rfcouting-onderscheiding
Overbrengen thema
kost SAAI moeite
oc
o COUTING Ml LI EU-JAAR OP TEXEL GEOPEND
Blunders De Koog:
JVC profiteert
Onvoldaan naar huis na thema-theater
Twintig deelnemers
aan Krokusrit
lab terechte winnaar
.Parkstraat'-'toernooi
'AART MSDAG 31 MAART 1987 TEXELSE COURANTPAGINA 9
rijden
Staatsbosbeheer arriveert met een lading volle vuilniszakken bij de Slufteruitgang.
Maris Stella
Normaal had dat veldje vol met tenten
gestaan, maar de zuidwesterstorm had
daar een stokje voor gestoken 's Mor
gens had de Scouting-leiding overleg
gevoerd met de gemeente over het ge
bruik van de grote bouwdorptenten.
Het opzetten hiervan werd te gevaarlijk
gevonden, 's Middags probeerden een
paar verkennerpatrouilles kleinere ten
ten op te zetten, maar ook dit karwei
bleek onmogelijk uitvoerbaar. Met de
gemeente was inmiddels overeengeko
men dat voor deze speciale gebeurte
nis kon worden beschikt over de
leegstaande Maris Stella-kleuterschool
aan de Beatrixlaan. Alle voorts en te-
gens afwegende werd rond half drie 's
middags tot definitieve doorgang van
het milieuweekend besloten.
Het Scouting-gebouw zelf is voor het
laten slapen van 150 jeugdleden ontoe
reikend. Het avondeten en de soep
maaltijd kon wèl daarheen worden ver
plaatst. De jaarlijkse boerenkoolfuif,
waar 120 kinderen tegelijk aan tafel zit
ten, had bewezen dat dit geen proble
men zou hoeven opleveren.
Een beetje improviseren geblazen dus,
maar dat is de Souting-leiding wel toe
vertrouwd. De leiding kon opgelucht
zijn dat geen der deelnemende
Scouting-groepen zich wegens weers
omstandigheden had teruggetrokken.
Met de boot van acht uur kwam ook
de laatste groep op het eiland aan.
Veel kinderen waren teleurgesteld dat
er met in tentjes zou worden gekam
peerd; de leiders daarentegen waren
opgelucht. Ook telefonerende ouders
konden worden gerustgesteld. Het zat
vele vaders en moeders niet lekker dat
zoon- of dochterlief in een tentje zou
moeten slapen, terwijl tegelijkertijd
vrachtauto's kantelden, de dakpannen
van de daken vlogen en bomen wer
den ontworteld. Eigenlijk was ook de
oversteek met zo'n veerboot al een
heel risico... Uiteindelijk ontbrak echter
niemand.
Het milieuweekend verliep verder naar
wens. Alleen de vaartocht met de
boot van Hutjes op de Waddenzee
moest wegens het weer worden afge
last, In plaats daarvan werd een be
zoek gebracht aan het Natuurrecreatie-
centrum waar -Slijderink trakteerde in
verband met zijn onderscheiding....
In een vooral na rust saaie
wedstrijd had JVC geen moeite
met De Koog. Hoewel het voor De
Koog gunstig was als JVC zou
winnen (in verband met periode
kampioenschap voor De Koog),
wou De Koog de wedstrijd toch
niet zomaar gewonnen geven. Drie
grote fouten werden door de Julia-
nadorpers terecht afgestraft.
Na de wel erg lang uitgelopen win
terstop trad De Koog aan tegen koplo
per JVC. Uit werd het een 8—0 over
winning voor de Julianadorpers. Na de
gelijkopgaande strijd in de eerste tien
minuten en in die zelfde tijd nog geen
enkele goed opgezette kans voor beide
teams, was het een fout bij een Koger
speler, die na een tegenstander gepas
seerd te hebben nog een tegenstander
wou passeren. Dit lukte hem met en
door het verlies kon Piet Oele gemak
kelijk 0—1 scoren. Verder gebeurde er
weinig spannends in de eerste helft.
