Paardensport
fotowedstrijd van
Blijde Rijders
Gevaarlijke bunker
naar beneden
De eerste viool
Geen resultaat?
Toch betalen!
Sjoelkampioen
schappen
Trainingen
Texelse Boys
Fiets gestolen
BAKKERS
IJZERHANDEL
N WINKEL VOL IDE EEN 1
Ander feuilleton
Trafo-huisje aan
Schilderend
Ponyhoofdstel
gestolen
Explosieven bij
Paal 9
Verleende
bouwvergunningen
R 198IINSDAG 21 DECEMBER 1982
I
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
e
De in de bergingswereld gebrui
kelijke afspraakno cure, no pay"
is niet van toepassing bij het op
sporen van munitie. Het is daar
zelfs precies anders om. Als wordt
is vermoed dat in een bepaald terrein
munitie ligt begraven en de Explo
sievee Opruimings Dienst wordt bij
wijze van voorzorg ingeschakeld,
dan gaat het veel geld kosten als de
zoekactie niets oplevert. Om die
reden bedenkt het gemeentebe-
stuur zich wel twee keer alvorens
de EOD een preventieve speuractie
""l te laten uitvoeren en wordt alleen
ingegrepen als werkelijk munitie is
gesignaleerd. Want dan kost het
opruimen niets. Onlangs werd door
iemand met stelligheid beweerd dat
op een stuk land van Van der Sar in
Eierland munitie moest zitten. De
j mijnopruimingsdienst zocht een
week lang het terrein met detectors
vruchteloos af en de gemeente
kreeg een rekening van tegen de
zevenduizend gulden.
Ze hoorde het tingelen van de fietsbel
op het tuinpad, in de keuken een geluid
alsof er een lawine naar beneden kwam.
Met een zware bonk viel een tas onder
de kapstok, de deur vloog open, de
stormwind brak los.
,,Ha mams! Kéét gehad..."
Sandra glimlachte. Natuurlijk. Kéét
gehad, gelachen....
,,En hoeveel strafwerk?"
,,0, twee themaatjes maar, die maakt
Rinie voor me."
,,Ziet meneer Baas dat dan niet?
Want daar was het zeker weer, hé?"
Meneer Baas zei tegen me", haar
gezicht vertrok koddig-plechtig, Yvon
ne van Santen wanneer zul jij toch
eindelijk eens een beetje ernst met je
werk gaan maken Die gekke Klos."
„Die gekke Klos.ik veronderstel dat
dat meneer Baas is?" Sandra meende in
haar positie allen die haar kinderen
onderwezen hoog te moeten houden.
,,Ja, dat zei ik toch. Maar hij moest
zelf lachen hoor, ik zag het aan zijn
ogen. En daarom kreeg ik maar twee
themaatjes. Hebt u niks? Ik rammel."
,,Ja, dat hoor ik." Glimlachend dook
Sandra de kast in op zoek naar de snee
krentenbrood die ze voor haar altijd
hongerige dochter had bewaard. Nie
mand kon ooit echt kwaad worden op
Yvonne. Ze zat vol ondeugende streken,
maar nooit was ze gemeen, stiekum.
Wanneer op een schoolavond de on
derwijzers zich over haar dochter be
klaagden, wat ze zonder uitzondering
deden, moesten ze moeizaam hun ge
zicht in een ernstige plooi houden. Altijd
omzwermd door vriendinnen, op de
beste voet met de leuke jongens van de
klas, met diepe verachting voor „slo-
men" en „uitslovers.., begon iedere
dag voor haar als een nieuw avontuur.
Gretig hapten haar witte tanden in de
krentenbroodsnee, terwijl ze de mond
vol, poogde te vertellen van de „keet"
die ze gehad hadden.
„Ik zou eerst m'n mond maar eens
leegeten", vermaande Sandra. „Je
bent toch geen koe."
„Nee moe. Dat rijmt. Er zit een dich
teres in mij. Heerlijk, woensdag. Van
middag zwemmen met de club."
„Eerst je huiswerk."
„Maak ik vanavond. Ik heb haast niks
opgekregen."
Yvonne kreeg altijd haast niks op.
