Groot geworden in de schaduw van de katholieke kerk
PAGINA 12
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 7 ME111
i
Texelse Boys bestaat
vijftig jaar
Voetbalvereniging Texelse Boys bestaat vijftig jaar. De
officiële oprichtingsdatum is 20 juni maar deze maand al gonst
het van de feestelijkheden rond het jubileum. De halve eeuw
voetbal wordt, hoe kan het anders, herdacht met een aantal
voetbaltoernooien en naast het officiële feestgedruis op zater
dag 5 juni, wordt ook voor de jeugdleden een groot feest ge
houden. De jubilerende vereniging maakt geenszins een „oude"
indruk. Eerder is het tegendeel het geval. Het wordt juist de
laatste jaren als een bezwaar ervaren, dat veel oudere leden
door studie e.d. naar de vaste wal vertrekken en de senioren
teams al snel een greep moeten doen uit nieuw talent. Jonge
spelers zijn er in overvloed en wat dat betreft kan de Texelse
Boys de toekomst rooskleurig tegemoet zien. De enige voetbal
vereniging op Texel met christelijke wortels heeft inmiddels
wel een rijke geschiedenis van anekdotes en gebeurtenissen.
Toen de Boys nog „R.K. Voetbalvereniging Texelsche Boys"
heette, stond de prestatiedrift niet altijd op een hoog peil.
„Maar dat was geen bezwaar. Het is altijd een gezellige ver
eniging geweest met hechte banden onderling en men voet
balde niet altijd om te winnen", aldus Gerard Kuip van de Boys.
Ook nu wordt de Boys-leden wel eens verweten zich te weinig
in te zetten voor de punten. Trainingen worden door sommi
gen niet dikwijls bezocht, maar bij wedstrijden is iedereen
present. „We zijn altijd een goede middenclub geweest en ook
dat trekt sporters aan".
De grote klapper bij de festiviteiten
die de jubilerende vereniging voor deze
en volgende maand in petto heeft, is
ongetwijfeld de wedstrijd van oud-inter
nationals tegen Texel-1 die eerste pink
sterdag (30 mei] om 14.00 uur op het
Boys terrein wordt gespeeld. Namen
van enkele befaamde oudjes" die
present zullen zijn: Sjakie Swart, Theo
van Duivenbode, Kreyermaat, Schou
ten. Bosselaar, Nuninga en Jan Mulder.
De wedstrijd gaat om 14.00 uur van start
met een vrolijke muzikale intocht van de
spelers met paarden en wagens. De
entree is vier gulden voor personen van
zestien jaar en ouder. De jongeren
hebben gratis entree.
Scheidsrechter bij deze match is
Frans Derks, en als grensrechters zijn
Peter van der Gracht en Cor van Een
denburg uitgenodigd. Deze laatste was
in vroeger jaren de vaste grens" van de
Boys.
Over 50 jaar Boys voetbal is een
jubileumboek gemaakt door de leden
Jos Wessels, Siem Zijm, Gerard Kuip,
Jaap Witte en Wim van Heerwaarden.
Het boekje met vele oude foto's komt 15
mei uit. Het moet en gigantische klus
zijn geweest het halve eeuw overzicht
samen te stellen, maar in tegenstelling
tot veel andere jubileum uitgaven is het
Boys-boek geen opsomming van goede
en grootse daden. Men is enigszins
relativerend te werk gegaan en soms
wordt zelfs met enige zelfspot de
geschiedenis ingedoken. Daardoor is
een nuchter, reëel overzicht ontstaan.
Met humor wordt teruggeblikt en het
staat nu al vast dat het boek interessant
leesvoer zal zijn voor Boys-aanhangers,
en voetballiefhebbers in het algemeen.
Dat was het in ieder geval wel voor de
redaktie van deze krant en wij willen u
enkele historische Boys- verwikkeling
en, achtergronden en wapenfeiten dan
ook niet onthouden.
O Roomse club
De eerste Boys-vergadering die be
schreven staat, dateert van oktober
1932 De vereniging is echter opgericht
op 20 juni van dat jaar zo blijkt uit
jubileumvieringen van latere datum.
