BEHOUD VAN HET EIGEN GEZICHT IN 1985 Speciale gouden penning voor scheidende dijkgraaf ^^mS™bS^,s*el•,-ol5393■ (ivofiti /wflTt - TpypI f in y)PT hart Rabobank O om 17.00 uur gesloten. Oudejaarsdag OLIEBOLLEN Comité op zoek naar „Amsterdammertjes" Bij de jaarwisseling: door burgemeester J.A. Engelvaart Nieu wjaarsbai in de Beerekuil Live muziek Extra geopend: OPGERICHT 15 SEPTEMBER 1887 - Nr. 9944 VRIJDAG 28 DECEMBER 1984 TEXELSE»COURANT Redactie: Parkstraat 10 of Warmoesstraat 45, Den Burg, tel. (02220) 2741. Buiten werktijd: Harry de Graaf, Pelikaanweg 75, De Koog, tel. (02228) 266, Verschijnt dinsdags en vrijdags. Hans Oosterhof, Westerweg 14, Den Burg, tel. (02220) 4988 en Niek van der 1 1 J Abonnementsprijs/17,40 per kwartaal; los 75 cent Langeveld De Rooy B.V., Postbus 11, 1790 AA Den Burg \S r l\/ 4^ i/\ r r r f l/ v Bankrelaties: Amro Bank nr. 46.99.17.636 telefoon (02220) 2741, na 18.00 uur 4881. y Rabobank nr. 36.25.01.742; NMB nr. 67.34.60.398. MOET U VEEL BELASTING BETALEN OVER DIT JAAR? Realiseer dan voor 31 december a.s. een aftrekpost door het af sluiten van een koopsompolis of pensioenvoorziening! - maximale aftrek dit jaar ƒ15.922. - lagere stortingen zijn mogelijk! - belasting besparen NU en - later MEER inkomen. Voor alle informatie verzekeringen telefoon (02220) 4341 Na kantoortijd 4984 of 4389. gemeente een schilderij van Harry Tie- lemans aan. Hoed en pet De heer K. Borst van de vereniging voor Noordhollandse waterschappen schetste zijn bewondering voor het be roep van dijkgraaf: ,,Het woei vandaag nogal hard en je kon alle secretarissen Lees verder pagina 2 Maandag 31 december a.s. zijn de winkels in Den Burg Winkeliersvereniging Den Burg. 10 stuks 3,95 Een licht gevoel van weemoed bekruipt me bij het schrijven van deze mijmering ter gelegenheid van de jaarwisseling. Het is immers de laatste keer! In de tweede helft van het nieuwe jaar zit het er voor mij op en zal Texel met een nieuwe burgemeester te maken krijgen. Graag wil ik nog eens benadrukken dat mijn beslissing om van de VUT-moge/ijkheden gebruik te maken niet werd ingegeven door wrok of ander ongenoegen. In tegendeel, ik houd van mijn werk maar ik denk dat het goed is om te stoppen nu deze gele genheid zich voordoet en ik nog betrekkelijk jong en vitaal ben. Het zal een ingrijpende overgang zijn èn ik heb er dan ook lang over moe ten denken. Het is een aantrekkelijk vooruitzicht om Texelaar te blijven en de gemeentelijke handel en wandel te kunnen blijven volgen, zij het van een flinke afstand en zonder een spoor van bemoeizucht. Mijn opvolger, wie dat ook moge zijn, kan ik alvast feliciteren. Burgemeester zijn van Texel is een pracht job. Nu ik zelf mijn werk neerleg is het In de oorlog hebben honderden kinderen uit Amsterdam en andere plaatsen in west-Nederland enkele maanden bij pleeggezinnen op Texel doorgebracht en ontkwamen zo aan de ellende van de honger winter. Deze kinderen, van 4 - 16 jaar, zijn kort na de bevrijding naar huis teruggekeerd en sindsdien is het contact met de meesten van hen verloren gegaan. Het „Comité Texel 40 jaar vrij" wil trachten in mei 1985 een reünie van „Amster dammertjes" te organiseren. Zij zullen worden uitgenodigd naar Texel te komen waar zij het contact met hun pleegouders of de kinderen daarvan kunnen hernieuwen en waar ze elkaar kunnen ontmoeten tijdens een barbecue, bonte avond of ander voor de hand liggend om de werkgele- geheid in mijn praatje te betrekken. De landelijke economie beleeft een ople ving, echter alleen in de industriële sector die op ons eiland niet is verte genwoordigd. Het is dus realistisch om er rekening mee te houden dat Texel nog wel een tijd koploper zal blijven wat de werkloosheidscijfers betreft. Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. Tex- vis bijvoorbeeld. Het is nu wel zeker dat dit bedrijf zich op ons eiland zal vestigen en daar een bron van werk en afgeleide activiteit zal zijn. Voor zo ver ik weet is het nooit eerder voorge komen dat het lukte om een dergelijke onderneming voor vestiging op het ei land te interesseren. Maar laten we niet denken dat het pleit hiermee is gewonnen. De kans is klein dat op een dergelijke manier nog meer bedrij vigheid kan worden aangetrokken al zullen we er ons best voor moeten doen. Nuchter is het om er vanuit te gaan dat het werk voornamelijk zal moeten komen van de recreatie. Verde re ontwikkeling daarvan is gebiedende eis. Mogelijkheden