exe/pop '83 enkele
anva/len van uitersten
,,The good, the bad and the ugly"
Open dag Windsurfclub
André Brouwer snelste bij
crossloop Den Hoorn
Cï
00
O)
c
co
O
O
Postduiven
VVV telefoon
De Cocksdorp
Waddenruiters in
kringconcours
en Gina Langeveld
dag 12 JULM983
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
'an in
ën dee
•veld
trijden
Terwijl de Verenigde Staten worden
verscheurd door de burgeroorlog zijn
drie gevaarlijke desperado's op zoek naar
een verdwenen schat, groot 200,000
dollar. Het zijn de mysterieuze vreemde
ling Joe (the good, Clint Eastwood), de
Mexicaanse boef Tudo (Eli Wallach) en
de sadistische killer Satenza (Lee van
Cleef). Zij staan volledig onverschillig te
genover het conflict dat het Amerikaan
se volk verdeelt en hoewel zij toch ook
met hun pistolen hun brood verdienen,
zijn zij geen van drieën van plan zich met
de oorlog te bemoeien, Joe, bijgenaamd
Blondie, en Tudo zijn reeds enige tijd
partners bij een even gevaarlijk als mor
bide spelletje: Tudo die door alle sherrifs
van het zuidwesten wordt gezocht voor
een lange reeks misdaden heeft een prijs
op zijn hoofd. Hij laat zich door Blondie
uitleveren, die de geldprijs ontvangt. Tu
do wordt meestal kort daarna opgehan
gen. Op het moment dat de executie
plaats heeft, schiet Blondie dan het
touw door zodat zij het spel in een ander
plaatsje kunnen herhalen.
Satenza inmiddels is al wekenlang op
zoek naar een verborgen geldkist die
200.000 aan gouden munten bevat. Hij
heeft reeds een doodsbange Mexicaan
se peon onder bedreiging de weten
schap ontfutseld dat de man die weet
waar de geldkist is begraven, een zekere
Bill Carson, zojuist dienst heeft geno
men in het confederatieleger in Santa
Fe. Door een toeval ontmoeten Tudo en
Blondie deze man die hem juist voor hij
sterft vertelt waar de schat begraven is.
Het beroerde is alleen dat hij aan Tudo
vertelt in welk dorp en aan Blondie op
welke plaats. Dit is Blondie's redding,
want Tudo was reeds lang het spelletje
beu en stond op het punt zich van zijn
partner te ontdoen De twee goudbe-
luste desperado's verkleden zich daarop
in confederatie-uniformen en worden
dan per ongeluk gevangen genomen
door een afdeling Union soldaten, ,,The
good, the bad and the ugly" is een film
van Sergio Leone met muziek van Ennio
Morricone. Te zien als woensdag
western, aanvang 20.00 uur.
De Windsurfclub Texel organiseert
zondag 17 juli een open dag op het
strandje bij Dijkmanshuizen aan de
Waddenzee.
Het programma luidt:
11.30 uur: Plankpeddelwedstrijd voor de
jeugd tot 12 jaar met door de Texelse
middenstand beschikbaar gestelde
prijzen.
12.30 uur: Geïnteresseerden krijgen ge
legenheid zelf met het plankzeilen kennis
te maken.
14.30 uur: demonstratie.
Van 11.00 tot 17.00 uur is iedereen
welkom op het strand. De toegang en al
le evenementen zijn gratis.
De tweede ZDH-crossloop trok afge
lopen vrijdag slechts het geringe aantal
deelnemers van 47. De gelopen tijden
waren echter beduidend sneller dan bij
de eerste, ondanks een slechter te belo
pen strand en een „zwaardere"
atmosfeer. De uitslagen waren als volgt
8 km, tot 35 jaar: 1. André Brouwer,
Oosterend 30.52; 2. Theo Franchimon,
Den Hoorn 31.27; 3. Cees Timmer,
Oosterend 31.48.
8 km, 35 jaar en ouder: W. Timmer,
Oosterend 34.04; 2. Daan Welboren,
Den Hoorn 34.12; 3. Ad Kemps, Volkel
35.27.
4 km, vrouwen: 1. Elke Schnieders,
Duitsland 17.33; 2. Nel Bruining, Den
Hoorn 19.48; 3. Cobie Bakelaar, Den
Burg 19.52.
4 km. jongens t/m 13 jaar: I.Carsten
Bohn, Duitsland 16.24; 2. Jef Schuur,
Den Burg 18.05; 3. Norbert Eelman, Den
Burg 18.12.
Voor elke categorie wordt een klasse
ment bijgehouden, waarin een ieder
wordt opgenomen die vijf keer of meer
meeloopt (de snelste vijf tijden tellen).
