UDI: Perfect spel in verrassend stuk Commissie akkoord I met verdelen van extra opbrengst „WAT !K ZEGGEN WOU.." „EEN MOORDENAAR IN DE GROEP" V1 Kippen doodgebeten Aanrijding zonder letsel Wantrouwen De Lindeboom moet blijven Overschot toeristenbelasting Aan Klaas; van (Sinter)Klaas Snelheidscontrole pagina 2 TEXELSE COURANT DINSDAG 30 NOVEMBER 1! Een scène van Een moordenaar in de groep". Van links naar rechts Patricia Robbins fSietske Bakker), Alan Wilson (Jouke Jansma), Margaret Stephens (Netty Molenaar), Doris Stewart (Annie Anker), Phoebe Kershaw (Nettie Jongejan) en Philip Stephens (Hans Wendrich). Nagenoeg perfect en buitengewoon onderhoudend. Dat was de uitvoering van het stuk „Een moordenaar in de groep" door Rederijkerskamer UDI, vrijdagavond in de grote zaal van hotel De Lindeboom-Texel. Een heel bijzonder toneelstuk, waarin alle geves tigde toneeltradities overboord werden gezet en de toeschouwers diverse malen voor verrassingen kwamen te staan. Een enkele keer werd de zaal door de zonder uitzondering goed spelende UDI leden zelfs op geestige wijze beetgenomen. Het onverwachte, afwis selende karakter van het stuk maakte het hoogst boeiend, het moet erg moeilijk zijn geweest om het te regisseren. Jammer was dan ook dat regisseur Aris van Zeijlen door ziekte niet op de avond aanwezig kon zijn en ook de laatste twee weken niet meer aan het stuk kon meewerken. Zijn taak was overgenomen door Ans Bonne. Het verhaal van „Een moordenaar in de groep" is in wezen simpel. Een toneelvereniging studeert een thriller in, in een oude kerk die in een afbraakwijk staat. Beheerder van de kerk is een wat lugubere conciërge die vooral in de eerste twee bedrijven van het stuk met de nodige mysteries omhuld blijft. Langzaam druppelen alle spelers van de vereniging de kale kerkruimte binnen, behalve één actrice. Omdat ze erg lang op zich laat wachten beginnen de anderen vast te oefenen. Uiteindelijk komt de laatste actrice binnen: met bebloed hoofd en totaal in de war. Het blijkt dat ze onderweg het slachtoffer werd van een poging tot aanranding. Intriges en verdachtmakingen wisselen elkaar hierna af, tot een nieuwe schok kende gebeurtenis plaatsvindt. Conciër ge Ted Smith wordt dood in de keuken gevonden. Interessant is dat vrijwel alle toneelleden een motief hebben om hem te vermoorden. De ontknoping is uit eindelijk hoogst dramatisch. Inspeciënt Ronnie Meadows blijkt de moordenaar te zijn. De conciërge chanteerde hem met de eveneens door hem gepleegde aanrandingspoging. Dramatische scene In het stuk wisselde het toneelspel dat door „de groep" werd ingestudeerd en het echte spel van UDI elkaar af. Hier voor was het noodzakelijk dat het spel zich niet alleen op het toneel afspeelde, maar ook in de zaal. De grote zaal van De Lindeboom was in feite de oude kerk geworden, waar het door enge gebeur tenissen geplaagde toneelgezelschap zijn repetities hield. Hierdoor was het logisch dat niet alle spelers tussen de coulissen het toneel opkwamen, maar dat ze ook gewoon door de deur van de zaal binnenkwamen, en over het mid denpad tussen de toeschouwers naar het toneel liepen. Heel knap en een prachtig staaltje van de zaal beetnemen was de opening van het derde bedrijf. Sietske Bakker als de actrice Patricia Robbins en Jouke Jansma als de acteur Alan Wilson speelden een nogal drama tische scene, waarin werd geweeklaagd over de moord. Jouke Jansma deed dat veel te theatraal en ook het in snikken uitbarsten van Sietske Bakker kwam nogal belachelijk over. Dit verbaasde en irriteerde omdat beiden in de twee voor gaande bedrijven uitstekend spel had den geleverd. Totdat Hans Wendrich, die de regisseur Philip Stephens speel de, uitkomst bracht. Hij had