Groen ^wartsj~exels in het harL.
B en W geloven niet in
kantoor/kantine van
de heer G. Zoetelief
Echtpaar Koopman
60 jaar in het
huwelijksbootje
ImiA~'
®2323
ToonSmidt
Texelse koren
geven concert
College tegen
onttrekken van
woning aan
woningvoorraad
Oud papier hier
/xén*
KOSTELOOS
GESORTEERD PUIN
STORTEN
94e JAARGANG NR. 9558
TEXELSE
VRIJDAG 6 MAART 1981
COURANT
Redactie: Harry de Graaf, Peiikaanweg 75, tel. (02228I 266,
Frits Beutick Warmoesstraat 43, Den Burg, tel. (02220) 2208 en
Hans Oosterhof, Weverstraat 31, Den Burg.
Voor advertenties, abonnementen, etc.:
Langeveld De Rooy B.V.,
Postbus 11, 1790 AA Den Burg, telefoon (02220) 2741.
Verschijnt dinsdags en vrijdags.
Postgiro 652. Abonnementsprijs 713,80 per kwartaal
70 cent incasso; los 55 cent.
Bankrelaties: Amro Bank nr. 46.99.17.636
Rabobank nr. 36.25.01.742; NMB nr. 67.34.60.398.
De heer J. Dijkshoorn heeft een
beroepschrift ingediend tegen de af
wijzing van het college op zijn verzoek
om de woning Stuifweg 70 te mogen
onttrekken aan de woningvoorraad. Het
betreffende pand werd oorspronkelijk
als noodwoning gebouwd. Tot 18 au
gustus 1979 was het permanent be
woond. In 1968/69 werd het huis uit
gebreid en verbeterd, zodat de totale
oppervlakte nu 69 vierkante meter be
slaat. De indeling bestaat uit een woon
kamer, keuken, bijkeuken, wc en dou
che en twee slaapkamers. De bovenver
dieping is uitsluitend als zolder geschikt.
De bouwkundige toestand is zodanig
dat het pand heel goed voor perma
nente bewoning beschikt is. Daarom
wilde het college het huis niet vijgeven.
In het beroepschrift stelt Dijkshoorn
dat volgens het bestemmingsplan op de
grond geen andere bebouwing is toe
gestaan dan bebouwing ten dienste van
een bedrijf. De woning zou daaarom een
dienstwoning moeten zijn. In ieder geval
mag op de grond geen huis staan dat
zomaar voor elk gebruik bestemd kan
worden. Dijkshoorn is bang dat als het
huis op een gewone manier bewoond
wordt, de bewoners teveel hinder on
dervinden van zijn agrarische bedrijfs
voering. Het college stelt daar echter
tegenover dat de hinderwet voldoende
waarborgen biedt dat er geen overlast
ontstaat. Voor het bedrijf van Dijks
hoorn gelden de gewone bepalingen
van die wet die voor ieder bedrijf van
toepassing zijn. Dijkshoorn is verder van
mening dat het huisje een noodwoning
is en dat andere noodwoningen ook niet
voor permanente bewoning geschikt
hoefden te blijven. Door de verbouwing,
kan het college de woning echter niet
meer als noodwoning zien. Volgens
Dijkshoorn wordt hij nu gestraft voor
het feit dat hij destijds zelf zijn moeder
heeft gehuisvest en daardoor geen
beroep heeft hoeven doen op de wo
ningvoorraad. Verder wordt het huisje
nog wel gebruikt om familieleden te
huisvesten die op de boerderij komen
helpen. Een enkele keer wordt het ver
huurd aan toeristen die op de boerderij
meehelpen.
Het college geeft toe dat als het huis
permanent wordt bewoond enig verlies
van privacy niet kan worden ontkend,
zeker wanneer niet-familieleden, of
mensen die niets met het bedrijf te
maken hebben er wonen. Dit bezwaar
wordt echter niet doorslaggevend ge
acht.
De beroepschriftencommissie waar
de heer Dijkshoorn zijn bezwaren heeft
toegelicht, is het echter met hem eens.
De commissieleden baseren hun mening
op grond van het gelijkheidsbeginsel.