Er zijn nog zes crosslopen te gaan, dus
de strijd ligt nog geheel open. De klasse
menten liggen steeds bij de inschrijving
ter inzage. Vrijdag wordt de derde
crossloop gehouden. De start is om
19.30 uur precies op het ZDH-terrein in
Den Hoorn, waar u zich vanaf 18.45 uur
kunt inschrijven.
tvierde gratis Texelpop festival dat vrijdagmiddag en -avond in de We-
jin in Den Burg werd gehouden, mag wederom geslaagd worden ge-
nd. Meer nog dan de voorgaande jaren kenmerkte de presentatie van
se popgroepen zich door technische perfectie maar het was jammer
iet alle bands wat enthousiaster in de slag gingen. De hitte 's middags
s zwoelheid 's avonds hielden de vonk die moest overspringen op het
ek een beetje tegen, een handicap die niet alleen aan de musici maar
san de toeschouwers toegeschreven kan worden. Een duidelijke uitzon-
g daarop vormde The Age die van ons het predikaat „meest originele
ilse groep" mag dragen, aangevuld met benamingen technisch uitste
en swingend als een trein.
organisatoren Ben Haak, Ben Bak-
lob Terpstra, Liz Gedekink en Mar-
jgel haalden vrijdag een geluids- en
nstallatie naar de Wezentuin waar
nepen en het publiek tevreden mee
en zijn. De afstelling was door-
goed en in het zachtgele licht wa
le muzikanten ook tegen midder-
goed te volgen. Voor de rest klop-
organisatie als een bus. Het pu-
hoefde niet lang te wachten op een
nde groep. Dat het programma
uitliep is in dit geval een verdienste
Ie groepen die soms van de organi-
de ruimte kregen langer te spelen,
iwendige mens kon versterkt wor-
met allerlei lekkernijen en de ver
van koele dranken vormde een be-
ijke trekpleister. Mede door het
ie weer werd er veel vocht gecon-
en daardoor is de organisatie
lit jaar weer uit de kosten. Er blijft
nog geld over dat volgend jaar
esteerd kan worden in een nieuw
Edje
inden vorig jaar slechts vijf groe-
n de muzieknis, vrijdag werd het
ele aantal gehaald. De rockgroep
Ramblin Man" moest op het
e moment afhaken en dat was jam-
vant deze jonge band brengt zwe-
rock en roll die dit jaar node werd
it.
lop ging om vier uur voor enkele
erden toeschouwers van start met
oep „Ongehoord". Het manco van
«ts afbijten is bij popmuziek vaak
Ie geluidmix nog in balans moet
gebracht, iets waar „Onge-
ook mee te maken kreeg. Het
lield de enthousiaste groep er ech-
et van lustig te spelen. Een ander
was dat de eigen bassist vlak
iet optreden was opgestapt. Inval-
ilco Witte had in enkele uren het re-
ingestudeerd eh zorgde ervoor
Ongehoord" toch kon optreden,
groep zingt in eigen taal en uit de
en (die door de apparatuur slecht
te verstaan) bleek wel dat men
ik bewust in de weer is. Het „Ik
ran jou en blijf je trouw" was inge
ruild voor liedjes over de VVD-voorman
(„Getver Edje"), het roken van bananen
(„Mellow Yellow") en ook het land
schapspark kwam ter sprake vanuit het
gezichtspunt van de agrariër: „Land
schapspark dat doen we niet." Een
standpunt dat door tekstschrijver Henk
Vroom werd bekritiseerd. Laatstge
noemde schrijft alle teksten en het feit
dat Edwin Pauptit de dwarsfluit hanteert
binnen de traditionele bezetting geeft
„Ongehoord" iets vrolijks. De zang van
Mirjam Zegers paste goed in deze
context.
Wilhelmus
Van een heel ander kaliber en meer
behorend tot aanvallen van uitersten
was de performance van de groep
R.G.P. (Russian Gas Pipe). De muziek
werd door de toeschouwers omschreven
als punk en hoewel de musici er zo uitza
gen ging R.G.P. een dimensie verder. Er
zat veel humor in de show en sommige
onderdelen waren duidelijk bedoeld om
de toeschouwer te shockeren. Dat veel
winkelende ouderen in het centrum van
Den Burg afkwamen op het ge
schreeuw, maar vooral op het spelen van
het Wilhelmus op een casio (mini pro
grammeerbare synthesizer) kan aange
ven dat men in deze opzet slaagde.
Het eerste nummer na het Wilhelmus
was „Vieze katholieken", gevolgd door
„Blitskrieg Bop" van de Ramones. De
band, bestaande uit Gijs Keijzer (drums),
Ricardo van den Berg (bas), Perry Bak
ker (zang), Jeroen Blanken en Eric van
Hoof (special effects) maakte in dit gen
re de gewenste inhoud. Dat was ook het
geval met het nummer „Voetbalknieën"
waarin dit woord in alle mogelijke toon
aarden werd herhaald. Aan het einde
van het optreden kwam de echte punk
geest weer boven want de heren musici
gooiden enkele emmers water in het pu
bliek, een act die door degenen die
droog bleven zeer werd.gewaardeerd.
