Gedeputeerde Staten akkoord
bestemmingsplan Wadden
Duinkanters op dreef
in aardige klucht
Nog geen plek
voor meierblis
Scholen moeten
meer financiële
vrijheid krijgen
Rectificatie Reünie
School met de Bijbel
Aanvulling cursus
„Onze vrouwengroep"
Muziekschool houdt
weer „voorspeeluur"
c
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 17 FEBRUARI
DINS
Gedeputeerde Staten van Noordholland hebben laten weten
goedkeuring te hechten aan het bestemmingsplan Wadden
gebied, zoals dit 10 juni vastgesteld is door de Raad van
Texel. Tegen het vastgestelde plan zijn bij GS bezwaren inge
diend door ,,Zevibel", de Stichting van de Nederlandse Visse
rij, de Landelijke Vereniging tot Behoud van de Waddenzee,
de Werkgroep Landschapszorg Texel, B en W van Den Helder
en een groep Cocksdorpers bij monde van Mr. L. B. J.
Movig.
In een op 10 december gehouden hoorzitting in motel „Fries
land" in Wieringerwerf hebben indieners van bezwaren en
het gemeentebestuur hun wederzijdse standpunten uiteenge
zet. Geen der bezwaren heeft tot wijziging van het plan
geleid.
De vereniging tot bevordering der
Zeeuwse visserijbelangen, kortweg
„Zevibel", maakte bezwaar tegen het
in het plan opgenomen vereiste van
een vergunning voor het aanleggen,
verplaatsen of vergroten van mossel
percelen. Dit zou een behoorlijke ex
ploitatie van een mosselkweekbedrijf in
de weg staan. De mosselcultuur be
schikt in de westelijke Waddenzee over
circa 6000 hectare „cultuurgrond" die
geëxploiteerd wordt door zo'n 80 mos-
selkwekekers. Regelmatig gaan van dit
gebied ondermeer door verzanding en
wijziging van het geulenstelsel mossel
percelen verloren. Hierdoor is het voor
handhaving van de totale mosselpro-
duktie van 1 miljoen mosselton (100
kg) per jaar noodzakelijk om vooral in
de westelijke Waddenzee regelmatig
percelen te vervangen om de
produktie-oppervlakte op gelijk niveau
te kunnen houden. „Zevibel" voerde
aan dat mosselcultuur milieuvriendelijk
is. De aanlegvergunning vonden zij
voorbarig, want het Rijksinstituut Na
tuurbeheer (RIN) brengt binnenkort
een interimrapport uit over de effecten
van de mosselcultuur op het eco
systeem van het Wad. De vertroebe
ling van het water in de Waddenzee
werd volgens hen hoofdzakelijk be
paald door de wind en stroombewe
gingen en maar in geringe mate door
de visserij. De stichting van de Neder
landse visserij drong er eveneens op
Het is nog steeds niet gelukt om in de
buurt van Den Burg een plaats te vin
den waar zonder bezwaar de meierblis
kan worden opgericht en ontstoken.
,,Dit ligt héél, héél moeilijk", aldus
wethouder Piet Zegens, desgevraagd in
de vergadering van de commissie voor
welzijnsbeleid ,,We hebben al over al
lerlei suggesties vergaderd maar altijd
was er wel een bezwaar. We hebben
als gemeentebestuur veel kritiek te
verduren gehad omdat wij geen plek
konden aanwijzen, maar laten de men
sen die ons dat kwalijk namen zelf
maar eens met voorstellen komen. Ik
wacht in spanning". Zegers liet overi
gens blijken dat het college al bepaal
de ideëen heeft wat betreft de meier-
blislocatie in Den Burg, maar daar wil
de hij in het openbaar niet verder op
in gaan.
Tijdens de discussie over de ver
vanging van verlichting in de Strij-
bosschool sprak de raadscommis
sie voor welzijnsbeleid zich una
niem uit voor grotere zelfstandig
heid van de scholen bij het nemen
van dergelijke beslissingen. De ge
meente zou slechts als „budgetbe
waker" moeten optreden, zodat de
scholen niet het totaal voor hen
gereserveerde bedrag opsouperen,
maar ook reserveren voor onvoor
ziene uitgaven.
