Groot geworden in de schaduw van de katholieke kerk PAGINA 12 TEXELSE COURANT VRIJDAG 7 ME111 i Texelse Boys bestaat vijftig jaar Voetbalvereniging Texelse Boys bestaat vijftig jaar. De officiële oprichtingsdatum is 20 juni maar deze maand al gonst het van de feestelijkheden rond het jubileum. De halve eeuw voetbal wordt, hoe kan het anders, herdacht met een aantal voetbaltoernooien en naast het officiële feestgedruis op zater dag 5 juni, wordt ook voor de jeugdleden een groot feest ge houden. De jubilerende vereniging maakt geenszins een „oude" indruk. Eerder is het tegendeel het geval. Het wordt juist de laatste jaren als een bezwaar ervaren, dat veel oudere leden door studie e.d. naar de vaste wal vertrekken en de senioren teams al snel een greep moeten doen uit nieuw talent. Jonge spelers zijn er in overvloed en wat dat betreft kan de Texelse Boys de toekomst rooskleurig tegemoet zien. De enige voetbal vereniging op Texel met christelijke wortels heeft inmiddels wel een rijke geschiedenis van anekdotes en gebeurtenissen. Toen de Boys nog „R.K. Voetbalvereniging Texelsche Boys" heette, stond de prestatiedrift niet altijd op een hoog peil. „Maar dat was geen bezwaar. Het is altijd een gezellige ver eniging geweest met hechte banden onderling en men voet balde niet altijd om te winnen", aldus Gerard Kuip van de Boys. Ook nu wordt de Boys-leden wel eens verweten zich te weinig in te zetten voor de punten. Trainingen worden door sommi gen niet dikwijls bezocht, maar bij wedstrijden is iedereen present. „We zijn altijd een goede middenclub geweest en ook dat trekt sporters aan". De grote klapper bij de festiviteiten die de jubilerende vereniging voor deze en volgende maand in petto heeft, is ongetwijfeld de wedstrijd van oud-inter nationals tegen Texel-1 die eerste pink sterdag (30 mei] om 14.00 uur op het Boys terrein wordt gespeeld. Namen van enkele befaamde oudjes" die present zullen zijn: Sjakie Swart, Theo van Duivenbode, Kreyermaat, Schou ten. Bosselaar, Nuninga en Jan Mulder. De wedstrijd gaat om 14.00 uur van start met een vrolijke muzikale intocht van de spelers met paarden en wagens. De entree is vier gulden voor personen van zestien jaar en ouder. De jongeren hebben gratis entree. Scheidsrechter bij deze match is Frans Derks, en als grensrechters zijn Peter van der Gracht en Cor van Een denburg uitgenodigd. Deze laatste was in vroeger jaren de vaste grens" van de Boys. Over 50 jaar Boys voetbal is een jubileumboek gemaakt door de leden Jos Wessels, Siem Zijm, Gerard Kuip, Jaap Witte en Wim van Heerwaarden. Het boekje met vele oude foto's komt 15 mei uit. Het moet en gigantische klus zijn geweest het halve eeuw overzicht samen te stellen, maar in tegenstelling tot veel andere jubileum uitgaven is het Boys-boek geen opsomming van goede en grootse daden. Men is enigszins relativerend te werk gegaan en soms wordt zelfs met enige zelfspot de geschiedenis ingedoken. Daardoor is een nuchter, reëel overzicht ontstaan. Met humor wordt teruggeblikt en het staat nu al vast dat het boek interessant leesvoer zal zijn voor Boys-aanhangers, en voetballiefhebbers in het algemeen. Dat was het in ieder geval wel voor de redaktie van deze krant en wij willen u enkele historische Boys- verwikkeling en, achtergronden en wapenfeiten dan ook niet onthouden. O Roomse club De eerste Boys-vergadering die be schreven staat, dateert van oktober 1932 De vereniging is echter opgericht op 20 juni van dat jaar zo blijkt uit jubileumvieringen van latere datum. Oprichter van de Boys was kapelaan Boelrijk. Hij woont nu in