uldigingen tijdens
oncert KTF-DEK
Bont gedichtenscala van
eigen bodem
Qi
Foto-tentoonstelling
Hugot met pretenties
„WAT IK ZEGGEN WOU."
Tegen de dubbele fuik
■■iel
at vooij
asbanl
öle en
winterconcert,
lennie
Werk van de Franse fotograaf Herve Hugot zal tot en met 9 maart te zien
zijn in de keider van het raadhuis. De tentoonstelling „I saw the light" kreeg
als ondertitel mee „magisch realistische fotografie". De foto's zijn impres
sies in zeer harde kleuren van beelden die Hugot boeien. Veel werrk werd
gemaakt bij het Centre Pompidou in Parijs, de woonplaats van Hugot. Het
is niet slecht om eens wat anders aan de muren van de raadhuiskelder te
zien dan Texelse landschappen. Deze tentoonstelling heeft artistieke preten
ties, het is aan de toeschouwer om uit te maken in hoeverre die pretenties
waargemaakt worden.
Het zijn het vaak goed opgebouwde
foto's. Door middel van de standpunts
bepaling worden vervreemdende effec
ten bereikt. De zeer vaak gefotografeer
de ventilatorkokers van het Centre Popi-
dou bijvoorbeeld worden daardoor soms
haast tot zuilen die in een gotische kerk
Teso is volop bezig met de voorberei
dingen voor de verbouwing van de fuik
havens van Den Helder en Texel om deze
geschikt te maken voor de dubbeldek
kers. Teso doet in besprekingen met ho
gere overheden voorkomen dat het
grootste deel van de Texelaars achter dit
beleid staat. Maar niets is minder waar.
Vooral na het in de vaart komen van de
„Molengat" is er meer haat dan liefde of
waardering. Als één van de betrokkenen
bij de enquête van enkele jaren geleden,
toen 83% van de meerderjarige Texe
laars zich uitsprak voor het in de vaart
houden van drie wat grotere enkeldek
kers, hoop ik dat de Texelaars zich weer
als één man of vrouw uitspreken tegen
het steeds meer geld verslindende be
leid. Kunnen de miljoenen die nodig zijn
voor de fuikaanpassingen niet beter
worden besteed voor de strijd tegen de'
kustafslag? De Texelaars moeten niet
kankeren over Teso en de dubbeldekker,
maar meewerken aan een protestactie
die binnenkort van start gaat. Alle boven
18-jarigen moeten 'nee' zeggen tegen dit
gedoe.
A. Zoete-Blom, Den Burg
niet misstaan zouden hebben.
Licht en lichtbronnen zijn belangrijk
en komen op allerlei plaatsen in de foto's
voor. Zij bevatten niet of nauwelijks een
boodschap maar roepen sfeer op. Hugot
werkt alles zelf af en de trucendoos van
de donkere kamer is hem niet onbekend.
Veel van de vervreemdende effecten ko
men echter bij de opname tot stand.
Het gebruik van filters en vaseline
wordt door de Parijse modefotograaf
niet geschuwd. De hierdoor ontstane
kleuren zullen, in combinatie met de
kleur van het passe-partout, de bezoe
kers van de expositie in twee duidelijk af
gebakende groepen verdelen: mensen
die deze kaleidoscoop ademloos onder
gaan en mensen die er vol afschuw voor
wegrennen.
In ieder geval is er veel te zien, hoe
meer de foto's bekeken worden, hoe
meer ze prijsgeven. Daarbij is het sto
rend dat de scherpte nogal eens te wen
sen overlaat, zonder dat de indruk van
functionele onscherpte wordt gewekt.
De 34-jarige Hugot doorliep een vak
opleiding, zodat aangenomen mag wor
den dat hij de valkuilen van scherpte
diepte en beweging kan omzeilen.
Kortom, een tentoonstelling die an
ders is dan anders en die zeker stof geeft
tot discussie. Tijdens kantoortijden te
bezichtigen.
B FEBRUARI 1984
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
De vorig jaar gehouden eerste avond
met Texelse amateurdichters trok wat
meer belangstelling, maar toen werd de
hoofdschotel gevormd door Levie Wee-
moedt die een publiekstrekker is. Zater
dag bestond de belangstelling vrijwel
uitsluitend uit familie en kennissen van
de optredende dichters. Dat zal niemand
hebben verbaasd. Zo'n gedichtenavond
wordt al gauw beschouwd als een wat
elitair gebeuren, waar de gewone man
weinig van kan genieten. Dat was overi
gens maar gedeeltelijk waar. De gedich
ten van Klaas Bonne en Willem Kikkert
bijvoorbeeld vragen beslist geen gelet
terde geest om op prijs gesteld te wor
den. Ook de kwaliteit van de muzikale
omlijsting van de avond kan niet omstre
den zijn. Wilhelmus Barnard (zang) en
kapel, zoals deze deelnam aan de winteruitvoeringen in Den Hoorn. De Cocksdorp en Den Burg.
