;,Durp" leefbaarder met
iwembad en tennisbanen
Ome Karei en tante Cis
35 jaar Texel trouw
S8I8Ü
-i Aandacht voor noordelijk steunpunt toerisme'
ijf ruiten gesneuveld
E MOOI
wassende wandeltocht
)or Scoutingleden
igjg ,NSDAG 7 OKTOBER 1986 TEXELSE COURANT PAGINA 7
I III
jubileumfonds-voorzitter Arie Boon: met de overhandiging van dit
terdag en zondag werden vijf ruiten
Den Burg ingegooid of kapotgesla-
o, Het gaat om vier ramen van de
lormalige kleuterschool Maris Stella
"de Gasthuisstraat, die met stenen
hout werden ingeslagen. De schade
draagt ongeveer ƒ500,—. Tevens
■rd de ruit vafi de afkondigingskast
Jior het gemeentehuis aan de Groene-
lats dusdanig beschadigd dat deze
|oetworden vervangen.
'het artikel over invoering van het
roepstarief bij Teso in de vorige krant
end in de eerste zin een ,,koe" van
'"fout, nl. dat het groepstarief per
«soon per retour ƒ2,90 is. Dit is te
Mi om waar te zijn. Genoemd be-
ag wordt betaald door in groepsver-
'"d reizende houders van een Pas
'•Het normale groepstarief is /5,85.
h zestig leden van Scouting
Ml maakten zaterdag in Amster-
'm een wandeling over het ter-
!i"waar in 1982 de Floriade werd
'houden. Het district Amsterdam
'"Scouting Nederland had ver
killende groepen uit Noord
rand uitgenodigd. Het terrein,
"vlakbij de Bijlmermeer is gele-
'n' viel nog steeds op door de
i'ondere begroeiing en de verras
te waterhuishouding. De Scou
teden vermaakten zich uitste-
t met de overblijfselen van de
tmalige Floriade.
'eeftïjd van de deelnemers varieer
den zes tot zestig. De kleintjes en
l^ren liepen IVi kilometer, terwijl de
jten er tien aflegden. Achteraf be
huwde iedereen de tocht als de
"te waard. Niet in het minst om de
■""heidenheid onder de deelnemers,
te terugweg werd met de bus van
;°ert Aris van Boven het openlucht-
^um ,,Zaanse Schans"
gedaan.
wedstrijden te hebben georganiseerd.
In die periode verbleven Karei en
Francisca ongeveer een maand op
Texel, zoveel als Karei vrij kon krijgen.
Ze huurden een kleine caravan en hiel
den zich behalve met sport en wande
len bezig met het „uitzetten van lijnt
jes" in de Waddenzee, ofwel het beug-
vissen. Die liefhebberij was er deels
voor verantwoordelijk dat ze naar de
enige camping aan de Waddenzeekust
op Texel verhuisden. De andere reden
voor die verandering was de toene
mende drukte rondom De Koog. Toen
de Cregtens voor het eerst hier op va
kantie kwamen, troffen zij niets dan
zandweggetjes aan en was het eiland
een oase van rust. Die rust vonden ze
in 1973 bij Netty en Henk de Vries van
hotel en camping Prins Hendrik aan
de Stuifweg (nu al weer jaren van de
familie Polderman). Ze leerden de be
volking van Oosterend kennen en ont
dekten de leuke gezellige winkeltjes
van dat dorp, waar intussen ook iede
reen hen kent.
Kotterjongens
Veel leden van de kotterbemanningen
wonen in Oosterend en omstreken.
Toen bij camping Prins Hendrik in het
restaurant daarvan nog een U-bar aan
wezig was door velen het Praathuis
genoemd kwamen daar veel men
sen uit de omtrek- heen voor een ge
zellig buurtgesprek. In het Praathuis
ontmoetten Karei en Cis veel jongens
van die bemanningen en Cis noemt
hen ,,de kotterjongens". Die U-bar
bestaat niet meer, maar het goede
kontakt met de kotterjongens is geble
ven. Regelmatig komen zij naar de
camping, of gaat het echtpaar naar
hen toe. Dat het contact echt erg
goed is, wordt bewezen door Aart Ze-
,gers en Reinette Drijver, die Karei vroe
gen bij hun huwelijk in april te getui
gen. Ook bij andere bruiloften en par
tijen worden Karei en Cis steevast
uitgenodigd.
