Margaretha Sinclair is
ai 25 jaar actief
0'
BAND VOORTGEKOMEN UIT R.K. GIDSENBEWEGING
'■y-t±t^mmaÊÊiÊiÊSÊSiÊÊÊiM
RIJDAG 26 MAART 1982
TEXELSE COURANT
PAGINA 11
- -1'. 11? r 4tl
Binnen de vele jubilea die de laatste tijd op Texel gevierd konden
/vorden, speelt ook de Margaretha Sinclair band een deuntje mee.
Geen groots opgezette festiviteiten zoals rond het jubileum van het
fanfare of zoals met het onderwijsjubileum van de meester en juf uit
De Waal. Wel een gezellig feestje op tweede paasdag (12 april),
geheel in overeenstemming met de toch vrij bescheiden termijn die te
Vieren valt. De Margaretha Sinclair band bestaat 25 jaar. De band
werd opgericht in januari 1957 en kwam voort uit de R.K. Gidsen-
beweging. De eerste rondgang was op tweede paasdag vandaar dat
ook nu voor de viering op tweede paasdag is gekozen. Leden en
oud-leden zijn vanaf twee uur 's middags van harte welkom in het dan
pas geopende Lindeboom-complex aan de Groeneplaats in Den Burg.
Het feestje zal het karakter van een echte reünie krijgen. Dat betekent
dat er alle gelegenheid is om met elkaar te praten en herinneringen op
te halen. Tussendoor zullen oude films en dia's worden vertoond.
Degenen die oud materiaal van de Margaretha Sinclair Band hebben,
worden verzocht dit mee te nemen.
Het verhaal van de Margaretha Sin
clair Band is niet zo lang, maar het is
wel een successtory. Al in het jaar van
de oprichting vonden optredens plaats
aan de vastewal en niet lang daarna
werd de band uitgenodigd door het
buitenland. In 1964 werd in Siegburg
gespeeld, in 1966 in Fröndenberg, in
1972 in Antwerpen en in 1978 in Ennep-
tal. Juist in de allereerste beginperiode
was duidelijk dat de Margaretha Sinclair
Band stamde van de Gidsenbeweging.
Er werd gespeeld in de uniformen van
de gidsenbeweging, en de band be
stond in die dagen uit 22 meisjes. Er was
een tamboermaïtre, negen meisjes met
een trommel, negen meisjes met ba
zuinen en drie met vlaggen. Oprichter
was kapelaan Stam van de gidsengroep
die werd bijgestaan door de heer B.
Zijm. Nog in het jaar van oprichting
heeft wachtmeester W. F. Stomp de
leiding overgenomen van Stam. Van
zelfsprekend zat de kersverse Margare
tha Sinclair Band in het begin niet zo
best bij kas. Al in 1959 bleek het nood
zakelijk een speciale actie te houden
voor het onderhoud van de uniformen
en instrumenten. Er werd een speciaal
lied voor gemaakt dat als volgt ging: Wij
willen gaarne spelen/ Muziek komt
steeds van pas/Wij willen u niet
vervelen/maar wij zijn slecht bij kas.
Er werd een verloting gehouden en
op maandagochtend werden lootjes
verkocht op de markt in Den Burg. De
Texelse Courant uit 1959 noemde de
verloting uitstekend geslaagd. In korte
tijd werden zesduizend lootjes verkocht.
De trekking vond 's avonds om negen
uur plaats in de Wezentuin en maar
liefst 1500 belangstellenden waren
daarbij aanwezig. De hoofdprijs was een
Solex bromfiets.
Overigens was 1959 een belangrijk
jaar voor de Margaretha Sinclair Band.
In juni reisde men met de TX 88 van J.
Boom naar Den Helder waar muzikale
luister werd bijgezet aan de avondvier
daagse. Texel sloeg onder de vier
muziekkorpsen en drie drumbands een
goed figuur. Vier kilometer marcheer
den de meisjes door Den Helder en ze
waren pas om half elf 's avonds weer op
het eiland terug. „Uw band heeft in Den
Helder een meer dan uitstekende indruk
gemaakt en nog dagelijks hoort men
loftuigingen", schreef algemeen leider
H. Alberson na afloop van de avond
vierdaagse aan het bestuur van de band.
