srrrR.rBX™™*"--0'' urocn Zwarts lexels in het hart-, irssr™,,.,,
UDI toonde zijn kunnen
in zeer moeilijk stuk
Winterconcert KTF-DEK
was iets te slordig
LANGEVELD KOOPT
OUDE AH-WINKEL
CONFLICT OVER GEKAPTE
BOMEN IN DE WAAL
Clir. Plattelandsvrouwen
vieren leest
Zendontvangers
gestolen
Inbraak opgelost
Botsing op
vrachtauto
Informatie over
andere opvang van
verslaafden
Tijdens de maaltijd blijkt hoezeer Fred en Otto eikaars identiteit hebben overgenomen. Van links naar rechts: Fred (Hans
Het musicerende KTF/DEK gefotografeerd dooreen
TEXELSE» CO U RANT
Redactie: Harry de Graaf, Pelikaanweg 75, tel. (02228) 266,
Frits Beutick Warmoesstraat 43, Den Burg, tel. (02220) 2208 en Verschijnt dinsdags en vrijdags.
Hans Oosterhof, Weverstraat 31, Den Burg. „J- I - n 1 ^%-§- Postgiro 652. Abonnementsprijs 713,80 per kwartaal
Postbus 11, 1790 AA Den Burg, telefoon (02220) 2741. V-^ Rabobank nr. 36.25.01.742; NMB nr. 67.34.60.398.
94e JAARGANG NR. 9559
DINSDAG 10 MAART 1981
De heer F. Langeveld uit De Koog
koopt per 1 juni a.s. het huidige
Albert Heijn winkelpand aan de Bin-
nenburg. Het is de bedoeling dat hij
het als winkel gaat verhuren. Naar
gegadigden wordt nog uitgekeken.
De winkel heeft een oppervlakte van
185 m2. Het is niet uitgesloten dat
Langeveld zelf in een deel van de
winkel een ijssalon maakt.
Inmiddels staat ook vast dat het
nieuwe AH-pand in de Waalderstraat
(eigendom's van F. Langeveld's Exploi
tatiemaatschappij Texel) zal worden
geopend op 13 mei, belangrijk eerder
dan oorspronkelijk de bedoeling was.
Dat is naast het harde werken van
aannemer TEBO te danken aan het feit
dat vertraging door winterweer is uitge
bleven.
Dry cleaning
Albert Heijn pacht het grootste
gedeelte van het pand, 550 vierkante
meter. De rest, een afgescheiden deel
van 70 m2 wordt gepacht door Bert
Moll en Joost Coutinho, die hier een
dry cleaning-bedrijf met snelservice
beginnen. Ze gaan daartoe in zee met
de organisatie Quickynette, die elders
in het land 300 vestigingen heeft.
Coutinho en Moll (zoon van de
bekende Jaring) waren tot dusver in de
horeca werkzaam. Naast kleine particu
lieren hopen ze ook hotels als klanten
te kunnen aantrekken. De drycleaning
(stomen) gebeurt ter plaatse met vrij
omvangrijke apparatuur die uit Italië
moet komen. Stoomgoed dat 's
morgens wordt gebracht is 's middags
klaar.
De Christelijke Plattelandsvrou
wenbond bestaat twintig jaar. Dit
feit wordt 16 maart gevierd in „De
Poort" achter de Gereformeerde
kerk in Den Burg.
De feestelijke bijeenkomst begint
maandagavond om 19.00 uur met een
broodmaaltijd. Het programma ver
meldt verder een gezelschapsspel en
voordrachten, verzorgd door eigen
leden.
Tussen 27 februari en 4 maart wer
den uit een afgesloten gedeelte van het
tot woningen verbouwde voormalige
bejaardenhuis Sint Jan twee draagbare
zend-ontvangers (walkie talkies) gesto
len. Ze waren eigendom van de aan
nemer.
lineke Hertsma), Otto (Aris van Zeijlen) en Pinda (Nettie Jonge jan).
Applaus voor UDI. Voor het toneelspel maar vooral voor de durf om
een bijzonder zwaar stuk te kiezen. "In de holte van je arm" is moeilijk
te kwalificeren. Het door Dimitri Frenkel Frank geschreven werk is
geen klucht, geen thriller en ook geen liefdesgeschiedenis. Het gaat
over mensen in de twintigste eeuw. Verschillende milieus, maar
dezelfde problemen. Het door UDI gebrachte stuk bevat lange
monologen, subtiele emoties, sterke tegenstellingen. Het is niet
zozeer het verhaal, als wel het reageren van verschillende personen op
een nieuwe situatie. Men zou het wellicht een psychologisch
toneelstuk kunnen noemen.
