Texelse economie heeft
i/reemd kapitaal nodig
Eindelijk weer een
denksportvijf kamp}
Staande ovatie voor
indrukwekkend UDI
let hele jaar slecht weer voor zwemparadijs
Gevangenisstraf voor
inbrekers
UNSDAG 26 NOVEMBER 1985
TEXELSE COURANT
wordt op Texel momenteel meer geld gebruikt dan er
vordt verdiend of gespaard. De Rabobank, die volgens eigen
eggen driekwart van de Texelse geldmarkt beheert, heeft in
Ie afgelopen anderhalf jaar op de onderhandse kapitaal-
narkt geleend en die toestand zal volgens directeur R.
- /eenstra nog wel enige jaren zo blijven. Hij schetste donder-
I lagavond het financieringsbeleid van de bank voor de agrari
sche sector als stabiliserend, voor de visserij als voorzichtig.
Met toerisme is de „speerpunt" waar veel geld in gestoken
al worden.
och pleitte de voorzitter van het
iestuur, H. de Lugt, voor voorzich-
igheid en kleinschaligheid. „Ik ge-
oof dat de mensen voor het eiland
ramen en niet voor een zwempara-
of zoiets. Bovendien geloof ik
het voor een dergelijke slecht-
veervoorziening het hele jaar
ilocht weer moet zijn om hem ren-
label te maken. Het is beter ons te
- loncentreren op meer kleinschali-
|8 voorzieningen en op verbetering
an de kwaliteit van de verblijfsac-
ommodatie. Daarbij moeten we
an niet vergeten de tarieven laag
i houden". De Lugt meldde hier
iverigens duidelijk bij dat dit zijn
«rsoonlijke visie betrof.
Ie voorzitter vertelde verder in zijn
peningswoord dat de bank in 1984
sn bevredigend resultaat heeft gehad,
ndanks de forse concurrentie. De pro
lemen van de visserij weet de bank-
ran hoofdzakelijk aan de vangstbeper-
;nde maatregelen van de landelijke
Europese overheden. Hij vertrouw-
er echter op dat het gezonde ver-
land van de Texelse vissers en het
'arktmechanisme er voor zouden zor-
in dat er in deze bedrijfstak nog geld
•rdiend kan worden,
boeren voorspelde hij dat ze de
oekriem zouden moeten aanhalen,
et alleen door de superheffing maar
ok door de dreigende wijzigingen in
iWet Investeringss Regeling en de
IW. Voor het bollenbedrijf ziet het er
irissanter uit: Daar bepaalt het
arktmechanisme nog volop de prij-
in en er wordt alert op de markt
TESO
et midden- en kleinbedrijf op Texel
iet het redelijk, ondanks het verloop
it deze tak eigen is. De Lugt pleitte
>or lage tarieven voor toeristen: „We
oeten niet te exclusief worden. Voor
buiten het seizoen zullen de
dweek- en lang weekendarrange-
enten belangrijk zijn en daar moet
"ingespeeld worden, ook door Teso
it de prijs van het bootkaartje."
voorzitter ging nog even in op de
sitievan de centrale bank: „Ander-
ilf jaar geleden is er door de landelij-
bank een rapport wereldkundig ge-
3akt dat beter binnenskamers had
innen blijven. Daar stond in dat er
o superwinst gemaakt werd die ei-
nlijk ten goede zou moeten komen
nde leden en/of cliënten. Nu wordt
al weer gezegd dat de marges klein
Staatsschuld
enstra gaf niet alleen zijn gebruikelij-
toelichting op het jaarverslag. Om-
tdeze jaarvergadring door allerlei
istandigheden niet in het voorjaar
houden kon worden „pakte" hij ge-
dit jaar en zelfs 1986 erbij. In grote
ien kwam zijn betoog erop neer dat
vraag naar geld op Texel steeds
«er wordt, de groei is zelfs explo-
Het aanbod blijft min of meer ge-
n daarom moet de bank geld van
buiten het eiland halen. Dat gebeurt
op de onderhandse kapitaalmarkt. Dat
is de markt waar de grote geldschie
ters en de grote geldvragers elkaar
ontmoeten door bemiddeling van geld-
makelaars. Alleen banken, pensioen
fondsen en dergelijke maken van deze
markt gebruikt, vandaar de term „on
derhands"; Daar tegenover staat de
„vrije" geldhandel, bijvoorbeeld in obli
gaties en aandelen die iedereen kan
kopen. Op de onderhandse kapitaal
markt gaat het meestal om leningen
op lange termijn. Veenstra voorspelde
dat nadat de bank sinds 1984 het eerst
beroep op deze markt werd gedaan, in
de komende jaren steeds weer naar de
onderhandse geldmarkt zal moeten.
