Binnenkomen en meteen
vierstemmig gaan zingen"
Tien jaar jeugdtoneel
van ,,G.O." Oudeschild
'lannie Roos muzikaal thuis op Texel
Ook Johannes Passion
voor kinderen
Chr. Plattelandsvrouwen
vierden 25-jarig bestaan
Reisje De Zonnebloem
naar bloemmozaïken
u,t ,.Veldlapper Schoenwachter" met van links naar rechts: Michiel Lok, Han van Breemen, Marjo Rutten en Jan Steenis.
Het kinderkoor De Waddensingers
heeft de laatste maanden ijverig
de kinder-Johannes Passion in
gestudeerd. Het is het lijdensevan
gelie uit het bijbelboek Johannes
dat bewerkt en op muziek gezet is
door mevrouw Wijkie van den
Berg, dirigente van het kinderkoor.
Zondag 16 maart werd deze Passi
on ten gehore gebracht in een
kerkdienst in het Groningse Glim
men. De kerk was volledig bezet
en de kerkgangers waren allen
zeer enthousiast. Het stuk is goed
te volgen en ook voor kinderen
fijn om naar te luisteren; de tijds
duur is ongeveer 30 minuten.
Donderdag (27 maart) zal deze Jo
hannes Passion te horen zijn in de
Gereformeerde kerk in Den Burg.
Aanvang half acht. Peter Zwart
begeleidt op het orgel.
IS IJSDAG 25 MAART 1986TEXELSE COURANT PAGINA 5
la afloop was het doodstil. Zie je wel, dacht ik, nu vertelt hij
ik altijd al heb gedacht: mijn stem is niet goed genoeg. Maar
zei: Zal ik u eens wat vertellen mevrouw? U hebt een stem die
turel maar eens in de honderd jaar voorkomt. Ik dacht dat hij
voor de gek hield en begon te giechelen. Maar het was ge
vend wat hij zei: Werkelijk, ik zou u dolgraag op deze school wil-
i hebben". Met dit historische gesprek startte in 1959 in feite de
)fessione/e muziekcarriére van Hannie Roos (50). Nu, meer dan
jaar later, is zij beland op Texel, in Den Hoorn, waar zij sinds
'ar huwelijk in november 1983 met oud-aardrijkskundeleraar aan
RSG lemke Roos, woont.
de korte tijd dat Hannie Roos
het eiland woont, heeft ze zich
een breed muzikaal terrein
ier dan verdienstelijk gemaakt,
navond en morgenavond is zij
tief als dirigente van het gezel-
tap dat voor een ongetwijfeld
mvolle Nederlands Hervormde
k te Oosterend de Johannes
ssion van Georg Philip Telemann
voert. Alle solisten in dit oratori-
i (kerkelijk zangstuk) zijn af-
mstig uit de Rose Harmony Sin-
rs, een koor vol eilandelijke
igtalenten en dé grote liefhebbe-
van Hannie Roos. Geïnspireerd
or haar enthousiasme en kunde
zangpedagoge heeft het koor in
ierhalf jaar tijd grote faam ver-
rven. Dat gebeurde met een ge
leerd repertoire, waarmee Han-
Roos blijk geeft zich niet in
i muzikaal vakje te laten
ppen.
- i nauwelijks bewust van haar na-
lijke zangaanleg, reageerde Hannie
is in 1959 op een advertentie van
Rotterdams Conservatorium en
in op de uitnodiging van directeur
irge Stam. ,,Voor eens en voor al-
wilde ik afrekenen met de mensen
zeurden dat ik een prachtige stem
waarmee ik moest proberen
erop te komen. Ik vond dat zó
rdreven. Ja, ik kon goed wijs hou-
maar ik had nooit het gevoel dat
angeres was. Ik ben opgegroeid in
I-Beierland, in een christelijk mid-
standsgezin, als oudste van tien
leren. Samen met mijn zusjes werd
I wat afgezongen: bij de afwas, op
schommel. Ik trad veel op op brui-
in en partijen en had mezelf aan-
ierd om me te begeleiden op wat
rumentjes, een stuk of veertien,
k zong ik met een zusje tweestem-
Verder deed ik er niets mee", ver-
Hannie Roos over de speelse ont-
keling van haar talenten.
