Minnespel" voor ouderen
was groot succes
Amateurtje moest alle
zeilen bijzetten
VAN HET
RAADHUIS
Klucht kwam traag op gang
Martin Tromp,
diedoejekado
Mededelingen van B. en ff.
Hinderwet
I-l
ij het verlenen van de vergunningen
loor het stellen van voorschriften
moet gekomen aan bezwaren van
ar, schade of hinder. De vergun-
en liggen op het gemeentehuis,
ier 209, ter inzage van 4 maart tot 6
jl 1983. De tijdstippen, waarop inza-
erkregen kan worden zijn op werk-
|en van 9.00 tot 12.00 uur en van
tot 16.00 uur en op maandagavon-
van 19.30 tot 22.30 uur.
Bevorderd
Bouwvergunningen
Brommer gestolen
uren, minuten, sec
chronograaf 1/100 sec
-:< alarm
batten) 2 jaar
calculator"^
F chrono alarm
[Jc<glng Instelling
jbatory ijaar
[WjaG 1 MAART 1983
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Toneelvereniging 't Amateurtje is er zaterdagavond in dorpshuis De Wiele
waal maar nét in geslaagd een wat flauwe komedie om te zetten in een
avondje plezierig toneel. Om dat te bereiken moest een doorgewinterde
tonelist als Kees Zoetelief alle registers open trekken en was ook Tjits
Luiken zich bewust van het feit dat schrijver Eggengoor maar een mager
verhaaltje had afgeleverd dat zonder overdrijving van de amateurs gedoemd
was een misser van de eerste orde te worden. „Zo'n heerlijk huisje buiten"
werd dankzij de inspanningen van 't Amateurtje geen misser al deed het
eerste bedrijf het ergste vrezen.
Op zich was de klucht ,,Zo'n heerlijk
huisje buiten" van D. J, Eggengoor
best grappig, maar wat ontbrak was
vaart en spanning. Herhaaldelijk
werden ellenlange gesprekken gevoerd,
die met de loop van het verhaal niets
van doen hadden Dergelijke langdurige
tijdvullingen zorgden helaas ook maar
een enkele keer voor scherpe lolbroeke
rij.
De eerste inzinking kwam toen een
discussie van een boerenechtpaar let
terlijk was ontleend aan cabaratier Paul
van Vliet. Plagiaat dus. Al zijn grappen
(inclusief het rammelen met de melk
bussen en de airwick strontsprayl pas
seerden de revue. In het derde en
laatste bedrijf kregen de spelers en
speelsters pas kans zich uit te leven in
enkele aktiesscènes, iets waar het
publiek tot vlak voor de pauze op had
moeten wachten.
Zo'n heerlijk huisje buiten handelt
over een tandarts en zijn vrouw, die
jat de grappen soms vrij grof waren
dat de humor regelmatig tegen de
ns van onderbroekenlol aanzat kon
nand van de 180 bejaarden in dorps-
't Skiltje donderdagmiddag iets
len. Er werd geschaterd om het
mespel der maagden", opgevoerd
de vereniging Voor Ouderen Door
•ren, en menige persoonlijke to-
irestatie werd beloond met een
intijds applaus. Dat was terecht,
j de prestaties van alle tonelisten
in goed, soms zelfs uitstekend. De
•venheid en het tempo waarmee de
jedrijven werden gebracht zorgden
Ie voor de lachsalvo's die continu
leken te gaan en de mindere
>en naar de achtergrond verdron-
De lach werd nog aangewakkerd
p 1 maart 1983 is vergunning inge-
ge de Hinderwet verleend aan:
E de heer W. J. Bakker voor een
Igbrug een monstername-appa-
voor suikerbieten (Rüpro) aan de
iwaalderweg te Texel (kadastraal
nd onder sectie N, nummer 775
|ot 6 april 1983 kan tegen de vergun-
en beroep ingesteld worden. Be
is mogelijk voor de aanvragers, de
|iseurs en degenen, die tijdig bezwaar
n de aanvragen om vergunning
iben aangetekend. Tevens is beroep
lelijk voor enige andere belangheb-
ide, die aantoont, dat hij redelijker-
niet in staat is geweest eerder
aren in te brengen. Het beroeps-
irift moet worden gericht aan Hare
jesteit de Koningin en worden gezon-
-er aan de afdeling voor de geschillen
li bestuur van de Raad van State,
cktbus 20019, 2500 EA 's-Gravenhage.