Cadeau
fare het zich niet makkelijk gemaakt,
maar het korps moet toch zeer wel in
staat worden geacht dit werk correct te
spelen. Dat lukte niet helemaal, wat
voor de dirigent aanleiding mag zijn om
de puntjes op de i te zetten, wil hij al
thans voorkomen dat het korps de mak
kelijk van opvatting wordt.
De door Jan Wieten gemaakte mars
Our Senior kwam goed tot zijn recht.
Solo
Uitstekend solowerk van Edwin Witte
was te beluisteren in „Capriccio for
Trombone and Band" van Jan van der
Waart. Het DEK-jeugdlid Edwin Witte is
zeer getalenteerd. Hij maakt van de mu
ziek zijn broodwinning door een oplei
ding voor beroepsmusici te gaan volgen.
In verband daarmee speelde hij zaterda
gavond voor het laatst mee.
Het „Duke Ellington in concert"
kwam er vlot en gaaf uit en hetzelfde
geldt voor de Jam Session Story, die bij
het publiek aangenaam in het gehoor
bleek te liggen. De luisteraars zorgden
voor een staande ovatie en het korps
reageerde daarop door een bijzonder
aardige toegift te spelen: „Instant con
cert" van Wolters, waarbij in enkele mi
nuten een onwaarschijnlijk groot aantal
bekende melodieën te beluisteren
waren.
dat zaterdagavond in hotel De Lindeboom
gegeven door het Koninklijk Texels Fanfarekorps en
Eigen Kracht" werd enkele malen onderbroken voor hui
van trouwe leden. Het betrof de senioren Pieter Jan
Arie Blom en Wil Huizinga en de jeugdleden Frieda Wit
witte, Peter Buijsman en Albert Jan Buijsman.
king nemend, werd dit een prima bijdra
ge aan de avond.
Wil Huizinga, die op uitstekende wijze
als presentator optrad gedurende de he
le avond, vertelde dat veel te danken is
aan de muziekschool, waaruit het korps
zijn jonge talenten put. In familiever
band is muziek blijkbaar aanstekelijk.
Dat bleek bij het voorstellen van de jon
ge muzikanten, waarbij duidelijk werd
dat velen een vader, oom, tante of neef
hebben die ook in KTF/DEK speelt.
Tot de nummers die ten gehore wer
den gebracht hoorde „Lol met de boe-
renkapel" van Jan Wieten. Jan Wieten
mag zich rekenen tot de mensen die
voor het fanfare onmisbaar zijn. Wegens
zijn vele inspanningen werd hij in de
bloemetjes gezet.
Voorzitter Wim van Sambeek
besteedde extra aandacht aan het meest
gedenkwaardige feit van de avond: het
gouden muzikantenjubileum van Pieter
Jan Koorn. Een halve eeuw geleden
werd Koorn lid van het fanfare op zijn
verjaardag in september en op die da
tum is het feit .later ook herdacht. Het
korps was naar Koorn's woning gegaan
om hem een muzikale hulde te brengen,
maar door de slechte weersomstandig
heden was men gedwongen dit te doen
in de schuur van de „Hemmerkooi".
Koorn zelf, zo vertelde hij zaterdaga
vond, had dit helemaal niet erg gevon
den, in tegendeel. Het had zelfs bijge
dragen aan de plechtigheid van het mo
ment want de „Hemmerkooi" is Koorn's
geboortehuis. „Zoiets zal niemand op
Texel ooit meemaken". Voorzitter Van
Sambeek constateerde dat Koorn, die
35 jaar lang voorzitter is geweest van het
Fanfare, zich bijzonder met het korps
verbonden voelt en er veel voor heeft
gedaan. Het fanfare zonder Koorn is on
voorstelbaar en hetzelfde geldt voor het
.omgekeerde. Als geschenk overhandig
de Van Sambeek een horloge. Een ander
geschenk voor Koorn was het spelen
van de mars „Our Senior" die door Jan
Wieten is gecomponeerd en aan Koorn
is opgedragen.
Het concert na de pauze startte goed
en vlot met de mars „Death or Glory"
van R. B. Hall. Vervolgens het welbeken
de „Music of the royal Fireworks" dat
Handel schreef in 1749 ter gelegenheid
van de vrede van Aken. Afgezien van
wat kleine slordigheden kwam dit werk
goed uit de verf.
