Ondenemers Spinbaar* slaan handen ineen VVD Vlieland: Waddenwet leidt tot „vrije vogels - gevangen mensen MTS IN DEN HELDER NOODZAKELIJK Bear Island Statenlid Aarts: Harmonie „Eensgezindheid' Vakanties schooljaar 1980-1981 VRIJDAG 4 APRIL 1980 TEXELSE COURANT PAGINA 7 Gezamenlijke belangenbehartiging, dat is het belangrijkste doel van de „Spinbaanvereniging" die onlangs werd opgericht en waarbij alle twaalf bedrijven die aan de Spinbaan in Den Burg zijn gevestigd, zijn aangesloten. Vorige week gaf de vereniging voor het eerst in het openbaar blijk van zijn bestaan in de vorm van een advertentie. Maar er gaat veel meer gebeuren. ,,De Spinbaan is op dit moment een nogal onbekende hoek van Den Burg", zegt de voorzitter van de vereniging de heer J. C. Dros. ,,Veel mensen komen er nooit en realiseren zich daarom ook niet welke bedrijven zich daar in de loop van de tijd hebben gevestigd. Daar moet verandering in komen want dat is zakelijk belangrijk. Het gaat merendeels om jonge, goed geoutilleerde bedrijven die enthousiast worden gerund, al zijn de meeste zonder feestelijk vertoon van start gegaan. Wat nadrukkelijk naar buiten treden kan geen kwaad". Er zijn vele Hollandse spreekwoorden die betrekking hebben op nabuurschap en samenwerking. Samen goed is ar- moed, al te goed is buurmans gek. Maar ook: een goede buur is beter dan een verre vriend. Alleen dat laatste spreek woord zal volgens het bestuur van de Spinbaanvereniging de kans krijgen om zich te bewijzen. Een gunstige factor daarbij is dat het allemaal verschillende bedrijven zijn; er zitten geen mensen tussen die elkaar concurrentie kunnen aandoen. Schoon schip De vereniging zal de komende tijd nog meer reclame maken. Dat kan vrij groots worden aangepakt en tegen naar ver houding weinig kosten omdat alles over de twaalf bedrijven wordt omgeslagen. Verder zullen periodiek open dagen worden georganiseerd waarop belang stellenden overal kunnen binnenlopen om een kijkje te nemen. Zo'n open dag zal dan tevens aanleiding zijn voor een 'grote buurtschoonmaak'. Veel indus- De afdeling Vlieland van de VVD heeft een brief geschreven aan de Bijzondere Commissie voor de Nota over de hoofdlijnen van de ontwikkeling van de Waddenzee, waarin ze zich keert tegen de invoering van de Wad- denzeewet. Deze wet beoogt het Wad dengebied te beschermen. Met deze brief sluit de VVD op Vlieland zich aan bij het CDA en de VVD van Terschelling die in een eerder schrijven al hadden laten horen het nut van de wet te betwijfelen. Volgens de brief die de Terschellingers schreven zijn activiteiten die in Den Haag als bedreigend voor het Waddengebied worden genoemd, hele maal niet zo bedreigend. ,,ln de memo rie van toelichting bij de wet worden als voorbeelden van nadelige activiteiten genoemd: snelle vaartuigen, sportvlie gers, sportvisserij en militaire oefenin gen. Uit langdurige observatie en erva ring is ons gebleken dat deze activiteiten weinig verontrusting baren. Het varen met snelle motorboten moet men beper ken tot grote vaartuigen, sportvliegers worden hier zelden waargenomen, de sportvisserij is reeds aan banden gelegd. Wat de militaire oefeningen betreft, veroorzaken de straaljagers geluidshin der, maar geven geen verstoring. Het dierenleven heeft zich aangepast", staat in de brief van de twee partijen op Terschelling. Ook in het toenemen van de water sport zien de Terschellingers geen be dreiging van het wad. Vooral het stuk tussen Terschelling en de Eems is nog zo stil, dat van een nadelige beïnvloe ding van de zeehonden en vogelstand niet gesproken kan