Thematentoonstelling niet
verrassend
Vertrouwen in rechtspleging
jvordt ondergraven"
„Accent op het monument"
Verenstekers houden vol
loodschap uit 1920
anrijdingen
eggesleept
H
Exploitatiesubsidie
niet extra gekort
Elzinga mag
garage bouwen
(antonrechter weer
geconfronteerd met
overtredingen
Texelaars
voor de
<i>
ISTUS
I! mJOAG 3 AUGUSTUS 1984
TEXELSE COURANT
terwijl j[
s om hu?
3 nadruk,
van materiaal dat af-
ndlastenLisf/fir is van een gesloopte wo-
awon.W »f »°nd Paul van der Vis De
lingenis". een Plank waaroP met P°'-
men 4t de Y°j9ende boodschap was
woonlay! eschreven: „Dit huis is gebouwd
tM0 door Jac. Geus en C. Keij-
>nd de(j;
lg ruj 3 i Het werd door de gemeente in
3 conch !en bebeer 9ec/3an daar de aan-
rnen el M Trap en C Daalder te
p basis!- «0 waren- Af9ewerkt door G.
nclusiec; ®mn' metselaar' Den Bur9>
T jaar
3 premj i laatstgenoemde is vrijwel zeker
'dt dan!-' ^etselaar G'is bog man geweest,
jlasten - ewel meer boodschappen achter-
,pgebra- '!°P wborgen plaatsen in huizen
werkte. Het betreffende
liet qeifc werd 'n °Pdracht van de ge-
;nplani» mte 9ebouwd op de hoek Brink-
isterie wpsstraat a^s dienstwoning voor
fif+w.ö fe veldwachter. Sinds het begin
#t] de jaren zestig was het eigen-
j/n van de familie Van der Vis. Nog
'iStlang geleden werd het gesloopt
het door brand ernstig was
Op deze plaats is nu
in plantsoen dat hoort bij het aan-
jenzende hotel Het Vogelhuis van
frul van der Vis.
riteiten
or de
g van
nomen i
jlobaal
iteld,
""g Noes
kathofej
dek» |p het fietspad van de Schilderweg
'°k w» jeen Texelse bromfietser donderdag
•opwoni «n een fiets. De bromfietser verloor
ievenwicht en kwam ten val. De fiet-
reed door. De Texelaar moest met
gwonden naar de dokter.
in Oos!
de laats
ningem
los Uit]
kan
eensta
De thematentoonstelling „Accent op het monument" die tot 17 au
gustus in de kelder van het raadhuis wordt gehouden is voornamelijk
gebaseerd op bekend werk van Texelse kunstenaars en komt wat mat
over. Diverse coryfeeën in de plaatselijke kunst hebben voor de exposi
tie (met geldprijzen) werk ingeleverd dat technisch knap maar weinig
verrassend is. De opzet van de tentoonstelling (plaatselijke kunste
naars creatief in de slag laten gaan met een speciaal thema) is daar
door maar ten dele geslaagd. Vijf van de negen kunstenaars presente
ren werk waarmee ze het eigen kunstzinnige pad nauwelijks of niet
verlaten.
elkaar zet blijft het voor de natuur ge
vreesde PCB over.
Origineel is ook Anne Terpstra die een
eendekooi als monument weergaf in
twee eenvoudige potloodtekeningen en
daar in een derde inzending een „echt"
monument, het Sandershuus, aan
toevoegde.
Reiger
Dat laatste komt overeen met de in
zendingen van Jeanne van den Brink,
Harry Tielemans, Nel Koorn-Kikkert en
Lenie van 't Noordende, die alle vier ro
mantische plekjes etaleren. Twee oude
damhekken zijn het middelpunt in teke
ningen van Nel Koorn-Kikkert en Harry
Tielemans laat in drie schilderijen de rei
ger als monument zien. Verder koos de
ze kunstenaar uit De Koog een weergave
van bos en hei, een oude schuur in Eier-
land en het Kogerveld. In drie kleurige
aquarellen toont Lenie van 't Noordende
de straatjes rond de Nederlands Her
vormde kerk in Oosterend en Jeanne
van den Brink blijkt al bedreven in het
weergeven van Texelse plekjes of boer
derijen. Het gedetailleerde schilderen
wat haar eerste Texelse expositie ken
merkte is echter grotendeels losgelaten
en Jeanne levert, met name met een
schilderij van het Prins Hendrik Hotel
een gekunstelde compositie af. Alle 32
getoonde werken zijn te koop en een ju
ry bestaande uit mevrouw Kikkert en dè
heer Groentjes van de Culturele Raad
Noordholland en Wob Rienks en Jan
Duits meisje liep enkele kneuzin-
op toen ze zaterdag door een auto
nstruct (je Postweg werd aangereden. Ze
zonder op het verkeer te letten de
over.