Sandra verwonderde zich iedere keer
weer over dat rapport, met zo hoogst
zelden een acht en toch alleen een
(constantel vier voor algebra. De heren
van school moesten vast iedere keer
hun hand over hun hart strijken wanneer
het rapport van Yvonne van Santen aan
de beurt kwam...
Terwijl Yvonne haar slenterend, kau
wend en onophoudelijk pratend volg
de, dekte ze de tafel, hield het „kliekje"
boerenkool met worst in de gaten dat ze
voor haar lange oudste zoon had be
waard, zette voorzichtig de flensjes
achter de stapel borden, opdat de
zoeven genoemde oudste zoon die niet
voortijdig in het vizier zou krijgen en er
zijn eeuwige honger mee stillen. Toen
zag ze het drietal al aankomen. Jaap in
het midden, het hoofd een beetje gebo
gen, aandachtig luisterend naar een
druk betoog van Olga. Ze was haast
net zo groot als haar vader. Met trots
keek Sandra naar haar dochter, zoals ze
daar liep, fier, rechtop, haar zwarte haar
als een helm om haar hoofd, de blauwe
ogen stralend, „Miss Meerloo" was ze
eens genoemd. Aan de andere kant van
Jaap bungelde Sander, diep in ge
dachten, geen woord horend van het
drukke praten van zijn zus. Toch be
hoorden die drie bij elkaar. Tussen Jaap
eri zijn zoon was een diepe verstand
houding. Geen van beiden waren ze
zulke barre praters. Olga was een
dochter van haar moeder... trouwens,
Yvonne ook.
Ze stond al in de deur, ze zag Jaaps
ogen oplichten. Ze wist hoe fijn hij het
vond, wanneer ze al op hem stond te
wachten. Hij had voor Sandra nog
dezelfde verering uit zijn jongensjaren.
Eens had Yvonne verteld hoe ze het op
school hadden gehad over Sir Walter
Raleigh, de Engelse edelman. Toen hij
zag dat het rijtuig van koningin Elisabeth
net voor een modderplas stil hield, legde
hij zijn kostbare goudbestikte mantel in
de modder aan haar voeten, opdat zij
droog kon gaan.
„Ha vader, dat zou jij voor moeder
óók doen!" lachte Olga. Jaap had ge-
bloosd en Sandra ook maar ze wist dat H
het zo was. En dat deed haar innig
goed.
„Ik heb geen jas met goud", had
Jaap droog gezegd.
„Je demi dan", hielp Yvonne.
„Ik vrees", zei Jaap, „dat moeder
eerste eens uit zou gaan zoeken, wélke
jas ik er het best voor zou kunnen
missen." J
„En ze hadden toen nog geen stome- j
rij", ontdekte Yvonne met afgrijzen.
„Sir Walter had er wel wat voor overl"
„Ach kind", wist Sander, „die vent
bulkte van het geld. Die had net zoveel
zulke jassen als vader overhemden."
Het schoot Sandra door het hoofd
toen ze glimlachend haar drietal stond
op te wachten.
„Ha jongenl"
„Ha mams!" 1
„Dag edele vrouwe", dat was Jaap. y.
„Ook goeiemiddag", Sander schijn- j
baar onverschillig.
l
Wordt vervolgd. 1
Paardensportvereniging ,,De Blijde Rijders" organiseert in samenwerking met de
fa. J. Nauta een fotowedstrijd. Het onderwerp is paard en paardensport in de
ruimste zin van het woord." De wedstrijd is vooral bedoeld voor amateurs en de jury
zal dan ook vooral letten op de weergave van de foto. „Zodat de beginnende zowel
als de gevorderde fotografen gelijke kansen hebben op een bekroning", aldus de
jury die bestaat uit een medewerker van de fa. J. Nauta, een vertegenwoordiger van
,,De Blijde Rijders" en paardenfotograaf Kees Vis.
