[/niek reclametheater
weiend en gezellig
Amateurtje speelde matig
maar het publiek genoot
Geref. Gemeente
Oosterend
Informatie over
Guatemala in
Doopsgezinde kerk
Evert Koopman reed
sterke veldrit
aksten van nieuw RevuelVl en u-program ma
indingrijk maar oppervlakkig
0osterend/ZA onderuit
door slecht spel
Nipt verlies voor
handbalteam MST
Overwinning ontglipte ZDH
98efjSDAG 18 NOVEMBER 1986
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
vierkant, rond of plat").
de dankzij het prima grimewerk. De
van vorige shows bekende Klif 23
blues" van lemke Roos gezongen, een
drietalig reclameliedje voor het eetcafé.
Een bewijs dat Cor van Heerwaarden
ervoor uit durft te komen dat ,,zijn"
Revue-Menu gewoon commercieel van
opzet is en verder pretentieloos. Een
eerlijke benadering, die net als de hele,
goed verzorgde avond, te waarderen
valt.
Donderdag 20 november houdt de Ge
ref. Gemeente Oosterend Dankdag.
Om 10.15 en 16.00 uur gaat ds. A. M.
den Boer uit Lisse voor in de dienst.
Vrijdagavond wordt in de Doopsgezin
de kerk een informatieavond gehouden
over het hulpwerk in Guatemala. De
Doopsgez. Gemeente Texel steunt het
werk van Annelies en Jaap Schiere,
vooral wat betreft de ontwikkeling van
de gezondheidszorg onder het Indiaan
se deel van de bevolking.
Er zal op deze avond, onder meer het
behulp van dia's, worden verteld over
land, hulpwerk en stand van zaken bij
het projekt. Ter afsluiting wordt er bin
go gespeeld, ledereen is welkom.
Mensen die de avond willen bezoeken,
maar vervoersproblemen hebben, kun
nen dit melden bij de koster, tel.
(02220) 4562. Aanvang is om half
acht.
een verademing te zien dat iemand
zijn tekst goed kende.
Versprekingen
Dat was bij Hetty Beijert ook het ge
val, hoewel ze die tekst niet zo zelfver
zekerd hanteerde en soms verviel in
versprekingen. Haar spel was wat stijf
jes, maar het kwam in de figuur van
Melie van Wijngaarden, de notaris
vrouw goed uit. Haar zoon Jan, een
rol van Jos Witte, stond op het to
neel, uitgedost als een eerste klas ma
cho, die met een trainingsjack achte
loos omgeslagen stoere dingen zegt
over zijn zeilprestaties. Het tegenstrijdi
ge bij Jan was dat hij zich slungelig
voortbewoog en lijzig praatte. Zijn spel
was vrij constant en leuk was te zien
hoe hij mee bleef spelen als hij niet
aan het woord was. Corine Plaatsman
slaagde daar minder goed in, maar
was best op dreef als verleidelijke
dochter'van de notaris, hoewel ze
evenals enkele anderen last had van
plankenkoorts.
Hartverwarmend
Freule Henriëtte werd gespeeld door
Karin Nauta. Het was een rol die haar
op het lijf geschreven leek want haar
enthousiasme was hartverwarmend.
Vooral de „spannende" momenten be
nutte ze om met veel overdreven
hysterie het stuk luister bij te zetten.
Hein Tjepkema heeft een zeer. vriende
lijke en gemoedelijke uitstraling, en
was daardoor niet helemaal bevredi
gend als het geslepen type dat zich
overal weet uit te draaien.
Ria Kleinveld kon weinig eer behalen
met de slechts drie minuten durende
rol van Joke. Eirike van Esschoten zelf
had goed regiewerk geleverd, want de
instructies wat spel en choreografie
betreft waren goed al was de uitvoe
ring wat te traag.
Drie Texelse veldrijders deden zondag
mee aan een veldrit in Den Helder.
Daarvan zaten Evert en Richard Koop
man al meteen voorin. Evert ging hard
door en eindigde als eerste in de B-
klasse, terwijl er maar 2 A-rijders vóór
hem reden. Richard zakte af naar de
vierde plaats in de B-klasse, maar kom
door een felle sprint toch nog derde
worden. Hans van Osch kwam na een
moeizame start steeds beter in zijn rit
me en werd uiteindelijk achtste.