worden. ,,ln deze gebieden is het bij uitstek mogelijk te genieten van de rust, eenzaamheid, wijdheid en schoonheid van de natuur en landschap, een der doelstellingen als genoemd in artikel 2 van de voorgestel de wet", staat in de brief. Vlieland De brief van de VVD Vlieland, die overigens ook naar de gemeenteraads leden van de verschillende Wadden eilanden en Harlingen, alsmede naar de provinciale staten van Noordholland en Groningen is gestuurd doet er nog een schepje bovenop. Aan de Waddenzee- wet bestaat volgens de VVD Vlieland geen enkele behoefte. De hoofddoel stelling van de wet: het in stand houden en beschermen en waar nodig het herstel van de Waddenzee als natuur- npbied. laat geen ruimte tot afweging S'® maatschappelijke belangen van de autochtone bevolking. De wet houdt geen rekening met de cultuur-histori sche rechten van de bevolking op het wad. Falen ,,Het falen van het op Europees niveau benaderen van de vervuilings- problematiek wordt afgewenteld door een onnodige, niet zinvolle beknotting van de vrijheid van de eilandbevolking en wordt bestraft met een volledige be knotting van het klein menselijke hande len op het vlak van de recreatie, water sport, visserij etc. De acceptatie van de Waddenwet leidt tot vrije vogels - gekooide mensen. Ook de eilandbewo ners hebben een functie in het biolo gisch evenwicht", zegt de brief. De VVD Vlieland noemt aan het einde van de brief de invoering van de Waddenwet een dictatoriale en a-demo- cratische handelswijze die in strijd is met de Planologische Kernbeslissing Wad denzee. Deze kernbeslissing biedt een beter uitzicht voor de eilandbevolking dan de Waddenwet, aldus de VVD Vlieland. trieterreinen kenmerken zich door een rommelige aanblik waardoor ze onbe wust worden gemeden door mensen die er niet persé een boodschap hebben. Door periodiek opruiming te houden en ook op andere wijze voor een betere presentatie te zorgen, willen de Spin- baanmensen bewijzen dat het anders kan. Mogelijk is dat een voorbeeld voor anderen en dan is het algemeen belang er ook nog bij gebaat. Dat is misschien ook het gevolg van het Spinbaanplan om uniforme verwijzingsborden aan te brengen. Tot dusver zet ieder zijn eigen bord aan de weg. De borden op zichzelf zijn wel mooi, maar de totaliteit komt rommelig over en dat is ook niet bevor derlijk voor de aanloop van klanten. Een ander plan van de Spinbaanzaken- lieden behelst de aanleg van parkeer- stroken voor kortparkeerders. In samen werking met de gemeente wil men ten behoeve van deze en andere 'straat'- voorzieningen een inrichtingsplan ma ken waarbij onder bepaalde voorwaar den het onderhoud van groenstroken en bermen eigenhandig zal worden uitge voerd. Onvrede Aanleiding tot oprichting van de vereniging was onvrede. Al jaren ligt in de Spinbaan een werkstraat, xJat is tijdelijk niet al te fraai plaveisel. De gemeente is er nog steeds niet toe gekomen dit door definitieve bestrating Herfstvakantie: alle regio's: zater dag 18 oktober 1980 t/m zondag 26 oktober 1980. Kerstvakantie: zaterdag 20 de cember 1980 t/m een in regionaal overleg nader overeen te komen datum, doch niet eerder eindigend dan donderdag 1 januari 1981. Voorjaarsvakantie: zaterdag 28 februari 1981 t/m een regionaal overleg nader overeen te komen datum, doch niet eerder eindigend dan dinsdag 3 maart 1981 Paasvakantie: zaterdag 11 april t/m een in regionaal overleg nader overeen te komen datum, doch niet eerder eindigend dan maandag 20 april 1981. Zomervakantie: Voortgezet onderwijs: Noord- en Zuidholland: zaterdag 4 juli t/m zondag 16 augustus 1981 