Dat betekent dat er kennelijk noodza
kelijke of diepte-investeringen gepleegd
worden, die wellicht later, maar in ie
der geval niet direct hun rendement af
werpen. Als Texel een land was zou je
kunnen zeggen dat er sinds 1984 een
staatsschuld wordt opgebouwd en dat
die situatie de komende jaren zo zal
blijven. Het zal dan ook nog geruime
tijd duren voordat begonnen kan wor
den aan de afbouw van die „staats
schuld". Dat lijkt nadelig, aan de an
dere kant is het met name voor de
werkgelegenheid goed dat er geïn
vesteerd wordt.
Agrarisch
Veenstra behandelde sectorgewijs de
problemen van de eilandeconomie. De
stand van zaken in de agrarische poot
omschreef hij als „redelijk tot zorge
lijk". Het had hem verbaasd hoe snel
er was ingespeeld op de superheffing,
terwijl ook de akkerbouw goed raad
wist met de problemen van de laatste
tijd. Toch bepleitte Veentra terughou
dendheid bij het investeren in deze
sector: „Ik heb laatst weer een praatje
gehad met de landbouwvoorlichter en
we moeten zeer kritisch staan tegeno
ver bijvoorbeeld ontwikkeling van de
groene gebieden in Frankrijk en andere
concurrerende ontwikkelingen in het
buitenland." Ook maakte de directeur
hierbij een uitzondering voor de bollen-
sector: „Wij kunnen aan de hoeveel
heid bollengeld die we binnenkrijgen
zien dat het goed gaat."
Echt sombere uitspraken deed
Veenstra toen het over de agrarische
toeleveringsbedrijven en de loonwer
kers ging: „De voerleveranciers, de
mechanisatie- en loonwerkbedrijven
moeten zich goed achter de oren krab
ben. De superheffing heeft al invloed
gehad op deze sector en de voor
gestelde natuurbeschermende maatre
gelen zullen dat ook hebben. En laten
we wel zijn, die relatienota komt er,
dat staat wel vast. Ik hoop dat er
geen slachtoffers vallen onder de be
drijven die ik net noemde."
De visserij kreeg een pluim: „De
Texelse vloot behoort bij de landelijke
top. We hebben goed materiaal zonder
dat er overbodige investeringen zijn
gedaan." De vangstbeperkende maat
regelen kunnen volgens Veenstra op
gevangen worden als de vissers maar
solidair zijn tegenover de overheid:
De Texelse Sportraad wil in samenwerking met de damclub Ooste
rend/Texel nog één keer pogen een plaatselijke denksportvijfkamp
op poten te zetten. De laatste vijfkamp in deze sportsector is in
1981 gehouden en sindsdien liepen alle pogingen stuk op organisa
torische problemen of tekort animo van Texelse denksporters.
Sportraad en damclub willen de
ijfkamp eind janauri of begin fe-
ifuari houden en voor 16 decem-
er moet bekend zijn of een der-
plijke team-competitie haalbaar
earns die mee willen doen aan de
ijfkamp moeten bestaan uit zeven
ersonen: twee klaverjassers, twee
"dgers, een dammer, een scha-
er en een biljarter,
sn groot organisatorisch struikel-
lok in het verleden was dat alle
lamleden lid moesten zijn van
en denksportvereniging. Die
lorwaarde is nu vervallen dus ie-
ireen die mee wil doen kan met
«hulp van vrienden of kennissen
en team samen stellen.
Als de animo groot is wordt mo
gelijk naast de team-vijfkamp nog
een individuele vijfkamp gehouden
waarbij men aan alle vijf sporten
kan deelnemen.
Opgave voor de individuele vijf
kamp of de teamvijfkamp is moge
lijk bij Jos de Wolf (02223-432 na
18.00 uur) of Peter de Hoogh
(02220-4861). Dat moet, zoals ge
zegd, gebeuren voor 16 december
en ook mensen die willen helpen
bij de organisatie of hun scheids
rechtertalenten beschikbaar willen
stellen kunnen zich bij genoemde
personen opgeven.
De vijfkamp kan doorgaan bij op
gave van minimaal zes teams.
„Dan kunnen ze de middelen van
bestaan desnoods afdwingen."
