Enthousiasme troef
bij oud-leerlingen
Duinkanters: goed spel
met weinig middelen
IlifiSli
Hoekse en Kabeljauwse twisten
Bestemmingsplan
houdt geen rekening
met minder-validen
mmM
VEEL LOL MET „MINNESPEL DER MAAGDEN'
Brief aan gemeenteraad:
fnergierapport bij
bibliotheek
Wad en Land tegen
informatiecentrum
in Sandershuis
Papegaai in
beslag genomen
Evangelisatiefilm
Teveel alcohol
,|.|et enthousiasme waarmee zaterdagavond in De Wielewaal in De Waal werd
cteerd door de leden van de Vereniging van Oud-Leerlingen van de Land-
iwschool maakte ruimschoots het gebrek aan toneelervaring goed. Zes van de
.en spelers stonden namelijk voor het eerst op de planken, maar regisseur Cees
"jjirti heeft de hierbij dreigende problemen goed weten te ondervangen. De voor
uut maakte.
ners kenmerkende opzegtoon kwam bijna niet voor. Teun Huisman en Trees
nmandeur-Witte deden hun ervaring eer aan, terwijl Tiny Zoetelief een goed
|lniespeeld werd het stuk ,,De Hoekse
*FltBbeljauwse twisten" van D.J. Eg-
goor. Dit blijspel steekt wat betreft
lofwaardigheid boven de meeste
nihten uit. Dolle persoonsverwisse-
itser kwamen zelfs in het geheel niet
«tin Wel misleidingen, die in werke-
_j«d ook denkbaar zijn.
het decor was bijzonder veel
cht besteed. De gebruikelijke
mer was vervangen door een
imte, compleet met echte tap.
oorziening waar diverse spelers
van hebben gehad, iets dat
lens in hun rol voorzien was.
Vete
verhaal: Tussen de families Hoek
bbeljauw heerst al ruim een eeuw
vete die is ontstaan over een wat
jukkig geplaatst varkenshok. De
drijven een hotel-café terwijl de
jljauwen nog steeds in het boeren-
jf zitten. Boerin Evertje is degeen
ruzie op gang houdt. Bekrompen
trig als ze is, is het café haar een
n in het oog. Haar dochter is echter
jfd op Pieter Hoek. De twee pro-
Evertje wijs te maken dat Stientje
[wachting is om aldus toestemming
het huwelijk te krijgen. Dat lijkt te
in, maar toevallig ontdekt Evertje
laarheid.
echtgenoot Govert krijgt dan
'ieter zogenaamde durfpillen, die in
lijkheid pepermuntjes zijn. De
stie werkt, Govert neemt thuis de
:jes in handen en alles loopt dus
af.
jssendoor ontstaat nog en roman-
[Het dienstmeisje Boukje en het
erpapkind Wolfgang Amadeus
lependaal, die met moeder Adeline
it hotel logeert, ontdekken eikaars
:eiten.
Plak
ivert Kabeljauw werd gespeeld
Teun Huisman. Zijn spel was van
constant goed niveau, hij wist
al de vriendelijke aard van Govert
naar voren te brengen. Daarbij do
le hij zijn emoties prima, overdrij-
was vreemd aan zijn spel. Dat heeft
met ervaring te maken,
ty Zoetelief stond voor de moeilijke
ve een veel oudere persoon (Ever-
abeljauwl neer te zetten. De enige
die zij had was de vitaliteit van haar
Regelmatig werden mensen uitge-
rd en werd er bijdehand gerea-
J. Tiny had bepaald geen last van
>om, haar spel kon overtuigend
emd worden, ook in de rustige ge
en.
een gegeven moment moest zij
t tussentijds rapport van de brede
(schappelijke discussie, die gehou-
wordt over het energievraagstuk, is
Hoop in de Openbare Bibliotheek.
.tl rapport kost vijf gulden.
haar hart uitstorten over Govert, die
ongezeggelijk is geworden en geniet van
wijntje en trijntje, Zo'n emotioneel ge
sprek spelen is veel moeilijker dan alleen
maar een opgewonden juffrouw. Toch
ging dat ook uitstekend, zodat hier met
recht van een geslaagd debuut gespro
ken mag worden.