Kinderpraat
haar HBS-tijd kreeg ze geen kans
te gaan studeren. Ze had verschil-
le baantjes en trad op jonge leeftijd
et huwelijk. Nog geen twintig jaar
trouwde ze met een fotografiestu-
t aan de kunstacademie te Rotter-
i. In Numansdorp (Hoeksche
ird) werd een gezinnetje gesticht,
s dat toen ging. Na vijftien maan-
werd een dochter geboren en de
le tijd verstreek voordat een zoon
wereld kwam. Op een gegeven
nent begon dit voorgeprogram-
irde bestaan te vervelen. De hele
kinderpaat was niks voor mij. In
ussentijd was ik op een laag pitje
ef gebleven in de muziek, ik zong
3n band en speelde altsax bij de
are. En toen die advertentie ver
en heb ik daar in een wilde bui op
gereageerd. Vergis je niet, dat was in
die tijd een hele onderneming, ik was
anderhalve dag onderweg naar
Rotterdam."
,,Of mijn man erachter stond? Voor
wel 200 procent! Die zag zich al ge
trouwd met een beroemde vrouw."
Het verhaal van de afspraak bij direc
teur Stam (zelf een grootheid) is te
mooi om niet te vertellen. Hannie ver
telde dat ze eigenlijk helemaal niet wil
de, maar gewoon van het gezeur af
wilde zijn. Tegen de verbouwereerde
Stam verklaarde het natuurtalent ,,lch
liebe dich" van Beethoven te doen.
Ik dacht, ik zal maar iets klassieks
nemen. Stam begon te bulderen van
de lach. Dat was ongehoord, zo'n
moeilijk stuk voor de vuist weg. Met
welk instrument doe je het, wilde hij
weten. Nou, met een tenorbanjo, zei
ik. Dat had ik mezelf aangeleerd en
ook noten lezen had ik zo geleerd.
Toen moest hij nog veel harder lachen,
maar toen ik ging zingen werd het
doodstil. Het resultaat is bekend."
Weer zwanger
,,Drie weken later waren de toelatings
examens. Als studieboek hadden we
thuis alleen een muziekencyclopedie.
Ik kreeg een lijstje mee van wat ver
langd werd: quintencirkel, intervallen,
muzikaal dicteetje, stukje geschiedenis.
In juni deed ik examen. Mondeling
ging goed en schriftelijk naar mijn ge
voel redelijk. Korte tijd later kwam ik
erachter dat ik weer zwanger was ge
raakt. De hele zomer heb ik toen niet
meer aan de school gedacht, maar in
september kwam er bericht: ik kreeg
een studiebeurs en werd direct tot de
eerste klas toegelaten."
,,lk de school bellen: ik kan niet, ik
krijg een kind. Er werd gesmeekt of er
niet een oplossing zou zijn te vinden.
Mijn man maakte me uit voor idioot,
dit was de kans van mijn leven zei hij.
Met zijn ouders is toen geregeld dat
die alle zorgen op zich zouden
nemen".
„Toen werd het een uitdaging.
Nachten heb ik slapeloos wakker
gelegen, toen ik besefte welke ver
antwoordelijkheid ik op me had
genomen. Ga ik straks mijn gezin
verlaten en de wijde wereld in
trekken om een beroemde zange
res te worden? Dat zat er namelijk
dik in. Ik heb me toen vastbeslo
ten voorgenomen dat ik, zo lang
de kinderen klein waren, alleen in
Nederland zou optreden. Het ging
tegen mijn gevoel in om het anders
te doen"
„Achteraf ben ik blij dat ik het toen zo
heb gezien. De kinderen hebben we
wel eens gevraagd of zij nooit een be
lemmering voor mijn carrière hebben
gevormd. Dan antwoordde ik dat ik
blij was dat ik deze kant van de mu
ziek heb gekozen. En ach, wat is
roem? Wat is dat voor leven van podi
um naar podium en van hotelkamer
naar hotelkamer?"
Prutstante
„Ja hoor, ik heb het best wel eens
moeilijk met die keuze gehad. Ik krijg
een wrang gevoel als ik de een of an
dere prutstante voor de tv zie optre
den. Daar had ik ook kunnen staan,
en beter. Maar jegens de werkelijk gro
ten heb ik nooit jaloerse gevoelens ge
koesterd. Ik weet wat die er voor over
hebben gehad om de top te
bereiken...."