•Ike vergunning wordt in principe na
•op van de beroepstermijn van
ht. Degenen, die beroep instellen,
men echter overeenkomstig artikel
van de Wet op de Raad van State
verzoek doen tot schorsing van de
iunning of het treffen van een
rlopige voorziening. Dit verzoek
:t voor 6 april 1983 worden gericht
de voorzitter van de afdeling voor
geschillen van bestuur van de Raad
State, Postbus 20019, 2500 EA
ravenhage. De vergunning wordt
met van kracht, voordat op het
zoek is beslist.
Nadere informatie is te verkrijgen bij
afdeling algemene zaken van de
neentesecretarie (telefoon (02220)
H, toestel 145).
door de overdrijving van spelers en
speelsters die van de personages leuke
karikaturen maakten.
„Het minnespel der maagden" werd
opgevoerd op de feestmiddag van de
regio Texel van de Algemene Neder
landse Bond van Ouderen (ANBO).
Ongetwijfeld zullen er bestuursleden zijn
geweest die tijdens het stuk hebben
gedacht: „Kan dit allemaal wel?". De
ANBO is per slot van rekening een
vakbond voor alle gezindten en moet in
haar 'bedrijfsvoering' met allerlei menin
gen en achtergronden van leden reke
ning houden. Blijkens het lange applaus
van het zeer gemêleerde publiek na
afloop van het stuk kon het allemaal
best. Men verkoos deze humor boven
vraagtekens over de forse opmerkingen
die over erotiek, liefde, doodgaan en
religie werden gemaakt.
„Het minnespel der maagden" is een
klucht en wie het stuk zo opvat kan in
feite ook niet anders dan smakelijk
lachen.
Ingekort
Deze komedie van D. J. Eggengoor is
vier weken geleden nog door „De Duin-
kanters" opgevoerd maar had nu door
ingrijpen van regisseur en souffleur
Gombert Witvliet een fikse verbetering
ondergaan. Witvliet had een groot
gedeelte van het stuk herschreven en
ingekort en zelfs één rol helemaal
geschrapt. Daardoor zat er meer vaart in
het 'minnespel' en was de langdragig-
heid tot een minimum teruggebracht.
Witvliet gaf zo al blijk van een modern
regisseur te zijn en had werkelijk een
niet alledaagse klucht afgeleverd als hij
het laatste zeer korte derde bedrijf,
waarin iedereen een partner voor het
leven vindt, ook had geschrapt. Het
einde van het tweede bedrijf was in
klucht-termen namelijk een prachtige
climax en het is een wat oubollige
traditie in de toneelschrijverij om altijd
met allerlei kunstgrepen weer tot een
happy end te komen. Een 'open' einde is
vaak spannender en had in dit geval best
gekund.
Hartstocht
Het vehaal van de maagden mag
langzamerhand bekend zijn. Drie vrou
wen brandend van hartstocht hebben
nooit een man gevonden en kwijnen als
oude vrijsters weg op de boerderij „De
drie kieften". De knecht Boksen Teun is
de enige man in het gezelschap van de
drie zusters, die in contact komen met
een andere wereld als door een auto
ongeluk een antiquair en een actrice ten
tonele verschijnen. De antiquair die ook
nog jonkheer is, ontdekt in de boerderij
een schilderij van Rubens en verkoop
het op een veiling voor 3 miljoen, zodat
de dames in één keer hun schaapjes op
het droge hebben. De jonkheer Antoine
Heyboer wordt later verward met de
bekende schilder Anton Heyboer die
samenleeft met drie (en soms vijf)
vrouwen. De boerenzusters presenteren
zich dan als drie nieuwe bruiden van
Antoine. De antiquair begrijpt er niets
van en vlucht in de armen van zijn
actrice, waarna alles in het derde bedrijf
weer op zijn pootjes terecht komt.