Bekakt
Trees Commandeur-Witte die al eer
der op de planken had gestaan, kon zich
volledig uitleven in de rol van de bekakte
hotelgaste Adeline van lependaal. Zij
beelde deze juffrouw op de enige
mogelijke manier uit, namelijk als een
volslagen karikatuur. Als Adeline bij
voorbeeld het café binnenkomt en ze
ontwaart daar Opa Hoek, dan roept ze
uit: ,,0, wat bent u een énig mannetje!"
Dat is bijna cabaret en zo werd het ook
gebracht.
De oppervlakkigheid van Adeline
kreeg op het eind van het stuk een
tragisch kantje. Het begint er al mee
dat Govert, met wie ze een paar keer
aan de rol is geweest, haar in haar af
wezigheid omschrijft als een paard.
Dan vertelt haar zoon dat hij wil
trouwen. Ze gaat gegriefd weg maar
komt weer terug en maakt plannen voor
de huwelijksreis (met zijn drieën!),
ledereen loopt weg en op het laatst
staat te tegen de lucht te praten. Als ze
dat in de gaten heeft valt het doek.
Debutanten
Cor Zijm in de rol van Wolfgang
Amadeus van lependaal en Anton Witte
als Pieter Hoek waren de echte debu
tanten. Goede wil was in ruime mate
voorhanden, evenals enthousiasme. Ze
schoten echter allebei een beetje door.
Cor Zijm moest weliswaar een zacht ei
van de eerste orde uitbeelden, maar zijn
spel was iets te vlak. Bovendien kwam
zijn tekst er wat opzeggerig uit. Als toe
schouwer kreeg je de indruk dat hij zelf
onzeker was, inplaats van Wolfgang.
Door het karakter dat hij uit moest
beelden was dat echter weinig schade
lijk voor de loop van het stuk.
Anton Witte werd juist gekenmerkt
door een overdaad aan uitbundigheid.
Als een jong veulen sprong hij over het
podium heen en weer. Dat was jammer,
want Pieter Hoek moest eigenlijk de
veelbelovende jonge man zijn die zelf
wel uitmaakt met wie hij trouwen gaat.
Nu was het teveel een jongen.
Het is niet uigesloten dat het de
zenuwen waren die Anton Witte parten
speelden en dat zijn spel zonder die
zenuwen goed zou zijn geweest. Leven
digheid was in ieder geval in ruime mate
aanwezig en dat is voor een beginneling
veelbelovend.
Routine
Nelie Beers-Witte speelde de weduwe 1
Trees Hoek. Duidelijk bleek hier de
routine. Zij gaf haar wat oudere, ver
standige personage goed invulling,
maar de accenten werden hier en daar
wat zwaar aangedikt. Op zich uitste
kende gebaren tijdens bijvoorbeeld het
meeluisteren naar wat anderen te ver
tellen hadden, werden door daar wat
onnatuurlijk.
Kees Dros debuteerde als Opa Hoek.
Dat deed hij niet onverdienstelijk, zij het
dat het moelijk was in zijn spel een
hoogbejaarde man te ontdekken. Zijn rol
was duidelijk humoristisch bedoeld en
dat kreeg te weinig nadruk. Het is veel
leuker wanneer een bibberend oud
baasje vertelt dat de voetbaltraining
De families Hoek en Kabeljauw bespreken de aanstaande bruiloft V.l.n.r.: Helle Beers-Witte, Tiny Zoetelief, Teun Huisman, Kees Dros, Anton
Witte en Marion Broekmande Wit.
toch wel wat zwaar wordt dan wanneer
een zeer vitaal persoon dat doet.
