i Blijspel svc-toneel gaf veel plezier FILM Providence ganoar A fg Bang&Olufeen T.O.G. won in Den Helder Harmonie „Eensgezindheid „WAT IK ZEGGEN WOU.." Niet de bedoeling Noordhollandse WAO-groepen bijeen Jan Brouwer Hartelijk dank Geslaagd Weet u nog wat tuberculose is? 1 QCTQ noooooQQQQOO PAGINA 6 TEXELSE COURANT DINSDAG 25 MAART 198t 0 0ASV£N VAN LEZERS- BUTEN VERANTWOORDCUJKKIO VAN 0€ RECMM1C De toneelgroep van de sportvereniging De Cocksdorp heeft veel succes ge boekt met het blijspel „Rozewater en appelbloesem" dat zaterdagavond voor een helaas lang niet uitverkocht Eier- landsche Huis werd opgevoerd. Het Potasch en Perlemoer-achtige stuk [ge schreven door W.E.Wout) kwam vooral dankzij de hoofdrolvertolkers goed uit de verf. Gerard Smeenk en Gerard Monen (resp. als Eli Appelbloesem en Josef Rosewater) maakten er een prima vertolking van. Met name de zeer con sequent volgehouden Joodse tongval dwong respect af. De gang van zaken die in het stuk wordt voorgeschoteld is bijna klassiek. Twee zakenlui 'doen' in dameshoeden, maar door een verouderde collectie en economische tegenslag gaat het met best. Een nieuw aangeworven verte genwoordiger wordt een flop: hij ver dwijnt met een som geld naar Parijs. De ommekeer komt dankzij een jong ont werper die met een succescreatie komt; de atoomhoed. Aan het succes wordt bijgedragen door het raffinement waar mee de actrice Eva Malteur dit hoofd deksel showt. Niet alleen zakelijk maar ook persoonlijk loopt alles bijzonder In het artikel over de ingebruikneming van het dorpshuis te Den Burg door het MZW-projekt en de Stichting Open Jeugdwerk, werd onder meer melding gemaakt van het koffieconcert op zon dagochtend. Wij schreven dat diverse bezoekers van dit concert zich ergerden aan de hinderlijke geluiden die onder meer ontstonden omdat tijdens het concert koffie kon worden gehaald en gedronken. Direkteur Bert Kemper van de muziekschool Texel stelt er prijs op te verklaren dat het niet de bedoeling is geweest het koffiedrinken en concer teren te laten samenvallen. In tegen deel: het koffiedrinken had vooraf moe ten plaatshebben en dat was ook afge sproken, Bij Open Jeugdwerk is men er echter niet in geslaagd deze afspraak na te komen. De muziekschool treft der halve geen blaam. gelukkig af: Het stuk eindigt met diverse verbintenis voor het leven maar voordat het zover is hebben andere personages zoals een rechercheur en een deurwaarder voor nog wat verwik kelingen en spanning gezorgd. Prima Zoals gezegd: Gerard Monen en Gerard Smeenk kunnen met voldoening op hun prestatie terugzien. Dat geldt' ook voor Anneke Kikkert die als de bekakte Rosie Appelbloesem speelde zoals men van haar gewend is: briljant. Een andere topper was Wim Ran die als magazijnbediende/ chauffeur Willem een karakterrol van formaat neerzette. Janka van der Brink acteerde heel ver dienstelijk als dochter Lottie Appelbloe sem, die verliefd wordt op de begena digde modeontwerper. Deze modeont werper heeft Max Polofski en werd ver tolkt door de nog weinig ervaren Wim Witte. Het is duidelijk dat Witte het juis te toneelbloed in de aderen heeft. Afgezien van wat aarzeling in het begin, ging het hem prima af. Dubbel Björn Ezerman had een dubbelrol voor zijn rekening genomen. Als de handelsreiziger Gerrit én als deurwaar der bracht hij korte maar voortreffelijk gespeelde rollen, waarbij de gebrachte creaties zodanig verschilden dat het nauwelijks tot