Otto werkt op het ministerie van bui
tenlandse zaken, bewoond een huis in
Wassenaar, praat geaffecteerd, drinkt
twaalf jaar oude Dimple, zijn vrouw leest
de Elegance en ze eten van Wedgewood
servies.
Fred heeft een handel in tweedehands
autobanden, woont op de dertiende
verdieping van een torenflat, praat or
dinair, drinkt jonge jenever, leest 'Het
Beste' en ze eten van borden uit de
Hema met een tulpmotief. Otto en Fred
zijn dus vertegenwoordigers van twee
heel verschillende milieus, maar toch
hebben ze hetzelfde probleem: 2e willen
van hun vrouw af, want ze zijn hun
huwelijk zat. Otto en Fred komen met
elkaar in contact doordat Otto zijn huis
in Wassenaar ontvlucht en een flat
huurt op dezelfde galerij waar Fred
woont. Otto wil aanvankelijk alleen
gelaten worden: heeft geen behoefte
aan het gezelschap van Fred. Gaande
weg verbetert echter de relatie tussen
de twee. Tot Fred ook bij zijn vrouw
weggaat en zijn intrek neemt bij Otto.
De twee kunnen het steeds beter
vinden. Dan komen de respectievelijke
Hotelier H. Plaatsman uit De Waal ligt
met de gemeente in de clinch over het
kappen van een aantal iepen op het
terrein bij zijn hotel 'De Wael'. Volgens
de gemeente zou Plaatsman ondanks
waarschuwingen dat hij een kapver-
gunning nodig had, de bomen op één na
allemaal hebben omgezaagd. Maar
Plaatsman beweert dat hij pas werd
gewaarschuwd toen het al te laat was.
Hij had weliswaar geen kapvergunning
maar hij meende toch legaal bezig te zijn
omdat de gemeente vier jaar geleden bij
het afgeven van de bouwvergunning
voor het hotel als voorwaarde had ge
steld dat op eigen terrein voor 12 14
parkeerplaatsen moest worden gezorgd.
En dat was niet mogelijk als de bomen
zouden blijven staan.
De verklaringen van de hotelier en van
ambtenaren van gemeentewerken dek
ken elkaar niet, zodat mogelijk nog
nader onderzoek nodig is om de rechter
een uitspraak te kunnen laten doen. Als
het voor Plaatsman ongunstig afloopt
zou hij kunnen worden verplicht de om
gezaagde iepen door andere (grote!)
bomen te vervangen.
Voorwaarde
De voorwaarde dat Plaatsman de
bomen moest laten staan was genoemd
in een recentelijk afgegeven bouwver
gunning voor een garage-berging bij het
hotel. Maar Plaatsman zegt dat hij de
vergunning met de voorwaarden nog
niet in huis had toen hij bezig was met
het kappen van zijn iepen. Hij werd
daarover telefonisch vanuit het raadhuis
verwittigd, nadat in de buurt over het
kappen was geklaagd. Volgens de amb
tenaren had Plaatsman zich niets van de
waarschuwing aangetrokken en was
gewoon doorgegaan, waarna de ge
meente de politie er op afstuurde. Op
dat moment was er nog één boom over.
De hotelier ontkent dat dus. Bovendien
beroept zij er zich op de iepen ziek
waren en dat er herhaaldelijk takken af
vielen zodat zijn gasten bij harde wind
hun auto's er niet onder durfden te
parkeren.
Altijd vergunning nodig
Wat niet ter discussie staat is dat men
onder vrijwel elke omstandigheid ver
gunning nodig heeft als men bomen wil
kappen of verminken ook als deze nog
betrekkelijk klein zijn en op eigen grond
staan. Zelfs als de noodzaak tot kappen
lijkt voort te vloeien uit eerdere over-
heidsbeslissingen is vergunning vereist.
Van gemeentewege wordt erop gewe
zen dat de regels op dat gebied vrij
soepel worden toegepast als de betrok
kene bereid is minnelijk overleg te
plegen. Het zou in dit geval denkbaar
zijn geweest dat de gemeente in het
belang van de bomen genoegen neemt
met een minder groot aantal parkeer
plaatsen bij het hotel.
vrouwen op de proppen. Het contact
gaat in het begin stroef. Erg moeilijk.
Duidelijke botsing tussen twee milieus.