Redden
Marion Broekman-de Wit werd gaan
deweg het stuk steeds beter. In het
begin speelde zij wat hakkelend maar na
verloop van tijd kwam zij op dreef. In
een vrij lange monoloog aan het begin
van het derde bedrijf wist zij zelfs op
zeer beheerste wijze een moment dat zij
haar tekst kwijt was te redden. Opmer
kelijk is dat dit keerpunt in haar spel
overeen kwam met het keerpunt in het
leven van Stientje Kabeljauw.
Boukje werd gespeeld door Jeanette
ter Steege-Smit. Een vrij goed debuut.
Haar spel werd gekenmerkt door het
ontbreken van slechts momenten. Haar
acteren was nog niet van uitzonderlijke
kwaliteit. Met name haar ontmoetingen
met Evertje hadden wat meer vuur kun
nen gebruiken. Het stuk zal zaterdag
a.s. worden herhaald in De Lindeboom-
Texel.
Onder tamelijk primitieve omstandigheden heeft de Koger toneel
vereniging ,,De Duinkanters" zaterdagavond het blijspel „Het minne
spel der maagden" opgevoerd. Dat gebeurde in De Buteriggel, want
De Koog is nog steeds het enige dorp dat niet over een behoorlijke
toneelzaal beschikt. Liever dan genoegen te nemen met de weliswaar
ruime maar niet erg gezellige „Kaaps-nol" had men een provisorisch
toneel ingericht in de Buteriggel. Dat was verre van ideaal. De
toneelruimte was feitelijk te klein en ook het publiek moest nogal
inschikken, maar het lukte toch een prima uitvoering te brengen waar
de stampvolle zaal veel genoegen aan beleefde.
Het verhaal gaat over drie vrouwen
die nooit de ware Jacob hebben kunnen
vinden en op hun boerderij ,,De drie
kieften" geen ander mannelijk gezel
schap kennen *dan de oude knecht
Boksen Teun. Het drietal heeft echter
toch stille verlangens en fantasieën en
naarmate de jaren voorbijgaan wordt
dat verlangen er niet minder op. Het is
niet verrassend dat op het eind van het
verhaal blijkt dat op ieder potje een dek
seltje past, maar de schrijver D J.
Eggengoor heeft voor flink wat gekke
verwikkelingen gezorgd voordat het zo
ver is. De belangrijkste verwikkeling
dient zich aan als de drie overgeschoten
dames in contact komen met de grote
wereld, wat het geval is als de actrice
Nella Kornoelje als gevolg van een auto
ongeluk in de boerderij belandt, samen
met haar vriend jonkheer Antoine Hey-
boer en het leven lijkt helemaal mooi te
worden als een oud schilderij in de
boerderij een echte Rubens blijkt te zijn,
genaamd het „Minnespel der maag
den", waarde drie miljoen gulden.
Ondanks de niet zo verrassende gang
van zaken en de zeer lange tijdsduur (De
Duinkanters moesten klokslag acht uur
beginnen om de drie bedrijven op een
redelijk tijdstip achter de rug te hebben)
was het stuk zeer onderhoudend. Dat
was niet alleen te danken aan de schrij
ver die de venwikkelingen erg goed had
gespreid en ook het derde bedrijf (dat bij
soortgelijke andere stukken vaak erg
vervelend is) boeiend had gemaakt,
maar vooral aan de drie vrouwelijke
hoofdrolspelers. Sara Kamp (als We
melden), Janke Daalder (als Remmel-
tienl en Yolanda Daalder (als Peuzeltien)
speelden briljant. Met veel overgave,
uitstekende mimiek, goede rolkennis en
met de overdrijving die een dergelijk
stuk nodig heeft, haalden ze uit de rollen
wat er in zat. De deftige Adriaan Schoo
als boerenkecht Boksen Teun vormde
bij het omstuimige drietal het gewenste
contrast. Hij speelde geroutineerd maar
had een iets te serieuze opvatting van
zijn rol in dit kluchtige stuk.
De heer E. van der Spek uit De Cocksdorp heeft er zich over verbaasd dat in het
bestemmingsplan Den Burg-centrum op geen enkele wijze rekening is gehouden
met minder-validen. Hij vraagt in een brief aan de gemeenteraad of een groot aantal
artikelen van het bestemmingsplan niet zodanig kan worden gewijzigd dat rolstoel
gebruikers en slecht ter been zijnden zich zoveel mogelijk onafhankelijk van hun
medemens kunnen verplaatsen.
