Vogels ringen in de Muy
k
i
i
o
„De man,
die niemand werd
Buitenlandse valuta
M I m\T\N I W l iWÜ Aanrijding
•- «•••.SJ S§#
Bridgecursus
Hoornder feest op
13 en 14 september
Toneelcursus
in 't Asiel
Bello en de jacht op
de blauwe diamant
Sluitingstijd
genegeerd
Konijnen gedood
Benzine gestolen
(£->
DINSDAG 9 SEPTEMBER 1980
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Reageren op deze rubriek kan bij Jaap
van Groenigen, telefoon (02220) 3562,
Adriaan Dijksen, telefoon (02228) 676 of
bij het Natuurrecreatiecentrum, telefoon
(02228)741.
h all
figd
sger
ïjde
do<
iiljan
enti
doo
t. Al
aar
g va
ve
Kee
i va
n
rden
spai
:hei(
sn
iqui|
aarr
198
>ude
Het is een wonderlijke ervaring als je
aan het einde van de zomer plotseling
de vogels uitbundig hoort zingen. De
nachtegalen fluiten dat het een lieve lust
is. Je zou denken:"Dat kan helemaal
niet". Vrijwel alle vogels zingen alleen
tijdens de broedtijd en die periode ligt
alweer een flinke tijd achter ons. Er
moet dus iets bijzonders aan de hand
zijn. En dat klopt. De vogelzang komt uit
een cassetterecorder van Maarten
Stoepker, ergens in de Muy. Op ver
schillende plaatsen in de omgeving
staan mistnetten opgesteld. Door het
afdraaien van de vogelzang probeert
Stoepker vogels in deze netten te lokken
en ze vervolgens te ringen.
Vrijwel iedereen weet, dat in de herfst
de vogelwereld volop in beweging is. In
feite begint de trek al veel eerder. Zo zie
je soms al aan het begin van de zomer
troepjes kievitten, die zich klaar maken
om weg te trekken. Vogels maken
tijdens de trek meestal gebruik van vaste
routes. Ze volgen daarbij in veel gevallen
de kustlijn en dat is de reden, dat er in
de herfst veel natuurliefhebbers op
Texel verblijven om hier trekvogels waar
te nemen.
Veel vogels trekken 's nachts en maken
daarbij soms geluiden om bij elkaar te
blijven. Met het slaapkamerraam open is
dat vanuit het bed te volgen. De
volgende morgen kun je dan opmerkin
gen verwachten zoals: "Wat was er
vannacht een trek varf tureluurs", of "Er
gingen om een uur of twaalf weer heel
wat regenwulpen langs".
Toch is er overdag dikwijls veel van de
trek te zien voor degene die er op let.
Van de ene op de andere dag zitten
sommige weilanden plotseling vol met
lijsterachtigen of plevieren, vaak dui
zenden bij elkaar. En soms wemelt het
overal in de bomen en struiken van de
goudhaantjes, een heel klein vogeltje,
dat uit de Scandinavische landen en
Rusland via ons land doortrekt naar
landen als Italië en Spanje. Blijkbaar zijn
ze nauwelijks mensen gewend want je
kunt ze tot vlakbij benaderen.
Door het ringen van vogels is er in de
loop van deze eeuw veel bekend ge
worden over de vogeltrek en Maarten
n
t.'
Arnh«o S 3*2-915
Gtkrugdi Roodctau-t
<o«usco*r Pho*ftlcuru« pho«nlourua
pullu«/n«»tJong
1W06-1969
DB KOOG
(I«9l)
IUd«rl«nd
53*06 <*.*6 B
03-05-1971
Dl KOOG
(Tml)
■•dcrland
53*06 I O*.*6 B
g*vug«n ia garag*lat*r w**r
lo*g*l*t*D, r**d* aardar tarug-
gaaald raf. 1PO570
(gakraagda roodat/aart)
M.C.fltoapkar
Stoepker is iemand, die heel wat over
kan vertellen.
"Ik werk met mistnetten in de buitenste
duinvallei van de Muy. Dat is een goede
plaats omdat veel trekvogels de kustlijn
volgen. De omstandigheden om te
vangen moeten gunstig zijn en dat
betekent bijvoorbeeld dat het niet veel
moet waaien. Zo'n mistnet is dan
vrijwel onzichtbaar voor de vogels.
