Werkgroep WAO wil activiteiten
arbeidsongeschikten stimuleren
Het laatste houvast
WA O-er zijn is niet altijd even prettig
Koersen vreemde valuta
Tien jaar bibliothecaresse
Zon. maan en Hoog water
Eerste bijeenkomst
op dinsdag 24 okt.
Granaat opgeblazen
Installatiebedrijf IBS
in voormalig
VTB-gebouw
Bekroning voor
Franse Hangoren
25 jaar Cultureel
Werk op Texel
<-4;:
Filmvoorstelling
in Oude Ulo
Voorlichtingsavond
bemestings
vraagstukken
Burgerlijke stand
Vier mille voor
Nierstichting
FEUILLETON
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
fe
>e Een dan zit je in de WAO, dat is geen jofele zaak. Je hebt dan
alle tijd, maar je zit je zo vaak te vervelen. Je mag alles doen
r zover je handicap het toelaat. Maar je hebt zo vaak niets te
if n. Je gaat je thuis vaak overbodig voelen".
I deze hartekreet begint een brief
ilangs op initiatief van de Werk-
WAO van het Texelse Mensen
ir werk-project werd verzonden
ien aantal mensen die betrokken
ij het wel en wee van (wat in de
eling heet;) „de WAO'ers", of de
dsongeschikten.
betrokkenen die deze brief in de
ebben gekregen; artsen, pastores,
tpleegsters en vele anderen wer-
liermee opgeroepen alle aan hen
ide Texels arbeidsongeschikt ver-
Ie medeburgers aan te moedigen
de Werkgroep WAO te melden,
de tot stand gekomen groep of
en wil men dan activiteiten op
zetten die speciaal vóór hen en
eigenlijk het belangrijkste is) ook
de Arbeidsongeschikten worden
Mèt elkaar
ar het de Werkgroep WAO om
s de mensen die, doordat zij wer-
fgekeurd, langs 'de zijlijn' terecht
len, te motiveren mèt elkaar acti-
n te ontplooien. De bedoeling
t is te mikken op juist die aktivi-
uitzonderingen en ik ontken zeker
niet dat er wel een groep zal zijn voor
wie het harken in de tuin of het keuvelen
op een bankje met de buren voldoende
is. De overgrote meerderheid echter
(dat wijzen de ervaringen elders wel uit)
denkt er absoluut anders over. Bij de
meesten zakt de voldoening voor dit
soort activiteiten na een tijdje helemaal
weg en begint men zich danig zo niet
stierlijk te vervelen. Bovendien verkeren
velen nog in grote onzekerheid over de
vraag hoelang een dergelijke situatie kan
gaan duren. Want, kom je nog ooit aan
werk?" In het kader van dit alles heeft
de Werkgroep WAO binnen het MZW-
werklozenproject voor dinsdag 24 okto
ber een uitgebreide informatie ochtend
georganiseerd in de Oude Uloschool aan
het Schilderend in Den Burg. Wat men
hiermee voor heeft is er achter te komen
hoe de Texelse Arbeidsongeschikten
OMJEkS IK WEL I EN M'N
vrouw mhrr. kankeren 1 oiiE
WORDT er STHPELDOL VAN
EN HOE 3EVBLT HET JOU
HEt-E "DAG- THUIS ZITTEN
IK WORD ER HEEL VERVE-
0o30?0
waar men als men eenmaal 'in de
is geraakt, niet alleen toekomt.
mulator achter dit alles is de
ijk op Texel gestationeerde project
van het MZW-project Heinz
Ier. Volgens hem zouden er, als het
ilijk gemiddelde aangehouden
It op het eiland zo'n 400 arbeids-
ischikte Texelaars rondlopen. Hij
echter toegeven dat de situatie
ioch wel iets beter is en dat Texel er
een aantal dat rond de 150 schom-
aardig uitspringt. „Op zichzelf dus
Beperkte groep." zegt Heinz Schil-
ie zoveel mogelijk mensen die 'met
ziel onder hun arm lopen' bij zijn
izaamheden wil betrekken. „Er is
■ndien moeilijk mee in contact te
en. Werklozen kun je op maandag
enden tijdens het inleveren van hun
briefje bij het GAK treffen. Ar-
longeschikten zie je daar niet, ze
maatschappelijk meer geïsoleerd,
moeten we andere wegen bewan-
om ze te bereiken". Heinz Schiller
loedt dat het geringe aantal ar-
songeschikten op Texel echter de
Idreden vormt dat er tot dusver
n het verlenen van (financiële)
leien van bestaan eigenlijk niets
deze mensen is gedaan. „Als
snstaander is men maar al te gauw
ligd te denken dat mensen die, wat
in de volksmond heet 'afgekeurd'
iet 'aan de kant staan' voortdurend
lezierig zouden ervaren...."
