excelsior huldigde gouden
Jfheo en zilveren Grietje
initiatief
vatbaar
Bandpromotie;
voor herhaling
TEXELS BELANG
IEERTIG JAAR INSPANNING
fOOR DE MUZIEK
cre-voorzmer jan uaalder reikt de gouden speld uit aan voorzitter Theo Medema. Links mevrouw Medema.
aanhang ontstond, werd voortreffelijk
gecompenseerd door ,,De dag door
Uwe gunst ontvangen" van Jan de
Haan, waarmee de Christelijke muziek
vereniging zijn signatuur op voortreffe
lijke wijze eer aandeed en waarmee de
avond werd besloten.
Concurrentie
Hoewel de uitvoering zoals gewoonlijk
gratis toegankelijk was, bleven in de
zaal meer stoelen dan anders leeg.
Voorzitter Medema constateerde met
spijt dat niet alleen de groep daarvan
de oorzaak was, maar ook de con
currentie" van andere uitvoeringen el
ders op Texel. Excelsior heeft ruim
schoots op tijd zijn winterconcert in de
agenda bij de gemeentelijke afdeling
culturele zaken laten vastleggen, maar
blijkbaar helpt dat niet veel.
Op het publiek werd het beroep ge
daan om een gift te deponeren in de
melkbus bij de uitgang. Excelsior moet
namelijk vijf nieuwe instrumenten aan
schaffen, waarmee f20.000,— is ge
moeid. De helft van dit bedrag wordt
uit subsidies van gemeente en provin
cie gedekt. De rest moet dus uit eigen
middelen komen. De vereniging heeft
een „potje" maar dat is niet genoeg;
het publiek moet dus een handje
helpen.
De Kandidaten van
lijst 1 staan op de
bres voor iedereen.
NSDAG 4 MAART 1986
r-n-Bni„|MMMM._uTEXELSE COURANT PAGINA 7
Een popfestival met a/s rode draadperformanceen poëzie. Deze
formule van de Bandpromotie 1986'-manifestatie in De Linde
boom bleek een vondst die bij het in groten getale opgenomen pu
bliek in goede aarde viel. De vaak verrassende optredens in de
pauzekwartiertjes bij het wisselen van de Texelse bands maakten de
avond boeiend en voor herhaling vatbaar. Hoogtepunten waren de
solozang van Marieke Mast en een instrumentaal optreden van Lu
cas Tijssen.
Initiatiefnemer Gelein Jansen toon
de zich tevreden over de opzet.
,,Van vele kanten heb ik waarde
rende woorden gehoord, het is
aangeslagen. De poëzie-mensen
waren geen opvullertjes, maar
vormden een duidelijk herkenbare
rode draad. In het begin van de
avond voorlezen uit eigen bundel
en eindigen met muzikale optre
dens. Een duidelijke opbouw dus.
De volgorde van de bands was
minder belangrijk: dat heeft als
voordeel dat er geen strijd ontstaat
wie als laatste optreedt, als „uit
smijter" en dus de beste Texelse
band zou zijn. Een band als Attic
Tune stond nu bijvoorbeeld midden
in het programma. Daarnaast is de
combinatie leuk om de eerste uren
van de avond te kunnen overbrug
gen", aldus Gelein Jansen.
De eerste programma-onderdelen wer
den inderdaad gadegeslagen door het
redelijke aantal van 150 toeschouwers.
Na acht uur, toen f2— entree moest
worden betaald (daarvóór gratis), pas
seerden nog eens 300 liefhebbers de
kassa van de schouwburgzaal. De
avond werd geopend door de nieuwe
formatie Mad Men and the Fooi,
bestaande uit vier leden van de Easy
East Band, met een repertoire van ou
de jazz. Van dergelijke invloeden ech
ter bleek niets te bespeuren. Er wer
den melodieuze popnummers ten ge
hore gebracht van onder andere Su
pertramp, Split Enz en Tim Finn. De
zang was in goede handen van „fooi"
Nils Lely en op de achtergrond zong
Sylvia de Ruyter reeds mee die straks
ook hoofdvokalen voor haar rekening
gaat nemen. Na een half uurtje was
de beurt aan Frans Busch, in zijn vrije
tijd schrijver van verhalen en gedich
ten. Het was zijn eerste kwartiertje van
de avond en dat vulde hij met een
aantal korte verhalen.