pgestei
wonir
en Di
in ruin
Een Nederlandse toerist meende vrij-
en ?u gvan de invalidenparkeerplaats op de
v°nin9i adel gebruik te moeten maken om
iec|}J lauto te stallen. De politie liet de wa-
iwegslepen naar Den Burg. Daar kan
eigenaar zijn voertuig tegen betaling
J,wm9i ide kosten terugkrijgen,
tbreidii
Vrijdagmiddag werd de tentoonstel
ling geopend door Gijs Oskam van de af
deling Culturele Zaken. Hij constateerde
dat veel deelnemers het opgegeven the
ma romantisch hadden benaderd en dat
leverde diverse Texelse doorkijkjes, oude
straatjes en schapenboeten op. Op zich
natuurlijk geen bezwaar maar wij kon
den ons niet aan de indruk onttrekken
dat enkele deelnemers snel hadden ge
selecteerd uit het eigen archief. Als het
thema volgend jaar, mensen" zou zijn is
de kans groot dat deze deelnemers een
schapenboet met een boer er voor uit de
lade trekken.
Dat is toegestaan maar, zoals gezegd,
de motieven achter de tentoonstelling,
waaraan de Toer-ln organisatie van de
provincie een financiële bijdrage levert,
komen zo minder tot hun recht. Tegeno
ver de gevestigde kunst hangen echter
enkele werken die vanuit een duidelijk
thema-idee zijn ontstaan en alleen daar
om al het aankijken meer dan waard zijn.
Iwan de Vries had een aantal ideeën die
iets verder gingen dan zijn handen (nu
nog) kunnen maken maar de bedoelin
gen achter de drie ingeleverde kunstwer
ken zijn duidelijk.
Lucht van bloed
De Vries laat het Russenkerkhof zien
met daarboven de schim van een Geor
gische strijder en het Lancastermonu
ment op de dijk is geschilderd in een
lucht van bloed. Het derde schilderij is
de vuurtoren en dat was ook een monu
ment voor Henk Arendsen die aan zijn
weergave van het baken voor de zee
vaart de titel ,,laat bezoek" meegaf.
Arendsen schilderde ditkeer met felle
kleuren en experimenteert duidelijk met
de compositie van zijn beelden. De schil
derijen zijn groot en bij het werk „Blau
we Ford Escors 1100 Combi" ook humo
ristisch. De blauwe auto is in dit werk
niet te zien maar wel de sporen die de
„heilige koe" achterliet.
Zeehond
Ben Witte toont vijf grote kleurenfo
to's van het bunkerschilder-project waar
over wij eerder in deze krant schreven en
Rob Valkenburg laat in zijn voorstelling
zien dat de zeehond langzamerhand als
een monument beschouwd kan worden.
Valkenburg hanteert een aparte vorm
om dat duidelijk te maken. In een kleine
ruimte naast de expositiekelder maakte
hij een grote kijkdoos. Wie door een ruit
je in de deur kijkt ziet een gekruisigde
zeehond en daarnaast een „zwemmen
de" zeehond, die echter van papier is.
Het is de bouwplaat-zeehond van Paul
Höhner en Valkenburg produceerde hier
bij de tekst „alleen Papieren Ceehonden
Blijven". Als men de hoofdletters achter
Het schilderij ,.Laat bezoek" van Henk Arendsen.
Visser van de Welzijnsstichting zullen
bepalen welke kunstwerken in aanmer
king komen voor de geldprijzen [f250
en ƒ100,— die zijn uitgeloofd.
Het publiek heeft ook een stem in het
kapittel. Wie de expositie bezoekt kan
aangeven wat hij of zij het mooiste
vindt. Wie de meeste stemmen krijgt,
krijgt de publieksprijs van100.—.
Verenigingen die exploitatiesubsi
die krijgen blijven dit jaar buiten
schot bij de gemeentelijke 2% bezui
nigingsoperatie die in alle gemeen
telijke afdelingen wordt doorge
voerd. De 2% extra korting wordt
wel toegepast in de begroting van
1985.
