Concours hippique {rerliep vlekkeloos goedkope opzet voldeed prima ISiP m 1EI J DAG 23 MEI 1986 TEXELSE COURANT PAGINA 11 o hemdenrace men.... moeten worden. Nu leek het te veel op achtergrondmuziek en deze Caraïbi- sche muziek uit Den Helder verdiende meer aandacht. Schoonste geheel Cees Hin bracht elke keer weer die onvermijdelijke zak Bix?Hier is Piet Daalder de onge lukkige ontvanger. Zo moet een tweespan gaan, precies gelijk. lige mensen ai niet doen om bij snel van hun paard te controle en haar nogal bokkende pony wierp haar af. Ook dit liep goed af. Eén rijdster kwam wat ongelukkig neer en bezeerde haar enkel. Zij was de eni ge die hulp van de EHBO, aanwezig in de persoon van mevrouw Lexmond, nodig had. Grote limiet Bij de grote limiet, de wat meer erva ren paarden, kwamen acht combina ties in de ring. Hier was een fraaie tweede plaats weggelegd door Willem Goënga met zijn dertienjarige ruin Oberon. Goënga viel meer in de prij- Er zijn twee rubrieken waarin de com binaties niet alleen op hippische kwali teiten worden beoordeeld, maar ook op het uiterlijk. Bij de damesrubriek en bij de pony-aanspanningen wordt ook ,,het schoonste geheel" beoordeeld. Er werd goed gemend bij de dames. In het verleden kwam het wel eens voor dat hippische heren aan de kant zich schrap zetten om in te kunnen grijpen als de dames stuurfouten zouden ma ken, maar dat was absoluut niet no dig. Dubbele winnares werd hier me vrouw L. Altena, die zowel voor haar menkunst als voor haar fraaie jurk, net zo zwart als de vacht van haar 15-jarige ruin Melrose, de hoogste waardering kreeg. De jury had een ex tra ronde van de vier beste combina ties nodig om tot een oordeel te ko men. Mevrouw Altena bleef echter de beste en zij mocht dan ook de wissel- prijs van De Koog Promotion in ont vangst nemen. Deze organisatie stelde nog twee prijzen beschikbaar. Een fraai glimmend messing paard voor de win naar van de open klasse, werd tijdens de damesrubriek uitgereikt aan me vrouw Rotteveel, die dit kleinood" uit handen van mevrouw T. Engelvaart in ontvangst nam. De wisselprijs bij de tweespannen kwam ook van De Koog Promotion. Het leek er tijdens het concours op dat die beker nog niet was ingeleverd. Hij stond echter al sinds de vroege ochtend in de tent, maar niemand wist dat. Toen dat be kend raakte, werd het ereblijk alsnog uitgereikt. Tijdens de damesrubriek reikte de bur gemeester ook nog een prijs uit: me vrouw Gretha Stiggelbout-Witte kreeg een wisselbeker voor de best gaande Texelse combinatie. Hackneys Bij de ponyrubriek kwamen een tweespan en zeven enkelspannen in de ring. Dat tweespan bestond bovendien uit Hackneys, Engelse ponies met een vorstelijke draf. Dat stel was geen competietie voor de rest, de prijs voor de best gaande combinatie was voor hen. Johnnie van der Zwaag kaapte echter met zijn vijfjarige merrie Wendy de prijs voor de wijze van mennen weg voor de neus van deze Engelse kostelijkheden, heel toepasselijk ge mend door de heer J. Kostelijk. Het schoonste geheel was Tessa Blom met Prinses. Haar zusje Vera werd der de, tweede werd Lotte Beers met Ro- salinde. Deze pony trok een fraaie ou derwetse kar. Het laatste pony-onderdeel was weer een optreden van De Kleppertjes, waarbij onder leiding van Peggy Kam perman een groep dressuur reed, ter wijl telkens een bij elkaar passend stel een rondje om het dressuurveld reed, daarbij vier springhindernissen passe rend. Zowel de paarden als de kleding van deze springers vertoonden over eenkomst. Deze tweedeling was een goede greep. Voor de toeschouwers was het een levendig gezicht en dat is belangrijk. Tweespannen Het meest indrukwekkend is altijd de tweespanrubriek. Willem Goënga was kandidaat om de wisselbeker definitief mee naar huis te mogen nemen. Hij won hem de afgelopen twee jaar. Dit jaar kwam hij echter niet verder dan een goede derde plaats, hoewel zijn Mercury en Oberon prima rondliepen. Twee deelnemers van de overkant wer- De trofee die De Koog Promotion uitreikt voor het bestgaande Texelse enkelspan ging dit jaar naar mevrouw G. Stiggelbout. den echter beter bevonden. Die twee moesten onderling nog eens overrijden. Gert Coevert vond terecht dat zijn span, met G. du Porto aan de leidsels, uitstekend had gelopen en hij was kennelijk trots op de behaalde vierde plaats. Bij het afrijden van het veld stuurde Du Porto langs de eretribune en Gert Coevert maande het publiek daar aan op een hem kenmerkende wijze te applaudiseren. Een uitstekende rubriek was het tan demrijden. Dan staan de paarden niet naast elkaar maar achter