ixel-fan Jo Engelvaart in de VUT
,Voor burgemeesters
eldt: eruit is eruit!"
*0
Jrg
Tbssen dijk en
duinenrij
Afscheid
JöAG 27 AUGUSTUS 1985
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
sje maar niet denkt dat ik ga zeggen hoe mijn opvolger het
it doen, daar ben ik principieel tegen." Dat was de reactie van
■I's huidige burgemeester toen wij hem vroegen om een inter-
bij zijn afscheid deze week. Een interview waar hij verder van
mee instemde: „Openbaarheid heb ik altijd heel belangrijk
onden." Het zal gaan over de mens die Texels eerste burger
in de afgelopen zeven jaar. Een periode die deze week wordt
psloten, want Jo Engelvaart doet na woensdag nergens meer
mee, met uitzondering van de plaatselijke reddingcommissie,
bestuur van het vliegveld en het bestuur van het lager beroep-
iderwijs. De twee laatstgenoemde functies worden spoedig
gelegd als de nieuwe burgemeester de portefeuilles heeft
Jeeld.
jaar geleden, voor zijn komst
het eiland, verklaarde Jo Engel-
lin de krant dat hij altijd had ge-
zijn carriere als burgemeester
Texel af te sluiten. Die liefde voor
is er nog steeds, hij is zelfs de
burgemeester die na zijn ontslag
blijft wonen. Zijn mening over het
en zijn bewoners is in de loop
en genuanceerder geworden,
kan niet anders. Destijds noemde
Texelaars „prettige mensen met
spontaan, open karakter." De fa-
jEngelvaart kende het eiland al
I vele vakanties. Nu zegt hij eerlijk
het wel wat anders is om hier te
"in dan om als toerist op Texel te
ïaar als we verder doorpraten blij-
toch de goede herinneringen aan
jmgang met de mensen veruit in
neerderheid te zijn: „Bijvoorbeeld
it,- bij de opening van de jubileum
ten in De Cocksdorp. Ik zou die
ning verrichten, maar een paar da-
daarvoor overleed Gerrit de Haan
Je begrafenis begon praktisch op
Ifde tijdstip als het feest. Arie
van het feestcomité zei dat er
gewacht zou worden. Ik waar-
iwde hem dat het meer dan een
uur zou wordèn. Bijna twee uur
het oorspronkelijk afgesproken
itip kwam ik in een bomvolle en
warme feesttent, maar er was
land die zuur reageerde. Integen-
veel mensen zeiden dat het wel
ijk voor me moest zijn om na
aangrijpende begrafenis een feest
penen. Als dat niet spontaan en
Het verhaal typeert niet al-
houding van de Texelaars in
lent. Het is zeker ook kenmerkend
Jo Engelvaart, een man met een
rp oog voor het positieve in de
is, een burgemeester die tot zijn
otste hoogte komt als hij in harmo
ten werken.
Geen vergelijking
van de hoofdtaken voor de burge-
sster is de „bestuurlijke coördina-
Dat wil zoveel zeggen als het
laten verlopen van de contacten
||en het college, de raad en het
Jlielijk apparaat. Engelvaart heeft
I pi wat ervaring op dit terrein, niet
in zat hij zelf in de raad van Mon-
kendam waar hij ook wethouder is
ieest, hij is ook secretarie-
btenaar geweest en secretaris-
ningmeester bij een Hoogheem-
Ischap. En als burgemeester van
huizen kende hij een periode waar-
ij tegelijk drie gemeentebesturen
zich had, in verband met de ge-
sntelijke herindeling. Toch waagt hij
niet aan een vergelijking van de
schillende colleges waar hij op Texel
werkte. „Een vergelijking met die
isre gemeentebesturen gaat al heie
niet op, want Texel is een grotere
merite met meer en ingewikkelder
blemen. Bovendien is het besturen
constant aan veranderingen onder-
g. Zo hebben we nu te maken met
lidsnota's op steeds meer gebie-
Vroeger ontbrak dat. Dan was
beleid vaak veel minder eenvor-
die nota's zijn wat dat betreft uit-
fflnd. Ze nemen een hoop werk uit
fden want je hoeft alleen nog maar
n te nemen in uitzonde-
isgevallen, verder ligt er vast wat er
Kuren moet. Bovendien is de con-
«mogelijkheid voor de burgqrs veel
'er. Dat is goed, het beleid wordt
ïdoor veel objectiever."
ftvee colleges waar Engelvaart op
el mee heeft gewerkt verschillen
delijk. Om te beginnen al het ver-
Hn ervaring. „Dat eerste college,
'zaten mensen in die al een lange
'ring hadden en ik kwam daar als
«uwe Texelaar" tussen. In het be
ten je dan sterk afhankelijk van de
toenaren en de wethouders, maar
was snel voorbij. Als burgemeester
bestuurder was ik natuurlijk al wel
"ren. Het tweede college bevatte
'n maar nieuwe wethouders en
"zaten de secretaris en ik als erva-
reensen tussen."
