Dubbele Von Sion
Flierefluiters prima op dreef
in „Zomerperikelen"
GEZONDHEIDSWERKERS El\
KERNBEWAPENING
VERVOLG VAN PAG.l
Discussieavond Vredesberaad
Bruidsparenfiln
van Quartei
Het nieuwe vrouwenkoor tijdens het eerste optreden in het openbaar.
noemde twee dames van het Contact
orgaan voor zang en muziek hadden in
de organisatie van de avond het belang
rijkste aandeel geleverd.
Creativiteit
De pauze was maar nauwelijks lang
genoeg om een indruk te krijgen van de
vele creativiteitsprodukten die in de
voorzaal waren uitgestald. Men zag daar
staaltjes van Hindelooper schilderwerk,
kantklossen, knipwerk, timmeren, we
ven, tekenen, poppen maken, foto
grafie, enz. Diverse technieken werden
ook gedemonstreerd, wat menigeen zal
hebben geïnspireerd om het ook eens te
proberen.
Ouderen koor
eerd geheel, uitgevoerd op aangenaam
in het gehoor liggende muziek. Op de
uitvoering viel nauwelijks iets aan te
merken. Het was aardig te zien dat de
groep nog wel iets anders dan het
uitvoeren van ouderwetse Hollandse
boeren" dansen. Het ging er licht
voetig aan toe, met zuidelijk tempera
ment en dat was blijkens het applaus
een schot in de roos.
Ook het saxofoonsensemble onder
leiding van Jan Wieten maakte een
prima indruk. Dit ensemble waarin alle
soorten saxofoons die op Texel worden
gebruikt, zijn vertegenwoordigd trad
voor het eerst op in het openbaar met
sterk van karakter verschillende num
mers: Sweet George Brown, Tinroof
Blues, maar ook Liebestraum van Liszt,
een zigeunermelodie en een dans uit de
barok. De aangekondigde verrassing"
bleek te bestaan uit het zich aandienen
van een groepje blazers op andere
instrumenten die zich al spelend bij de
saxofonisten voegden. Daardoor ont
stond een soort dixielandband en ging
het er even zeer uitgelaten en swingend
aan toe.
Vrouwenkoor
Texel kan trots zijn op zijn vrouwen
koor. Voor het eerst trad het nieuwe
koor waar met spanning naar is uitge
zien, in de openbaarheid en het werd
geen teleurstelling, in tegendeel. Onder
leiding van mevrouw R. Buisman-Beer-
ling die sedert enkele maanden wekelijks
met de dames oefent, werden de
Zangersmars" van A. Trube en ,,My
dearest, my fairest" van H. Purcell
prima vertolkt. De uitvoering was be
heerst en ingetogen en de tekst werd
gearticuleerd gebracht, waardoor deze
woord voor woord was te verstaan.
Kenmerkend voor deze met de nodige
extra spanning gepaard gaande eerste
keer, was de voorzichtige" en daar-
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 1 FEBRUARI
Vrijdagavond, 4 februari, om 20.00
uur wordt in het dorpshuis d'Ouwe Ulo
een lezing gehouden door de heer
Douwe de Vries. Hij is huisarts in
Amsterdam en tevens secretaris van de
werkgroep Gezondheidswerkers tegen
kernbewapening". Douwe de Vries zal
in zijn lezing ingaan op de motieven die
de werkgroep heeft om zich tegen kern
bewapening te keren. Bovendien zal hij
aandacht besteden aan actuele ont
wikkelingen in de vredesbewegingen.
De discussieavond is georganiseerd
door het Vredesberaad Texel.
De werkgroep Gezondheidswerkers
tegen kernbewapening" werd in het
najaar van 1980 opgericht vanuit de ge
dachte dat werkers in de gezondheids
zorg een eigen bijdrage aan de strijd
tegen de kernbewapening kunnen leve
ren. De werkgroep geeft voorlichting
over de medische gevolgen van een
John Does werd een drietal nummers
gebracht. Music for pieces of wood"
werd knap uitgevoerd maar duurde vrij
lang en dreigde daarom voor een deel
van het publiek vervelend te worden.
Het Beatles-nummer Eleanor Rigby
wekte aller enthousiasme mede omdat
hier naar het slagwerk ook marimba,
gitaar en piano werd bespeeld. De
improvisatie waarmee de groep het
optreden afsloot was het leukst omdat
het er zeer spontaan toeging en de
drummers er duidelijk veel plezier in
hadden, aangespoord (opgehitst is in dit
geval misschien een beter woord) door
hun jeugdige leraar vanachter de coulis
sen. Van niveau was het mini-concert
waarmee het Texelse symfonie-orkest
(ja,ja!) Musica Texla de avond afsloot.