„Dit is een bevoogding waar ik niet
van hou", zei Tine Krijnen van Texels
Belang naar aanleiding van het ver
zoek om nieuwe verlichtingsarmaturen
voor de Jan P. Strijbossschool. „De
bevoegdheid om te beslissen of dit al
of niet nodig is zou bij de school zelf
moeten liggen en niet bij ons. Wij
moeten geen lampjes uithoeven kie
zen!" Wethouder Zegers was het vol
komen met haar eens. „We moeten
streven naar zelfstandigheid op de
scholen. Zulke zaken moeten niet van
uit de gemeente worden geregeld".
Erna Eelman (WD) vond dat de scho
len dan wél een jaarbegroting moesten
indienen. Ook daarmee was de wet
houder het eens. „Die moeten ze dan
met onze hulp samenstellen".
„En als dan onverwacht de centrale
verwarming knalt aan het eind van het
jaar, als ze net allemaal nieuwe lampen
hebben gekocht?" vroeg PSP'er Peter
Bakker zich af. Zegers antwoordde dat
niet het hele uitgetrokken bedrag op
gemaakt zou moeten worden, maar
dat voor een behoorlijke reserve wordt
gezorgd, waardoor zulke onvoorziene
tegenvallers kunnen worden
opgevangen.
aan om af te zien van een
aanlegvergunning-systeem voor
mosselpercelen.
Compenseren
In een reactie op de bezwaren van
„Zevibel" en de stichting van de Ne
derlandse Visserij stelden B en W van
Texel dat de mosselcultuur invloed had
op de waarden van de Waddenzee. Tot
op heden werd algemeen aangenomen
dat die effecten negatief waren. Daar
naast heeft de mosselcultuur invloed
op bijvoorbeeld de garnalenvisserij.
Om een goede afweging tussen de
verschillende, in dit geval visserijbelan
gen, te kunnen maken was een aan-
legvergunningstelsel opgenomen. De
totale oppervlakte aan mosselpercelen
van rond de 6000 hectare leek B en W
voldoende, mits de ligging gunstig (be
schut) was. Waarschijnlijk volgt de
rapportage van het RIN in het najaar
van 1987. Zolang onzekerheden over
het effect van mosselcultuur nog
bestaan, wil het gemeentebestuur het
in het bestemmingsplan opgenomen
aanlegvergunningensysteem handha
ven. Na rapportage door het RIN zou
den zij bereid zijn een nader standpunt
te bepalen. Het is niet de bedoeling de
mosselkwekerij te beknotten. Er is be
grip voor dat de mosselvissers de mo
gelijkheden die in Zeeland verloren gin
gen, wilden compenseren in de Wad
denzee. Het gemeentebestuur vindt
echter dat dit niet ten koste mag gaan
van andere waarden van de
Waddenzee.
Ankerregeling
Eén van de bezwaren van de Landelij
ke Vereniging tot Behoud van de Wad
denzee tegen het bestemmingsplan
was de nieuw ontworpen ankerregeling
ten behoeve van off-shore activiteiten
in Den Helder. Uitbreiding van het hui
dige ankergebied en de ankerduur op
de wijze zoals in het bestemmingsplan
was opgenomen, vindt de Waddenve
reniging op „onaanvaardbare wijze in
strijd" met de hoofddoelstelling van
dat plan. De industriële ontwikkeling in
de Waddenzee, die al een paar jaar
aan de gang is, beschouwt zij als een
negatieve ontwikkeling die bestreden
moet worden. Vanuit sociaal-
economisch oogpunt vindt de Wad
denvereniging het begrijpelijk dat de
gemeente Den Helder deze off-shore
activiteiten naar zich toe wil trekken,
maar dat moet dan gebeuren op een
aanvaardbare wijze. Het onderzoek
naar alternatieve locaties waar de ge
meente óver spreekt in haar bezwaar
schrift van 24 januari 1986, zou vol
gens de Vereniging tot Behoud van de
Waddenzee zo spoedig mogelijk moe
ten geschieden en het ankeren zou
verplaatst moeten worden naar in
dustrieterrein Ook de gemeente Den
Helder had bezwaar gemaakt tegen de
in het bestemmingsplanontwerp opge
nomen regeling waardoor het ankeren
en droogvallen van vaartuigen langer
dan 48 uur wordt verboden. Het be
perken van de anker- en bevoorra
dingsmogelijkheden van booreilanden
op de rede van Texel was voor de ge
meente Den Helder onaanvaardbaar op
de volgende gronden:
Het bevoorraden en verrichten van
werkzaamheden aan deze booreilanden
is voor de economische ontwikkeling
met daarbij inbegrepen de werkgele
genheid en de functie van off-shore
haven van Den Helder heel belangrijk.
