ik niks meer. Je krijgt
tegenwoordig niet zo gemakkelijk een
baan, meneer Koster".
De man haalde zijn schouders op.
„Wel, even goede vrienden, he? Blijf je
lekker hier. Als je vijf en twintig jaar
achter dit vak hebt gestaan, krijg je vast
wel een luie stoel van je baas. Eentje, die
ze zo moeilijk kwijt kunnen, he? Je doet
je best maarl"
Ze liep rood aan. „Ik zit hier geen vijf
en twintig jaar. Hier niet en ergens
anders evenmin. Ik ga ook wel eens een
keer trouwen".
Hij lachte even, langzaam bij haar
vandaan lopend. „Denk er maar eens
over na. Apropos, als je zo graag wilt
trouwen, waarom dan niet met mijl" Hij
wuifde met zijn hand en verliet de
winkel.
Nelie hapte naar lucht, terwijl ze
kleurde als een pioenroos. „Die gek
vraagt me, geloof ik, ten huwelijkl Wat
denkt-ie wel van me?"
(wordt vervolgd)
Voorthuizen bracht zijn wagen
weer op gang en zou door stug volhou
den uiteindelijk als vierde het veld in de
komen. Aanvankelijk werd het veld in de
finale door Nico Witte aangevoerd. Zijn
Buick 8 cyl. moest het echter in de
derde ronde afleggen tegen Willem Zijm
(Ford 8 cyl.) die de kop niet meer uit
handen zou geven.
Compliment
De via de herkansing in de finale ge
komen Pieter-Jan Kaan slaagde er tot
drie ronden voor het eind in de derde
plaats tamelijk stevig in handen te
krijgen. Toen was het ook met deze
combinatie gedaan. Maar dat deze
coureur zijn Cadillac 8 cyl. toch in de
finale wist te krijgen nadat hij nota bene
in de eerste manche over de kop vloog,
was toch een compliment waard I
Voor Jaap Kiewiet eindigde de race in
de vierde ronde, nadat hij verwoedde
pogingen had gedaan dichter bij de kop
van het veld te komen. Verder dan een
vierde positie kwam hij echter niet. De
wagen van de vooral in de voorrondes
en de halve finales erg actieve Henk
Schraag (Ford 8 cyl.) liet het in de eind
strijd vrij spoedig afweten. De Oosteren-
der draaide één rondje mee, maar lag er
toen toch uit.
Kevers
Ook de gebruikelijke keverraces wa
ren het bekijken opnieuw meer dan
waard. Qua snelheid deden deze wa
gens beslist niet onder voor het „grote
geweld". Dat geluk en ook inzicht in de
wedstrijd een belangrijke factor is, bleek
wel tijdens deze races. De kevers
moesten via twee voorrondes in de
finale proberen te komen. Dat lukte de
uiteindelijke winnaar Goos Westerlaken
In samenwerking met de Stichting
Oosterend Present organiseert boek
handel Langeveld en De Rooy uit
Den Burg volgende week een
tentoonstelling met foto's die tijdens
het Oosterend Present-feest ge
maakt zijn.
Deze tentoonstelling wordt
gehouden in dorpshuis „De Bijen
korf" op maandag 14 en dinsdag 15
augustus van 19.00 tot 22.00 uur.
De ongeveer honderd foto's zijn voor
namelijk gemaakt door de redactie
leden van de Texelse Courant.
heren moesten maar uit zien naar een
andere onderwijzeres.
Nog diezelfde avond postte ze haar
brief. Ziezo, dacht ze voldaan, ik zal ze
een slag voor zijn. Houd ik tenminste de
eer aan mezelf.
Drie weken later solliciteerde ze nog
een keer. Ditmaal naar een driemans
schooltje in Edam. Maar werd na enkele
dagen schriftelijk bedankt voor de geno
men moeite; in de vacature was intus
sen voorzien.
Hoewel ze er geen enkel bewijs voor
had, voelde ze intuïtief, dat ze gepas
seerd was vanwege haar uiterlijk. En
weer keek ze verschillende malen in de
spiegel. Ik zie er uit als een vogelver
schrikker, wist ze. De kinderen in de
eerste klas gaan brullen, als ze hun
nieuwe juf zien. Maar wat kan ik er aan
doen?
HOOFDSTUK4
In die tijd ontstonden er moeilijkheden
met Nelie Ranzijn. Nog immer was ze als
winkelmeisje werkzaam bij Jaap Eiken
boom, waar ze al heel wat meer dan een
gulden per week verdiende en waar nu
verschillende werktijden ingesteld wa
ren, omdat de Arbeidswet niet toe
stond, dat er zulke lange dagen werden
gemaakt. Nelie had nu een halve dag in
de week vrij en hoefde niet iedere
zaterdag meer tot tien uur te werken.
Als zeventienjarige leek ze op een
volwassen vrouw. Al heel wat jongens
hadden pogingen in het werk gesteld
om eens een avondje met haar te
wandelen, maar tot nog toe had ze
lachend elke adspirant-aanbidder afge
slagen. Ik heb geen haast, dacht ze. Ik
ben immers pas zeventien? Nee hoor, ik
wil eerst wat genieten in m'n leven.