Diep praten
1 Engelvaart op dat eerste college
minder „vat" dan op het tweede?
„Die vraag is eigenlijk niet aan de or
de. Ik ben me er altijd goed van be
wust geweest dat ik als ambtenaar
met gekozen volksvertegenwoordigers
werkte. Zij hebben het vertrouwen van
de bevolking en in feite moeten zij de
beslissingen nemen. Wel hebben we,
de secretaris en ik, direct in het begin
bij het tweede college voorgesteld het
aantal commissies sterk terug te bren
gen tot één per lid van het college.
Zoiets kan alleen als je met een nieu
we ploeg begint." Hoe gaat dat pre
cies, het werken met een college? Is
de burgemeester een soort mentor,
wordt het een vriendenclub? „Mét het
tweede college hebben we ingevoerd
dat naast het reguliere overleg elke
dinsdagmorgen er af en toe beleidsver-
gaderingen worden gehouden over ac
tuele onderwerpen.
De betreffende wethouder kan dan al
zijn problemen spuien en dan zitten
we soms erg diep te praten. Toch zou
ik het niet willen omschrijven als een
vriendenclub, maar het is wel belang
rijk dat er wederzijds respect is en de
wil om tot eensluidende beslissingen
te komen. Ik heb bij verschil van me
ning wel twee stemmen maar het is
altijd beter met een unaniem stand
punt naar buiten te komen. Het is
echter ook soms mijn taak om bijvoor
beeld de ambtenaren in bescherming
te nemen en het is ook wel eens voor
gekomen dat ik me ervan bewust was
dat ik in feite rijksambtenaar ben. Dat
kwam overigens bijna nooit voor, de
burgemeester is er dan ook meer voor
de gemeente dan voor het rijk, naar
mijn overtuiging."
Griezelig
Die aanvallen op het ambtenarencorps,
daar houdt Engelvaart duidelijk niet
van: „Ik vind dat een griezelig pad.
Op Texel zijn er soms felle aanvallen
op de ambtenaren en ik weet niet
waar dat van komt. Wij hebben een
grote secretarie en vóór een beslissing
genomen kan worden, moeten veel
mensen er naar kijken, meer dan in
mijn vorige gemeente, maar het is hier
ook professioneler. Bovendien, vooral
door die beleidsnota's is de snelheid
van afwerken ook hoger geworden
sinds ik hier ben".
Toen Engelvaart naar Texel kwam ver
klaarde hij dat de raadsvergaderingen
binnen één tot twee uur afgelopen
zouden moeten zijn. Dat is niet waar
gemaakt, maar hij is niet ontevreden.
„De keren dat het later dan elf uur is
geworden zijn op de vingers van één
hand te tellen. Laatst hadden we een
discussie over de ingekomen stukken,
of dat niet te lang duurde. Dat geloof
ik niet, dat zijn ook raadsstukken. Er
zijn soms discussies die lang duren
maar dat moet kunnen, het moet toch
mogelijk zijn je mening te geven."
Eenheid
Er wordt nogal eens gezegd dat met
name de huidige raad het niet zo best
doet. „Dat valt best mee. Een raad
moet een eenheid worden, met be
houd van de politieke verschillen. Pas
dan kan er in harmonie gewerkt wor
den. Wij lachen in de wandelgangen
toch heel wat af. Wat je ook niet
moet vergeten is dat de raad bestaat
uit amateurs en dat is maar goed ook.
Een raad van louter deskundigen zou
leiden tot een technocratie. Wat ik wel
gevaarlijk vind is dat we als college
nogal eens aangewezen waren op de
oppositie. Een wethouder zou het ver
trouwen moeten hebben van zijn frac
tie. Dat ging in de vorige raad wel be
ter. Die harmonie is echt nodig. Ik
figuren lijken krachtig, maar ze struike
len heel vaak."