Als anderen een noodwoning niet hoe
ven te zien als een permanent huis, dan
zou Dijkshoorn dat ook niet hoeven. Het
college is het niet eens met de com
missie. Het adviseert de raad dan ook
dinsdag het beroepschrift ongegrond te
verklaren. De bedrijfsuitoefening van
Dijkshoorn wordt volgens het college
door bewoning van het huisje niet
geschaad. Op het ogenblik dat de
andere noodwoningen werden vrijgege
ven bestond die verordening niet. Daar
om is in dit geval, volgens het college
geen sprake van rechtsongelijkheid.
Scouting Texel haalt zaterdag oud
papier op in de Beatrixlaan en in
Noord-west. Men wordt verzocht het
papier gebundeld aan de kant van de
weg te zetten, voor tien uur 's ochtends.
In Eierland wordt zaterdagmiddag
oud papier opgehaald tussen 1 en 3 uur
door kinderen van de openbare lagere
school. In De Cocksdorp en omstreken
wordt zaterdagmorgen van 9 tot 11 uur
oud papier opgehaald onder auspiciën
van de oudercommissie van de lagere
school. Een ieder wordt verzocht het
papier gebundeld tijdig aan de weg te
zeten.
(Advertentie I.M.)
TAX/- EN TROUWAUTOVERHUUR
Wilhalmlnalaan 4-6 dan Burg
In tegenstelling tot het college stelde
de beroepsschriftencommissie zich po
sitief op. Men was wel niet zo gelukkig
met de gang van zaken, maar vond dat
moest worden meegewerkt aan
plannen van hen die een eigen bedrijf
willen stichten en uitbouwen. Una
niem was de commissie van oordeel
dat 20 m2 voor kantoor en kantine te
gering is.
B en W hebben zich met de
mening van de commissie niet vere
nigd. Ze hebben helemaal geen ver-,
trouwen in de bedoelingen van
Zoetelief, wat ze als volgt onder
woorden brengen: „Hoewel een
bouwaanvraag objektief aan de van
toepassing zijnde bepalingen dient
te worden getoetst, moet het
gemeentebestuur zich bij het
afgeven van een vergunning wel af
vragen of de gevraagde
voorzieningen gebruikt zullen
Is de heer G. T. Zoetelief uit De Koog bezig met de bouw van
een bollenbedrijf aan het Oude Dijkje of is dat slechts een
voorwendsel om een recreatiewoning te kunnen blijven exploi
teren? Met deze vraag krijgt de gemeenteraad dinsdagavond te
maken, als moet worden beslist over het beroepsschrift dat
Zoetelief heeft ingediend tegen het weigeren van een bouw
vergunning voor een „kantoor en kantineruimte" van veertig
vierkante meter.
B en W hadden de vergunning ge
weigerd, omdat zij gezien de aard en
omvang van het bollenbedrijf een kan
toorruimte van 20 m2 voldoende
vonden. Die oppervlakte was niet ont
leend aan het bestemmingsplan, maar
aan een rapport van de stichting Proef-
boerderijen IJsselmeerpolders.
Uit het pré-advies dat de raad dins
dagavond behandelt, blijkt dat b en w
helemaal niet geloven dat Zoetelief
voor zijn kleine bollenbedrijf een
kantoor en kantine van de gewenste
omvang nodig heeft, maar met deze
bewoonbare ruimte in werkelijkheid
heel andere plannen heeft.
Begin 1975 hebben b en w meege
werkt aan een bedrijfssplitsing ten
behoeve van de heer Zoetelief, waarbij
hij 12 hectare grond zou overnemen
van zijn vader voor de teelt van narcis
sen. Zoetelief kreeg in het bestem
mingsplan een agrarisch bouwblok (A-
blok), zodat hij een bedrijf met dienst
woning mocht stichten. De dienstwo
ning kwam er maar de schuur niet en
ook bleek dat de bedrijfssplitsing niet
was doorgegaan. Dat gaf te denken,
temeer daar de dienstwoning als recre
atiewoning werd verhuurd. Drie jaar
later (in 1978) bleek dat nog steeds het
geval te zijn en voor de woning als
vakantiewoning werd zelfs geadver
teerd. Zoetelief zelf woonde in De
Koog. De bedrijfsschuur kwam er op
aandrang van gemeentewege wel,
maar in 1978 werd vastgesteld dat deze
niet agrarisch in gebruik was, doch
werd benut als opslagruimte voor een
groothandel. Zoetelief trachtte de
dienstwoning datzelfde jaar te verkopen
als burgerwoning, maar hij stopte deze
pogingen nadat de gemeente liet weten
dat de woning een agrarische bestem
ming heeft en dat het college geen toe
stemming zou geven voor iets anders.