Verder is regen funest. Een vogel die in
het net verstrikt zit en nat regent zou
binnen vijf minuten dood zijn".
Het is dus iedere dag afwachten hoe het
weer zich ontwikkelt. De ochtend waar
op ik Stoepker opzoek zijn de omstan
digheden prima. Een lekker zonnetje en
vrijwel windstil. In de duinvallei staan
twaalf netten opgesteld, die elk zes
meter lang en twee meter hoog zijn. De
vogels die tegen zo'n net aanvliegen
raken erin verward en zo krijgt Maarten
ze te pakken.
Hij loopt met grote stappen van het ene
naar het andere. Er is steeds weer
spanning: wat zal er deze keer in zitten?
Meestal bestaat de vangst uit drie of vier
vogels. Fitis, zwartkop, kramsvogel en
roodborst zijn deze morgen in de meer
derheid. Het klinkt vreemd, maar als er
eenmaal één vogel in het net zit lokt dat
de andere aan, die dan op hun beurt
weer gevangen raken. Natuurlijk mogen
ze niet te lang in het net blijven hangen.
Het gebruik van de cassetterecorder is
duidelijk een succes. Als we bij het net
komen dat er naast staat, hangen er
maar liefst tien vogels inl Er volgt een
snelle inspectie om na te gaan welke
soorten er gevangen zijn. Het is iedere
keer afwachten of er iets bijzonders bij
zit. Dat is deze keer het geval. Eén van
de vogels valt op door de vreemd draa
iende bewegingen, die het met de hals
maakt. De draaihals doet z'n naam eer
aanl Maarten bevrijdt het handig uit het
net en doet een ring om de poot. Hij
schrijft het nummer op en even later
vliegt het dier weer vrij rond.
"Als het meezit vang ik op zo'n ochtend
ongeveer 80 tot 100 vogels. Vooral van
deze kleine vogels moet je er heel wat
ringen om gegevens te krijgen. De
meeste gaan dood zonder dat iemand ze
vindt; als ik er duizend ring, krijg ik ge
middeld maar van drie of vier een terug
melding! In de broedtijd ring ik ook veel
jonge vogels en daar zijn grotere soorten
bij zoals roof- en weidevogels. De kans,
dat je daar nog eens wat van hoort is
veel groter. Een dode valk valt natuurlijk
veel sneller op dan zo'n klein vogeltje.
Dat blijkt ook wel uit de cijfers. Voor
torenvalken is het aantal terugmeldin
gen bijvoorbeeld 13 op de 100, dus 13%
M'n meest bijzondere vangst was die
van een Radde's boszanger enkele jaren
geleden. Deze soort hoort van nature in
Azië thuis en het was de eerste, die ooit
in Nederland werd waargenomen. Zo'n
vangst geeft natuurlijk wel voldoening,
maar het gaat in de eerste plaats om de
vogels die hier van nature thuishoren.
Daar heb ik als natuurbeschermer dage
lijks mee te maken".
In ons land hebben ongeveer 300
personen een vergunning voor het
vangen en ringen van vogels. Er gaat
veel aan vooraf voor het Vogeltrek
station er toestemming voor verleent.
Dankzij het ringen weten we tegen
woordig veel over de leeftijden en
trekbewegingen van vogels. Het zijn
waardevolle gegevens, want als je vo
gels wilt beschermen zul je hun levens
gewoonten moet kennen. Hoe nuttig
dat is bleek bijvoorbeeld in de Betuwe
waar men in de fruitteelt last heeft van
spreeuwen. Door ringonderzoek is ko
men vast te staan, dat niet de broed-
vogels in de omgeving deze schade ver
oorzaken, maar trekvogels uit Duits
land. Het ringen krijgt natuurlijk pas
waarde als iemand zo'n vogel later nog
eens in handen krijgt. Gelukkig zijn er
veel mensen die bij iedere dode vogel
die ze vinden even nakijken of het een
ring aan de poot draagt. Als dat het
geval is halen ze die eraf om naar het
Vogeltrekstation in Arnhem te sturen.
Dat adres is voldoende. Door in een
briefje te vermelden waar en wanneer
we de vogel aantroffen helpen we het
onderzoek verder.
Het vogeltrekstation 'beloont' ieder die
meewerkt door een kaartje te sturen,
dat bijzonderheden over de gevonden
vogel bevat. Een voorbeeld van zo'n
kaart is bij dit artikel afgedrukt. Krijgt u
een geringde vogel levend in handen,
dan is het noteren en doorgeven van het
ringnummer voldoende. De ring blijft
zitten en zo bestaat de kans dat we later
nog eens iets horen.