Een tijdje terug kreeg de raad een brief
dat er in de Texelse gemeenteraad re
latief erg weinig vrouwen zitten, min
der dan elders in de provincie. „De
drempel voor vrouwen lijkt hoog. Dat
is bijvoorbeeld in het ambtenarencorps
al minder. Misschien dat ze geen be
langstelling hebben voor het raads
werk. Een vrouw als burgemeester op
Texel? Dat moet absoluut kunnen."
Engelvaart heeft niets te maken met
het benoemen van zijn opvolger/ster.
„Die hoef ik ook niet in te werken,
dat is wel gek. Ik zou overigens nooit
van te voren willen zeggen waar en
voor wie de volgende burgemeester op
moet passen, dat zou helemaal ver
keerd zijn. Wel heb ik nu voor de se
cretaris en de „loco" in telegramstijl
op papier gezet waar ik mee bezig ben
en wat knelpunten zijn".
Indringend
Opvallend is dat Engelvaart de
bestuurlijke coördinatie niet als zijn
zwaarste taak beschouwde. Voor het
omschrijven van de portefeuille „per
soneel en organisatie" haalt hij wel
een zware term uit de kast: „indrin
gend". „Je komt daar de mens ook
tegen. In mijn periode zijn we bezig
geweest deze taak professioneel aan te
pakken. Daarvóór werd het niet slecht
wordt: „Zoals laatst, met de aanhou
ding van die veertien jongelui waar die
messenvechters tussen zaten. Daar
waren al meer klachten over geweest.
Ik heb dan vrij veel overleg met de po
litie en je moet een beleid vaststellen:
rammen we erop of wachten we af? Ik
leef dan altijd enorm mee met die poli
tiemensen, daar zitten ook jonge va
ders tussen. Overigens hebben we de
ze zomer een uitstekende ploeg ge
had. Het hele seizoen hebben we in
de nacht zes man op straat gehad en
dat is heel collegiaal opgelost."
De bemoeienis van de burgemeester
met de openbare orde gaat verder dan
de meeste mensen weten. Zo wordt
hij bijvoorbeeld bij elke onnatuurlijke
dood gewaarschuwd: „Als ik midden
in de nacht door de politie wordt op
gebeld weet ik dat er rottigheid is, een
ongeluk, een verdrinking, een zelf-
gedaan, maar nu hebben we mensen
die er voor opgeleid zijn. We hebben
een functiewaarderingsonderzoek op
gezet, en beoordelingscriteria gemaakt
zodat we mensen en hun „stoel" kun
nen beoordelen. Het is niet zo dat
rond de feestdagen eens wordt geke
ken hoe iemand het doet". Over de
uitkomsten van het onderzoek kwam
met name vanuit de bond nogal wat
weerstand: „Daar kan ik niets over
zeggen, de beroepen lopen nog. Dit is
een jonge organisatievorm, die zich
nog moet settelen. Wel kan ik stellen
dat er hard wordt gewerkt. Natuurlijk
zijn er „beulen" en mensen die dat
niet zijn, maar als iedereen zich voor
honderd procent geeft, gaat het
goed."
In vergelijking met zijn vorige gemeen
ten vindt Engelvaart dat de Texelse ge
meente goed draait: „Er wordt bijvoor
beeld goed omgegaan met inspraak,
kijk maar eens naar de plannen voor
het welzijn, de inspraak op het gebied
van de ruimtelijke ordening, bijvoor
beeld met commissievergaderingen in
dorpen. Er is altijd wel publiek bij
raadsvergaderingen en er komt nooit
rottigheid uit dat publiek. Wel heb ik
gemerkt dat de grote openbaarheid die
wij betrachten angst oproept bij men
sen die met bouwaanvragen en derge
lijke komen. Wij hadden gedacht dat
die angst vanzelf zou slijten, maar mis
schien moeten we' de plannen toch
onder ons houden tot ze in de com
missie komen. Soms werkt openbaar
heid helemaal niet zo goed, zoals bij
voorbeeld met die Peyton Place-
discussie die we in de krant hebben
gehad over het zwemparadijs, dat kan
dodelijk zijn."