Per deelnemer mogen maximaal drie
foto's of diaprints (foto's van dia's)
worden ingeleverd. Deelname is moge
lijk met zwart-wit en kleurenfoto's en
het minimumformaat is 13 bij 18 centi
meter. De foto's mogen niet groter zijn
dan 30 bij 40 centimeter. De wedstrijd
staat open voor iedereen, ongeacht
leeftijd, alleen vakfotografen en anderen
die zich beroepsmatig met fotografie
bezighouden mogen niet meedoen. De
foto's die ingestuurd mogen worden,
moeten in de periode december 1982 tot
mei 1983 zijn gemaakt en een andere eis
is dat de inzendingen niet eerder zijn
gepubliceerd, geëxposeerd of be
kroond.
Prijzen
De prijzen zijn een eerste prijs van
ƒ150, een tweede prijs van ƒ100,—
en een derde prijs van ƒ75, Alle
prijzen worden uitgekeerd in fotowaar
debonnen en ook zijn tien aanmoedi
gingsprijzen of eervolle vermeldingen in
de vorm van een vergroting of waar
debon beschikbaar. Het oordeel van de
jury is, zoals gebruikelijke bij dergelijke
wedstrijden, bindend.
Inzendingen voor de wedstrijd moe
ten uiterlijk 1 juni 1983 zijn ingeleverd bij
de fa. Nauta in de Weverstraat. In de
linkerbovenhoek van de verpakking
moet men „fotowedstrijd" vermelden
en op elke foto moet adres en geboorte
datum staan. De prijswinnaars worden
bekend gemaakt op 16 juli, tijdens het
concours hippique van de Blijde Rijders.
Daar worden ook de beste foto's ge-
exposeerd. De organisatoren hebben
het recht het ingezonden materiaal te
publiceren of exposeren. Duidelijke
wedstrijdvoorwaarden zijn verkrijgbaar
bij de fa. J. Nauta.
Voor het zevende jaar worden in
taveerne De Twaalf Balcken wedstrijden
om het sjoelkampioenschap van Texel
gehouden op vrijdag 24 december, aan
vang 14.00 uur. De finale is omstreeks
17.00 uur. Meegedaan kan worden in
drie leeftijdscategorieën: tot 11
jaar; 12-16 jaar en 17 jaar en ouder. De
hoofdprijs is een sjoelbak, beschikbaar
gesteld door De Twaalf Balcken en ver
der zijn er diverse andere prijzen.
De vrijdagtrainingen van de dames en
heren Texelse Boys van deze en vol
gende week gaan niet door. De trai
ningen van B, C en D junioren gaan
normaal door.
De E en F meisjes pupillen en de
meisjes junioren trainen deze maand
niet meer. In januari weer een volledig
trainingsprogramma.
Scouting Texel haalt deze week het
oude papier (en schoeisel) in verband
met kerstmis op vrijdag op, vanaf 10.00
uur. De volgende route is aan bod:
Julianastraat, Warmoesstraat, Graven
straat, Zwaanstraat, Hollewal, Lijnbaan
en Gasthuisstraat. Men wordt verzocht
het papier tijdig gebundeld aan de straat
te zetten.
Uit een stalling in de Warmoesstraat
werd in de nacht van zaterdag op
zondag een blauwe meisjesfiets van het
merk surfer gestolen.
Woensdag- en donderdag
avond koopavond
Telefoon 02220 2346
Kort nadat we van start gingen
met de feuilleton „Van het dorp
naar de stad" kregen we van ver
schillende abonnees het verwijt de
lezer al een eerder gepubliceerd
verhaal voor te schotelen. Dit ver
haal van Tom Lodewijk is in 1976 al
in deze krant verschenen. Door een
administratieve fout van de uitgever
van deze vervolgverhalen en on
achtzaamheid van ons, moest u
genoegen nemen met een „oudje".
Daarvoor onze excuses. We hopen
deze fout goed te maken door met
dit verhaal te stoppen en te starten
met een andere feuilleton. Dat is
het verhaal „De eerste viool" van L.
van Schooten. Het handelt over
een actieve begaafde vrouw die in
haar omgeving duidelijk de eerste
viool speelt. Haar stille en onop
vallende echtgenoot wordt plotse
ling beroemd na het schrijven van
een boek. Daardoor ontstaan span
ningen die moeten worden uitge
vochten tussen twee mensen die
elkaar niet kunnen en willen missen.
Redactie.
