„Engel van Amsterdam"
toppunt van Texels talent
Te
bi
Oude trekker-weekenc
trekt 40 „overkanters
Renée Begeer stralende ster van musical
Vakantieweekend
voor vluchtelingen
op Texel
al
iti
Opbrengst AVO-collecte
TEXELSE COURANT
DINSDAG 3 JUNI ij
Musicalvereniging ,,Geen C te hoog" heeft het 'm weer geflikt.
Sterker nogmet ,,De Engel van Amsterdam" werden de vorige
successen in het nog prille bestaan van de vereniging doodleuk in
de schaduw gezet. De tekstueel nogal wat aandacht vergende
show werd met veel vaart gebracht, maar het was niet alleen het
enthousiasme dat het spel tot grote hoogte deed stijgen. Sterke
staaltjes acteerwerk van de hoofdrolspelers in combinatie met mu
ziek, zang, kleding, choreografie en decor vormden het resultaat
van maandenlange voorbereiding. Eén ster straalde onweerstaan
baar boven iedereen uit: Renée Begeer, die subliem de titelrol voor
haar rekening nam.
De keuze voor ,,De Engel van
Amsterdam" bleek een schot in de
roos. Het stuk heeft qua tekst
meer te bieden dan de vorige mu
sical, het vrolijke en ongecompli
ceerde „Viva Mexico" en het bleek
dat de vereniging een dergelijke
stap voorwaarts probleemloos aan
kon. Nu moet niet worden gedacht
dat de „Engel" slechts leuk is voor
een klein groepje intellectuelen. In
tegendeel, de woordspelingen en
verwijzingen zijn voor iedere toe
schouwer duidelijk herkenbaar en
vormen geen obstakel om het stuk
te volgen. Ook degenen die zater
dagavond in De Lindeboom kwa
men om eens lekker te lachen, on
dervonden geen problemen: de
„Engel" biedt een scala aan vrolij
ke en onverwachte momenten, die
in hoog tempo voorbij rollen. Als
bovendien wordt gedacht dat hier
Texelse amateurs bezig zijn, kan de
prestatie niet hoog genoeg worden
gewaardeerd.
„De Engel van Amsterdam" is ge
schreven door Lennaert Nijgh en Joop
Stokkermans, als opdracht voor het
700-jarig bestaan van Amsterdam in
1975. De geroutineerde tekstschrijver
en dito componisten bewerkten hier
voor de „Gijsbrecht van Aemstel" van
Vondel. Het resultaat is een versie, die
zowel elementen uit Vondel's tijd
(Gouden Eeuw) als de jaren zeventig
bevat. Het stuk speelt zich af in het
zeventiende eeuwse Amsterdam. Gijs
brecht van Aemstel bestuurt de stad
met zeer strenge hand, gesteund door
een groep gewelddadige, maar onder
betaalde soldaten en bisschop Goze-
wijn, zijn oom. Gijsbrecht heeft het
plan een gedeelte van de stad te slo
pen om een haven te kunnen aanleg
gen. Het volk komt hiertegen in
- opstand, maar lijkt het toch te moeten
afleggen tegen de kracht van de
macht. Redding moet komen van de
nieuwsgierige engel Rafael, die van
hogerhand met een boodschap naar
de aarde is gestuurd. Geheugenverlies
maakt de verwarring echter alleen
maar groter, zodat pas na tal van ver
wikkelingen Amsterdam van de onder
gang kan worden gered.
Jojo
Goed en kwaad tegenover elkaar, zo
blijkt uit de inhoudsopgave. Een be
kend motief uit Vondel's tijd, maar ook
in de hedendaagse tijd nog actueel. In
het stuk lopen 17e en 20e eeuw dan
ook niet zelden op komische wijze
door elkander. Wat bijvoorbeeld te
denken van een (b)engeltje dat met
een jojo het toneel afloopt, morrend
gepeupel met demonstratieborden, een
modeshow tijdens het lied „Krijg de
kleren van het jaar", de tegenstelling
met Rotterdam, een macho-knokploeg
en als één van de wervelendste scènes
het nummer „Amsterdam, wat 'n
stad". Feestvierende „nonnen" en sol
daten in de kerk met Engel Begeer als
solozangeres zouden zó kunnen zijn
weggelopen uit de popmusical Hair.