Delft en schreef onlangs aan Jos Wessels hoe enkele Texelse sporters reageerden op zijn plan een katholieke voetbalvereniging op te richten naast het al 20 jaar bestaande SV Texel. In een sigarenzaak op de Groeneplaats kreeg de kapelaan te ho ren: ,,U gaat de Texelaars tegen elkaar opzetten. We hebben je door. Je gaat een roomsche club beginnen". De kapelaan: Ik hield me dom, maar ze hadden gelijk. De zegsman sloeg de spijker precies op zijn kop". Flinke rivaliteit tussen de ,,niet gelovigen" van SV Texel en de Boys is er tot het einde van de zestiger jaren geweest, zeker buiten het veld. De laatste jaren is de hokjesmentaliteit bij beide partijen echter nagenoeg verdwenen, geheel in over- •eenstemming met algemene maat schappelijke ontwikkelingen. Vanuit de toenmalige katholieke gedachte was het echter logisch dat er een katholieke vereniging kwam. De macht van de kerk was groot maar de verveling onder de jonge volgelingen ook. O Congregatie In die tijd werden al schoolvoet- balwedstrijden gehouden, maar voor Roomse jongeren was er daarnaast geen mogelijkheid met voetbal verder te gaan. Op de Maria congregatie waar werd gebeden, gezongen en gepreekt ontstond het idee van een eigen voet balclub. Voornamelijk om het verschijn sel de kop in te drukken dat katholieken gingen voetballen bij SV Texel. Enkelen hadden dat nl. gedaan en dat werd hen door de kapelaan niet in dank afge nomen. Jaren later antwoordde een andere geestelijk adviseur van de Boys op de vraag of „overlopen" naar Texel een doodzonde was: ,,Het is een erger lijke zónde". Hoe het ook zij, die club kwam er en vooral door de steun van Boelrijk groeide hij ook. De eerste foto's, die ooit van de Boys ge maakt zijn en de laatste. Boven de ruim twee honderd leden voor een jubileumfoto vorige week bijeen en onder de drie eerste elftallen van de „Texelsche Boys" in 1933 met de oprichter kapelaan Boelrijk. Geheel links het eerste elftal met v.l.n.r. ach ter: kapelaan Boelrijk, T. van Heerwaarden, P. Neijens, D. Witte Dzn., J. van Heerwaarden Wzn., T. van Sambeek; midden: H. Bakker, J. Keijzer, C. Ran; voor: J. van Sambeek, W. Ran en C. Graaf. Middelste foto het tweede elftal: achter v.l.n.r.: H. van Heerwaarden Gzn., S. van Heerwaarden Wzn., A. van Sambeek, J. Schrama, L. Dijt Midden: J. Dijt, R. Dijt, T. Kager; voor: G. Witte Czn., C. de Veij en H. Neijens. Geheel rechts het adspirantenteam, achter: W. O. van Heerwaarden Wzn., P. Bagge, A. Witte Dzn., Kapelaan Boelrijk, H. van Heer waarden Wzn., P. van Sambeek; midden: W. Keijzer, J. Schrama, P. van Heerwaarden Fzn., voor: R. Bakker Phz., J. Schrama en C. Maas. balbond te mogen spelen en na lang aandringen lukte dat. Toendertijd was het een unieke situatie in het katholieke verenigingsleven. O Ten strijde Aanvankelijk werd gevoetbald op een stuk grond aan de Kogerstraat. Het volgende jaar verhuizde de Boys naar de Hollewalsweg. Daar werd gevoetbald op een paardenveldje. Voor elke wed strijd moesten de keutels worden ver wijderd. In het zelfde jaar werd ook SV de Cocksdorp opgericht en de Zee meeuwen, een Oudeschilder voetbal club. Er werd een Texelse competitie uitgeschreven door SV Texel maar de Roomsen konden hier niet aan mee doen, zo meende SV Texel. Kapelaan Boelrijk trok ten strijde en dreigde de roomse spelers enkelen waren vedet ten in Texel 1) terug te halen, waarna SVT door de knieën ging. De Boys wilden echter ook aan de vaste wal spelen, maar dan moest men zich aansluiten bij de landelijke katholieke voetbalbond, zo bepaalde de kerk. Katholieke verenigingen waren echter dun gezaaid en