de toeschouwers door drong dat hier één man aan het werk was. Als handelsreiziger moest Ezerman een platte Mokummer verbeelden; de deurwaarder daarentegen was een ar rogant-bekakte figuur. Een vlotgespeel de en spontaan overkomende rol gaf Immie Zuidema ten beste, als de al jaren aan de zaak verbonden kantoorjuffrouw Surink. Els Ooyevaar had een aardig rolletje als de kantoorassistente Mia en zorgde tussendoor voor leuke momen ten door mee te doen met de hoeden- show die de meest gekke ontwerpen liet zien. Er was nog een dubbelrol. Ben Ran zagen we als chef inkoper Van Dalen en als rechercheur. Rans rolkennis was behoorlijk maar het mankeert nog aan souplesse. Door wat meer routine op te doen zal dat ongetwijfeld verbeteren. De medewerkers aan het blijspel bij het in ontvangst nemen van het applaus na afloop. Adrie Schraag liet door de wijze waarop zij de actrice Eva Malteur uitbeeldde een bijzondere indruk bij het publiek achter. Zowel door het spel als haar aankleding (of juist het voor een belangrijk deel ontbreken van dat laatste) werd het een aantrekkelijke vertolking. De regie, doorgaans in handen van Gerard Smeenk, werd gevoerd door diverse medewerkenden gezamenlijk. Voor zover we konden vaststellen had souffleur Jan Graaf weinig te doen. De grime was opmerkelijk goed, ongetwij feld een resultaat van de grimecursus die Gerard Monen heeft gevolgd. In „De Schakel" komen maandag 31 maart vertegenwoordigers van verschillende WAO-groepen uit de pro vincie bijeen om ervaringen uit te wis selen. Dergelijke bijeenkomsten worden door de Ned. Federatie van Arbeidsongeschiktheidsorganisaties va ker georganiseerd, in het recente ver leden o.a. in Purmerend en Sphagem Deze keer is dus Texel aan de beurt., De Texelse WAO-groep is met de orga nisatie van de dag belast. Begonnen wordt om 11.00 uur en het duurt tot ongeveer 16.00 uur. In de middagpauze kunnen soep en broodjes worden ge nuttigd tegen een prijs die in ieder geval beneden f7,50 zal liggen. WAO- ers die de dag willen meemaken zijn uiteraard welkom, maar in verband met de soep en de broodjes moet tevoren wel ongeveer bekend zijn op hoeveel personen kan worden gerekend. Men kan zich tot uiterlijk vrijdag a.s. 12.00 uur opgeven: telefoon (02220) 4792. .«gr. 3 jaar garantie Geautoriseerd B&Odealer: Koetebuurt 2 - Oosterend Tel. 02223-429/448 Het 'feestje van de dokter' is voor mij een geweldig feest geweest. Het heeft mijn stoutste verwachtingen overtrof fen. Maandag was ik bij een ouder echt paar en toen ik hoorde hoe geweldig ze hadden genoten was dat voor mij eigenlijk al genoeg, maar iedereen die ik heb gesproken was enthousiast. Allen die hebben meegewerkt wil ik nu heel hartelijk danken voor hun hulp. In de eerste plaats de leden van de patiënten- raad en aanhang, want zonder zo'n grote groep enthousiaste mensen was het nooit mogelijk geweest zo'n feest te organiseren. Dan de groep van Jannie Craanen voor de grote inbreng op de avond, vooral voor de kostelijke liedjes die ze over mij hebben gemaakt. En ook voor het gewone programma na de pauze; wat hebben vooral ook de oudere mensen genotenl De familie Huizinga die veel heeft moeten organi seren en er toch in is geslaagd om alle mensen op tijd van consumpties te voorzien. De dames van de bakgroep die de honderden koekjes hebben ge bakken. De dames van de bloemschik- groep die de bloemstukken hebben gemaakt die op het toneel stonden en die later