Verder is de aankleding 17e eeuws:
een bont spektakel van kledingstuk
ken, variërend van het glimmende ge
waad van Gijsbrecht tot het geraffi
neerde lompenpak van de boef
Vosmeer. Zonder uitzondering waren
de kostuums zeer fraai en was het dui
delijk dat de ontwerpsters en naaisters
er zeel veel vrije tijd en vindingrijkheid
in hebben gestoken.
De decors waren eenvoudig, maar
doeltreffend. Duidelijk was de menge
ling van twee tijdperken er uit af te lei
den. In zwart-wit is een rij grachten
pandjes geschilderd, terwijl de coulis
sen muren voorstellen, die hier en daar
met spuitbuskreten zijn bewerkt. Een
oude fiets ontbrak als kenmerkend re-
quisiet niet. Met simpele wijzigingen in
het decor werd van omgeving veran
derd. Bijvoorbeeld door het laten zak
ken van twee glas-in-lood-ramen en
het plaatsen van een altaartafel met
kaarsen was plotseling een kerk plaats
van handeling. Minpunt van deze mi
nieme wijziging was wel dat de pand
jes ook in de kerk het achtergrondde
cor vormden. In de slotscène bleek
mer diende een solist een afwachtende
houding in te nemen, omdat het be
treffende lied nog niet was ingezet.
Een zeer belangrijke bijdrage dus, die
heel wat van de concentratie van de
nieuwe dirigent Bernard Tellegen ver
gen. Met zijn echtgenote Tonneke, die
de piano bespeelde, heeft Tellegen de
muzikale leiding van de van Texel ver
huisde Jan Lubbers overgenomen en
hun debuut was overtuigend.
Overigens stonden de orkestrepetities
onder leiding van Betty Witte-Bakker.
De elf muzikanten hadden geen plaats
je op het toneel toebedeeld gekregen,
maar zaten voor iedereen zichtbaar op
gesteld schuin voor het podium. Vóór
in de zaal klink de afstemming mu
ziek/zang goed, hooguit had de piano
ietsje zachter kunnen worden
afgesteld.
Geweldige uithalen
Dat zou trouwens nog niet zo eenvou
dig zijn geweest, omdat de zangstem
men van de solisten nogal in volume
uiteenliepen. Het meest volle geluid
was ongetwijfeld afkomstig van hoofd
rolspeelster Renée Begeer. In het afge
lopen jaar is haar stem bij de Rose
Harmony Singers verder gevormd en
mede dankzij haar verbeterde techniek
bleef zij tot het eind toe het publiek
verrassen met geweldige uithalen.
Hoofdrolspeelster in de allereerste
„Engel"uitvoering in 1975 was Jaspe-
rina de Jong en dat was merkbaar.
Een groot aantal fiedjes was geheel op
het kunnen van De Jong geënt: veel
uithalen en teksten in hoog tempo.
Renée Begeer toonde aan niet onder
te doen voor de kwaliteiten van Jaspe-
rina de Jong en bracht vlekkeloze ver
tolkingen, waarbij haar zuiverheid niet
leed onder de snelheid en mimiek.
uitleven, onder meer in een mori
canonzang wanneer Gijsbrecht zijn
plannen bekend maakt. De messt
vallende creatie was die van Jan
Moens als de soldatenkapitein. Hij
telkens een vertrokken gezicht als
moest salueren.
Aan deze details en al hetgeen is
gesomd is de hand van de regisseur
Sikko Geerdes uit Den Hoorn duide
merkbaar. Het stuk behield een h(
tempo en was daardoor een swingt
geheel, dat nooit als onnavolgbaar
druk werd ervaren (ook een verdier
van de choreografe Klarina Combé).
Op details was zeer goed gelet, bij
voorbeeld het losgespen van een
ligheidsriempje door de engel, toen
van een wolk op aarde was neerge
daald. Verder speelden alle spelers
goed door op het toneel, zonder dal
dit de aandacht van het verhaal
de. Wel werd bijvoorbeeld de tegen
stelling tussen volk en soldaten duid
lijk uitgebeeld. De grime was door
Juul Swarthof zeer eenvoudig gehi
den en dat gaf een „frisse" indruk.