Betty Bakker legde uit dat Musica Texla
niet helemaal voldoet aan de gebruike
lijke signalement van een symfonie
orkest, want basinstrumenten als fagot
en cello ontbreken terwijl de aanwezig
heid van mandolines eigenlijk ook niet
klopt. Maar al gauw bleek dat het geluid
van dit ensemble (dat bestaat uit men
sen van 14 tot 65 jaar) prima was. Met
name de violensectie maakte een uit
stekende indruk, vooral in het eerste
nummer.
kernoorlog (waarnaar al veel ondi
is verricht). Overleven van een
oorlog is volgens de werkgroep
onmogelijk om van een mogelijk!
zondheidszorg na zo'n oorlog ma|
zwijgen.
Tegelijkertijd echter legt de
groep de nadruk op een ander
van de kernwapenwedloop, dat
nu een voortdurende bedreiging vj
volksgezondheid vormt. ,,Het voo
rend praten over een mogelijke
oorlog is een angstwekkende facto
de eerste orde. Mensen, die bar»
voor de bom, zien niet meer de zir
het bestaan en raken daardoor gee
in de knoei", aldus de werkgroep. I
lezing van de heer De Vries is er
genheid tot vragen stellen of tel
cussiëren over door De Vries naar
gebrachte meningen. Aan de
wordt muzikaal meegewerkt door
Busch, die liedjes zingt en zichzelf
bij begeleidt op de gitaar.
Vrijdagavond vertoont Daan
tel super 8-films, die hij vo
maakte van bruidsparen afko»
uit De Cocksdorp en Eieria
filmavond wordt gehouden
Restaurant „De Hoop" in De f
dorp. Bespreken van
noodzakelijk: tel. (02222)
toegang is gratis.
Quartei legde in 1982 alle brui
vast, waarvan bruid of bruidego
komstig is uit De Cocksdorp o
land. Deze films zijn vooral gema»
een oogpunt van historisch bes
zullen voor het nageslacht word!
waard in het archief van
Eierlandsche Huis. Voordat hel
riaal de kast ingaat, kan men
nagenieten van ,,de mooiste da
het leven van plaatsgenoten. 0*
vang is 20.00 uur.
Oude dansen
Een prima indruk maakte de groep
Oude Dansen die onder leiding van
leraar J. Siebeling vier onderdelen van
de Franse dans, Quadrille de lancer"
brachten. Het werd een uiterst gevari-
,,ls uw witte was wel wit, mevrou
Texel in de winter was het onde
van het duet dat door de dames
nen en Van Wilsum werd gebi
„Dat gure plekje moest je 's w
kunnen ruilen." Een reeks oude
cessen werd door de groep uitsti
gezongen rond een kampvuur. H{
over de Texelse dorpen, het door:
burgemeester Sprenger gems m
Texellied en natuurlijk de top$T
„Vuurtoren, wachter langs Tei(S
kust" en het onroerend „Lief Ouwel
Een finalelied met de beste wensen
de toekomst was een prima afsluj
van de revue.
De Flierefluiters bestaat alweet|
jaar. Het gezelschap is destijds va
gekomen uit de revuegroep vant
buurtvereniging Schoonoordsingeljk
gerstraat-Witte Kruislaan en veel i
sen uit die periode zijn ook nu nog|
de partij. Bij de vaste kern zitten j
mannen, wat ongetwijfeld beperkirj
inhoudt voor het repertoire.
Boeking:
Het programma „Zomerperikelen"
deze winter en in het voorjaar nog
keren worden opgevoerd. Alleen
uitvoeringen op Texel zijn op dit
ment al vijf boekingen binnen, maar
voor uitvoeringen op het vasteland
Callantsoog op 23 maart) zijn af!
ken gemaakt. De samenstelling vai
programma wordt telkens iets ai
past aan de wensen van het publiek]
uitvoeringen aan de overkant wo!
nummers waarbij gedetailleerde ka
van plaatselijke situaties van belang
zoveel mogelijk achterwege gelateL.
heeft de avond dus een wat alger
karakter. Héf'ts echter '"toch nqj
„positief Texels" dat het is voori
men dat mensen naar aanleiding va
voorstelling hun vakantie op 1
doorbrachten of er met een dagtl
per toeringcar heengingen. De ir|
maak zijnde stichting „Texel-promij
moet maar eens met Jannie Crai
gaan praten
goed perfecte vertolking van waarbij de
liefhebbers van Westfriese boerenhu
mor volledig aan hun trekken kwamen
en zich nauwelijks realiseerden dat het
de echte Stet niet was. Overigens kun je
je afvragen of zo'n niet-Texelse bijdrage
in een overigens bijna helemaal op Texel
betrekkening hebbende voorstelling
passend is. Bonne heeft ongetwijfeld de
capaciteit om een Texelse figuur uit te
beelden die een greep kan doen uit de
volop beschikbare Texelse verhalen en
anecdotes. De totale voorstelling zou
dan zeer geschikt worden om in de
zomer voor toeristen op te voeren. Het
staat vast dat aan dergelijk vertier veel
behoefte bestaat. Hoewel het nooit echt
vakwerk kan worden, kan zo'n door
plaatselijke mensen gebrachte en op de
plaatselijke situatie betrekking hebben
de voorstelling voor buitenstaanders erg
leuk zijn, vooral omdat er een flinke
portie romantiek en nostalgie in is ver
werkt.