Rottigheid
Het woord „harmonie" valt vaak tij
dens het gesprek. Het is dan ook niet
verwonderlijk dat de vervelendste kan
ten van het werk voor Jo Engelvaart
die momenten zijn dat de harmonie in
de Texelse samenleving bedreigd
moord. Vooral zelfmoorden vind ik ver
schrikkelijk. In zekere zin heeft ieder
recht op die beslissing. Hoewel ik
weet dat ik er niet verantwoordelijk
voor ben, heb ik elke keer weer heel
sterk het gevoel dat er op zo'n mo
ment met de gemeenschap iets niet
goed is. Dat geeft me een gevoel van
onmacht."
Dat gevoel krijgt Engelvaart ook als er
burgers met problemen bij hem komen
die hij niet op kan lossen. „Als er bij
voorbeeld iemand met klachten komt
die in de buurt van een dancing
woont, dat is echt wel wat anders dan
wonen in een slaapstraat. De mensen
denken dan dat de regels niet worden
toegepast, terwijl je het probleem
domweg niet oplossen kan. Dat vind
ik naar."
Functioneert Engelvaart in momenten
van crisis, van volslagen gebrek aan
harmonie, minder goed dan in een
prettige overlegsituatie? „Nee, ik blijf
goed werken. Je moet daarbij niet ver
geten dat bijvoorbeeld de samenwer
king met de politie in dergelijke situa
ties heel belangrijk is en die verloopt
wel degelijk in goede harmonie".
Hulpverlening
De burgemeester is niet alleen hoofd
van de politie, ook de brandweer hoort
tot zijn taken. Het is bekend dat de
brandweer in de afgelopen jaren
steeds meer bij hulpverlening betrok
ken is geraakt. „Die hulpverleningswa
gen die we hier hebben, heeft zijn
geld al dubbel en dwars terugver
diend." Ook bij die hulpverlening komt
natuurlijk nogal eens narigheid voor:
„Die jongens van de brandweer moe
ten soms ook hele verhalen kwijt, een
mens kan nou eenmaal niet overal te
gen. Ik krijg soms tot in de finesses te
horen hoe ongelukken zich hebben af
gespeeld. Dan valt het me elke keer
weer op hoe grandioos ze hun werk
doen, dat is echt niet in cijfers uit te
drukken. Ze zijn ook uitbundig bereid
om te studeren en dat komt de kwali
teit van het werk natuurlijk ten
goede".
De brandweer staat voor uitbreiding
van het takenpakket. De Bescherming
Burgerbevolking, ook een verantwoor
delijkheid van de burgemeester, wordt
opgeheven en de taken van de BB
worden overgeheveld naar het Rode
Kruis en de brandweer. „Tot nog toe
heeft Texel niets van die BB gewerkt,
want er was geen afdeling op het ei
land en .de eilanders waren niet nood-
wachtplichtig. Dat zal nu anders wor
den, volgend jaar moet de brandweer
worden uitgebreid met een stuk of 16
vrijwilligers, waarvoor dan ook mate
rieel deze kant opkomt. Dat zal niet
makkelijk worden; met zo'n immens
grote brandweer kan je niet uitrukken.
Er zullen ook nogal wat EHBO-ers
moeten komen bij het Rode Kruis,
maar er zijn op het eiland al vrij veel
mensen die een dergelijke opleiding
gevolgd hebben."
Engelvaart vertelde brieven te hebben
geschreven om er voor te zorgen dat
Texel eigen BB-voorzieningen krijgt.
„Je praat over een instelling die actief
wordt in oorlogstijd of bij natuurram
pen. Dan moeten we niet van de over
kant afhankelijk zijn."
Een ander aspect van de veiligheid op
Texel is de kustbewaking. „De burge
meester wordt altijd gebeld bij abnor
maal hoog water. Als het alarm is in
getrokken bellen ze wéér, soms om vijf
uur in de nacht. Feitelijk is het bestrij
den van de kustafslag een zaak van
rijkswaterstaat, maar de gemeenteraad
praat er toch ook over en ik heb in de
werkgroep gezeten die dat grote on
derzoek naar mogelijke oplossingen
heeft verricht. Met de uitkomst, zand-
suppletie, ben ik heel blij. Ik heb altijd
al geroepen dat de Texelse Noordzee
kust niet volgelegd kan worden met
strandhoofden en asfalt. We hebben
een mooi zandstrand, de recreatie is
belangrijk en het doet me goed dat
daar rekening mee is gehouden".