Ska-klanken
Busch was nauwelijks uitgesproken of
het gordijn ging open en de vrolijke
ska-klanken van Zuluwait (voorheen
The Gangsters) golfden door de zaal.
Vorig jaar tijdens Texelpóp stal het
jeugdige zestal de harten van de lief
hebbers met een ongedwongen en
enthousiast optreden. Spontaniteit
was nog steeds aanwezig en de band
maakte duidelijk technisch beter te zijn
geworden met een goede basis van
bas en drums.
Oude bekende Kees van Dijk uit
Oosterend trad weer eens voor het
voetlicht met gedichten van eigen
hand. Hij vulde de helft van het kwar
tier met werk van de laatste jaren, dat
meestal direct van toon was. Marcel
Dros maakte de tijd vol met enkele en-
gelstalige gedichten. De student-En
gels droeg deze voor met begeleiding
van op band opgenomen muziek.
Hardrockband Forced Exposure door
brak de rustige stemming en bracht
een optreden als een denderende trein.
Het repertoire bevatte slechts één co
ver van The Jam en de rest was
zelfgeschreven.
Bezielend
Terwijl de oren nog suisden pakte Ka
rin Beumkes de rode draad op met ei
gen gedichten. Net als Van Dijk is zij
bekend van eerdere poëzie-avonden.
Haar werk is minder concreet dan dat
van Van Dijk. De schoonheid van
strand, duinen en zee keert telkens als
onderwerp terug.
Attic Tune onder de bezielende leiding
van dominee Kees de Jong heeft in
een jaar tijd grote faam verworven en
bevestigde nogmaals zijn klasse.
Slechts één nieuw nummer, maar dat
bleek geen bezwaar om het publiek
opnieuw aan zich te verplichten. Zijn
tweede optreden vulde leraar Neder
lands Frans Busch met een lang ver
haal dat de aandacht van het publiek
vasthield. Hij besloot zijn aandeel met
enkele zeer korte gedichtjes.
Met de verandering van de naam, van
Scrap Heap tot Final Image is ook de
sound van de viermansband gewijzigd.
Punk is vervangen door een new
wave-geluid, dat een extra ondersteu
ning kreeg van Piet (P.C.) Backer op
synthesizer.
Kontroverski
Na de beëindiging van dit optreden
bleef laatstgenoemde staan en ver
zorgde onder de artiestennaam Kontro
verski een solo-optreden. Vijf jaar gele
den trad hij voor het laatst op, met gi
taar en zang, nu waren het louter
electronische klanken die hij zijn ge
hoor voortoverde. Kontroverski's op
treden vormde de overgang van pau
zes gevuld met poëzie maar „perfor
mances", voordrachten met muzikale
steun.
De jaren '80 synthesizerklanken werden
verdreven door geluiden uit de twee
afgelopen decennia, voortgebracht
door muzikanten die hun sporen ruim
schoots hebben verdiend. Hoewel
nieuw geformeerd bracht de JJ Dros
Band vertrouwd klinkende, bekende
nummers van vijftien jaar of langer ge
leden. Bandleider Jaap Dros bespeelde
geen instrument en nam uitsluitend de
vocalen op zich en werd hierbij enkele
malen fraai bijgestaan door Menno
Keijser.
De organisatie had, hoewel misschien
niet bewust, daarna het optreden van
Marieke Mast gepland. Het was inmid-
dels elf uur geweest en voor een volle
zaal zorgde zij voor een hoogtepunt.
Na eerdere schooloptredens liet zij nu
een groter publiek van haar zangtalent
genieten.
Begeleid met eenvoudig gitaarspel van
Martin Wichers en een „doo wop"
achtergrondkoortje van twee heren,
bracht zij zuiver en met veel lef beken
de nummers als Fever, Hit the road
Jack en Do that to me one more time.
Haar uitdagende houding miste de uit
werking niet en ondervond veel ent
housiast bijval van het publiek. Als
enige kreeg zij permissie om een liedje
als toegift te brengen.
Vervolgens was het de beurt aan het
uiterst gedegen bluesrepertoire van
Blue Breeze. Ook die beschikt over
een zangeres met veel mogelijkheden
in Anneke Brons. Een zeer meeslepen
de uitvoering kreeg de klassieper You
keep me hanging on.
