Concours hippique
{rerliep vlekkeloos
goedkope opzet voldeed prima
ISiP m
1EI
J DAG 23 MEI 1986 TEXELSE COURANT PAGINA 11
o hemdenrace
men....
moeten worden. Nu leek het te veel
op achtergrondmuziek en deze Caraïbi-
sche muziek uit Den Helder verdiende
meer aandacht.
Schoonste geheel
Cees Hin bracht elke keer weer die onvermijdelijke zak Bix?Hier is Piet Daalder de onge
lukkige ontvanger.
Zo moet een tweespan gaan, precies gelijk.
lige mensen ai niet doen om bij
snel van hun paard te
controle en haar nogal bokkende pony
wierp haar af. Ook dit liep goed af.
Eén rijdster kwam wat ongelukkig neer
en bezeerde haar enkel. Zij was de eni
ge die hulp van de EHBO, aanwezig in
de persoon van mevrouw Lexmond,
nodig had.
Grote limiet
Bij de grote limiet, de wat meer erva
ren paarden, kwamen acht combina
ties in de ring. Hier was een fraaie
tweede plaats weggelegd door Willem
Goënga met zijn dertienjarige ruin
Oberon. Goënga viel meer in de prij-
Er zijn twee rubrieken waarin de com
binaties niet alleen op hippische kwali
teiten worden beoordeeld, maar ook
op het uiterlijk. Bij de damesrubriek en
bij de pony-aanspanningen wordt ook
,,het schoonste geheel" beoordeeld.
Er werd goed gemend bij de dames. In
het verleden kwam het wel eens voor
dat hippische heren aan de kant zich
schrap zetten om in te kunnen grijpen
als de dames stuurfouten zouden ma
ken, maar dat was absoluut niet no
dig. Dubbele winnares werd hier me
vrouw L. Altena, die zowel voor haar
menkunst als voor haar fraaie jurk, net
zo zwart als de vacht van haar
15-jarige ruin Melrose, de hoogste
waardering kreeg. De jury had een ex
tra ronde van de vier beste combina
ties nodig om tot een oordeel te ko
men. Mevrouw Altena bleef echter de
beste en zij mocht dan ook de wissel-
prijs van De Koog Promotion in ont
vangst nemen. Deze organisatie stelde
nog twee prijzen beschikbaar. Een fraai
glimmend messing paard voor de win
naar van de open klasse, werd tijdens
de damesrubriek uitgereikt aan me
vrouw Rotteveel, die dit kleinood" uit
handen van mevrouw T. Engelvaart in
ontvangst nam. De wisselprijs bij de
tweespannen kwam ook van De Koog
Promotion. Het leek er tijdens het
concours op dat die beker nog niet
was ingeleverd. Hij stond echter al
sinds de vroege ochtend in de tent,
maar niemand wist dat. Toen dat be
kend raakte, werd het ereblijk alsnog
uitgereikt.
Tijdens de damesrubriek reikte de bur
gemeester ook nog een prijs uit: me
vrouw Gretha Stiggelbout-Witte kreeg
een wisselbeker voor de best gaande
Texelse combinatie.
Hackneys
Bij de ponyrubriek kwamen een
tweespan en zeven enkelspannen in de
ring. Dat tweespan bestond bovendien
uit Hackneys, Engelse ponies met een
vorstelijke draf. Dat stel was geen
competietie voor de rest, de prijs voor
de best gaande combinatie was voor
hen. Johnnie van der Zwaag kaapte
echter met zijn vijfjarige merrie Wendy
de prijs voor de wijze van mennen
weg voor de neus van deze Engelse
kostelijkheden, heel toepasselijk ge
mend door de heer J. Kostelijk.
Het schoonste geheel was Tessa Blom
met Prinses. Haar zusje Vera werd der
de, tweede werd Lotte Beers met Ro-
salinde. Deze pony trok een fraaie ou
derwetse kar.