Met de ouverture Egmont had het fan-
wier jeugdleden werden al eerder
«avond in de bloemetjes gezet. Zij
:n de door het fanfare zelf ingestel-
nderscheiding in.de vorm van een
aan een groen-zwart lint, we-
5-jarig lidmaatschap. Vooral bij de
dleden is het verloop in het muziek-
sgroot, zodat de op zichzelf niet bij
ter lange periode van vijf jaar toch
io gewoon is. De vijfjes werden om
togen door mevrouw T. Engelvaart-
op. Ze zei: „Ik hoop dat ik jullie over
aar hier nog zie, want het is heel wat
dom lid te zijn van zo'n vereniging".
Gevarieerd
oals gebruikelijk was het wintercon-
I Iweer een genoeglijk en gevarieerd
iit. In het programma voor de payze
net accent op de jeugd en na de pau-
wam de hoofdschotel van het „gro-
orkest onder leiding van Dyo Was-
Daarbij bleek dat het fanfare het in
laatste jaren sterk gestegen peil niet
toiaal weet vast te houden. Met na-
in de Ouverture Egmont vielen wat
/tligheden te beluisteren, vooral ver-
zaakt door de bugels. De aanzetten
ren niet steeds gelijk en enkele keren
ook de zuiverheid te wensen over.
Tijdens de huldiging door de heer Koning (rechts). Van links naar rechts de echtparen Koorn, Blom en Huizinga.
lanceerde er elf, geïnspireerd op
beesten. Een er van was „De Slak":
,,Op Texel moest een huisjesslak
Voor zeven dagen in de bak.
de stumper had geen notie van
het huidige bestemmingsplan,
dat overnachten streng verbiedt
daar waar men het bordparkeren" ziet
en dat de huisjesslakken thans
rangschikt onder toercaravans."
Zenuwen
Via Geuko Haikens, met werken die
waren geïnspireerd door geloof en poli
tiek, kregen we het debuut van me
vrouw T. Beemsterboer. Puur en een
voudig, gebracht met de zenuwen gie
rend door haar keel. Sinds vijf jaar no
teert zij haar als gedichten bedoelde le
venswijsheden, onder andere over ver
driet en dood. „Ik ken veel soorten van
verdriet, maar het ergste ken ik nog niet.
Dat is niet wat je moet lijden, wat het
wel is, is het scheiden."
De avond werd besloten door de
23-jarige Karin Beumkes, die gerouti
neerd een greep uit haar gedichtenvoor-
raad net iets te snel over het wat verbou
wereerde publiek loosde.
De dichters hadden niet staan dringen
om aan de avond mee te doen. Vorig
jaar hadden ze zich allemaal aangemeld
naar aanleiding van een publicatie in de
krant, maar deze keer reageerde op een
soortgelijk bericht praktisch niemand.
De mensen van de bibliotheek benader
den de dichters toen persoonlijk en toen
werd de kennelijk vorig jaar ontstane
drempel wél genomen. De tweede
avond is misschien wat erg kort op de
eerste gekomen.
Bij een wat minder hoge frequentie
hoeven de dichters niet in herhaling te
vallen. Dat poëzie pissen is met een sier
lijk straaltje, weten we nu wel.
Jan Koorn kreeg alvast de oorkonde in afwachting van de gouden onderscheiding die
de maak is.
meest opmerkelijke was de
die door Pieter Jan Koorn aan
snfare is bewezen. Hij heeft er
liefst vijftig jaar KTF-
iatschap opzitten en legde in
eriode bijzondere inspanningen
de dag. Een 50-jarig lidmaat-
pis in de Nederlandse fanfare
een zo zeldzame gebeurte-
er nog geen onderscheiding
bestaat. Die is echter in de
en zal te zijner tijd aan Koorn
in overhandigd. Zaterdaga-
moest hij het doen met de bij-
rende oorkonde, die hem werd
eikt door de heer Koning, van
Igemene Nederlandse Unie van
ikverenigingen.
re had het speldje voor 25-jarig lid-
ïchap meegebracht voor Arie Blom
'il Huizinga. Blom is een vaardig
eler van de bes-bas en heeft zich
verdienstelijk gemaakt als
mrslid en als lid van de boerenka-
Wil Huizinga kwam als leerlingtam-
bij het fanfare en was in de zestiger
onder meer instrukteur van de
tand. Toen hij in verband met zijn
Texel verliet speelde hij bij enkele
rantse korpsen en keerde in 1977 als
verker terug in het Texels Fanfare,
nga speelt tegenwoordig ook
on-sax, zit sinds 1979 in het bestuur
s 1981 is hij secretaris) en hij ver-
het clubblad op bijzonder aardige
Over belangstelling had het KTF-DEK
niet te klagen. De zaal was zaterdaga
vond vrijwel vol. Ook de uitvoeringen die
in Den Hoorn en De Cocksdorp werden
gegeven, trokken veel publiek.