Een hoofdstuk apart zijn de geringde
postduiven. Zulke ringen hebben met
het ringonderzoek niets uit te staan
maar vermelden gegevens waaruit blijkt
wie de eigenaar is. Het gebeurt regel
matig dat zo'n duif ergens neestrijkt en
soms lange tijd blijft. In dat geval stelt
de Nederlandse Postduiven Organisatie
het op prijs als u even belt: 030-314920.
Dat kan ook als u zo'n duif dood aan
treft. In beide gevallen waarschuwt de
organisatie de eigenaar van de duif.
J. van Groenigen.
De bridgeclub Groot Slem organiseert
een cursus bridgen voor beginners Aan
deze cursus kan een ieder deelnemen,
dus ook degenen die nog nooit ge
bridged of gekaart hebben De cursus
begint op 1 oktober Men kan zich
opgeven hij mevr Zevenhoven, Si lui
derweg 161), Den burg. tel 02220 2964
De enige kosten zijii de lesboekjes
waarvan er drie nodig zijn Deze kosten
.i 10. per stuk De dag tijd en plaats
worden in overleg mot dc aspirant
cursisten vastgesteld
Westduitse marken 100 7 107,50
Belgische francs 100 7 6,53
Franse francs 100 7 45,50
Zweedse kronen 100 7 45,25
Zwitserse francs 100 7117,00
Deense kronen 100 7 33,50
Amerikaanse dollars 1 1=7 1,89
Engelse ponden 1=7 4,54
Oostenrijkse schillingen 100 7 15,27
Italiaanse lires 10.000 7 21,00
Spaanse peseta 100 7 2,54
Het jaarlijkse Hoornder feest wordt za
terdag 13 en zondag 14 september
gehouden.
De festiviteiten beginnen zaterdag
ochtend om 9.30 uur met muziek van de
toren door het muziekkorps DEK. Direct
daarna start een 'Familiekoffiefietstoer-
tocht'. Het is een tocht van ongeveer 12
kilometer in de omgeving van Den
Hoorn die het karakter heeft van een
puzzeltocht, met allerlei verrassingen
onderweg. Bij dat laatste is vooral aan
de kinderen gedacht. Het feestcomité
rekent er dan ook op dat zeer velen, in
familieverband, zullen meefietsen. Na
afloop wordt in de Herenstraat koffie
gedronken.
Tussen 14.00 en 16.30 uur worden in
de Herenstraat groepsspelen gehouden,
voor alle leeftijden. Om 17.00 uur start in
de Herenstraat ter hoogte van het
dorpshuis een wielerronde (uitsluitend
voor Hoornders) waarbij tien rondjes om
het dorp worden gemaakt. Éen derge
lijke wedstrijd werd vorig jaar door de
deelnemers enorm op prijs gesteld
Gehoopt wordt dat het aantal deel
nemers deze keer groot zal zijn.
De jeugd (tot ongeveer 14 jaar) kan
zich intussen vermaken met disco in het
dorpshuis De Waldhoorn, van 16.30
18.30 uur.
Om 20.00 uur begint bij het dorpshuis
een avondspel, waaraan in groepen
wordt deelgenomen en waarbij op
drachten moeten worden uitgevoerd
Vanaf 22.30 uur is er levende muziek in
het dorpshuis.
Zondag is er maar één evenement
een ringsteekwedstrijd. Hieraan kan ook
worden deelgenomen door mensen van
buiten Den Hoorn. Opgave is mogelijk
tot en met 12 september bij W. Goënga,
telefoon 02226-252.
Bij voldoende belangstelling wordt
tijdens de herfstvakantie (19 - 25 okto
ber) een cursus "Commedia d'el Arte"
gegeven. Dit is een vorm van oud Ita
liaans straattoneel, met verschillende
typen zoals:
Arlechino: de knecht; Isabella: het
mooie meisje; Collombina: het dienst
meisje; Capitano: de soldaat; Dottore:
de alwetende dokter; etc. etc.
De cursus bevat de volgende aspec
ten:
improvisaties op deze typen in tweetal
len en met de hele groep; veel beweging
en bewegingstraining; ontspanning en
spanningsoefeningen; aandacht voor
ruimtegebruik, timing en 'op het toneel
staan'; via improvisaties komen tot een
eigen stuk 'Commedia d'el Arte'.