Charles Ipenburg moest eenmaal goed
in actie komen: een inzet van JVC
moest met de vuisten corner worden
getikt en Ipenburg redde De Koog van
een vroegtijdige grotere achterstand.
De eerste helft hielden beide ploegen
echter goed in evenwicht.
Vlak na het beginsignaal van de twee
de helft werd door een Koger speler
weer onnodig balverlies geleden. Dit
balverlies werd wederom door JVC af
gestraft. Piet Oele, in samenwerking
met Willem Oele, scoorde gemakkelijk
0 2. Dat het bij de Kogers niet lekker
draaide, bleek na vijftien min. in de
tweede helft. Weer een fout bij een
Koger speler werd door Henk Kok van
JVC verzilverd tot een doelpunt, nadat
hij alleen richting goalie Charles Ipen
burg ging en deze passeerde: 0—3.
Na vijfendertig minuten werd het uit
eindelijk nog 0 4 door Piet Oele, die
nu een doelpunt zonder de hulp van
Koger zijde kon scoren. Een verdiende
overwinning van een sterk spelend
JVC tegen een tegenvallend De Koog
dat veel beter kan dan deze middag.
Peter Brons van De Koog kreeg deze
wedstrijd nog een boeking.
Doordat Dirkshorn-St. Boys niet
gespeeld werd, omdat de scheidsrech
ter daar niet kwam opdagen, moest
JVC het kampioenschapsfeest nog
even uitstellen. De overwinning van
vandaag was genoeg voor JVC als St.
Boys niet verder kwam dan een ge
lijkspel tegen Dirkshorn.
de scène aan bod, terwijl zij als eerste
het toneel opkwam en de schijnwerper
op haar werd gericht. Zij beeldde de
geheel in het zwart gestoken rouwen
de weduwe uit. Het waren echter drie
doodgravers (Van Zeijlen, Visser en
Combé) die stemmig de liederen zon
gen en met (en zonder) attributen over
het toneel bewogen. Een grappig ele
ment was een mini-doodskist, die
plechtstatig werd afgevoerd. Ook een
gemimed te grave dragen was aardig
gedaan. Maar ook voor deze choreo
grafie geldt te weinig spanning. Het
leuke einde, waarbij de rouwkleden
worden afgeworpen en de acteurs zich
gezellig om de piano scharen, had veel
meer effect gehad als het voorafgaan
de zwaarder beladen had geweest.
Bijschaven
De scène leek in elk geval niet af en
heeft bijschaving nodig. Als dit inder
daad hetgeen is wat SAAI voor ogen
stond, dan ontbreekt het de leden aan
zelfkritiek. Hoe hard er ook aan de
scène gewerkt zal zijn, er zat meer in
dan er uit kwam. Dit onvoldane gevoel
werd nog versterkt doordat erop pauze
volgde, en niet de volgende kijk op
het thema, zoals eenieder verwachtte.
Er was toen een half uur verstreken.
Een groot deel van de toeschouwers
bleef zitten en ook het personeel van
De Vergulde Kikkert bleek verrast,
'want de koffie stond nog te pruttelen.
Na de pauze dan Broers". Aris van
Zeijlen en Sjoerd Jan Visser leverden
hierin op zichzelf een buitengewone
prestatie, door een gigantische dialoog
uit het hoofd te hebben geleerd en
zonder haperingen op de planken te
zetten. Maar hoe spijtig het ook is, na
alle verrichte arbeid, de emoties bleven
teveel onderhuids en daardoor pakte"
het stuk niet. Broers" speelt zich af
in een restaurant. Twee broers, die el
kaar sinds hun studietijd slechts ont
moeten tijdens verjaardagen en plech
tigheden, komen zojuist van de crema
tie van hun vader. Zij willen nog een
hapje eten alvorens de oudste broer
met het vliegtuig naar Italië vertrekt.