Hecht doortimmerd
tekst was hier nogal voor de hand lig
gend maar het ijzersterke slotliedje
maakte de totaalindruk prima. De be
wegingen van de twee heren waren
„heerlijk" overdreven vrouwelijk.
Charlotte Lorier en Marjo de Vries
maakten een sterke indruk tijdens de
gezongen nummers maar blonken nog
meer uit toen er heftig gedanst moest
worden tijdens een act, waarbij werke
lijk elke centimeter van het kleine po
dium werd benut. De beide dames vie
len op omdat zij bepaald niet als ve
derlichte frêle wezentjes door het leven
gaan en toch op onnavolgbare wijze
dansten. Deze nummers waren fan
tastisch om te zien, temeer daar de
dansers zelf er zichtbaar enorm veel
schik in hadden.
Carry Welboren zagen we met Mar
griet de Graaffals twee schoon
maaksters Bep en To, die dromen van
een toekomst in de showbusiness. De
melancholie in de teksten kwam ook
in hun stemmen goed naar voren en
dat maakte dit gedeelte een eersteklas
nummer. Margriet had eerder al bewe
zen ook een vrolijk nummer overtui
gend te kunnen brengen toen ze als
een klein kind (inclusief ontbrekende
tanden, snotneus en een strik op het
voorhoofd!?))' een grandioos liedje
over patat zong („Ik hou van patat,
.wijze waarop Cor van Heerwaarden van „Klif 23" in Den
]orn aan klantenbinding doet is en blijft uniek. Vrijdaga-
nd vond in het eetcafé de première plaats van het nieuwe
|evue-menu"programma. Vanaf de openingssketch, waarin
zeven amateur-cabaretiers in flikkerende spotlights zich in
n gefingeerde spiegel optutten voor de show, tot en met
finale, waarin het reclameliedje „Klif 23 blues" werd ge-
mgen, was het een boeiende voorstelling. Het vijf uitge-
mde gangen tellende menu leverde een alleszins positieve
drage aan de goed verzorgde avond.
Cor van Heerwaarden: een heerlijke vrouw.
Marja Dros begeleidde een groot ge
deelte van de show vakkundig op de
piano. Barman van Klif 23 Dietman
Breidenbach nam aan enkele sketches
deel en zong verrassend goed met
Marjo de Vries het liedje „De liefde
van een moeder" van Jelle de Vries.
De slab die hij daarbij om had droeg
hij de rest van de avond ook tijdens
de bediening, die overigens geheel ge
schiedde door de spelers zelf. Ook dat
droeg bij tot een bijzondere relatie tus
sen publiek en spelers.
Tijdens de finale werd het publiek er
aan herinnerd dat het een avond was
waarop lekker kon worden gegeten.
Dat uitstekende maal was bereid door
de koks Adrie en Siem Zijm en die
werden in de finale ook voor het voet-
ide introductie van de spelers in het
kerende licht werd op de melodie
- i„New York New York" (van Frank
i3tra) het nummer Revue-Menu ge-
cht, dat hecht doortimmerd in el-
üzat. Verantwoordelijk voor de
sten van het programma zijn Char-
e Lorier, Margriet de Graaff en Cor
iHeerwaarden. Van meet af aan
k dat er achter die drie namen een
Kekende tekstdichter(ster) schuil-
it. Dat kwam vooral naar voren
n men de aanwezigen in de zaal
(ivoor één persoonlijk toezong en
ewel dat af en toe het karakter van
ilerklaasrijmpjes had, werd daar juist
:sr de draak mee gestoken door vin-
igrijk met ritmes en klemtonen te
ochelen. Uiteraard reageerden de
ïlal genodigde aanwezigen enthousi-
B lals familie of bekenden op de hak
- :iden genomen.