Er wordt gewerkt en gespeeld van tien
uur 's ochtends tot vier uur 's middags.
De groep moet minimaal 10 personen
omvatten en maximaal 14. Wie het eerst
komt die het eerst maalt. De kosten zijn
7 25,-. Opgeven voor zaterdag bij Mieke
of Liz in 't Asiel, of bij Hans van Dinther,
Waalderstraat 15, alwaar men ook meer
informatie krijgen kan.
Onder de titel "Bello en de jacht op de
blauwe diamant" draait zondagmiddag
in het City theater een tekenfilm voor de
jeugd. Zoals de titel al een beetje laat
doorschemeren is het een verhaal over
een diamant die het hele leven van
meneer Bierpul in zijn voordeel zal ver
anderen. Meneer Bierpul is een weduw
naar die met zijn dochter Maria in een
klein huisje woont in een sprookjes
achtige omgeving. De veranderingen in
het leven van meneer Bierpul komen,
zoals uit de film blijkt, evenwel niet
zonder slag of stoot tot stand. Er moet
een fikse strijd worden geleverd met de
wrede zigeunerin die de naam La
Zingara draagt. Als het er naar mate het
verhaal vordert op gaat lijken dat de zi
geunerin dit avontuur gaat winnen is er
de wijze mevrouw Holle die alles tot een
goed einde brengt. Het hondje Bello
draagt daar het zijne toe bij. Alle
leeftijden.
Een Texelse caféhouder kreeg in de
nacht van zaterdag op zondag een
proces-verbaal omdat hij zijn café
langer had openbehouden dan is toege
staan. De overtreding van de sluitings
tijd werd door de politie om kwart over
drie geconstateerd.
Twee konijnen van de heer Kager
werden donderdag doodgebeten en
verminkt aangetroffen. Door de politie
werd een onderzoek ingesteld en de
hond en de eigenaar, die voor één en
ander verantwoordelijk waren werden
opgespoord. Een braakproef leerde dat
de hond inderdaad resten konijn in zijn
maag had. Door de eigenaar van de
hond werd de schade vergoed.
Op de kruising van de Laagwaalder-
weg en de Bomendiek vond vrijdag
avond om elf uur een aanrijding plaats
tussen een personenauto en een brom
fietser. De politie meldt dat door beide
bestuurders fouten werden gemaakt die
de aanrijding veroorzaakten. De brom
fietser was een 18-jarige Texelaar en de
automobilist een 56-jarige inwoner van
Dieren.
Zondag vond een aanrijding plaats in
De Koog. Op de hoek Kamerstraat-
Epelaan verleende een inwoner uit
Eernewoude geen voorrang aan een
inwoner uit Hengelo. De beide auto's
moesten zwaarbeschadigd weggesleept
worden.
Zondagmiddag werd in de Molenlaan
in De Cocksdorp een 13-jarig meisje uit
Keulen door een automobilist aangere
den. De betreffende automobilist reed
na de aanrijding door, maar kon later
worden opgespoord omdat het kente
ken was opgenomen. Het meisje werd
na eerste hulp door dokter Barnard
naar het Parkzicht-ziekenhuis in Den
Helder vervoerd. De Texelse automobi
list verklaarde tegenover de politie niet
op de hoogte te zijn geweest van de
ernst van de aanrijding. Alleen het
spiegeltje van zijn auto was een beetje
naar binnen geklapt. Hij zei niet te ver
moeden dat het klapje met de spiegel
zulke gevolgen had gehad.
In de nacht van zaterdag op zondag
werd uit de auto van een inwoner van
Biddinghuizen benzine gestolen. De
auto was licht beschadigd ert stond
geparkeerd op de parkeerplaats Voge
lenzang in Den Burg. De gedupeerde,
die aangifte deed bij de politie verklaar
de dat van nog meer auto's benzine
doppen waren verwijderd en klepjes
openstonden. De politie verzoekt
mensen van wie ook benzine is
gestolen zich te melden.
f FEUI
LLETON
HOOFDSTUK 1
De spreker van hedenmiddag
Het handgeklap, dat de kleine ver
gaderzaal vulde, was niet alleen maar
een beleefdheids-applaus met een on
dertoon van blij-dat-het-voorbij is. Het
waren allemaal heel nuchtere mensen
uit de geld- en efectenhandel, die daar
zaten, zeker niet geneigd tot overdadig
inthousiasme, maar de grote aandacht
raarmee ze hadden zitten luisteren, het
ms plotseling opklaterend gelach,
'aren al duidelijke aanwijzingen ge-
iest, dat de spreker zijn gehoor onge-
n had geboeid.
