Vooroorlogs Westerslag
„Cet obscur object...
Het laatste houvast\
ITLAINIIMWS
«00
Dood paard
aangespoeld
TONEEL
OUDESCHILD
BEVOLKING TEXEL GROEIDE
NAAR 12.474 PERSONEN
VERVOLG VAN PAG. 2
Sterke stijging aantal echtscheidingen
r r
Holy Hobbie
verloor toch
Firma Beumkes
overgenomen door
Verenigde Schilders
FEUILLETON
DINSDAG 16 JANUARI 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Zaterdagochtend werd op het strand
ter hoogte van paal 16 een dood paard
aangetroffen. Het dier kan niet langer
dan enkele dagen dood zijn geweest,
want afgezien van de door meeuwen
uitgepikte ogen zag het er nog gaaf uit.
Krachtens de tegenwoordige voor
schriften mag een dergelijk kadaver niet
meer ter plaatse worden begraven, maar
moet voor destructie worden afgevoerd.
De gemeentelijke landrover met Niek
Spaans aan het stuur kwam eraan te pas
om het kadaver naar de strandafgang bij
paal 17 te slepen (foto). Daar werd het
beest in de speciale destructiewagen
gehesen en naar het vasteland overge
bracht. De herkomst van het paard is
onbekend, maar het is niet ongebruike
lijk dat paarden die aan boord van
(vooral Poolse en Russische) schepen
doodgaan, overboord worden gezet.
baas aanwezig. In komische zin werd
hij terzijde gestaan door de onovertrof
fen Turkse gastarbeider in de huishou
ding Ali en de uitzendkracht. Het drie
tal dat deze rollen voor zijn respectie
velijk haar rekening neemt kon
tevoren aan de hand van de tekst al
vaststellen dat dit tot lachsalvo's zou
leiden. Dankbare taken dus. De oude
baas werd door Martien de Vries ten
tonele gevoerd, Dirk Witte was in de
huid van Ali gekropen en Loes de Graaf
speelde de pinnige uitzendkracht. Zoals
van hén verwacht mocht worden (ze
zijn immers ,,ouwe getrouwe" mede
werkers van „Nieuw Leven") maakten
zij van rollen wat er in zat.
Het afgelopen jaar is de Texelse bevolking met 78 per
sonen gegroeid, zodat het aantal inwoners per 1 januari j.l.
12.474 bedroeg.
Het aantal geboorten was 172 (tegen 148 in 19771 waarvan 78 jongens en
94 meisjes. Er overleden 106 (91) Texelaars, waarvan 59 mannen en 47 vrou
wen. Uit het verschil tussen het aantal overledenen en het aantal geboorten
volgt een geboorte-overschot van 66 (57).
Er vestigden zich op Texel 391 personen en 379 personen verlieten het
eiland, zodat het vestigingsoverschot 12 was. Het buitengewoon grote vesti
gingsoverschot (127) van het jaar ervoor blijkt dus een eenmalig verschijn
sel te zijn geweest.
Het bovenstaande ontlenen wij aan de cijfers over de loop van de bevol
king in het afgelopen jaar, ons verstrekt door de afdeling bevolking van de
gemeente. Uit de gegevens blijkt ook dat het aantal echtscheidingen aan
zienlijk is gestegen, van 14 naar 24. Dat is ongeveer 25% van het aantal
huwelijken dat steeg van 93 tot 97.
Drie ingezetenen trouwden met een buitenlandse partner.
Martien de Vries had zich hiertoe een
trillerige stem aangemeten en hulde
zich voortdurend in wolken van afwis
selend forse bolknaks dan wel sjekkies.
Hoewel dat niet zozeer overeen kwam
met wat in het tekstboekje stond begaf
halverwege de-tweede helft de rits van
zijn broek het potseling. Maar omdat hij
met zijn spel het publiek zodanig wist
te boeien zal mënigeen gedacht hebben
dat het er allemaal bijhoorde..
Ali werd gespeeld door Dirk Witte.
Hij was niet bepaald de Turkse gastar
beider zoals die in werkelijkheid bestaat
maar een uitbundige persiflage
daarvan. Maar dit moet ongetwijfeld
de bedoeling van de auteur zijn ge
weest.
Loes de Graaf bleek precies de juiste
keus voor de rol van uitzendkracht die
alle problemen „naar boven" probeert
af te schuiven. „Ik doe waarvoor ik de
opdracht heb en verder geen hei
sa Die heisa kwam er natuurlijk
wel maar dat was al duidelijk.