Ongewild was ze een trekpleister voor
een bepaalde categorie klanten. Zelfs de
boerenjongens uit de omgeving van de
stad, alsmede tuinderszoons uit de
Beemster kwamen voor een of ander
snuisterijtje in de winkel om een glimp
van de knappe Nelie Ranzijn op te
vangen. Zo mogelijk een babbeltje. Voor
een kleine flirt was Nelie altijd te vinden,
maar daar bleef het bij. Soms wachtte 's
avonds na sluitingstijd wel eens een
jongen op haar, maar ze wuifde ze altijd
lachend weg, stapte op haar fiets en
reed zonder meer naar huis.
Tot ze Wim Koster ontmoette. Een
der eersten in Noordholland, die een
auto bezat. Enig kind van een grote
tuinder in de Beemster, had hij na de
dood van zijn vader het hele spul ver
kocht. Voor een goeie prijs. En voor dat
geld een café gekocht in Zaandam.
Welk café hij uitbreidde als restaurant,
want een kroeg wilde hij niet. Wel een
zaak, waar het betere publiek rustig kon
zitten drinken en eten. En daarvoor had
hij personeel nodig. Vooral een dienster.
Zo mogelijk een knappe.
Hij kende Nelie Ranzijn. Omdat hij wel
eens bij Jaap Eikenboom in de winkel
kwam. Daar wisselde hij doorgaans een
paar woorden met het meisje. In Zaan
dam, toen hij keek naar de timmerlie
den, die de laatste hand legden aan de
verbouwing, wist hij: ik moet hier een
flinke meid hebben. Zoiets als Nelie
Ranzijn.
Gelijk flitste het in hem op: Waarom
Nelie zelf niet? Ik kan het haar immers
vragen? Dus stapte hij in zijn wagen,
maakte de gevaarlijke rit over de smalle
wegen in de Wormer en zette zijn
wagen in de Nieuwstraat neer, want in
de smalle Hoogstraat kon dat niet.
Nelie, nu geheel zelfstandig bedie
nend in de afdeling cosmetica, zag hem
komen. In stilte bewonderde ze de
knappe Wim. En was even beduusd,
toen de jongeman recht op haar aan
stevende.
„Kom je een flesje parfum voor je
meisje kopen?" vroeg ze spotlachend,
toen de man bij de verzameling doosjes
en flesjes bleef staan.
Hij grinnikte wat, zich naar haar
wendend. „Wat verdien je hier eigenlijk
per week?"
Haar lach bevroor. Op kille toon was
haar weervraag: „Gaat het u wat aan?"
„Misschien wel, misschien niet", ant-
Hoewel de regen met name tijdens de finalewedstrijd met
ikken uit de hemel viel, is de tweede autocross die de MAB-
jb Texel dit jaar nabij Oosterend hield in geen geval op een
islukking uitgelopen. Want nat was het en iedereen die zich
of om het bekende autocrossterrein langs de Genteweg
ivond, werd ermee geconfronteerd. Het merendeel van de
im 5400 toeschouwers vond dat echter geen letsel om het
ektakel tot en met de finale bij te wonen.
Vinnaar van deze tweede, en
ions laatste cross van 1978, werd
Hem Zijm uit Den Burg, die in de
de de rest van het veld met een
sadengte voorbleef.
i Jico Witte en Adrie Westdorp sloten
ili cross-seizoen met uitstekende
jsede en derde plaatsen af. De vierde
"lireur die de eindstreep wist te halen
Jan Voorthuizen, maar hij viel
Jirmee juist buiten de geldprijzen.
lowel Piet Witte als Jaap Kiewiet,
41 ter-Jan Kaan en Henk Schraag kwa
rt voortijdig in de strobalen terecht,
jjarten Koorn Jzn. kwam in de eind-
J jd niet verder dan enkele meters. Hij
1 rd bij de start door zijn collega's al
41 lanig in de mangel genomen, dat hij
voor de jurywagen in de sloot dook.
inals alle andere deelnemers aan
:e cross liep hij echter geen schram-
tje op.
Regen
(ooral tegen het eind van deze cross
elde de regen een steeds belangrijker
Het gevolg daarvan was dat de
I gens steeds meer „grip" op de baan
gen en slechts zelden uit de bocht
Verseput raakte juist tegenover de y'ury-
buiten de baan en zocht een ooed
toen zijn auto vervaarlijk begon
vlogen. Omdat de organisatie geen
risico had willen nemen had men aan
het begin van de cross de baan natge
spoten om vooral voor het publiek erg
vervelende stofwolken te vermijden.