Het gemeentebestuur van Den Helder
erkent daarbij dat ten aanzien van het
milieu in en rond de Waddenzee uit
erste voorzichtigheid betracht moet
worden, maar vindt ook dat bij de
praktische uitwerking van het milieube-
schermingsbeleid rekening moet wor
den gehouden met de in het gebied
voorkomende gebruiksvormen. Het an
keren van booreilanden acht Den Hel
der niet een dusdanige inbreuk op de
waarden van het gebied dat het verbo
den moet worden in afwachting van
het onderzoek naar alternatieve
locaties.
Overleg
In reactie op de bezwaren van de Lan
delijke Vereniging tot Behoud van de
Waddenzee en de gemeente Den Hel
der stelden B en W van Texel dat op
de rede van Texel sinds 1983 regelma
tig booreilanden geplaatst werden, die
wachten op inzet op het continantale
plat of op onderhoud. Door het anker
verbod is het plaatsen van booreilan
den niet meer mogelijk en dat zou be
langrijke economische gevolgen voor
de gemeente Den Helder kunnen heb
ben. Het doel van de ankerregeling
was te voorkomen dat de Waddenzee
zou worden gebruikt als opslagplaats
voor opgelegde booreilanden, tankers
en dergelijke. Er kon een oplossing
worden gevonden door het huidige an
kergebied in het Marsdiep tot op de
Texelstroom te vergroten. Het ankerge
bied werd zelden voor ankeren langer
dan 48 uur gebruikt en was meer be
doeld om in crisissituaties grote aantal
len schepen paraat te,kunnen hebben.
Het gemeentebestuur van Texel wees
erop dat in overleg met het gemeente
bestuur van Den Helder de wenselijk
heid is besproken om voor de Wad
denzee zoveel mogelijk uniforme rege
lingen te treffen, speciaal op het punt
van ankeren van boorplatforms. De ge
meente Den Helder wilde binnen het
bestaande ankergebied de mogelijkheid
verscheidene platforms af te meren en
had ook de mogelijkheid in haar eigen
plangebied een regeling voor het anke
ren van verscheidene platforms op te
nemen. Texel deed een consessie en
er werd een regeling in het plan opge
nomen waarbij het ankergebied werd
vergroot en een regeling voor een be
perkt aantal boorplatforms werd opge
nomen gedurende een wat ruimere
periode.
Als bij de Kroon geen bezwaar
wordt gemaakt mogen maximaal
twee booreilanden gedurende
maximaal twee maanden in het
zeegebied bij Den Helder en Texel
worden geparkeerd. Deze termijn
kan bij vrijstelling (te verlenen door
B en W) met maximaal twee
maanden worden verlengd.
Kleinschalig?
„Een bestemmingsplan waddengebied
dient zich te conformeren aan de vi
sies van Rijk en provincie". Dat stond
in het bezwaarschrift van de Werk
groep Landschapszorg Texel. Die vere
niging zag als enige hoofddoelstelling
in het grootschalige natuurlijke gebied
(het laatste in ons land met dergelijke
omvang) het behoud van natuur en
landschap in al zijn facetten. In het
door de gemeenteraad vastgestelde
plan kwam dat volgens de werkgroep
niet duidelijk tot uiting. Het leek eer
der dat het behoud van de natuurlijke
waarden ondergeschikt gemaakt wordt
aan de menselijke activiteiten en dat
het plan is ontworpen als „tegen
wicht" op de visies van hogere over
heden. Als voorbeeld werd genoemd
de bewering dat kleinschalige menselij
ke activiteiten altijd plaatsvonden zon-
der dat het karakter van het gebied
werd aangetast. Deze stelling is ner
gens bewezen en wordt door de werk
groep dan ook als een foutief uit
gangspunt aangemerkt. Daarnaast
vroeg de werkgroep zich af wat er
wordt verstaan onder „kleinschalig".
Activiteiten die in het klein begonnen
zijn kunnen volgens de werkgroep al
gauw groeien naar grootschaligheid.