Oprichter van de Boys was kapelaan
Boelrijk. Hij woont nu in Delft en schreef
onlangs aan Jos Wessels hoe enkele
Texelse sporters reageerden op zijn plan
een katholieke voetbalvereniging op te
richten naast het al 20 jaar bestaande
SV Texel. In een sigarenzaak op de
Groeneplaats kreeg de kapelaan te ho
ren: ,,U gaat de Texelaars tegen elkaar
opzetten. We hebben je door. Je gaat
een roomsche club beginnen". De
kapelaan: Ik hield me dom, maar ze
hadden gelijk. De zegsman sloeg de
spijker precies op zijn kop". Flinke
rivaliteit tussen de ,,niet gelovigen" van
SV Texel en de Boys is er tot het einde
van de zestiger jaren geweest, zeker
buiten het veld. De laatste jaren is de
hokjesmentaliteit bij beide partijen echter
nagenoeg verdwenen, geheel in over-
•eenstemming met algemene maat
schappelijke ontwikkelingen. Vanuit de
toenmalige katholieke gedachte was het
echter logisch dat er een katholieke
vereniging kwam. De macht van de kerk
was groot maar de verveling onder de
jonge volgelingen ook.
O Congregatie
In die tijd werden al schoolvoet-
balwedstrijden gehouden, maar voor
Roomse jongeren was er daarnaast
geen mogelijkheid met voetbal verder te
gaan. Op de Maria congregatie waar
werd gebeden, gezongen en gepreekt
ontstond het idee van een eigen voet
balclub. Voornamelijk om het verschijn
sel de kop in te drukken dat katholieken
gingen voetballen bij SV Texel. Enkelen
hadden dat nl. gedaan en dat werd hen
door de kapelaan niet in dank afge
nomen. Jaren later antwoordde een
andere geestelijk adviseur van de Boys
op de vraag of „overlopen" naar Texel
een doodzonde was: ,,Het is een erger
lijke zónde". Hoe het ook zij, die club
kwam er en vooral door de steun van
Boelrijk groeide hij ook.
De eerste foto's, die ooit van de Boys ge
maakt zijn en de laatste. Boven de ruim twee
honderd leden voor een jubileumfoto vorige
week bijeen en onder de drie eerste elftallen
van de „Texelsche Boys" in 1933 met de
oprichter kapelaan Boelrijk.
Geheel links het eerste elftal met v.l.n.r. ach
ter: kapelaan Boelrijk, T. van Heerwaarden, P.
Neijens, D. Witte Dzn., J. van Heerwaarden
Wzn., T. van Sambeek; midden: H. Bakker, J.
Keijzer, C. Ran; voor: J. van Sambeek, W. Ran
en C. Graaf.
Middelste foto het tweede elftal: achter
v.l.n.r.: H. van Heerwaarden Gzn., S. van
Heerwaarden Wzn., A. van Sambeek, J.
Schrama, L. Dijt Midden: J. Dijt, R. Dijt, T.
Kager; voor: G. Witte Czn., C. de Veij en H.
Neijens.
Geheel rechts het adspirantenteam, achter:
W. O. van Heerwaarden Wzn., P. Bagge, A.
Witte Dzn., Kapelaan Boelrijk, H. van Heer
waarden Wzn., P. van Sambeek; midden: W.
Keijzer, J. Schrama, P. van Heerwaarden Fzn.,
voor: R. Bakker Phz., J. Schrama en C. Maas.
balbond te mogen spelen en na lang
aandringen lukte dat. Toendertijd was
het een unieke situatie in het katholieke
verenigingsleven.
O Ten strijde
Aanvankelijk werd gevoetbald op een
stuk grond aan de Kogerstraat. Het
volgende jaar verhuizde de Boys naar de
Hollewalsweg. Daar werd gevoetbald
op een paardenveldje. Voor elke wed
strijd moesten de keutels worden ver
wijderd. In het zelfde jaar werd ook SV
de Cocksdorp opgericht en de Zee
meeuwen, een Oudeschilder voetbal
club. Er werd een Texelse competitie
uitgeschreven door SV Texel maar de
Roomsen konden hier niet aan mee
doen, zo meende SV Texel. Kapelaan
Boelrijk trok ten strijde en dreigde de
roomse spelers enkelen waren vedet
ten in Texel 1) terug te halen, waarna
SVT door de knieën ging. De Boys
wilden echter ook aan de vaste wal
spelen, maar dan moest men zich
aansluiten bij de landelijke katholieke
voetbalbond, zo bepaalde de kerk.