gewoon tussen mensen in de zaal gezeten, riep plotseling „Stop maar, dit is niks" en liep verbeterend en aanwijzingen ge vend het toneel op. Opeens was het de zaal duidelijk. Sietske Bakker en Jouke Jansma speelden twee toneelspelers die hun rol niet goed beheersten. Spélen dat je niet zo goed kunt spelen, daar komt talent voor kijken. Maar hoeveel lof de andere spelers van UDI ook toegezwaaid moet worden, de onbetwiste ster van de avond was Wim Tinholt in de rol van inspeciënt Ronnie Meadows. Zijn rol was veel omvattend en vereiste veel acteertalent. Als vrolijke, halfgare inspeciënt voerde hij in het eerste bedrijf een pracht van een slapstick scene op met de requisiten van het stuk dat werd voorbereid. Langzaamaan verdween echter het vro lijke karakter en kreeg Meadows gestal te als het mannetje dat het moeilijk heeft in omgang met vrouwen. Nog later kwam Meadows overtuigend straalbe zopen door het middenpad van de zaal aanzwalken en eindigde zijn tocht op het toneel. Toen volgde de onbetwiste apotheose; Meadows, die bekende dat hij het was die de poging tot ver krachting had gedaan en die de conciër ge had vermoord. Met ware waanzin vertelde hij over zijn daden, ontzettend en angstwekkend. Een sadistische psy chopaat die de zaal deed huiveren! En daarna het prachtige einde. Geen po- litie-inspecteur die het toneel op komt hollen, zoals dat in vrijwel elk ander stuk gebeurt, maar duidelijke tegenzin van de leden van de toneelgroep om de politie erin te betrekken. Ze laten hem gaan. En Ronnie Meadows sloft dwars door de zaal naar de uitgang, nagestaard door de totaal verbijsterde andere leden van de groep. Een einde om koude rillingen van te krijgen. Debuut Ted Smith, de conciërge die werd vermoord, werd gespeeld door Piet Arensman. Een veelbelovend debuut. Arensman voelde voortreffelijk aan dat hij moest overkomen als onsympathieke engerd en wist daaraan zonder over drijving gestalte te geven. De sympathie van de zaal ging na de moord op de conciërge dan ook niet uit naar het slachtoffer, maar eerder naar de dader. Voor een debuut was het beslist een zware rol, maar Arensman bracht het er zonder kleerscheuren af. Tekstkennis, mimiek en spel waren dik in orde. Hans Wendrich was goed op dreef in zijn rol van regisseur Philip Stephens, een autoritaire rol die hij met de nodige drift en korzeligheid speelde. In het verleden heeft Wendrich bewezen het best op zijn plaats te zijn in dit soort rollen. Onderdanige rollen of rollen in ouderwetse stukken liggen hem veel minder. De emoties van regisseur Step hens, die enige tijd hoofdverdachte was in de verkrachtingszaak kwamen er goed uit.. Ook Jouke Jansma wist in de rol van acteur Alan Wilson zijn emoties over tuigend over te brengen. Hij had een relatie met Margaret Stephens, de vrouw van de regisseur. Op het moment dat die relatie in gevaar dreigde te komen, gaf Jansma goed gestalte aan de wanhopige jongeman die tot over zijn oren verliefd is. Netty Molenaar speelde in de rol van Margaret Stephens geloof waardig in op de wanhoop van Alan Wilson. Haar spel was goed en be heerst, geen overdrijving, gewoon een fijne rol die goed gespeeld werd. Extrovert Acteurs en actrices hebben in het dagelijks leven vaak iets theatraals over zich. Wie ooit een interview met Mary Dresselhuys heeft gezien zal dat kunnen beamen. Nettie Jongejan had dat zeer goed door. Als de wat oudere actrice Phoebe Kershaw speelde ze een per fecte actrice. Theatraal, overdreven, creatief en extrovert. Een dame met veel ervaring op het toneel. Ze beheerste haar rol uitstekend. Dat kan ook gezegd worden van Sietske Bakker. De eerder gememo reerde scene waarin ze speelde dat ze niet zo goed kon spelen en de scene waarin