Volgens het bevolkingsregister werd
de woning sinds 13 november 1979
door het gezin Zoetelief bewoond,
maar op 5 augustus vorig jaar werd
door de gemeente geconstateerd dat
een deel van de bedrijfsschuur zonder
vergunning was ingericht en in gebruik
was als woonruimte. Zoetelief kreeg te
horen dat de woning uit de schuur ver
wijderd moest worden. Hierop diende
Zoetelief een aanvraag voor een bouw
vergunning in die betrekking had op
het illegaal als woning in gebruik zijnde
schuurgedeelte. Het zou gaan om een
kantoor, kantine en een wc/douche
met een totale oppervlakte van 40 m2.
„Genoemde functies waren aangege
ven in dezelfde ruimten die recentelijk
als woonruimte in gebruik waren", al
dus het college, dat daardoor de indruk
kreeg dat Zoetelief geen kantine met
kantoor wilde, maar het gebruik als
woning wilde voortzetten om de
dienstwoning te kunnen blijven verhu
ren. In januari 1981 werd van gemeen
tewege geconstateerd dat allerlei huis
houdelijke zaken zoals meubilair en een
keukenblok niet uit het betrokken
schuurgedeelte waren verwijderd, maar
dat ze er nog steeds waren opgesla
gen, kennelijk in afwachting van een
definitieve plaats.
Zoals gebruikelijk heeft de heer
Zoetelief zijn beroep tegen de
weigering van de bouwvergunning
kunnen toelichten tegenover de
commissie beroepsschriften. Daarbij
werd aangevoerd dat sprake is van
een agrarisch bedrijf in opkomst en
dat Zoetelief de beschikking heeft
over 12 hectare grond. Er zijn nu
weinig aktiviteiten, maar na de
zomer vm 1981 zou het werkelijk te
benutten bloembollenareaal in ieder
geval worden uitgebreid. Ook werd
aangevoerd dat een oppervlakte van
20 vierkante meter beslist te klein is.
Een bloembollenbedrijf is arbeidsin
tensief.
worden overeenkomstig de af te
geven vergunning en de bepalingen
van het bestemmingsplan. Indien te
verwachten is dat de te realiseren
voorzieningen kennelijk gebruikt
gaan worden voor een ander doel
dan waarvoor de vergunning wordt
afgegeven, vormt die verwachting
een weigeringsgrond voor de ver
gunning."
Het college wijst er in het pre-advies
aan de raad op dat het woord „kenne
lijk" de kern van de probleemstelling is.
„Aan bepaalde feiten moet (her)ken-
baar zijn dat de zaak waan/oor ver
gunning wordt gevraagd, niet zal
worden gebruikt overeenkomstig de
vergunning en de bepalingen van het
bestemmingsplan. De voorgeschiedenis
heeft reeds onweerlegbaar
aangetoond dat de heer Zoetelief zich
niet in alle gevallen aan de verleende
vergunningen houdt".
Niet logisch
Ook kan volgens b en w niet gezegd
worden dat sprake is van een reële
agrarische bedrijfsvoering. Hooguit kan
gesteld worden dat Zoetelief van plan is
om in 1981 tot agrarische bedrijfsvoe
ring in de vorm van bloembollenteelt op
een oppervlakte van twee hectare over
te gaan. B en w vinden het verder niet
erg logisch dat de administratie van een
beginnend agrarisch bedrijf wordt
ondergebracht in een apart in de
schuur in te bouwen kantoor. Ook een
kantine voor een beginnend klein
bedrijf zonder vaste werknemers in de
schuur is niet zo voor de hand liggend.
