Offensieve wedstrijd
eindigde in gelijkspel
Sjors en Sjimmie
in het land der reuzen
Schoonmoeder
Oosterend 1 ontmoet
promotiekandidaat
Nieuwe kleedkamers
voor S.v. Texel
Laatste tralnlngsavond
M.J. v.d. Zwaag won
vllfde viswedstrijd
DE KOOG-OUDESLUIS 3-3
S. de Porto werd
koningschutter
Texel duelleert
met subkampioen
Hans Koom werd in
eindsprint geklopt
Thuiswedstrijd
van Tennisclub
Voetbalprogramma
Wielerjeugd steunde
elkaar
Uitslag verloting
Scouting Texel
Mededelingen
Windsurfclub opent
wedstrijdseizoen
RIJDAG 18 MEI 1979
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
In een bijzonder spannende wedstrijd
jn de eerste elftallen van sv. De Koog
Oudesluis zondagmiddag een 3-3
jntendeling overeengekomen. Twee
■n de drie Oudesluis-doetpunten kwa
len via een strafschop tot stand. Door
et Koger team werd één penalty benut.
Oudesluis bleek in deze wedstrijd
ijzonder gebrand op een overwinning
«ndat de ploeg nog steeds volop in de
jnning is voor de laatste periodetitel.
Ie Koog had nog iets goed te maken
a de laatste wedstrijden, die niet erg
est waren. Hierdoor ontstond een zeer
antrekkelijk duel met twee sterk aan-
allende teams.
Na een kwartier spelen kreeg Oude-
luis een strafschop toegewezen, na een
vertreding van Peter Beerling. Deze
rerd door Jan Dekker uitstekend
lestopt. De penalty moest echter over-
lenomen worden, omdat de keeper zich
e vroeg bewogen zou hebben. In de
lerkansing stopte Jan Dekker de bal
jpnieuw, maar ongelukkigerwijze
ituitte deze terug naar de strafschop-
lemer, die in tweede instantie toch
icoorde: 0-1
'Hands'
Tien minuten later kreeg De Koog een
vrije trap te nemen, net buiten het straf
schopgebied. Deze vrije trap werd kei
hard door het 'muurtje' geschoten,
waardoor twee spelers de bal met de
hand raakte: penalty, besliste de scheids
rechter. Jan van Beek benutte dit
buitenkansje waarmee het 1-1 werd. Dit
werd tevens de ruststand.
In het begin van de tweede helft liep
het een beetje stroef bij De Koog en kon
Oudesluis een lichte presse uitoefenen.
Na een kwartier werd Ger Brongers aan
de linkerzijde aangespeeld. Hij
omspeelde twee verdedigers en vanaf
de achterlijn trok hij de bal voor het
doel. De inkomende Kees van Beek
kanjerde deze voorzet er onhoudbaar in
waarmee het 2-1 was. Oudesluis kwam
tien minuten later op gelijke hoogte,
toen een middenvelder de verdediging
uitspeelde en alleen voor keeper Dekker
verscheen. Hij scoorde koeltjes de ge
lijkmaker.
Simon de Porto is dinsdagavond in de
Ferreverzaal winnaar geworden van het
koningschieten door de handboogvere
niging 'Eilandschutters'. Het was een
bijzonder spannende strijd, want num
mer twee, Kees Bakker, haalde aan
vankelijk precies evenveel punten: 282.
Beide schutters losten vervolgens vijf
pijlen om tot een beslissing te komen en
toen ontstond één punt verschil ten
gunste van De Porto.
Derde werd Gerard Witte, de koning-
schutter van de vorige keer. De wed
strijd viel samen met het eerste lustrum
van 'Eilandschutters' en kreeg daarom
een feestelijk tintje. Tijdens de wedstrijd
werd gebak gepresenteerd en na afloop
werd een borrel gedronken.
De Koog gaf het echter niet op en bleef
hard doorvechten voor de overwinning.
Weer was het Ger Bongers, die nu Jan
List op maat bediende. Jan List nam de
bal aan, speelde zich vrij goed vrij en
scoorde de derde Koger-treffer. Hier
mee leek De Koog de wedstrijd beslist te
hebben, met nog 10 min. te spelen.
Vijf minuten voor tijd kreeg Oudesluis
nogmaals een penalty toegewezen na
een overtreding van Dick Oudendag.