Voor licht en geluid zorgden Jaap
Vooren, Ed Combé en Piet Hoogerhe
de. Zij zorgden er onder meer voord
het in de kerk echt galmde.
Medewerking
De decors werden vervaardigd door
Fridt Blanken, Wim van der Gracht e
Siem Hemelrijk, die ook in het stuk
meespeelden. Ans Bonne, Lenie Bre
mer en Magda Brommersma zorgden
voor de kleding en speelden eveneercfoor h(
mee. De naaisters waren hoofdzakeliji ^ral i
partners van de acteurs en speelden olleyb.
nietmnee: Mary Blanken, Ilse Dros, J0 de e
ot. Sc
ondon
Renée Begeer straalde als de Enge!
winterde toneelspeler zette een schitte
rende Gijsbrecht neer. Een heerser met
verschillende buien, met tirannieke en
zwakke momenten. Als zanger heeft
Van Zeijlen minder klasse. Zijn stem is
schor en heeft geen groot bereik,
maar hij zong met veel gevoel.
Humoristisch was de creatie van Siem
Dros als bisschop Gozewijn. Zijn vro
me gezichtsuitdrukking in combinatie
Wim van der Gracht, en waarin wordt
gemijmerd over de liefde: „Het leven
leidt een huwelijksreis van Amsterdam
tot aan het paradijs", terwijl de engel
zich nieuwsgierig afvraagt of er nu een
kindje van komt. Een goede en korda
te vertolking.
Twee minieme, maar zeer aparte rollen
waren er voor Ruud Nooy en Irisabella
Molenaar als Jan Klaassen en Katrijn
in de poppenkast op de Dam. De hou
ten bewegingen waren perfect eigen
gemaakt. Verrassend en heel aardig
was dat vervolgens het op het toneel
zittende volk zich omdraaide en met al
even houterige bewegingen een merk
waardig koor vormde voor solozanger
Peter Riteco.
Morrende canonzang
Het aantal keer dat het toneel zo druk
bezet was bleek overigens beperkt en
dat kwam de rust ten goede. Het be
tekende wel dat de zangpartijen voor
de meesten (in de rollen van soldaten,
poorters en volk) beperkt bleven, maar
daar konden ze zich dan wel heerlijk
sé van der Gracht, Netty Jongejan,
Sjakkeliene Klaassen, Hans van der
Kooi, Marrigje Nooy, Nel van der Wipeelw
de en Janny van der Zee. Nog niet g oed-g
noemde spelers, die soldaten, poorte;itgela*
en volk uitbeelden zijn: Dirk Breed- eerter
veld, Anneke Brons, Popke van Brug acht.
gen, Jeanny van Groenigen, Els van
Hove, Gerard van der Kooi, Elsje
ende
sgen
Koorn, Rie Koorn-Simons, Ma Arpanjtieta
Nisheeta, Toos Maas, Judy Nieuw- D|< dii
land, Mia Poster, Milly Nauta, Rien
van der Wilde, Piet Witte en Henk-Jsjn he
van der Zee. Twee leuke bijrolletjes w aan
ren er voor de jeugdige engeltjes Ma! mdag
tijn Visser en Fieke van Groenigen
Het orkest bestond uit Tonneke Telle
gen (piano), Chris Blanken (slagwerk» (mtig
Arthur Elzinga (klarinet), Thea Bakkeiwr bl
(cornet), Wilfred van Tatenhove (trom igege
bone), Jan Everaarts (hobo), Coja vaienter
Arkel (dwarsfluit), Bouwe Kuiper (vi
ool), Henk van Atteveldt (viool). Jan
Nijman (cello) en Wim de Bruin (ac
cordeon). Verder verleenden vele ancèr, de
ren hun medewerking. irge-
ble:
Vrijdag en zaterdag is de musical nojjellmc
maats te zien, beide avonden vanaf
20.00 uur in De Lindeboom. De sa
menbundeling van Texels amateurta
lent gaat kennelijk geen zee te hoog,
dus laat deze kans niet voorbij gaan!
in de
wrsp(
iar d
luze
Een moderne modeshow in een 17e eeuws spel, ook dat bracht de „Engel".
echter dat dit een bewuste keus was.