Betaalbare kwaliteit
Veenstra bleek duidelijk achter de
Stichting Texel Promotie te staan:
„Het is heel belangrijk dat de overheid
en het bedrijfsleven samen toeristen
werven. In deze bedrijfstak wordt in
een periode van dertien weken drie
kwart van de omzet gemaakt. Aan
dacht voor het off-season en betaalba
re kwaliteit zijn dan ook noodzakelijk."
Veenstra becijferde dat er momenteel
bouwplannen voor huisjes en dergelij
ke liggen voor een bedrag van 120
130 miljoen gulden: „Wij zullen als
bank het deel pakken dat ons „toe
komt" en daar zijn we al druk mee be
zig, dat lukt ook". De bankman bena
drukte net als zijn voorzitter dat Teso
met het bootkaartje zou moeten inspe
len op goedkope arrangementen bui
ten het seizoen. Hij was hoopvol:
„Mogelijkerwijs gebeurt dat".
Cijfers
Het balanstotaal van de Texelse Rabo
bank in 1984 bedroeg ƒ121.538.189, of
tewel ruim 120 miljoen gulden. Bijna
honderd miljoen daarvan was opge
gaan aan financieringen.
Veenstra zette deze cijfers in een histo
risch perspectief. In 1975 bedroeg het
balanstotaal 50 miljoen gulden. In vijf
jaar verdubbelde dat, in de daarop vol
gende vijf jaar'bedroeg de stijging no
minaal weer vijftig miljoen, wat een
toename van vijftig procent betekent.
Het balanstotaal voor 1985 komt na
melijk uit op ongeveer 150 miljoen
gulden.
De grote kredietaanvraag kwam in de
afgelopen tijd uit de visserij, er zijn
nogal wat kotters vernieuwd, uit de
agrarische sector en zal in de toe
komst dus vooral uit de recreatieve
poot van de eilandeconomie komen.
De marktaandelen van de Rabobank
op Texel zijn indrukwekkend: 90%
(ruim) in de landbouw, 60% in de vis
serij én in de middenstandssfeer. Bo
vendien stijgt het aantal klanten in de
ze afdeling. Landelijk heeft de Rabo
bank ongeveer 50% marktaandeel in
het midden- en kleinbedrijf. Deze cij
fers gaven later in de vergadering aan
leiding tot enige verwarring. De heer
J.W. Lut, middenstander uit De Koog,
begreep hieruit dat het midden- en
kleinbedrijf 60% van de totale bank-
omzet vertegenwoordigde en hij stelde
in de rondvraag aan de orde dat er
dan ook wel eens iemand uit die sec
tor in het bestuur zou mogen plaats
nemen. Daarbij maakte hij nog be
zwaar tegen het gebruik van de term
middenstanders: „Dat heet tegen
woordig ondernemers". Wat Lut ken
nelijk niet wist is dat de voormalige
horeca-exploitant H.P. Houwing al
sinds vele jaren deel uitmaakt van het
bestuur, volgens De Lugt als een zeer
gewaardeerd lid. De Lugt, die hardnek
kig over „middenstanders" bleef pra
ten, zag bovendien problemen: „Boe
ren zijn geen concurrenten maar colle
ga's. Middenstanders zijn vaak als de
dood dat hun collega's inzage krijgen
in hun omzetcijfers."
VAR
De directeur vertelde dat de groeiende
kredietaanvraag in eerste instantie was
opgelost door geld van de Texelse re
kening bij de centrale bank te halen:
„Dat is echter fout, ons tegoed daar
werd te klein en daarvoor zijn we op
onze vingers getikt, zonder dat de
centrale bank overigens ingreep in on
ze gelduitzettingen. Dat was de reden
om de onderhandse geldmarkt op te
zoeken". De situatie van meer uitzet
tingen dan inkomsten heeft overigens
ook zijn zonnige zijde: de rente
inkomsten van de bank stijgen waar
door bijvoorbeeld een deel van de bij
drage aan de VAR, de Voorzieningen
voor Algemene Risico's kon worden
terugverdiend. In 1984 stortte de bank
zeven ton in deze pot.
De VAR is een geldcircuit dat zich aan
het oog van het publiek onttrekt. Hij
staat niet op de balans en over de
hoogte van het bedrag dat er in zit
worden geen mededelingen gedaan.