In 1959 was er voor het eerst Oosterend
Present, waaraan door de toen nog zo
jonge Texelse band werd meegedaan.
Verder werd gespeeld op de Westfriese
markt, de Texelse taptoe en de intocht
van Sint Nicolaas. In slechts enkele
jaren had de uit de gidsenbeweging
voortgekomen band zich ontpopt tot
een veelgevraagd gezelschap. De vele
uren oefenen en trainen op de zolder
van de St. Jozefschool waren zeker niet
voor niets. Overigens zou de Marga
retha Sinclair Band nog tot 1969 op die
zolder blijven oefenen. Daarna werd
naar de Witte Burcht verhuisd, nu nog
steeds met domicilie van de band.
Polderfeesten
In 1960 werden de feesten ter gele
genheid van het 125-jarig bestaan van
de polder Eierland gevierd en ook hier
was de band aanwezig. Op vrijdag 15 juli
werd een kinderoptocht gehouden met
versierde fietsen en autopeds. ,,Niet
alleen de oude garde heeft zich paraat
getoond tijdens de polderfeesten. Vrij
dagmiddag trok de jeugd in bonte stoet
door de straten van De Cocksdorp.
Voorafgegaan door de drumband van
de Gidsen was ook deze optocht een rijk
gezicht", stond in de krant. De krant
maakte verder gewag van honderden
belangstellenden" voor de band. In 1960
bracht de bisschop van Haarlem Mgr.
Dr. Van Dodewaard een bezoek aan
Texel. „Om tien uur reed een keurige
ruiterstoet het havenplein van Oude-
schild af. De bisschop, pastoor Persoon
en enkele andere geestelijken waren in
de open landauer gezeten en maakten
zo de tocht naar Den Burg. Aan het
Schilderend werden ze opgewacht door
de Band van de Margaretha Sinclair-
groepen en met vrolijke klanken trok
men naar de kerk aan de Molenstraat",
aldus een verslag uit die dagen. Bij een
groot aantal andere evenementen waren
de meisjes eveneens present. In 1961
kreeg Margaretha Sinclair nieuwe uni
formen. Het oude gidsenuniform werd
vervangen door een donkerblauwe rok
met een lichtblauwe blouse en een
zogenaamde rechterspet. Een jaar daar
op kwam de band in het nieuws omdat
een zogenaamde lyra was aangeschaft.
Een slaginstrument dat verticaal be
speeld moet worden en waarvoor Marij
ke Duin een speciale opleiding kreeg.
Ook het geld voor dit kostbare instru
ment was door een loterij bijeenge
bracht.
Priesterfeest
In totaal werd in 1963 28 keer ge
speeld door de band. Buiten het jaar
lijkse bezoek aan de buitendorpen en
verschillende rondgangen in Den Burg,
werd gespeeld ter gelegenheid van de
actie ,,open Het Dorp" bij Arnhem, het
25-jarig priestersfeest van pastoor P.
Th Brinkman in de Cocksdorp, Ooster
end Present en de Boomplantdag in De
Waal. Een bijzondere dag voor de band
was toen haar tamboermaïtre op 31 mei
1963 in het*'huwelijk trad. Er waren
grootste plannen om dit feest, dat
tevens het afscheid van tamboermaïtre
Rita Smit betekende, met veel muziek
op te luisteren. Een hoogtepunt was het
lumineuze idee van kapelaan Stam om
de scheldende tamboermaïtre in haar
trouwjapon een nummer van de band te
De eerste opname van de uit de gidsenbeweging voortgekomen Sinclair Band. Een tambour-martre, negen bazuinen, negen trommels en drie
vlaggen, dat was in 1957 do Sinclair Band. De foto werd genomen bij de St. Jozefschool.
laten leiden. Een volstrekt unieke ge
beurtenis; een bruidje op een trapje met
een enorme dirigeerstok.