Blues
De gelegenheidsformatie Blues Train
bracht het festival in een zestiger jaren
sfeertje. Men trad voor het eerst samen
op en dat in aanmerking nemende wa
ren de verschillende leden goed op el
kaar ingespeeld. De sfeer werd voor een
belangrijk deel bepaald door de swin
gende sax en zang van „veteraan" Theo
van den Berg, de stuwende (maar te
zachte) bas van Rob Vink en de ritme-
trein van Gijs Keijzer.
De groep die het eerst een toegift in
de wacht mocht slepen was Scrap
Heap. In tegenstelling tot de Blues Train
speelde men voornamelijk eigen num
mers waarin „Party" en „Doubt about
love" opvielen als zeer dansbaar. De wit
te boordenwerkers kregen ervan langs in
„White collar workers" en nieuw van dit
kwartet was „Change", dat aangaf dat
de groep wat betreft het schrijven van ei
gen nummers steeds meer souplesse
krijgt.
De stem van zangeres Marijke Brucher is
bijzonder te noemen en komt ook tot
zijn recht in nummers van The Police en
U2. Grappig was de snelle, en opzettelijk
valse versie van het Beatles succes
„Yesterday" en duidelijk werd dat de
jonge musici Wilco Witte, Maurice Mari-
nus en Chris Blanken steeds beter op el
kaar ingespeeld raken.
Gas terug
Na het electrische geweld mochten
Jaap Dros en Mark Fonds aan het begin
van de avond akoustisch voor gas terug
zorgen en dat was een uitstekende keu
ze. Men kon even op adem komen en
Het schrijf- en zangtalent van Dros aan
gevuld met prachtig gitaarspel van
Fonds behoeven eigenlijk geen krans.
Nog in de startblokken maar gemoti
veerd was de groep Autoi Esmen (grieks
voor „wij zijn onszelf") voornamelijk
bestaande uit Oosterenders die in het ei
gen dorp eerder onder de naam Bottle
neck" optraden. Uitgezonderd één ei
gen compositie speelde men werk van
anderen en daarbij had men een voorlief
de voor oude klassiekers van Jethro Tuil,
Deep Purple en Gruppo Sportivo. „Child
in time" kreeg een exacte LP-uitvoering,
waaraan door de plaatselijke muzikanten
niets werd toegevoegd. Op zichzelf is
dat knap maar het maakt een dergelijk
nummer weinig verrassend. Besloten
werd met de meezinger „Café de Ege
lantier" en met dit half uurtje hits toon
de de groep, met goede zang van Cor
Bremer, aan een uitstekende band te zijn
voor een swingend feest.
Voorbehoud
Onder de naam „Onder Voorbehoud"
speelde Marcel Dros op akoustische gi
taar enkele eigen nummers en hoewel
het van lef getuigt om in je eentje te po
gen honderden toeschouwers te ve.ma-
-O
V
L_
0)
4->
28, 29, 30 juli 1983
Secretariaat: Ankerstraat 32,
1794 BJ Oosterend.
Nog een maal voorverkoop van
3-dagenkaarten, voor iedereen en maal
tijdbordjes (voor dorpsgenoten in
kostuum) op vrijdag 22 juli in de Bijen
korf van 20.00 tot 22.00 uur.
De commissie verzoekt alle medespelen
den op tijd naar de repetitie te komen.
Wie later komt is de draad van het ver
haal kwijt. De eerstvolgende bijeen
komst is zaterdag 16 juli op het
feestterrein.
De grote feestcourant wordt 22 juli huis
aan huis op Texel verspreid. U vindt hier
in interessante artikelen en het volledige
programma-overzicht.
Met een snelheid van gemiddeld 60 km
per uur kwamen de Texelse jonge duiven
terug vanuit Duffel (222 km). De uitslag
was als volgt: A. Keyzer 1, 2, 7, 9, 10; A.
Daalder 3, 4, 5; Sj. Feenstra 6; H. Koo-
ger 8.
De nieuwe VVV-dependance die na
de brand is ondergebracht in dorpshuis
Het Eierlandsche Huis blijft bereikbaar
onder het oude telefoonnummer
02222-233.
De groep The Age was óèn van de hoogtepunten van Texelpop 1983. V.l.n.r. S/ema Jan Kool. Hans Witte en Rob Kooiman.
De uitslagen van het totaalklasse
ment: 1. Arie en Gina Langeveld, 2. Dirk
Pool en Martin Maat, 3. Jan Keyser en
Douwe Kooiker.