Deze broer (Van Zeijlen) belijdt de link
se idealen van vroeger nog slechts
met de mond, maar handelt tegen
overgesteld. Zijn arrogantie staat te
genover het meer innemelijke karakter
van zijn jongere broer (Visser). Ook die
is niet meer de bevlogen activist van
ek Slijderink sr. uit Den Burg werd zaterdag geëerd met
et .Gouden waarderingsteken" de hoogste onderscheiding
Scouting Nederland kent. Hij dankte het ereblijk aan zijn
et voor de plaatselijke scoutingorganisatie gedurende der
jaar en in het bijzonder aan de organisatorische inspan-
ngen bij de Texelse milieu-weekenden die op zijn initiatief
erden gehouden en inmiddels jaarlijkse traditie zijn.
vroeger, maar heeft een bewuste kijk
op de wereld behouden. „Realisti
scher", zegt hijzelf, en zijn beroep als
journalist brengt dat met zich mee.
Overtuigend
Sjoerd Jan Visser wist deze rol zeer
overtuigend te vertolken. Een prachti
ge tekst als ,,Dat is juist het boeiende:
dat mensen tot de meest onvoorstel
bare schoftenstreken in staat zijn en
tegelijkertijd tot indrukwekkende en
ontroerende daden...", klonk uit zijn
mond oprecht. Aris van Zeijlen zette
zijn rol minder krachtig neer. Een na
deel voor hem was dat zijn personage
qua tekst minder scherp tot uiting
kwam. Siem Hemelrijk speelde de
ober, die het niet erg begrepen heeft
op de oudste broer, puffend over het
toneel waggelt en zich quasi verdiept
in de krant aan de bar. Hemelrijk pro
beerde zeker een bepaalde draai aan
de rol te geven, maar in zijn totaliteit
bleef de typering wat vaag. Bijvoor
beeld een gevat antwoord op een op
merking van de oudste broer kwam
niet vinnig genoeg over.
Niet in beeld, maar wel zorgend voor
beelden, was Thijs Steffens. Hij pro
jecteerde dia's die het tafelgesprek on
dersteunden en zorgde ook tijdens de
rest van de voorstelling voor licht en
geluid. De grime was van Karin Parle-
vliet, de regie van Aris van Zeijlen en
decors en kleding werden door de spe
lers zelf verzorgd.
Het uitwerken van dit thema is voor
SAAI een hele bevalling en een nieu
we ervaring geweest, maar hopelijk le
ren de groepsleden ook van de erva
ring dat bij het publiek een onvoldaan
gevoel resteert.
Zondag werd de eerste puzzelrit van
het nieuwe seizoen gehouden. De rou
te voerde vanuit Den Burg, via De
Waal, terug naar Den Burg, richting
Den Hoorn en via De Koog naar Eier-
land, waar de finish bij het motor
crossterrein van de MAB-club plaats
vond. In de onlangs gereedgekomen
kantine aldaar kon de volgende uitslag
bekend gemaakt worden.
1. Bert Keijser (door loting 1e) 0
str.pnt. 20 kamp.pnt.; 2. Paul van
Heerwaarden 0 str. 20 kamp.pnt; 3.
Wim Mets 1 str., 16 kamp.pnt.; 4. P.
Hin 2 str. 14 kamp.pnt; 5. Peter Daal
der 5 str 12 kamp.pnt; 6. Bert Bar-
horst 14 str. 10 kamp.pnt; 7. J. W. Hin
(geen lid - geen kampioenspunten) 30
str.; 8. Cees Ran 30 str. 8 kamp.pnt.;
9. Thijs Haarsma 33 str. 4 kamp.pnt;
10. P. Stiggelbout 67 str. 2 kamp.pnt.
De stand in het kampioenschap is ge
lijk aan deze uitslag met uitzondering
van de als zevende geëindigde J. W.
Hin. De volgende rit is de „Tulpenrit"
op 26 april.