naar de verzorgingshuizen zijn gebracht. De dames die de bloemvaas- jes hebben verzorgd die op de tafels stonden. De groep die onder leiding van Jaap Mets de enorme hoeveelheid snacks heeft klaargemaakt. Het duo Henny Kok en Jan Smit voor de muziek tijdens het programma en na afloop met het dansen. De mensen van de Licht boei die veel werk hebben verzet om de videoreportage te maken. De technici voor geluid en belichting. De familie Zoetelief van het Eierlandsche Huis voor het beschikbaar stellen van stoelen en Ooyevaar voor het brengen en halen van die stoelen. Nauta voor het maken van de fotoreportage. De politie voor de hulp bij het regelen van het verkeer en Harry de Graaf voor het goede verslag in de Texelaar. Het was gewoon een wonder dat alles zo vlot is verlopen die avond. Dan moet ik de patiënten danken die zijn gekomen op mijn uitnodiging; ik was erg dankbaar dat zo'n groot deel van de oudere patiënten is gekomen. Ook de anderen die niet konden komen en toch van hun belangstelling blijk gaven. Ik had van te voren gezegd geen cadeau te willen hebben omdat het een feest was voor de patiënten, maar nu men zich daar niet aan heeft willen houden ben ik toch erg dankbaar voor de cadeaus die ik óritvarigén heb. De foto- en videoreportage vormen niet alleen een blijvende herinnering aan het feest maar nu kan mijn moeder die helaas niet op het feest aanwezig kon zijn toch het feest van haar zoon meebeleven en daar ben ik erg blij om. De videorecorder vind ik een geweldig cadeau maar ik heb toch besloten om hem aan de Lichtboei te schenken want die kan hem goed gebruiken en ik kijk maar weinig naar de televisie. Ik kan hem als dat nodig is gebruiken en nu komt hij de hele gemeenschap en daarmee ook U, patiënten, ten goede. Ik had de recorder ook voor iets anders kunnen ruilen maar ik heb toch gekozen voor het schenken aan de Lichtboei. Ook voor de vele bloemen, planten en andere cadeaus nog hartelijk bedankt. Dit was dan wat ik zeggen wou. R.R. Siebinga De Cocksdorp Mensen die jonger zijn dan een jaar of vijftig, weten nauwelijks nog dat tuber culose eens 'volksvijand nummer één' werd genoemd. Overal in het land waren sanatoria voor tbc-patiënten. Ook overal in het land zag je bij boerderijen en in boomgaarden de zo genaamde 'ligtenten', waarin tbc-pa tiënten soms maandenlange rustkuren in een gezonde omgeving hielden. Tu berculose is als volksziekte gelukkig overwonnen. Maar dat wil niet zeggen, dat er geen tuberculose-patiënten meer zijn. En het wil ook niet zeggen, dat we niet waakzaam dienen te blijven. Nog elk jaar kunt u berichten in de krant lezen met koppen als 'Tbc-explosie in of 'Tbc-haard ontdekt in En elk jaar worden er nog enkele duizenden 'gevallen' ontdekt. De consultatiebure aus voor tuberculose-onderzoek hebben dan ook nog steeds een nuttige functie. Zoals bestrijding van de tuberculose in het algemeen een nuttige en goede zaak blijft. Van oudsher hebben de provin ciale kruisverenigingen veel activiteiten ontwikkeld op dit gebied. Ze doen dat nog steeds, wanneer het nodig is. Maar juist dit deel van het werk der kruisver enigingen wordt niet gefinancieerd uit de AWBZ. Voor een goede tuberculo sebestrijding moet nog steeds een be roep gedaan worden op de hulp van de bevolking. Daarom is er van 24-30 maan weer Emmabloem-collecte, ook op Texel. Een oude, vertrouwde collectes' sinds generaties. De opbrengst is be stemd voor de