Niet alleen Nico Blom maar ook Jaap
Bakker moesten het dit jaar met een
kleinere rol doen. Van Nico Blom moet
gezegd worden dat hij zijn uiterlijk niet
zozeer aan dat van een directeur-gene
raal had aangepast. Hij bleek dan ook
een bedrieger te zijn, maar dat gold
tevens voor Jaap Bakker die er wel op
zijn paasbest (oude stijl) uitzag. En dat
geeft toch te denken
Op dreef
Het stuk draaide allemaal op de fi
guur van de toekomstige directeur in
wiens huid Sjors Keijzer was gekropen.
Hij was dusdanig op dreef dat vele met
ingewijden onmogelijk gemerkt zullen
hebben dat hij pas voor de tweede keer
op de planken stond! Zijn debuut was
vorig jaar bij ,,lm Weissen Rössl"
waarin hij een piepklein rolletje had.
De twee privé-secretaresses werden
vertolkt door Jeanette Duinker en Ria
Buisman. Nu was haar rol daar welis-
In het begin van de film „Cet Obscur
Object du Désir" (Het duistere voorwerp
van het verlangen) laat regisseur Luis
Bunuel bekend van o.a. Un Chien
Andalou en de hier al in Filmganger
vertoonde Le Charme discret de la Bour
geoisie zijn producent Silberman
plaatsnemen in een auto die wordt
opgeblazen door terroristen. De film zit
vol met bomaanslagen en ontploffin
gen. Of ze verband houden met het
verhaal van de film moet u zelf maar uit
maken.
Matthieu (Fernando Rey), een rijke en
wat oudere heer, achtervolgt zijn dienst
meisje bezeten, maar Conchita (ge
speeld door twee vrouwen: Angela
Molina en Carole Bouquet) ontsnapt
hem steeds weer. Zijn hartstocht voor
haar, de afwijzing van haar kant, de
jaloezie die binnensluipt, kortom alle ele
menten van de amour fou" passeren
waar ook naar maar van deze twee
toonde de laatste zich duidelijk de
meest slagvaardige. Misschien dat
Jeanette Duinker bij een volgend stuk
met een grotere rol beter tot haar recht
komt. Evenals Sjors Keijzer is ook zij op
het toneel overigens een betrekkelijke
nieuwelinge bij „Nieuw Leven". Vorig
jaar maakte zij haar debuut.
Emmy Zijerveld kwam dit maal in
actie als kraamverpleegster en Tineke
van Beek als de vrouw des huizes. Zij
hadden allebei een ondersteunende rol
en konden daarmee goed uit de
voeten.
Roulerend
Karin de Vries was dit maal de rol
van souffleuse toebedeeld, een functie
die bij „Nieuw Leven" rouleert. Dat
laatste mag dan de beste oplossing zijn
als niemand er iets voor voelt maar daar
staat natuurlijk tegenover dat je op zo'n
manier nooit een „volleerde" soufleuse
kweekt. Nu had „Nieuw Leven" zater
dagavond het geluk dat de zaal nogal
uitbundig reageerde maar desondanks
drong het souffleergeluid soms toch tot
halverwege de zaal door.
De regie werd gevoerd door Jaap
Zuidewind die daarvoor een flinke
pluim verdient, niet in de laatste plaats
omdat hij het dit jaar voor de eerste
keer deed. Voor het grimeerwerk
zorgde zaterdagavond de heer J. A. L.
Polman uit Den Helder. Tijdens het
„bal na" zorgden „De Melodia's" voor
de muziek.
de revue.
Bunuel doet dit uit de doeken door
middel van een raamvertelling. Matthieu
vertelt zijn geschiedenis aan enkele
medereizigers in een trein, waarna de
terugblikken volgen. Een veel toegepast
procédé in speelfilms; Bunuel breekt de
„herinneringsbeelden" echter op de
meest onverwachte momenten af. Het
publiek denkt te weten wat er komen
gaat, maar wordt met een kluitje in 't riet
gestuurd. Dat verhoogt de spanning van
de fiim aanzienlijk.
Het grappige van die raamvertelling is
natuurlijk ook dat de treinpassagiers
voortdurend logische en psychologische
verklaringen geven voor Matthieus ge
drag. Ze voelen een eind met hém mee
en tonen zich teleurgesteld als hij zegt
dat het hem weer eens niet gelukt is
Conchita in bed te krijgen.
Als je als kijker het gevoel hebt dat je
het verband in het verhaal begint te
begrijpen, trekt Bunuel weer het vloer
kleed weg en laat je met chaos op de
koude vloer achter.