Maar gaandeweg verandert ook hier
iets. Otto en Fred raken in een soort
identiteitscrisis. Otto begint zich steeds
meer aangetrokken te voelen tot de
ordinaire vrouw van Fred en Fred krijgt
diepere gevoelens voor Astrid de vrouw
van Otto. Het gevolg is dat Otto steeds
ordinairder wordt, terwijl Fred deftiger
wordt. Dit gaat zo een tijdje door totdat
Otto zich met een klap realiseert waar
mee hij bezig is. Subiet wijst hij beide
vrouwen die inmiddels hun intrek in de
flat hadden genomen de deur, en blijft
er alleen met Fred. Na verloop van tijd
blijkt Fred zijn vrouw toch niet te
kunnen missen en gaat hij terug naar
zijn huis. Otto blijft alleen achter. Zijn
vrouw belt op. Met de afspraak voor een
hernieuwde kennismaking besluit het
toneelstuk.
Het verhaaltje lijkt op papier wat
mager. In feite gebeurt er niet zoveel.
Twee mannen die uit hun huwelijk
vluchten en later weer terugkeren. Het
verschil tussen twee verschillende
milieus, maar met dezelfde problemen,
maakt het echter zo interessant. Een
stuk in vijf scenes dat je blijft boeien als
het goed gespeeld wordt. Bij UDI werd
het goed gespeeld. Juist het feit dat hier
spelbeheersing tot in het uiterste gebo
den was, maakte het stuk erg moeilijk.
In boerenkluchten kan men zich uitleven
in geschreeuw en getier, achtervolgin
gen en nauwelijks subtiele liefdesaffai
res. Bij het stuk 'In de holte van je arm'
moest de inhoud echter met andere
middelen op de zaal worden overge
bracht. Veel minder duidelijke maar
daardoor moeilijker te spelen emoties.
Wanneer in het vervolg van deze recen
sie sprake is van kritiek dan moet die
kritiek anders worden verstaan dan bij
andere toneelstukken. Die kritiek moet
gezien worden in het licht van de moei
lijkheidsgraad van het stuk. Wanneer
men een klucht feilloos weet op te
voeren is het waarschijnlijk dat men een
zware dobber zal hebben aan het stuk
dat UDI zaterdagavond opvoerde.
Wanneer je doorkneed bent in toneel
spelen is het geenszins zeker dat je 'In
de holte van je arm' goed kunt opvoe
ren.
Monologen
Aris van Zeijlen speelde Otto, de hoge
ambtenaar op het ministerie van buiten
landse zaken. Een zeer moeilijke rol, met
lange monologen. Moeilijk ook omdat
men zich in de kringen van Otto niet zo
makkelijk laat gaan. Worden dus
bepaalde gevoelens vertolkt dan moet
dat gebeuren op een ingetogen manier.
Van Zeijlen slaagde daar goed in. Wist
goed in de plooi te blijven waar dat
noodzakelijk was. Gaf op een gegeven
moment echt de indruk van: daar staat
(Lees verder op pagina 5)
De politie heeft in Groningen een 17-
jarige jongeman aangehouden in
verband met diefstal uit een auto. De
knaap bekende bij het verhoor ook te
hebben ingebroken in de directiekeet
van Rijkswaterstaat op het veerhaven-
terrein van 't Horntje. Daar werd een
rekenmachine en een oplaadapparaat
ontvreemd. Hij bracht in de directiekeet
ook de rest van de nacht door omdat
hij na het bezoeken van het anti-navo-
weekend in 't Asiel in Den Burg geen
slaapplaats had kunnen vinden.
Op de Postweg deed zich donderdag
ter hoogte van perceel nummer 129 een
aanrijding voor, toen een door een
chauffeur uit Den Burg bestuurde
vrachtauto achteruit uit een uitrit
kwam. Daarbij werd verzuimd voor
rang te geven aan een personenauto,
komend uit de richting Den Burg. Dat
leidde tot een aanrijding, waarbij de
personenauto onder de vrachtauto
kwam. De chauffeur van de personen
wagen liep een gekneusde duim op en
moest zich in het ziekenhuis van Den
Helder laten behandelen.
Vrijdagavond a.s. wordt in het
Eieriandsche Huis in De Cockadorp
een avond gegeven met informatie
over drugs- en alcoholproblematiek.
Informatie zal worden verstrekt door
twee stafmedewerkers van de
drugsvrije therapeutische gemeen
schap Hoog-Hullen te Eelde, waar
drugs- en alcoholverslaafden worden
opgevangen die eerst zijn behandeld
in de Beukemakliniek te Groningen.
De avond is georganiseerd door de
patientenraad van dokter Siebinga,
maar gezien de omvang van het alco
holprobleem en de daarmee samen
hangende mogelijke belangstelling is de
avond ook voor mensen toegankelijk
die geen patient van dokter Siebinga
zijn.