Reden om de verenigingen niet extra
te korten is dat het extra procedures en
problemen zou opleveren, ook omdat
volop bezwaar gemaakt zou kunnen
worden tegen de extra korting.
Het college heeft tevens de gevraagde
exploitatiesubsidies voor dit jaar goed
gekeurd. Alle betrokken clubs blijken
minder geld nodig te hebben dan in de
gemeentebegroting was voorzien. De
sportverenigingen krijgen dit jaar
f83.310,— exploitatiesubsidie, de jeugd-
en jongerenverenigingen f36.635,50 en
de muziek, zang en dansverenigingen
f21.914,50. Het totale subsidiebedrag is
f141.860,— en als de korting wel was
doorgevoerd was daar dus nog f2837
afgegaan.
H. Elzinga uit De Waal mag bij zijn
woning Langwaal 2 een garage bouwen
met een oppervlakte van 32 m2. Het
ontwerp-bestemmingsplan De Waal
biedt ruimte aan een dergelijk bijge
bouw. Elzinga mag zelfs een garage van
35 m2 bouwen als hij dat zou willen. Wel
moet een schuurtje in de tuin bij de wo
ning worden afgebroken. Elzinga is ge
negen dat bouwsel weg te halen. Omdat
vooruit wordt gelopen op het bestem
mingsplan is een artikel 19 procedure
noodzakelijk.
Dinsdagmorgen om half elf was het weer zo ver; kantonrechter H. J. M.
(outerse werd voor de zoveelste keer geconfronteerd met de vier Texelse
erenstekers die in de wintermaanden de verboden wad bij de Schorren be
leden om pieren te spitten. Eerdere ten lasteleggingen werden door het
j: antongerecht al omgezet in vonnissen met geldboetes en dat was dinsdag
jjplo-fcetanders. Ook deze keer gaan Roel en Hans Veldman, Martin van de Wer
en Maarten Boon tegen het vonnis in beroep. Zolang er geen uitspraak
van de Hoge Raad over de rechtmatigheid van het afsluiten van dit natuur-
laagc ebied door de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten blijven ze
de v iet grote regelmaat pieren spitten achter de blauwe verbodsborden. De
docn'euwe) raadsman van het viertal, Mr. L. B. J. Movig, stak dinsdag tijdens
izitting een zeer langdurig betoog af dat al geënt leek op de toekomstige
rdediging voor de Hoge Raad. Duidelijk werd dat de advocaat zich in de
artje 'ater'e heeft vastgebeten. Hij haalde voor zijn cliënten alles aan om duide-
makte maken dat de beroepsspitters op deze manier niet uit het gebied ge
en Iï
leerd mogen worden.
a:::
iisti
cevi
weer
erzei
itO'
tr:
juridische haarkloverij, waarover
«jal schreven toen het Texelse viertal in
tori voor het kantongerecht ver
ton, is dus nog lang niet ten einde.
k Texelaars zijn van plan vol te houden
datzelfde kan gezegd worden varf de
fereniging tot Behoud van Natuurmo
menten die zich gesteund weet door
uitspraak in het kort geding. Ook te-
die uitspraak is cassatie aangete-
endbij de Hoge Raad. Het is niet bij be
kering te zeggen wanneer deze zaak
ordt behandeld. Dat schattingen in in
ïgeval onmogelijk zijn bewees een ver
vaardigde Mr. Movig die had ge-
';t dat een cassatie-appél op een uit-
iak van de kantonrechter tegen
törten Boon van 26 oktober 1982 pas
Keweek is doorgezonden naar de Ho-
Dat het beroepsschrift van de
:ksdorper bijna twee jaar bij de Hei
rechtbank heeft gelegen noemde
advocaat een „ernstige benadeling
'n mijn cliënt". Alleen al om deze reden
T°eg hij dinsdag vrijspraak maar de kan-
'irechter ging op dat voorstel niet in.
'uat het zo lang duurt voordat het be-
fcpsschrift wordt verzonden ligt aan de
We drukte op de griffie. Daar kan nie-
l3nd iets aan doen", aldus Mr.
'outerse.