Wel is het zo dat ook dit geld „werkt"
want alle geld dat de Rabobank heeft
wordt benut. Dit spaarpotje voor
slechte tijden zou een aardige indicatie
kunnen geven van de reservepositie
van de eilandeconomie en dus van de
gezondheid. De Texelse Rabo is overi
gens gezond genoeg. Dat is te zien
aan het rentebeleid. De centrale bank
geeft jaarlijks richtlijnen uit voor de
hoogte van spaarrente en rente op fi
nancieringen en leningen aan de klant.
Door de rente op de toegoeden van
de cliënt wat hoger te maken en die
op de openstaande bedragen wat lager
zakt de winst. De Texelse bank zit al
jaren onder en boven de adviesrente,
in de gunstige zin. Geld lenen is 0,2%
goedkoper dan de Rabo-adviesrente en
sparen levert 0,25% meer op. Daar
door is het mogelijk dat de belastbare
winst in 1984 niet groter was dan on
geveer driekwart miljoen gulden. Netto
Hans Wendrich en Nettie Molenaar.
UDI zag de keuze voor een serieus en eigentijds toneelstuk zater
dagavond beloond met een staande ovatie. Aan de uitvoering van
Annie M.G. Schmidt's ,,Er valt een traan op de tompoes" man
keerde echt wel het nodige maar dat viel weg tegen de overtuiging
waarmee geacteerd werd. De behandeling van het moeilijke en
„zware" onderwerp euthanasie maakte indruk op de toeschouwers.
Wim Tinholt vertelde in zijn ope
ningstoespraak dat UDI net op zoek
was naar een geschikt stuk toen de
vaste regisseur Huub Dros bij een
vliegtuigongeval overleed. „U snapt
dat wij toen niet in de stemming wa
ren om een lachsucces uit te kiezen.
Het werd een stuk met emoties, dat
de toeschouwer nog wel even bij zal
blijven". Hoewel Tinholt het er niet bij
vertelde kon de uitvoering van „Er valt
een traan op de tompoes" duidelijk als
een hommage aan Dros worden opge
vat. Niet alleen door de reden die Tin
holt verwoordde, maar ook omdat te
merken was dat de ervaring van Dros
gemist werd. Wim Tinholt en Fransje
Wendrich namen de regie op zich en
dat deden ze, de omstandigheden in
aanmerking genomen, prima.
Met name de acteerprestatie van de
kennelijk na haar SAAI-avontuur terug
gekeerde Aafke Geense was van grote
klasse, maar ook Hans Wendrich
speelde goed als de doodzieke kanker
patiënt die dood wil voordat de ziekte
hem echt „sloopt". Het toneelstuk
maakte vooral duidelijk dat het niet
geven van professionele aandacht aan
dit verlangen leidt tot amateurisme en
situaties waarbij iedereen de verliezer
is. De patiënt omdat hij uiteindelijk zijn
pillen niet durfde te nemen. Zijn vrouw
moest inzien dat haar struisvogelhou
ding hem in de armen van zijn vrien
din dreef, die echter toen het puntje
bij het paaltje kwam niet eens durfde
kijken of hij al dood was, waardoor er
een heel verwarrende en beschamende
situatie aan het einde ontstaat. Zijn
dochter die door deze bizarre driehoek
weer geconfronteerd werd met haar
angsten van toen ze als kind een eer
dere aflevering van deze ontrouw mee
maakte en haar man, die alles wil be
grijpen maar die uiteindelijk door nie
mand begrepen wordt omdat hij niet
met zijn ellende voor de dag durft te
komen. Verliezers, vooral omdat de po
ging niet lukte en niemand in staat
werd gesteld te volharden in een hou
ding van groteske rouw.
Pillen
Ben is ziek en ziet in de kliniek waar
hij een kuur volgt wat er gebeurt met
hopeloze patiënten in een later stadi
um. Dat wil hij niet, maar niemand
luistert naar hem als hij zijn verlangen
vroegtijdig en zacht uit te stappen
kenbaar maakt. Alleen zijn vriendin
Heieen is bereid de nodige pillen los te
praten van haar broer, die arts is. Op
eigen initiatief verlaat Ben de kliniek
om thuis te komen in een huis dat
door zijn vrouw Sofie al wordt aange
past aan haar meer mondaine wensen,
terwijl ze ook volhoudt dat hij beter
zal worden. Dochter Lennie, die niet al
te slim overkomt maar juist daardoor
PAGINA 7
telkens weer rake opmerkingen maakt,
kan de hele situatie niet aan. Haar
man Tim heeft te weinig persoonlijk
heid om de zaak in goede banen te
leiden. Ben besluit in het zomerhuisje
van Heieen de pillen in te nemen, ver
weg van de herrie en dicht bij de na
tuur. Heieen durft er niet bij te blijven
en eenmaal alleen durft Ben de pillen
niet in te nemen. Heieen is echter het
slechte nieuws al aan de familie gaan
vertellen en tijdens de hierop volgende
zeer emotionele scene komt er een te
lefoontje dat Ben elk moment thuis
kan komen...