Weigering
Op Texel lijkt het een nauwelijks actu
eel onderwerp, maar één van de taken
van de burgemeester is het verlenen
van verblijfsvergunningen aan buiten
landers. Daar is voor zover bekend
nooit discussie over. Ruim een jaar ge
leden blijkt Texel echter wel in aanra
king te zijn geweest met de vreemde
lingenwetgeving. „Net als in Anna
Paulowna waren er hier nogal wat Po
len, een stuk of 25, die op het land
werkten. Het ministerie van justitie
had gevraagd scherp op te letten en
als er Polen zouden komen, ze weg te
sturen, door toepassing van de vreem
delingenwet. Ik heb kenbaar gemaakt
dat ik dat weigerde en daar heb ik
nooit meer iets van gehoord. Over An
na Paulowna zijn destijds kamervragen
gesteld, dat trok nogal aandacht in de
pers." Engelvaart vertelde in dit ver
band: „De penning die aan de ambts
keten van de burgemeester hangt ver
toont aan één kant het wapen van de
gemeente en aan de andere kant het
wapen van het rijk. Dat geeft duidelijk
het spanningveld aan, je bent rijk
sambtenaar die voor de belangen van
de gemeente op moet komen. Een ou
de burgemeesterswijsheid is dat je aan
de ambtsketen kan zien waar de bur
gemeester het meeste belang aan
hecht. Als hij het gemeente
wapen voor heeft, dan zal hij meer
voor de gemeente kiezen. Als hij het
rijkswapen toont is de hoogste over
heid belangrijker. Het is echter duide
lijk geworden in de loop der jaren dat
burgemeesters veel meer voor de ge
meente kiezen. Dat is ook officieel ge
constateerd in de evaluatie die is op
gesteld over het ambt."
Engelvaart heeft nóg een keer gewei
gerd de wet uit te voeren. De bekende
beslissing om voor de bollenschuur
van De Ridder een bouwvergunning af
te geven terwijl de procedure nog
gaande was, had door de burge
meester voor vernietiging moeten wor
den voorgedragen. „Ik heb een brief
gestuurd dat ik dat weigerde wegens
het negatieve maatschappelijke effect
dat daar vanuit zou gaan. Daar hoor je
dan niets meer van".
Het toepassen van de vreemdelingen
wet blijkt soms ook leuke kanten te
hebben. Het volkomen reglementair en
zonder complicaties verlenen van ver
blijfsvergunningen aan wetenschappers
uit India die een tijdje bij het NIOZ te
gast waren, leverde een dankbare reac
tie op van de ambassadrice van dat
land. Zij zou het eiland bezoeken,
maar officiële verplichtingen verhinder
den dat. Het was ook wel eens minder
leuk. „Ik heb een keer twee illegale
Chinezen moeten uitwijzen. Die wer
den naar Peking gestuurd, maar daar
was het beleid in die tijd dat ze direct
weer werden teruggestuurd en die
kwamen toen in een kamp dat speci
aal voor dergelijke gevallen was inge
richt in Rotterdam. Verder krijgen we
eigenlijk alleen maar aanvragen voor
een verblijfsvergunning van mensen
die hier gewoon komen werken. Er zijn
geen asielzoekers bij en er is ook geen
sprake van schrijnende armoe, wat wel
het geval was met die Polen."
Strandvonderij
Zo onbekend als het vreemdelingenbe
leid is, zo bekend is dat de burge
meester hoofd van de strandvonderij
is. Engelvaart's opvattingen daarover
zijn al eerder in de publiciteit geweest.
Hij doet niet moeilijk over een stukje
hout waarvan de herkomst toch niet
meer te achterhalen is maar hij vindt
door Klaas Bonne
Wie op de hoogste ladder staat
Die moet toch vaak ervaren
Dat hij blootgesteld is aan kritiek
Der onderstaande schare
Hij moet zus, en hij moet zo
En hij mag nooit versagen
Al wrikt men aan de laatste tree.
Die zijn gewicht moet dragen
Maar onze burgemeester hield
Zich altijd stevig staande
En baant zich nu een weg terug
En schaart zich bij de gaanden
Misschien heb ik wei niet het recht
Om hier de kaart te schudden
Maar ik was toch ook een schaap
Temidden van zijn kudde
En misschien zijn wij niet eensgezind
Zoals ik hem benader
Maar in mijn ogen b/eef hij mens
Een echte burgervader.
wel dat er sprake moet zijn van een
eerlijke competitie. „Het moet niet zo
zijn dat de één met een jeep het hele
strand leeghaalt, terwijl degeen die
zo'n wagen niet kan betalen achter het
net vist. Overigens gaat het uitstekend
op Texel. Ik kan me best voorstellen
dat er wat blikken melkpoeder uit die
container zijn verdwenen, maar als het
erop aankomt kan je op de Texelse jut
ters bouwen. Na de ramp met de Ac-
tiv, een schip dat mijn vrouw van nabij
kende, bleken er aangespoelde voor
werpen verborgen te zijn. Toen bekend
werd wat er met schip en opvarenden
gebeurd was, zijn de betreffende men
sen helemaal uit zichzelf die spullen
komen brengen, uit piëteit. Dat vind ik
getuigen van grote klasse."