B Huiverig
(opzet van het programma was dui-
lijk niet de mensen aan te zetten tot
ip nadenken. Op sommige momen-
i leken de bedenkers ervan zelfs hui-
rig om te diep op een onderwerp in
gaan. Mede daardoor werd de show
sk te oppervlakkig ondanks de be-
iste keuze daarvoor. Een dramatisch
it de muziek van de musical Evita
|ezet „Wat een ellende....", over de
uwigdurende strijd tussen man en
luw leek aanvankelijk een stukje vol-
ssen cabaret te zijn waarin op pro-
sionele wijze levenswijsheid was
aveven. Al snel echter werd het
ede idee in die strijd uit te beelden
or middel van een vicieuze cirkel,
«mensen die hun partners aan el-
!r doorgeven, uitgehold door nogal
lite dubbelzinnigheden. Jammer,
int de aaneenschakeling van partner
's Henriëtte Karin Nauta) valt flauw
Het cabaret van Klif 23 tijdens de finale. Op de achtergrond de koks.
isommige momenten kwam
ar voren dat amateurs op het po-
ain stonden. Ze waren dan hun
tót kwijt of kregen duidelijk
orbaar voor het publiek regie-
nwijzingen. Toch stoorde dat
anszins en drogen die momen
ta zelfs bij aan de opbouw van
a gezellige sfeer. Geen ogenblik
ikten de spelers de indruk af-
and te willen nemen van het pu-
lak en was het verrassend hoe
iaffineerd het vertrouwen van
tpubliek werd gewonnen,
verband met vakantie worden
seind december weer voorstel
gen gegeven, de eerste drie
janden van 1987 alleen op aan-
jag, waarbij geldt dat tenminste
[tien betalende toeschouwers
tiwezig zijn per avond. Een
latskaartje voor het revue-menu
st f47,50, inclusief het eten,
jar exclusief de drank. Vorig jaar
ïtd de revue in Klif 23 39 maal
gevoerd, waarvan enkele keren
or een groep toeschouwers van
overkant. Het programma dat
ijdag in première ging, is geheel
!UW.
wisselingen leende zich bij uitstek als
kapstok voor scherpe teksten, die ach
terwege bleven. Het publiek slikte het
graag. Men komt niet naar Klif 23 om
maatschappijkritisch cabaret te aan
schouwen maar om te worden getrac-
teerd op een avondje gezellig spel,
waardoor het eten nog beter smaakt.
Wat dat aangaat slaagden de zeven
cabaretiers uitstekend in hun opzet,
want de gasten waren ,,wild"enthou-
siast.
Travestieten
Grimeuse Karin Parlevliet had zich uit
geleefd op de typetjes, die Cor van
Heerwaarden en Rob Jongejan als tra
vestieten in „De IJssalon" neerzetten.
De figuren van twee houtaine dames
werden afgezien van Cors schorre
stemgeluid overtuigend gespeeld, me
opgegeven Het meisje schrijft en
die brief wordt onderschept door zijn
moeder, die denkt dat hij gericht is
aan haar man. De notaris zelf probeert
zijn nooit begane ontucht te verdedi
gen door een wisseltruck toe te pas
sen tussen een huisknecht en zijn
vriend, een advocaat. Niemand weet
daarvan, want de huisknecht is zojuist
ingehuurd door de notarisvrouw, die
voor haar vriendin, freule Henriëtte,
niet wil weten dat ze „slechts" één
huishoudster hebben. Als geforceerde
ontknoping komt het meisje van de
brief uiteindelijk aanwijzen wie ook al
weer wie was....
Indruk
Misschien dat Dirk Roeper niet de
beste acteur van de avond was, maar
hij maakte wel de meeste indruk. Als
huisknecht moest hij in het stuk de rol
van advocaat spelen en na een aarze
lend begin leek het alsof de alcohol,
die advocaten volgens het stuk plegen
te drinken, hem werkelijk veel losser
maakte in zijn spel. De droge wijze
waarop hij de veelal onzinnige dronke
mansteksten de zaal inslingerde werkte
danig op de lachspieren, hoewel zijn
medespelers daar helaas ook ontvan
kelijk voor waren.