Cet obscur object du désir zit vol
voetangels en klemmen, met doodlo
pende aanwijzingen voor een verklaring,
met bommen en granaten, met absurde
grappen en komische valkuilen. De
kijker krijgt dezelfde koude douche als
de emmer water die Matthieu over Con
chita heenkiepert vanuit de trein.
Deze Bunuelfilm draait in het City-
theater op donderdagavond 18 januari
en begint om 20.00 uur. Toegang 16
jaar.
Bowlingbond Texel
Ondanks de records van zowel Loes
Zutphen als Irene van der Slikke, die
respectievelijk voor de hoogste game
[200] en de hoogste serie [7171 zorgden,
is hun Holly Hobbie team er vorige
week in het Bowlingcentrum toch niet in
geslaagd een overwinning te behalen.
De uitslag werd een tegenvallende 1 4,
waarbij Langs de weg aan het langste
eind trok.
Bij de andere wedstrijden, die voor 10
en 11 januari op het proramma stonden,
behaalden vier teams een volledige
(5—0) overwinning. Dat waren Strand-
plevier, Cross Team, 't Steigertje en
Texel Vastgoed. Voor de laatste was dit
de eerste 5—0 zege van het seizoen.
Koogel 75 moest één punt afstaan
aan Wielewaal. Langs de weg klom met
4—4 weer naar boven, evenals Ran
Motoren en Beumkes Et Zn. Koogel 77
had een zware tegenstander aan Enbece
II. Het team moest het zonder Han
Brusselaars stellen en een mooie 183-
game van A. v.d. Star (spelend voor
Enbece II) droeg bij tot een krappe 3—2
voor Koogel 77.
Naast de goede resultaten van Loes
Zutphen en Irene van der Slikke bij de
dames kwam bij de heren met 212 de
ondememers-aktiviteiten
De firma B. Beumkes Et Zoon heeft
zijn schildersbedrijf overgedragen aan
de Verenigde Schilderscoöperatie. Te
gelijkertijd heeft vader Ben Beumkes het
bedrijf verlaten en is zoon Rob lid ge
worden van de Coöperatie. De drie
medewerkers van de firma Beumkes zijn
ook naar de Verenigde Schilders over
gegaan.
Belangrijkste reden van de overdracht
was dat de heren Beumkes geen gun
stige toekomst zien voor een klein schil
dersbedrijf. Door samenwerking kan
een veel krachtiger positie worden inge
nomen en kan men zich ook op den
duur van werk verzekerd weten.
Het bedrijf van Beumkes werd ge
sticht in 1955. Het was aanvankelijk
gevestigd in de Zwaanstraat te Den
Burg en verhuisde later naar „Buiten-
heim" aan de Kogerweg.
De in 1964 opgerichte coöperatie
Verenigde Schilders werkt nu met totaal
26 personen, waarvan 20 lid zijn. Het
totale medewerkersbestand is groter
dan van alle overige schildersbedrijven
op Texel samen.
hoogste serie op naam van Roland van
Zeist. Ook de hoogste serie (waarin 2
maal een 200-game werd gegooid) was
met een totaal van 763 voor Van Zeist.
De overige uitslagen waren:
Middenmoot-Doortje 2—3
Wasserij Texel-Cross Team 0—5
Koogel 75-Wielewaal 4—1
Boetiek 22-Pioniers 3—2
't Steigertje-Sommeltjes 5—0
Bouwbedrijf Timmer-Flash 2—3
De Toekomst-Ran Motoren 1 —4
Drog. Mets-Strandplevier 0—5
Holly Hobbie-Langs de weg 1—4
Enbece ll-Koogel 77 2 —3
Enbece l-Texel Vastgoed 0—5
Beumkes Er Zn-B.V. Knudde 4—1
Een foto uit de jaren dertig van het
Westerslag, toen nog een smal fiets- en
wandelpad. Het strand van paal 15 werd
pas voor auto's bereikbaar toen in de
oorlog op last van de Duitsers een brede
klinkerweg werd aangelegd, die tot op
de dag van vandaag dienst doet.
De Duitsers hebben meerdere strand-
slagen verhard ten behoeve van de
bouw en de bevoorrading van de
bunkers. De foto werd destijds gemaakt
en als ansichtkaart uitgegeven door L.
Bakker te Oosterend. De plaat is afkom
stig uit de ansichtencollectie van de heer
S. Bosma te Den Burg, lid van de
Texelse munten- en ansichtenclub.