Deze penalty werd via de handen van
Jan Dekker raakgeschoten: de 3-3 eind
stand was bereikt. In de slotfase kreeg
De Koog nog 3 hoekschoppen te
nemen. Hieruit ontstond groot gevaar
voor de Oudesluis-goal, maar gedoel
punt werd er niet meer. Het lukte De
Koog niet de beslisingstreff er te plaatsen
Het van degradatiezorgen bevrijdde
sv. Texel ziet zich zondagmiddag op
eigen terrein geplaatst tegenover het uit
Bovenkarspel afkomstige KGB dat
de tweede plaats bezet. Howel de in
Bovenkarspel gespeelde wedstrijd een
2-2 eindstand opleverde, wordt ditmaal
een kleine overwinning verwacht. Texel
heeft via een schitterende eindsprint uit
de laatste zeven wedstrijden maar liefst
twaalf punten behaald en moet (voor
eigen publiek) goed uit de bus kunnen
komen.
Het eerste elftal van sv. Oosterend
dat zondag op eigen terrein de laatste
wedstrijd van deze competitie speelt
ontmoet daarbij het sterke Waard '75.
Deze uit Heerhugowaard afkomstige,
nog betrekkelijk jonge ploeg heeft (in
tegenstelling tot de thuisclub) nog volop
promotiekansen en er zit daarom een
spannend partijtje voetbal voor ae
'Strender' belangstellenden in het vat.
Sv. Oosterend bezet momenteel de
zesde plaats op de ranglijst.
Op de algemene ledenvergadering
van sv. Texel die op donderdagavond 10
mei in de kantine De Kletskeet werd
gehouden is bekend gemaakt dat op
korte termijn zal worden begonnen met
de bouw van een aantal nieuwe kleed
kamers. De trainer van de senioren
elftallen en verantwoordelijke man voor
het eerste team Max v.d. Kerkhof blijft
de A-selectie nog een jaar begeleiden.
Als bestuursleden werden de volgende
personen gekozen: B. Bakker (voorz.),
C. Schermer (secr.) en R. Dapper
(penn.). Als commissarissen werden
benoemd M. Brons, W. Koorn, C. de
Lugt en A. Hoven. De technische
commissie zal bestaan uit M. Brons, W.
Koorn en P. Kossen.
De Texelse wielrenner Hans Koom is
bij een zaterdagmiddag in Amsterdam
gehouden clubontmoeting de zege
ternauwernood ontglipt. Doordat hij in
de eindsprint juist iets te kort kwam ging
hij uiteindelijk als vierde cörer de eind
streep.
Deze wielerwedstrijd vond plaats in
de Amsterdamse wijk Slotervaart en
was georganiseerd door de wielerver
eniging FC Trappisten. Het clubduel
waarin Hans Koorn in de eindsprint het
'verkeerde wiel' zou kiezen werd in de
beginfase gekenmerkt door een ont
snapping van Guus Barhorst die met
twee Amsterdamse renners aan de haal
ging. Omdat het peloton tamelijk snel
actie ondernam zou dit drietal, dat
redelijk goed door ploegmaats werd
'beschermd' ongeveer 45 minuten blij
ven soleren. De ploegmaats die deze
ontsnapping zo goed en zo kwaad als
het ging ondersteunden waren het duo
Jos en Arie Huisman, Jan Buis en Hans
van Tunen. Bij het naderen van het
einde van de wedstrijd werd door
anderen het tempo opgevoerd en vond
aansluiting plaats. Hierna werd het
tempo hoog gehouden door Jan
Huydink, Jan Buis en Hans van Tunen
die op kop gingen rijden, zodat ont
snappen moeilijk werd. In de laatste
ronde viel Guus Barhorst nog een keer
aan en sloeg een gat van 50 meter dat
tot 500 meter voor de finish kon worden
gehandhaafd. Hans Koorn die de hele
wedstrijd in het peloton had gereden
zette in de laatste 300 meter alles op
alles en had van de overige clubleden de
meeste kracht over. Hij klasseerde zich
als vierde. De overige Texelaars
kwamen op een 10de en 25ste plaats,
waarmee zij aantoonden dat het hen
niet aan strijdlust ontbroken had.