Zeeland, Noordbrabant en Lim burg: zaterdag 11 juli t/m zondag 23 augustus 1981. Overige provincies, zuidelijke IJs- selmeerpolders: zaterdag 18 juli t/m zondag 30 augustus 1981 Kleuter- en lager onderwijs: Noord- en Zuidholland: zaterdag 27 juni t/m 9 augustus 1981 Zeeland, Noordbrabant en Lim burg: zaterdag 11 juli t/m zondag 23 augustus 1981. Overige provincies, zuidelijke IJs- selmeerpolders: Zaterdag 25 juli t/m zondag 6 september 1981. De voorgestelde vakantieregeling zal binnenkort worden behandeld in de Centrale Commissie voor Onder wijsoverleg (CCOO) en in de Bij zondere Commissie. te vervangen en omdat de aanwonen- den (bij aankoop van de grond) daar voor wel hebben betaald, wil men die afwerking eindelijk wel eens uitgevoerd zien. Van de door Dros in de gemeen teraad aangekondigde 'harde actie' zal het echter niet komen want de Spin baanvereniging wil zijn collectieve pro blemen uitsluitend door minnelijk over leg tot oplossing brengen. Het bestuur van de Spinbaanvereni ging bestaat naast voorzitter Dros uit secretaris Sjef Brügemann en penning meester Hans Jimmink. De aangesloten bedrijven: Mitra, Jan van Zon B.V., Garage Den Burg, Dros' Smederij, VEM, Caravancentrum Texel, Drukkerij Brügemann, Keijser Polybouw, Scheepswerf Betsema, Harry Keijser Banden, Schildersbedrijf Arnold Looyer en de CVI. Er is kans dat er nog één lid bijkomt want op het industrieterrein aan de Spinbaan is nog een terrein te koop. Het verschijnsel dat zakenlieden uit een bepaalde buurt tot gezamenlijke belangenbehartiging overgaan lijkt niet op zichzelf te staan. Ook in enkele andere straten van Den Burg bestaan dergelijke plannen. Een Middelbaar Technische School in Den Helder is noodzakelijk. Een even wichtige spreiding van bepaalde types scholen over de hele provincie moet ten allen tijde worden nagestreefd. Vooral met het oog op de reisproblemen die er in de kop van Noordholland en Texel bestaan kan een Middelbaar Technische School in Den Helder eigenlijk niet gemist worden. Texelaars en mensen uit Den Helder zijn nu aangewezen op de MTS in Alkmaar. Dit is de mening van de heer F. P. M. Aarts, lid van de provinciale staten voor de CPN, zoals hij die in enkele vragen aan gedeputeerde staten vervatte. Aarts vroeg verder nog of gedeputeerde staten het niet op hun weg vinden liggen om overleg te plegen De ijzige kou slaat van het doek en dat mag ook wel want verscheidene scènes werden gemaakt bij een onvoorstelbare temperatuur van tegen de 60 graden onder nul. Het gaat hier om de film „Bear Island" gemaakt naar het boek van Alistair MacLean Van■yfiö'W1971 verschenen thrillerroman verschenen 6 miljoen exemplaren die als broodjes over de toonbank gingen. De rolbezetting liegt er trouwens ook niet om. Zo zien we o.a Donald Sutherland, Vanessa Redgrave, Richard Widmark, Chris topher Lee en Barbara Parkins. Dit alles onder regie van Don Sharp. Als specia list van het avonturenwerk in het griezel- genre concentreerde Sharp zich hoofd zakelijk op de uiterlijke omstandighe den. Dat leverde bijvoorbeeld imposante poollandschappen op, een voortrazende lawine, glanzende ijsbergen op de kim, de eeuwige onder het gewicht van menselijke voetstappen ijselijk knerpen de sneeuw en nachtelijke windstoten met de kracht van een orkaan. Stuk voor stuk werkelijk schitterende opna men die je duidelijker verfilmt dan MacLean het ooit kan beschrijven, zij het dat er tegelijk elke verdere fantasie aan wordt ontnomen. Een aantal weten schappers is op weg naar Bear Island, een van alle mensen verlaten klomp ijs, ergens tussen de noordpunt