Hoewel Texel blijft trekken voelen Karei
en Cis er weinig voor om zich defini
tief hier te vestigen. ,,We vinden het
heerlijk hier door de bossen te wande
len en komen hier erg graag, maar in
Hilversum staat een prachtig huis van
ons en hebben we het prima", aldus
Francisca Cregten.
Het nieuwe zwembad bleek ook geschikt voor een succesvolle demonstratie kunstzwemmen.
zwembad heeft dë vereniging Gemeen
schap Eierland zich verplicht om de
eerstkomende tien jaar geen beroep te
doen op gemeentelijke middelen. Vol
gens de diverse sprekers zijn de voor
uitzichten gunstig. Meijert Boon:
„Realisatie is prachtig, maar we mo
gen de inkomstenkant niet vergeten.
Na drie maanden met het bad te heb
ben gedraaid, hebben wij de overtui
ging dat dit rond te krijgen is zonder
dat er extra geld bij nodig is. De cijfers
tonen dit aan".
Leven gerekt
Arie Boon verrichtte met de over
dracht van de tennisbanen de laatste
daad van „Eierland 150 jaar'. Hij be
dankte de inwoners van De Cocksdorp
en Eierland, het gemeentebestuur en
ambtenaren, de gemeentelijke instellin
gen, de pers en medewerkers van Lan-
geveld en de Rooy voor hun medewer
king. Arie Boon: „Dit was het jubi
leumfonds. We zijn met zeven begon
nen en met zeven geëindigd, het heeft
ons veel voldoening geschonken. Het
batig saldo van de polderfeesten heeft
ons leven gerekt. Aanvankelijk konden
we maar moeilijk een goede bestem
ming verzinnen. Er waren zelfs mo
menten, dat we dachten: hadden we
maar een tekort. De tennisbanen wa
ren het verlossende idee. Weggeven is
niet het sterkste punt van dit bestuur,
maar we hebben toch besloten om de
tennisbanen zonder voorwaarden over
te dragen aan de vereniging Gemeen
schap Eierland. We hebben de indruk
dat dit een goede keus is. Het is er al
tijd druk en de zaken worden goed ge
rund. We zijn er trots op dat we zo
een bijdrage hebben geleverd tot ver
breding van de activiteiten in De
Cocksdorp".
Als cadeau overhandigde hij Els en Ni
co Ooijevaar, beheerders van het Eier
landsche Huis, de Dubbele Von Sion-
e'repenning die dit jaar aan „Eierland
150 jaar" was toegekend. De penning
was omlijst door kunstenaar Niek Wei-
boren en zal een plaatsje ergens in het
Eierlandsche Huis krijgen.
Ludiek
Hierna kreeg Meijert Boon de symboli
sche racket in handen gedrukt. Aan
het eind van zijn toespraak bracht
Boon dank aan de heer Hogeslag van
de firma Heron Zwembaden, gemeente
Texel en ambtenaren, stichting jubi
leumfonds „Eierland 150 jaar", stich
ting Kleuterschool, de buren (die hooit
over overlast van de bouw klaagden)
en het echtpaar Ooijevaar.
Ludiek was het optreden van Peter
Vos. Getooid in schaatsuitrusting ver
stoorde hij Boon's toespraak. Vos sug
gereerde dat een overdekte ijshal de
volgende stap moet zijn. Hij ontlokte
Boon een instemmende reaktie....