Jiets is minder waar." zegt Heinz
Ier hierover. „Je hebt natuurlijk
over hun situatie denken en voelen.
Punt één daarbij is volgens de Werk
groep WAO'ers met elkaar in contact
brengen. Immers, met elkaar praten
over dezelfde problemen kan wel eens
meer opluchting geven dan voortdurend
in het eigen huiselijke kringetje blijven
ronddraaien. In het verlengde daarvan
kan aan het eventueel opzetten van
activiteiten worden gesproken. Dit is
echter niet het hoofddoel van wat men
voor ogen heeft. Dat is het bijeen
brengen van een groep mensen die 'in
hetzelfde schuitje' zitten.
Kennismakingsochtend
Tijdens de kennismakingsochtend die
op 24 oktober van 10.00 uur tot 12.00
uur wordt gehouden zal ondermeer een
door enkele gasten uit Nijmegen mee
genomen videofilm over de activiteiten
in die stad worden vertoond
Deze bijeenkomst is in het inmiddels
volledig opgeknapte MZW-zaaltje op de
eerste verdieping van de Oude Ulo
school. De voor dit doel bestemde
ruimte is het voormalige handenarbeid
lokaal van het gebouw; (trap op en dan
links af, de deur naast een met diverse
posters versierde wand) Op deze bijeen
komst is naast de beide mensen uit
Nijmegen eveneens iemand van het
FNV uit Alkmaar aanwezig. Deze houdt
zich in het bijzonder met de WAO-pro-
blematiek in de provincie Noordholland
bezig. Men zal ondermeer praten over
zaken als het inventariseren van de
wensen die onder de mensen leven en
het bespreken van wat er op andere
plaatsen inmiddels tot stand kwam, of
bezig is tot stand te komen. Heinz
Schiller: „Ik herinner me in dit verband
een project waarbij een aantal WAO'ers
meer dan een jaar een soort sociëteit
had, waarbij niet veel meer gedaan werd
dan klaverjassen en allerlei zaken met
elkaar bespreken. Pas toen werd een
volgende stap gezet en ging men met
iets aan de slag..."
Eigen initiatief
Op de bijeenkomst in de Ulo zal
daarom tevens gesproken worden over
het eventueel op eigen initiatief op
poten zetten van wat wordt genoemd
'kleinschalige industrietjes' zoals het
maken van souveniers en kleine huis
houdelijke attributen. Iets wat ook in
steden als Amsterdam en Leiden van de
grond is gekomen. Heinz Schiller toont
dergelijke activiteiten erg enthousiast
alhoewel hij erbij aantekent dat zulke
projecten in feite door de plaatselijke
Arbeidsbureaus zouden moeten worden
geactiveerd. „Ik vind het toch wel
jammer dat hier en trouwens ook in veel
andere plaatsen werkgroepen zoals de
onze in moeten springen. Maar ja,
eigenlijk moeten ze wel. Veel WAO'ers
blijken de huidige toestand steeds meer
zat te worden en nemen zelf het heft in
handen. Nadat ze er, in de meeste
gevallen, door anderen op gewezen
zijn." In het Texelse geval is de aanzet
voor deze 'activiteiten voor arbeidson
geschikten' binnen het MZW-werklo-
zen-project gedaan door een aantal
arbeidsongeschikten zelf. Men vond
echter van het begin af aan dat de
betrokkenheid bij de overige leden van
deze tot dusver als los zand aan elkaar
hangende groep eerst eens gepeild
moest worden.
Drempelvrees
Volgens Heinz Schiller die dit initiatief
van het begin af aan heeft aangemoe
digd is het grootste probleem wel de
'drempelvrees' die er heerst. Dat geldt in
twee opzichten. Een daarvan is de
enigszins „beladen naam" die de Oude
Uloschool heeft gekregen omdat daar
op het moment zoveel verschillende
groepen (met een volslagen eigen iden
titeit) gevestigd zijn. De werkgroep
WAO vindt het eigenlijke bijeenbrengen
een veel minder groot probleem. Om
(en daar zit wel eens een breekpunt)
ook de belangstelling uit de buiten
dorpen naar Den Burg te krijgen heeft
men dinsdagochtend voor eigen
vervoersmogelijkheden gezorgd, be
langstellenden buiten Den Burg kunnen
daarvoor naar de Oude Ulo bellen (tel.