van Noor wegen en IJsland. De klomp ijs wordt het toneel van onnoemelijk veel toestan den alvorens duidelijk wordt waar het in wezen om gaat: een fortuin aan goud, dat na veel vijven en zessen weer terecht komt waar dit thuis hoort. Bear Island'Lis te zien van vrijdag tot en met maandag voor personen vanaf 12 jaar. In de vrijdagnachtvoorstelling speelt de film Deense snoepjes in Tirol". Twee Deense blonde schoonheden heb ben samen een hele aardige striptease- club en de zaken gaan naar wens, want beide hebben veel te bieden. Maar op een dag slaat het noodlot toe. De politie komt en sluit hun bedrijf. De meisjes staan nu in hun hemdje op straat. Ze hesluiten naar het Tiroolse plaatsje Mutzenbacher te gaan en daar hun activiteiten voort te zetten. De film is toegankelijk voor personen van 16 jaar en ouder. In het City theater draait zondagmid dag een film met nieuwe avonturen van Popey the sailorman die ook nu weer allerlei krachttoeren verricht door het verorberen van grote hoeveelheden spi nazie. Steeds opnieuw verdedigt Popey de eer en deugdzaamheid van zijn eeuwige verloofde Olijfje tegen de pat serige streken van zijn rivaal Bluto. Ook nu is dat weer het geval. Hij lost ze op met onverstoorbare blik, zijn onafschei delijke pijp, en natuurlijk zijn talrijke blikken rauwe spinazie. Toegang alle leeftijden. met de staatssecretaris om de situatie op onderwijsgebied in noordelijk Noord holland indringend te bespreken. In dit gesprek zou de staatssecretaris over tuigd moeten worden om de afwijzing van de MTS in Den Helder te herover wegen. Het college van gedeputeerde staten zou dit verzoek tot heroverwe ging vergezeld kunnen laten gaan van een hernieuwde aanvraag. Door Aarts wordt verder nog de mening van Ir. Schuurman aangehaald zoals hij die in het maandblad ,,De Kamer van Koophandel" uiteenzette. Schuurman, voorzitter van de Kamer van Koophandel vond dat de Raad van State bij de afwijzing de munimum leerlingengrens te strak hanteerde en de reisproblemen in het noorden van Noordholland onvoldoende had mee gewogen. „De noordkopbewoners en de Texelaars worden door het ontbre ken van een MTS tot een vrij lange en kostbare pendel naar Alkmaar gedwon gen", aldus Schuurman. Aarts is het volkomen met de kamervoorzitter eens en vult aan: „Als in het gebied rond Den Helder 470 kandidaten voor zo'n onder wijsvoorziening zijn en reeds 250 leerlin gen uit het voedingsgebied van Den Helder naar de MTS in Hoorn en Alkmaar gaan, en Alkmaar bovendien in het lopende schooljaar het optimum van 700 nagenoeg heeft bereikt, dan zal het duidelijk zijn dat zo'n MTS in Den Helder zelfs het eerste jaar het minimum leerlingenaantal van de Staatssecretaris van Onderwijs snel zal halen. Gezien de groei van de bevolking van Alkmaar en Hoorn en omgeving behoeft voor een uitholling van deze onderwijsvoorzienin gen niet te worden gevreesd". Gedeputeerde Staten zeggen in hun antwoord overtuigd te zijn van de noodzaak van het stichten van een MTS in Den Helder. Dienaangaande was ook al eens bij de staatssecretaris aange drongen op verwezelijking van de plan nen. Gedeputeerde Staten betwijfelen verder of de afstand die Texelaars en mensen uit de kop van Noordholland naar de scholen in Alkmaar en Hoorn moeten afleggen redelijk genoemd kan worden. „Onvoldoende wordt", aldus GS, „rekening gehouden met argumen ten rpet betrekking tot spreiding, bereik baarheid met openbaar vervoer en de ligging binnen het gebied". Bevoegdheid Het door Aarts geopperde idee dat Gedeputeerde Staten de staatssecreta ris nogmaals proberen te bewegen om