Een wereldster is Hannie Roos dan
ook nooit geworden. Wel was ze een
veelgevraagd en hooggewaardeerd
zangeres in het Nederlandse circuit. Ze
werd geïnviteerd door koren uit alle
windstreken en gaf talloze
kerkconcerten.
„In Nederland willen ze je al gauw in
een vakje indelen, in mijn geval het
vakje kerkzangeres. Daar heb ik me al
tijd tegen verzet. Zo ging ik naar
bejaarden- en ziekenhuizen en zong
volksliedjes met gitaar. Daar had ik
vaak meer plezier in dan in welk con
cert ook".
En dat is kenmerkend voor haar per
soonlijkheid. Heel haar muzikale leven
heeft Hannie Roos aparte dingen wil
len aanpakken, zelden terugvallend op
het bekende en afgezaagde.
Schilderijtje
„Nederland is hét land van de orato
ria. Als je in Nederland je brood met
zingen wil verdienen, moet je oratori
umzangeres worden. Dat betekent dus
aria's zingen. Zelf voel ik me meer een
liederenzangeres. Schubert en Brahms
zijn de bekendste liederencomponisten.
Tekst en melodie zijn dan even belang
rijk: prachtige gedichten die schitte
rend op muziek zijn gezet. Een lied is
voor mij een klein schlderijtje. Elke re
gel, elk woord staat niet voor niets ge
schreven en bepaalt de stemming.
Binnen één lied zijn er veel verschillen
de stemmingen en dat maakt het zeer
moeilijk te zingen. Ik heb veel met lie
deren opgetreden voor een klein pu
bliek. Om dit op Texel ook te doen ligt
moeilijk. Ik zou graag in contact ko
men met mensen die veel tijd willen
steken in begeleiding, liefst op piano".
Bek en strot
Het valt niet mee om in enkele pen-
nestreken alle muzikale paden die Han
nie Roos heeft bewandeld te beschrij
ven. Reeds in 1960 toen zij nauwelijks
op het conservatorium zat, gaf ze al
muziekles („in het begin met zweet in
de handen"). Leerlingen in de loop der
tijd die het later ver zouden brengen
zijn onder andere Marijke Nieuweweg,
Henk Batenburg en Wim Schelling.
Zang was haar hoofdvak en als zang
pedagoge bracht ze tallozen stem- en
ademhalingstechniek bij en kennis over
het belang van de houding en leerde
ze haar leerlingen de muziek te bele
ven. „Het eerste dat ze moeten leren
is de bek open trekken. In de muziek
spreken we van bek en strot. De strot
moet je ontzien, luidt een van de
grootste principes", schetst Hannie
Roos.
Gasbranders
De periode 1969-1975 was een roerige
tijd. Ze scheidde en kwam er alleen
voor te staan met de kinderen. Het
bleek moeilijk om van de muziek rond
te komen. Hannie nam daarom werk
aan als bedrijfsleidster in een gasbran-
dersfabriek in Numansdorp. Wat een
rustige baan met normale werktijden
moest inhouden, liep al vlot uit de
hand. De zaken gingen goed en al
spoedig was het bedrijf van twee tot
vijfentwintig man personeel uitgebreid.
„En toen deed ik nóg steeds alle ad
ministratie. In '75 was ik dolgedraaid
en moest stoppen. Dat ik te hard had
gewerkt bleek toen, want in mijn
plaats kwamen vier anderen... Maar
het belangrijkste was dat de kinderen
zonder problemen door hun jeugd en
school zijn gerold. Als werkende moe
der voel je je vaak erg schuldig wat
dat betreft."
Ook in deze periode had ze de muziek
niet losgelaten. Een paar van haar
beste leerlingen volgden nog altijd les
bij haar en zelfs was zij in 1970 een
van haar meest succesvolle projecten
begonnen: Ars Musica. Een dames
koor, dat enkele jaren later werd uitge
breid met mannelijke stemmen en zeer
bekend werd in Nederland. De ontwik
keling van Ars Musica doet sterk den-
Veldwachter - Jan Steenis; schoenlap
per Hak - Michel Lok; burgemeester -
Han van Breemen; zigeunerin - Marjo
Rutten; juffrouw Klater - Marja Kuiper.