De aanpak van de Stichting Hoog-
Hullen verschilt van de therapie die
bijv. in het Jellinek-centrum wordt toe
gepast. Wie zich eenmaal voor
behandeling heeft aangemeld,
verplicht zich te onderwerpen aan een
vrij streng systeem dat in de praktijk
veelal tot gunstige resultaten leidt.
Hoog-Hullen kwam in de publiciteit
onder meer door het boek „Help ik ver
zuip" dat door bewoners/alcoholisten
van Hoog Hullen werd geschreven.
Hoewel niemand van het zeer omvangrijke publiek zich ver
veeld zal hebben, was het winterconcert dat het Koninklijk
Texels Fanfarekorps-DEK zaterdagavond in de Burgemeester
De Koning-hal gaf, niet van het peil waaraan we de laatste
jaren gewend zijn geraakt. Aan variatie, leuke intermezzo's en
een originele presentatie ontbrak het niet, maar puur muzikaal
gezien had de hele uitvoering wat korrekter gebracht kunnen
worden. Op zichzelf is dat niet zo'n ramp en zeker kan er
begrip voor worden opgebracht als in aanmerking wordt geno
men dat het Kon. Texels Fanfate een moeilijke tijd doormaakt.
Men zit in feite zonder vaste dirigent want een definitieve
opvolger voor de heer KI. Modder is nog niet gevonden.
Het is dus al mooi dat men in ieder
geval kan doorgaan en dat is te danken
aan de heer J. Wieten die het korps
met veel enthousiasme voorgaat. Hij is
ook niet vies van wat potsenmakerij
zodat het zaterdagavond herhaaldelijk
lachen was geblazen. De sfeer van een
hoogst ernstig gebracht concert was
althans ver te zoeken. Op een gegeven
moment werd Wieten zelfs van zijn
plaats verdrongen door een als Texel-
voetballer uitgedoste Wil Huizinga, die
heel toepasselijk de bekende Koning
Voetbalmars liet spelen. De machts
greep duurde maar kort, want even
later heroverde de echte dirigent
Wieten zijn positie, als scheidsrechter
verkleed, luid fluitend en zwaaiend met
de rode kaart.
Sterke man
Hoewel over dit soort aardigheid die
met de muziek zelf weinig van doen
heeft, verschillend kan worden ge
dacht, geeft het misschien toch moed
en inspiratie. En dat is welkom want
er viel temidden van de boert en jokker-
nij toch een lichte crisissfeer te bespeu
ren. De opgaande lijn van de afgelopen
jaren is neergaand geworden en net als
in de economie wordt hoopvol gewacht
op herstel en op de sterke man die
daaraan leiding moet geven. Het is te
hopen dat de leden zullen beseffen dat
het in de eerste plaats zal moeten
komen van het zélf de handen uit de
mouwen steken. Als we de vergelijking
met de economie doortrekken: de
bereidheid tot matiging is er al, want
het negentigste bestaansjaar van het
korps zal aanmerkelijk minder uitbun
dig worden gevierd dan oorspronkelijk
de bedoeling was. Het hoofd staat er
kennelijk niet naar.
Negentig
Maar zoals gezegd, er wordt naar
buiten niet getreurd. Dat bleek
zaterdagavond al direkt, want het
eerste nummer dat ten beste werd
gegeven, was het bekende „Lang zal-ie
leven" en voorzitter Pieter Jan Koorn
legde uit dat het korps voor zichzelf
speelde. Negentig jaar is tenslotte niet
niks. Koorn kon nog een ander heuge
lijk feit memoreren: het gaat na jaren
lange malaise eindelijk weer goed met
de drumband van KTF-DEK. Deze tak
van de vereniging telt nu een flink
aantal enthousiaste leden, die onder
leiding van de heer Bert Kemper hard
oefenen om snel op een goed niveau te
komen. Gunstige geluiden kunnen ook
worden geuit over de majorettes die de
avond opluisterden met showtjes en
op originele wijze meewerkten aan de
verloting.
De uitbreiding van de drumband was
mede mogelijk geweest dank zij de hulp
van de Margaretha Sinclairband, die
bereid was geweest een aantal troms
uit te lenen. Daarvoor werd door Koorn
dank gebracht. De hulp was nu niet
meer nodig, want voor het eerst
presenteerde de drumband zich met
het nieuwe, uitgebreide instrumenta
rium waar een bedrag van rond
710.000,— in is gaan zitten. Mede dank
zij de steun van een grote schare
trouwe donateurs zijn dergelijke inves
teringen mogelijk.
Goede start
Geopend werd met de mars
„Arendsnest" van Bisselink en „The
Fiord Dance" van Moss. Deze
(lees verder pagina 2)
de, gaten in hat plafond van da burgemeester Da Koning-hal.