Olga Wouters, mede-directrice van de
openbare basisschool ,,'t Durperhonk"
die in het gebouw is gevestigd, zei dat
ze geen reden tot klagen over overlast
heeft gehad. „De drilboren stopten al
tijd voor kwart voor negen". Twee leer
lingen overhandigden Boon een bol
derwagen vol reuze-damschijven, die
voor het dambord op de tegels van de
speelplaats bij het gemeenschapscen
trum kunnen worden gebruikt.
Directeur De Ruiter van de Jan P.
Strijbosschool uit Midden-Eierland, die
gebruik maakt van de gymzaal, bood
twee spiegels voor in de kleedkamers
van het zwembad aan.
Janneke Zijlstra van de tennisafdeling
sprak haar blijdschap uit: „Uit het le
dental blijkt dat de tennisbanen een
goed idee zijn." Zij schonk een foto
collage, vervaardigd door Guus Buys
en Sjoerdje Boomsma. Voorts had zij
voor de terugtredende bestuursleden
van „Eierland 150 jaar" een aardig
heidje in petto: elk een tennisbal-
vormige kaars in cadeauverpakking.
Kunstzwemmen
Het officiële gedeelte was na de rij
van sprekers nog niet helemaal ten
einde. Ceremoniemeester Erwin van
der Linde (penningmeester vereniging
Gemeenschap Eierland) leidde het ge
zelschap eerst nog langs demonstraties
in het zwembad en op de tennisbaan.
Martine Kramer, Sandra van Hove en
Linda Witte van ZPC TX '71 voerden
met veel succes een nummertje kunst
zwemmen op. Zwemclub-voorzitter Dik
Haker feliciteerde De Cocksdorp met
de aanwinst en zei dat het overdekt
„sociaal" zwemmen, waar hij fervent
voorstander van is, daar nu een feit is.
Voor het wedstrijdzwemmen wees hij
de aanwezigen op het bestaan van de
zwemclub, waarvan vrijwel alle leden
uit Den Burg en omgeving komen.
Na beide demonstraties kon een ieder
naar eigen wens genieten van de open
dag, die nog enkele uren zou duren.
Door het hele gebouw heen was er
deelname aan spelletjes mogelijk en in
de gymzaal was er een kleine ten
toonstelling met videobeelden en
fotomateriaal.
der jaren van een kampeerschuur in
een verzameling zomerhuisjes en wer
den de vakanties van het echtpaar
Cregten wat luxueuzer. Karei nam deel
aan de voetbalwedstrijden, die tussen
De Koog en de badgasten werden ge
houden. „Wat mot die ouwe vent in
het veld!" werd er dan geroepen, om
dat Karei vroeg kalend was, maar later
oordeelde men toch milder: „Die ken
er wat van", vonden de toeschouwers.
Militair
Karei Cregten is min of meer tegen wil
en dank militair geworden en geble
ven. Voor de oorlog had hij een stuca-
doorsbedrijf in Hilversum. Tijdens de
meidagen van 1940 vocht hij op de
Grebbelinie en belandde in Duits
krijgsgevangenschap. Na de bevrijding
was hij door die oorlogsjaren zo veran
derd dat hij er weinig voor voelde de
draad als stucadoor weer op te pak
ken. Hij bleef in het leger, waar hij in
middels korporaal was geworden, en
verdween voor enkele maanden naar
Indonesië. Die paar maanden liepen uit
tot vier jaar. Bij terugkomst was hij
sergeant-majoor en werd hij waarne
mend sportinstructeur bij de lucht
macht. In die functie reisde hij door
heel het land, maar uiteindelijk beland
de hij weer in de kazerne in Hilversum,
totdat hij in 1970 afzwaaide als
adjudant.
Zijn liefde voor de sport heeft hij nooit
onder stoelen of banken gestoken.
Ook niet tijdens de vakanties op Texel.
Van meet af aan organiseerde hij klei
ne sportevenementen in de omgeving
van Huize Rustoord en op campings,
waar hij met zijn vrouw later vakantie
vierde. Zo werd er bijvoorbeeld altijd
gevoetbald onder zijn leiding op het
terreintje waar tegenwoordig de „Turk
se Tent" staat.