ze liet weten niet verder te willen gaan met toneelspelen kwamen er prachtig uit. Annie Anker speelde de actrice Doris Stewart, die het slachtoffer van de ver krachtingspoging werd. Ze maakte een prachtige entree als totaal overstuur slachtoffer en ook de wijze waarop ze haar ontzetting tot uitdrukking bracht toen bekend werd wie de verkrachtings poging had ondernomen, was indruk wekkend. Jammer dat een deel van het stuk waarin ze een beetje dronken moest zijn minder geloofwaardig over kwam. Geen dubbele tong; niet echt aangeschoten. Maar dat kwam ook een beetje door het stuk zelf, want in een volgende scene moest ze weer nuchter zijn. Dronkenschap verloopt via pro cessen als lallen, wegzakken, hoofdpijn en sufheid, maar deze processen wer den in dit stuk aan de kant gezet. Mede omdat deze scene niet essentieel was voor het verhaal, had hij beter geschrapt kunnen worden. Origineel Gesouffleerd werd door Gerda Arens man en grimeuse was Anneke Rienks. De traditionele verloting tijdens de pau ze bleef achterwege, inplaats daarvan mochten de aanwezigen voor een gul den raden wie de moord op zijn kerfstok had. Onder de goede oplossers werd een taart verloot. Een originele vondst. De raadscommissie voor financieel, economisch en technisch beleid is dondi dagavond zonder verdere discussie akkoord gegaan met de besteding van de exl opbrengst van toeristenbelasting. Zoals bekend is de opbrengst van de toeriste belasting 7130.000.- hoger uitgekomen, omdat er in 1982 1.813.000 toeristisd overnachtingen waren in plaats van de aanvankelijk geraamde 1.650.000. Van deze meevaller zal 735.000,— gebruikt worden voor de verhoging van het krediet voor de bijdrageregeling oude land van Texel. Jaarlijks wordt voor dit doel 775.000,— uitgetrokken. Hiervan komt 725.000,— ten laste van de gewonde dienst, 725.000,— uit de reserve voor ontwikkeling en sanering en nog eens 725.000,— wordt door het rijk betaald. In 1981 is een extra krediet van 785.000,- beschikbaar gesteld. Voor 1982 is 7110.000,— nodig. In verband daarmee is de extra 735.000,— geraamd. Op de wensenlijst voor 1983 zal een bedrag van 725.000,— worden gezet als ver hoging van de jaarlijkse raming. Tussenwand Van de extra oprengst van de toe ristenbelasting zal 78200, worden ge bruikt om de tussenwand tussen de trouwzaal en de commissiekamer in het raadhuis te vervangen. Bij recepties en ontvangsten worden de trouwzaal en de ernaast gelegen commissiekamer als één ruimte gebruikt. Door de niet te verplaatsen zijstukken van de tussen wand is dit gebruik niet optimaal. Het vervangen van de huidige tussenwand door een geheel te openen wand, zal de situatie aanmerkelijk verbeteren. Kassiers Een bedrag van 720.000, van de extra binnengekomen toeristenbelasting wordt besteed om een verificatiebureau te betalen dat is ingeschakeld ten be hoeve van kassierswerkzaamheden. Toen de gemeentelijke kassier op 1 januari van dit jaar in dienst trad, werd hij geconfronteerd met achterstanden en het ontbreken van noodzakelijke controlemogelijkheden op de kassiers werkzaamheden. Dit alsnog rechtzetten is met de huidige bezetting van de kas siersafdeling niet mogelijk. De bezetting is echter wel voldoende om de normale werkzaamheden uit te voeren, mits achterstanden zijn weggewerkt. Da. voor wordt dus het verificatiebureau geschakeld. Woningbouw Het grootste deel van de ext opbrengst, namelijk een bedrag v; 740.000,— wordt gebruikt als reserv vorming voor garantieverplichtingen de woningbouw. Tot nu toe heeft z« op Texel één geval van gedwongj woningverkoop voorgedaan, omd iemand zijn hypothecaire verplichting! niet na kon komen. Bij gedwongi verkoop moet de gemeente, op groi van de verleende gemeentegarantii