Het laatste pony-onderdeel was weer
een optreden van De Kleppertjes,
waarbij onder leiding van Peggy Kam
perman een groep dressuur reed, ter
wijl telkens een bij elkaar passend stel
een rondje om het dressuurveld reed,
daarbij vier springhindernissen passe
rend. Zowel de paarden als de kleding
van deze springers vertoonden over
eenkomst. Deze tweedeling was een
goede greep. Voor de toeschouwers
was het een levendig gezicht en dat is
belangrijk.
Tweespannen
Het meest indrukwekkend is altijd de
tweespanrubriek. Willem Goënga was
kandidaat om de wisselbeker definitief
mee naar huis te mogen nemen. Hij
won hem de afgelopen twee jaar. Dit
jaar kwam hij echter niet verder dan
een goede derde plaats, hoewel zijn
Mercury en Oberon prima rondliepen.
Twee deelnemers van de overkant wer-
De trofee die De Koog Promotion uitreikt
voor het bestgaande Texelse enkelspan ging
dit jaar naar mevrouw G. Stiggelbout.
den echter beter bevonden. Die twee
moesten onderling nog eens
overrijden.
Gert Coevert vond terecht dat zijn
span, met G. du Porto aan de leidsels,
uitstekend had gelopen en hij was
kennelijk trots op de behaalde vierde
plaats. Bij het afrijden van het veld
stuurde Du Porto langs de eretribune
en Gert Coevert maande het publiek
daar aan op een hem kenmerkende
wijze te applaudiseren.
Een uitstekende rubriek was het tan
demrijden. Dan staan de paarden niet
naast elkaar maar achter elkaar. Alleen
het achterste paard trekt de wagen,
het voorste loopt mee. Volgens Van
Bronkhorst waren er twee situaties
waarin deze opstelling werd gebruikt:
als het voorste paard meeliep als reser-
vepaard en als de bestuurder van de
wagen naar de jacht ging, dan liep het
jachtpaard op die manier voorop.
De beste tandemrijder bleek Willem
Goënga, die evenals nummer twee
Henk Spigt met Pionier en Marco flink
geoefend moet hebben.
Border Collies
De demonstratie die Jaap Zuidewind
gaf met zijn bordercollies, verliep niet
vlekkeloos, maar juist daardoor leefde
het publiek ademloos mee en was
men er van overtuigd dat het bepaald
niet gemakkelijk is om de honden een
tiental schapen in elk gat te kunnen
laten drijven.
Zuidewind dreef volgens de „Holland
se methode" met een uit Engeland in
gevoerde hond, terwijl hij volgens de
„Engelse methode" werkte met een
hond van eigen fok.
„Hollands" wil zeggen dat de herder
zelf meeloopt. De hond krijgt veelal de
bevelen „liggen", „naar links" en
„naar rechts" en wordt op die manier
zo ten opzichte van de schapen ge
posteerd dat de kudde de goede kant
opgaat. Het is daarbij opvallend welke
enorme snelheid de hondjes ontwikke
len. Terwijl het publiek vaak een situa
tie al als hopeloos beschouwde was
het hondje toch nog op tijd.
„Engels" houdt in dat de herder op
een vaste plaats staat, de hond doet
al het werk. Bij beide demonstraties
moesten de schapen eerst tussen wat
hekken door, door een behandelgang
en dan „geopend" worden in een hok
dat bestond uit vier hekken. Bij dat
moeilijke onderdeel duurde het de
laatste keer vijf pogingen voor het luk
te. Het was net zo'n puzzeltje waarbij
vijf kogeltjes in een hokje gemanoeu
vreerd moeten worden: als je er vier in
hebt en je gaat met de vijfde bezig,
rollen de eerste vier er weer uit. Toen
het dan ook lukte ging het publiek bij
na staan om te applaudiseren. Een
duidelijke onderstreping van het succes
van de middag.
Voor uitslagen zie elders in deze
krant.
tribune van links naar rechts het hui-
burgemeestersechtpaar Schipper en
burgemeesterspaar, uitgenodigd
eregasten.
De winnares van de open klasse, Agaath Rotteveel met naast zich op de bok parcoursbouwer Henk Heetveld.