Katholieke verenigingen waren echter
dun gezaaid en dat stuitte op grote
organisatorische problemen. Aan de
bisschop werd toestemming gevraagd
in de algemene Noord-Hollandse voet-
O <leedtenten
In 1934 sloot men zich aan bij de
algemene bond en werd met een team
meegedaan aan de Noord Hollandse
competitie. Twee jaar later nam men
een zelf aangelegd veld aan de Holle
walsweg in gebruik, het „stekkie" waar
men tot 1975 zou blijven spelen. De
eerste juni van dat jaar was de officiële
opening en naast een redelijk speelveld
beschikte de Boys nu ook over „kleed
tenten", (kippenhokken). Pastoor
Brinkman zegende deze accomodatie
waarna een wedstrijd werd gespeeld
tegen Texel 2. (De Boys verloren met
5-0). De rust werd opgevuld met atletiek
wedstrijden en 's avonds was er een
revue in het St. Janshuis (tegenwoordig
Witte Burcht) een evenement dat bijna
jaarlijks zou terugkeren.
Het bestuur bestond in de oprich
tingsjaren uit Theus van Heerwaarden,
Wim Ran, Cees Graaf, Jan van Sam
beek en Piet Neyens. De clubkleuren
blauw-wit werden gekozen omdat dit de
„maria-kleuren" waren. Financieel had
Texelsche Boys het moeilijk in die
beginjaren. Achterstanden in contributie
waren meer regel dan uitzondering en
het bestuur moest bepalen dat drie
maanden achterstand in het lidmaat
schapsgeld betekende dat men moest
opkrassen.
O Tucht
De grootste wanbetalers waren ech
ter ook de beste spelers. Hun werd de
hand boven het hoofd gehouden. Intern
leverde dat een rel op waarbij penning
meester De Vey opstapte. De contribu
tie was in die dertiger jaren een dubbel
tje per week.
Het seizoen 36-37 was een flinke
stimulans voor de vereniging: Het eerste
team werd kampioen. Een jaar later
kreeg de Boys een atletiek afdeling die
tot de oorlog vele plaatselijke prijzen in
de wacht sleepte. Tekenend voor de
motivatie in die tijd was een uitspraak
van meester-trainer Kievits;,, Voor deze
tak van sport is een grote tucht nodig.
Tucht is je harden, zowel lichamelijk als
geestelijk. Het geestelijke is voor ons het
belangrijkste want met deze hardheid
moet je je klaarmaken voor de hemel en
dat is hetgene waar wij voor geschapen
zijn".
O Anekdote
Sommige geestelijke adviseurs van de
Boys hielden zelf ook van voetbal. Zo
was er in 1939 kapelaan Grend die het
niet kon laten aan de trainingen deel te
nemen. Onvermijdelijk was dat zijn
zwarte kleding dan onder de groene
strepen kwam te zitten en hij durfde zo
niet in de pastorie te verschijnen.
Moeder „Aagie" van de Wilhelminalaan
werd bereid gevonden de kleren van de
geestelijke discreet na elke training te
wassen.
In de dertiger jaren was men zeer
bedreven in het opvoeren van revues en
ook aan Ouwe Sunderklaas werd deel
genomen. In 1938 en -39 won men de
eerste prijs en ook na de oorlog werd
men nog een keer eerste waarbij men de
wisselbeker, beschikbaar gesteld door
de Texelsche Courant, definitief won.
Omgepraat
Het begin van de vijftiger jaren was
vooral bestuurlijk voor de Boys een
moeilijke tijd. De stuwende voorzitter C.
Graaf was naar Zuid-Afrika vertrokken
en zijn opvolger Idema moest na twee
jaar wegens ziekte al afhaken. Dit had
ook zijn terugslag in sportief opzicht. De
resultaten op de velden waren niet
bepaald om over naar huis te schrijven.
In 1951 werd onderwijzer T. van der
Hulst voorzitter en hij wist met nieuwe
elan de club te leiden. In 1953 werd hij
opgevolgd door Ab van Sambeek die
aanvankelijk geen voorzitter wilde wor
den maar in een heftige discussie tijdens
Een vast onderdeel bij de R.K. voetbalc
het inwijden van een nieuw veld door
geestelijke. In dit geval is dat Pastoor Br
man, die het veld aan de Westerweg zegt
Het was om precies te zijn 1 juni 1936,
uur. Misdienaar was Henk Schrama.