Eenvoudig maar doeltreffend werkte
het optreden van Claudia Reij (zang),
Esther Bremer (dwarsfluit) en Hans
Hopman (akoustische gitaar), die zon
der luidsprekergeweld levende muziek
voorschotelden. Met een aparte versie
van het Beatles-nummer Lucy in the
sky with diamonds beëindigde het trio
het optreden.
Stuwende drum
Veelbelovend was de nieuwe band The
Swing. Enkele groepsleden waren eer
der op de avond al in andere bands te
horen geweest, maar kennelijk hadden
zij nog voldoende energie in huis. De
visuele aandacht ging vooral naar de
gedreven zangpartijen van de zusjes
Marieke en Saskia Eelman. De instru
mentale voortstuwing was onmisken
baar afkomstig van drummer Niek
Welboren, onherkenbaar opgemaakt
achter zijn drumstel. The Swing bracht
moderne en dansbare zelfgeschreven
nummers.
Een derde telg van de Dros-familie,
Erik, trad op met zelfgeschreven Ne
derlandstalige nummers. Hij begeleidde
zich op gitaar. Dros werd opgevolgd
door een verrassende act van Lucas
Tijssen. Hij bespeelde een marimba,
een soort xylofoon met bijzondere
klanken. Reeds bij de aanvang van zijn
optreden voerde Tijssen de spanning
op door te doen alsof hij het erg warm
had en kleedde zich gedeeltelijk uit. In
t-shirt en korte broek gaf hij vervol
gens een indrukwekkende instrumenta
le solo weg, die een welgemeend ap
plaus kreeg.
Dat was een volwaardig sluitstuk van
een interessante avond, ludiek aan el
kaar gepraat door Cor Trap. Die bleek
met alle artiesten goed bekend te zijn
en voorzag elk optreden van een ei
gen, losse introductie. Zijn laatste aan
kondiging was bestemd voor de
Alexanderband, een gelegenheidsfor
matie, die met bekend werk tot slui
tingstijd de stemming op peil hield.
zijn ontwapenende eerlijkheid in de
omgang met hen kon hij voor velen
een belangrijke steun zijn. Daarnaast
heeft hij in betrekkelijk korte tijd een
indrukwekkende kennissenkring op het
eiland opgebouwd. Zijn activiteiten als
voetballer bij ZDH zullen daar wel
krachtig toe hebben bijgedragen. Dat
zijn werk en persoon gewaardeerd
werden bleek bij de afscheidsreceptie.
Het waren niet de gebruikelijke
toespraakjes en verplichte cadeautjes,
maar het was een drie uur durende
wervelende show waaraan alle geledin
gen van de school meewerkten. Enkele
grote dozen met de „lastigste" leerlin
gen erin met het motto: „inpakken en
meenemen", een videofilm opgebouwd
als een reportage van Studio Sport
„De mens achter Richard de Gier",
een eenmalig boek, helemaal gevuld
met bijdragen van vrienden, een ra-
zendknappe karikatuur van De Gier, er
kwam geen eind aan.
Texelfilm voor
Indonesische wetenschappers
De acht Indonesische weten
schapsmensen die in het NIOZ bezig
zijn geweest met het verwerken van
de resultaten van de Snellius-expeditie,
zijn zaterdag naar hun vaderland te
ruggekeerd. Vrijdagmiddag bij het af
scheid in het NlOZ-gebouw kregen zij
uit handen van John Smit van Video-
lux een souvenir van Texel aangebo
den in de vorm van vier exemplaren
van de onlangs uitgekomen videofilm
van Texel. Het gebaar werd door de
Indonesiërs zeer op prijs gesteld. Ze
zijn weliswaar vier maanden op Texel
geweest maar ze waren zo intensief
met de studie bezig dat ze van hét ei
land weinig hebben gezien. Door het
bekijken van de videofilm (op Beta-
max, het in Indonesië meest gebruikte
systeem) kan dat alsnog.
ren verder vrijwel allemaal Nederlandse
componisten die aan bod kwamen,
wat volgens lady-speaker Betty Bakker
enigszins voor de hand ligt omdat een.
fanfare-orkest nu eenmaal typisch Hol
lands is. Een componist die een
bestaand stuk voor fanfare bewerkt of
een nieuw fanfarestuk schrijft weet
dus dat zijn markt dichtbij is.