elkaar. Alleen het achterste paard trekt de wagen, het voorste loopt mee. Volgens Van Bronkhorst waren er twee situaties waarin deze opstelling werd gebruikt: als het voorste paard meeliep als reser- vepaard en als de bestuurder van de wagen naar de jacht ging, dan liep het jachtpaard op die manier voorop. De beste tandemrijder bleek Willem Goënga, die evenals nummer twee Henk Spigt met Pionier en Marco flink geoefend moet hebben. Border Collies De demonstratie die Jaap Zuidewind gaf met zijn bordercollies, verliep niet vlekkeloos, maar juist daardoor leefde het publiek ademloos mee en was men er van overtuigd dat het bepaald niet gemakkelijk is om de honden een tiental schapen in elk gat te kunnen laten drijven. Zuidewind dreef volgens de „Holland se methode" met een uit Engeland in gevoerde hond, terwijl hij volgens de „Engelse methode" werkte met een hond van eigen fok. „Hollands" wil zeggen dat de herder zelf meeloopt. De hond krijgt veelal de bevelen „liggen", „naar links" en „naar rechts" en wordt op die manier zo ten opzichte van de schapen ge posteerd dat de kudde de goede kant opgaat. Het is daarbij opvallend welke enorme snelheid de hondjes ontwikke len. Terwijl het publiek vaak een situa tie al als hopeloos beschouwde was het hondje toch nog op tijd. „Engels" houdt in dat de herder op een vaste plaats staat, de hond doet al het werk. Bij beide demonstraties moesten de schapen eerst tussen wat hekken door, door een behandelgang en dan „geopend" worden in een hok dat bestond uit vier hekken. Bij dat moeilijke onderdeel duurde het de laatste keer vijf pogingen voor het luk te. Het was net zo'n puzzeltje waarbij vijf kogeltjes in een hokje gemanoeu vreerd moeten worden: als je er vier in hebt en je gaat met de vijfde bezig, rollen de eerste vier er weer uit. Toen het dan ook lukte ging het publiek bij na staan om te applaudiseren. Een duidelijke onderstreping van het succes van de middag. Voor uitslagen zie elders in deze krant. tribune van links naar rechts het hui- burgemeestersechtpaar Schipper en burgemeesterspaar, uitgenodigd eregasten. De winnares van de open klasse, Agaath Rotteveel met naast zich op de bok parcoursbouwer Henk Heetveld. Et programma werd om 11.30 uur ge- snd door drumband De Jutter uit ■n Helder, die een rondgang door tdorp voorging. Deze band klonk fid en was voorzien van een nog it erg ervaren, maar goed kloppende ijorettenafdeling. Blijde Rijders- arzitter Piet Daalder opende het xicours met de constatering dat de lardensport op Texel lééft. Hij voegde in zijn toespraak een persoonlijke rat toe: „Mijn moeder is vandaag ik weer aanwezig en ik zou willen ggen: ga vandaag maar niet op de ak zitten". Vorig jaar gebeurde er na- elijk en ongelukje met de wagen die «vrouw Daalder vervoerde en zij brak larbij een arm. Nu kon ze echter eer in goede gezondheid van het iardenfestijn genieten, peaker Loek van Bronkhorst nam iarna de microfoon van Daalder over. eze man verzorgt al jaren met veel ikkennis het commentaar bij deze incoursen. Van Bronkhorst is altijd in ior een grapje. Hij had nu een Texel- Courant meegenomen, waarvan een irhaal was vervangen door een epte-interview met Texels nieuwe jrgemeester: G. M. van Bronk- arstOp een paar kleinigheden na as deze geschiedenisvervalsing keurig fgevoerd en zowel de huidige burge- ieester Ton Schipper als de vorige, o Engelvaart (beiden aanwezig), kon en hartelijk om deze grap lachen. Van ronkhorst gaf vaker blijk van gevoel oor humor. Helaas voor het publiek ad hij op zulke momenten altijd feil los in de gaten of de microfoon lichtstond. )e openingsrubriek was de „kleine li- liet". Daarin komen de jonge onerva ren paarden uit die nog niet veel ge presteerd hebben en dat was ook te merken. Dit was veruit het onrustigste onderdeel. De jury kwam niet in één keer tot een oordeel en liet drie van de elf deelnemers overrijden. Toen één van hen zijn zweep liet knallen, terwijl hij voor de andere paarden langsreed, werden er prompt een paar van de wachtende dieren nerveus, Dat ver schijnsel deed zich bij de grote limiet en de open klasse veel minder voor. Een onderdeel dat altijd weer de verte dering oproept van de vele ouders, die aan de kant staan is de presentatie van ponyclub de Kleppertjes. Onder leiding van Peggy Kamperman presen teerde die zich door het rijden van een cirkel, die steeds kleiner werd. Uitein delijk stonden alle jeugdige jockeys met hun rijdieren in een halve cirkel opgesteld. De de troep werd geïnspec teerd door de burgemeester en par coursbouwer Henk Heetveld. Hemdenrace