(02220) 3554) en vragen naar de Werk
groep WAO of naar de MZW-project-
leider.
De Explosieven Opruimingsdienst
blies woensdagmiddag ter hoogte van
strandpaal 30 een 15 cm granaat op,
die kort daarvoor door wandelaars in de
duinen was aangetroffen.
Westduitse marken 100 f107,50
Belgische francs 100 f 6,38
Franse francs 100 f 46,50
Zweedse kronen 100 f 45,25
Zwitserse francs 100 f131,50
Deense kronen 100 f 37,50
Amerikaanse dollar 1 f 1,97
Engelse pond 1 f 3,91
Oostenrijkse schillingen 100 f 14,80
Italiaanse lires 10.000 f 23,50
^ondernemers - akti vi teiten
Het installatiebedrijf van Electro-
huis Bakker is overgenomen door de
heer Piet Schuijl en draait nu geheel
zelfstandig verder onder de naam
IBS (Installatieburo Schuijl). Het
bedrijf heeft een onderkomen
gevonden in het VTB-gebouw aan de
Maricoweg, waar een oppervlakte
van 350 m2 ter beschikking staat.
Het is het „achterste" garagege
bouw, dat de nieuwe eigenaar van de
VTB niet meer nodig heeft. Het
gebouw is voorlopig voor twee jaar
gehuurd en is vrijwel zonder
verbouwing voor zijn nieuwe doel ge
schikt. Er moet alleen nog een teken
kamer in worden afgeschut; kantoor
ruimte is er al. Het installatiebedrijf
heeft alle lopende installatiezaken, het
wagenpark en de inventaris van
Electrohuis Bakker overgenomen en is
ook onder hetzelfde telefoonnummer
bereikbaar: (02220) 3144. Ook het
personeelsbestand is volledig overge
stapt. Afgezien van Piet Schuijl zelf
bestaat dit uit chef-monteur Douwe de
Vries en verder uit Paul Bakker, Giel
Boogaard, Gerard Boogaard, Fred
Legierse, Jaap Kikkert en Richard Rijk.
Het is de bedoeling in de naaste toe
komst de installatieactiviteiten uit te
breiden met de koeltechniek.
Bij de afgelopen weekend in Den
Bosch gehouden Landelijke Inter-
schouw van Franse Hangoor
konijnen zijn opnieuw door
een Texelse inzender goede resul
taten behaald. Dit maal was de heer
P. van der Molen uit Oosterend erg
succesvol.
Met een oude eigen gefokte Mada
gascar ram veroverde P. van der Molen
het predikaat fraai. Tevens werd deze
inzending als de best gekleurde oude
ram van de tentoonstelling aangemerkt.
Met twee van zijn ingezonden jonge
witte voedsters behaalde de Oosteren-
der fokker bovendien tweemaal de
beoordeling zeer goed.
Het is dit jaar 25 jaar geleden dat
op Texel de Culturele Raad werd
ingesteld. Deze raad begon in de
loop van oktober 1953 zijn werk
zaamheden en werd zes jaar later
omgezet in de Stichting Cultureel
Werk Texel. Zowel de culturele raad
als de stichting cultureel werk zijn
van grote betekenis geweest bij de
stimulering en coördinatie op cultu
reel gebied.
Het bestuur van Cultureel Werk heeft
daarom besloten het zilveren jubileum
niet ongemerkt voorbij te laten gaan en
beiegt daarom op vrijdag 3 november
aanvang 20.00 uur een feestelijke bij
eenkomst in de Burgemeester De
Koning-hal. Die avond treedt het
folkloristische zang-, dans- en muziek-
ensemble „Marizka" uit de Sowjet-
Ume op. Daarop volgt (uitsluitend voor
genodigden) een gezellig samenzijn in
hotel „De Lindeboom-Texel". Voor
laatstgenoemd samenzijn zijn alle per
sonen uitgenodigd die deel hebben uit
gemaakt van de culturele raad en van
het bestuur van de stichting cultureel
werk of thans nog in het bestuur zitting
hebben. Verder de leden van de
gemeenteraad, b. en w. en het perso
neel van de stichting cultureel werk en
de afdeling culturele zaken van het
raadhuis.