Op het terrein van tennisvereniging
Deuce in Den Burg vindt dinsdag
ochtend de beslissingswedstrijd plaats
tussen de dames van de Texelse tennis
club en Anna Paulowna. Bij winst
bezetten de Deuce-dames de derde
plaats op de ranglijst.
Dit beslissende competitieduel waar
voor ploegen van vier dames aantreden
begint 's morgens om 10.00 uur en
neemt ongeveer twee uur in beslag.
Het betreft de eerste competitie waar
aan de Texelse dames deelnemen. Dit
werd ondermeer mogelijk door het
aantrekken van een eigen tennistrainer
en mede daaruit voortvloeiende con
tacten met clubs van de vaste wal. In de
afgelopen weken konden daardoor ont
moetingen worden gearrangeerd tussen
viertallen uit Den Helder, Anna
Paulowna en Schagen. De resultaten
van deze wedstrijden waren voor de pas
beginnende Deuce-dames van een rede
lijk niveau. Er werd tweemaal gelijk
gespeeld en tweemaal verloren. Daarbij
speelden vooral de aan de overkant
gebruikelijke gravelbanen (gemalen bak
steen) de dames parten. Voor de wed
strijd van dinsdag die op de eigen
kunsstofbaan wordt gespeeld heeft men
goede vooruitzichten.
Zondag 20 mei 1979:
Vierde klasse KNVB:
Texel-KGB, 14.30 uur
Afdeling Noordholland:
Berkhout-Tex. Boys, 14.30 uur
Cocksdorp-Schoorl, 14.30 uur
Oosterend-Waard '75, 14.30 uur
Bij de districtswedstrijden in Hoorn
afgelopen zondag klasseerden Albert
Winter, Edo Kooiman en Ronald van
Boven zich als 11, 12 en 13de. Van het
begin van de wedstrijd af zaten
Kooiman en Winter voorin en ont
snapten voortdurend uit het peloton.
Wanneer de een ontsnapte schermde de
ander deze ontsnapping zo goed moge
lijk af. Deze manier van rijden is
inmiddels bij hun tegenstanders al zo
danig bekend, dat het peloton ge
dwongen is deze ontsnappingen teniet
te doen. Een ereplaats op korte termijn
behoort door dit alles niet tot de
onmogelijkheden.
De in verband met de verbouw van
het nieuwe clubhuis van Scouting Texel
onlangs gehouden verloting heeft een
bedrag van ongeveer f3000,— opge
bracht. Bij de trekking die op 30 april
door de heer G.A. Oskam werd verricht
zijn de uitgeloofde prijzen aan de vol
gende personen toegevallen: C.
Swennen (cassetteradio), N. Witte (TV),
Y. Kikkert (cassetteradio), T. Bruin
(draagbare radio) en P. Dam jr. (klok
radio). De prijzen zijn inmiddels thuis
bezorgd.
Sjors en Sjimmie op zoek naar OQ-4.
De kindermatinee die zondag in het
City-theater draait gaat deze week over
het 'aloude' duo Sjors en Sjimmie, dat
in 'Het land der Reuzen' terecht komt.
De geschiedenis begint met een belang
rijke opdracht die Sjors van een rijke
Chinees krijgt. Hij moet hiervoor naar
een ver land waar reuzen wonen en
waar een grondstof voorkomt die OQ-4
heet. Samen met zijn vriendje Sjimmie
gaat Sjors op reis, maar al gauw worden
ze achtervolgd door hun aartsvijanden
Boris en Pedro. Deze boeven proberen
ook het OQ-4 te bemachtigen.
Als Sjors en Sjimmie uiteindelijk na
veel moeilijkheden met de reuzen, in het
bezit van de OQ-4 zijn, willen Boris en
Pedro hen dit afhandig maken. Na veel
dolle capriolen sluiten de vier een
wapenstilstand. Maar het is erg moeilijk
voor Boris en Pedro om dit vol te
houden. Ze proberen Sjors en Sjimmie
te bedriegen. Maar zoals altijd komen de
twee vrienden ook nu weer als de grote
overwinnaars uit de bus. Dit 'Sjors en
Sjimmie' avontuur is toegankelijk voor
alle leeftijden.
De training voor ZDH zit er bijna op.