tot expansie zijn er genoeg. We zitten nog ver van de maximum aantal verblijfsrecreanten dat op ons eiland verantwoord wordt geacht, waarbij we ons moeten reali seren dat ook de accommodatie die thans beschikbaar is, slechts geduren de enkele weken helemaal is volge boekt. Promotie moet derhalve het de vies zijn. Reclame maken voor Texel heeft echter weinig, of slechts tijdelijk effect als de schone beloften die in de advertenties worden gedaan niet wor den waargemaakt. Gasten willen ko men en (vooral) terugkomen als er be hoorlijke voorzieningen zijn en als zij zich welkom voelen. Mensen voelen zich welkom als zij op het eiland vrien delijk worden bejegend. Gastheer schap, daar gaat het om. Kille zakelijk- heid moet worden vermeden. Hartelijk heid moet voorop staan. Daarbij denk ik niet alleen aan de wijze waarop de Texelaars met hun gasten omgaan, maar ook aan de sfeer en inrichting van boot, haven, straten, pleinen èn stranden. Daar is nog veel aan te ver beteren. Nog teveel heerst blijkbaar het gevoel dat in de vijftiger en zesti ger jaren moet zijn ontstaan: de gasten komen vanzelf wel! Het ware te wensen dat planmatig wordt aangege ven wat er op Texel moet gebeuren om die totale sfeer van gastheerschap nog wat verder op te vijzelen. Elke in dividuele Texelaar kan daaraan zijn ei gen bescheiden bijdrage leveren. Het zou wel eens de goedkoopste vorm van promotie kunnen zijn. Heel belangrijk bij dit alles is dat Texel een eigen gezicht toont. Probeer de gasten iets te laten beleven, dat zij el ders niet vinden. Dat de folklore in Den Burg naar een betere kwaliteit wil is toe te juichen. Graag stel ik ook de middenstanders van Den Hoorn als voorbeeld. Wat daar 's zomers gebeurt is typisch Texels en het laat daardoor bij de-toeristen een betere indruk ach ter dan evenementen die misschien wel spectaculair zijn, maar die ook el ders zijn te beleven. Die eigen gezicht kwaliteit komt gelukkig ook steeds meer naar voren in de vorm van Texel se produkten. Texels lamsbont, scha penkaas, Texelse boerenkaas, kruiden dranken, schapenwollen dekens, lams- vleesprodukten dit alles is volop in ontwikkeling en er lijkt markt voor te zijn. Heel positief is ook de tendens om het vakmanschap in de horecabe drijven te willen verbeteren, onder an dere in de vorm van de nieuwe rich ting consumptieve techniek bij het be roepsonderwijs. Het geldt hier ook een belang voor zowel directe als indirecte werkgelegenheid. Ook het streven van enkele horecabedrijven om Texelse pro dukten centraal te stellen in periodiek winterse eetavonden mag worden toe gejuicht. Ik heb gehoord dat de lokale belangstelling daarvoor al heel groot is, maar ik verwacht dat dit soort culi naire activiteiten (mits op de juiste wij ze meegenomen in de promotie) voor mensen elders aanleiding zal zijn om naar Texel te gaan. Texel moet zijn ei gen gezicht nadrukkelijk en uitnodi gend tonen en daarbij zijn „koop waar" in topkwaliteit houden. Tot die koopwaar hoort óók het typisch Texel se landschap waar we niet alleen de schapenboeten en tuunwallen in stand moeten houden maar ook vervuiling moeten tegengaan. Op veel plaatsen is het vooral 's zomers, ondanks de in spanningen van onze reinigingsdienst, een vieze rommelige toestand. De straten in de toeristencentra en de belangrijkste strandslagen liggen vaak bezaaid met papier, plastic en ander afval. Om maar niet te spreken van de hondepoep en overbodig lawaai, af komstig vanm luidsprekers en stroom- aggregaten. We zouden er met z'n al len naar moeten streven het totale beeld wat netter en verzorgder te laten zijn. Dat is belangrijk voor de sfeer die in hoge mate selecterend is voor het publiek dat zich hier thuisvoelt. Dat geldt ook voor ons vertier. Daar aan moeten we grenzen stellen in ruimte en tijd. Lawaai moet binnen de muren blijven, op straat moeten de mensen zich zodanig gedragen dat ie dereen z'n normale nachtrust kan ge nieten en de café's moeten zich hou- Lees verder pagina 2 evenement. De „Amsterdammertjes" zijn te onder scheiden in twee categorieën: de kin deren die halverwege de hongerwinter naar Texel kwamen en de kinderen die om andere redenen al veel eerder op het eiland terecht zijn gekomen, gese lecteerd door het Rode Kruis. Beide categorieën wil men in mei verwelkomen. Het probleem is echter dat het comité over weinig adressen beschikt. Op de Texelaars wordt daarom een beroep gedaan gegevens te verschaffen. Wie