(Nico Bonn., wordt de boerderij binnengedragen en op de tafel gelegd. Verder van links naar rechts Adriaan Schoo lals
(Nico Bonne, wozotmdo»™- Doelde, (Rammelden). Sara Kamp (Wemelden) en Yolanda Daalder (Peuzelden).
Slome knecht
Heel wat lol veroorzaakte het spel van
Jan List als de slome bakkersknecht
Kareltje Mansgaren. List maakte er een
schitterende karikatuur van. Zijn ruzie
met de aanvankelijk door hem aanbeden
Remmeltien, was het hoogtepunt van
het stuk Hanny Eshuis, als de belegen
actrice Nella Kornoelje, was precies de
draak, die de schrijver had bedoeld. Ook
hier was een forse overdrijving nodig en
daar mankeerde het dan ook niet aan.
In dit stuk traden twee leden op die met
eerder op de planken van De Duinkan
ters hadden gestaan. Nico Bonne ver
beelde veelbelovend de Jonkheer Hey-
boer (de drie dames zien hem voor
Anton Heyboer en bieden zich dan ook
gaarne aan als zijn drie nieuwe bruidenl.
De wijze waarop de tekst werd gebracht
had nog wat meer geaffecteerd kunnen
zijn, om het contrast met de boeren-
omgeving waarin hij was terecht geko
men nog wat aan te scherpen. De
andere debutant was Nico Ruis als de
radioreporter Harrie de Hopper. Ruis,
als type zeer geschikt, struikelde een
paar keer over zijn woorden waardoor
het „snelle" karakter van deze journalist
geweld werd aangedaan, maar bracht
deze rol overigens tot een redelijk eind.
De regie was in handen van Klaas
Bonne (die man moet het geweldig druk
hebben), souffleuse was Trix Eelman en
Juul Swarthof verzorgde de grime.
Van der Spek noemt in zijn brief 15
artikelen uit het bestemmingsplan die
volgens hem gewijzigd moeten worden
en komt ook met concrete voorbeelden
van wat vastgelegd zou moeten worden
in ieder bestemmingsplan.
Dat alle vaste oversteekpunten en
trottoirs plaatselijk verlaagd worden,
zodat minder validen zich zonder hulp
van anderen kunnen verplaatsen is een
van de voorbeelden die de briefschrijver
noemt. Het mogelijke tegenargument
dat door deze verlaging van stoepen
meer fietsers op de trottoirs zullen gaan
rijden, noemt Van der Spek „niet gel
dig."
„Het mogelijk tekort schieten op
opvoeding, sociale en politiecontrole
mag zeker niet ten laste van één
bevolkingsgroep komen", aldus de
briefschrijver. Alle voor het publiek toe
gankelijke plaatsen, zoals winkelruim
ten, horecagelegenheden, overheidsge
bouwen en gemeenschapsvoorzienin
gen moeten volgens Van der Spek via
de „normale weg" ook voor rolstoel
gebruikers toegankelijk zijn.
Schande
Hij noemt het in zijn brief een schande
dat rolstoelgebruikers het raadhuis aan
de achterzijde moeten betreden omdat
alleen daar een invalidenlift is. Van der
Spek zegt dat iedereen schande zou
spreken als voor dergelijke gebouwen
een bord zou staan met de tekst:
Verboden toegang voor invaliden.
„Maar het feitelijk met toegankelijk
maken is net zo erg." De Cocksdorper is
niet van mening dat èlles moet worden
aangepast, omdat dit in de praktijk
gewoon niet mogelijk is. Als uitzonde-
De Stichting Wad en Land zal „alles
in het werk stellen" om te voorkomen
dat in het Sandershuus op de Hogeberg
een informatiecentrum wordt ingericht
door Staatsbosbeheer. Zoals wij al
eerder in deze krant berichtte, heeft
SBB plannen voor een dergelijk centrum
en is een bouwvergunning aange
vraagd. Het college heeft inmiddels te
kennen gegeven de noodzaak van een
informatiecentrum naast het NRC en
andere musea niet direct in te zien en
heeft gevraagd om opheldering inzake
de bedoelingen van Staatsbosbeheer.