Stadsrechten
Een jaar later stond Texel in het teken
van de feesten rond het 550 jarig stads
recht. J. A. van der Vlis uit Blaricum
hield een één uur durende feestrede en
werd tot ereburger van Texel benoemd.
Texels groen zwarte vlag werd officieel
als gemeentevlag vastgesteld en uiter
aard was de Margaretha Sinclair Band
present om het plechtige gebeuren met
passende muziek te omlijsten. 1965 was
een topjaar voor de drumband. Met 66
spelende leden was de Margaretha
Sinolair Band de grootste meisjesdrum
band van Westeuropa. Bovendien kreeg
men in De Oranjeboom in Den Burg van
burgemeester De Koning de Dubble
Von Sion ,,De meisjesdrumband heeft
zich met alleen onderscheiden door de
enorme medewerking die aan allerlei
evenementen op Texel werden gegeven
maar ook door de presentatie buiten
Texel", luidde de overweging. 1967 was
het tienjarig bestaan van de band, maar
de vreugde daarover werd enigszins
overvleugeld door het afscheid van de
leider W. F. Stomp, die werd benoemd
bijde staf van het district Rijkspolitie te
's Hertogenbosch. Bij zijn afscheid
kreeg hij de hoge pauselijke onder
scheiding Pro Ecclesia et Pontifici door
pastoor Persoon uitgereikt, wegens zijn
verdiensten voo. de band. De leiding
werd overgenomen door L. van de Wulp
en P. Boom.
Uiteraard was de band aanwezig bij
het feestelijke programma rond de in
tocht en installatie van burgemeester
W. H. Sprenger op woensdag 3 april
1968. Ook in april en wel op tweede
paasdag vond de presentatie plaats van
nieuwe uniformen, door 62 meisjes
tijdens een rondgang door Den Burg.
Het ontwerp voor het uniform was uit
totaal drie modellen gekozen, een actie
die destijds bekendheid kreeg onder de
naam ,,Eén van de drie". Een voordeel
van de verhuizing naar de Witte Burcht
in 1969 was, dat men nu een eigen
onderkomen had waar instrumenten en
dergelijke konden worden opgeslagen.
De meer recente optredens van de
Margaretha Sinclair Band liggen vers in
het geheugen- Bij taptoes, carnaval,
palmpasen, de intocht van Sint Nico
laas, het meedoen aan concoursen, het
hoort er allemaal bij.
Spelers nodig
De vereniging heeft enige tijd 90
spelende leden gehad, maar het huidge
aantal schommelt rond de veertig. Voor
het majorettekorps van Margaretha
Sinclair bestaat nog steeds veel animo.
Onder het motto zonder muziek kun
nen we niet lopen" is de vereniging
momenteel druk op zoek naar muci-
serende leden. In de loop der jaren zijn
veel prijzen en onderscheidingen in de
wacht gesleept en een hechte band is
ontstaan met Ennepetal. Sinds 1978
toen de Texelse band voor het eerst
naar Ennepetal ging, zijn contacten blij
ven bestaan en in 1980 brachten de
Duitsers een bezoek aan Texel.
Voor de reünie op 12 april hebben zich
al veel leden en oud-leden aangemeld.
Desondanks zijn er nog oud-leden van
wie men niets heeft gehoord. Met name
mensen die drie of vier jaar geleden nog
actief meespeelden hebben weinig van
zich laten horen. Degenen die infor
matie willen over de reünie of zich
alsnog aan witten melden kunnen con
tact opnemerr met Ine Witte-Barhorst,
Hollewal 30, Den Burg, telefoon 02220-
4104. Voorafgaand aan de reünie in de
Lindeboom zal tweede paasdag een
muzikale rondgang door Den Burg
worden gemaakt van één tot twee uur 's
middags.
„Is er iemand bij?"
„Inspecteur De Weerd."