dat stuitte op grote organisatorische problemen. Aan de bisschop werd toestemming gevraagd in de algemene Noord-Hollandse voet- O <leedtenten In 1934 sloot men zich aan bij de algemene bond en werd met een team meegedaan aan de Noord Hollandse competitie. Twee jaar later nam men een zelf aangelegd veld aan de Holle walsweg in gebruik, het „stekkie" waar men tot 1975 zou blijven spelen. De eerste juni van dat jaar was de officiële opening en naast een redelijk speelveld beschikte de Boys nu ook over „kleed tenten", (kippenhokken). Pastoor Brinkman zegende deze accomodatie waarna een wedstrijd werd gespeeld tegen Texel 2. (De Boys verloren met 5-0). De rust werd opgevuld met atletiek wedstrijden en 's avonds was er een revue in het St. Janshuis (tegenwoordig Witte Burcht) een evenement dat bijna jaarlijks zou terugkeren. Het bestuur bestond in de oprich tingsjaren uit Theus van Heerwaarden, Wim Ran, Cees Graaf, Jan van Sam beek en Piet Neyens. De clubkleuren blauw-wit werden gekozen omdat dit de „maria-kleuren" waren. Financieel had Texelsche Boys het moeilijk in die beginjaren. Achterstanden in contributie waren meer regel dan uitzondering en het bestuur moest bepalen dat drie maanden achterstand in het lidmaat schapsgeld betekende dat men moest opkrassen. O Tucht De grootste wanbetalers waren ech ter ook de beste spelers. Hun werd de hand boven het hoofd gehouden. Intern leverde dat een rel op waarbij penning meester De Vey opstapte. De contribu tie was in die dertiger jaren een dubbel tje per week. Het seizoen 36-37 was een flinke stimulans voor de vereniging: Het eerste team werd kampioen. Een jaar later kreeg de Boys een atletiek afdeling die tot de oorlog vele plaatselijke prijzen in de wacht sleepte. Tekenend voor de motivatie in die tijd was een uitspraak van meester-trainer Kievits;,, Voor deze tak van sport is een grote tucht nodig. Tucht is je harden, zowel lichamelijk als geestelijk. Het geestelijke is voor ons het belangrijkste want met deze hardheid moet je je klaarmaken voor de hemel en dat is hetgene waar wij voor geschapen zijn". O Anekdote Sommige geestelijke adviseurs van de Boys hielden zelf ook van voetbal. Zo was er in 1939 kapelaan Grend die het niet kon laten aan de trainingen deel te nemen. Onvermijdelijk was dat zijn zwarte kleding dan onder de groene strepen kwam te zitten en hij durfde zo niet in de pastorie te verschijnen. Moeder „Aagie" van de Wilhelminalaan werd bereid gevonden de kleren van de geestelijke discreet na elke training te wassen. In de dertiger jaren was men zeer bedreven in het opvoeren van revues en ook aan Ouwe Sunderklaas werd deel genomen. In 1938 en -39 won men de eerste prijs en ook na de oorlog werd men nog een keer eerste waarbij men de wisselbeker, beschikbaar gesteld door de Texelsche Courant, definitief won. Omgepraat Het begin van de vijftiger jaren was vooral bestuurlijk voor de Boys een moeilijke tijd. De stuwende voorzitter C. Graaf was naar Zuid-Afrika vertrokken en zijn opvolger Idema moest na twee jaar wegens ziekte al afhaken. Dit had ook zijn terugslag in sportief opzicht. De resultaten op de velden waren niet bepaald om over naar huis te schrijven. In 1951 werd onderwijzer T. van der Hulst voorzitter en hij wist met nieuwe elan de club te leiden. In 1953 werd hij opgevolgd door Ab van Sambeek die aanvankelijk geen voorzitter wilde wor den maar in een heftige discussie tijdens Een vast onderdeel bij de R.K. voetbalc het inwijden van een nieuw veld door geestelijke. In dit geval is dat Pastoor Br man, die het veld aan de Westerweg zegt Het was om precies te zijn 1 juni 1936, uur. Misdienaar was Henk Schrama. 