Het zou meer logisch zijn als het geld
dat voor een en ander nodig is, in uit
breiding van de agrarische bedrijfsvoe
ring wordt gestoken. Uit de gebezigde
termen kan worden afgeleid dat b en w
er nauwelijks aan twijfelen dat zij door
Zoetelief voor de gek worden gehou
den. Gewezen wordt op het aanwezige
huisraad en het keukenblok, die alleen
maar bestemd kunnen zijn om het
kantoor/kantine „bewoonbaar" te
maken. „Dezerzijds bestaat een duide
lijk gegronde vrees dat de dienstwoning
het komende zomerseizoen weer ver
huurd wordt en dat de heer Zoetelief
zijn intrek weer zal nemen in het
„woongedeelte" van de schuur." De
raad wordt daarom geadviseerd het be
zwaarschrift van Zoetelief ongegrond te
verklaren. B en w willen pas een bouw
vergunning voor een kantoor-kantine
afgeven, als onomstotelijk vaststaat dat
sprake is van een reëel agrarisch
bedrijf.
Het zal in de toekomst mogelijk zijn
kosteloos voor hergebruik geschikt puin
te storten op de gemeentelijke vuil
stortplaats. Of het puin inderdaad voor
hergebruik geschikt is, wordt bepaald
door de directeur van de dienst ge
meentewerken. Schone grond en zand
zal eveneens kosteloos kunnen worden
gestort. Voor het storten van ongesor
teerd sloopafval en dergelijke moet
724,per kubieke meter worden be
taald. Dit zijn de tarieven zoals het
college deze dinsdag tijdens de raads
vergadering aan de gemeenteraad voor
legt.
De wijzinging van de verordening
reinigingsrechten loopt vooruit op de
binnenkort in werking tredende Afval-
stoffenverordening. De achtergrond van
de wijziging is het bevorderen van het
gescheiden aanbieden van bouw- en
sloopafval. Omdat het niet altijd moge
lijk is het afval gescheiden aan te
bieden, heeft het college het niet
verplicht willen stellen. Naast de moge
lijkheid van hergebruik heeft de nieuwe
regeling het voordeel dat de stortplaats
minder snel vol raakt. De huidige stort
plaats moet nog tot 1986 dienst doen en
het is nog niet zeker hoe hoog men mag
gaan met het storten van vuil. Door de
nieuwe regeling wordt het sorteren van
afval bevorderd. Ongesorteerde stortin
gen worden duurder dan voorheen,
gesorteerde stortingen worden gratis.
Gesterkt door het succes van vorig
jaar zal opnieuw een gezamenlijke uit
voering worden gegeven van Texelse
koren: vrijdagavond (heden) in de Her
vormde kerk van Den Burg, aanvang
20.00 uur.
Deze keer doen acht koren mee: het
ouderenkoor 'Zanglust', het gemengd
koor 'Advendo', het gemeng koor 'Doli
Deo Gloria', het kinderkoor 'De Wad-
densingers', het Dameskoor Den Burg
en de 'Singers of the Lord'. De uit
voering zal worden afgesloten met een
gezamenlijk optreden van alle deelne
mende koren onder leiding van de heer
Jan Visser, daartoe is 'Van de lente' van
Mendelsohn Bartholdy ingestudeerd.
De kerk is vanaf half acht geopend. De
toegang is gratis.
hoorlijke boterham in was te verdienen.
De tevredenheid betreft ook de acht
kinderen die het echtpaar in de loop der
jaren op de wereld heeft gezet. Die zijn
allemaal in leven, maken het goed,
wonen op Texel en hebben onderling
met hun ouders een prima verstand
houding. Ze zijn ook allemaal gelukkig
getrouwd en hebben ook allemaal zelf
weer kinderen (totaal 30) die het ook
goed maken. Hetzelfde geldt voor de 16
achterkleinkinderen van het diamanten
paar. Er is dus geen enkele reden om
feestgedruis achterwege te laten. Op
„We zijn gelukkig en tevreden; we hebben echt niets te klagen! de dag zelf is er een viering in De Gollard
Dat zeggen de heer P. Koopman en mevrouw J. S. Koopman-Schaap en zaterdag wordt het nog eens dunne
uit Den Burg, die dinsdag 10 maart hun zestigjarig huwelijksjubileum lies overgedaan T—--»
vieren.
Beide echtelieden zijn 84 maar dat is
hen niet aan te zien. Ze zijn een bege
renswaardig voorbeeld van geestelijke
en lichamelijke vitaliteit, al moet daarbij
wel worden vermeld dat de heer Koop
man moeilijk loopt en wat grotere af-
afstanden gebruik maakt van krukken.
Maar voor de rest is het uitsluitend goed
nieuws dat we te horen krijgen als we
het echtpaar opzoeken in hun kamer in
het C. E. Gollards Rustoord in Den
Burg, waar ze sinds zes jaar tot te
vredenheid wonen.
