Blanken opende SOJ met verfspuit MZW-PROJEKT MET DE FIETS GEOPEND Harmonie „Eensgezindheid B/ankens dichtkunst in,,,,,!!minmiminiminmiliummini Wethouder Fridt Blanken brengt met verfspuit en sjabloon de naam van de nieuwe SOJ-behui- zing aan op de deur. De nieuwe ruimte heet 't Asiel. Helaas haperde de verfspuit wat. FEUILLETON door Tom Lodewijk. HOOFDSTUK 1 Vader en dochter Rumoerig drongen de werkende le- :den van de harmonie Eensgezindheid" de gelagkamer van Het Wapen van Vreehorst binnen. ,,Een dorst dat je krijgt van dat blazen", zuchtte de dikke bassist Freek Stoop. ,,Je blaast ook alles in je toeter", lachte de kleine Derksen. ,,Je mag wel een lekbakje onder dat ding zetten". Borst, de eigenaar van Het Wapen, en zijn zoon hadden handen vol werk om alle dorstenden te laven. Aan een klein tafeltje in de hoek zaten Gerard Markman, de voorzitter, en me- neer Korsten, de dirigent. „Wat dacht u ervan?", vroeg Mark man, aandachtig het bandje van een sigaar pellend. „Rust roest", antwoordde Korsten voorzichtig. „In al die oorlogsjaren hebben ze maar weinig kunnen repete ren. Het is nog een wonder dat ze er zoveel van terecht brengen. Maar de animo zit er in, dat merk je best. Alleen, Markman het worden allemaal zul ke ouwe kerels". „Net als ik, wilt u zeggen". „Nou ja, we hoeven mekaar geen stroop om de mond te smeren, want zoveel schelen we niet. Maar ik bedoel dit: wanneer het korps niet tijdig jonge krachten weet aan te trekken, dan verloopt het op de duur". „Kom, kom, zo'n vaart zal 't niet lopen". „We moeten vooruitzien. En ik zit hier te praten met de voorzitter. Die zal toch de toekomst in 't oog moeten houden". „Doe'kook wel, doe'k ook wel Gerard zoog met zorg het vlammetje van de lucifer aan, blies voldaan een blauwe rookwolk uit. „Maar 't valt niet mee, de jongelui er in te krijgen" „Het is een andere jeugd dan vroe ger". „In dit opzicht zeker. Ik weet nog heel goed dat ik zo groos was als een ouwe dief, toen ik voor het eerst mee mocht lopen. Ik mocht de muziekportefeuille dragen. En toen heb ik de piccolo gekozen „En daar ben je nog altijd een meester op". „Jaja maar ik weet nog dat ze in die tijd een wachtlijst hadden. Het was een eer als je lid van de harmonie was. Trouwens, we hadden altijd reuze- gezellige reperities, en dan had je koninginnedag en de harddraverij en de serenades bij gouden bruidsparen en- zo mensen wat hebben we toch 'n plezier gehad!" „En toch", zei Korsten en nipte eens aan zijn klaartje met suiker, zijn enige 'uitspatting' na iedere repetitie „ben je d'r zou zeker van Markman, dat na deze vier of vijf oorlogsjaren alles weer net zo doorgaat als vroeger? We hebben het er net al over gehad, de jeugd is niet meer als toen. Wat zal het zijn wanneer we een jaar of tien verder zijn? Zal de harmonie dan nog zijn, wat ze altijd is geweest?" „Daar ben 'k van overtuigd". Mark mans ogen begonnen te glinsteren. „Dat zul je es zien, Korsten. Volgend jaar hebben we ons jubileum, dan bestaan we honderd jaar. Honderd jaar! En dan zullen we es laten zien wat de harmonie Eensgezindheid kan klaar maken". „Nou, daar wil ik van harte aan mee werken", knikte Korsten, „maar dan zitten we nu al omhoog. We hebben een aantal mensen verloren, onze bezetting is niet zo gek. En een harmonie die honderd jaar oud is, zal toch een goed figuur moeten slaan. Hoe hebben jullie je dat feest ingedacht?" „Dat weet 'k nog niet. We hebben nog dik anderhalf jaar de tijd, 't is volgend najaar. Een feestconcert in ieder geval". „Een concours?" „Zit een hoop werk aan vast, maar ik voel d'r wel wat voor". „Dan zul je zeker een stel mensen moeten hebben die niet alleen hun partijtje meeblazen, maar ook heel wat werk willen verzetten". „We hebben het nóg es gedaan, in drie-en-dertig". „Nou ja, dat is trouwens mijn afdeling niet. De organisatie laat ik aan jullie over. Maar ik wil je wel zeggen: Maak je plannen