Omdat zij tien jaar aan de Oosteren-
der bibliotheek verbonden is, werd
woensdagavond mevr. G. Oosterhof-
Henstra feestelijk gehuldigd. Terwijl de
bibliotheek gewoon open was zaten
bestuur en enkele genodigden rond de
jubilaresse, die, behalve gebak en
speeches, ook enkele cadeaus kreeg
aangeboden. Het jubileum geldt niet
alleen de bibliothecaresse, maar gelijk
tijdig het Oosterender dorpshuis, want
bibliotheek en dorpshuis zijn in 1968
gelijk van start gegaan.
Op de foto ziet men hoe Joke Vlas,
hoofd bibliothecaresse uit Den Burg,
mevrouw Oosterhof (links) bloemen
overhandigt namens het hele biblio
theekpersoneel.
In de filmzaal van de Oude Ulo aan
het Schilderend in Den Burg wordt
op zaterdag 21 oktober voor de
tweede maal dit seizoen door de
Stichting Open Jeugdwerk een voor
alle leeftijden toegankelijke film ver
toond. De voorstelling begint om
21.00 uur.
De film van deze week gaat over het
vooroorlogse Duitsland met zijn politiek
vol tegenstrijdigheden en jodenhaat.
Met Liza Minelli in de hoofdrol wordt er
door middel van cabaret, liedjes en
sketches op musicalachtige wijze een
beeld gegeven van die tijd. Volgende
week zaterdag treedt er in de ULO een
theatergroep op.
Maandag a.s. spreekt Ing. N. P.
Borst, specialist bodem en bemesting
bij de landbouwconsulentschappen in
Noord-Holland, over actuele bemes
tingsvraagstukken. Deze inleiding is
volledig gebaseerd op de Texelse situ
atie. De bijeenkomst wordt gehouden
in Hotel „Tubantia", de aanvang is om
20.00 uur.
De zon komt 22 oktober op om 7.16
uur en gaat onder om 17.32 uur; 25
oktober op om 7.21 uur en onder om
17.26 uur.
Maan: 24 okt. L.K.; 31 okt. N.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
Vrijdag 20 oktober 11.05 en 23.10
Zaterdag 21 oktober 11.33 en 23.33
Zondag 22 oktober 12.01 en 23.57
Maandag 23 oktober en 12.35
Dinsdag 24 oktober 0.31 en 13.38
Woensdag 25 oktober 1.20 en 14.21
Donderdag 26 oktober 2.28 en 15.36
Vrijdag 27 oktober 3.52 en 16.57
Zaterdag 28 oktober 5.11 en 18.11
Aan het strand is het ongeveer een
uur eerder hoog water.
van 20sept. t/m 17 okt. 1978
Geboren: Rutger, zv. Frans Zoete
lief en Maria C. A. Duijzer; Marei Roos,
dv. Johan R. van Dijk en Gerda de
Vlieg; Brenda, dv. André J. J. Keijzer
en Cornelia Elk; Martinus Gerardus, zv.
Martinus C. G. Witte en Margje Platte;
Mieke, dv. Jozefus P. Bakker en Mar-
gina A. Daalder; Femke Nelleke, dv.
Kamphuis en Maria J. E. G. H. van
der Velden; Arjen, zv. Jan Oosterhof
en Laurensje Halsema; Robert, zv.
Harry van Splunter en Aaltje Kiewiet.
Overleden: Klaas Vlas, oud 64 jaar;
Jannetje Stark, wv. Daalder, oud 85
jaar; Jan Huizinga, oud 67 jaar;
Timotius van Heerwaarden, oud 66
jaar; Johannes Theodorus Witte, oud
79 jaar; Fenna Schaap, wv. Zutphen,
oud 89 jaar; Antje Koopman wv.
Burger, oud 76 jaar; Mientje Taag, ev.
Schrama, oud 51 jaar.
Ondertrouwd: Cornelis P. Koopman
en Maartje Vlaming; Cornelis J. F. Duin
en Hubertina W. M. Th. Timmer;
Willem A. Beerling en Anna D. M. van
der Werff; Marius H. Witte en Anna J.
Zijm; Georgius Barhorst en Marja
Daalder; Franciscus G. Th. Schrama en
Harmke de Vries; Jan H. Breman en
Anna Th. Hoogenbosch; Johannes W.
Schrama en Fenje Kuiper; Antonius L.
J. Zwaneveld en Catharina A. E.
Veeger.
De onlangs op Texel gehouden col
lecte voor de Nierstichting heeft een
totaalbedrag van f4119,28 opgebracht.