Dieter Stoll uit Eierland schrijft na
mens de Stichting Wad en Land aan de
gemeenteraad dat in de structuursche
ma's Natuur- en Landschapsbehoud en
Openluchtrecreatie „herhaaldelijk over
het stichten van een informatiecentrum
in de relatienotagebieden of in het na
tionaal landschap gesproken wordt."
Het feit dat een meerderheid van de
raad op 21 december deze nota's heeft
afgewezen is voor de stichting reden te
veronderstellen dat de gemeenteraad
dan ook niet akkoord kan gaan met een
informatiecentrum. „Er is geen enkele
reden om medewerking te verlenen",
aldus Stoll. Het college heeft de raad
voorgesteld de brief voor kennisgeving
aan te nemen.
ring noemt hij monumentale gebouwen,
daterend uit een periode dat er bijvoor
beeld nog geen rolstoelen waren," Als
het aanzicht van deze gebouwen door
een invaliden-opgang ingrijpend qewii-
zigd zou moeten worden dan prefereert
de briefschrijver „bij uitzondering" een
ingang aan de achterkant. Van der Spek
vraagt de gemeenteraad of men in het
bestemmingsplan Den Burg en in de
toekomst met een en ander rekening
wil houden, waarbij hij zijn teleurstelling
uitspreekt over het feit dat voor veer
boten geen bouwvergunning nodig is
(zodat ook daar van gemeentewege
voorzieningen voor invaliden afge
dwongen hadden kunnen worden). Het
college wil de brief na het inwinnen van
ambtelijk advies beantwoorden.
De politie moest zaterdag een
grote „Ara" papegaai in beslag
nemen. Het dier behoort tot de zeld
zame bedreigde uitheemse diersoor
ten en de eigenaar, een inwoner van
De Koog, kon geen invoerpapieren
overleggen.
De papegaai was gekocht in het
oosten des lands en de eigenaar had
het ministerie van Landbouw en Visserij
ingeschakeld om de vereiste papieren
te verkrijgen. Toen ambtenaren van
het ministerie arriveerden, bleek het
dier illegaal te zijn verkocht en werd
tegen de eigenaar proces verbaal opge
maakt. Ook de verkoper van de ara,
krijgt een proces verbaal. Dergelijke
dieren mogen niet meer worden inge
voerd.
In „De Hollebol" aan de Burgwal te
Den Burg zal vrijdagavond a.s, om 19.45
uur de film „Time to run" worden ver
toond. Onderwerp van deze film is de
generatiekloof. Wat doe je als vader als
je zoon alles wat je vertegenwoordigd
verwerpt en wat moet de zoon als blijkt
dat zijn vader meer interesse heeft voor
zijn werk dan voor zijn zoon? En wat doe
je als moeder om beide partijen te ver
zoenen en hoe kan een nieuw begin
worden gemaakt? De film probeert op
deze vragen een antwoord te geven op
een boeiende wijze. Getracht is in deze
film (die is uitgebracht door de Stichting
„Woord en Beeld" te Haarlem) de situ
atie herkenbaar te maken voor velen. De
toegang is vrij en er wordt gratis koffie
geschonken.
Een 22-jarige Texelaar werd zater
dagnacht een rijverbod van acht uur
opgelegd. Na het afnemen van twee
blaas proeven bleek een bloedproef
niet nodig.
Dat was wel het geval bij een 18-
jarige Texelaar die zaterdagnacht in de
Waalderstraat werd aangehouden. Hij
bestuurde een auto en moest na twee
blaasproeven een bloedproef onder
gaan. De politie maakte proces ver
baal op en de bestuurder moest zijn
auto acht uur laten staan.
"SDAG 1 FEBRUAR11983
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