wel toestemming te geven wordt door GS niet gevolgd. Het college heeft de bevoegdheid niet door de staatssecreta ris genomen beslissingen aan te vech ten. Voor dat doel is de wet beroep op de Kroon opengesteld voor de aanvra ger. In dit geval is daarvan vergeefs gebruik gemaakt. Wel zal het provin ciaal bestuur het initiatief nemen om de belangen van de kop van Noordholland en Texel bij de stichting van een MTS in Den Helder te bepleiten en aan te dringen op plaatsing van deze school op een komend, maar nog niet vastgesteld scholenplan. Bovendien zou voortgaan de groei van de MTS in Alkmaar tot gevolg kunnen hebben dat de noodzaak van een dergelijke school vanzelf blijkt uit het stijgende leerlingental. De school in Alkmaar heeft immers geen onbe perkte capaciteit. Gedeputeerde Staten zullen wel het standpunt dat ze in 1974 tegen de staatssecretaris hebben geuit, herhalen. In dat jaar werd door GS met het college van burgemeester en wet houders van Den Helder over de stich ting van een MTS gepraat. FEUILLETON door Tom Lodewijk. 4. Ze knikte verward. Ze had helemaal geen behoefte aan koffie. Hij nam de telefoon op. „Ach juf frouw Vos ja ik ben het weer, hebt u nog twee kop koffie? Ik heb hier bezoek. Ja, ik ben een vervelende vent, ik weet het. Maar u bent een engel als u het doet". Hij wist wel met het vrouwvolk hier om te gaan, dacht Sita. „Sigaret?" „Dank u". Gunst, ze kwam hier niet op visite! Even later stak juffrouw Vos haar grijs hoofd om de hoek. „Ach meneer Baars, wat laat u een oud mens toch lopen". „Oud juffrouw Vos, u moet niet zo opscheppen! Ik heb een tante van veertig, die ziet er tweemaal zo oud uit als u". ,,U hep overal tantes, grinnikte juffrouw Vos met een knipoog naar Sita. „En dit is dan zeker uw nichtje". „Heiaas niet of gelukkig niet, ik weet niet wat ik zeggen moet", lachte Baars. „Nou Sita, dat het je wel bekome! Dag meneer Baars". Hij sprong op en hield netjes de deur voor haar open. „Dus u heet Sita", zei hij, terwijl hij weer ging zitten. „Meneer eh. Baars, de NV Tie- lens „Och ja, dat is waar ook. U bent de N.V. Tielens. Heet u Sita Tielens?" Ze zag hem aan, zwijgend. „Als blikken konden doden", zei hij boetvaardig, „dan was ik er al niet meer. Gunst, wat kunt u zwart kijken. Toe, drinkt u nou eerst es uw koffie, juffrouw Vos zet ze heus heel behoorlijk, en kijk niet zo boos. Kan ik het helpen dat ik weet dat u Sita heet, en dat ik het een leuke naam vind?" „Ik heet Sijtje", zei Sita afgepast, em zag hem aan. En opeens proestten ze allebei. „Da's beter", zei Jan Baars. „Ik zal heus geen Sita tegen u zeggen, o gunst nee, ik zou niet durven. U keek verleden week al zo duister, en nu weer zo'n inktzwarte blik en ik ben eigenlijk veel te verlegen „Ja, dèt blijkt". „Nee heus maar ik ben een beetje uit m'n doen. Weet u waarom? Omdat daar opeens de dame binnen komt wandelen, waar ik sinds verleden week almaar aan heb lopen denken". „Héél interessant, maar gelooft u niet, meneer Baars, dat het beter zou zijn wanneer we ons verdiepten in de Hinderwet-affaire van de N.V. Tielens?" „Ik krijg nog een staart van de ennevee. Drinkt u nou eerst rustig uw koffie, die affaire komt dik in orde. Tielens kon geen betere afgezant stu ren. Ik geloof dat ik zelfs mijn ambtseed zou breken, om u van dienst te kunnen zijn". „Rare ambtenaren houdt de gemeen te er op na". „Ja, ze hebben zich op mij verkeken, maar u bent de eerste die 't merkt". „Ontvangt u al uw bezoekers zo grandioos?" „Nee' zei hij stellig „hoewel ik ervan overtuigd ben dat je in een ontspannen sfeer het best opschiet". „Inderdaad" gaf