De rolverdeling van „Hoogwelgeboren
oplichter": moeder Kersepit - Martha
Witte; vader Kersepit - Herke Zeilstra;
Geert - Piet Smits; Bettie - Irma Huis
man; buurvrouw - Marja Kuiper; Baron
- Peter Jan Kager; freule - Lenie de
Vries.
De Gemeenschap Oudeschild doet ook
aan consumentenonderzoek om na te
gaan of de geboden middagen in de
smaak vallen. Alle kinderen die zondag
de uitvoering bezochten hebben een
formulier gekregen waarop ze kunnen
invullen wat ze hebben gezien en hoe
ze het hebben gevonden. Een selectie
uit de aldus ingezamelde „recensies"
zal worden geplaatst in de dorpskrant.
De Christelijke Plattelandsvrouwen
bond heeft maandag 17 maart het feit
herdacht dat de bond 25 jaar geleden
werd opgericht. Het feest werd in „De
Poort" gevierd. In de feestelijk versier
de zaal kwamen genodigden en leden
om 16.30 uur bij elkaar, kregen een
corsage en werd op koffie met gebak
getrakteerd. Een broodmaaltijd volgde
waarna om 19.00 uur het programma,
dpor de leden samengesteld, begon.
Muziek, zang en dans wisselden in
een ontspannen sfeer elkaar af. Om
10.00 uur werd de avond afgesloten.
De Zonnebloem, afdeling Texel organi
seert woensdag 7 mei een bustocht
naar de bloemmozaïken in Breezand.
Deze reis is bedoeld voor mensen die
niet zoveel meer de deur uitkomen,
zoals alleenstaanden, slecht ter been
zijnden en licht gehandicapte mensen
Er wordt vertrokken met de boot van
elf uur en teruggekeerd met de boot
van half vijf. De kosten zijn 710,- per
persoon, inclusief de boot. Wie inte
resse heeft om mee' te gaan kan vóór
1 april bellen naar 02220-4796 of
02220-5160, dan komt er iemand van
De Zonnebloem langs. Er is nog een
beperkt aantal plaatsen over.
ieder jaar uit om er wat van te maken.
Zondag bleek dat uit het grote enthou
siasme waarmee werd gespeeld, de
goede rolkennis en de uitstekende wij
ze waarop de kostumering en de de
cors waren verzorgd.
Leuke sfeer
„Toch zijn wij ook voor onze eigen ge
zelligheid bezig", aldus regisseur Ruud
Boom. „We letten er natuurlijk op dat
de mensen die wij vragen om voor de
kinderen te spelen een beetje aanleg
hebben, maar minstens zo belangrijk is
dat de toneelspelers samen goed over
weg kunnen. We willen dat de kinde
ren plezier hebben maar ook dat we er
zelf genoegen in scheppen, niet alleen
tijdens de uitvoering maar ook tijdens
de vele repetities. Het leuk met elkaar
bezig zijn is één van de doelen van
onze jeugdtoneeluitvoeringen."
Een probleem is wel dat de keus in
kindertoneelstukken beperkt is. Geluk
kig zit er in het jeugdige publiek veel
verloop. Nu de club tien jaar bezig is,
is het publiek van vroeger niet meer
aanwezig en zou een stuk uit de be
ginjaren weer eens kunnen worden
opgevoerd.
Hoewel iedereen graag voor niets zijn
beste beentje voorzet zijn er aan de
uitvoeringen toch wel kosten verbon
den, zoals de opvoeringsrechten. In
verhouding met de ca 150 kinderen
(meer hebben ze er niet op de Oude
schilder school) die komen kijken, zijn
die kosten vrij hoog.
Uitvoering elders
Dat is dan ook de reden dat kinderen
van andere delen van Texel ook wel
kom zijn en dat de Oudeschilder tone
listen graag bereid zijn om hun stuk
ken ook in andere dorpen op te voe
ren. Meer dan eens is de club bijvoor
beeld opgetreden in Het Eierlandsche
Huis in De Cocksdorp op uitnodiging
van de dorpscommissie aldaar. Op
tweede paasdag a.s. gebeurt dat ook.