Engelvaart heeft veel binding met de
zee. Hij is zelf een enthousiast zeiler
en hij maakte indruk op de bemanning
van de reddingboot met zijn „zeevast
heid". Hij is dan ook heel blij dat hij
lid kan blijven van de plaatselijke com
missie van de KNZHRM.
Gaat Engelvaart zelf jutten als hij in de
VUT zit? „Dat is niet nodig. Onze
boerderij is van een fervent jutter ge
weest en die heeft zoveel hout op
geslagen dat ik nog jaren werk heb
voor ik daar doorheen ben".
De zee is nog op een andere manier
belangrijk voor Engelvaart: de Wad
denzee, inclusief het Duitse en Deense
gedeelte, is één groot ecosysteem, een
gebied waarin alle leven in één biologi
sche kringloop zit. Het is daarom heel
goed dat er conferenties zijn waarbij
de gemeentebesturen van die drie nati
onaliteiten bij elkaar zitten om te pra
ten over mogelijkheden tot samenwer
king en gemeenschappelijke proble
men. Bovendien hebben we hier in
Nederland een uniek overlegorgaan,
waarin alle drie de bestuursniveau's op
voet van gelijkheid deelnemen. Ik vond
het jammer dat ik met dat werk moet
ophouden, want dat heeft echt mijn
hart, ik vind dat heel belangrijk".
Deeltijd
Toen Engelvaart en zijn vrouw naar
Texel kwamen dachten ze voor een
moeilijke taak, maar een mooie uitda
ging te staan. Nu, terugblikkend, zegt
Engelvaart dat het niet echt zwaar is
gebleken. Hij vindt, na ruim veertig
jaar gewerkt te hebben, dat het mooi
is geweest, maarm „als er een
deeltijd-vut zou zijn zou ik er voor
kiezen."
Zijn vrouw, Trine Engelvaart-Nierop,
vindt het kennelijk niet erg dat aan het
zeer drukke burgemeestersleven
(„werkweken van zeventig uur waren
geen uitzondering") een eind komt.
Ook zij voelt zich prima thuis op het
eiland. Daarmee is de voorspelling van
een Texelse dame uitgekomen. Die
maakte de eerste keer kennis met me
vrouw Engelvaart en zei: „U bent ten
minste niet zo'n mevrouw met perma
nent en zo, u zult hier vast goed aar
den". Een burgemeestersvrouw levert
een behoorlijk aandeel in het werk van
haar man, met name op het niet te
onderschatten terrein van de represen
tatie. Bovendien was mevrouw Engel
vaart actief in het Mevrouw De Koning
Hulpcomité dat vorig jaar op Texel een
zeer geslaagde inzameling hield voor
de actie „Eén voor Afrika". Die inza
meling brengt Engelvaart weer op het
karakter van de Texelaars: „Dat is één
van de dingen die hier uitstekend ver
lopen, zo'n actie, of bijvoorbeeld het
van de grond tillen van een vakantie
huis voor spierdystrofiepatiënten. Het
is me opgevallen dat de Texelaars zich
dan achteraf niet op de borst lopen te
rammen."
Engelvaart is zonder enige twijfel één
van de vriendelijkste en meest toegan
kelijke burgemeesters die Texel gekend
heeft. „Ik merk vaak dat er een drem
pel is bij de mensen. Als ik naar ze
heb geluisterd danken ze me soms
daarvoor, maar aan een kwartje heb je
meer, zeg ik dan altijd.
Het contact met de mensen soms
heel vertrouwelijk, dat is belangrijk en
die drempel moet zo laag mogelijk
zijn. Ik propageer niet dat ik op straat
wordt nageroepen met „hé Jo, wacht
eens effies", een zekere stijl hoort er
toch ook bij. Maar dat contact, daar
gaat het om."