SVC-toneel goed op
dreef in moeilijk stuk
Jeroen Nauta redde
blijspel Amateurtje
De schrijvers waren er bij.
Begrotingsvergadering
Weinig gereedschap
en kleding voor
Bos en Duin-project
Kleidepot wordt
verplaatst
Eenvoudig tussendoortje in De Waai
TEXELSE COURANT
De toneelgroep van de Sportvereniging Cocksdorp heeft za
terdag veel succes gehad met de gloednieuwe klucht ,,Er
loopt een streepje door" van Berend en Rob Heemskerk. Het
vrij gecompliceerde stuk werd vaardig gebracht, wat vooral
een prestatie is als in aanmerking wordt genomen dat veel
van de spelers werd gevraagd. Er waren meerere zeer lange
rollen bij zodat het nogal aankwam op de tekstvastheid.
Daarbij was het noodzakelijk de vaart er in te houden en
door juiste timing de grappen en grollen goed over te laten
komen.
Dat laatste lukte niet steeds, maar
dat is ook te wijten aan het feit
dat niet alle grappen even leuk wa
ren. Ook als ze goed werden ge
bracht waren ze niet altijd om te
schaterlachen en soms zelfs uit-
gesproken flauw.
De SVC-tonelisten hadden echter dui
delijk plezier in de vertolking die onder
regie van Piet Zijm werd gebracht voor
een tamelijk groot publiek in het Eier-
landsche Huis. Eerder was daar al de
generale repetitie gebracht in het bij
zijn van de jeugd.
Schrijvers
Het bijzondere van deze avond was
dat de schrijvers van het stuk de uit
voering meemaakten. Dat was voor
hen een spannende belevenis want
Berend en Rob Heemskerk uit Rijns
burg hadden het stuk tot dusver alleen
met hun eigen toneelgroep opgevoerd
en waren brandend nieuwsgierig hoe
'vreemden' de tekst zouden interprete
ren en hoe de veelal humoristische
verwikkelingen door het publiek zou
den worden opgevat. Dat was voor
hen leerzaam want ,,Er loopt een
streepje door" was het eerste stuk dat
Dinsdagmiddag om 14.00 uur begint in
het raadhuis de begrotingsvergadering
van de gemeenteraad. Na de algeme
ne beschouwingen wordt de vergade
ring enige tijd geschorst om het colle
ge gelegenheid te geven de beant
woording voor te bereiden. Vervolgens
wordt de bijeenkomst voortgezet tot
17.30 uur. De raadsleden eten dan in
,,De Lindeboom" waarna de vergade
ring wordt voortgezet om 19.30 uur.
De agenda luidt als volgt:
1. Ingekomen stukken.
2. Gelegenheid tot het houden van al
gemene financiële beschouwingen.
3. Beslissing op een aantal bezwaar
schriften en vaststelling van het pro
gramma sociaal-cultureel werk 1985.
4. Vaststelling van de begroting van de
dienst gemeentewerken voor 1985.
5. Vaststelling van de begroting van
het grondbedrijf voor 1985.
6. Vaststelling van de begroting van de
sociale dienst voor 1985.
7. Vaststelling van de begroting van
het sociaal werkverband De Bolder
voor 1985.
8. Vaststelling van de gemeentebegro
ting voor 1985.
9. Vaststelling wensenlijst en investe
ringsplan 1985.
10. Vaststelling, van de volgende
verordeningen:
a. de 13e verordening tot wijziging van
de verordening op de heffing van reini
gingsrechten in de gemeente Texel;
b. de 3de verordening tot wijziging van
de verordening op de heffing en invor
dering van gelden voor het parkeren
van motorvoertuigen op daartoe inge
richte parkeerterreinen, dan wel
parkeerstroken;
c. de 10de verordening tot wijziging
van de verordening op de heffing en
invordering van een belasting op het
houden van honden in de gemeente
Texel;
d. de 11de verordening tot wijziging
van de verordening op de heffing en
invordering in de gemeente Texel van
een belasting als bedoeld in artikel 276
van de gemeentewet
(toeristenbelasting);
e. de 12de verordening tot wijziging
van de verordening op de heffing en
invordering van een woonforensenbe-
lasting in de gemeente Texel, als be
doeld in artikel 275 van de
gemeentewet;
f. de 7de verordening tot wijziging van
de verordening op de heffing en invor
dering van rioolgeld in de gemeente
Texel;
g. de 10de verordening tot wijziging
van de verordening op de heffing en
invordering van begraafrechten in de
gemeente Texel;
h. de 11de verordening tot wijziging
van de verordening op de heffing en
invordering van marktgeld in de ge
meente Texel;
i. de 12de verordening tot wijziging
van de verordening op de heffing en
invordering van leges.
11. Vaststelling van de 1e tot en met
de 3e wijziging van de gemeentebe
groting voor 1985.
