Gele duinvalleien
Al zes zeehonden
geboren in
Nieuwe chef der equipage
Joost Dourlein-kazerne
Ei
Vibeke Roeper:
Schrijven voor
schoolagenda
„Zwoegersschapen" nu
opgeven voor landbouwdag
Aanmoedigingsprijs
architectuur-expositie
voor Donald de Vrind
Aanrijding na
beet in bil
Aanrijding bij
afslag Pontweg
Twaalf uur
brandingzeilen
PAGINA 6
TEXELSE COURANT
DINSDAG 8 JUL11$
De zeehondenbassins van het Natuur recreatiecentrum beleven weer
hun jaarlijkse geboortegolf. De afgelopen week kwamen daar vijf
jongen ter wereld en nummer zes meldde zich gisterochtend. Er
zwemmen nu nog twee zwangere vrouwtjes rond, zodat de ver
wachting is dat het aantal jongen deze week tot acht zal oplopen.
Het betrof steeds moederdieren die al
vaker in het NRC-bassin jongen heb
ben geworpen. In alle gevallen verliep
de bevalling voorspoedig en maken de
jongen het prima. Moeders en kroost
zijn bijeengebracht in een speciaal bas
sin en trekken daar veel belangstelling
van het publiek. Een extra afrastering
voor het bestaande hek zorgt ervoor
dat de toeschouwers hun vertedering
niet al te hinderlijk laten blijken. Te
vens wordt hierdoor voorkomen dat ie
mand een knauw krijgt van de waak
zame zeehonden die soms agressief
reageren als zij menen dat hun kinde
ren gevaar lopen.
Ook in de bassins van het Rijksinsti-
tuur voor Natuurbeheer (RIN) in 't
Horntje is het geboorteseizoen in volle
gang. Hier kwamen tot dusver zeven
jongen ter wereld en er wordt er nu
nog één verwacht.
De op Texel geboren zeehonden zullen
te zijner tijd voor het grootste deel in
de Waddenzee worden losgelaten. Het
staat nu wel vast dat de dieren daar
goede overlevingskansen hebben, en
wat dat betreft niet onderdoen voor
hun in het wild geboren soortgenoten.
Ondanks het feit dat de zeehonden ge
ruime tijd hun kostje uit mensenhan
den hebben gekregen zonder daar veel
moeite voor te doen, blijken ze in het
wild spoedig in staat te zijn zelf met
succes op vis te jagen. Aangezien ook
door het opvangcentrum Pietersburen
al jaren regelmatig zeehonden worden
teruggezet, bestaat nu een groot deel
van de in de Nederlandse Waddenzee
vertoevende zeehonden uit dieren die
in een van de opvangcentra zijn
geboren.
Te weinig
Voor de instandhouding van de soort
is het aantal wilde" geboorten in de
Waddenzee nog altijd veel te laag,
praktisch zeker als gevolg van poly-
chloorbyfenilen (pcb's), die zich via de
voedselketen in de dieren ophopen
De 20-jarige Vibeke Roeper uit Spang
is de schrijfster van een serie verhaal
tjes, die zijn opgenomen in de onlangs
uitgekomen Examenagenda" voor
Havo, Mavo en Vwo. Het zijn beschrij
vingen van persoonlijke ervaringen in
de examentijd, waarin de kopers van
de agenda mogelijk hun eigen beleve
nissen en spanningen zullen
herkennen.
Het „Dagboek van een examenmeisje"
is bedoeld als ontspannend element in
de schoolagenda die bestemd is voor
eindexamencandidaten. Dat brokje
ontspanning is nodig omdat de agen
da in tegenstelling tot de meeste van
zijn kleurige concurrenten buitenge
woon zakelijk zeg maar saai.— is
uitgevoerd. Die andere agenda's heb
ben zich ontwikkeld tot een soort mo
deartikelen vol „snelle" foto's van
sport7 spel- en tv-grootheden en ook
uitgebreide tekst over allerlei onder
werpen waarvan wordt verondersteld
dat jongen mensen erdoor worden be
ziggehouden. Dat je in zo'n boekje
ook nog je huiswerkopgaven moet
kunnen noteren, lijkt bijzaak te zijn.
De in eenvoudig drukwerk uitgevoerde
examenagenda is het tegen
overgestelde: uitsluitend zakelijke infor
matie en tips waarmee de eindexa
mencandidaten hun studievoordeel
kunnen doen, met als enige uitzonde
ring dus het dagboek van Vibeke.