Doorgewinterd
Donderdagmiddag werd wel weer
duidelijk dat de toneelgroep grotendeels
uit niet-ouderen bestaat maar dat mocht
de pret niet drukken. Het was voor een
groot deel een doorgewinterd gezel
schap en zonder uitzondering was ieder-
(Vachtmeester eerste klasse H. Zeil-
i van de Rijkspolitie Texel is per 1
art bevorderd tot opperwachtmees-
Tevens is hij benoemd tot com-
ndant van het rayon Oudeschild,
artoe ook Oosterend en Den Hoorn
ïoren.
IMeisjeshorloge vanaf f39,50
Zie verder onze etalagesticker.
Weverstraat 34, tel. (02220) 2912
„Naakt of niet naakt" was de vraag zaterdagavond bij 't Amateurtje. Kees Zoetelief flinksals boer Obbink kwam niet verder dan het ondergoed
ondanks een artistiek verzoek van Mary Ferguson gespeeld door Karin Nauta (midden). Tjits Luiken rechtsvond als Zwaantje Obbink deze
vertoning al vee! te gewaagd.
een goed op dreef. Jannie Craanen-
Hemelrijk speelde de oudste en meest
chagrijnige zuster Wemeltien Schepers
die nors, bits en met een grote mond en
grove opmerkingen de wind eronder
hield. Deze houding kwam voort uit een
oude liefde die nooit was beantwoord
maar toen dit door haarzelf werd uitge
legd was ze minder overtuigend. Teveel
hinkend op twee karikaturen verliep de
bekentenis te gladjes. Voor de rest valt
er op de rol van Jannie Craanen niets
aan te merken.
Eten
Ferdinand Roeper was werkelijk
prachtig als de boerenknecht Boksen
Teun. Vooral de scene waarin Roeper
met de drie zusters van de avondmaal
tijd genoot, was zeer overtuigend. Eten
en spreken wisselden elkaar niet af zoals
veel amateurspelers dit doen om een
hoestbui te voorkomen. Roeper at ge
haast en sprak gehaast en dat leverde
natuurlijk toneelspel op. Willem Kikkert
was als bakkersknecht Kareltje verliefd
op Remmeltien en bijna volkomen
idioot. Met een 'Van Duin' mimiek, een
bijzonder knullige prestatie en houding
hoefde hij helemaal niets te zeggen om
de lachers op zijn hand te krijgen. Het
mooiste was een ruziescene tussen
Kikkert en Wemeltien (in werkelijkheid
dus zijn vrouw) die klonk als een klok,
en waarin Kareltje toch volkomen 'maf'
bleef.
Ook Elly Heerschap-Verstegen wist als
de actrice Nella van overdrijven. Een
actrice zoals Elly Heerschap haar weer
gaf zou in werkelijkheid nergens een rol
krijgen. Alle karaktertrekken van derge
lijke sterren zoals aandikken, overdrij
ven, zeuren en meer van dit moois
waren door haar verwerkt in één type en
dat had een uitstekende uitwerking op
de zaal. Vooral in het gedeelte waarin ze
dronken terugblikt op haar mislukte
carrière was ze op haar best.
Stabiel
Een stabiele factor in alle overdrijving
en kolder was de antiquair Antoine
Heyboer. Deze werd gespeeld door Cor
van de Kerkhof en hij deed dat naar
behoren. Vooral zijn timing was goed en
hij wist zich steeds zo te bewegen dat
het publiek hem waar nodig bleef volgen
en niet werd afgeleid door anderen.
De grime werd verzorgd door Gerda
Grabowski-Lap en de algehele leiding
was in handen van Piet Haker. Helaas
moest souffleur Gombert Witvliet regel
matig in actie komen.
In de afgelopen maand verleende B.
en W. aan de volgende personen en
instellingen een bouwvergunning.
De heer A. van Hardeveld, Schans-
weg 4, Den Burg, voor het gedeeltelijk
veranderen van een woonhuis aan de
Langeveldstraat 63 te De Cocksdorp; de
heer H. J. van Boven, Barendszstraat 37
- 39, Oudeschild, voor het vernieuwen
van een bijkeuken en een schuur aan de
Barendszstraat 37 - 39 te Oudeschild; C.