Et programma werd om 11.30 uur ge-
snd door drumband De Jutter uit
■n Helder, die een rondgang door
tdorp voorging. Deze band klonk
fid en was voorzien van een nog
it erg ervaren, maar goed kloppende
ijorettenafdeling. Blijde Rijders-
arzitter Piet Daalder opende het
xicours met de constatering dat de
lardensport op Texel lééft. Hij voegde
in zijn toespraak een persoonlijke
rat toe: „Mijn moeder is vandaag
ik weer aanwezig en ik zou willen
ggen: ga vandaag maar niet op de
ak zitten". Vorig jaar gebeurde er na-
elijk en ongelukje met de wagen die
«vrouw Daalder vervoerde en zij brak
larbij een arm. Nu kon ze echter
eer in goede gezondheid van het
iardenfestijn genieten,
peaker Loek van Bronkhorst nam
iarna de microfoon van Daalder over.
eze man verzorgt al jaren met veel
ikkennis het commentaar bij deze
incoursen. Van Bronkhorst is altijd in
ior een grapje. Hij had nu een Texel-
Courant meegenomen, waarvan een
irhaal was vervangen door een
epte-interview met Texels nieuwe
jrgemeester: G. M. van Bronk-
arstOp een paar kleinigheden na
as deze geschiedenisvervalsing keurig
fgevoerd en zowel de huidige burge-
ieester Ton Schipper als de vorige,
o Engelvaart (beiden aanwezig), kon
en hartelijk om deze grap lachen. Van
ronkhorst gaf vaker blijk van gevoel
oor humor. Helaas voor het publiek
ad hij op zulke momenten altijd feil
los in de gaten of de microfoon
lichtstond.
)e openingsrubriek was de „kleine li-
liet". Daarin komen de jonge onerva
ren paarden uit die nog niet veel ge
presteerd hebben en dat was ook te
merken. Dit was veruit het onrustigste
onderdeel. De jury kwam niet in één
keer tot een oordeel en liet drie van de
elf deelnemers overrijden. Toen één
van hen zijn zweep liet knallen, terwijl
hij voor de andere paarden langsreed,
werden er prompt een paar van de
wachtende dieren nerveus, Dat ver
schijnsel deed zich bij de grote limiet
en de open klasse veel minder voor.
Een onderdeel dat altijd weer de verte
dering oproept van de vele ouders, die
aan de kant staan is de presentatie
van ponyclub de Kleppertjes. Onder
leiding van Peggy Kamperman presen
teerde die zich door het rijden van een
cirkel, die steeds kleiner werd. Uitein
delijk stonden alle jeugdige jockeys
met hun rijdieren in een halve cirkel
opgesteld. De de troep werd geïnspec
teerd door de burgemeester en par
coursbouwer Henk Heetveld.
Hemdenrace
Een deel van de ponyrijdsters kon zich
hierna meten in de hemdenrace. Dit
onderdeel zorgde voor bijzonder veel
hilariteit door de vaak komische ma
nieren, waarop de rijdsters van hun
paard kwamen en er weer opklommen
nadat zij het hemd uit- of aangetrok
ken hadden. Daarnaast viel het op dat
niet per sé de snelste pony de race
won. Het kwam nogal eens voor dat
zo'n dier uit pure nervositeit, gedeeld
werd met de berijdster, pijlsnel de ver
keerde kant opging. Een langzamer,
maar wat rustiger dier, gaf méér voor
deel. Hoe sterk de zenuwen meespeel
den bleek bij de eerste twee manches.
Eén rijdster deed twee keer mee op
Het schoonste geheel.
verschillende ponies. Op de grootste
pony won ze. Op de kleinste, waar ze
op en af kon stappen zonder een
sprongetje te hoeven maken, verloor
ze dik. Het publiek was het met die
laastste gang van zaken wel eens. Er
was bijvoorbeeld ook een deel
neemster die het hemd aantrok, en ver
volgens een keer of zes moest sprin
gen voor ze weer op de paardenrug
zat. Ze oogstte overigens fors applaus
door toch de wedstrijd uit te rijden
volgens de regels terwijl ze absoluut
kansloos was. Haar tegenstandster,
een vinnig meisje op een vinnig paard
je, was allang binnen toen ze voor de
tweede keer aan de klauterpartij
begon.