Het PEN mag door middel van een
algemene verklaring van geen bezwaar
een trafo-huisje, met inhoud van 4,5 m3,
plaatsen aan het Schilderend. Het huisje
is in strijd met het huidige bestem
mingsplan Den Burg, maar het college
wil daar voor zo'n klein gebouwtje geen
problemen over maken.
Uit een niet afgesloten boet aan de
Wilsterstraat werd in de nacht van
zaterdag op zondag een zwart leren
pony hoofdstel ter waarde van ƒ60,—
gestolen.
Bij paal 9 zijn weer diverse explo
sieven gevonden. Het gaat om vier
brisant granaten en één mortiergranaat.
Het spul zal door de explosieven op
ruimingsdienst onschadelijk worden ge
maakt.
Kerstmis 1982 in
HAVENRESTAURANT TEXEL
't Horntje.
Voor beide kerstdagen
kunt u met het hele
gezin voor een zeer
redelijke prijs dineren
in ons sfeervolle,
gezellige restaurant.
Bovendien krijgt u bij
het binnenkomen een
"Havenres tauran t-borrel
aangeboden
Voor tafelreservering
bel uw gastheer Jan C.
Stolk
02226 - 310.
HAVENRESTAURANT TEXEL
het restaurant, waar
altijd alles vers is.
Als gevolg van de kustafslag van de
afgelopen week, werd een in de duinen
bij paal 9 staande bunker zodanig
ondermijnd dat deze groot gevaar ople
verde voor spelende kinderen, e.d. In
opdracht van Rijkswaterstaat werd de
bunker daarom vrijdagochtend naar be
neden gehaald door het aannemingsbe
drijf P. Daalder. Aan de bunker werd
een stalen draad bevestigd waaraan
werd getrokken door een shovel op het
strand, terwijl met een krachtige water
straal zand onder de bunker werd weg
gespoten. Dit had snel het gewenste
resultaat. De bunker kwam in brokken
naar beneden; alleen het van gewapend
beton gemaakte dak bleef goeddeels in
takt. De brokstukken zullen verder wor
den kleingemaakt en worden verwerkt
in strandhoofden.
Op de eerste foto de gevaarlijke over
hellende bunker. Op de tweede foto
personeel van Rijkswaterstaat en Daal
der bij de zojuist naar beneden gehaalde
resten. De foto's werden gemaakt door
Ad van Loon uit Den Burg.
•t
door L. van Schooten
Hoofdstuk 1
De brief
Sandra stond voor het raam en zag de
brievenbesteller naderen. Nu ging hij de
voortuin in. Ze hoorde de plof van de
poststukken in de bus. Ze haastte zich
naar de voordeur.
Ze had dat nooit afgeleerd, dat ver
wachtingsvol uitkijken naar de post.
Soms bracht hij niets bijzonders: een
paar tijdschriften, enkele drukwerken en
dan zuchtte ze teleurgesteld.
En nu.
Ah... een brief van de Vereniging van
Huisvrouwen. Over de tentoonstelling,
natuurlijk. Sandra zat in de organisatie
commissie. Een brief van.... 's kijken,
dat kloeke handschtift in paarse inkt...
dat moet van mevrouw Harinxma-Mul-
ler zijn die ze gevraagd had voor een
lezing voor de kunstkring. Convocatie
voor de vergadering van het Rode
Kruis... hm, hm.... kon weer spannend
worden na die ruzie met Saskia Berg
man. En een brief voor Jos. Uitgevers
maatschappij de Dietse Librye Amster
dam. Wat kon Jos hebben met de
Dietse Librye? Het ging misschien over
schoolboeken. Ze zette de brief in de
standaard, trok met haar eigen oogst
naar de diepe fauteuil.
Sandra van Santen stond midden in
het leven.
Zij voelde niets voor een huisvrou-
wenbestaan, altijd maar opgesloten in
dit mooie, maar toch kleine Meerloo.
Als je maar zocht, dan vond je genoeg
te doen.
Meerloo lag een kilometer of vijf van
de stad. De laatste jaren was het uitge
breid met enkele mooie villawijken. Het
werd zo langzamerhand een echte fo
rensengemeente. Daar lagen tal van
mogelijkheden voor een vrouw, die be
schikte over organisatietalent, zich
overal thuis voelde en haar woordje wist
te doen.