J. Vinke, Witte Kruislaan 28, Den Burg,
voor het vernieuwen van een voorgevel
en vergroten van een woonkamer aan
Witte Kruislaan 28 te Den Burg; K.
Prins, Vloedlijn 20, Den Burg, voor het
degeeltelijk vergroten van een woonka
mer aan de Vloedlijn 20 te Den Burg; P.
G. Kuip, Waalderstraat 72, Den Burg,
voor het plaatsen van een garage aan de
Waalderstraat 72, Den Burg; J. Velt-
kamp, Kogerstraat 17, Den Burg, voor
het veranderen van een bovenetage aan
Kogerstraat 17, Den Burg; W. Bakker,
Hoornderweg 36, Den Hoorn, voor het
gedeeltelijk veranderen van een woon
huis aan de Gasthuisstraat te Den Burg;
J. Groeskamp, Klif 21, Den Hoorn, voor
het plaatsen van dakramen in een
garage en roeden in ramen aan Klif 21 te
Den Hoorn.
In de nacht van zaterdag op zondag
werd een bromfiets (zilvergrijze Puch
Maxi) gestolen, die afgesloten bij de
Gereformeerde kerk in Den Burg was
achtergelaten. De brommer was eigen
dom van iemand uit Oosterend.
Donderdag verdween een Batavus
damesfiets. Deze werd weggehaald bij
de woning van de eigenaresse in de
Kaapstraat in De Koog.
elkaar heen te presenteren. Dat kan
niet gezegd worden van tandarts Taze-
laar, een rol van Hein Tjepkema. Hij
kon een glimlach soms niet onderdruk
ken en dat gaf meteen het effect van
er niet bij willen horen. Voor de rest
bracht Tjepkema zijn rol als de wat
gedweeë rustige tandarts naar behoren
al mocht zijn agressie best wat feller.
Ervaringen
Lida Vlaming speelde Ina, de vrouw
van de tandarts, die zaterdagavond
door ervaringen rijker, liet zien niet
meer zoveel moeite met toneelzenuwen
te hebben. Ze was goed verstaanbaar,
tekst en intonatie hadden meestal een
juiste timing en de rol waar ze in was
gestapt, paste goed.
Ook Ria van Egmond groeit met elke
uitvoering. Het verlegen en wat onbe
houwen spel van enkele jaren geleden
is omgezet in ongedwongen acteren.
Als het kordate dienstmeisje Dientje
was ze in haar element.
Karin Nauta was de kunstschilderes
Mary Ferguson. Dweepziek en wispel
turig was haar rol en dat kwam er
goed uit, als had iets meer rust in
spreektempo wel gemogen. Karin had
van deze rol geen regelrechte karika
tuur gemaakt en gepoogd er nog een
werkelijke persoonlijkheid in te brengen,
wat helaas maar ten dele lukte door de
soms onmogelijke zinnen die ze moest
uitspreken. Anneke van Lenten speelde
de dochter van Mary Ferguson, Toma-
sina en deed dat naar behoren.
Dubbelrol
Jo Zoetelief had een kleine rol als
de man van Mary Ferguson die een
duel aangaat met Klaas Obbink. De rol-
kennis van Zoetelief was niet zo best,
maar voor de rest was hij overtuigend.
Een beetje meer overdrijving had ge
mogen.
Nico van Egmond maakte in een
dubbelrol zijn debuut op de planken en
dat was bepaald geen geringe opgave.
Hij speelde een verlegen én een brutale
zoon van boer Obbink. Hendrik Jan en
Jan Hendrik, en vooral in het verlegen
personage (wat vrouwen betreft), leek
het of Van Egmond al jaren dergelijke
types speelt. Als brutale versierder was
hij wat minder overtuigend, maar het
valt ook niet mee om met tussenpozen
van enkele minuten zo ingrijpend te
moeten overschakelen.