vaak bijspringen. Om voor toekomstij aanspraken middelen beschikbaar hebben wordt een basisstorting in 191 van 740.000, en een jaarlijkse stortir van 710.000,— noodzakelijk geacht. jaarlijkse storting voor 1983 staat op wensenlijst voor dat jaar. Het overgebleven deel van de me valler af. 726.800,— wordt gestort in t reserve voor recreatie en natuurbehoui Gebruikelijk is dat 20% van de o| brengst van de toeristenbelasting i deze reserve terecht komt. Het bedra dat er nu voor overblijft is ongevei 20%. Zaterdag gebeurde op de kruisii Elemert-Keesomlaan een aanrijdin waarbij twee auto's blikschade opli pen. De betrokkenen waren Texelaa van 21 en 38 jaar oud. De 21 -jarij automobilist kwam rijdend in 'n pers nenauto vanaf^het Schilderend richtii Pontweg en kon een bestelb komende vanuit het centrum niet me ontwijken. Vooral de personenauti liep ernstige schade op. BRIEVEN VAN LEZERS-BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE Patricia Robbins (Sietske Bakker) en Doris Stewart (Annie Anker) helpen een zwaar beschon ken Ronnie Meadows (Wim Tinholt) die door de zaal aan was komen zwalken, het toneel op. Even later zo hij de moordenaar blijken te zijn. De gemeente gaat blijkbaar van de veronderstelling uit dat Maas met zijn supermarkt op het Wezenland wil blij ven. Dit is een veronderstelling die we graag voor rekening van de gemeente laten, leder weldenkend mens begrijpt dat Maas met zijn winkel in het centrum of althans midden tussen de mensen wil, met het oog op bereikbaarheid voor alle Texelaars en toersiten. De gemeen te heeft zich helemaal niet soepel opge steld, integendeel. Noodwinkelen aan het Wezenland tot uiterlijk augustus 1983 (dus midden in het seizoen!!, is dèt soepel? Als Maas om een andere dan de Jarino-locatie vraagt, is dat geen pro bleem voor de gemeente maar een probleem voor Maas. Het lijkt alsof de gemeente er niet is om de problemen van de burgers (brand e.d.) te helpen oplossen, maar de burgers er zijn om de problemen van de gemeente (Jarino, Vivo, e.d.) op te lossen. Wethouder Schilling zegt dat Maas niet met Jarino in zee hoeft te gaan, maar vindt (als het Jarinoproject door Maas te duur wordt gevonden! dat Maas zich dan maar definitief in de oude Vivo moet vestigen (dus wéér Jarino!). Dat laatste heeft de gemeente aan Maas per brief meege deeld Natuurlijk is Maas vrij om zich te vestigen op een andere plaats, maar die plaats moet NU beschikbaar zijn, anders mag hij niet noodwinkelen aan het Wezenland. De gemeente moet anderen niet wantrouwend tegemoet treden, maar weten waarover wij samen praten, recht toe, recht aan. Dat recht, dat menselijke recht, heeft elke zakenman. J. L. G. Maas, Den Burg. NASCHRIFT. Bij het gemeentelijk grondbedrijf vernamen we dat men in principe bereid is de genoemde termijn voor noodwinkelen soepel toe te pas sen, maar dat deze wel is afgesproken om formeel grip te houden op de situ atie. Als Maap werkelijk probeert om op een aanvaardbare plaats zijn zaak te herbouwen, kan de periode van nood winkelen nog aanzienlijk worden ver lengd. Toen de gemeente de „Maas vlakte" kocht, waren beide partijen ervan overtuigd dat hun belangen op deze wijze bevredigend waren veilig ge steld. Maas heeft pas later ontdekt dat het Jarinoproject voor hem financieel niet aanvaardbaar zou zijn. Hij heeft dus bij het aangaan van de overeenkomst oude schoenen weggegooid voordat hij wist dat nieuwe voor hem betaalbaar zouden zijn. Niettemin wil de gemeente alle ruimte bieden om uit deze pro blemen te komen, maar vast moet staan dat aan de periode van noodwinkelen in ieder geval een eind komt binnen af zienbare tijd en dat de gemeente geen onsympathieke maatregelen moet ne men om sluiting van