Sandra's vader was rector geweest
aan het Coornhert Lyseum. Het had
haar altijd gespeten dat hij het niet
verder had gebracht. De Cranenburghs
vormden een geslacht van studiozen.
De grote Cranenburgh, de beroemde
hoogleraar in de oogheelkunde, was
haar grootvader. Een andere Cranen
burgh doceerde bosbouw in Wage-
ningen. De bekende literator Felix Cra
nenburgh was haar volle neef. En als
vader een beetje had doorgezet, wie
weet was hij ook wel professor ge
worden. Maar vader voelde daar niets
voor. „Ik ben in m'n hart een school
meester", had hij gezegd, „ik zit graag
tussen de jongens." En hij was er in
geslaagd zijn lyseum te maken tot iets
méér dan een bijenkorf waar de zwerm
de honing der kennis kwam puren. Hij
wist er zijn docenten van te doordringen
dat hun leerlingen geen nummer waren.
Als pedagoog had hij de reputatie ver
worven, die hem misschien als hoog
leraar zou zijn ontgaan. Nu ja, zuchtte
Sandra, dan maar geen professor. Dr.
Cranenburgh was toch in de kringen van
het middelbaar onderwijs een topfiguur
geworden.
Sandra had groot respect voor top
figuren en het speet haar dat zijzelf
daartoe niet kon behoren. Maar al was
Sandra intelligent en bijdehand genoeg,
de echte zin voor studie zat er niet in.
Ze was voor alles praktisch, de theorie
vond ze maar „grauw". Voor een klas
staan leek haar niet, tot sociaal werk
voelde ze zich met geroepen. Nu was ze
vrouw en moeder van drie kinderen, nu
zat ze in Meerloo, en warempel... in
Meerloo althans was ze aardig op weg
een topfiguur te worden. Want er kon in
Meerloo „geen poes miauwen" zoals
Yvonne plagend zei, „of mamma had
hem eerst aan zijn staart getrokken."
Sandra schrok op uit haar lectuur
door het slaan van de grote Friese klok.'
Twaalf uur! En het was woensdag van
daag. Ze hadden vanmiddag allemaal
vrij, geen mens bleef in de stad. Yvonne
kwam thuis, natuurlijk, maar ook Olga
van het lyceum en Sander en Jaap,
vanzelf. Die hoefde vanmiddag geen les
te geven.
Jaap, haar man, was onderwijzer aan
de ulo in de stad. Leraar, zei Sandra.
Dat klonk beter. En dat zou hij ook
makkelijk kunnen zijn, hij zou best de
nodige diploma's kunnen halen. Maar
Jaap was veel te indolent. Hij had het
best naar zijn zin op de school, had een
veel nauwer contact met leerlingen en
collega's dan op een hbs of lyceum, en
een „drs" of „dr" voor zijn naam liet
hem koud. Sandra, met haar voorliefde
voor topfiguren, moest nu juist een man
trouwen die er beslist niets voor voelde
ooit een topfiguur te worden.
Daar was Yvonne al, haar blonde
haren glanzend in de zon, één voet op
de grond, de andere op de trapper, in
druk gesprek soms proestend van het
lachen, met een vriendin. Dat werd me
weer een verhaal. „Kéét gehad, moe
der, gelachen, mamma..." Dat kind
ging lachend door het leven en kwam
evengoed met goeie cijfers thuis.
Burgemeester en wethouders hebben
san de volgende personen bouwver
gunning verleend:
Th. van de Berg, Wilsterstraat 25, Den
Burg, voor het plaatsen van een deur in
de achtergevel; gebr. Witte, Gerrits-
l3nderdijkje, Den Burg, voor het plaat
sen van een toiletgebouwtje; Fa. Gebr.
Kooiman, Oosterenderweg 21, De Waal
voor het gedeeltelijk vergroten van een
ligboxenstal.
Derden-belanghebbenden kunnen te
gen deze beschikkingen ingevolge de
Wet Administratieve Rechtspraak Over
heidsbeschikkingen een bezwaarschrift
indienen. Nadere informatie hierover is
te verkrijgen bij de gemeentesecretarie,
afdeling R.O.V., kamer 205.