Vrijdagavond wordt voor de laatste keer
van dit seizoen getraind.
sv. Cocksdorp:
In het Eierlandsche Huis wordt op
vrijdagavond 18 mei door het SVC-
bestuur een seniorenvergadering ge
houden. Deze begint om 20.00 uur. In
verband hiermee wordt vrijdag geen
training gehouden. Nieuwe leden kun
nen zich op deze avond aanmelden en
er wordt op een behoorlijke opkomst
gerekend.
NN
sv. Oosterend:
Omdat de meeste spelers van sv.
Oosterend en SVO(Z) vrijdagavond
deelnemen aan de in sporthal Ons
Genoegen te houden strijd om de PL
Duinkertrofee, zijn de dan te houden
trainingsuren vervallen.
JR
De Texelse windsurfclub opent zon
dag 20 mei het wedstrijdseizoen 1979
met een wedstrijd op de Waddenzee bij
Dijksmanshuizen, aanvang 12.00 uur.
Ook niet-leden kunnen meedoen, maar
zij moeten zelf voor een zeilplank
zorgen. Het inschrijfgeld voor niet-leden
bedraagt 77,50, voor leden 75,-.
Het eerstvolgende evenement is een
'Luilakrace' die zaterdagochtend 2 juni
wordt gehouden bij het strand Wester
slag, aanvang 06.00 uur.
De verdere wedstrijden van dit sei
zoen zijn allemaal op zondagen gepland,
steeds bij Dijksmanshuizen: 17 juni
(aanvang 12.30 uur), 1 juli (aanvang
11.30 uur), 15 juli (aanvang 11.45 uur).
29 juli (aanvang 10.45 uur), 12 augustus
(aanvang 11.00 uur), 26 augustus (aan
vang 10.00 uur), 9 september (aanvang
10.00 uur) en 23 september (aanvang
09.00 uur).
In de vrijdagnachtvoorstelling is deze
week opnieuw een filmgeschiedenis die
zich in het bijzonder op sexuele capri
olen richt. De titel luidt: 'Meisjes die van
toeten en blazen weten' en in het
verhaal gaat het er (zoals gebruikelijk in
deze serie) wild aan toe. De plaats van
handeling is een meisjespensionaat. Als
de maan vol aan de hemel staat
probeert een moedige jongeman over de
muur te klimmen die het huis van de
buitenwereld scheidt. Om bij het eind
station te komen heeft hij er een flinke
klauterpartij voor over. Het is echter de
moeite waard, want zijn doel is een
'goedgevulde' meisjesslaapzaal waar
mannen ontbreken. In het verhaal komt
eveneens een directrice op de proppen.
Ook zij heeft 'bezoek' en is dus duidelijk
boos dat zij haar warme bed uit moet,
om een kussengevecht tussen de naakte
meisjes te stoppen.
Wie dacht dat dergelijke taferelen
het toppunt van de film vormen, komt
bedrogen uit. Het vormt allemaal slechts
het begin van een avontuurlijk verhaal
waarin jonge blonde, zwarte en bruine
meisjes aan hun erotische trekken
komen. Wie zich aangetrokken voelt tot
dit 'gedoe' dient minstens 16 jaar te zijn.
De voorstelling begint om 23.00 uur.
De zondagochten bij de Kaap gehou
den vijfde viswedstrijd van de sportvis
club Texel heeft bij de senioren een
overwinning opgeleverd voor M.J. v.d.
Zwaag.
Deze visontmoeting werd bezocht
door 17 seniorleden en 7 jeugdleden. Er
waren 2 jeugdige niet-leden. De vangst
was ditmaal erg slecht er werd in totaal
374 cm vis gevangen. De uitslag was als
volgt; 1e M.J. v.d. Zwaag 100 cm, 2e
P.Verhagen 65 cm, 3e A.Maat 63 cm, in
de afdeling jeugd wist alleen Rene
Eelman een vis van 26 cm te vangen. De
volgende westrijd is op 20 mei a.s. in de
Mokbaai aanvang 8.00 uur.Voor de
wedstrijd van 24 mei a.s. (de VW wed
strijd aan de Afsluitdijk) is het in
schrijfgeld gesteld op 717.00 voor seni
oren. Jeugdleden betalen 712,00 (uit en
thuis). Men dient zelf voor aas te zor
gen. Het toegestane aas om mee te
vissen bestaat uit pieren, bliek en spie
ring. Belangstellenden kunnen zich tot
20 mei opgeven bij P.Verhagen, Wage-
makerstraat 3.