Een deel van de ponyrijdsters kon zich hierna meten in de hemdenrace. Dit onderdeel zorgde voor bijzonder veel hilariteit door de vaak komische ma nieren, waarop de rijdsters van hun paard kwamen en er weer opklommen nadat zij het hemd uit- of aangetrok ken hadden. Daarnaast viel het op dat niet per sé de snelste pony de race won. Het kwam nogal eens voor dat zo'n dier uit pure nervositeit, gedeeld werd met de berijdster, pijlsnel de ver keerde kant opging. Een langzamer, maar wat rustiger dier, gaf méér voor deel. Hoe sterk de zenuwen meespeel den bleek bij de eerste twee manches. Eén rijdster deed twee keer mee op Het schoonste geheel. verschillende ponies. Op de grootste pony won ze. Op de kleinste, waar ze op en af kon stappen zonder een sprongetje te hoeven maken, verloor ze dik. Het publiek was het met die laastste gang van zaken wel eens. Er was bijvoorbeeld ook een deel neemster die het hemd aantrok, en ver volgens een keer of zes moest sprin gen voor ze weer op de paardenrug zat. Ze oogstte overigens fors applaus door toch de wedstrijd uit te rijden volgens de regels terwijl ze absoluut kansloos was. Haar tegenstandster, een vinnig meisje op een vinnig paard je, was allang binnen toen ze voor de tweede keer aan de klauterpartij begon. De official, de heer J. G. Noom, die bij de hemden stond, ervoer aan den lijve hoe fanatiek er gestreden werd: hij werd door een meisje met een fjor- denpaard in het heetst van de strijd fi naal omver gereden, ledereen kwam met de schrik vrij. De finale werd met veel machtsvertoon gewonnen door Magda de Boer. Opvallend was de prestatie van Chloë Weel, die vierde werd. Zij had in die laatste wedstrijd de teugels niet snel genoeg onder voorbeeld i de Hollandse manier van schapendrijven: hond en herder staan beiden strategisch opgesteld. zen, maar hij kon maar één eerste prijs in de wacht slepen. Opvallend was dat het hier een veel grotere beheersing werd getoond dan bij de kleine limiet. Overrijden was niet nodig. Bij alle onderdelen voor grote paarden deed ook voorzitter Piet Daal der mee. Hij kon toch op het veld blij ven omdat Mebius Huitema zijn com binaties voor hem in de ring bracht. Daalder was niet erg succesvol. Hij scoorde meerdere zakken Bix, die wer den uitgereikt aan de laagstgeplaatsten in elke klasse. Die zak lag dan bij het rijden van de ereronde achterop het wagentje. Geen van de deelnemers die deze twijfelachtige eer ontvingen keek er erg blij bij. De Open Klasse was de afdeling voor de echt goede paarden. Dat was te zien ook: veel beheerste en mooie draf. Mevrouw Agaath Rotteveel won afgetekend met de achtjarige merrie Uroniem. Dressuur Tussen deze beide concoursonderdelen was er een dressuurdemonstratie die werd gegeven door Jolanda van der Krogt met haar zesjarige WPN- stermerrie Wetrina. Een groot paard, dat zich onder de strakke leiding van haar berijdster in alle hoeken en gaten liet rijden. Zo'n dressuurdemonstratie laat het best zien hoe paard en ruiter op elkaar ingespeeld kunnen zijn. Het is de vraag of het publiek de kwaliteit van deze vertoning op waarde schatte, het was alleen voor echte ingewijden mogelijk om de schoonheid van de verrichtingen te herkennen. Na deze kuur was er een optreden van de Jutter, een drumband, die ook de nodige „dressuur" in haar optreden verwerkt. De figuren die de tamboers liepen vertoonden tenminste enige ge lijkenis met die van Jolanda van der Kroft en Wetrina, alleen maakten ze er een ander geluid bij. De band klonk goed en het publiek had zeker aardig heid in dit ongetwijfeld stevig ingestu deerde optreden. De Jutter had ook een steelband mee genomen. Die trad op op een podium wagen in de hoek van het veld. Dit geluid werd via de omroepinstallatie versterkt. Het bijzonder aardige optre den zou veel beter tot zijn recht zijn gekomen als het orkest bijvoorbeeld op een platte wagen midden op het veld had gestaan en dan had de volu meknop ook wat verder opengedraaid in kloppend tijdschema, een vlekkeloze organisatie en een vreden publiek, dat waren de ingrediënten, waarmee de ijde Rijders het concours hippique dat ze maandag in De oog hielden tot een succes maakten. Ondanks de gratis egang waren er zeker niet meer mensen dan vorige jaren, !t mooie strandweer moet daar debet aan zijn geweest, in hoogtepunt was ongetwijfeld de demonstratie met bor- ir collies, die het publiek ademloos volgde. Ook het afslui- nde nummer, de tandem tweespannen zal ongetwijfeld va ir op de programma's komen te staan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1986 | | pagina 11