Zonnig
Van doemdenken is in „Zomerperi
kelen" geen sprake. Al bij het introduc
tienummer zingen de acht dames
„Breng wat zon bij de mensen" en dat
zonnetje schijnt ook volop in wat daarna
komt. Bij het zingen van het welkomst
lied wordt duidelijk dat de drukke zomer
die voorbij is, de basis vormt voor de
teksten. Geen kwaad woord over die
zomer met zijn drukte, in tegendeel.
Maar tevens wordt duidelijk gemaakt
dat het na afloop daarvan ook weer leuk
is om als Texelaars onder elkaar te zijn.
Woensdag werd een tweetal bijzondere
intermezzo's verzorgd door John Does,
leraar aan de muziekschool Texel. Hij
was met zijn Marimba (soort xylofoon)
naar de Gollards gekomen en bracht
daarop virtuoos enkele nummers ten
gehore, waaronder een eigen werk
„Furioso" dat hij had geschreven voor
zijn eindexamen.
In een uitgebreid lied besteedde de
revuegroep vervolgens aandacht aan
het nationaal bekende Kotex inlegkruis-
jes-incident. Daarbij werd enige toelich
ting gegeven en dat was nuttig want de
mensen vergeten snel en zeker een
niet-Texels publiek moet even worden
geïnformeerd om te snappen waar het in
het lied om gaat. Die toelichting zou
overigens een conference op zichzelf
kunnen zijn. Welke tekstschrijver waagt
zich hier eens aan?
Op eenzelfde manier zou het aardige
nummer over „het ding" (de namaak
orka-vin waarmee badgasten schrik
werd aangejaagd) nog wat meer diep
gang kunnen krijgen.
door toch wat starre opvatting en pre
sentatie. Iets meer volume in de luide
re passages zou geen kwaad kunnen en
zou voor een spontaan accent zorgen.Er
hoeft echter niet aan getwijfeld te wor
den dat dit vanzelf wel komt; het is in
ieder geval duidelijk dat het koor in
mevrouw Buisman een uitstekende diri-
gente heeft gevonden. Een goede zaak
is dat men selectief is geweest bij het
aannemen van leden; wie te oud was,
werd niet toegelaten. Dat zal wel eens
tot teleurstelling hebben geleid maar
voor de kwaliteit (die hier wel degelijk
wordt verwacht) was het nodig, ook op
wat langere termijn. Wie eenmaal lid is,
schop je er niet zo makkelijk uit en veel
dames van hoge leeftijd remmen de
komst van nieuwe jonge leden.
Slagwerk
De twee jaar bestaande slagwerk-
groep van de Muziekschool Texel le
verde een interessante bijdrage aan het
programma. Onder leiding van leraar
Klaas Bonna als de vrouw van Kees Stet
Een algemeen karakter had het lied
waarin het beroep „huisvrouw" werd
bejubeld. Duidelijk werd gemaakt dat
het hier niet alleen gaat om een vol
waardige baan, maar om zeer vele
banen die door één persoon moeten
worden vervuld: maatschappelijk wer
ker, bloemist, schoonmaakster, be-
■drijfsleider, instructeur, adviseur, kap
ster, onderwijzeres, enz.,'enz.
Gouwe bol
Een bekende wijs met een Texelse
tekst was het lied „Kom met me mee
naar de Noord", waarin door Jannie
Craanen het „eiland met het eigen
gezicht" bezong. Nog aardiger vonden
we het daarop volgende nostalgische
Texel-lied „Wat had ik een lol op die
goeie gouden bol". Een enkele his
torische onjuistheid (texel zou door de
noormannen zijn gesticht) moet maar
als artistieke vrijheid voor lief worden
genomen. Bij het zingen van het beken
de „Een beetje vrede" kon het refrein
door de zaal worden meegezongen met
behulp van tekstborden.
Met een in alle opzichten nieuwe
bijdrage werd het programma na de
pauze geopend. Hier werden Texelse
produkten (lamsvlees, harder van Theo
Eilander, zeekraal, „Juttertje", kokkels,
mosselen en zelfs kamerbreed tapijt met
de naam Texel) getoond en bezongen.