Tjitske Luiken vulde de dankbare rol
van zingende en springerige huis
houdster Hanna prima in, maar kon
niet voorkomen dat haar vlotte spel
dikwijls werd overschaduwd door de
wijfelende reacties van tegenspelers en
-speelsters. Daarvoor was de rol ook
te klein en te nietszeggend, want hoe
wel het er in het begin op leek dat
haar aversie tegen de nieuwe huisk
necht de kern van het stuk zou wor
den, wordt daar later nauwelijks op te
ruggekomen. Wel slaagde ze er in het
derde bedrijf in, Jeroen Nauta te sti
muleren tot beter spel. Die stapte aan
vankelijk als een onzekere clown wat
onhandig over het toneel maar later
toen hij „per ongeluk" moest laten
blijken geen huisknecht maar advocaat
te zijn, zei hij de ene volzin na de an
dere perfect op. Helaas was van acte
ren nauwelijks sprake, maar het was al
Toneelvereniging 't Amateurtje had zaterdagavond in De Wielewaal suc
ces met de eerste en enige uitvoering van het drie bedrijven tellende
blijspel „De avond van de zevende juli". Dat succes school deze keer
minder in de kwaliteit van het gebodene dan in het feest van herkenning
dat zo'n voorstelling voor eigen bekenden altijd weer is.
Interessant
De zoon van de notaris heeft een af
spraak met een meisje gemaakt op de
avond van de zevende juli. Ze zal hem
schrijven. Om interessant te doen
heeft hij de voornaam van zijn vader
heid van toneelmeester Bert Keijser,
was uitstekend. De spelers zelf hadden
daar ook aan meegewerkt, maar de
daarvoor benodigde tijd hadden ze be
ter kunnen steken in het repeteren
want er moest veel te vaak een beroep
worden gedaan op regisseuse Eirike
van Esschoten die de ziek geworden
Dien Plaatsman verving.
Simpele lol
Gekozen was voor een blijspel van Ge
rard van Dijk, dat speelt binnen een
oubollig aandoende familie met aan
het hoofd een onzekere dorpsnotaris,
die maar één probleem schijnt te ken
nen: hoe hou ik mijn vrouw te vriend?
Door een onvoorstelbaar aantal ver
bluffende toevalligheden slaagt hij
daarin en helpt tevens zijn vriend aan
een vrouw. De bedenker van het stuk
heeft de altijd werkende blijspelformule
toegepast: zet een flink aantal bijzon
der stereotype karakters naast elkaar.
Laat ze regelmatig verkeerde conclu
sies trekken uit de meest onwaar
schijnlijke gebeurtenissen en laat voor
al iedereen elkaar in de rede vallen.
Vervolgens draven op de juiste mo
menten de verkeerde mensen over het
toneel en op het moment dat niemand
meer weet wie wie is, mag iedereen
zijn woordje doen en valt het doek.
Dat viel zaterdag bij 't Amateurtje te
gen want het doek wou letterlijk niet
vallen, maar dat mocht de pret niet
drukken. De regiseuse, grimeuse en
negen acteurs en actrices kregen een
daverend applaus van het publiek, dat
verrast in een bulderend lachen uit
barstte tijdens het voorspelbare slot.
De lachsalvo's - niet alleen bij de grap
pen en grollen maar ook bij versprekin
gen'en het alleen maar opkomen van
een speler - waren niet van de lucht.
Het was duidelijk dat tweehonderd
mensen een kostelijk avondje beleef
den, hoewel wat meer kwaliteit een
ander soort voldoening had gegeven.
Het spel van menig acteur bewees dat
het toneeltalent waarmee 't Amateur
tje meer dan eens indruk heeft ge
maakt er nog altijd is en de aankleding
van het toneel, onder verantwoordelijk-
In de uitwedstrijd bij Vitesse '22 in
Castricum heeft Oosterend de pun
ten moeten achterlaten. Na zelf de
leiding te hebben genomen door
een doelpunt van Rien Brouwer
wist Vitesse '22 voor de rust de
stand al om te buigen naar 2—1 en
na de rust 3—1 te scoren, wat ook
de eindstand was.
Het lijkt wel dat de Oosterenders wan
neer ze uit moeten spelen aan hun ei
gen kunnen twijfelen. Zijn ze in de
thuiswedstrijden een ploeg die tot het
eind voor een goed resultaat knokt, in
een uitwedstrijd ontbreekt deze instel
ling nogal eens. De opening was te
gen Vitesse goed en na vijf minuten
spelen wist Rien Brouwer de score al
te openen. Door deze achterstand
raakte Vitesse allerminst van streek en
begon een veldoverwicht op te bou
wen, waarbij goed gebruik werd ge
maakt van de routine die in deze ploeg
zit en waar het de Oosterenders onder
druk nogal eens aan ontbreekt. Het
was Jonker die zijn ploeg in deze peri
ode naar een 2—1 voorsprong tilde.