Gespecificeerd over de verschillende
wijken en dorpen was het resultaat van
deze inzameling als volgt; Den Burg
f1880,39, De Koog f341,12, Den Hoorn
f247,07, Oudeschild f332,60. De Waal,
Spang, Ongeren, Waalenburg f200,29.
De Cocksdorp f189,18, Oosterend
f426,64, 't Noorden f101,97, Eierland
f167,35, P.H.-polder, 't Horntje, Noord
en Zuid-Haffel f136,95 en de Westen
f85,72.
Tfoor Henk van Heeswijk.
i. Giep had nog een week vakantie
)ed, dus bleef hij, nadat hij zijn
iw en zichzelf gerepatrieerd had, die
k thuis, vertroetelde Nelie en be
lt attenties, waardoor hij haar aan-
ït kon afleiden, wat geleidelijk aan
ikte. „We zijn nog jong, schat,
ijgt heus nog wel eens een wolk van
zoon of dochter in je armen; let
ir op mijn woorden I"
a een week was Nelie weer enigs-
de oude. Ze moest het nog kalm
doen en op Gieps advies besloot ze
poosje naar Purmerend te gaan,
ir ze door vader en moeder Ranzijn
rend werd en alle gelegenheid had
rop kracht te komen,
erug in Amsterdam stelde ze zelf
opnieuw met hem mee te gaan op
reizen. „Wat moet ik alleen in huis?
dag zitten te koekeloeren naar
Ijen? Naar lijn dertien op zijn eind-
I? Of naar de jongens, die met
iproviseerde vaartuigjes hun hals
wagen op het Slotermeer? Dank je,
Giep, dat is niks voor mij. Als je thuis
bent, vind ik het fijn, maar als je een
paar dagen wegblijft, ga ik weer mee.
Kan ik rijden en ben jij fit, als je op de
plpats van bestemming bent aangeko
men".
Daar was niet veel tegen in te
brengen. Giep belde de arts en vroeg, of
het verantwoord was. Hij kreeg een
geruststellend antwoord: „Ze is bijna
weer geheel hersteld, dus ik zie niet 't
minste bezwaar, meneer Van der Poor
ten".
Soms gingen ze een lang weekend
naar Aalten bij Gieps ouders. Bij wie
Nelie hoog in aanzien stond, want door
Nelie's toedoen ging Giep weer naar de
kerk. Niet regelmatig, maar Nelie am
bieerde hem op gezette tijden en dikwijls
ging hij toch met haar mee. Doch in
Aalten sprak het vanzelf, dat ze twee
maal per zondag kerkten, wat Giep hnaar
onzin vond. Dit verkondigde hij openlijk
in de huiselijke kring, als voorbeeld
gevende landen als Duitsland, Zwitser
land en Oostenrijk, waar in alle protes
tantse kerken maar éénmaal op een
zondag dienst was. Daarom repliceerde
vader Van der Poorten heel logisch:
„We leven hier niet in Duitsland of
Zwitserland, maar in Nederland. En hier
gaan we zondags nog twee keer naar de
kerk. Omdat het Gods dag is, die we
willen heiligen. Ook door onze kerkgang
in de namiddag".
Een weerwoord, waar tegen niet veel
ingebracht kon worden. En omdat de
eerbied voor zijn ouders nog diep
ingeworteld was, zweeg Giep dan maar.
Ja in Aalten was men bijzonder
verguld met deze schoondochter en liet
dat dan ook terdege blijken. Omdat door
Nelie's toedoen Giep in ieder geval weer
kerkganger was geworden.
Het was in deze weken en maanden,
dat Truus Ranzijn ontdekte, dat haar
moeder hard achteruitging. Doorgaans
zat ze met de handen over elkaar voor
het raam te kijken, de vitrage een eindje
opzij geschoven, zodat ze wat beter kon
zien. Want vooral haar ogen werden
sleèhter. Hoewel ze al een paar malen
naar een oogspecialist was geweest en
zelfs een week in observatie had gele
gen in het stadsziekenhuis, bleek er
weinig of niets aan te doen te zijn.
Dit alles wist Truus wel, zo goed als
haar vader'hiermee bekend was. Nu ze
niet meer gebonden was aan vaste
schooltijden, kwam ze wel eens zo maar
een dag of een middag naar Purmerend.