„Mooi. Dan zullen we nu maar be
ginnen. U vertelde mij, mevrouw, dat
u gisteravond bent uitgegaan, samen
met uw man Klopt dat?"
„Ja inderdaad. We gaan bijna iedere
woensdagavond naar de familie Ka
reisen in de Willem de Zwijgerlaan
om te bridgen."
„Hoe laat bent u vertrokken?"
„Omstreeks half negen."
„En u kwam om kwart voor twaalf
thuis?"
„Ja."
„Wat deed u toen?"
„Ik ben direkt naar bed gegaan
want ik was nogal moe Mijn man be
loofde me binnen een kwartier ook te
komen. Hij wilde nog iets nazien in
zijn werkkamer. Omdat hij toch direkt
zou komen, liet ik het licht branden
en de radio aan. Toen moet ik zijn
ingeslapen. Om even voor twee schrok
ik plotseling wakker, tien voor twee
was het, om precies te zijn, want ik
keek direkt op mijn wekkertje. Het
licht brandde nog steeds en mijn man
was nog niet boven Dat leek me niets
bijzonders, want hij vergeet wel vaker
de tijd als hij aan het werk is. Enfin,
ik ging naar beneden en vond hem
zoals ik u verteld heb."
„En toen u zag wat er gebeurd was,
hebt u direkt uw dochter gewaar
schuwd?"
„Ja."
„Uw dochter sliep in een kamer
naast de uwe?"
„Er bevindt zich een badkamer tus
sen onze slaapkamer en de hare."
„Verder was er niemand in huis op
dat moment?"
„Nee."
„Heeft u twee dochters7"
„Nee vier. Ze zijn op Liane na allen
uit huis."
De deur ging open en een van de
inspecteurs kwam binnen met een
grote pot koffie.
„Bedankt jongen, zet daar maar
neer
Van Benten schonk drie koppen vol.
„Hoe is de bridgeavond bij uw ken
nissen verlopen?"
„Eh, wat bedoelt u?"
„Wel, hoe was de stemming? Was
uw man in een goed humeur?"
„De stemming was uitstekend. We
dronken een extra lekkere wijn die
onze gastheer voor een bijzondere ge
legenheid had bewaard, omdat hun
oudste zoon voor een of ander be
langrijk tentamen was geslaagd. En
Charles, mijn man, had de hele avond
een uitstekende kaart. Hij bood en
maakte klein slem!"
„Was uw man aangeschoten toen
u naar huis ging?"
„Nee absoluut niet. Als hij nog moet
autorijden, is hij altijd erg voorzich
tig."
„Hij maakte geen nerveuze of on
evenwichtige indruk?"
„Nee, zeker niet."
„Had uw man vijanden?"
„Vijanderen?" Ze trok een paar
rimpels boven haar neus en schudde
toen haar hoofd.
„Zover ik weet niet. Hij was juist
nogal populair in allerlei kringen. Zijn
prettig humeur en..." Hier stokte haar
stem even, maar bijna direkt had ze
zichzelf weer onder kontrole.
„Zijn scherpe verstand en zijn vaak
geestige manier van praten maakte
hem tot een geziene figuur. Bovendien
was hij erg vrijgevig."
Haar zelfbeheersing toonde nu een
klein barstje.
„Had u een goed huwelijk?"
„Ja, heel goed. We waren heel ge-
lukk:^." Haar onderlip trilde nu Ze
pakte haar tas en begon er zenuw
achtig in te graaien. Ze haalde een
sigarettenkoker tevoorschijn en maak
te een driftig gebaar toen deze leeg
bleek te zijn.
Haastig hield Blazoen haar een ver-
fromfraaid pakje voor en voorzag
haar van vuur.
„Waren er zakelijk gezien moeilijk
heden? Slechte verstandhouding met
relaties of zo?"
„Dat kunt u beter aan Harrle Rech
ter vragen."
„Wie is dat?" Een medewerker van
de firma7"
„Mede-eigenaar; hij bezit 25% van
de aandelen."