Dat zij het verzoek kreeg de verhaal
tjes te maken, was het gevolg van de
journalistieke activiteiten die Vibeke
Roeper al geruime tijd ontplooit voor
Vrij Nederland. In de jeugdrubriek „De
blauw geruite kiel" in de weekendbijla
ge van het blad schreef ze ook over
examendoen. Verder was er een serie
over belevenissen in Nieuw Zeeland en
de jongste bijdragen hebben te maken
met vakantie. De veronderstelling dat
Vibeke van plan is full time journalist
te worden en „dus" gaat studeren aan
een van de scholen voor journalistiek,
blijkt niet juist te zijn. Het vakkenpak
ket waarmee ze op school is geslaagd,
staat toelating in de weg; Vibeke gaat
„gewoon" Nederlands studeren en zal
dan wel zien wat daar verder van
komt.
Een van die kleurige „andere" agen
da's die momenteel op de markt zijn is
„The Next Generation". Het aardige
voor Texel is dat in de uitgave voor
het schooljaar 1986-87 uitgebreid aan
dacht wordt gegeven aan de catama
ranronde om Texel: zes pagina's met
foto's in full color die de spectaculiare
sfeer waarin zich „The greatest catrace
in the world" voltrekt, goed
weergeven.
waardoor het voortplantingsvermogen
wordt verstoord.
Dr. Peter Reijnders van'het RIN heeft
zaterdag een telling uitgevoerd waarbij
bleek dat zich momenteel ongeveer 65
jonge zeehonden ophouden in de Ne
derlandse Waddenzee; die werden
praktisch allemaal gesignaleerd in het
oostelijke deel. Tussen Texel en Schier
monnikoog werden er maar drie ge
zien. Ook in vorige seizoenen werden
in de westelijke Waddenzee vrijwel
geen robben geboren. Vorig jaar wer
den op dezelfde datum 55 jonge zee
honden waargenomen, maar volgens
Reijnders is het nog te vroeg om hier
positieve of negatieve conclusies aan
te verbinden. Hij is er dan ook niet ge
lukkig mee dat de resultaten van de
telling landelijke bekendheid hebben
gekregen. Pas ruimschoots na afloop
van het geboorteseizoen kan een be
trouwbare balans worden opgemaakt.
Van echt herstel van betekenis zal vrij
wel zeker geen sprake blijken te zijn.
Dat de zeehondenstand in de Wad
denzee de laatste jaren iets is geste
gen, is vooral het gevolg van het over
schot aan dieren dat uit de Duitse
Waddenzee afkomstig is. Een gezonde
zeehondenbevolking moet voor een
kwart tot een derde bestaan uit jonge
dieren. Die situatie wordt pas bereikt
als drie tot vier keer zoveel jongen
worden geboren als thans waarschijn
lijk nog het geval is.
De in de bassins van het NRC geboren
jongen zijn allemaal éénlingen. Dat is
normaal. In tegenstelling tot wat vroe
ger werd gedacht is een tweeling bij
een zeehond zeldzaam. In het NRC is
vorig jaar een keer een tweeling
geboren.
Net als vorig jaar zal op de Texelse
Landbouwdag die op 31 juli in Den
Hoorn wordt gehouden een keuring en
tentoonstelling van niet-zwoegervrije
Texelse schapen worden gehouden.
In de uitnodiging aan de boeren om
voor deze keuring dieren in te schrij
ven heeft de Commissie Schapenfok-
dag een fout gemaakt. Als uiterste op-
gavedatum werd 26 juli genoemd en
dat had moeten zijn 6 juli. Het zou
dus nu al te laat zijn voor opgave,
maar die snel (uiterlijk donderdag!)
met zijn opgave komt, kan nog wor
den ingeschreven en in de catalogus
worden vermeld. Men wende zich tot
Piet Bakker, Westergeest. Van de zijde
van de deelnemers is al vee! be
langstelling voor de Landbouwdag ge
bleken; er zijn bijna vijfhonderd dieren
ingeschreven.
Het Jacobskruiskruid, een stevige plant van 20 tot 40 cm hoog. De ijle bioemschermen
bestaan uit enige tientallen gele bloemhoofdjes. tekening Sytske Dijksen).
De Slufter vol met paars bloeiende lamsoor of uitgestrekte bloeien
de heidevelden zijn voor heel wat Texelaars aanleiding om in het
weekend of op een vrije dag de natuur in te trekken. Maar de
Texelse duingebieden kennen meer ,,attractiepunten" in de vorm
van bloemenpracht op grote schaal.