tuberculosebestrijding van de Koninklijke Nederlandse Centrale Vereniging tot Bestrijding der Tubercu lose en de kruisverenigingen. Misschien krijgt u een girokaart in de bus, mis schien komt er een collectant aan de deur. Als u wel een girokaart krijgt, maar u hebt geen postrekening, kunt de kaart gewoon invullen en naar uy bank sturen. Als u wel een postrekening hebt, maar geen girokaart ontving, kunl u uw gift uitschrijven op een eigen girokaart. Doe dit dan op postrekening 116000, ten name van 'Emmabloem, Den Haag'. De bejaarde Texelse biljarters van ds |st vereniging T.O.G. (Tot Ons Genoegen' hebben zich sterk getoond in dt ontmoeting tegen „De Kraaien" var, m Den Helder. Texel verzamelde 26 pun ten tegen Den Helder 13 punten. De sC hoogste serie werd gescoord door di heer H. C. Ran. De Texelse ploeg dé het tegen De Kraaien opnam bestorx ui de heren W. Commandeur, P. Dek ker, J. J. Dogger, H. van Duren, J. dsjsl Graaf, J. van Heerwaarden, S. Lange veld, C. van Leersum, H. C. Ran, G Visser en D. Witte. voordat hij zichzelf het alternatief heei te kunnen stellen de ogen te sluiten of o b Andere kant op te kijken, is hpt bed ,la In het filmganger-programma draait donderdagavond 'Providence', geregi- seerd door Alain Resnais. In deze film laat Resnais het naakte lijk van een oude man opensnijden, de betreffende man heeft ook naamsvermelding op de titel rol. In vrijwel ieder andere film zou Oud-plaatsgenote Elisabeth H.Vrijdag slaagde aan de Rijksuniversiteit van Groningen voor het doctoraal examen Nederlands recht. zoiets een grove, misplaatste en cruë indruk maken, maar bij Resnais is het schitterend. Het is een kwestie van doseren; omdat hij zijn films niet vol gens de 'normale' dramatische logica bouwt, valt zo'n beeld van een lijk waar het mes ingaat nogal onverwacht in, en is de kijker niet voorbereid op wat hij te zien krijgt. Hij gaat zitten kijken: 'Zo, wat is dat nou weer?' Tegen de tijd dat tot hem doorgedrongen is waar hij nou precies naar zit te kijken en wat voor afschuwelijke gevolgen dat heeft, dus alweer verdwenen en heeft Resna gesneden naar bijvoorbeeld een fraa i: rijder langs lyrisch-groene bomen. 0« cl speelt Resnais een spel met de locat ét van de film. Sommige details wijze erop dat de film aan gene zijde van t b oceaan speelt, andere details suggen si- ren sterk het Europese continent tervi er ook wat voor het Verenigd Koninkrj i' te zeggen valt. Die geografische disli catie is een achtergrondeffect; evenm i.i als de genoemde montagetechnis s maakt het op zichzelf een film goed i c. slecht. Resnais past ze echter zo in zj - filmstruktuur in, dat het centrale thent 'Sterven' er door benadrukt wordt. In deze film ziet een oudere romai i., schrijver (John Gielgud) zijn naderer r, einde en zijn relaties met zijn kindere si en overleden vrouw onder ogen, al i niet in de vorm van droombeelde- herinneringen en visioenen. Hij is bez i: met het schrijven van een roma 13 waarin zijn naaste familieleden 1 b hoofdrol vervullen. Op zich een simp iq, verhaal, dat echter door de hand va Resnais wordt bewerkt tot een buitel ra gewoon boeiend schouwspel over leve s en dood. In totaal is Providence 0 10 danks het wat troosteloze onderwe helemaal geen deprimerende film. FEUILLETON door Tom Lodewijk 2. Bijzonder bevriend was hij met Gerard Markman, die nu al zo'n twintig jaar voorzitter was. Hij wist hoe de harmonie voor deze man méér was dan