De avond werd geopend door een
muzikale show, verzorgd door de
KTF/DEK drumband onder leiding van
Bert Kemper en Helga Witte, de majo-
rett'en van KTF onder leiding van Carla
Veeger-Roeper, de leerlingtamboers van
het KTF onder leiding van Bert Kemper
en het grote orkest KTF/DEK onder lei
ding van Dyo Wassink. Diverse stukken
(waarondei „Big Fun" van Helga Witte)
werden vlot ten gehore gebracht. Het
showwerk dat er door de majorettes
werd bijgegeven was redelijk en in ieder
geval fleurig. De presentatie werd enigs
zins afbreuk gedaan door de beperkte
ruimte. Het podium van De Lindeboom
is voor een zo groot muzikaal gezelschap
te klein.
Getooid met strooien hoedjes trad de
boerenkapel op, samen met de leerling
muzikanten van KTF/DEK onder leiding
van kapelmeester Jan Wieten. De oner
varenheid van de muzikanten in aanmer-
Avondvullend en zeer bont was het voordragen van tientallen gedichten zaterdag
avond in de voorspeelruimte van de muziekschool door dichters van eigen bodem.
Het was de tweede keer dat de Openbare Bibiotheek een dergelijke avond organi
seerde. Net als de eerste keer liepen kwaliteit en karakter van de verschillende bijdra
gen sterk uiteen. De ca. vijftig luisteraars zagen een bonte stoet van dichters aan
zich voorbij trekken, aangevoerd door de heer Jac. van Wolveren uit Den Hoorn, die
de presentator van deze avond was en zich als zodanig uitbundig en uitvoerig
weerde.
Niels Lely (gitaar) leverden uitstekende
bijdragen. De avond zou nog hebben ge
wonnen als deze muziek nog wat meer
de lengte had gekregen, eventueel ten
koste van het gepraat van Van Wolferen.
De rij werd geopend door de van de
televisie bekende Rinus Kuiper uit
Oosterend met een tiental gedichten. Er
viel kritiek te beluisteren op zijn eigen tv-
optreden, maar het meest opmerkelijke
was het vers over de navel, het laatste
wat men zou verwachten van een man
die op de vorige avond opviel door de
plechtige christelijke getuigenissen die
zijn gedichten in feite waren.
Nummer twee was gymnastiekleraar
Piet Schneider, die typisch declame
rend waarschijnlijk de meeste indruk
heeft gemaakt met het gedicht „Eveta",
een kenschets van het gelijknamige in
stituut voor doofstommen in Voorburg,
zijn geboorteplaats.
Aktueel
Onder de zeven gedichten dïe Hen-
driek Vlaming voordroeg was er een die
zowel plaatselijk als internationaal aktu
eel was. Het ging over de valse bommel
dingen in verband waarmee twee jon
gens van school zijn gestuurd. Waarbij
de vraag aan de orde werd gesteld hoe
je mensen de laan uitkrijgt, die met veel
ergere bommen de kruisraketten
dreigen. Een ander gedicht van Hen-
driek leek gedoeld als moedgeving voor
vrouwen die ouder worden. Een opti
mistische blik op de oude dag van ie
mand die bijna veertig is.
Kottervisser Kees van Dijk mani
festeerde zich op zijn bekende wijze.
Best wel aardige gedichten, waarbij sex,
drank en vrouwen niet onvermeld blij
ven. Kennelijk probeert hij zijn jeugd,
waarin deze elementen taboe waren,
van zich af te schrijven. Uit wat Van Dijk
erbij vertelde bleek dat hij in ieder geval
niet kampt met gebrek aan zelfrespect.
Klaas Bonne behoeft geen introduk-
tie. Hij las voor uit werk dat eerder in de
Texelse Courant is gepubliceerd en dan
weet U wat er wordt bedoeld.
Mevrouw v.d. Berg beoefent de dicht
kunst sinds drie jaar. Het eerste, over
„eenzaamheid" was vooral treffend.
Willem Kikkert maakt „ambachtelij
ke" gedichten die iedereen leuk vindt, al
zijn ze misschien niet hoogstaand. Hij