12. Voorstel om het Mensen Zonder
Werk-project zo spoedig mogelijk te
beëindigen.
zij schreven. De broers Heemskerk zijn
resp. kruidenier-melkventer en slijter
van professie en hopen dat hun to
neelschrijfkunst zal uitgroeien tot meer
dan alleen een hobby. Beide hebben
ze op grond van een gezamenlijk ver
zonnen verhaal ieder apart het stuk
geschreven. De twee stukken werden
samengevoegd door van elkaar de
leukste passages over te nemen.
Teveel tekst
De kritiek die men op deze eersteling
zou kunnen hebben is dat teveel wordt
gepraat zonder dat dit echt nodig is
om duidelijk te maken wat er op het
toneel gebeurt. De grappen dreigen in
al die tekst te 'verdrinken' of worden
als de spelers de accenten verkeerd
leggen niet opgemerkt. Tot hun
verbazing merkten Berend en Rob
Heemskerk dat om dingen die zijzelf
helemaal niet zo leuk vonden, erg
werd gelachen terwijl er op woordspe
lingen die 'volgens plan' veel hilariteit
moesten opwekken geen enkele reactie
kwam. Dat is uiteraard niet alleen een
kwestie van spel maar hangt ook af
van het soort publiek.
Het verhaal gaat over een hotel, ge
rund door moeder Pleun en haar zoon
Wilberforst, dat door twee nichtjes
wordt geërfd. Het zal echter pas hun
eigendom worden als ze geen ruzie
maken, zo is in het testament bepaald.
Dat wordt een probleem want de twee
lopen qua natuur nogal uiteen. Eén is
zelfs uitgesproken misdadig en pro
beert met inschakeling van haar
vriend-oplichter Wibs het andere nicht
je zo ver te krijgen dat zij van haar
aandeel in de erfenis afziet.
Sia-meesje
In het hotel dienen zich Sia en Meesje
aan, twee merkwaardige oude vrijsters
die er gauw op worden aangekeken
dat zij zijn gestuurd om te controleren
of de voorwaarden die in het testa
ment zijn opgenomen, worden nage
leefd. Een merkwaardig stel vormen
ook de twee verhuizers die op de
meest ongelegen momenten het hotel
binnenlopen en hun taak op heel bij
zondere wijze opvatten. En om er
geen twijfel over te laten bestaan dat
we het echt met een klucht hadden te
doen, was er ook nog de voddenboer
Julias. Deze ontpopt zich aan het slot
als notaris die nauw bij de onderhavi
ge erfeniskwestie is betrokken en kok
kin Pleun voor altijd in zijn armen
sluit. De verhuizers blijken recher
cheurs te zijn, die de uitgekookte nicht
Tirza en haar trawant in de boeien
slaan. Zoon Wilberforst tenslotte
zweert eeuwige trouw jegens het an
dere nichtje dat in het programma te
recht als ,,een lief kind" werd
aangeduid.
Adrie Schraag zagen we als de kokkin
Pleun die met deze rol weinig moeite
had. Het wat bedaarde, relativerende
type kwam er goed uit en vormde het
gewenste kontrast met de puberachti
ge zoon Wilberfost, prima gespeeld
DINSDAG 20 NOVEMBER^
Scène uit ..Er loopt een streepje door". Van
Reuvers.
/inks naar rechts Gerard Monen, Gerhard Smeenk, Adrie Schraag, Ernst Jan de C
door Ernst Jan de Graaf. Laatstge
noemde had er echter een vrij zware
rol aan; hij stond het grootste deel van
de avond op de planken en heeft heel
wat afgepraat.
Hetty Reuvers was als nichtje Tirza he
lemaal het arrogante kreng dat de to
neelschrijvers voor ogen hadden toen
Het werk/ozenproject 'Bos en Duin'
dat door het MZW in samenwer
king met Staatsbosbeheer is opge
zet wordt gekenmerkt door een
grote eigen inbreng van de deelne
mers. Er is afgezien van een
restant van vorig jaar voor hen
geen veiligheidskleding voorhan
den en voor een deel van het werk
is ook geen gereedschap beschik
baar. Eén en ander kwam naar bui
ten tijdens de bijeenkomst met
PvdA-poiitici zaterdagavond in het
dorpshuis van Den Burg.
Renske van /Jsseldijk- Smith, die in de
begeleidingscommissie van het project
zit, vertelde tijdens die bijeenkomst dat
de werklozen die deelnemen blijkbaar
zeif voor hun werkkleding moesten
zorgen.
De heer Stoepker van Staatsbosbe
heer: ,,Wij zijn benaderd voor een der
gelijk project en dat stond bij ons niet
op de begroting. Vorig jaar verstrekten
we wei kleding en dergelijke maar dat
hing na afloop van het project rente
loos in de kast. Daar hebben we dus
van geleerd, dat willen we niet meer.