Een door Annie M.G. Schmidt goed
uitgewerkt verhaal met goed „bekken
de" teksten en een snelle afwisseling
van de allergrootste banaliteit met de
allerdiepste emotie. Dat maakt het ge
heel bijzonder geloofwaardig. De spe
lers van UDI toonden aan die geloof
waardigheid over het voetlicht te kun
nen krijgen, al vielen er te veel stiltes
op de verkeerde momenten. Ook werd
er nogal eens een zin te vroeg gezegd
of werden er namen verwisseld. Daar
uit bleek echter slechts het amateu
risme van een amateurgezeiscnap, een
professionele prestatie was niet te ver
wachten. Het belangrijkste was dat
het „echt" was.
Sterk
Er stonden eigenlijk alleen maar sterke
spelers op het toneel. Aafke Geense
toonde dat haar routine door talent
ondersteund wordt. Zij had zich per
fect ingeleefd maar aan tekstvastheid
ontbrak het nog wel eens. Dat gold
ook voor Hans Wendrich die echter
helemaal de beklemming overbracht
van iemand die elk moment van de
dag de dood in de ogen kijkt. Daar
droeg ook de uitstekende grime aan
bij. Helaas vermeldde het programma
niet wie daar verantwoordelijk voor
was. Het is moeilijk om als grimeur
niet door de mand te vallen in een
zaal waar het publiek zo dicht op het
podium zit als de RSG-aula.
Nettie Molenaar straalde perfect de
spanning uit van een ouder wordende
vrouw die het moeilijk heeft met de
keuze tussen de vrijheid die verkregen
wordt als haar echtgenoot overlijdt en
de liefde voor diezelfde man, gekop
peld aan dertig jaar toewijding. Mole
naar gaf deze emotionele rol wat hem
toekwam.
Ook de prestatie van Hans Jansen was
goed. Zijn rol was vooral ingehouden.
Hij was de man die alles wist, aan wie
alles verteld werd en die daar verder
niet over zeurde. Tot hij het zelf niet
meer kon.... Zijn verdriet had iets
meer nadruk mogen hebben maar die
veel te late woede-uitbarsting was heel
echt.
Annie Anker tenslotte als Ben's vrien
din speelde eveneens prima. Vooral
emotionele momenten werden goed
uitgebeeld, met name als zij aan het
einde een brief van Ben moet over
handigen maar die in haar zenuwen
helemaal verfromfaaid.
De aankledina van dit stuk was erg
goed. Dat gold zowel voor het decor,
waar op zeer ingenieuze wijze twee
verschillende kamers te zien waren als
voor de kleding van de spelers. Voor
dat laatste onderdeel was Roelie Bak
ker adviseuse, het decor werd gemaakt
door Willem Cupido en Thijs Mole
naar. Jaap van Vooren verzorgde licht
en geluid en met name het licht was
een belangrijk en goed uitgedacht ge
heel in deze uitvoering. De souffleuse,
ook haar naam stond niet in het pro
gramma, was goed bij maar soms iets
te vlot.
Het is te hopen dat nog meer gezel
schappen op Texel zullen kiezen voor
dergelijk toneel met inhoud.
is dat nog ruim zes ton.
De hoogte van het bedrag „vreemd
kapitaal" dat in 1984 werd aangetrok
ken is niet uit het jaarverslag te halen.
Die transacties verlopen via de centrale
bank, waar de Texesle Rabo een
rekening-courant heeft. In 1983 stond
er op die rekening een tegoed van bij
na 25 miljoen gulden, in '84 was dat
nog slechts ruim 15 miljoen, een ver
schil van zo'n slordige 9 miljoen. De
toename van het bedrag dat in finan
cieringen ging zitten was in deze pe
riode zo'n elf miljoen gulden. Dat
heeft de Texelse bank „uit eigen zak"
betaald en dat was weer de reden
voor het hierboven al aangehaalde vin-
gergetik. Voor 1986 voorspelde
Veenstra een gelijkblijvende winst en
een groei in de financieringen van 5%
ten opzichte van 1985.
Reorganisatie
Aan de kostenkant staat onder meer
het personeel: 43 arbeidsplaatsen.