Om 15.00 uur zullen dan „Hoogwelge
boren oplichter" en „Veldlapper
Schoenwachter" worden herhaald. De
rolverdeling van laatstgenoemd stuk:
ken aan de opzet van de Rose Harmo
ny Singers nu.
Kanariepieten
Ars Musica was haar grote liefhebberij,
die haar veel vreugde verschafte in
kommervolle dagen. „Mijn kanariepie
ten", noemt Hannie Roos het koor. „Ik
ontdekte toen dat ik dirigentencapaci
teiten had. Voor de lol had ik al eens
een dirigentencursus gedaan, maar
toen bleek in de praktijk dat ik de no
dige mensenkennis had, stemmen kon
taxeren. We maakten samen de meest
wonderlijke muziek. Van oud-
Gregoriaans tot populaire musicallied
jes, werkelijk alle stijlen door elkaar.
Zie je wel, daar komt het weer terug:
ik laat me niet in een vakje plaatsen.
Ook nu met de Rose Harmony gooien
we weer alles door elkaar, heerlijk".
In die heb ik zelf zeker meer dan hon
derd bestaande liedjes bewerkt. Krank
zinnige teksten gemaakt, liedjes ver
taald. Spelen met rijmwoorden, thuis,
in de auto, overal, lem is daar nog
Lees verder pagina 9
Hannie Roos thuis achter de piano: ,,Hier ben ik mevrouw Roos...."
Zondag werd in Oudeschild een jubileum gevierd. Het was de tiende
keer dat op initiatief van de Stichting Gemeenschap Oudeschild in dorps
huis 't Skiltje een toneeluitvoering voor de jeugd werd gegeven. Net als
alle vorige keren gebeurde dat door gelegenheidsspelers die zich door
gaans niet met toneel bezig houden, maar desondanks een goede presta
tie leveren.
Twee stukken
De toneelmiddag van zondag bestond
uit twee toneelstukken: „Veldlapper
Schoenwachter" en „Hoogwelgeboren
oplichter". Het eerstgenoemde stuk
gaat over een schoenlapper die met
zijn werk niet erg tevreden is en over
een veldwachter die ook geen voldoe
ning in zijn beroep kan vinden. Ze
besluiten van functie te wisselen. Dat
leidt tot ernstige problemen maar ook
tot vermakelijke toestanden. Het stuk
„Hoogwelgeboren oplichter" was nog
aardiger en vooral spannender. Het
gaat over een baron en een freule die
komen logeren bij de familie Kersepit.
Er is echter wat mis; de kinderen des
huizes ontdekken dat de baron in wer
kelijkheid een dief is. Het heeft veel
voeten in aarde alvorens hij kan wor
den ontmaskerd en vastgebonden.
Beide stukken werden geregisseerd
door Ruud Boom, die in het tweede
stuk tevens als verteller fungeerde en
daarmee de tijdsverschillen opving.
Annelies Zegel souffleerde, het grime-
werk werd verzorgd door Ria Buisman
en Karin en Vries en de decors werden
verzorgd door Klaas Veenbaas en Ge
rard Zijerveld.
Vrij algemeen heerst het misverstand
dat bij kindertoneel de kwaliteit er niet
zoveel toe doet. Bij het GO-toneel rea
liseert men zich dat kinderen ook kri
tisch zijn en men slooft zich dan ook
De tiende uitvoering volgde zondag
middag op de Palmpaasoptocht en ter
gelegenheid van het lustrum was de
toegang deze keer gratis. Praktisch alle
leerlingen van de basisschool waren in
de zaal present en genoten duidelijk
merkbaar met volle teugen. Ook bij
eerdere uitvoeringen waarbij wèl 72,50
entree werd gevraagd had de Gemeen
schap Oudeschild geen klagen over de
belangstelling. Het enige wat telkens
een beetje tegenvalt is de animo van
kinderen uit andere dorpen. Dit Oude
schilder dorpstoneel is namelijk na
drukkelijk ook voor kinderen uit andere
delen van het eiland toegankelijk, maar
die komen er blijkbaar niet makkelijk
toe om de tocht naar Oudeschild te
maken. Misschien toch een kwestie
van bekendheid.