In de periode van juli tot ver in augustus bijvoorbeeld zijn dat de
uitgestrekte „wouden" van het Jacobskruiskruid.
Het Jacobskruiskruid stelt heel weinig
eisen aan z'n groeiplaats. Als de
standplaats maar niet te nat is, de bo
dem niet te zuur en de andere be
groeiing niet te dicht. We kunnen de
plant dan ook in ons hele duingebied
vinden, soms met duizenden bijeen.
Vaak zijn paden en wegen over enige
afstand omzoomd met deze stevige,
tot een halve meter hoge planten. Met
het ook overal bloeiende schermha-
De Joost Dourleinkazerne heeft
sinds vrijdag een nieuwe chef der
equipage. Het is de 43-jarige adju
dant der mariniers B. Delorme. Hij
neemt de taak over van adjudant
der mariniers A. H. van Kesteren,
die om gezondheidsredenen een
andere functie krijgt.
Chef der equipage is een belangrijke
functie. De betreffende onderofficier
staat tussen officieren en manschap
pen, verzorgt de contacten, regelt al
lerlei zaken van praktische aard en
heeft ook een rol bij de contacten met
de burgerij. In verband met het belang
van deze „spilfunctie" wordt ter gele
genheid van de aflossing altijd een
„alle hens" gehouden, wat wil zeggen
dat een plechtigheid wordt georgani
seerd, waarbij officieren, onderofficie
ren en manschappen aantreden en de
commandant een toespraak houdt,
meestal in het bijzijn van familieleden
en eventuele andere genodigden. Zo'n
alle hens wordt verder alleen gehou
den bij de overplaatsing van de com
mandant of de eerste officier.
De nieuwe chef der equipage Bob De
lorme (geboren in Hellevoetsluis)
kwam in 1959 bij het korps Mariniers.
Zoals al zijn collega's diende hij op tal
van plaatsen, waaronder Rotterdam,
Aruba, Nieuw Guinea (tijdens de ac
ties aldaar in 1962) en ook Texel. Hij
doorliep de kaderscholen, was drie jaar
bij de M.P. en was de afgelopen twee
jaar werkzaam bij de Helikoptergroep
van De Kooij als instructeur HIC (Heli
kopter Indoctrinatie Cursus). Delorme
woont in Den Helder, maar zou wel
naar Texel willen verhuizen, omdat hij
het eiland in het verleden heeft leren
kennen als een aangenaam woon- en
werkgebied. De functie chef der equi
page hoopt hij hier in ieder geval lan
ger te vervullen dan zijn voorganger
Van Kesteren, die nog geen jaar in
functie is geweest.
Bemiddelaar
In zijn toespraak tijdens de „alle hens"
wees luitenant-kolonel A. H. P. Knop-
pien op het belang van de taak die
Delorme heeft gekregen. „Door zijn
dagelijkse ongedwongen contact met
de eerste officier en de commandant
is hij in staat om tot in de top van de
kazerne op snelle wijze tot uiting te
brengen wat onder de bemanning
leeft. Een chef der equipage die het
vertrouwen van de bemanning heeft,
bij wie men eens kan binnenlopen om
zijn verhaal kwijt te raken, die een
goed inschattingsvermogen heeft van
wat wel en wat niet hogerop gebracht
moet worden, die mensen op hun ge
mak weet te stellen, kortom die de
verantwoordelijkheid van zijn functie
ten volle begrijpt, zo iemand is voor
ieder in deze kazerne zeer belangrijk".
Aan Van Kesteren die is overgeplaatst
naar de Van Braam Houckgeest-
kazerne in Doorn, werd dank gebracht
voor zijn inspanningen in het afgelo
pen jaar en zijn opvolger Delorme
werd sterkte toegewenst bij het vervul
len van zijn niet gemakkelijke taak.
Knoppien (die Delorme kent uit de tijd
dat laatstgenoemde op het Kon. Insti
tuut voor de Marine was belast met
de opleiding van de jongste jaars mari
niers) twijfelde er niet aan dat de nieu
we chef der equipage zijn taak
aankan.
De plechtigheid werd gevolgd door
een borrel en een barbecue.
vikskruid zorgen ze plaatselijk voor
echt gele duinen.
Het Jacobskruid is, je ziet het er zo
niet vanaf, een uiterst giftige plant.