Je bent per man of vrouw toch gauw
honderd gulden kwijt en het kost toch
ook al vijf gulden per dag per werkne
mer". Stoepker moet beamen dat er
toch wel goedkoop het nodige werk
verzet wordt. Voorlopig is er overigens
een oplossing. De twee werkloze man
nen en de werkloze vrouw die metter
daad aan het project gaan deelnemen
gaan fietspaden van gras ontdoen.
Voor dat werk is geen veiligheidskle
ding nodig en de benodigde bak-
schoppen heeft Staatsbosbeheer wel
in huis.
Om de kosten voor de deelnemende
werklozen niet al te hoog te laten
oplopen zorgt de gemeente voor een
tegemoetkoming in de reiskosten.
ze hun verhaal in elkaar zetten. Ook zij
leverde een prima contrast en wel met
haar tegenspeelster, de zachtaardige
Marijke die levensecht werd vertolkt
door Marjon de Graaf.
Wim Ran had geen moeite met zijn rol
als voddenboer Julius. Hij zette een
soort clochard neer en wist aardig te
overdrijven, wat in een toneelstuk als
dit geen kwaad kan. Dat gold in nog
sterkere mate voor Gerard Monen en
Gerhard Smeenk als de 'verhuizers'
Philemon en Manus. Ze maakten er
een dolle boel van en werden aldus
verantwoordelijk voor een groot deel
van het succes. Dat overdrijven had
den de andere spelers best mogen
overnemen. Bij enkelen was sprake
van een wat te serieuze spelopvatting
waardoor sommige passages meer de
sfeer hadden van een blijspel dan van
een klucht. Elly Mast-Sperling deed
het heel goed als de oude vrijster Sia.
Anna Kemper had als haar 'echo'
Meesje een dankbare rol, die zij wat
meer had kunnen uitbuiten door iets
meer vaart in het spel te brengen en
(nog) gekker te doen. Veelbelovend!to
neeltalent demonstreerde Erwin var||
der Linde die als de oplichter Wibo in
meerdere gedaanten moest optreden.
Hij had in feite een vierdubbelrol en
dat ging hem best af.
'Z
De regie was in handen van PietZji8
Gesouffleerd werd door Jan Graa
de meespelende heren Smeenk ei
Monen zorgden voor de grime.
Sedert het begin van de dijkverzvw-
ringswerken op Texel ligt bij de vie&j o
haven in Oudeschild een berg klei,D in
kleidepot van 10.000 m3 zal binnenko n
zijn verdwenen want Rijkswatersteal
heeft Daalders aannemingdbedrijfop-ik
dracht gegeven het te verplaatsen ie e
't Horntje. Dit werk is thans in volk
gang. Dagelijks rijden vrachtauto's,
met 9 m3 klei, af en aan. Over onoe-Jur
veer vijf weken zal de hele bult zijn
verdwenen.
De klei wordt in 't Horntje langs de
binnenkant van de oostelijke dijk 's
gestort. Die dijk wordt daardooraa
de voet 20 meter breder. Dat was ie
meest practische opslagplaats waird
klei zal te zijner tijd worden gebn
bij het op deltahoogte brengen van
zeedijk van 't Horntje. Op de
van het oude kleidepot is de nieuw
jachthaven geprojecteerd. Dat detó
nu wordt verplaatst betekent nietd-t
dit project spoedig zal worden
voerd. De verplaatsingsoperatie was
nu mogelijk als werkverruimende
maatregel.
bruü J
V3r.
Als eenvoud een kenmerk van het ware is dan heeft toneelvereniging 't
Amateurtje zaterdagavond in dorpshuis De Wielewaal bewezen van een
eenvoudig toneelstuk een waar blijspel te kunnen maken. De gulle lach
klonk regelmatig op in het publiek en dat was vooral een verdienste van
de Waalder tonelisten die het slappe verhaal van ,,De grote versierder"
uitbouwden tot een klucht met André van Duin-achtige invalshoeken. De
onderbroekenlol van de toneelschrijvers Philip King en Falkland Cary
werd met gevoel voor karikatuur gebracht en dan wordt deze vorm van
humor aanvaardbaar voor een breed publiek.
De hoofdrolspeler Jeroen Nauta
had dat principe uitstekend begre
pen en was in feite de redding van
het stuk. Als 'grote versierder' wist
hij met timing, een prachtige mi
miek zoveel extra humor in zijn
spel te brengen dat het magere to-
neelverhaal grotendeels vergeten
kon worden.