Hij stond daar, licht buigend, met een
leeuwwitte zakdoek zich enkele kleine
eetdruppeltjes van het voorhoofd ve
nd. De voorzitter, vergrijsd in het vak,
eende dat hij zich "de tolk van alle
nwezigen" mocht noemen wanneer
ij de spreker dankte voor een "boeien-
en hier en daar flitsende uiteen-
:etting, die zéker stof zou geven tot een
endige discussie" en daarmee
horste hij de bijeenkomst voor een
korte pauze. Aan een apart buffet waren
koffie en andere dranken verkrijgbaar en
ieder stond op, met die krampachtige
gebaren van mensen die er niet aan
gedacht hebben, tussentijds eens even
te gaan verzitten. Een babel van stem
men brak meteen los. De spreker kreeg
nauwelijks tijd zijn koffie uit te drinken,
belaagd als hij werd door twee, drie toe
hoorders. De voorzitter zag het en wist
zich van de taak ontheven, nog enkele
beleefdheden tot hem te richten. Hij
maakte zich snel uit de voeten en ste
vende op het buffet af waar Gijsbers, de
redacteur van het financiële weekblad,
al zo attent geweest was een kop koffie
voor hem te halen, op die manier
meteen de voorzitter strikkend voor een
gesprekje. "Ik kan me begrijpen", zei
hij, na een keurende slok, "dat je die
man graag als medewerker aan je krant
wilt hebben. Wat hij zo eens te hooi en
te gras publiceert is al even leesbaar, als
zijn speech het luisteren waard was. Die
man praat net zoals hij schrijft". "Hij
schrijft zoals hij praat", corrigeerde de
redacteur, "iets waartoe de meeste
mensen niet in staat zijn. Men zegt dat
de mensen niet kunnen lezen, maar dat
komt omdat andere mensen niet duide
lijk en verstaanbaar kunnen schrijven.
De Rheede kan dat. Ik wou dat hij maar
journalistieke aspiraties had. Hij is er
voor geknipt". "Hij zal zelf vinden, dat
hij méér geknipt is voor directeur van
Montferlant en Lazare", meende de
voorzitter met een bestudeerde achte
loosheid, die Gijsbers, die zijn man
kende, niet ontging.
"En wie kan dat beter weten dan
hijzèlf?", vroeg de ander met een
glimlach. De beide mannen zagen elkaar
aan. "Het marcheert goed vandaag,
niet?", gooide de voorzitter het gesprek
meteen over een andere boeg. De
glimlach van de redacteur verdiepte
zich. Hij dacht aan het spreekwoord, dat
zwijgen welsprekender kan zijn dan
woorden.
In een hoek van de vergaderzaal ston
den twee bejaarde beursmannen aan
dachtig in hun koffiekop fe staren.
"Weet je. Van Maarlant", zei de een,
"soms moet ik zo denken aan dat oude
Chinese spreekwoord, dat wie tien maal
voor zijn examen gezakt is, een bord
ophangt dat hij leraar is". "Dat zegt nog
niet", merkte de ander spits op, "dat
iedere leraar per sé tien maal voor zijn
examen gezakt zou zijn". "Nee, beste
kerel, natuurlijk niet. Maar dan denk ik
aan Goudewagen, je weet wel"."Dé
Goudewagen", knikte de ander. "Nou,
ik heb die jongen gekend - inderdaad -,
als jongen. Pienter ventje en toch
maakte hij nergens veel klaar. Nooit met
z'n mond vol tanden, vlot causeur,
goeie ideeën. En toen kwam ie ineens
op het idee om die goeie ideeën aan
andere mensen te verkopen. Hij richtte
dat adviesbureau op. Hij gaf dat blaadje
uit. Hij begon met een cursus voor
zakenmensen. Verder hoef ik je niets te
vertellen, hij heeft er een zaak van
gemaakt". "Dus hij slaagde", zei Van
Maarlant. "Ja, maar indirect. Die goeie
ideeën en tips heeft hij zelf nooit in het
zakenleven toegepast. Maar hij heeft
goud verdiend met andere mensen te
vertellen, hoe ze het moesten doen. En
als ze nu kijken naar dat machtige kan
toorgebouw van 'em zeggen ze: tja, die
man weet waar hij over praat". "Ik zie
nog niet in, beste kerel, waar je heen
wilt. Wat heeft dit allemaal te maken
met die voortreffelijke speech van De
Rheede?"Doorman, de spreker, zweeg
en dronk de rest van zijn lauw geworden
koffie. Van Maarlant keek hem van
terzijde aan. "Die het vatten kan, vat
het", zei Doorman duister. "Sapienti
sat, zoals de Romeinen zeggen". "Ik
ben geen Romein". "Nee, maar je bent
niet op je achterhoofd gevallen. Wou jij
de spreker nog een vraag stellen?" En
ook dit gesprek eindigde zonder een
conclusie, maar niet zonder wederzijds
begrip.