Het eerste doelpunt werd gemaakt
door een fout van de verdediging be
heerst af te straffen. Het tweede doel
punt kwam tot stand door een vrije
trap kansloos langs Marco Drijver te
jagen. Deze tegenslagen werden door
de Strenders goed verwerkt, een licht
overwicht werd weer verkregen waar
een paar scoringskansen uit ontston
den. Maar kansen krijgen en ze ook
afmaken gaat niet altijd gelijk op. In de
tweede helft heeft Oosterend er nog
van alles aan geprobeerd de stand om
te buigen. In een rommelige eindfase
begon de scheidsrechter zich ook ein
delijk met de wedstrijd bezig te hou
den wat voor beide partijen een paar
boekingen opleverde dat in het beeld
van de wedstrijd niet nodig was.
Voor het komend weekend staat de
thuiswedstrijd tegen Asonia op het
programma. Altijd een lastige tegen
stander voor de Gortbuukers. Wil men
de punten weer eens thuis houden
dan zal deze tegenstander anders aan
gepakt moeten worden.
Het handbalteam MST speelde zondag
een uitwedstrijd tegen Callantsoog. De
wedstrijd begon met een rustige op
bouw. Er werd in de breedte gespeeld
en goed gekeken. Na enige minuten
was het eerste doelpunt voor MST
waardoor er veel rust in het spel
kwam. Met rust was de stand 4 5 in
het voordeel van MST. Callantsoog be
gon in de tweede helft feller te spelen
maar MST verdedigde goed. De ploe
gen waren aan elkaar gewaagd en en
kele minuten voor het eindsignaal wist
Callantsoog door een strafschop de
wedstrijd met 10—9 in hun voordeel te
beslissen.
ZDH bouwde zondag in Berkhout
tegen de gelijknamige ploeg snel
een 0—2 voorsprong op en zag de
overwinning dichtbij komen.
Het gejuich van de Zwaluwen ver
stomde echter toen drie tegengo-
als alsnog een nederlaag op het
scorebord brachten.
ZDH zette Berkhout aanvankelijk onder
druk. Berkhout speelde onzeker en
miste duidelijk goede afmakers in de
voorhoede. Een vrije trap voor ZDH
bleef nog onbenut, maar Ton arnout
knalde de bal na een lange rush hard
in de linkerbovenhoek, zodat al in de
zevende minuut ZDH met 0—1 voor
stond. Een pass van Abe Zijm kon
door De Wit niet onder controle wor
den gebracht zodat Berkhout meer
mogelijkheden kreeg. Een scrimmage
voor het ZDH doel liep voor ZDH nog
net goed af. In de twintigste minuut
kon Bram Brouwer op aangeven van
Wilco Bakker de stand op 0 2 bren
gen. Direct daarna werd een goed op
gezette ZDH-aanval door de lijnrechter
afgekeurd. De ZDH-verdediging ver
zuimde orde op zaken te stellen, wat
uitmondde in een strafschop, hierdoor
werd het in de 35e minuut 1—2. Na
de thee kreeg ZDH duidelijk meer
moeite met de tegenstander. In de
vierde minuut werd de bal uit een cor
ner net door Ruud Wilner van de lijn
gehaald. Berkhout probeerde met af
standschoten op gelijke hoogte te ko
men, maar slaagde pas in de 24e mi
nuut erin uit een vrije trap de gelijkma
ker te scoren. Korte tijd later werd een
inzet van Jan de Wit uit een voorzet
van Rein Bakker door de Berkhout
goalie ternauwernood gered. Berkhout
kwam hierna wel in kansrijke positie
maar het schot ging ver over. In de
35e minuut belandde vanaf de linker
kant de bal via een ZDH-speler in de
ZDH-goal waarmee de eindstand 3 2
werd. In de slotfase mondde een on
enigheid tussen twee spelers uit in een
handgemeen hetgeen voor de arbiter
aanleiding was aan beide zijden spelers
te noteren.