6e ledenvergadering werd omgepra De Boys had nu een bestuur dat lar tijd in het zadel bleef. De zelfwerkzaa heid onder de leden groeide. Om betaalde trainer in dienst te kunr nemen ging men zelfs meedoen aan bietencampagne en ook werd jaarli een collecte bij de kerkuitgang geh< den. De trainer was duur en zo kw eens het voorstel om in de kerk naast gebruikelijke collectezak nog een za te hangen bedoeld voor het bekostic van de trainer. Het voorstel werd w gestemd. Oorlog In de eerste jaren van de oorlog zag men kans om nog vele wedstrijden te spelen. Een officiële competitie was er weliswaar niet meer, maar op Texel werd vooral gevoetbald tegen tewerk gestelden. Titels van ploegen uit die tijd: Vliegduivels, Pomona, Slagerselftal, Bunkerbouw en Weermachtarbeiders. In 1942 een klein succes: de Boys wonnen het jubileum toernooi van SVC (10 Jaar). In de laatste oorlogsjaren kwam er van voetballen weinig meer. Veel leden en bestuurders werden te werkgesteld in Assen maar in juli 1945 werd weer een echte ledenvergadering gehouden met een goede opkomst. In dat zelfde jaar ging ook de competitie weer van start en ondanks de (voetbal) schoenen schaarste werd er driftig gespeeld. Voorzitter Idema, had zo zijn eigen ideeen over opvoeding. Hij vond het niet gepast dat bestuursleden door spelers met hun voornamen werden aangesproken en zo moet hij eens gezegd hebben Jullie kunnen de mensen gewoon met hun achternaam aanspre ken. Geloof maar niet dat ze bij SV Texel Dirk zeggen tegen Dapper. Sport is er niet alleen voor de sport maar ook voor de opvoeding". Linksbeni Ondanks de betaalde leiding was trainingsopkomst in de vijftiger j over het algemeen slecht. Het was euvel waar tegenwoordig ook nog gekampt wordt. Begin zestiger jc leek trainer Hoebe die in de tien daarvoor ook al enkele jaren op het B terrein aktief was geweest, een go keus. hij stond bekend als een „hare Kampioenschappen werden er in periode (1962-66) door het eerste e niet behaald maar men eindigde altiji de kopgroep. Was je niet in staat linksbenig een bal te schieten dan Hoebe de oplossing: De rechtervc balschoen moest uit en je trainde ne lang tot je links een bal kon wegwer) De leren ballen in die tijd waren vo als ze nat waren loodzwaar en niem waagde het om zonder schoen schieten. Bakker Snik kwam in die tijd met idee om de ouders bij de voetballer betrekken. De jeugdafdeling groeide snel en Snik hoorde bij het br c bezorgen nogal eens vragen en wen: n De bakker was zijn tijd ver vooruit v i pas in -76 werd de eerste ouderavom de Boys gehouden. De jeugd gedrg zich, ook toen al, niet altijd wenselijk. Een jeugdleider vroeg ook aan het bestuur of hij maatreg mocht nemen bij onbehoorlijk ged Het ging niet door, want er waren zoveel adspiranten en als er wer weggestuurd kon niet met een komp team aangetreden worden. De m rialen commissaris had in die dagen ondankbare taak. Naast het intakt den van de ballen moest hij na wedstrijd ook ballen gaan zoeken if aangrenzende landerijen. Want fjd ballenvangers achter het doel ware toen nog niet. Elke bal kostte d« gulden en de contributie was sle f 1,25. O Waterv Een waterleiding was er ook nie dus beschikte de vereniging over Het team van „oude" zware jongens in aktie oftewel het eerste van de Boys in glorie tegen Duinranders. Henk Spigt stompt een bal uit de doe/mond. J. van Heerwaarden Boogaard (op de rug gezien) en Adriaan Barhorst (geheel rechtskijken toe.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1982 | | pagina 12