Als voorbeelden werden genoemd-
pieren spitten, eerst met de hand maar
dan machinaal, van roeibootjes naar
speedboten en een enkele zeiler naar
tienduizenden. De werkgroep ziet het
behoud van de natuurlijke waarden als
het grootste maatschappelijke nut van
het Waddengebied. Elke inbreuk op
die natuurlijke waarden is in hun ogen
dan ook een inbreuk op het maat
schappelijk nut en daarmee vervalt
grotendeels de gedachte dat „inbreuk
op waarden" en „maatschappelijk
nut" tegengestelde zaken zijn die te
gen elkaar afgewogen kunnen worden.
Kokkelvisserij
De Werkgroep Landschapszorg maakte
ook nog bezwaar tegen de gewijzigde
vaststelling waarbij de aanlegvergun
ning voor de kokkelvisserij was ge
schrapt. „In feite is de kokkelvisserij
bodemgebonden en de bodemfauna
wordt gedurende onbepaalde tijd gro
tendeels verwoest, waarbij men zich af
kan vragen of zich dat wel voor hon
derd procent herstelt." Betreurd wordt
dat het mogelijk blijft delfstoffen te
winnen, verkenningsonderzoek te doen
naar diepe delfstoffen en het gebied
ook militair te gebruiken. Deze activi
teiten, hoewel aan zeer strenge regels
gebonden, kunnen volgens de werk
groep niet anders dan strijdig met an
dere doeleinden zijn en functies van
het gebied aantasten.
Gevoelige periode
Ten aanzien van een „gevoelige" peri
ode waarin vogels extra kwetsbaar
zijn, beweerde de werkgroep dat er in
feite geen sprake kan zijn van een
meest gevoelige periode, omdat grote
aantallen vogels ook tijdens de na
jaarstrek en in de winterperiode kwets
baar zijn En net als de vogels zijn
zeehonden het hele jaar gevoelig voor
verstoring.
Het gemeentebestuur van Texel rea
geerde hierop met de woorden dat de
intentie is om de aanwezige waarden
in het Waddengebied zo weinig moge
lijk aan te tasten. Hieruit vloeit naar
hun mening al voort dat elke aanvraag
om een aanlegvergunning of vrijstelling
aan een kritische beoordeling zal wor
den onderworpen. In de aangegeven
perioden zou het eventueel uitvoeren
van werkzaamheden nog kritischer be
naderd moeten worden dan anders, of
zelfs geheel verboden worden Wel de
gelijk wordt onderkend dat in feite het
Het luiste Rabobanknummer voor
reünie van de School met de Bijbt
staat wel op de verstuurde uitnodi
gen, alleen het postgironummer v,
deze bank niet Voor alle duidelijkh
nog even beide nummers, Rabobat
36.25.85.318. Gironummer van de
bobank 87548.
Aan de cursus ,,Onze Vrouwengri
die door de ,,Ring Texel" georganil
seerd wordt, is deelname mogelijk I
voor leden van de verschillende VrJ
wenverenigingen. Opgave voor 20
bruari bij mevr. De Haas, tel. (02
2298.
Op dinsdag 24 februari verzorgen I
lingen van de Texelse muziekschool]
van 19.30 tot 20.30 uur in de voor J
speelruimte in D'Ouwe ULO een vu
speeluur Het programma vermeldt,!
tredens van klarinet; gitaar; saxofoS
harp; blokfluit; accordeon; viool- eij
dwarsfluitleerlingen. Dit voorspeels
voor belangstellenden vrij toeganke
hele jaar sprake is van gevoelige pe-
den. Vandaat dat de nuancering
„méést gevoelige periode" wjs
aangebracht.
Pieren stekt
Via Mr. Movig brachten de pierens;
ters H. R. Veldman, J. A. Veldman,.