ze hem gelijk. Hij had bepaald een goeie kijk op de dingen. „En juffrouw eh „Markman". „Juffrouw Markman, zegt u me nu es eerlijk: was u een beetje boos op me verleden week, omdat ik u zo maar aansprak?" „Nee maar ik had geen behoefte aan conversatie". Zijn ogen blonken van pret. „Weet u hoe u er uitziet als u zo heerlijk hooghartig bent?" „Hooghartig waarschijnlijk". „Nee juist niet. Want u bént het niet. U doet alsof. Tegen hinderlijke manspersonen bijvoorbeeld. Ik ben bang dat ik hinderlijk was, juffrouw Markman. Ik bied u mijn excuses aan. Als u maar niet boos op me bent". „Ik zei toch dat ik niet boos was". „Fijn. Dan gaan we nu es even met een sneltreinvaart die hinderlijke affaire bekijken In ieder geval, bedacht Sita, was het ambtelijk ijs gebroken. Hij dook er meteen in, snapte alles, stelde een paar schrandere vragen, en af en toe zag ze zijn ogen waarderend oplichten, wan neer ze hem de zaak toelichtte. „U zit daar geheid in, juffrouw Markman. Feliciteer uw baas van me. Weet u wat we doen? Ik kom zelf even kijken, misschien kunnen we er omheen zeilen. Zou dat niet het beste zijn?" „Dat zou vast heel wat geschrijf besparen, ja". „Als meneer Tielens even opbelt wanneer het hem schikt, kom ik dus even langs". „O dat is fijn. Ik dank u wel, meneer, voor de vlotte afwerking" „Namens de ennevee Tielens, na tuurlijk". „Ja", lachte ze, „namens de enne vee Tielens. En privé bedank ik u voor de koffie". „En ik u voor uw bezoek, maar dan heleméél privé". „Wacht, ik breng u even naar de trap, het is hier zo'n muizenval" Bij de trap stak hij haar de hand toe. „Dag juffrouw Markman". „Dag meneer Baars". Even later fietste ze de zonnige laan af. Kwart voor twaalf. Nog lekker vroeg. Baars En hij was bij de gemeente. En hij was een onuitstaanbare kwast. Nou ja onuitstaanbaar Wel een kwast. Ze glimlachte. Een kwast was hij inderdaad. HOOFDSTUK 2 Tussen de konijnen De pluimvee- en konijnenfokkersver eniging „De Rasfokker" hield haar jaarlijkse tentoonstelling in de grote pakschuur van de eierhandelaar Berg man. En Jaap Baars ging kijken. Niet omdat hij zo'n liefhebber was. Kip zowel als konijn bekoorden hem het meest in gebraden toestand, maar hij was wel wijzer, hiervan blijk te geven tegen de kenners die met toegespitste lippen en toegeknepen ogen de kenmer ken monsterden van de tentoongestelde dieren, letten op de zuivere tekening van een Hollandertje en op de pelsconditie van een Russische hangoor, de krielen en de Rode Islanders, zoals de secretaris ze noemde, aan een neuwkeurig onder zoek onderwerpen en kritisch bekeken de gekleurde stroken, die de beslissing van de jury aangaven. Jaap maakte er een erezaak van, in de gemeente waar hij werkte zo snel mogelijk op de hoogte te komen van toestanden en personen. En dat was niet alleen omdat hij meende dat dit hem bij zijn promotie kon helpen. Zowel nieuwsgierigheid als belangstelling dre ven hem. Je leerde de mensen niet kennen uit de kaartenbak op het raad huis. Je leerde ze ook niet kennen als ze daar kwamen achter de balie, of tegen over hem aan zijn bureau. Je moest ze in hun eigen omgeving zien. Je kon ze niet allemaal thuis bezoeken. Daarom moest je ze gadeslaan en leerde je ze kennen in een sfeer waarin ze ontspan nen waren. Dus signaleerde men de jonge comrriies herhaaldelijk op de plaatselijke toneeluitvoeringen en verga deringen, was hij opgedoken tijdens het concert van de harmonie en vereerde hij nu de clubtentoonstelling van „De Rasfokker" met een bezoek. (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1980 | | pagina 7