Van Benten ging wat rechterop zit
ten.
„Hoe was de verstandhouding tus
sen deze meneer Rechter en uw man?"
„Uitstekend. Ze waren heel oude
vrienden."
„Ik zal met hem kontakt opne
men." Van Benten maakte een aante
kening. „Verder nog naaste mede
werkers?"
„Ja, mijn schoonzoon die in de
wachtkamer zit, is direktieassistent.
Mijn man zie altijd dat hij een uit
stekende kracht was. Hij voelde er'
zelfs wel voor hem te zijner tijd als
opvolger te benoemen. We hebben
geen zoons, ziet u..."
Van Benten knikte. Even viel er een
stilte. De vrouw drukte verstrooid
haar half opgerookte sigaret uit
„Weet u, meneer Van Benten, na
tuurlijk zijn er altijd mensen geweest
die mijn man al zijn zakelijk sukses
misgunden Dat zijn de mensen die
zeggen dat hij over lijken moet zijn
gegaanMaar gelooft u mij, ik weet
zeker dat dat niet zo is. Hij had een
scherp verstand en een goed inzicht;
voeg daarbij een beetje geluk en voilé
we hadden het goed."
Ze roerde wat in haar koffie die
onderhand wel koud zou zijn. „Ik
kan me niet voorstellen dat..." Ze
zweeg en schudde haar hoofd.
„Ja? Gaat u verder alstublieft."
Zijn stem klonk enigszins gespannen.
„Dat iemand hem zo heeft kunnen
haten... VermoordZe scheen de
anderen vergeten te zijn
„Vermoord." herhaalde ze voor
zich heen.
„De dolk, was die van uw man7"
„Ja, hij kreeg hem een paar jaar
geleden van een zakenrelatie. Hij ge
bruikte hem als briefopener, 't Is gek,
ik heb altijd een hekel aan dat ding
gehad." Er leek een rilling door haar
heen te gaan.
„Het was nu doodstil in de kamer,
op het klikken van Blazoens aansteker
na. De hoofdinspecteur bekeek pein
zend zijn aantekeningen en voegde er
nog iets aan toe. „Laten we de zaak
nu nog eens kort samenvatten: Na een
plezierige bridgeavond bij vrienden
gaat u met uw man in de auto naar
huis. Thuis gekomen loopt u direkt
naar de slaapkamer terwijl uw man
nog even naar zijn werkkamer gaat,
'om nog even iets na te kijken', zoals
hij zei. Op dat moment is, behalve u
beiden, ook uw dochter thuis. U heeft
niets verdachts gemerkt of gehoord.
U bent in slaap gevallen maar om
tien voor twee werd u zonder dui
delijke aanleiding ineens wakker. Ver
volgens ging u naar beneden om uw
man te vragen naar bed te komen. U
vond hem dood naast het buro in de
werkkamer. Moord of zelfmoord!"
„Zelfmoord?"
„Ja, theoretisch is zelfmoord niet
uitgesloten."
„Dat geloof ik niet," kwam ze in
eens heftig. „Dat hij vermoord is, kan
ik moeilijk geloven.. Als ik de dolk
niet zelf gezien had... Maar zelfmoord
is onmogelijk. We hebben gisteren
nog plannen zitten maken voor een
wintersportvakantie..." Eindelijk begon
ze te snikken.
Van Benten keek verlegen een an
dere kant op.
„Enfin, u kunt gaan. Morgen pra
ten we wel verder. Wilt u dat we u
nu naar huis brengen of wacht u
liever op uw dochter?"
Al weer enigszins tot zichzelf ge
komen snoot ze haar neus. „Ik wacht
wel op mijn dochter."
Zwijgend stond ze op, trok haar
schouders recht en liep zonder om
kijken de deur uit.
„Ze speelt haar rol perfekt, niet?"
„Wat bedoel je?"
„U weet toch wel dat ze vroeger
actrice was?"
„Nee."
„Toen ze trouwde is ze ermee ge
stopt."