FEUILLETON
Door L. van Schooten.
XK
2. ,,En hoe was het in dat ehnu,
hoe heet dat gehucht?" informeerde
Maria van Hoornwyck die avond terwijl
ze samen met haar zoon de avondmaal
tijd gebruikte.
,,0, dat viel best mee, half uurtje met
de bus. En het heet Béérlo. Een kerk,
wat huizen, het bedrijf van meneer
Bruynen en een café. In dat café eet ik
m'n twaalfuurtje".
,,Wat, moet je voortaan je boterham
meenemen?"
,,Nee, dat wil meneer Besoyen niet.
Dat laat de standing van de firma niet
toe. Nu moeder, het is daar een beetje
primitief maar maakt u zich geen zor
gen. Mevrouw Het Bruine Paard.
,,Wat zegje nu?"
,,Nou jade waardin van Het
Bruine Paard heeft me verwend en als
het alle dagen zo is, kom ik in Beerlo
beslist een paar kilo aan. Heerlijke
boerenboter, koffie met room, van die
echte oranjebovenkaas, zoals groot
moeder ze vroeger had, 'n paar gebak
ken eitjesEgbertje zal heus van de
honger niet doodgaan, hoor".
Maria's gezicht klaarde een beetje op.
Ze vond het eigenlijk maar zo-zo, dat
haar zoon in zo'n 'boerenherberg' zat te
eten. Ze had nog nooit een boerenher
berg, zoals zij dat noemde, van binnen
gezien en dacht altijd dat het iets was
voor een schilderij van Jan Steen. Ze
wist niet dat Egbert daar een nieuwe
wereld ontdekt had, en met innig
genoegen zat te luisteren naar het
langzame, genoeglijke praten van de
mensen die daar voor de tapkast of aan
een tafeltje hun kopje koffie of klaartje-
met-suiker dronken, en waarderend het
geschat het hagelwitte servet en de
pronte bediening in „Het Bruine Paard"
waar vier generaties achtereenvolgens
de gastvrijheid hadden beoefend.
„En hoe lang zitje wel in die bus?" De
stem van zijn moeder verbrak zijn
overpeinzingen. Ach, ze zat eigenlijk
heel de dag te wachten tot haar jongen
thuiskwam. Zijn wereld was haar we
reld, en gierig greep ze naar elk stukje
informatie, over zijn werk, over de
collega's en de chefs, waarmee ze in die
wereld binnendrong.
Het was al een tijd terug, dat Coen-
raad van Hoornwyck, ambtenaar ter
secretarie, was overleden, en haar met
haar enige zoon Bert had achtergelaten.
Nu leefde ze van de rente van haar
eigen, niet te groot kapitaal, en van zijn
pensioen in het ouderwetse huis aan de
singel, eigenlijk te groot voor hen
beiden.
Coenraad was een stille, teruggetrok
ken man geweest en het was onder de
weinige vrienden een grapje geworden,
dat Maria hém gevraagd had, want dat
hij het zelf nooit had durven doen. Zij
was, al wilde ze dat niet weten,
geïmponeerd door een zekere aristocra
tische verfijning, die de jonge Van
Hoornwyck van zovelen had onder
scheiden. Hij was van goede, maar
verarmde familie, er hing nog een
familiewapen aan de wand, drie zilveren
horens op een blauw veld, en daar was
Maria erg trots op en het hing ook op
een goed zichtbare plaats. Egbert had
het scherpe verstand van zijn vader, en
ook wel een beetje diens teruggetrok
kenheid. Maria was maar blij, dat hij zijn
moeder nog had, want wat moest zo'n
jongen alléén in de maatschappij begin
nen?
Hij zou zo langzamerhand wel eens
aan een meisje gaan denken. Die
gedachte maakte haar nerveus. Want
dan was ze wéér eenzaam.
Maar zo was 's werelds loop. Als hij nu
maar een goed meisje vond. Haar
gedachten gingen naar Marjorie Beso
yen, de dochter van Berts chef, die bij
haar vader op kantoor was en over wie
Bert het wel eens had gehad. Sjonge,
dat zou wat zijn veronderstel, dat
Bert en zijhij in dat bloeiende
accountantskantoor, zijn kostje ge
kocht, de familie Besoyen, in de stad
alom bekend en geacht wie weet
welke perspectieven zich voor héér, als
de moeder, dan nog openden, en hoe
makkelijker zij in het gezelschapsleven
waarnaar zij immer haakte, zou worden
opgenomen.