Het zit boordevol met gifstoffen, zoge
naamde alkaloïden. Er wordt daarom
maar weinig door dieren van gegeten,
hoewel er een paar soorten zijn die
een hap Jacobskruid een lekkernij vin
den. Daarover straks meer.
In zandige, schrale weilanden groeide
de plant vroeger nog al eens. Dat le
verde hem de volksnaam „armoede"
op. In streken in Engeland en Frankrijk
was (en is?) de soort een meer gewo
ne weide-groeier. Daarom zijn in Enge
land grondeigenaars verplicht het
kruiskruid te vernietigen.
Met het uitzwermen van Westeuropese
kolonisten over alle werelddelen, vero
verde het Jacobskruiskruid in de vori
ge eeuw ook diverse continenten.
Plaatselijk werd het in landen zoals Ca
nada, de Verenigde Staten, Australië
en Nieuw-Zeeland een ware plaag.
Omdat rundvee of paarden soms te
veel van de frisgroene blaadjes aten,
heeft dat zelfs tot sterfgevallen bij die
dieren geleid.
Grijsaard
Dergelijke problemen hebben we hier
gelukkig niet. Zoals de naam Jacobs
kruiskruid al aangeeft, behoort de
plant tot het geslacht kruiskruid. Op
Texel kennen we o.a. klein-, bos- en
kleverig kruiskruid. Er is wat onduide
lijkheid over de oorsprong van de
naam! De meest aanvaarde theorie
echter is dat kruiskruid, of liever het
Duitse Kreuzkraut een verbastering is
van Greiskraut grijskruid). In de
wetenschappelijke naam Senecio duikt
dat grijs ook weer op. Daarin vinden
we het woord senex dat grijsaard bete
kent. Deze namen vinden hun oor
sprong waarschijnlijk in het grijze zaad
pluis van de planten. Als die pluisjes
zijn weggewaaid, blijft er een bolle, ka
le, licht gekleurde bloembodem over
enigszins lijkend op een kaal hoofd.
Ook daar zou het woord grijsaard van
daan kunnen komen.
Rond de 25e juli (Sint Jacob) staat
ons kruiskruid meestal in volle bloei.
Het is dus wel heel duidelijk waaraan
deze plant z'n naam dankt. Dit jaar
echter komt dat niet zo mooi uit. Door
de bijna wel extreem te noemen
warmte en droogte, valt het hoogte
punt van de bloei veel eerder. Op dit
moment bloeien de meeste planten
volop, maar ze zijn veel kleiner geble
ven dan in jaren met een koele of nat
te junimaand.
Het plantengeslacht kruiskruid is on
derdeel van de familie der samen-
gesteldbloemigen. Door de planten-
mensen, beroeps én amateurs wordt
doorgaans het kortere woord compo
sieten gebruikt. Na de orchideeën vor
men de composieten de grootste plan-
tenfamilie der aarde. In ons land be
hoort meer dan een tiende deel van al
le soorten tot deze familie. Bekende
soorten zijn o.a. sla en andijvie (om
maar eens met enkele eetbare de be
ginnen), madeliefje, paardebloem,
aster, zonnebloem, kamille, margriet,
goudsbloem en de talrijke distels.
Overigens, nu we het toch over distels
hebben: de blauwe zeedistel en de
kruisdistel behoren niet tot de compo
sieten! Dat zijn nu juist schermbloemi-
gen. Vanwege hun „prikkend" karak
ter hebben ze wel de naam „distel"
gekregen. In de vogelwereld is de
scholekster voorbeeld van zo'n verwar
rende naamgeving. Met eksters heeft
onze bonte piet helemaal niets te
maken!
Een kenmerk van de samengesteld-
bloemigen is dat wat één bloempje
lijkt, er in werkelijkheid heel veel meer
zijn. Ze staan dicht op elkaar maar als
je bijvoorbeeld een paardebloem goed
bekijkt, zie je bij elk geel „bloemblaad
je" meeldraden naar buiten steken.
Veel composieten hebben twee soor
ten bloempjes. De buisbloempjes in
het midden (als een geel hartje) en de
bredere lintbloemen aan de buitenkant
als een soort stralenkrans. Deze laatste
zijn meestal wit of geel zoals bij made
liefjes en margriet of zonnebloem.