De Rheede, directeur van Monferlant
en Lazare in effecten, was zijn onder
vragers een ogenblik kwijt en stak met
welgevallen een sigaar op. Dat was
achter de rug. En hij had ze aan een
touwtje gehadl Er was pers in de zaal en
ze hadden vrijwel ononderbroken zitten
schrijven. Dat was goed voor die jon
gens, anders verleerden ze hun vak. Ze
kregen het tegenwoordig allemaal ge
kauwd in de mond, de rede van de
spreker op een papiertje, dan konden zij
elkaar moppen zitten vertellen onder
het relaas. Maar zó hield je ze op de
tenen.
De titel was al vreemd gevallen in dit
zakelijke gezelschap, waar droogheid en
degelijkheid met elkaar verweven sche
nen. "De spaarpot in de asemmer". De
voorzitter had er al een grapje over
gemaakt, ongewone titel mijne heren,
misschien belooft dat een ongewoon
betoog. Hij had gesproken over de
spaarzaamheid vroeger en nu. Wat hij
over het verleden vertelde was niet
nieuw, maar de manier waarop hij het
vertelde, hield zijn toehoorders in de
ban. De oude kous, het spaarboekje, ze
verdwenen in de mist van het wantrou
wen in het betaalmiddel én met de
bezem van de nieuwe opvatting: sparen
door kopen, beleggen in goederen, het
afbetalingssysteem. Als in een flits liet
hij ook de zware klappen voor de
effectenhandel aan hun ogen voorbij
gaan. Hoe moest men inhaken op deze
nieuwe trend? Hij tekende een samen-
werkingspatroon, dat al deze zelf-doe-
ners vreemd was, en projecteerde het
op de reeds bestaande samenwerkings
vormen. Hij wist dat de vragen allemaal
zouden geborduurd zijn op dat éne stra
mien: de praktijkl en dat zou hem de
kans geven zijn ideeën te preciseren.
Het verwonderde hem, dat hij op deze
dag, voor hem van een geweldige be
tekenis om andere redenen, zich zo
geheel kon wijden aan wat er hier aan de
hand was. En met een glimlach niet
zonder zelfvoldaanheid schreef hij deze
kwaliteit op zijn eigen conto. Je volledig
concentreren op het punt dat aan de
orde was, zonder je te laten hinderen en
afleiden door zelfs de allerbelangrijkste
overwegingen van andere aard - daa[-
voor was grote zelfbeheersing, een
ijzeren zelfdicipline nodig.
Beide eigenschappen zou hij aan het
eind van deze dag behoeven als nooit
tevoren.
De vergaderden waren weer gaan zit
ten. De voorzitter klopte zwakjes met de
hamer en of de heren die aan de bespre
king wilden deelnemen zich maar wilden
opgeven. De Rheede, achter de tafel,
zag ze de hand opsteken. Junius na
tuurlijk nummer één. Junius, de grapjas.
Hij kon al haast wel raden hoe hij zou
beginnen: meneerde voorzitter, de rede
van De Rheede een voor de hand
liggend grapje, maar de zaal wou wel
lachen. "Meneer Junius nummer één",
zei de voorzitter.
"Ik heb, meneer de voorzitter" begon
de buikige commissionair "met veel
genoegen geluisterd naar de rede van
De Rheede..."
En iedereen lachte. De Rheede zelf ook,
maar niemand wist waarom.