Al na tien minuten wist het publiek
dat als Nauta op het toneel verscheen
er gelachen kon worden. Nauta maak
te van zijn scenes mooie revuesket-
ches volgens het principe: één maffe,
domme lolbroek tegenover een aantal
serieuse rollen. Die spelopvatting van
regisseur Elrike van Esschoten zorgde
er voor dat het stuk soms een parodie
op het blijspel werd, zoals Koot en Bie
jaren geleden met „De naaimachine"
een parodie maakten op de werkwijze
van het theater van de lach.
Aangerand
De grote versierder was voor 't Ama
teurtje een eenvoudig tussendoortje.
Met het dramatische verhaai van
„Sloep zonder visser" nog in het ach
terhoofd mag men concluderen dat de
toneelboog niet altijd gespannen hoeft
te zijn. Het grootste manco van deze
uitvoering was echter dat enkele tone
listen zich er duidelijk te makkelijk van
af maakten.
Het verhaal is gauw verteld. Op een
kantoor werkt een duffe, saaie en con-
tactarme procuratiehouder die er op
Jeroen Nauta a/s grote versierder
een geven moment van verdacht
wordt buiten het bedrijf waar hij werkt
een meisje te hebben aangerand. Aan
vankelijk reageren zijn vrouwelijke col
lega's en de vrouwelijke directeur zeer
afwijzend op deze daad. Niemand had
verwacht dat de slome kantoorklerk
tot iets dergeliks in staat was maar die
houding veranderd tijdens een feest
avond. De dames in het bedrijf vinden
het blijkbaar reuze spannend wat de
procuratiehouder heeft uitgehaald en
proberen hem te versieren. De pseudo-
verkrachter voelt dat uitstekend aan en
komt de volgende dag als een play
boy op het werk. De meisjes likken
verliefd zijn hielen maar aan deze
droom komt een einde als blijkt dat de
kantoorklerk niemand heeft aangerand.
Het slachtoffer had zich vergist. De
procuratiehouder is gedwongen weer
zijn oude rol op te pakken maar dat is
hij niet van plan. Hij heeft geroken aan
de voordelen van het versierdersleven
en besluit, met zijn chef, eens flink
achter de vrouwen aan te zitten, zodat
hij door de andere sexe blijvend een
'echte man' wordt genoemd. De to
neelschrijvers hadden vier bedrijven
nodig om dit gegeven uit te diepen en
dat bracht hen vaak tot grove dubbel
zinnige humor.
Ervaring
Zoals gezegd, niet alle tonelisten wa
ren goed op dreef. Dirk Roeper speel
de de directe chef van de duffe kan
toorklerk, Price-Hargraves, en van hem
zijn we beter spel gewend. Roeper
kende z'n tekst niet zo goed en leek
soms met zijn gedachten niet bij het
spel te zijn. Gelukkig beschikte hij over
genoeg toneelervaring om dat groten
deels te verbloemen. In de kolderscè
nes, zoals het opblazen van ballonnen
voor een feestavond van het perso
neel, had Dirk Roeper wel de juiste
toon te pakken en dat gold ook voor
het begin van het stuk waar hij als
een echte chef de bureau behandeld
wordt. Jos Witte maakte in de rol van
kantoorhulp een toneeldebuut en dat
ging hem niet slecht af. Hij moest ook
wat saai overkomen en dat lukte, al
leen zijn teksten waren soms te vlak.
Karin Nauta speelde een jonge secreta
resse die niet vies is van enige zwoel
heid en als spring in het veld wil ge
nieten van het leven. Karin wist wel
raad met deze rol van vrolijke stoei-
poes en legde genoeg karikatuur in
haar rol dat het vermakelijk was. Tekst
kennis en houding waren ook dik in
orde.
In karakter haar volledige tegenpool
was een oudere secretaresse die op de
planken werd gezet door Thea Hit
oude vrijster die hunkert naar eenu
mantisch rendez vous werd door Th e
treffend uitgebeeld. Toen ze de karv o
toorklerk uitlegde dat ze „ook wel
eens wat wilde" had iets meer dram uil
best gemogen maar voor de rest Wi
ze als zeurderige oude tante aardig ra
dreef.
Streng
Ria van Egmond was de directricei P
het bedrijf: een dame met een ijzffl
wil en ogen die kunnen doden,
was in staat dodelijke blikken oplu 0
onderdanen af te vuren en voldeedi «I
deze rol ongetwijfeld aan de verv/al
tingen van de schrijvers. Ze was sa
en meedogenloos en wist ook suta
teit te leggen in haar pogingen om oi
kantoorklerk te versieren. Een opia f
kelijk Waalder debuut (ze speelde»3ei
der bij de Duinkanters) maakte YvWJC
Bonne als het zogenaamde aangek'
de meisje en nichtje van de oudes- k
cretaresse. Yvonne is een talent. Ti
kon haar eenvoudige rol met enig^'e
rakter vullen en wist zo al bij haaiJt
tree de aandacht op te eisen. Getal '<a
en houding waren in dit vrolijke spé
levensecht.