Ook het Jacobskruiskruid heeft in
principe zulke bloemen. Merkwaardi
gerwijs missen de planten in het duin
gebied bijna allemaal die buitenste
straalbloemen. Hoewel ik ieder jaar
tenminste wel één keer een stralende
vorm zie, is dat bij zeker 99,9% in de
Texelse duinen niet het geval.
Lekkernij
Ondanks de giftigheid is ons Jacobs
kruiskruid, ik vertelde het al, voor een
paar diersoorten een smakelijk hapje.
Dieren dus die er ook niet dood van
gaan. In de eerste plaats zijn dat konij
nen. Vooral in de winter zoeken die
naar de rozetten van de plant. Jacobs
kruiskruid is namelijk tweejarig. Dat
wil zeggen, na het ontkiemen worden
grote rozetten gevormd die een winter
overblijven. Pas in het tweede jaar
worden de bloeistengels gevormd en
na de bloei sterft de hele plant af.
Wie zou denken dat het konijn de fris
se blaadjes eet, komt bedrogen uit.
Het is onze knagers en gravers vooral
te doen om de dikke hoofdwortel die
ze uitgraven en aanknagen. Die wortel
zit overigens net zo vol met gif als de
bladeren, dus daarom doen ze het
niet. Een ramp voor het Jacobskruis
kruid is het opeten van de hoofdwortel
helemaal niet, want de zijworteltjes
blijven instact en zijn in staat in het
voorjaar weer uit te lopen tot een heel
bosje afzonderlijke planten. Heeft het
konijn de beschikking over een uitge
breid keuzemenu, er is een ander dier
dat uitsluitend leeft van het Jacobs
kruiskruid: de Sint Jacobsvlinder, of
liever de rupsen van deze vlinder.
Een jury bestaande uit de heren J. Vj
ser, C. van Trigt en mevr. J. Zijlstra
van de adviescommissie kunst- enloj
tuurbeleid van de gemeente Texel
de heer M. Groentjes en mevr. L. Sot
tendal van de werkgroep Toer-in van
de Culturele Raad Noord-Holland hes;
het werk van de thema-expositie Ar
chitectuur in het raadhuis in Den Bu-
bekeken in verband met de toekenniri
van de aanmoedigingsprijzen.
Het tentoongestelde werk wordt
meen van goede kwaliteit geacht. De
grote variatie maakt het echter wel ei
moeilijk om de prijzen toe te kennen
Het tentoongestelde kan verdeeld w»
den in vier werksoorten: beeldende
kunst, foto's, knipselwerk en
architectenwerk.
De jury meent dat het architectenwen
niet voor een prijs in aanmerking
komt, omdat het hier de technische
weergave van een idee betreft. Van
het werk van de Knipkring Texel ver
dient het werk van mevr. M. Wieten,
voorstellende het voormalige bejaar
denoord C. E. Gollardsstichting een
eervolle vermelding. Er is gesuggereeL"oorcj
dit werk in aanmerking te laten kome
voor aankoop door de gemeente Text
De jury besloot de aanmoedigingsprijs
van 7250,— toe te kennen aan het
werk van Donald de Vrind, een comü
natie foto-tekening. Dit vooral op
grond van de originaliteit van het
werk.
De aanmoedigingsprijs van 7150,-
toegekend aan de ets 't Horntje van
de heer L. I. de Vries, dit omdat het
etswerk van deze deelnemer een belol
te voor de toekomst lijkt in te houden,
De toekenning van de publieksprijs va
7100— zal pas na afloop van de expo
sitie op 18 juli plaatsvinden, tot die tij;
kunnen de bezoekers hun voorkeur
nog uitspreken.
Het si
Texels
vverde
lagere
gezet
Bij de
door 1
De me
c Bvvez
TexelS'
cegrc
heeft.
Bij de
plaats
Texels
tische
Ooost
ces g>
van h
slecht
doord
Als gi
intens
den v
énd i
had f
lai
gedw
Een beet van een paard in de vlak
voor het dier lopende soortgenoot ha:
een aanrijding tot gevolg. Het gebete-
paard, dat zich met ruiter langs de
Ruijslaan te De Koog voortbewoog
sprong geschrokken de rijbaan op. Hel
belandde daardoor tegen een juist pas
serende auto, bestuurd door een
42-jarige man uit Haarlem. Het onge
val had geen persoonlijk letsel tot ge
volg en gebeurde zondagmiddag rond
half vijf.