De Texelaars was ten laste gelegd dat
e in januari en februari de Schorren
kden betreden. Maarten Boon was op
januari op het verboden wad gezien
hor de opzichters Cees en Gerrit Boot,
°el Veldman op 12, 30 en 31 januari en
10en 29 februari. Hans Veldman op 31
touari, 2 en 29 februari en Martin van
de Werve op 12 en 31 januari en 2 en 29
februari.
Vergissing?
Dat rijtje data zorgde meteen voor ver
warring want Maarten Boon beweerde
op 12 januari niet op de Schorren te zijn
geweest. Daarop werden de getuigen
Cees en Gerrit Boot (onafhankelijk van
elkaar) onder ede gehoord. Cees Boot
zei dat hij zich moeilijk kon herinneren of
het proces verbaal juist was. „We zou
den een fout gemaakt kunnen hebben
maar ik denk het niet." Gerrit Boot ver
klaarde dat het praktisch onmogelijk was
dat er een vergissing was gemaakt. „We
kijken niet uit de verte maar zoeken de
overtreders altijd op en spreken hen aan.
Dan wordt meegedeeld dat proces ver
baal wordt opgemaakt. Voor mij is een
vergissing uitgesloten."
De advocaat vroeg of de gebroeders
Boot door het water naar de overtretre-
ders waren gelopen en dat werd ont
kend. „We gaan altijd over land en ko
men geen water tegen." Deze laatste
vraag was belangrijk voor het pleidooi
van de raadsman die beweerde dat er op
12 januari rond half elf 's morgens (het
tijdstip van het proces verbaal) niet op
het wad gespit kon worden omdat om
één uur de waterstand op zijn hoogst
was. Het wad stond volgens Mr. Movig
om half elf al onder water en kon die dag
volgens de raadsman pas weer om vier
uur worden betreden.
Vrije dag
Voor de officier van justitie, Mr. Punt,
waren de verklaringen van de gebroe
ders Boot voldoende om als wettig en
overtuigend bewijs te gelden en hij
vroeg voor de ene overtreding een geld
boete van f250— Dat het cassatiebe
roep van Boon bijna twee jaar op de grif
fie had gelegen was voor de kantonrech
ter reden ƒ100,— van de eis af te doen.
Boon kreeg dus een boete van 7150—
Wat voor Boon op de 12de januari gold,
gold volgens Movig ook voor Roel Veld
man en Martin van de Werve. Roel Veld
man was daarnaast nog vijf keer op het
wad gezien en beweerde voor de rechter
dat ook de data 30 en 31 januari niet
klopten. „Dertig januari zocht ik pieren
uit die ik eerder had gespit en de dag
daarna had ik een vrije dag." Die bewe
ring werd onder ede ondersteund door
vakbroeder Maarten Boon maar de op
zichters van natuurmonumenten ver
klaarden het tegenovergestelde. In de
processen verbaal waren bovendien de
opmerkingen geplaatst die de pierenste-
kers hadden gemaakt toen ze door de
opzichters werden aangesproken.
Die opmerkingen varieerden van „het
is kouder dan gisteren" (31 januari) tot
„We gaan naar de tweede kamer. We
hebben Marcel van Dam al gebeld. We
proberen alles uit."
Copiëren
Van de raadsman kregen beide op
zichters het verwijt dat ze een stan
daardtekst voor het proces verbaal heb
ben opgesteld en die telkens fotokopië
ren. Dan hoeft alleen de naam, het
tijdstip, eventuele opmerkingen en de
datum te worden ingevuld. Ook was
Movig verbolgen over het feit dat de pro
cessen verbaal pas twee maanden na de
overtredingen op het politiebureau wa
ren gedeponeerd om te worden onderte
kend. „Het kan best zijn, u wekt bij mij
die indruk, dat er na verloop van tijd wat
namen worden ingevuld omdat toch be
kend is welke vier Texelaars steeds in
overtreding zijn." Die veronderstelling
ging kantonrechter Wouterse te ver. De
processen verbaal zijn opgesteld door
twee beëdigde beambten die ook dins
dagmorgen onder ede verklaarden det
het opgestelde juist was. Cees Boot
bracht naar voren dat het kopieëren van
de processen verbaal met standaard
tekst was toegestaan door de politie.
De officier van justitie eiste in zijn re
quisitoir een boete van ƒ150,— voor elke
overtreding. Dat betekende in het geval
van Martin van de Werve ƒ600—voor
Roel Veldman ƒ900,— en voor Hans
Veldman ƒ450,—.