De club houdt donderdag 18 januari
a.s. voor de eerste keer dit seizoen ruil
beurs in De Raadskelder, aanvang 20.00
uur. Ook niet-aangesloten verzamelaars
zijn daar welkom.
door Henk van Heeswijk.
50. Ze valt weer neer op de bank. Met
in haar hand een derde glas wijn. En
staart voor zich uit in de nu bijna geheel
duistere kamer. Enige meters van het
huis staat langs het trottoir een lantaarn.
Zijn licht komt heel sporadisch door het
glas en de vitrage, en zet de kamer in
een spookachtige schemer. Maar de
vrouw heeft er geen erg in. Vandaag
heb ik definitief en voorgoed een neder
laag geleden, want niemand wil me
immers? Zelfs de enige vriend, die ik nog
over heb schrikt, als ik een huwelijk
voorstel. Metal mijn geld en bezittingen
kan ik hem niet eens kopen, omdat hij
me een griezel vindt, als hij er aan dénkt,
dat hij met mij naar bed moet
Als om half tien de telefoon rinkelt,
brandt er in het grote vertrek een kleine
schemerlamp, die een spaarzaam licht
verspreidt. Truus Ranzijn heeft haar
zoveelste glas wijn leeggedronken en
staart verbaasd naar de kant van het
vertrek, waar vandaan de telefoonbei
hoorbaar is. Dan dringt de werkelijkheid
tot haar door: het is de telefoon. Wie
voor de donder heeft het recht me
vanavond te storen? Ik ben gepensio
neerd en heb met niemand meer wat te
maken. Met geen mens. Laat ze alle
maal maar barsten. Ze kunnen voor mijn
part allemaal naar de bliksem lopen. Alle
mannen tegelijk. Joop Bierman voorop.
Plotseling komt ze enigszins tot zich
zelf. „Joop!" flitst het door haar heen.
Stel je voor, dat hij belt, omdat hij spijt
heeft van zijn afwijzing!
Wankelend komt ze overeind en loopt
naar het kleine kamertje naast de
voordeur, waar 't telefoontoestel staat.
De hoorn grijpend, zegt ze moeilijk:
„Hallo, Joop, ben jij het?"
Misschien heeft de persoon aan de
andere kant van de lijn haar woorden
niet verstaan. En waarschijnlijk ook niet
herkend, want een vrouwenstem vraagt:
„Met wie spreek ik?"
„Met mevrouw Ranzijn. En wie bent
u dan wel?"
„Ben jij het Truus? Je spreekt met
Nelie. In Leuven. Zeg is het goed,
dat ik een poosje bij jou kom? In huis?
Met Kathy? Ikeh
Het is Nelie. Truus herkent nu haar
stem. En al heeft ze enkele grote glazen
wijn gedronken, waardoor ze tamelijk
beneveld is, ze heeft iets gehoord in de
stem van haar zuster. Iets, wat ze heel
goed kent: verdriet, ellende, wanhoop
wellicht. En de snik, aan het eind van de
onafgemaakte zin: „Ikeh
Door dit alles is ze enigszins ontnuch
terd, als ze Nelie antwoordt: „Wat is er
aan de hand met jou? Waarom wil je
weg uit Leuven? Heb je alweer genoeg
van hem?"
„Het is Leo heeft alles vergokt.
In casino's: Ostende, Knokke alles.
Zelfs mijn huis, hier in Leuven. En hij is
er zelf vandoor. Ik moet het huis uit.
Morgen vroeg wordt er beslag gelegd
op alles, wat er nog in huis is. Ik kreeg zo
juist een tip. Van iemand, die me goed
gezind is. Wat moet ik doen, Truus?
Kun jij me niet helpen?"
Met de telefoon in haar hand knikte ze
enkele malen. Al is ze enigszins ont
nuchterd, de drank werkt toch nog wat
na. En is in haar antwoord verdiscon
teerd. Het is een cinische stem, die
klinkt: „Ja ja, als Nelie Ranzijn weer es
in de purée terechtgekomen is, herin
nert ze zich wel weer haar zuster.
nietwaar? Als het je goedgaat, mag ik
voor jouw part doodvallen, niet? En ik
ben een rotgriet, als ik naar je geïnfor
meerd heb, jou, m'n enige zuster. Maar
ik ben, overigens net als jij, behoorlijk en
christelijk opgevoed, al zuip ik me af en
toe een stuk in de kraag. Ergens ben ik
dus nog zo gek. Wat wil je, dat ik doe?"
„Mag ik een poosje bij je komen
wonen? Ik beloof je, dat ik zo gauw
mogelijk een baan zal zoeken. Al is het
maar een paar weken, zus. Alsjeblieft!"