Overigens verliepen de decorwisselin
gen gladjes. De zaallichten werden
even gedoofd, een drietal toneelkech-
ten (na afloop bleken dat Pip Barnard,
Peter Brons en Ewald Witte te zijn)
verplaatsten geruisloos enige stukken
en verdwenen weer even vlot.
Het tempo en de spanning werden
hierdoor niet aangetast.
Timing
Belangrijk voor het vasthouden van de
spanning was ook de rol van het or
kestje. Toen het decor voor de eerste
maal in een kerk was veranderd, werd
met rustgevende piano-akkoorden de
juiste stemming getoonzet. Voorts viel
op dat de timing uitstekend was. Nim-
Wat dit betreft werd het uiterste van
haar geëist in het nummer „Kaïn en
abel", waarin de engel zich opwindt
over de mensenstreken. Ook de mu
ziek in dit nummer vergde veel preci
sie. Bijna even sterk was de acteer
prestatie van Begeer. Zij was soms
ontroerend naïef en dan weer ontwa
penend ondeugend. Vrijwel voortdu
rend hield zij de aandacht op zich ge
vestigd en ze vormde mede door haar
kleding het werkelijke stralende middel
punt van de show.
Heerser
De acteerprestaties in enkele andere
hoofdrollen bleven hierbij nauwelijks
achter. Van Aris van Zeijlen mocht zo
iets ook worden verwacht. De doorge-
Terwijl de soldaten de zich verzettende
Rafaöl.
siuwe Vosmeer opvoeren, plegen Gijsbrecht en bisschop Gozewijn overleg, gadegeslagen door de enge!
met een schijnheilig optreden werkte
op de lachspieren. Het was voor Dros
wel moeilijk deze mimiek vast te hou
den tijdens het zingen. Dros is vooral
op dreef als hij in koor lekker kan mee-
galmen. Solo bracht hij het er redelijk
vanaf, maar had moeite met zacht
zingen.
De krachtigste herenstem was af
komstig van Peter Riteco. Niet altijd
zuiver, maar zeer gedreven en met
Amsterdams bravour bracht hij enkele
volksliedjes a la Johnny Jordaan. Rite
co had de vrolijkste rol als een echt
straatschoffie, hoewel hij eigenlijk meer
een gemene boef was. Dit karakter
kwam niet zo naar voren maar dat
was geen beletsel. Riteco was voorts
een meester in het bespelen van de
zaal. Ook de andere spelers keken
veelvuldig de zaal in, zodat het publiek
het gevoel kreeg oogcontact te heb
ben met de spelers. Een bewijs van
zelfvertrouwen (de spelers keken niet
zenuwachtig alle kanten op), dat het
publiek nog meer bij het stuk betrok
ken deed zijn. Een punt van prima re
gie, zo lijkt het.
Weifelende jongeling
Wim van der Gracht had een moeilijke
rol als Gijsbrecht's zoon Venerik, die
zelf niet goed weet aan wiens zijde hij
moet staan. Hij kiest tenslotte voor
het recht: vóór het volk (onder wie
zijn geliefde Brechtje) en tégen zijn va
der. Het volk vertrouwt dat niet zo, zo
dat Venerik besluit om de stad te ver
laten. Van der Gracht sloeg zich goed
door de rol en in de enkele soli bleek
dat ook zijn stem geschikt was voor
de rol van weifelende jongeling. Geen
groot volume, maar wel zuiver en
helder.
Datzelfde kan worden gezegd van Lies
Bremer als Badeloch, de vrouw van
Gijsbrecht. Ook zij beschikt over een
mooie hoge stem-, maar erg zacht. Bij
de rol paste de stem wederom goed,
wat bijvoorbeeld bleek uit het lied
„Ach lieve hemel", waarin zij werd
geantwoord door het duo Van Zeij
len/Van der Gracht.