„Geloof je werkelijk dat ze toneel
speelde?"
„Och, ik weet het eigenlijk niet,"
antwoordde Blazoen een beetje in
het nauw gebracht.
Van Benten keek hem glimlachend
aan. Vermoedelijk was Kasper ook
enigszins onder de indruk geraakt van
mevrouw Veenendaal.
„En?" Heeft het onderzoek ter
plaatse nog iets bijzonders opgele-
leverd?"
„Nog niet veel, vrees ik. Ik vraag
me af hoe de dader binnen gekomen
is. Zover we dat konden vaststellen
is er geen enkele deur geforceerd.
En ze waren allemaal op slot."
„En de ramen?"
„Waren ook allemaal gesloten
„In de kamer waar het lijk ge
vonden werd, bevindt zich een deur
die in de tuin uitkomt, nietwaar?"
„Ja, maar daaraan hebben we ook
niets bijzonders kunnen ontdekken.
Misschien is de dader wel met een
huissleutel binnen gekomen."
„Of was de dader al in huis."
„Bedoelt u mevrouw Veeendaal of
haar dochter?"
„Lijkt me niet waarschijnlijk, maar
misschien was er, zonder dat ze het
wisten iemand in huis. We zullen
morgen, ik bedoel straks, in ieder
geval eerst het personeel ondervra
gen en dan de familie nog. Vier doch
ters! Ik vraag me af of ze allen een
huissleutel bezitten. Enfin, we zullen
wel zien hoe het loopt. Zou jij Liane
Veenendaal even willen halen?"
„Met genoegen, chef."
„Gaat u zitten, juffrouw Veenen
daal."
Ze leek nerveuzer dan een uur ge
leden in het ouderlijk huis. Donkere
kringen omrandden haar ogen
„Wilt u een kop koffie?"
„Nee dank u, ik heb in de wacht
kamer al koffie gedronken. Kan ik
roken?"
„Natuurlijk, gaat uw gang."
Hij gaf haar zelf vuur.
„Kunt u ons iets vertellen dat enig
licht werpt op de gebeurtenissen van
de afgelopen nacht?"
Ze nam een trek van haar sigaret
en inhaleerde diep. Toen schudde ze
haar hoofd. „Ik begrijp er niets van."
Haar stem klonk bedeesd „Ik pro
beer te bevatten wat er vannacht ge
beurd is; het is zo onwezenlijk."
„U heeft geen idee wie uw vader
vermoord kan hebben?"
„Nee."
Van Benten pakte een sigaar uit
het kistje dat voor hem op het buro
stond en aarzelde of hij hem zou op
steken. Gewoonlijk stak hij zijn eerste
sigaar van de dag tegen elf uur op
Het was nu kwart voor vijf. Buiten
begon een grauwe regenachtige dag.
Hij zuchtte eens hartgrondig en leg
de de sigaar weer neer. „Het spijt me
dat ik u een paar onbescheiden vra
gen moet stellen. Hoe was het huwe
lijk van uw ouders?"
„Goed, zover ik dat kan beoordelen
tenminste."
„Geen belangrijke meningsverschil
len of zo?"
„Nee, behalve de kleine problemen
die overal voorkomen."
„Zoals?"
„Nou ja," Ze haalde haar schouders
op. „Wie er wel of niet op een be
paalde party geïnviteerd moest wor
den of eh... waar ze de vakantie zou
den doorbrengen, enz."
„Hm."
„Het liep zelden hoog, zo'n geschil;
vader gaf meestal toe. Hij verwendde
mijn moeder nogal."
„Had een van beiden ooit een bui
tenechtelijke verhouding, zover u
weet?"
Liane keek hem verbaasd aan en
begon toen nerveus te lachen. „Sorry
dat ik lach. Het is natuurlijk een heel
normale vraag. Maar ik heb er nog
nooit aan gedacht in verband met
mijn ouders, hoe naïef dat ook moge
klinken. Het enige antwoord dat ik u
dan ook kan geven is nee. Ik denk dat
u het in een andere richting moet
zoeken
De hoofdinspecteur kriebelde fi
guurtjes op het papier dat voor hem
lag.