tijdig. Dan weet ik ook waar ik aan toe ben. Dan kan ik m'n maatrege len nemen. En nog es, Markman, ik zou wel m'n best doen het korps uit te breiden. Dat feest van volgend jaar is een goeie lokvogel". „En dan smeren ze 'm weer als het voorbij is „Niet als ze de smaak goed te pakken hebben. Ga es praten met Lieverse van de krant. Die werkt wel mee". „Die krantenlui maken d'r meteen zo'n heibel over". „Tja... zonder reklame bereik je niks". „Meneer Korsten", riep Freek Stoop, „je mag wel om je tijd denken, over vijf minuten gaat je traml" „Gunst", schrok Korsten, „ik moet weg, Markman. Anders zit ik nóg een uur vast". „Nou, is 't hier niet gezellig?" „Ja, maar thuis wordt het öngezellig als ik zo laat kom. M'n vrouw klaagt toch al steen en been". „Dan had ze maar niet met een muzikant moeten trouwen". Korsten glimlachte, maar zijn ogen stonden ernstig. De mensen hadden géén idee van zijn leven. Het was allemaal zo anders gelopen dan hij in jeugdig enthousiasme had gedacht. Hij was een muzikale jongen, een onderwijzer had hem pianoles ge geven, en Henk Korsten had soms schitterende dromen van een stamp volle zaal, juichend publiek, hijzelf in rok, buigend, buigend, terugkomend, nóg meer applaus, een ovatie. Het was zo ver niet gekomen. Hij bleef onder de maat voor het conserva torium, voor het concertpodium. Hij haalde met moeite zijn diploma bij Toonkunst. Gaf lessen aan huisvrou wen, die de weelde demonstreerden met een piano en nu moesten leren spelen, aan kinderen die verlangend keken naar de klok. Af en toe een enkele die méér in zijn mars had, maar die zocht dan al gauw een leraar op, die hem ook méér kon bijbrengen. Toen was het begonnen dirigent van een zangkoortje. Dan was opeens de directeur van een fanfarekorps door een beroerte getroffen en ze kwamen vragen of hij nietHet was zwaar werk, en het leek niet in de verste verte op zijn jeugddromen. Zelfs niet de uitvoeringen, wanneel de zaal volgepakt zat en er veel applaus was. Maar hij wist het applaus vooral voor Tienus en Henk en Gerrit, die de tuba of de cornet of de bekkens bespeelden. En toch deed hij dit werk niet met tegenzin. Hij leerde de sfeer van manne lijke vriendschap en gezelligheid waar deren, die overheerste op de repetities. Hij begon er van te genieten, als de blazers met verweerde koppen en bijna zwartgebrande nekken vaak, hun ogen bijna scheel van het turen naar de noten en de dirigent tegelijk, alles 'er in legden' om gelijk uit te komen. Ze mochten hem allemaal graag, hadden respect voor zijn kennis en kunde, vooral toen ze steeds meer 'in de prijzen begonnen te vallen' pochten ze er op dat Korsten hun dirigent was. Van al zijn korpsen was „Harmonie Eensgezindheid" hem wel het meest lief. Dit oude korps met zijn grote traditie, dat straks zijn eeuwfeest vieren ging, droeg zijn naam met ere. Er was een sterke vriendschapsband tussen de leden, men was zeer trots op zijn reputatie, en ook trots op de dirigent, die deze reputatie concours na concours met goud had weten te bekronen. (wordt vervolgd) llllllllllllllll>ll||||lll>llllllllllllllHllllllllllll|ll|lll||||||ll|||||||ll|||||||ll| Open Jeugdwerk en MZW trokken dorpshuis in PAfillUA 5 e DINSDAG 18 MAART 1980 TEXELSE COURANT rMommo De Stichting Open Jeugdwerk heeft zaterdag haar deuren heropend in het geheel vernieuwde dorpshuis. Voor de symbolische openingshandeling zorgde wethouder Fridt Blanken die met verf spuit en sjabloon de naam van de behuizing op de deur aanbracht. Het SOJ-onderkomen heet ,,'t Asiel" en Blanken hoopte dat het beter zal func tioneren dan de verfspuit waarmee hij de naam op de deur spoot. Blanken zei verder dat hij de aanwezigen niet wilde vervelen met een ellenlange toespraak, maar dat het hem aardig leek het „Open Podium" te openen met een gedicht. Verder sprak Peter Bakker, secretaris van het SOJ. Hij ging eerst in op het ontstaan van de SOJ. De