6e ledenvergadering werd omgepra
De Boys had nu een bestuur dat lar
tijd in het zadel bleef. De zelfwerkzaa
heid onder de leden groeide. Om
betaalde trainer in dienst te kunr
nemen ging men zelfs meedoen aan
bietencampagne en ook werd jaarli
een collecte bij de kerkuitgang geh<
den. De trainer was duur en zo kw
eens het voorstel om in de kerk naast
gebruikelijke collectezak nog een za
te hangen bedoeld voor het bekostic
van de trainer. Het voorstel werd w
gestemd.
Oorlog
In de eerste jaren van de oorlog zag
men kans om nog vele wedstrijden te
spelen. Een officiële competitie was er
weliswaar niet meer, maar op Texel
werd vooral gevoetbald tegen tewerk
gestelden. Titels van ploegen uit die tijd:
Vliegduivels, Pomona, Slagerselftal,
Bunkerbouw en Weermachtarbeiders.
In 1942 een klein succes: de Boys
wonnen het jubileum toernooi van SVC
(10 Jaar). In de laatste oorlogsjaren
kwam er van voetballen weinig meer.
Veel leden en bestuurders werden te
werkgesteld in Assen maar in juli 1945
werd weer een echte ledenvergadering
gehouden met een goede opkomst. In
dat zelfde jaar ging ook de competitie
weer van start en ondanks de (voetbal)
schoenen schaarste werd er driftig
gespeeld. Voorzitter Idema, had zo zijn
eigen ideeen over opvoeding. Hij vond
het niet gepast dat bestuursleden door
spelers met hun voornamen werden
aangesproken en zo moet hij eens gezegd
hebben Jullie kunnen de mensen
gewoon met hun achternaam aanspre
ken. Geloof maar niet dat ze bij SV
Texel Dirk zeggen tegen Dapper. Sport
is er niet alleen voor de sport maar ook
voor de opvoeding".
Linksbeni
Ondanks de betaalde leiding was
trainingsopkomst in de vijftiger j
over het algemeen slecht. Het was
euvel waar tegenwoordig ook nog
gekampt wordt. Begin zestiger jc
leek trainer Hoebe die in de tien
daarvoor ook al enkele jaren op het B
terrein aktief was geweest, een go
keus. hij stond bekend als een „hare
Kampioenschappen werden er in
periode (1962-66) door het eerste e
niet behaald maar men eindigde altiji
de kopgroep. Was je niet in staat
linksbenig een bal te schieten dan
Hoebe de oplossing: De rechtervc
balschoen moest uit en je trainde ne
lang tot je links een bal kon wegwer)
De leren ballen in die tijd waren vo
als ze nat waren loodzwaar en niem
waagde het om zonder schoen
schieten.
Bakker Snik kwam in die tijd met
idee om de ouders bij de voetballer
betrekken. De jeugdafdeling groeide
snel en Snik hoorde bij het br c
bezorgen nogal eens vragen en wen: n
De bakker was zijn tijd ver vooruit v i
pas in -76 werd de eerste ouderavom
de Boys gehouden. De jeugd gedrg
zich, ook toen al, niet altijd
wenselijk. Een jeugdleider vroeg
ook aan het bestuur of hij maatreg
mocht nemen bij onbehoorlijk ged
Het ging niet door, want er waren
zoveel adspiranten en als er wer
weggestuurd kon niet met een komp
team aangetreden worden. De m
rialen commissaris had in die dagen
ondankbare taak. Naast het intakt
den van de ballen moest hij na
wedstrijd ook ballen gaan zoeken if
aangrenzende landerijen. Want fjd
ballenvangers achter het doel ware
toen nog niet. Elke bal kostte d«
gulden en de contributie was sle
f 1,25.
O Waterv
Een waterleiding was er ook nie
dus beschikte de vereniging over
Het team van „oude" zware jongens in aktie oftewel het eerste van de Boys in glorie
tegen Duinranders. Henk Spigt stompt een bal uit de doe/mond. J. van Heerwaarden
Boogaard (op de rug gezien) en Adriaan Barhorst (geheel rechtskijken toe.