De nieuwe funktie, welke ze bekleedde
bij de gemeente Haarlem, was tamelijk
zelfstandig. Haar beroep als directrice
van een Middelbare Meisjesschool was
de beste aanbeveling geweest, toen ze
solliciteerde. Want de wethouder van
onderwijszaken wilde een specialist bij
zich hebben en wie zou dat beter
kunnen zijn dan iemand, die een aantal
jaren lerares en zelfs directrice was
geweest bij het M.O.? Dus de praktijk
van het onderwijs kende?
Misschien was de betrokken wethou
der geschrokken, toen Truus Ranzijn na
de oproep persoonlijk verscheen voor
een onderhoud. Maar er ontspon zich
een geanimeerd gesprek over haar
werkzaamheden in het algemeen en het
onderwijs zelf in het bijzonder. De man
maakte haar tijdens dit onderhoud dui
delijk, wat hij van haar verwachtte en
wat haar taak zou zijn. „Er is de laatste
tijd veel kritiek over onze scholen. Niet
enkel de openbare, maar ook de bijzon
dere. En zo ongeveer over alles: lokali
teiten, de methodes, het verouderde
leermateriaal, de akkommodatieik
bedoel: de ouderwetse schoolbanken in
plaats van een stoel en tafeltje. En zo
voort. Dat is een bron van grote zprg
voor mij geworden, maar wat wil men
van mij? Moet ik al die scholen in de stad
bezoeken en bekijken? Ik zou het
werkelijk graag willen, mevrouw, heel
graag, maar het ontbreekt me ten
enemale aan tijd. Wethouder zijn in een
stad als de onze vergt een volledige
dagtaak. En als ik zeg: volledig, dan
houdt dit in; meer dan 48 uur per week,
zoals mijn ambtenaren hebben. Ik kan
het er eenvoudig niet meer bij nemen.
Vandaar, dat ik een expert wil, een man
of vrouw van het vak Mag ik dat zo
noemen? Als ik u benoem, mevrouw
ik voel wel iets voor een vrouw voor
wat deze taak betreft; vrouwen zien
vaak scherper bepaalde aspecten dan
een man gaat u in eerste instantie alle
scholen in onze stad bekijken. Vanaf de
kleuterscholen tot de MTS. U krijgt
daartoe alle benodigde bevoegdheden.
Aannemende, dat we dus tot een
akkoord komen, licht ik de pers in en
middels dit media kan elke belangheb
bende weten, dat u te enigertijd op
bezoek komt. U doet dit kalm aan, want
ik wil te zijner tijd een uitgebreid rapport
van u hebben. U krijgt een lijst van alle
scholen. Met naam en toenaam der
hoofden, directrices etcetera. U neemt
bovendien kontakt op met de diverse
inspecties, zowel van het L.O. als het
M.O. Wij hebben er al ambtelijk kontakt
mee gehad en toen ik mijn plan voorleg
de nog heel summier, omdat ik het
nog verder moest uitwerken was men
redelijk geïnteresseerd. Van die kant
hebt u derhalve de nodige medewer
king
Het onderhoud duurde de gehele
morgen, waarna met uit elkaar ging.
Wethouder Van Liemden nam met een
hartelijke handdruk van de vrouw af
scheid. Haar vriendelijk toeknikkend,
besloot hij: „U hoort van ons, me
vrouw; zo spoedig mogelijk als moge
lijk".
Binnen een week had ze een aangete
kend schrijven, waarin haar benoeming
stond. „Adviseur in onderwijszaken,
toegevoegd aan de wethouder", zo
heette haar funktie, terwijl ze pro forma
een rang aangemeten kreeg, om haar
hogere positie duidelijk te accentueren.
Maar wat voor Truus heel belangrijk
was: het salaris, dat een stuk hoger
werd dan ze totnogtoe had verdiend.
Het afscheid van de school was wel
hartelijk, want nu Truus Ranzijn vertrok,
werden haar kwaliteiten nog eens dui
delijk naar voren gebracht. Voor de
school was haar vertrek ongetwijfeld
een verlies. Zodoende kreeg het af
scheid een gemengd karakter: enerzijds
lovend en vol waardering, anderzijds
weemoedig en toch opluchtend. Want
sinds de gedaanteverandering van de
„dirk" was er een gedwongen verstand
houding ontstaan.
Er was nog geen nieuwe directeur
benoemd, zodat Joop Biermans voor
lopig met de leiding werd belast. Er was
nog een gezellig samenzijn, waarna
Joop een kort woord sprak tot de
scheidende directrice en de avond be
sloot met dankgebed, want het was
tenslotte een christelijke school.
(wordt vervolgd)