Een kleine rol was er ook voor Elly
Visser als Brechtje. Ontroerend is de
scène waarin zij een duet zingt met
Voor de evenementen die de oude
trekker- en motorenclub dit wee
kend organiseert is een onver
wacht grote belangstelling van de
overkant: maar liefst veertig in
schrijvingen, allemaal mensen die
met een oude trekker komen. Za
terdag is er een grote bijeenkomst
voor het publiek in Den Hoorn,
zondag wordt er een gezelligheids-
rit gereden die traditioneel weer
eindigt op het barbecueveld in de
Dennen. De deelname van oude
motorfietsen en auto's neemt toe,
maar is nog niet overweldigend.
De burgemeester zal zaterdag om
10.30 uur de Hoornder dag op speelse
wijze openen. De hele dag zal er van
alles te zien zijn.
Om 11.00 uur gaan er allerlei behen
digheidswedstrijden met trekkers van
start, om 14.00 uur is er een défilé
met alle deelnemers. Er zijn dorsde-
monstraties met twee grote en een
drietal kleinere machines en de hele
In samenwerking met de Hervormde
diakonie in Leiden, zal het „Diakonaal
Werkverband" op Texel een vakantie
weekend voor vluchtelingen houden.
De diakonie van Leiden huisvest al
sinds geruime tijd vluchtelingen, die
uit alle delen van de wereld komen.
Op dit moment omvat hun aantal ruim
90 personen, van jong tot oud. Er is
zelfs een „diakonaal predikant" voor
dit werk aangetrokken. Natuurlijk gaat
dit alles niet zonder lasten gepaard.
Geld voor vakantie is er dan ook niet.
Daarom zal dit weekend worden ver
zorgd en bekostigd door het „Her
vormd Diakonaal Werkverband" (de
Texelse Hervormde diakonieën).
De geldmiddelen van deze diakonieën
zijn echter ook beperkt, vandaar dat
het werkverband zich aanbevolen
houdt voor giften, banknummer
36.25.56.113 t.n.v. Hervormd Diakonaal
Werkverband Texel.
dag kan het publiek genieten van ou
derwetse degelijkheid.
Naast in totaal zeventig trekkers, was
van de oudste omstreeks zestig jaar is nbes
komt er een achttal oude auto's, onge
veer twaalf motorfietsen en zo'n twin
tig stationaire motoren. Dan zijn er de
nodige landbouwwerktuigen zoals zelf
binders en rondgaande wielploegen.
De deelname van motorfietsen valt di
organisatoren enigszins tegen. Men is
er achter gekomen, dat er minstens
vijftig oude tot antieke motoren op heJ®H
eiland moeten staan, in schuren en
onder dekens. De club zou het enorm
op prijs stellen als mensen met moto
ren of auto's, al of niet in opgeknapte
staat, langskomen. Deelname kost
niets, evenmin als kijken, de toegang
is gratis.
Liefhebbers doen er verstandig aan te
gaan kijken, de verwachting is dat eet vc
evenement van deze grootte niet elk
jaar gehouden kan worden.
Strand
ster
et 1
nde
:hai
irsc
ijze
He-
'ko
De gezelligheidsrit begint zondag om
streeks 11.00 uur bij de schuur van
Arie Lap op het Klif in Den Hoorn. Bisrd
paal 9 wordt koffie genuttigd, waarna
de voertuigen die dat kunnen verder
gaan over het strand. De auto's en
motorfietsen gaan over meer begaan
bare wegen naar paal 12, waar de hekfesi
groep weer bij elkaar komt. De rit blijf st
westelijk van de Pontweg, om onnodi Igt
ge verkeersopstoppingen te vermijden. (g<
Naar verwachting is men van 13.00 to n
16.00 uur op het barbecueveld aan de
Randweg.
De AVO-collecte die van 19 tot 25 mefes
werd gehouden, heeft op Texel 7200,
meer opgebracht dan verleden jaar,
hoewel er vijf collectanten minder kon d
den worden ingezet. De totale op
brengst bedroeg: 72845,70, als volgt
over de dorpen gespecificeerd: Den
Burg 71488,20, Oudeschild 7287,35,
Den Hoorn 7276,45, Oosterend
7530,20, 't Noorden 7105,10, De Waal
791,35, 't Horntje 767,05.