Verhuizingen
Driemaal wisselden Karei en Cis van
vakantie-adres. In 1967 verhuisden ze
van Huize Rustoord naar de „Luwe
Boshoek" bij De Koog en een paar
jaar later verbleef het echtpaar op de
„Bremakker". Daar hadden we het pri
ma naar ons zin", weet Karei zich te
herinneren en hij voegt daar aan toe
ook op de Bremakker diverse voetbal-
Het begon niet met de auto. Na jaren
lang de vakanties fietsend vanuit Hil
versum naar Limburg en terug doorge
bracht te hebben, gingen Cis en Karei
in 1951 op aanraden van kennissen het
een keertje in noordelijke richting pro
beren. Met die kennissen reden ze
naar Texel, waar ze een week lang in
het stro sliepen in een heuse kribbe
van „Huize Rustoord", de kampeer
schuur van Jan Eelman. De tocht van
Hilversum naar Texel ging per fiets en
onderweg werd dan vanuit Zaandam
naar de familie gebeld dat alles goed
ging. Alles ging ook meestal goed, af
gezien van lekke banden. Die kostten
Karei slechts tien minuten werk, waar
na ze weer door konden fietsen. Wan
neer ze 's morgens vroeg uit Hilversum
vertrokken kon de boot van twee uur
's middags gehaald worden. Die boot
was toen nog de oude Marsdiep, ter
wijl de fietsen werden overgezet door
de „Voorwaarts".
Tante Cis en ome Karei voor hun caravan op de camping Prins Hendrik. De optimistische naam prijkt naast de deuropening.
Tennisracket
idj sn
jonen in De Cocksdorp is wéér en stuk aantrekkelijker ge-
aakt. Maar ik waarschuw hard: we moeten zorgen het
jrp leefbaar te houden. Het mag niet slechts bestaan uit al
maar huizen. In het belang van het hele eiland moet De
itksdorp een steunpunt voor het toerisme vormen, met
ede toeristische bedrijven in een goed dorp". Woorden van
se strekking werden gesproken door Meijert Boon, voor
van de vereniging Gemeenschap Eierland, bij de offi-
opening van het zwembad en overdracht van de tennis-
1inen zaterdagmiddag in het Eierlandsche Huis.
ion maakte hiermee duidelijk dat
verenigingsbestuur zich niet
blindstaren op de pas gereali-
isrde (sportieve) voorzieningen,
het gemeenschapscentrum
jor De Cocksdorp en polder Eier-
tot een zo goed als compleet
iel hebben gemaakt. Hij richtte
hmet name tot de vertegen-
jordigers van het gemeente-
stuur, die zich onder de genodig-
bevonden.
iplaus viel Boon ten deel toen hij
merkte dat de gemeente er in De
cksdorp best een paar kleine (be-
(den)woningen bij zou kunnen bou-
I, Boon had zich geïrriteerd aan
uitspraak van wethouder Schilling
e laatste raadsvergadering. Schil-
had toen gezegd dat aan bouwen
De Cocksdorp risico's kleven. Moge-
over enkele jaren de woningnood
inig verminderd, dat deze huisjes
«den verlaten ten faveure van het'
oriete Den Burg en dus leeg komen
staan. In een toelichting zei Meijert
,on dat deze vrees ongegrond is.
bestuur van de vereniging Ge
enschap Eierland had de namen
itoekomstige bewoners al geno-
rd. Bovendien meent Boon1: „Het is
gewoon waard om hier te bou-
i. In de noordkop vindt 25 procent
het totale aantal overnachtingen
lts. De Cocksdorp is dus niet zo-
ar een „kleine kern", maar een
unpunt voor het toerisme op Texel".
beiden vier jaar oud. Vervolgens over
handigde Arie Boon het racket, ver
vaardigd door Bart Boon, aan Meijert
Boon.