stichting is als een soort alternatief café begonnen waar muziek kon worden beluisterd en waar kon worden gepraat. Er waren niet teveel activiteiten: die vrijblijvende opzet sprak veel mensen aan. Moeilijkheden waren gelegen in het feit dat veel bestuursleden Texel verlieten voor werk of om studieredenen. Daardoor moest het bestuur nogal veel veranderd wor den wat de continuïteit niet ten goede kwam. De stichting functioneert nu met drie werkgroepen: een werkgroep activi teiten, een werkgroep evenementen en een werkgroep bar. De evenementen werkgroep verzorgt eenmalige activitei ten die een langere voorbereiding be hoeven. Het werk van de barwerkgroep mag niet onderschat worden want de inkomsten van de SOJ komen in feite alleen maar uit de bar. Iedere werkgroep heeft een vertegenwoordiger in het bestuur, dat daarmee een coördineren de taak heeft. Jarino Aansluitend op de toespraak van Bakker werd koffie gedronken en daar na was de rest van de middag bestemd voor het Open Podium. Wie er voor voelde kon op het podium muziek maken, een sketch spelen of anderzins van zijn aanwezigheid blijk geven. Daar werd druk gebruik van gemaakt door allerlei groepjes en groepen. Het duo „Oosterhof" had een satirisch stukje gemaakt over de activiteiten van Jarino in De Koog. „Ik zag De Koog en mijn ogen deden pijn, we verkopen ons eiland aan de rijke man, waarin onze voorvaderen zijn begraven, we verkopen de lucht, het water en het zand, de vogels, de vlinders en de groene klaver", luidde het eerste couplet. Menno Keijser en Jaap Dros voerden een aardige parodie op Simon en Gar- funkel op. De hele middag werd spon taan gemusiceerd en over het algemeen lagen de prestaties op behoorlijk niveau. Plechtig overhandigde MZW-projecdeider Kees de Noord de fietssleutel aan de heer G. A. Oskam, administrateur van cultu rele zaken. Hij besteeg het stalen ros en peddelde met een lustig vaartje het Dorpshuis in. Dwars door vellen papier, waar mee de deuropening was afgesloten. Met deze ongebruikelijke handelingen opende Oskam de nieuwe ruimte van het Mensen Zonder Werk -project in de oude ULO. De fiets was één van de exemplaren die door vrijwilligers van het MZW-project was op geknapt 's Avonds was het de beurt aan de groep Neon Graffitty die de 161 beta lende bezoekers van half tien tot half één wist te boeien. De bezoekers waren dermate enthousiast dat nog diverse toegiften werden gegeven. De muziek van Neon Graffitty betaat voor namelijk uit 'harde' Rock 'n Roll. De Stichting Open Jeugdwerk mag terugkijken op een zeer welbesteed en drukbezocht weekend. Volgens jeugd werkbegeleider Jan Kramer houdt de stichting aan dit openingsweekend geen nadelig saldo over. Alle evenementen werden zo goed bezocht dat de kosten er ruimschoots uitkwamen. Het koffie concert op zondagochtend werd door 150 mensen bezocht. De ochtend werd geheel verzorgd door de werkgroep Lichte Muziek van de Muziekschool. Door de opstelling van de stoelen en door het soort muziek dat gekozen was, werd het idee van een koffieconcert echter geweld aangedaan. Luisteren Het is gebruikelijk dat tijdens dit soort concerten gewoon gepraat kan worden en dat er koffie wordt gedronken tijdens de muziek. Eén en ander zonder dat het een echte herrie wordt. Veel mensen waren zondagochtend gekomen om alleen maar te luisteren en stoorden zich aan de mensen die bij de bar koffie bestelden of op een andere manier gerucht veroorzaakten. Wellicht kunnen dit soort misverstanden in de toekomst door een wat informeler opstelling van de stoelen (niet in rijen) worden voor komen. Poëten Het weekend van de SOJ werd besloten met een Poëtenavond. Zon dagavond deden ongeveer twaalf dich ters hun best op het podium. Het genre varieerde van religieus tot geestig. Er waren ook maatschappijkritische ge dichten. Over het algemeen was de stemming voor de pauze plechtiger dan daarna. Er werd erg