Regisseur Wil Sweere leverde zater
dagavond een aardige produktie af,
waarbij ook het decor een pluim ver
dient. Enige dissonant was het feit, dat
Kees Zoetelief bij het pistoolduel met
een jachtgeweer het podium onveilig
maakte. Souffleuse Dien Plaatsman
had het behoorlijk druk en datzelfde
gold voor Karin Nauta, die ook de grime
verzorgde. Zij werd geassisteerd door
Ank Plaatsman.
ïeilstra volgt als zodanig opper-
chtmeester W. v.d Berg op die de
iep inmiddels heeft verlaten.
3e heer Zeilstra is sinds 1973 op
«el werkzaam. Hij kwam destijds van
verkeersgroep Alkmaar.
Datzelfde kan worden gezegd van
Maartje Kikkert-Kuijper die de rol van
Remmeltien Schepers voor het voetlicht
bracht. Een beetje dromerige en slome
(zeg maar truttig) vrouw, die vooral
door haar houding en mimiek een
„verliefde geit", zoals Wemeltien haar
noemde, neerzette. Rustiger was Peu
zelden Schepers, de derde en jongste
zuster, gespeeld door Marie van der
Meer-Rijk. Ze bracht haar rol natuurlijk
en was vooral in actiescènes, zoals het
spalken van een been, overtuigend.
Antoine Heyboer wordt op een ladder „De drie Kieften" binnengedragen na een auto-ongeluk, v.i.n.r. Ferdinand Roeper, Jannie Craanen,
Maartje Kikkert Op de brancard Cor van de Kerkhof, Marie van der Meer en Elly Heerschap.
een boerderijtje op het platteland
hebben gekocht om de stadse drukte te
ontvluchten. Ze krijgen niet alleen
bezoek van de buren, een boerenecht
paar, maar ook van een schilderes uit
de stad, die „in principe" alleen naakte
mannen schildert.
De verwikkelingen menen een aan
vang als de buurman, boer Klaas
Obbink, als model gaat fungeren voor
deze kunstuiting en zijn vrouw en de
man van de schilderes daar een stokje
voor proberen te steken. Dat resul
teert is een pistool-duel tussen boer
Obbink en de man van de schilderes.
Een gevecht dat met behulp van
tomatenketchup binnen de perken
wordt gehouden. Dan is het echtpaar
Obbink weer gelukkig en mag de kunst
zinnige vrouw uit de stad haar man ook
weer in de armen sluiten Natuurlijk
heeft de jeugd op de planken ook niet
stilgezeten en staan en na twee uur
twee bruiloften op stapel.
Improviseren
Kees Zoetelief was zich blijkens zijn
enthousiaste spel zeer bewust van het
feit dat hij er hard tegenaan moest om
de nodige lol in het stuk te brengen.
Zoetelief improviseerde meer dan dat
hij speelde en wist alleen al met zijn
„bekkentrekkerij" de zaal plat te
krijgen. Zoetelief is een van de weinige
acteurs op Texel die weet dat men bij
dergelijk pretentieloos amusement
negen van de tien toneelregels aan de
laars mag lappen en dat zelfs het aan
het lachen brengen van de tegenspelers
leuk is. Wat men echter nooit moet
vergeten is het timen van grappen en
daar was Tjits Luiken zich goed van
bewust.
In de haar op het lijf geschreven rol
van Zwaantje Obbink, vittend op haar
man en achterdochtig jegens haar om
geving, was ze zeer op dreef, maar ook
de spijt als blijkt dat haar man een
pistool-duel niet uit de weg gaat, werd
door haar overtuigend gebracht. Wel is
het bij de stukken van Eggengoor altijd
moeilijk om werkelijk serieus te zijn.
Tjits Luiken moest spijt hebben van
haar handelen tegenover haar man en
sprak daarbij o.a. de tekst uit: „Klaas is
toch zo'n goeierd. Hij heeft ooit eens
een vrouw met een kind laten zitten....
Ja in de bus dan".
Dan is het inleven van enige spijt
moeilijk maar Tjits Luiken had genoeg
toneelervaring om zonder een spier te
vertrekken de kolder en de ernst door