De rijvereniging „De Waddenruiters"
heeft zaterdag deelgenomen aan het
kringconcours te Barsingerhorn. Zes le
den van deze vereniging namen deel.
Uitslagen:
B-dressuur: J. Dros met Rozemarijn 110
punten; J. Vosjan met Pirouetta 100
punten; R. Vosjan met Pirouetta 116
punten; H. Malschart met Tico 107 pun
ten. R. Vosjan met Tico 116 punten; H.
Elzinga met Rex, 117 punten.
L-dressuur: A. Kikkert met Panique 120
punten, 3de prijs, 1 winstpunt; R. Trap
met Parata, 107 punten.
ken, sloeg zijn stijl niet aan. Het geluid
stond vrij zacht. Pas toen Dros prachtig
zong met begeleiding van een zelfge
maakte reggea-dub (band) kreeg men
weer aandacht voor het podium.
Nog steeds onderschat en voor ons
een hoogtepunt van dit festival was The
Age. Vrijdag werden de eerdere berich
ten ontzenuwd dat deze band zou op
houden en in het park bewees men weer
eens dat Dyco Wiggers (drums), Rob
Kooiman (zang en gitaar), Siem Jan
Kooi (keyboards) en Hans Witte (bas)
nog lang niet aan het einde van hun mu
zikale latijn zijn. De nummers van The
Cure waarmee men vorig jaar furore
maakte, waren ingeruild voor ijzersterke
eigen composities en Rob Kooiman kan
zingen alsof het gedrukt staat. Het
gestaag toestromende pu bliek werd te
recht enthousiast en voor het podium
werden de eerste danslustigen
gesignaleerd.
The Age speelde ruim een half uur en
dat was kort bemeten.
Klassiekers
van Falvium. Dit optreden was het
eerste van de nieuwe drummer, Ben
Haak, die van alle oud-gedienden het
meest zielsvol speelde. Het gitaarspel
van Frits Bonne blijft daarentegen on
betwist goed, maar deze heren zullen
iets meer performance in hun show
moeten brengen om de handen van het
publiek langdurig op elkaar te krijgen.
Texelpop '83 werd afgesloten door
The Mess, die vorig jaar de spits moest
afbijten. Het trio Hans Hopman (gitaar
en zang), Frank Studulski (bas) en Ben
Bakker (drums) bleek technisch ge
groeid en wat belangrijker was, men
speelde met veel plezier. De groep maak
te een gedegen indruk met vertrouwen
in het eigen kunnen maar de eigen com
posities werden na een half uur wat een:
tonig. Een van de uitzonderingen daarop
was (de single) „Doubt about love" die
een relaxte maar pijlsnelle uitstraling
meekreeg. De close-harmony zang
kwam prachtig tot zijn recht in „Nobody
gonna wait for me" en de getalenteerde
drummer Ben Bakker sloeg op zijn ketels
als „Animal" uit de Muppet show.
Het publieksenthousiasme werd niet
vastgehouden door Blue Breeze, de
bluesband die voor een deel voortkomt
uit de Redband. Technisch klopte het al
lemaal wel maar de ellende of de vrolijk
heid straalde niet van het podium en dat
is eigenlijk noodzakelijk bij dergelijke mu
ziek. Storend was het dat oude klassie
kers werden aangekondigd als nummers
Dwingen
Tegen' half één 's nachts verliet men
het podium en een tiental supporters
kon, na aanmoediging van presentator
Rob Valkenburg, de toegift „My genera
tion" afdwingen. Van dwingen was ei
genlijk geen sprake want de organisatie
haf voor dit nummer een stevige portie
yjiyauiaaiui oon Hoek bediende bij Blue Bree
ze de drum-machine.
Glna Langeveld
zondag werd de twee
van drie wedstrijden gezeild
clubkampioenschap van de
Kustzeil vereniging,
in totaal 23 catamarans
deelgenomen. Arie en Gina
wisten alle drie de
te winnen.
vuurwerk opgesteld waardoor het podi
um met knallen, sterrenregels en rood
bengaals vuur in een oude jaars ambian
ce werd gehuld. Het was een leuke af
sluiting van een dag waarin aangetoond
werd dat de Texelse popmuziek bepaald
niet dood is en als de organisatoren de
„My generation"kreet „Hope i die befo
re i get old" ter harte nemen kan Texel
pop, vooral met enkele aanvallen van
uitersten, nog jaren voort.
weinig wind en een sterke stro-
de boeien van de olympi-
baan gerond worden. Menigeen
zich op de sterke stroming en
extra, tijdrovende slagen maken.
van het dagklassement: 1,
f- vji,,a Langeveld, 2. Jan Keyser
'awe Kooiker, 3. Dirk Pool en Mar-
aat.