Want in dat opzicht had wijlen Coen
raad haar een teleurstelling bezorgd. Ze
was gewoon Marietje Jansen geweest,
en ze werkte ook op het gemeentehuis.
Haar vader was een slager in goede
doen, die nog niet oud was toen hij al
'ging zitten leven'. De schuchtere,
gedistingeerde Coen van Hoornwyck
had haar aangetrokken als iemand uit de
grote wereld, ze was geïmponeerd door
zijn deftige naam en beschaafde manie
ren, ze had zich een toekomst ge
droomd, enige verdiepingen hoger dan
het leven in de slagerswinkel. Haar
levenslust, haar doorzettingsvermogen,
en niet te vergeten haar knap uiterlijk
waren de jonge Van Hoornwyck niet
ontgaan, en zich bewust van zijn zwak
gestel en geringe wilskracht, die het
hem moeilijk maakten in de moderne
maatschappij, was hij steeds meer op
haar gaan steunen, kon haar tenslotte
niet meer missen en hij had geen
last van standsbegrippen. Toen vader
Jansen stierf en zijn dochter een niet
onaardig kapitaaltje naliet, waren ze
getrouwd en in dit huis getrokken. Toen
was Egbert geboren en drie jaar
later liep ze achter het stoffelijk over
schot van haar man, was ze weduwe.
Van een leven in de grote wereld was
nooit iets gekomen, Coen was een
thuiszitter, een boekenwurm, haatte
visites, was niet op zijn gemak op
feesten en partijen
En de weduwe had de handen vol
gehad aan de opvoeding van haar kind
en aan de zorg om zich, gedurig haar
stand ophoudend, door de wereld te
slaan, de jongen te laten leren. Liefst
had ze hem op de universiteit gezien,
maar de handel trok hem meer aan. Hïj
had een goed hoofd voor cijfers en de
kans, hem geboden op het beste ac
countantskantoor van de stad had hij
met beide handen aangegrepen.
Enfin, dacht Maria, wie weet wat er
nog gebeurt.
„Hoe lang ik in de bus zit? Nou, een
goed half uur. En 't is er heus niet
ongezellig" plaagde hij „wat boeren,
een handelsreiziger, schoolkinderen
enzo en een schat van een conduc
trice".
„Jakkes Bert, wees niet zo vulgair".
„Lieve moeder Maria, wat is er nu
vulgairs aan wat ik zeg".
„Wie spreekt er nu zo over zo'n
meisje".
„Zoals u dat zegt, moeder, is het net
of u het over een soort kroegskelnerin
hebt".
„Dat genre ken ik gelukkig niet"
antwoordde ze scherp. „Maar een
conductrice
„Nou, en wat is er tegen een con
ductrice?" plaagde hij.
„Nu ja wat zijn dat voor meisjes?
Een meisje dat toch een béétje nu
ja een beschaafd meisje doet dat
werk niet. Tussen allerlei slag volk, met
iedereen kletspraatjes en wie weet wat
ze allemaal tegen haar zeggen nee,
dat kan nooit veel bijzonders zijn".
„Hmdit meisje zag er toch heus
wel beschaafd uit. En ze gedroeg zich in
ieder geval beschaafd. Dat deden trou
wens de mensen in de bus ook, hoor, al
was het dan, zoals u zegt, allerlei slag en
volk. Ik heb niet gezien dat er één
vrijpostig was".
„Nu, dat moest er nog bij komen".
„Ik bedoel te veel praatjes had.
En ze zag er trouwens wei naar uit, dat
ze daarmee wel raad wist".
„Je schijnt haar nogal goed opgeno
men te hebben".
„Daar had ik een half uur de tijd voor,
moederlief. En ik moet zeggen, ik had
me een slechter uitzicht kunnen wen
sen".
„Bah, Egbert", als ze kwaad werd
noemde ze hem altijd zo „ik herhaal, je
bent vulgair. Je vader zou zoiets nooit
gezegd hebben".
„Mijn vader heeft zoiets waarschijn
lijk nooit gezien", plaagde Bert verder,
maar hij merkte dat het onderwerp zijn
moeder niet aanstond. En zó belangrijk
was het ook niet
(wordt vervolgd)