Daarmee is de Rabobank ongeveer de
vierde grote werkgever van het eiland.
Al geruime tijd wordt er gewerkt aan
een reorganisatie die veel tijd kost. De
gedachte achter dat proces is het ver
anderen van een produktgerichte aan
pak naar een klantgerichte aanpak.
Henry Ford I heeft ooit mooi aangege
ven wat een produktgerichte aanpak
is: „De klant kan bij ons een auto in
alle kleuren krijgen, als het maar zwart
is." Bij een klantgerichte aanpak, valt
die laatste voorwaarde weg. De bank
probeert de klant een zoveel mogelijk
aan zijn wensen aangepast pakket te
leveren in plaats van hem te laten kie
zen uit wat er te leveren valt. Dat be
tekent dat er niet een kredietafdeling,
een spaarafdeling £n dergelijke zijn,
maar een afdeling bedrijven en een af
deling particulieren. Nog wel produkt-
gericht is de afdeling verzekeringen en
aanverwante diensten, maar de aanpak
kan natuurlijk wel weer klantgericht
zijn. Dan zijn er nog twee „interne' af
deling die voor de klant niet van direct
belang zijn. Dit verschil in aanpak
vergt van het personeel de nodige om
schakeling, daarvoor worden er in en
buiten werktijd nogal wat cursussen
gevolgd. Pas als het hele personeel op
de nieuwe lijn zit zal de klantgerichte
aanpak ook bijvoorbeeld in de indeling
van de hal zijn beslag krijgen. Veenstra
voorspelde dat die verbouwing, waar
schijnlijk voor langere tijd de laatste,
over ongeveer een jaar zijn beslag zal
krijgen.
Naar aanleiding van een vraag uit zaal
waarom de automatisering geen
besparing op arbeidsplaatsen opleverde
antwoordde Veenstra dat als er nog op
dezelfde manier gewerkt zou worden
als net na de oorlog, alles met de
hand inboeken, er zo'n 240 mensen
voor de bank zouden werken.
Het voormalige lid van de raad van
toezicht, de heer Van der Vis, hield
een traditie in stand door ervoor te
pleiten het geld dat naar de VAR ging
ten goede te laten komen aan de ren
tetarieven. De Lugt antwoordde hem
dat de samenwerking met de landelijke
organisatie noodzakelijk is maar dat hij
de mogelijkheid van een pakketkorting,
niet alleen voor de leden maar ook
voor de klanten, zeker zag zitten als
daar ruimte voor was. Veenstra wees
op de veiligheid van een dergelijke ga
rantieregeling, ook voor de klanten.
Banktaal
De heer De Lugt werd zonder dat er
een tegenkandidaat was ingediend
weer benoemd voor een periode van
drie jaar als voorzitter. G.J. Veeger
StaDte weaens hfit hpmikpn wsn Hp
pensioengerechtigde leeftijd uit de
raad van toezicht. Veeger kon niet
aanwezig zijn om gezondheidsredenen.
Zijn opvolger was, alweer zonder te
genkandidaat, Biem Trap. Trap hield
een kort maar krachtig toespraakje:
„Ik ben door de voorzitter de raad van
toezicht ingepraat, dat kan hij goed. Ik
stel bij deze vast dat als ik de banktaal
niet kan begrijpen ik er weer uitga".
De Lugt reageerde diplomatiek: „Dat
geldt voor mij ook, ik ben tenslotte
ook geen bankman. Het zal best
lukken".
i»
De Meervoudige kamer van de
Alkmaarse rechtbank heeft twee
Texelse jongens veroordeeld tot ge
vangenisstraf wegens het plegen
van een elftal inbraken.
Een 23-jarige Texelaar werd veroor
deeld tot een gevangenisstraf van acht
maanden, waarvan vier maanden
voorwaardelijk.
Officier Bueno had drie weken geleden
een onvoorwaardelijke gevangenisstraf
van een half jaar gevraagd. Ook over
een 18-jarige Texelaar oordeelde de
Meervoudige kamer milder dan de eis
van de officier. Deze jeugdige inbreker
werd veroordeeld tot een gevange
nisstraf van een half jaar, waarvan drie
maanden voorwaardelijk. De officier
vroeg hier een gevangenisstraf van
acht maanden waarvan vier voorwaar
delijk. Laatstgenoemde Texelaar is in
middels op vrije voeten gesteld omdat
hij zijn straf al als voorarrest heeft uit
gezeten. De 23-jarige Texelaar komt