Dat laatste moest beslist in het
verslag. „We hebben hier een prima
verzorging. Ze zijn erg hartelijk voor
ons." Overigens was het in het begin
wel even wennen, want het echtpaar
woonde voordien achter de haven van
Oudeschild en voelde zich sterk betrok
ken bij de bedrijvigheid van de visserij en
de zeevaart in het algemeen. Vooral de
heer Koopman heeft zijn hart op zee
liggen en zou als jongen ongetwijfeld
visser zijn geworden als zijn ouders het
hem niet hadden verboden omdat het te
gevaarlijk was en omdat er geen be-
in Tatenhoven in De
Koog zodat ook de noordzeevissers
onder de kleinkinderen van de partij
kunnen zijn.
De heer en mevrouw Koopman zijn
beiden op Texel geboren: hij in de Prins
Hendrikpolder (in een huisje bij Capni
dat nu niet meer bestaat) en zij in
Eierland. De twee kregen vlak voor het
begin van de twintiger jaren contact met
elkaar toen mevrouw Koopman 'diende'
bij de familie Koorn op Westergeest
niet ver van de Redoute, het woonhuis
van Koopman. Toen zij samen naar de
kerstviering gingen in Den Burg viel het
oog
De vader van Koopman was visser en
zijn zoon was vast van plan dat ook te
worden. Maar het mocht niet. „En dus
gebeurde het niet in die tijd waren
de ouders nog de baas", zegt Koop
man. Hij werd agrariër en als zodanig
trouwe werknemer van de familie Gris-
nigt. Twaalf jaar werkte hij op 'Amalia'
en meer dan dertig jaar als zetboer op de
Johanneshoeve. Wegens 45 jaar trouwe
dienst aan de familie Grisnigt viel hem de
eremedaille verbonden aan de Orde van
Oranje Nassau ten deel.
Haven
Maar toen was hij 65 en stopte ermee.
En hij ging wonen in een huis van A. P.
Dalmeijer achter de haven van Oude
schild. Het kon niet missen: het zee-
vaardersbloed kwam weer boven.
Koopman besteede een flink deel van
zijn tijd aan het zetten van fuiken en
andere visserijactiviteit en op de haven
was hij een bekende figuur die de ont
wikkelingen van de Texelse vloot nauw
keurig bijhield. Het slopen van hun huis
(als gevolg van de aanleg van de
werkhaven) en de problemen met het
lopen, leidden ertoe dat het echtpaar
naar De Gollard in Den Burg verhuisde.
Dat was een hele stap, ook voor me
vrouw Koopman die van de ene op de
andere dag weinig om handen had,
maar zich intussen zonder problemen in
de situatie heeft geschikt en zich bezig
houdt met het breien van massa's
sokken en kousen voor haar kinderen en
kleinkinderen. De heer Koopman luistert
naar de visserijband en leest alles wat hij
te pakken kan krijgen op het gebied van
visserij en zeevaart in het algemeen. Zijn
kleinzoon bezorgt hem regelmatig De
Visserijwereld en toen we dinsdag met
hem spraken was hij juist bezig met het
boek over de Avonturen van de Texelse
zeekapitein Drik Kooger.
Hoe doe je dat?
We leven in een tijd dat een huwelijk
dat langer dan vijf jaar duurt al iets
bijzonder begint te worden. Wat is er
voor nodig om een huwelijksboot zestig
jaar varende te houden? Het is mevrouw
Koopman die daar wel wat van wil
zeggen. De huidige tijd van overdaad
heeft er wat mee te maken. „De
mensen zijn verwend, krijgen alles in de
schoot geworpen. Huwelijksgeluk krijg je
niet voor niets. Als je altijd samen hard
hebt moeten werken en het eigenlijk
altijd sober hebt gehad, dan ben je blij
met de kleine dingen die het leven
biedt. Het is een misverstand dat een
langdurig gelukkig huwelijk zonder pro
blemen en ruzie verloopt. Wij gebben
heus wel eens ruzie gehad, dat is
helemaal niet verkeerd en zelfs goed als
je maar niet kwaad blijft. In onze hele
familie hebben we nog niet te maken
gehad met echtscheidingen, daar zijn
we nog het meest gelukkig over."