M. van der Werve en M. Boon bezj
ren tegen de regeling voor het pieri
steken. Door verkeerde toepassing
het overgangsrecht werd in hun ogi
het machinale pierensteken zonder
praktische beperkingen toegelaten
bleven nadere regelingen op het ge
bied van handpierensteken achterv
ge. B en W van Texel merkten op
de huidige machine binnen de gren;
van de gemeente Texel de activiteiti
kan voortzetten, maar dat meer mai
nes niet mogelijk zijn. Het pierenstt
ken met de hand leent zich niet voi
regeling in het bestemmingsplan
GoedkeurinJ
Ondanks de bezwaren die binnen de
daarvoor gestelde termijn ontvanger,
waren, hebben Gedeputeerde Stater
van Noordholland hun goedkeuring
hecht aan het besluit van de Raad
Texel van 10 juni tot vaststelling van
het bestemmingsplan Waddengebiei
Zij die zich tijdig met bezwaren tot
wel de gemeenteraad als tot Gedept
teerde Staten hadden gewend kunnt
nu nog in beroep gaan bij de kroon.
Mi
hit
De
Ze
„t
Za
C
E
1
C
T
l
v
f
r
c
ii
De
het
moe
hee
Daa
dat
heb
De Koger toneelvereniging De Duinkanters heeft zaterdag
avond veel succes geboekt met de klucht ,,ln de vergulde os"
van Johan Blaaser. Hoewel in de uitvoering iets meer vaart had
kunnen zitten, werden de karakters in het doldwaze verhaal
heel raak getypeerd; precies met het scheutje overdrijving dat
een dergelijke klucht vraagt. Vooral de hoofdrollen waren in
goede handen.
De onwaarschijnlijke geschiedenis
speelt zich af in een hotel waar weinig
loop in zit. Het is hoognodig aan ver
nieuwing toe, maar directeur Brink en
zijn vrouw Catharina kunnen dat niet
betalen; ze zitten tot over hun oren in
de schuld. Ook de onbehouwen,
schlemielige knecht en de bazige
werkster dragen niet bij aan de kwali
teit van het bedrijf. Groot is de blijd
schap als zich enkele gasten aandie
nen, een professor met zijn vrouw. Bij
gebrek aan een eigen auto „leent"
knecht Hein even de auto van de no
taris om de gasten op te halen, maar
de auto wordt total loss gereden en de
gasten komen gewond aan in het ho
tel. Het is het begin van een reeks
dwaze verwikkelingen en daar komt
ook nog wat spanning bij, want als
knecht Hein dank zij een erfenis plot
seling steenrijk wordt, blijken er kapers
op de kust te zijn. Het geld wordt
gestolen. De verdenking gaat uit naar
de charmante maar door de hotelier
gehate „student" Jack van Maarse-
veen, die een innige relatie onderhoudt
met de dochter des huizes. Tenslotte
wordt duidelijk dat niet hij maar de
professor en zijn vrouw de daders zijn
en dat de mooie, verleidelijke Germai-
ne du Beau, die zich ook als gast in
het hotel aandiende, ook achter de
poet heeft aangezeten. Jack van
Maarseveen ontpopt zich aan het slot
als politie-inspecteur, die nog juist op
tijd voor ontmaskering van de daders
zorgt.
Grollen
Het stuk dankte zaterdag zijn succes
niet zozeer aan de loop van dit ver
haal, maar vooral aan de grappen en
woordspelingen die in de tekst waren
verwerkt. Hoewel het niet allemaal
even origineel en puntig was, wisten
de spelers er heel wat van te maken.
Een lange, uits^kend gespeelde rol
bracht Hans Lasthuizen als de hotelier
Theo Brink. Hij acteerde zeer rap, met
juiste timing en met veel emotie, waar
door zijn spel geen spoortje van vlak
heid vertoonde. De boosheid, blijd
schap, ontreddering en andere ge
moedstoestanden waaraan deze be
proefde figuur was onderworpen kwa
men bijzonder echt over. Zelfs kan
worden gezegd dat de rol iets te se
rieus werd geïnterpreteerd. In elk geval
staken veel dollere capriolen van de te
genspelers van Lasthuizen op deze ma
nier leuk af en kwamen daardoor extra
goed uit de verf.
Janke Daalder zagen we als mevrouw
Brinks. Ze speelde goed, echter veel
minder opvallend dan Lasthuizen en
maakte een iets te goedige Indruk. Uit
de tekst van het stuk was op te ma
ken dat Brink onder de plak zit bij zijn
vrouw, maar uit het spel bleek eerder
het tegendeel. Als dochter Hetty
speelde Jolanda Winter een rol waar
niet zo heel veel van het maken was.
Ze acteerde bevredigend, maar had
nog wel iets vuriger van leer mogen
trekken, gedachtig het feit dat in zo'n
klucht stevig overdreven móet worden.