Het is een noodkreet, dat „alsje
blieft". Nu klinkt die gek in haar oren.
Zelf heeft ze het enkele uren geleden
ook gezegd. En is bijna op haar knieën
gevallen voor een man, maar het mocht
niet baten. Met al haar geld is ze
versmaad. Enkel als men haar nodig
heeft, laat de mensheid van zich horen!
Halleluja, zuster, dan ben je tenminste
nog ergens goed voor. Je mag nu de
barmhartige Samaritaan gaan spelen.
Voor je eigen zuster. Hopla! Jetzt komm
ich
„Oké, zuster, kom maar hierheen met
je dochter. Waarom niet? Het huis is
groot genoeg voor drie mensen. Wat
kan het mij ook schelen? Je komt
maar
„Fijn, zus, je bent geweidigi Maar, de
kwestie is. ik heb niet voldoende
francs meer voor de trein. Kun je me
niet komen halen? Kan ik nog wat
bezittingen meenemen, voor men er
morgenvroeg beslag op legt. Van mij en
Kathy? Wil je me niet halen, Truus?"
De vrouw schudt haar hoofd. Hoewel
ze al tamelijk ontnuchterd is, beseft ze
terdege, dat het levensgevaarlijk is om
onder deze omstandigheden achter het
stuur van de grote Mercedes te gaan
zitten. Dus antwoordt ze, nu op wat
kalmer toon: „Kan niet. Ik heb gedron
ken. Je mag het wel weten: ik ben half
lazerus. Maar dat mag de pret niet
drukken. Neem maar een taxi, stouw
hem vol met alles, wat je mee kunt
nemen en rijd hierheen. Ik betaal die
wagen wel. En als de chauffeur het niet
vertrouwd, mag-ie bellen. Oké?"
„Truus, je bent een schat. Dat is een
idee, ik doe hetl Ik betaal je later alles
terug, hoorl Ik vind wel wat, dat is geen
probleem. Ik bel meteen een wagen ep
pak alles in, wat ik kan meenemen'. Het
is nu bijna kwart voor tien, dus het
zal wel laat worden. Of vroeg, hoe je het
wilt noemen. Is dat niet erg? Zo tegen
een uur of drie, vier ben ik misschien wel
in Den Haag. Zeg, ga eerst een poosje
slapen, hè? Zet je wekker, of hoor je de
bel?"
„Wie is eigenlijk die Leo, waar je het
over had?" vraagt Truus, al het andere
vergetend.
„Hij was mijn man. Maar 'n zwakke
ling. Ik bemerkte het te laat. Au fond
was hij wel aardig, maar hij heeft één
groot gebrek: hij kan het gokken niet
laten. Ik hoorde te laat, dat hij eerder zo
goed als failliet is geweest. Hij heeft ook
alles van mij vergokt m'n mooie
huis
Truus is geschrokken. „Kop op,
meid je weet nu onderhand ook
wel, dat bijna alle mannen schooiers
zijn. Kom maar hierheen. Mijn huis staat
voor je open".
„Je bent fantastisch, TruusJe
was m'n enige redding ik zal nooit
meer lelijk tegen je doen, zus, eer
lijkhardstikke fijn van je. Nu weet ik
pas, wat een fijpe meid je altijd geweest
bent voor man en vader en mij
voor iedereep. Dankjel Ik hang op
De telefoon doet al lang „tuut-tuut",
als Truus Ranzijn nog altijd met de hoorn
in haar hand verwezen voor zich uit
staart. Dus ik ben altijd een fijne meid
geweest, herhaalt ze in gedachten. Voor
iedereen. Mijn eigen zuster zegt het, dus
zal het wel zo zijn. Ze komt vannacht,
met een volgeladen taxi, die ik moet
betalen. Vooruit, waarom niet? Ik barst
immers van het geld?
Ze legt tenslotte de hoorn op het
toestel en keert terug naar de kamer.
Daar moet ik dan op drinken, jongens,
want mijn zus zegt, dat ik een fijne meid
ben. Houden zo, Truus. En neem er één
op je gezondheid
Als om half vier de taxichauffeur
aanbelt, schrikt Truus Ranzijn, die op de
bank in de salon in slaap is gevallen. Ze
heeft enkele ogenblikken nodig om zich
te realiseren, dat de bel is gegaan en
door het raam ziet ze een auto staan.
Haar zuster stapt uit, met aan de hand
Kathy, die intussen een jongedame is
geworden.
Dan komt ze overeind en loopt naar
de gang om de deur te ontsluiten.
EINDE