vrijetijdsbesteding. Toen hij zijn vrouw verloren had en met zijn dochter Sita alleen was overgeble ven, had hij er over gedacht, de harmonie er aan te geven. Maar 'de jongens' hadden hem meegetroond, hadden hem omringd met een sympa thie, die niet in mooie woorden, maar wel metterdaad tot uiting kwam. Het gevaar, dat hij een eenzame vergeten figuur zou worden, was door de man nen van de harmonie bezworen. En hij, van zijn kant, had als voorzitter zich geheel gegeven, zich geweldig inge spannen. Niets ontging hem. Men kon zich de Harmonie „Eensgezindheid" niet meer voorstellen zonder voorzitter Mark man. Een enkele keer had hij er aan gedacht, dat, wanneer het eeuwfeest voorbij zou zijn, hij zijn taak aan een jongere zou moeten overdragen, maar hij was van dat denkbeeld tegelijk geschrokken. En wat dèn? Als hij de harmonie, die een stuk van zijn leven was, niet meer had? En het is waar, hij was nu zeventig, maar al waren zijn haren grijs, hij ging nog voor geen jongkerel opzij. Langzamerhand stroomde de gelag kamer leeg. De vrouwen begrepen best, dat hun muzikale mannen na het blazen en trommelen dorst hadden, en dat ze nog even moesten kletsen. Maar het moest geen nachtwerk worden. Een paar vaste klanten zaten nog verdiept in een spelletje hartenjagen, toen Gerard met een brede wuif naar allen en een knik naar de kastelein de deur uitging. Gelukkig liep niemand met hem mee, nu kon hij es rustig denken. Hij wandelde bedachtzaam door de nachtstille straten. Soms ontmoette hij een wandelend echtpaar, dat hem groette, ledereen in Vreehorst kende Gerard Markman. Hier en daar keek hij een verlichte kamer binnen. Bij Gerritsen was er zeker een jarig, kijk es wat een huis met volk. Bij meneer Cnoop zat weer het gewone bridgeclubje, sjonge, wat zag het daar blauw van de rook. Kijk, Piet Faas is aan 't behangen, z'n vrouw zal 'em wel zeggen hoe 't moet. Piet weet ook wél dat-ie getrouwd is In hem groeide een stil gevoel van behagen. Hij was geen stadsmens. Vree- horst was een dorp. En al kende niet iedereen meer iedereen, daarvoor kwam er teveel vreemde import, je wist wat er omging Je hoorde er bij. Alle politie mannen kende je bij naam en toenaam, als de burgemeester in zijn voortuin stond, maakte hij een praatje, de do minee en de pastoor zaten naast elkaar bij de jaarlijkse uitvoering, waar beider schapen zaten te blazen dat het een lust was. Je voelde je eenzaamheid als we duwnaar minder in een gemeenschap, waarvan je je een lid wist. Voor hij de deur opende, keek hij even door het raam. Sita zat te lezen. Zijn hart werd warm. Hoe wist dit kind het huis, dat zo leeg geleken had toen zijn vrouw was heengegaan, weer tot een thuis te maken. Een lieve meid, een knappe meid ook. D'r waren d'r maar zat die een oogje aan haar waagden, maar ze bleef maar liever bij vader thuis, schertste ze altijd, wanneer hij eens voorzichtig en een beetje beangst viste of ze nog geen plannen had. Er waren er die zeiden dat Sita Markman het te hoog in het hoofd had, maar waarom zou ze? Na de Ulo was ze op kantoor gegaan bij Tielens, de baas van de constructiefabriek. Die was erg over haar tevreden en hoopte ook al, dat ze bij hem haar zilveren jubileum zou vieren I Nu ja, nog maar niet aan de toekomst denken. Niet aan de toekomst van Sita, niet aan die van de harmonie, niet aan zijn eigen toekomst. De oorlog was achter de rug, alles begon weer een beetje op toeren te komen, en volgend