„U heeft drie zusters, nietwaar?"
„Ja."
„Alle drie getrouwd?"
„Twee zijn er getrouwd. De derde
is verloofd en woont op kamers."
„En u?"
„Ik?" Ze streek het lange blonde
haar uit haar gezicht en keek hem
met haar grote blauwe ogen een beet
je spottend aan. „Zoals u weet, woon
ik nog thuis en ik ben niet ver
loofd. En ik heb ook geen vrienden
die mijn vader zouden willen ver
moorden."
Hij negeerde deze laatste opmerking.
„Kon u goed met uw vader opschie
ten?"
„Best. Ik was een beetje zijn lieve
lingetje. Maar waarom vraagt u dit
toch allemaal? We hebben een fijne
familie en we hielden allemaal van
vader en..."
„Toch is uw vader vannacht ver
moord."
„Ja maar ik verzeker u dat u de
moordenaar niet onder ons zult vin
den," schoot ze fel uit.
„Waar dan wel?"
„Ik weet het niet... Misschien was
het wel een vergissing.
Van Benten haalde zijn schouders op
Dan stond hij traag op en liep naar
het raam. Zonder zich om te draaien
zei hij. „U kunt wel gaan,, juffrouw
Veenendaal. Wilt u tegen uw zuster en
zwager zeggen dat ik hen in de loop
van de ochtend zal bezoeken?"
„Wilt u hen dan nu niet spreken?
Misschien kan mijn zwager u nog een
tip geven Hij weet meer van mijn
vaders zakenrelaties dan wij."
„Dat hoor ik dan straks wel."
„Zoals u wilt." Met een nors ge
zicht liep ze de kamer uit.
Hij draaide zich om en glimlachte.
„Was ze gepikeerd?"
„Ik geloof het wel, chef."
Van Benten keek op zijn horloge.
„Ik weet niet wat jij doet, maar ik
heb erg veel zin in een warme dou
che en een goed ontbijt. Het is nu
bijna half zes; zou je tegen tien uur
weer op het buro kunnen zijn!"
„Dat zal wel moeten," zuchtte Bla
zoen.
„Tja, we zitten er weer tot over on
ze oren in."
In de stad begon het verkeer al weer
wat op gang te komen. De eerste
auto's boorden zich met hun koplam
pen een weg door de nog schemerige
ochtend Ruitenwissers wiegden in een
slaapverwekkende regelmaat heen en
weer. De hoofdinspecteur zette zijn
kraag op en liep naar zijn Austin. Het
beloofde een kille septemberdag te
worden. De eerste natte, bruine bla
deren dwarrelden naar beneden en
maakten de straten glibberig.
Hij moest eraan denken zijn nicht
af te bellen. Het was nu donderdag
en het zag er niet naar uit dat hij
morgen de stad zou kunnen verlaten
voor zijn maandelijkse bezoek aan de
enige familie die hij nog bezat, zijn
zuster, haar man en hun tienjarige
zoon Karei.
Op zijn flat aangekomen opende hij
de gordijnen en dook de douchecel in
om een kwartier later verfrist en
bijna fit te voorschijn te komen. Hij
perste een paar sinaasappels uit en
bakte twee eieren met spek, zijn
lievelingsontbijt. Hij stond erom be
kend dat hij van lekker eten hield.
Dat was hem trouwens ook Wel aan
te zien; hij had, wat men eufemistisch
een buikje noemt. En omdat hij bo
vendien nogal klein van gestalte was,
liet hij zich uitsluitend dure maatpak
ken aanmeten, altijd zeer korrekt
maar wel een beetje antiek.
Terwijl hij een paar boterhammen
smeerde, overdacht hij de zaak die
hij nu sinds een paar uur onder han
den had. Een hele klus! En daarbij
(Wordt vervolgd)