<.N
Lichte materiële schade was het
volg van en aanrijding tussen twee aufcsv
to's op het kruispunt Elemert/Pont-
weg /Hoornderweg, afgelopen week
end. Een 40-jarige Duitse toerist wilde
de Pontweg oprijden vanaf de Elemert Duir
maar zag daarbij het naderende voer
tuig van een 51-jarige Amsterdammer,
die richting De Koog reed, over het
hoofd.
JVC
Kaalvraat
Zowel de vlinder als de rups zijn opval
lend gekleurd en gemakkelijk te ont
dekken. De vlinders zijn fraai glanzend
zwart en rood. Het zijn geen goede
vliegers die je regelmatig van bloem
naar bloem ziet dartelen zich in al hun
kleurenpracht tonend. Meestal zie je ze
alleen als ze voor je uit de vegetatie
dwarrelen om ook weer snel te landen.
Het zijn vooral de rode achtervleugels
die dan erg opvallen.
De rupsen hebben een totaal andere
kleur. Het zijn de bij velen bekende ze
brarupsen. Rupsen met afwisselend
gele en zwarte banden over het li
chaam. Dat geel-zwarte „wespenpa
troon" is een in de natuur bekend
waarschuwingssignaal: eet mij niet, ik
ben gevaarlijk en ik smaak heel vies.
De rupsen van de Sint Jacobsvlinder
scheiden ook nog een onsmakelijke,
giftige stof uit, zodat inderdaad bijna
geen vogel ze lust. Bij honderden,
soms bij duizenden, knagen de rupsen
dat het een lieve lust is op de kruis-
kruidblaadjes. Regelmatig moeten ze
verhuizen omdat van menig plant
slechts een kale stengel overblijft. Er
zijn zelfs jaren dat plaatselijk alle Ja-
cobskruiskruiden tot op het bot wor
den afgeknaagd!
Toch is er geen sprake van dat er zo
veel vlinders komen dat het Jacobs
kruiskruid in zijn voortbestaan wordt
bedreigd. Hoewel de grotere rupsen
zoals gezegd weinig vijanden hebben,
hebben ze die als ze nog klein zijn des
te meer. Er is een dertigtal diersoorten
dat op hun beurt smakelijk smult van
de jonge rupsjes. Onderzoekers von
den ook uit dat al bijna 10% van de
eitjes van de Sint Jacobsvlinder wordt
opgepeuzeld door mijten. En zo ko
men er van de gemiddeld 200 eitjes,
die één vlinder legt, uiteindelijk maar
De Cocksdorper Kustzeilvereniginj
houdt zaterdag 2 augustus een 12
uursrace in het zeegebied rond
Texels noordpunt.
Via een driehoeksbaan, gemarkeerd
door boeien ter hoogte van de vuurto
ren, het reddingboothuis en een eind
richting Vlieland zal van 10.00 tot
23.00 uur achter elkaar gezeild kunnen
worden. De prestaties van elke boot
worden geregistreerd, telkens als deze
de finishlijn passeert. Er wordt vanuit
gegaan dat alle deelnemers in verbant
met sanitaire en andere behoeften de
race een of meerdere keren zullen on
derbreken. Een dergelijke afstop is toe
gestaan: de tijdregistratie wordt dan
stilgezet. Het evenement duurt van
10.00 tot 22.00 uur en elke branding
zeiler (dus niet alleen leden van de
Cocksdorper vereniging) kan deelne
men. Uit de reeds gebleken belangsté,j
ling kan worden afgeleid dat zeker
veertig boten zullen meedoen. Onder
andere vanuit het paviljoen „Vliezicht'
van Gerard Zoetelief zal deze langdui
ge bedrijvigheid op het water goed
kunnen worden gevolgd. Zoetelief
heeft de prijzen beschikbaar gesteld.
Op een bord op het strand zal voort
durend het scoreverloop worden
opgetekend.
weinig nieuwe vlinders groot.
Bovendien kan één plant Jacobskruis
kruid meer dan 10.000 zaden produce*
ren. Er hoeft er dus in feite maar een
over te blijven om een hele duinvallei
het komend jaar weer opnieuw te
bevolken.
Alles in de natuur is er op gebaseerd
dat ieder levend wezen gedurende
leven tenminste één nakomeling pro
duceert. Daarbij wordt rekening ge
houden met een enorm verliespercen
tage. Ook uit dit verhaal, waarin bo
vendien sprake was van de verhoudini
tussen een opvallende plant en een in
sekt, moge dat weer eens blijken.
Adriaan Dijksen
I0<
ES
ilv
3 z'n
Si