Paul van der Vis en Hennie Kingma
waren als professor Goud van Stenen-
veurde en zijn vrouw aardig op dreef
Een veel langere en moeilijker rol had
Frans Schrama als de „student" Jack.
Het ging hem blijkbaar makkelijk af,
want Schrama bracht zijn tekst zeer
geroutineerd over het voetlicht zonder
aarzelingen van betekenis. Aan de ti
ming mankeerde het soms; hier en
daar een pauze en een andere toon
had geen kwaad gekund.
De meest dankbare rol had Jan List
die als de onbehouwen knecht Hein
(die nadat hij geld heeft geërfd
een tijdje directeur moet spelen) de la
chers voortdurend op zijn hand had.
Topper
Als er prijs was voor het beste spel
van de avond, zou die waarschijnlijk
gaan naar Yvon Bonne, die als de
werkster (later serveerster) Griet bril
jant werk leverde Niet alleen haar
tekst kwam er prima uit, ook de mi
miek was overduidelijk en zeer functio
neel. Van onmiskenbaar talent gaf ook
Nel Kant blijk, als de zeer verleidelijke
maar ook zeer misdadige Germaine du
Beau. Een heel klein rolletje was er
voor Marian Slikker als notaris
Scène uit ..In de vergulde os'' met van links naar rechts Yvon Bonne a/s de werkster Griet. Jan List a/s de knecht Hein. Janke Daalder als
Catharina Brink, Jolanda Winter als dochter Hetty, Frans Schrama als de student/politieman Jack van Maarseveen en Hans Lasthuizen als
hotelier Theo Brink.
Wijnsma. Souffleuse was Trix Eelmai
die haar taak onmerkbaar voor het
bliek verrichtte. Het stuk verloopt nit
zonder ongelukken en geweld, zodat
grimeuse Juul Swarthof niet alleen h|
gebruikelijke verfwerk mocht uitvoeren
maar ook enkele levensechte blauwe
ogen en bloedende hoofdwonden
mocht veroorzaken. De regie was in
handen van Klaas Bonne, die er aan:
het begin van de avond nog even op
wees dat de Koger toneelvereniging
veertig jaar bestaat.
Oranjevereniging
Het initiatief tot de oprichting van de
Duinkanters werd destijds genomen
door de Oranjevereniging. Tot de
leden-oprichters behoorden mensen m
Bram Geus, Daan Bonne, Janie Eel
man en Piet Vermeulen. Het oudste 11
is nu Klaas Bonne, die zich in 1949
aansloot en zich nog goed het eerste
stuk van De Duinkanters weet te her
inneren: „Stormeiland". Het tweede
stuk was „Stroperseiland" dat op
Texel speelde en geschreven was dool
de onderwijzer Afman, toen verbond?
aan de o.l. school van De Koog. Het
stuk was zo gemaakt dat alle me
despelenden in feite zichzelf speelden
De boer was in het dagelijks leven ool~
boer, de jachtopziener speelde de rol
van jachtopziener, etc.
De Duinkanters brengen doorgaans
één stuk per seizoen, omdat de
meeste leden voor het instuderen var,
twee stukken geen tijd hebben. Ze F
gaan in verband met de zomerseizoerg
drukte in het najaar met vakantie en
kunnen niet eerder dan in de tweede
helft van de winter een stuk op de
planken brengen.
Het gebrek aan een echte toneelzaal i
altijd een handicap voor De Duinkan
ters geweest. Tot op de dag van van-B
daag moet de vereniging zich behel-
pen met provisorische voorzieningen.j
In de beginjaren werd gespeeld in hoj
tel De Toekomst, wat door de veran
deringen in dit bedrijf onmogelijk
werd. Van de plannen om in De
Kaapsnol toneelaccommodatie te ma
ken, kwam niets terecht en hetzelfde
geldt voor de gemeenschapsvoorzie
ningen die in het artikel 11-gebied ver
wezenlijkt zouden worden. Al weer ja
ren gebruiken De Duinkanters De Bu-
teriggel als toneelzaal. Dat is niet
ideaal maar de vereniging is er toch
bijzonder blij mee en is dan ook zeer
erkentelijk jegens de familie Boorsma,
die alle mogelijke service verleent om
de toneeluitvoering elk jaar weer tot
e^n succes te helpen maken.