namen en/of adressen weet wordt ver zocht zich in verbinding te stellen met mevrouw N. Jongejan, Wilhelminalaan 18, telefoon 02220-3691. Die wil ook graag weten welke pleegouders of hun kinderen het leuk zouden vinden om „hun" Amsterdammertje weer eens te ontmoeten en of zij eventueel voor on derdak kunnen zorgen. (1 januari 1985) met o.a. Dick Remelink Aanvang 24.00 uur. JCLLEBPDG Dagelijks geopend vanaf 20.00 uur. zondagmiddag 30 december, aan vang 15.00 uur. 1 januari: dinsdag 's nachts met de jaarwis seling om 0.01 uur en 's middags vanaf 15.00 uur geopend. Grapje Toen Roeper aan het begin van de re ceptie de overvolle Lindeboom-zaal binnenkwam ging iedereen staan. De zeer rustige dijkgraaf merkte hierop op dast hij daar de bibbers van zou krij gen. Wethouder Daan Schilling speel de daar in zijn toespraak op in: „Dat was nou typisch Marius Roeper, die komt altijd binnen met een grapje." Schilling vertelde in Texels Belang veel met hem te maken te hebben gehad. De laatste tijd was er minder contact, zijn wethouderportefeuille had niet zo veel met het waterschap te maken. Schilling analyseerde de vergadertac tiek van Roeper: „Dat grapje als hij binnenkomt is kenmerkend, daarna gaat hij er goed tegenaan en hij vertelt alles zo dat ik het snap. Dat werkt perfect. Na afloop wordt dan weer De komende en gaande man. Jac. Dijt (links) heeft zojuist de gouden penning uitgereikt aan Marius Roeper. Hij zat samen met Bert Weijdt in de partij en door die twee werd ik toen in toom gehouden. Op een gegeven mo ment, dat was voorgeprogrammeerd, mocht ik mijn wel zeer felle zegje doen. Dat bouwde mijn waardering voor Marius op. Als gemeentebestuur mochten we dan ook heel blij met hem zijn." Schilling kwam ook met een grapje. Tijdens een gezamenlijke excursie van gemeente- en polderbestuur had hij opgemerkt dat Roeper zo'n mooie sin- terklaasstoel had. Roeper had toen ge zegd dat hij er misschien nog wel één had voor de gemeente. „Wat schetste mijn verbazing toen ik u laatst in de krant met stoel en al op straat zag zit ten!" Roeper kwam in zijn dankwoord nog terug op die stoel, die door meer dere sprekers was genoemd: „Het mooiste van het geval is nog dat die stoel een erfstuk van de gemeente is." Schilling bood de dijkgraaf namens de Het waterschapsbestuur heeft de afscheid nemende dijkgraaf Marius Roeper vrijdagmiddag bedacht met een speciaal voor deze gelegenheid ingestelde onderscheiding: een fraaie gouden legpenning. Zoals bij der gelijke gelegenheden gebruikelijk is werden veel welgemeende goede dingen over Roeper verteld. Zijn opvolger, Jac. Dijt, zei bijvoorbeeld dat het wel keek alsof al de grote werken die in Roepers dijkgraaf-periode tot stand waren gekomen, gewacht hadden op Roeper. Bovendien prees hij de manier waarop onder diens leiding het waterschap zowel ambtelijk als bestuurlijk tot één geheel was uitgegroeid. Roeper zelf omschreef zichzelf als een bestuurder in de regenteske traditie die al eeuwen in het waterschap opgeld doet. Dijt begon met uitleggen dat Roeper ontspannen nagebabbeld. Dat waar- een oude Texelse familienaam is die deer ik erg." oorspronkelijk iets van „omroeper" be- Schilling vertelde als kind als gefasci- tekend moet hebben. „Vandaag de dag", aldus Dijt, „nemen Roepers nog steeds graag het woord. Ook de naam van de boerderij waarop Roeper vroe ger werkte, Ora et Labora, duidt in die richting. Als hij klaar was met labore ren (werken) begon hij te oreren". Dijt haalde aan dat Roeper de eerste dijk graaf was van de verzamelde water schappen: „Al in 1917 werd voor het eerst het idee geopperd dat de water schappen samen zouden moeten gaan, pas in 1970 gebeurde dat ook. In 1964 was de eerste bespreking en in 1968 werd er onder voorzitterschap van Marius Roeper al samengewerkt." neerd te zijn geweest door het beroep „dijkgraaf". „Daar zat iets in van gra ven en ridders en knokken. Bovendien heeft een dijk op een eiland een hele grote invloed op je leven en dat begint al in de kinderjaren. Als je voor het eerst achter de dijk mag spelen dan is dat de eerste stap op weg naar vrij heid. Daar had je ook je eerste vrijpar tijtjes. Mijn tweede confrontatie met de dijk was in '53. Dat herinner ik me als de dag van gisteren, ook al was ik toen pas 17. Later ben ik heel nauw betrokken geweest bij de dijkverho ging, Marius was toen goud waard.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1984 | | pagina 1