De cross vertoonde overigens weer
de gebruikelijke sensationele tonelen;
wagens op de kant, over de kop en
verstrikt in de strobalen. Dat alles werd
opnieuw verlucht met het opgewekte
commentaar van Piet Zijm die alles even
positief benaderde. Zo verklaarde hij
tijdens een van de regenbuien, toen
iedereen onder parapluies of plastic
zeiltjes wegdook, heel nuchter dat zo
iets verfrissend werkte. Volgens hem
zou de baan daardoor nog gladder
worden, hetgeen beslist nog meer sen
sationeels zou gaan opleveren
Klapstuk
Zoals gebruikelijk was de finale van dit
alles weer het klapstuk waar iedereen op
had zitten wachten. Er kwamen negen
wagens aan de start. Daaronder bevon
den zich twee vroegere winnaars, name
lijk Piet Witte (De Nes) en Maarten
Koorn Jzn. Zoals gezegd was de race
voor Maarten Koorn wel heel erg vlot
afgelopen. Piet Witte, die op een
„bekeken" wijze in de finale terecht
kwam strandde bij het ingaan van de
tweede ronde in de strobalen. Zijn
pogingen om los te komen mislukten
maar de eveneens gestrandde Jan
Aan het eind van het evenement werden de
winnaars met bloemen, bekers en champag
ne gehuldigd. Op de voorgrond Goos Wester
laken en Ronnie Eeiman teerste en tweede in
de Keverrace). Daarachter Adrie Westdorp
Ode), Nico Witte Ode), Dorothó Slot (beste
dame in Keverracei en Willem Zijm (kam
pioenI.
maar op het nippertje. Hij werd zesde in
de tweede halve finale. Als tweede sloot
Bert Dros de finale af. Hij bracht het in
de eerste halve finale tot een derde
plaats. Ook Henri van Maldegem, die in
de keverfinale derde werd, kwam maar
met de hakken over de sloot in de eind
strijd terecht. In de eerste halve finale
werd hij als zevende geklasseerd.
Schans
De keverfinale was overigens erg de
moeite waard vooral omdat de deelne
mers gebruik mochten maken van de in
het parcours opgenomen springschans.
Om de „landingen" van de kevers toch
iets gemakkelijker te maken had de or
ganisatie een hoop zand laten storten
opdat de schade niet al te groot zou
worden. Aan de kevers zelf (en hun be
rijders) viel de schade bij het eind van de
race nogal mee. De springschans zelf
had meer brokken opgelopen-....
Afvalrace
Voorafgaand aan de prijsuitreiking
werd de tweede MAB-autocross afge
sloten met een afvalrace, waarin de
monteurs nu eens tussen de strobalen
aan bod kwamen.
Hieraan deden alle wagens mee, die
daartoe nog in staat waren. In totaal
verscheen er een tiental vehikels aan de
start, die naar ouder gewoonte op de Le
Mans-wijze plaatsvond. De race werd
uiteindelijk door Pieter v.d. Vis van de
fa. Rentenaar uit Oosterend gewonnen
verklaard. Piet Smit uit Sint Maarten die
als eerste over de streep ging, deed
buiten mededinging mee en viel buiten
de prijzen. Pieter van der Vis had in alle
rondes de leiding gehad en werd pas
vlak voor de eindstreep door Smit
gepasseerd nadat zijn stuurinrichting in
de voorlaatste bocht defect was ge
raakt. Op een uitstekende derde plaats
eindigde Douwe Dros deze race. Ook in
de „grote race" had hij zich als een
bijzonder vasthoudend rijder gemanifes
teerd. Hij was toen echter in de halve
finale gestrand.
Bloemen en bekers waren er zondag
voor Willem Zijm [tevens wisselbeker),
Nico Witte, Adri Westdorp en Goos
Westerlaken. Als beste dame werd
Dorothé Slot door MAB-voorzitter Henk
Gieze in de bloemetjes gezet.
Pieter-Jan Kaan, die later toch de finale zou haten, is in de tweede manche over de kop gegaan
en buiten de afrastering geraakt. Hij kwam heelhuids iét zijn auto vandaan. Hier toont baan
commissaris Hank Witte met de groene vlag dat alles In orde is.
door Henk van Heeswijk.
In de eerste manche van de keverrace raakte de wagen van Lenie Kiewiet nabij het renners
kwartier in een slip en kantelde. Met vereende krachten wordt de kever weer op de wielen
gezet
Maar voor Truus was, hoe graag
ook aan de slag wilde gaan, de
er af. Kort en bondig ver-
ze, dat ze best in staat was
te geven, al was ze dooplid. En
t de heren niet uit het oog mochten
irtiezen, dat taal, rekenen en andere
ikken toch ook wel belangrijk waren.
niet soms? Misschien wilden de
ren voor deze vakken haar cijferlijst
g eens zien?
Men werd het niet eens. Ze werd
ar huis gestuurd met de mededeling,
t ze wel bericht zou krijgen. Woedend
nwege de morele nederlaag, reed ze
tig naar huis, waar ze al haar gal
uwde over de eigenwijze boeren-
ifters, die haar enkel niet wilden,
ndat ze „slechts" dooplid was. Nou,
n maar geen christelijke school, hoorl
sof dat het belangrijkste is. In een
ipuls pakte ze een vel papier en
hreef naar Hoorn, dat ze er na het
iderhoud maar liever van af zag. De