Gezang 303 van Henk van Lijnschoten
en gezang 400 van Rob Goorhuis kwa
men er moeiteloos uit. Over laatstge
noemde componist merkte Betty Bak
ker op dat het een „moderne" is. Het
klonk als een waarschuwing. Moderne
fanfaremuziek wil wel eens minder
prettig in het gehoor liggen, maar in
dit geval viel het mee.
„Song of liberation" van de Friese
componist Jacob de Haan kwam heel
goed over, mede dank zij herkenbare
fragmenten maar ook door de ingeto
gen maar toch expressieve voordracht.
Ter afwisseling de mars „In rechte
baan" van Johan Wichers en toen was
het de beurt aan de drumband.
Drumband
De Excelsior-drumband onder leiding
van Henk Beijert slaagt er ook al sinds
jaar en dag in niveau te blijven bren
gen. Meer dan een fanfare-orkest heeft
een drumband te maken met verloop.
Er is veel inspanning en doorzettings
vermogen nodig om een behoorlijk ni
veau te handhaven. Veel wordt ge
vraagd van de leiding die .niet alleen
muzikaal bekwaam moet zijn, maar
ook het enthousiasme bij de meren
deels jeugdige leden op peil moet hou
den. Bij Excelsior zit dat blijkbaar
goed. Daar hebben ze bovendien het
opmerkelijke voordeel dat de leider
zich tevens als componist opwerpt.
Van de zes nummers waren er vier ge
schreven door Henk Beijert en getuige
het applaus waren dat niet de
slechtste. Deze werken vielen op door
afwisseling en verrassingen, wat in het
bijzonder gold voor „Indian Apachi"
dat ook vocale elementen bevatte:
„Oe-ha-haü" Er was een extra ap
plausje voor Hënk Beijert. Hij kreeg
bloemen evenals Annie Duinker en
Linda Krotje die zich bezig houden
met de opleiding van de zes -
majorettes.
Beatles
Leuk, afwisselend en swingend was
„Crazy music in the air" van Jacob de
Haan dat na de pauze door het
fanfare-orkest werd gespeeld. Ook de
moderne bewerking van „De Zilver
vloot" van Jef Penders maakte een
goede indruk en de „Beatles memory"
(een potpourri van Beatles-successen)
ging er vlot in, vooral door de herken
baarheid. Excelsior heeft geen moeite
om zich te ontpoppen als
amusementsorkest, zo bleek uit de
warmbloedige expressie van „More la-
tin sounds" en Bahama blues". De in
druk van losbandigheid die daardoor
mogelijk bij een deel van de Excelsior-
nband en ma/oretten van Excelsior tijdens het optreden van zaterdagavond.
wetende afscheidsshow
Gconrector De Gier
ksscholengemeenschap Texel
ft vrijdag uitbundig afscheid
omen van de conrector van de
de en vierde klassen, Richard
Sier. Vanaf 1 augustus 1980 was
n die functie werkzaam, tus-
door zelfs bovendien nog als
rector van de tweede klassen,
verlaat de RSG om directeur te
den van de LBO-Mavo-school
liten de Veste" in Schiedam en
dt opgevolgd door Henk van
iveldt, die al jaren aan de RSG
lurkunde doceert.
8 bijna zes jaar van zijn werkzaam-
in als conrector heeft Richard de
een grote belangstelling voor de
ingenbegeleiding aan de dag ge-
Hij was persoonlijk betrokken bij
wel en wee van zijn leerlingen en
zijn soms wat ruige humor en
'oorzitter Theo Medema van de Christelijke Muziekvereni-
ing Excelsior werd zaterdagavond onderscheiden met de
ouden bondsspeld, omdat hij veertig jaar lid was van de
Ïireniging en zich als zodanig bijzondere inspanningen heeft
vtroost. Zijn vrouw Grietje die er bijna 25 jaar a/s Exce/sior-
1 heeft opzitten kreeg de zilveren speld.
plechtigheid was een niet aange-
indigd intermezzo tijdens hét winter-
mcert dat zaterdagavond in dorps
lis De Bijenkorf werd gegeven. Ere-
orzitter Jan Daalder nam de leiding
n de avond in handen, en riep met
el misleidende omhaal van woorden
t echtpaar Medema naar voren,
aarna hij aan Medema vroeg of hem
t jaartal 1946 iets zei. Dat bleek in-
rdaad het geval want Theo Medema
d zich al" gerealiseerd dat hij 40 jaar
het korps was. Jan Daalder was
in voorzitter. „Ik weet nog best hoe
als 15- jarige met je oefenboekie
ar de muziek kwam om met die gro-
mannen te spelen".