jaar het eeuwfeest. Er was reden ge noeg te doen, waarom piekeren? Sita kwam hem al bij de deur tege moet. Ze was nu drie en twintig. Een lang, donker meisje, het dikke zwarte haar om haar hoofd gevlochten, grote bruine ogen en een mond tanden waar iedere tandpaste-reclameman jaloers op worden mocht. „Zo vader", zei ze, „uitgedroogd?" „Nou, ik heb bij Borst al een bakkie gehad, maar ik hou niet van die café- koffie. D'r gaat niks boven jouw bakkie, je zet ze net zo lekker als je moeder". „Ja, ik heb een goeie school gehad", glimlachte ze, en beiden zagen ze elkaar aan. In beider herinnering stond weer de figuur van moeder, die ook altijd, hoe laat ze ook thuiskwamen, klaar stond met de stereotiepe vraag „En nou lust je zeker wel een bakkie?" Sita was in de keuken bezig en Gerard leunde tegen de keukentafel, verstrooid kijkend naar haar bezige handen. Een heerlijke koffiegeur vervulde het kleine vertrek. „Ging alles goed?" „Ja, ze hadden d'r zin in vanavond". „Nog over het feest gehad?" „Neenou ja, Korsten. Die zegt dat we een beetje moeten opschieten. Nou, we hebben nog dik anderhalf jaar de tijd", „Dat hangt er van af wat jullie van plan zijn". „Korsten had het over een con cours". „Nou? daar mag je wel een paar jaar te voren mee beginnen, niet?" „In drie en dertig „Ja vader, je bent een beste man en een goeie voorzitter, maar je moet toch bedenken dat we niet meer in drie en dertig leven. En d'r is zo veel, d'r wordt zoveel georganiseerd, alles komt weer op toeren en alles gaat zo groot-op tegenwoordig. Ik denk dat als je een goeie jury hebben wil, dat je wel op tijd je plaatsje moogt beleggen. Zo'n man als Gerard Boedijn bijvoorbeeld vragen ze overal „We hoeven niet per sé Gerard Boedijn „Ja, maar 't geeft gewicht aan 't standje. De jury bepaalt de standing van het concours". „Dacht je dat de honderdjarige har monie „Eensgezindheid" daar al geen standing genoeg aan gaf?" „Ik weet 't niet vaderwe leven in een andere tijd. Hier, je koffie, Laten we ze binnen gaan uitdrinken". „Je moeder zei altijd: een goeie kop koffie is een zit waard". „Zo is 't maar. Nou proostl" HOOFDSTUK 2 Ontmoeting Onder de al groenende bomen vi r,\ het dorpsplein schetterden de kope klanken. Het was erg vroeg voor et ss openluchtconcert, maar het voorjaar li zich van zijn beste kant zien en h irl bestuur van de Harmonie had besloti s: dat de muziektent, die pas helemaal w r.- opgeknapt, maar eens plechtig in 9 :p bruik moest worden genomen. Half Vreehorst was uitgelopen en ni alleen om van de muziek te geniete ra Hoe verder men van de tent weg kwal ns hoe jonger in jaren de toehoorde 9! werden en hoe minder aandacht schonken aan de Kunst. Opper VermaAt hield een wakend oog en soms zond! een waarschuwende blik naar al luidruchtige jongelui. Alles goed en wfcy maar de mensen kwamen hier om luisteren. Als ze gekheid wilden uith n len, dan gingen ze maar naar f rf Vrijerslaantje. Sita Markman stond op de acht*»; grond tegen het hek geleund. Zij w v natuurlijk aanwezig, zij hoorde bij Harmonie. Zelf gaf ze er niet zo veel oifi. haar smaak ging een andere richting u 0 Maar het was onmogelijk dat vad b< vanavond thuis zou komen, en zij he er niet zou kunnen vertellen of er vr ev mensen waren en wie en wie allema 19. en of ze het nogal mooi gevond >t, hadden, en of zijn piccolo-solo rv >n goed doorgekomen was. (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1980 | | pagina 6