Voordat de rechter het vonnis uitsprak
hield Mr. Movig een pleidooi van bijna-
een uur waarin hij verschillende aspec
ten van dit conflict uiteen zette.
Geen pacht
De eerste vraag die Mr. Movig zichzelf
had gesteld was of een toegangsverbod
tegen beroeps-pierenstekers rechtmatig
is in de huurconstructie tussen eigenaar
het Waterschap en de Vereniging tot Be
houd van Natuurmonumenten. In vier
van de zeven dagvaardingen staat ver
meld dat er sprake is van een pachtover
eenkomst met Natuurmonumenten en
de raadsman overhandigde het contract
van het Waterschap waarin volgens Mo
vig duidelijk staat dat het géén pachto
vereenkomst is. „Kenmerkend voor
pacht is dat er gestreefd wordt naar het
maken van winst of een opbrengst zoals
bij ingebruikneming van agrarische ei
gendommen. De huurovereenkomst tus
sen Waterschap en Natuurmonumenten
sluit het streven naar een opbrengst dui
delijk uit."
Volgens de raadsman is in de overeen
komst alleen geregeld dat de vereniging
het gebied mag bestemmen als vogelre
servaat en de toegang mag regelen „uit
toeristische en recreatieve oogmerken."
Het Waterschap maakt voor zichzelf het
voorbehoud dat ze grondstoffen weg
mag halen uit het gebied.
de pierenstekers meegedeeld dat ze zijn
vrijgesteld van het vragen van een ver
gunning, behoudens gebieden waarvoor
civiel-rechterlijke aanspraken gelden.
Movig beweerde dat Natuurmonumen
ten dergelijke aanspraken niet heeft om
dat zij de Schorren alleen als vogelreser
vaat mag gebruiken en de toegang van
toeristen mag regelen. „De vereniging
kan geen aanspraken maken op het al
dan niet winnen van zeepieren."
Angstvallig
Dat alleen de toeristische toegang is
geregeld bewijzen de nadere regels die in
1974 zijn opgesteld voor de visserij bij de
Schorren en dat Rijkswaterstaat vergun
ningen afgeeft voor het mechanisch pie-
rensteken rond en in het gebied. In
laatstgenoemde vergunning staat weer
dat het uitgeven van privaat-rechtelijke
vergunningen is voorbehouden aan de
dienst der domeinen. Dit alles was vol
gens Movig duidelijk bewijs dat de win
ning van produkten van de Schorren,
zoals pieren, of een verbod op die win
ning in ieder geval is voorbehouden aan
de eigenaar: het Waterschap. „Dat in de
huurovereenkomst niet over pieren ste
ken wordt gesproken betekent niet dat
het daarom verboden is.", aldus de advo
caat. Daarbij werd opgemerkt dat het
waterschap waarschijnlijk wel begrijpt
waar de schoen wringt „en zich dan ook
angstvallig buiten de discussie houdt."
In een brief van het ministerie van
landbouw en visserij (die al eens eerder
aan de kantonrechter werd getoond) is
Afweging
„Recente jurisprudentie van de Kroon
wijst er op dat door een overheidsinstan
tie bij de afweging van gebruikte instru
menten (bijvoorbeeld verbodsborden)
rekening moet worden gehouden met
andere publieke belangen (bijvoorbeeld
pieren steken) die in het geding zijn. Dat
is hier nog niet gebeurd." Met andere
woorden: Movig verwijt het Waterschap
dat het geen (politiek duidelijke) uit
spraak heeft gedaan over het pieren ste
ken op haar grond. Tegen een dergelijke
uitspraak kan dan eventueel bezwaar
worden ingediend zodat het „oude"
recht van pierenstekers (de verbodsbor
den kwamen in 1972) in de politiek kan
worden afgewogen tegen andere
belangen.
Movig bestreed ook het juridische uit
gangspunt dat de blauwe verbodsbor
den in dit geval terecht zijn. Hij haalde
een Koninklijk Besluit aan waarin vol
gens hem staat dat artikel 461 wetboek
van strafrecht niet kan worden toege
past wanneer de eigenaar van het ge
bied over een ander publiek-rechterlijk
instrument beschikt dat hetzelfde kan
bereiken. De Schorren vallen onder de
natuurbeschermingswet en als er dan
toch bordjes moeten komen, moeten
dat de groene zijn. Op die borden moet
worden aangegeven dat het hier een na
tuurreservaat betreft.