Financieel
leo Medema bleek zeer actief en
lelevend. Al na enkele jaren kwam
Sin het bestuur en na negen jaar
rd hij penningmeester, een functie
hij tot grote tevredenheid vervulde,
t de financiën bij hem in goede
iden zijn, bleek ook uit zijn betrok-
iheid bij de bekende Oosterender
nmeltjesmarkten. Hij was dé man
Iter dit initiatief, dat in Oosterend
)r het eerst werd ontwikkeld en dat
sr in meerdere dorpen navolging
?ft gevonden. Na veertien jaar nam
idema het voorzitterschap van Daal-
over en dat is nu alweer 18 jaar
eden. Daalder liet er geen twijfel
ir bestaan dat Medema het werk
)r de vereniging met hart en ziel
ïft gedaan al was dat niet altijd
kkelijk. Ook bij de drumband was
betrokken, als tamboer-maTtre.
vrouw Grietje was 25 jaar geleden
eerste meisje dat lid werd van Ex-
sior. „Was dat uit liefde voor Theo
uit liefde voor de muziek?", infor-
erde Daalder. Het bleek uit liefde
>r de muziek te zijn. „Wat een
un voor je, hé Theo", plaagde Daa'l-
Maar er was geen sprake van een
un want Theo en Griet „gingen"
tijds nog niet met elkaar; de liefde
ide pas nadien op. Daalder noem-
Griet Medema een pionierster,
nt Theo en Grietje vormden het
ste echtpaar dat bleef musiceren bij
elsior. Later zijn nog zes echtparen
De kinderen Medema stapten
Ie muzikale voetsporen van hun ou-
i. Twee zijn er lid van Excelsior en
heeft het zelfs gebracht tot lid van
nternationaal befaamde lucht-
;htkapel. Het aandeel van mevrouw
Medema in dit alles werd door de
band gehonoreerd met de zilveren
speld. Daalder reikte de ereblijken uit
en besloot: „Ik hoop dat je nog zoveel
fut hebt, dat je er nog in geen jaren
over prakkiseert om in de VUT te
gaan".
Medema antwoordde dat het hem had
verbaasd dat hij de gouden speld
kreeg, want hij dacht dat je daarvoor
vijftig jaar lid moest zijn. Hij veron
derstelde dat hij ook nadat hij zijn be-
roepstaak had neergelegd nog actief
zou kunnen blijven voor Excelsior.
Geslaagd concert
Het concert dat Excelsior zaterdaga
vond onder leiding van Albert Kuik
gaf, was in alle opzichten geslaagd.
Gebracht werd een tamelijk populair,
althans makkelijk in het gehoor liggend
programma dat bovendien zeer geva
rieerd was. Fouten werden er niet of
nauwelijks gemaakt en in feite was er
sprake van een geroutineerde voortzet
ting van de kwaliteit waaraan we de
afgelopen jaren bij Excelsior gewend
zijn geraakt. Deze prestatie verdient al
le respect want het handhaven van
een hoog peil is waarschijnlijk moeilij
ker dan het bereiken ervan. Immers, in
een periode van telkens beter worden
de prestaties wordt ook telkens de lof
en de bewondering hierover geïncas
seerd, wat zeer motiverend is. De prik
kel is er nu niet meer: een topuitvoe-
ring van Excelsior wordt nu min of
meer vanzelfsprekend gevonden. Er
hoeft echter niet aan getwijfeld te
worden dat er veel toewijding, energie
en inzet nodig is om die situatie in
stand te houden. Blijkbaar heerst er
een goede geest in het korps en ver
staan korps en dirigent elkaar ook
uitstekend.
Psalm 150
Als er al sprake was van een hoogte
punt in deze uitvoering, was dat het
niet makkelijke Tableaux des Vosges,
het uit vier delen bestaande stuk dat
ook op het concours werd gebracht.
Het werd zeer correct, genuanceerd en
met veel expressie gespeeld.
De uitvoering was geopend met het
voorlezen en vervolgens spelen van
Psalm 150. Vervolgens werden de mar
sen Gamel Jegersmarsj van Kjel Hagen
en Jubilissimo van Wim Laseroms
vlot-geroutineerd gespeeld samen met
de drumband en majorettes. Het wa-