Burgemeester Schipper had het tijdens
zijn openingstoespraak over de voort
varendheid en vasthoudendheid van
De Cocksdorper: „Wat ze in De
Cocksdorp in hun kop hebben, hebben
ze nog lang niet in hun...." Het nieu
we zwembad noemde Schipper een
ontmoetingspunt, waarin vele functies
zijn samengebracht. Het wordt daar
door steeds moeilijker om rekening
met elkaar te houden, maar de burge
meester sprak de verwachting uit dat
de „Durper" bevolking „dit eigen rijke
bezit als een goed huisvader zelf kun
nen beheren". Hij prees het vereni
gingsbestuur dat het bij de totstandko
ming van het bad geen aanspraak
heeft willen maken op het maximale
gemeentelijke subsidiebedrag, simpel
weg omdat de Cocksdorpers het finan
cieel voor het grootste deel zelf kon
den bolwerken. Dit mede door het
geld dat vrijkwam na liquidatie van de
Stichting Kleuterschool, voor de inte
gratie tot basisschool (in het Eierland
sche Huis).
Schaars
„Prima in deze tijd van schaarse mid
delen", aldus de burgemeester. Overi
gens heeft het verenigingsbestuur wel
een aanvraag voor maximale subsidie
(25 procent van de totale investering)
voor de tennisbanen bij de gemeente
ingediend. De aanvraag komt binnen
kort in de gemeenteraad aan de orde.
Naar verluidt zal het college van B en
W de raad hierover positief adviseren.
Het gaat om een bedrag van
ƒ20.000,-.
Voor wat betreft de exploitatie van het
in tevoren was het zwembad in het
flandsche Huis officieel geopend
or burgemeester A. Schipper en
d Boon's broer Arie Boon, als voor-
Ier van de nu opgeheven stichting
bileumfonds Eierland 150 jaar, de
inisbanen overgedragen aan de vere-
|ing Gemeenschap Eierland. Dat ge
urde door een symbolische hande-
3: nadat de burgemeester het gor-
ivoor de glazen wand tussen zaal
zwembad opzij had getrokken,
id een levensgroot tennisracket uit
zwembassin opgedoken door twee
ijongste abonnementshouders,
nny Boon en Vanessa Bruggekamp,
nnnsfotAin aan ivioijeri aoon, voorzirter van ae vereniging uemeenschap Eierland,
symboliseert hij de overdracht van de gloednieuwe tennisbanen.
Op camping Prins Hendrik staat ai jaren helemaal achteraan, op
het laatste veld, een stacaravan met de optimistische naam „Sun
ny" in het midden van een keurig onderhouden grasveld, om
zoomd door hoge struiken. Deze caravan is het tweede (t)huis van
Karei en Francisca Cregten uit Hilversum.
Vijfendertig jaar geleden zetten ze
voor het eerst voet op Texelse bo
dem en verbleven een week lang in
de kampeerschuur van Jan Eelman
bij De Koog. Sinsdien is het echt
paar Cregten elk jaar teruggekeerd
en vandaag de dag verblijven ze
jaarlijks ongeveer vier maanden op
het eiland. Niet meer in een kam
peerschuur, maar in de stacaravan
op de enige camping aan de Wad-
denkust. Hoewel ome Karei en tan
te Cis, zoals ze bij veel Texelaars
bekend zijn, in Hilversum een
mooie woning hebben, doen ze
niets liever dan (zo gauw de gele
genheid zich voordoet) in de auto
stappen en naar Texel rijden.
Ontdekking
Reeds in die eerste week werd Texel
door Francisca en Karei Cregten ont
dekt, maar helemaal precies aangeven
wat nou zo bijzonder was aan Texel
blijkt vrij moeilijk. „Ik weet niet wat
het is", zegt tante Cis erover, „het ei
land trekt ons gewoon. En die mensen
liggen ons".
In de eerste vakanties werden ook de
eerste lange wandeltochten gemaakt,
van het strand bij De Koog naar de
vuurtoren en terug. Natuurlijk veran
derde „Huize Rustoord" in de loop