Ook het argument dat het gebied niet
goed is afgesloten met borden omdat
men vanuit zee geen bord tegenkomt
ging weer over tafel en de stelling dat ar
tikel 461 niet van toepassing is in dit ge
bied omdat het water betreft passeerde
ook weer de revue. Mr. Movig: „Ik wil
wijzen op een memorie van toelichting
op de Natuurbeschermingswet die dui
delijk aangeeft dat artikel 461 op het wa
ter niet van toepassing is en om die re
den voorschrijft dat op water, dat deel
uitmaakt van een beschermd natuurmo
nument, op duidelijke wijze zichtbaar
wordt gemaakt dat de toegang tot dat
water is verboden."
Pré-juridisch
De laatstgenoemde argumenten wa
ren volgens kantonrechter Wouterse al
weerlegd in het kort geding en hij con
formeerde zich aan dat vonnis. Wat
moeilijker lag het met de bewering van
Mr. Movig dat de Hoge Raad in 1931 had
uitgesproken dat een oordeel van de
kantonrechter in dit geval niet juist zou
zijn omdat hij daarmee vooruitloopt op
een aantal rechtsvragen die nog door de
Hoge Raad moeten worden beant
woord. „Dat zou een pré-juridisch oor
deel zijn en dat vond de Hoge Raad in
1931 niet gewenst", aldus de raadsman.
Wouterse kende de bewuste uitspraak
niet en ging in het archief van de recht
bank op zoek. Later bleek dat Movig in
de fout was gegaan. De door hem geci
teerde uitspraak was niet zo in de archie
ven vermeld maar door de raadsman zo
geïnterpreteerd. Na dit juridische betoog
noemde Movig nog een aantal „feiten"
waaruit zou moeten blijken dat
vrijspraak in dit geval terecht zou zijn.
Het viertal had de raadsman verteld dat
ze „de hele winter" geen van de twee
opzichters hadden gesproken op of bij
het wad. Verder had de raadsman ge
merkt dat de eilandbewoners grote be-
langsteling tonen voor het conflict „dat
als een non-conflict kan worden om
schreven." „Het is een eenvoudig me
ningsverschil dat ook uit prestige
overwegingen op de spits wordt
gedreven."
Rivaliteit
De meeste Texelaars zijn volgens de
advocaat op de hand van de be
roepsspitters en dat geldt zeker voor
Cocksdorpers waarvan een deel hetzelf
de belang heeft als het actievoerende
kwartet. Het conflict had gezorgd voor
rivaliteit tussen de overtreders en de op
zichters en Movig meende dat de ver
oordelingen leiden tot (pseudo) crimina
lisering van de verdachten. Dat de vere
niging middels een kort geding hoge
dwangsommen eist was volgens de ad
vocaat slecht voor het image van de
rechtspraak in Nederland. „Het vertrou
wen in de rechtspleging wordt op deze
manier ondergraven." De raadsman
overhandigde daarbij krante-artikelen uit
de regionale pers die het onbegrip onder
de bevolking voor de gang van zaken
moesten aantonen. „De hele affaire
doet publiekelijk afbreuk aan het aanzien
van het recht."
Spraakgebruik
Kantonrechter Mr. Wouterse zei bij
het uitspreken van zijn vonnis dat het
niet uitmaakt dat de processen verbaal
te laat waren ingediend. „De processen
verbaal worden niet uit de duim gezogen
maar opgesteld door beëedigde krach
ten. Soms is een proces verbaal een jaar
onderweg." Dat in de tenlastelegging
werd gesproken over pachtovereen
komst noemde de rechter niet relevant.
„Ik vat dat op als pacht zoals dat in ons
spraakgebruik voorkomt. We hebben
het ook over het pachten van een café
terwijl dat meestal gewoon huren is."
Wouterse noemde de vereniging
rechthebbend bij het plaatsen van bor
den waar ook spitters zich aan moeten
houden en herhaalde zijn eerder geuite
argument dat het gebied niet helemaal is
omsloten door verbodsborden maar dat
de verdachten weten dat ze niet op de
Schorren mogen komen. Mr. Wouterse
vonniste conform de eis van de officier,
waarna Mr. Movig namens de vier Texe
laars meteen appél aantekende tegen de
uitspraak. Het laatste woord was na
twee uur pieren-affaire voor Mr. Wouter
se. „Het was een goed pleidooi. We
hebben ervan genoten."