Jannie Craanen liet bij het overwe
gend hoogbejaarde publiek menige
traan van ontroering vloeien door het
zingen van Jules de Corte's „In de
leerschool van het leven kun je niets
meer overdoen." Haar vocale kwalitei
ten werden hierin nogal op de proef
gesteld. „Ik ben bang dat mijn stem
overslaat, want ik ben al een paar weken
schor", zei ze, maar het vfel best mee.
Een zeer zomers lied (Jannie Craanen
moet een groot liefhebster zijn van zon
en warmte) ging over het „verlangen
naar verbrande wangen" en leuk-kri
tisch was het lied over de Ster-reclame
met het herhaaldelijk gebrachte refrein
„Zomerperikelen" heet het programma waarmee de revuegroep De
Flierefluiters deze winter de boer op gaat. Op het eerste gehoor klinkt
dat paradoxaal maar de naam slaat op het feit dat in de revue meer
dere malen op de mooie zomer van 1982 wordt teruggeblikt. Tal van
actualiteiten uit deze periode worden belicht, maar ook andere onder
werpen die de gemoederen op Texel hebben beziggehouden in het
afgelopen jaar zijn bronnen van inspiratie geweest.
Voor een deel bestaat de revue echter
ook uit oude successen, maar daarbij is
selectief gewerkt en het kan zeker niet
als een minpunt gelden. In tegendeel,
die oude successen voorzien in een
behoefte. De mensen vragen er na
drukkelijk naar.
Spil
De geestelijke moeder van de revue is
Jannie Craanen-Hemelrijk. Ze heeft alle
teksten geschreven, het merendeel van
de muziek gemaakt en is ook tijdens de
uitvoering de zeer muzikale spil waar
alles om draait. Het enthousiasme
waarmee Jannie Craanen zich telkens
weer op dit werk werpt is bewonde
renswaardig en haar energie lijkt onuit
puttelijk. De jaren beginnen echter voor
haar te tellen. Haar stem gaat achteruit
en ongetwijfeld zal eens het moment
aanbreken dat ze haar vocale steentje
met meer kan bijdragen. Maar het
schrijven regisseren en op de piano en
de accordeon spelen kan nog jaren
doorgaan zodat ze de mensen nog heel
wat plezier zal kunnen bieden.
Premiere
Woensdag werd „Zomerperikelen"
opgevoerd in de recreatiezaal van het
C.E. Gollards Rustoord in Den Burg.
Naast de bewoners van de Gollard
waren er nog wat andere genodigden
want de uitvoering gold als een soort
premiere. Een echte premiere was het
niet want de revue werd enige tijd
gelegen al eens voor publiek opgevoerd
en de groep is zelfs al vier keer op het
vasteland geweest. Die eerdere uitvoe
ringen worden echter als „try outs"
beschouwd en de daarbij opgedane
routine komt nu volop aan de kwaliteit
ten goede. Woensdag bleek dat dui
delijk want de groep maakte een gerou
tineerde indruk en in de voorstelling zat
veel vaart. Opvallend was dat alle
onderdelen werden gezongen.
Kees Stet
De enige niet-muzikale bijdrage werd
geleverd door een mannelijke mede
werker, de heer Daan Bonne (onze
„zondagsdichter") uit De Koog. Hij trad
op als de welbekende Kees Stet uit
lerswoud en na de pauze als de vrouw
van Stet. Wie de bescheiden en nogal
verlegen Bonne kent, zal het nauwelijks
geloven, maar hij maakte er een nage-
De stijlvol geklede Flierefluiters tijdens het openingslied.
Het programmadeel na de pauze werd
geopend door het ouderenkoor (ieder
een blijft „bejaardenkoor" zeggen)
„Zanglust" onder leiding van mevrouw
Ronday. De leeftijd van de leden in
aanmerking nemende werd er goed ge
zongen. Het jongste koorlid is 65, het
oudste 89 en er zijn zeven mensen ouder
dan tachtig. Terecht trots constateerde
de dirigente dat de mensen ook de hoge
tonen nog vrij zuiver „pakten" en dat
het zingen a capella, dus zonder bege
leiding nog prima lukte. Voor het
Ouderenkoor is zingen meer een middel
dan een doel, maar het streven naar een
zekere kwaliteit houdt de spanning en
dus de vreugde erin. Iedere oudere die
wil zingen is welkom in het koor. De
kwaliteit van de stemmen loopt nogal
uiteen. Er moet wel op worden gelet dat
een wat mindere stem niet toevallig vlak
bij een microfoon terecht komt, want
dan ontstaat een ongewenst en ver
warrend overwicht. Het koor bracht vier
bekende lieren: „Mijn Nederland" van
Mangold, „Nu breekt uit alle twijgen"
maar ook het niet zo eenvoudige Wie
gelied van Weber en het Russische
Vesperkoor van Nortnianski.