de noodwinkel te zijner tijd af te dwingen. —Red. Bovenstaande kop moet toch bij het publiek dat in zo'n grote getale aanwe zig was bij het koffieconcert afgelopen zondagmorgen in die „Lindeboom" zijn doorgedrongen. Het was in de pauze ook duidelijk hoorbaar. Het publiek is er na de negatieve krantenpublicaties om trent dit gebouw ook duidelijk mee „bezig". Hoorbaar in de „wandelgan gen" was toch de vraag: waar vind je ooit weer in Den Burg zo'n fijne toneel- en muziekaccommodatie. Toegegeven, de grote zaal zal er m.i. „warm" worden door iets aan de aankleding van die grauwe muren te doen. En zo zijn er nog wel wat punten die voor verbetering van gezelligheid en sfeer de aandacht verdienen De manier van hoe en op op welke manier het gebouw voor de Texelse bevolking en dan zeker de grote zaal, behouden dienen te blijven, daaraan heeft KTF- DEK zondag met een werkelijk heel mooi en „warm" koffieconcert gestalte gegeven, nl. door gezamenlijk iets te organiseren en te presteren. En ik denk dat zij als verenigingen en ge bruikers best het touw mogen oppakken en dus als voortrekkers mogen fun geren. Rest mij nogmaals de fanfare vrouwen en mannen van Texel en War- menhuizen (KTF/DEK en DSV) namens velen te danken voor het uitdragen van jullie zo fijne hobby, de fanfaremuziek, het was fijn daar te zijn en de thuis blijvers hebben heel veel gemist. Dik Haker, Den Burg. Onlangs las ik in dit blad dat de fraaie zomer een extra opbrengst toeristen belasting van ruim een ton heeft opge leverd. In dat bericht was een lijstje vermeld van projecten waaraan dit bedrag zou kunnen worden besteed volgens de gemeente. Dit lezende rezen bij mij twee vragen: 1. Geen enkele van de genoemde bestemmingen hield ver band met het toerisme; dus de op brengst spekt in wezen de algemene middelen. Mag dit zomaar? 2. Waarom moet er direct potverteerd worden? Het is mijn inziens beter om bedrag te reserveren zodat met de rei daarover een toekomstige verhogi van de toeristenbelasting kan word vertraagd. Indien het persé nodig direct een bestemming te geven a deze meevaller, dan zou gedachte ki nen worden aan stimulering van wintertoerisme. Dit laatste is van z< groot belang voor de economie van eiland: minder seizoenwerkloosheid een groter draagvlak van de kosten v ondernemers en overheid. Dit laat! zou wellicht tot lagere prijzen en rieven kunnen leiden. M. van Di Arnhem. Beste heer Bonne uit De Koog Uw gedicht verbaasde mij hoog Hoe krijgt u 't voor elkaar De Sint een verklede ambtenaar? Als dat zo zou wezen Dan had niemand iets te vrezen Z'n bouwvergunning cadeau En met huisvesting zat het ook wel pl Voor iedereen was er natuurlijk een h En zonder betalen Kan je dan je paspoort halen Maar je krijgt ook een discussie in ra< Wat er op je verlanglijstje staat Er komt een inspraakprocedure Over wel of niet strooien bij de buret En in art. 6, sub c, lid zeven Staat precies wie je wat moet geven En denk je, alles is voor elkaar Dan komt er wel weer een bezwaar Die vindt dat dit of dat niet mag Dus niemand 'n cadeau op m'n verja c Er komt dan ook 'n brede maatschi pelijke discus Arriveert de Sint te paard of in een V bus Daarom, laat de Sint nu maar de Sin Alom bekend als ,,De" kindervrind De Si Zondagmiddag omstreeks 15.30 werden bij camping Kogerstrand kippen doodgebeten door één of mf dere honden. De politie verzo mensen die er iets van hebben gez» zich op het bureau te melden. Zaterdag werd op diverse plaats snelheidscontrole gehouden, waarbij politie zeven automobilisten moest vi baliseren omdat ze te hard reden. het Schilderend reed een automobil 102 kilometer. Op die plaats is 50 k toegestaan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1982 | | pagina 2