goed geluisterd naar de uit eigen werk voorlezende poëten. Jammer was, dat van sommi gen de stem niet luid en duidelijk genoeg was om de hele zaal te kunnen bereiken. In zijn toespraak noemde Oskam het openen van een deur voor het MZW- project een symbolische handeling. Vooral nu er zoveel deuren van fabrie ken en werkplaatsen moeten sluiten. Ook memoreerde hij dat er veel sollici tanten zijn die vaak de deur gesloten vinden en die heel wat moeite doen om ook maar één vinger om de deur heen te krijgen. Oskam drong aan op een mentaliteitsverandering bij de mensen, zodat niet langer wordt gedacht dat betaalde arbeid alleen zaligmakend is. Vrouwen „Onbetaald werk mag echter niet de plaats innemen van betaald werk. Het fietsenproject is daar een goed voor beeld van", zei Oskam. „Ik kan me voorstellen dat er op Texel in garages en schuurtjes nog oude fietsen staan die voor de gebruiker meer een sta- in-de-weg dan een nuttig gebruiksvoor werp zijn. Wanneer deze fietsen beschikbaar worden gesteld aan de fietsenmakers van het MZW dan zou het fietsen opknappen wellicht een blijvend project kunnen worden". Hij achtte het verder een uitstekend idee om met de door de fietsen verkregen gelden een hobbyruimte voor de werk lozen in te richten. Ook refereerde hij aan Rhenen waar een vergelijkbaar project „Anders wer ken" heet en waar ook AOW'ers en vrouwen bij de activiteiten zijn betrok ken. „Ik kan me voorstellen dat deze mensen ook graag hun steentje bij dragen aan de vrijwilligerscentrale. Der gelijke vrijwilligers kunnen zich zeer nuttig maken voor de samenleving. Ik denk daarbij aan het verzorgen van maaltijden voor alleenstaanden en an dere dienstbaarheden aan de maat schappij", aldus Oskam. Hij hoopte dat het ministerie van CRM de mogelijkheid zal openen dat het MZW-project in een definitieve vorm kan worden gegoten. In de tuimte van het MZW-project is een expositie ingericht over het reilen en zeilen ervan. Veel kranteknipsels, waarvan sommigen van commentaar zijn voorzien, foto's die gemaakt zijn binnen de cursus fotografie van het MZW en andere stukjes handvaardig heid die bijvoorbeeld door de WAO- groep zijn vervaardigd. Aan de oproep van het MZW om iets voor de tentoon stelling te maken is matig gehoor ge geven, getuige het inderdaad vrij grote deel van de expositie dat door krante knipsels in beslag wordt genomen. Na de toespraak van Oskam werden de aanwezigen in de gelegenheid gesteld om de film over wit of zwart werken te gaan zien, die vorig jaar door de MZW-mensen werd gemaakt. Het nieuwe dorpshuis. Zaterdag in gebruik genomen door Stichting Open Jeugdwerk en Mensen Zonder Werkprojekt waardoor het geheel nogaI vlekkerig en druiperig werd. De heer Oskam rijdt op een door MZW-vrijwilligers opgeknapte fiets het nieuwe dorpshuis binnen. Hij opent hiermee de ruimte van het MZW projekt Kennelijk geïnspireerd door de poëtenavond die de SOJ zondagavond organiseerde opende wethouder Fridt Blanken de nieuwe SOJ-behuizing met een gedicht. Dit is wat hij te zeggen had: Het SOJ vandaag herrezen Moet nog maar niet te hoog geprezen Want stel je voor dat binnenkort Men constateert dat er iets schort Dat wordt gemeld door Miek of Liz Hé jongens met de sfeer is 't mis Dan klinkt de stem van Jan Publiek De hele maatschappij is ziek Die niksnutten, ik zei 't al Presteren niks, geen moer, geen bal En alles wat die knakkers doen Kost mij m 'n geld, kost mij m'n poen Het moest niet mogen zo 'n Asiel Een naam die vroeger niet beviel Die nieuwe jas, het kost ons tonnen Waaraan is de raad begonnen 't Is prietpraat en tot niets verplichtend Maar intussen wel verrichtend Dat men kijkt met Argusogen Maar een blijk van onvermogen Maar namens W's en burgervader Wens ik de bezoekers en het kader Dat dit Asiel voor groot en klein Een alternatief tehuis mag zijn.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1980 | | pagina 5