De official, de heer J. G. Noom, die
bij de hemden stond, ervoer aan den
lijve hoe fanatiek er gestreden werd:
hij werd door een meisje met een fjor-
denpaard in het heetst van de strijd fi
naal omver gereden, ledereen kwam
met de schrik vrij. De finale werd met
veel machtsvertoon gewonnen door
Magda de Boer. Opvallend was de
prestatie van Chloë Weel, die vierde
werd. Zij had in die laatste wedstrijd
de teugels niet snel genoeg onder
voorbeeld
i de Hollandse manier van schapendrijven: hond en herder staan beiden strategisch opgesteld.
zen, maar hij kon maar één eerste prijs
in de wacht slepen.
Opvallend was dat het hier een veel
grotere beheersing werd getoond dan
bij de kleine limiet. Overrijden was niet
nodig. Bij alle onderdelen voor grote
paarden deed ook voorzitter Piet Daal
der mee. Hij kon toch op het veld blij
ven omdat Mebius Huitema zijn com
binaties voor hem in de ring bracht.
Daalder was niet erg succesvol. Hij
scoorde meerdere zakken Bix, die wer
den uitgereikt aan de laagstgeplaatsten
in elke klasse. Die zak lag dan bij het
rijden van de ereronde achterop het
wagentje. Geen van de deelnemers die
deze twijfelachtige eer ontvingen keek
er erg blij bij.
De Open Klasse was de afdeling voor
de echt goede paarden. Dat was te
zien ook: veel beheerste en mooie
draf. Mevrouw Agaath Rotteveel won
afgetekend met de achtjarige merrie
Uroniem.
Dressuur
Tussen deze beide concoursonderdelen
was er een dressuurdemonstratie die
werd gegeven door Jolanda van der
Krogt met haar zesjarige WPN-
stermerrie Wetrina. Een groot paard,
dat zich onder de strakke leiding van
haar berijdster in alle hoeken en gaten
liet rijden. Zo'n dressuurdemonstratie
laat het best zien hoe paard en ruiter
op elkaar ingespeeld kunnen zijn. Het
is de vraag of het publiek de kwaliteit
van deze vertoning op waarde schatte,
het was alleen voor echte ingewijden
mogelijk om de schoonheid van de
verrichtingen te herkennen.
Na deze kuur was er een optreden van
de Jutter, een drumband, die ook de
nodige „dressuur" in haar optreden
verwerkt. De figuren die de tamboers
liepen vertoonden tenminste enige ge
lijkenis met die van Jolanda van der
Kroft en Wetrina, alleen maakten ze er
een ander geluid bij. De band klonk
goed en het publiek had zeker aardig
heid in dit ongetwijfeld stevig ingestu
deerde optreden.
De Jutter had ook een steelband mee
genomen. Die trad op op een podium
wagen in de hoek van het veld. Dit
geluid werd via de omroepinstallatie
versterkt. Het bijzonder aardige optre
den zou veel beter tot zijn recht zijn
gekomen als het orkest bijvoorbeeld
op een platte wagen midden op het
veld had gestaan en dan had de volu
meknop ook wat verder opengedraaid
in kloppend tijdschema, een vlekkeloze organisatie en een
vreden publiek, dat waren de ingrediënten, waarmee de
ijde Rijders het concours hippique dat ze maandag in De
oog hielden tot een succes maakten. Ondanks de gratis
egang waren er zeker niet meer mensen dan vorige jaren,
!t mooie strandweer moet daar debet aan zijn geweest,
in hoogtepunt was ongetwijfeld de demonstratie met bor-
ir collies, die het publiek ademloos volgde. Ook het afslui-
nde nummer, de tandem tweespannen zal ongetwijfeld va
ir op de programma's komen te staan.