SAAI dook af en toe de zaal in, maar kon toch niet echt contact maken
ek Slijderink bekijkt de. gouden onderscheiding die hij zojuist heeft ontvangen van Ype
uke Jansen (links).
dvinders zijn ingesteld op het avon
tuurlijke buitenleven waarbij ze zich
graag onder moeilijke omstandigheden
helpen. Het was dus niet zo vreemd
|at de uitreiking van het Gouden
Waarderingsteken niet plaatsvond in
|en behagelijk zaaltje met officiële ge-
lodigden, maar in de barre regenkou
Ban de Slufter, na afloop van de
schoonmaakactie die daar zaterdag ge
houden werd. De plaatselijke en over-
kantse scouting jongens en meisjes
Stroomden samen op het terrein bij de
betonnen trap en vormden een dichte
haag rond Niek Slijderink die op dat
tfioment nog van niets wist. Namens
het landelijk scoutingbestuur schetste
Ype Bauke Jansen uit Epe de ver
diensten van Slijderink en hing hem de
'Onderscheiding om. De samen
gestroomde scoutingleden betuigden
hun instemming met luid getrommel
op potten en ketels....
Landelijk
Het Texelse milieuweekend had dit jaar
landelijke betekenis want deze jaarlijkse
gebeurtenis was tevens de officiële
start van het milieujaar, waarin scou
ting bijzondere aandacht zal geven aan
milievraagstukken. ,,Dat past helemaal
in de doelstellingen van scouting', al
dus Ype Bauke Jansen. „Jongens en
j fneisjes van scouting willen avontuur
lijk bezig zijn in de vrije natuur, met
respect voor alles wat leeft en groeit.
Nog meer dan voor anderen is een
Schone natuurlijke omgeving voor ons
een ideaal. Niek Slijderink deed pio-
lierswerk door al jaren geleden met
Éaalvoetbalvereniging Rab heeft voor
de tweede opeenvolgende keer het
Parkstraat"toernooi gewonnen. Dit
was enigszins verrassend, omdat zowel
Casino 1 als Alkema op volle sterkte
aanwezig waren. Maar door een 3 0
winst op Alkema werd Rab poulewin-
aaar, zodat Rab in de finale tegen
Mantje 3 (de andere poulewinnaar) uit-
cwam. Deze wedstrijd werd een nipte
oerwinning (2-1) voor Rab.
"let team van Alkema, dat vooral te-
jen Rab vergat te verdedigen, won de
strijd om de 3e en 4e plaats met 8 0
van NIOZ. De teams van de organise-
ende vereniging Casino eindigden
onderaan.
Uitslagen:
?e/8e plaats Casino 2-Casino4 0 1
5e/6e plaats Casino 1-Casino 5 5—1
3e/4e plaats NIOZ-Alkema 0-8
1e/2e plaats Rab-Mantje 3 2—1
milieuweekends op Texel te beginnen.
Daarom hebben we hem onderschei
den en openen we het milieujaar op
Texel".
Indruk
Slijderink was duidelijk onder de in
druk van de onderscheiding. In zijn
dankwoord wees hij erop dat hij zon
der de hulp van vele anderen niets zou
hebben gepresteerd, ook niet in dit mi
lieuweekend. De andere leiders van
Scouting Texel en veel leden werkten
immers hard mee. Als hartewens sprak
Slijderink uit dat de autoriteiten zou
den toestaan dat de deelnemers aan
het milieuweekend kamperen in tenten
in de Slufter. Dat is veel praktischer en
ook veel leuker voor de deelnemers.
Weliswaar is kamperen in dit natuurge
bied verboden, maar voor die ene keer
- gezien het bijzondere doel - zou een
uitzondering gemaakt moeten worden.
Slijderink hoopt dat die wens in ver
vuiling kan gaan als volgend jaar het
milieujaar wordt afgesloten, ook met
een schoonmaakactie in de Slufter.
Het reinigen van Texels bekendste na
tuurgebied verliep dit jaar ondanks het
slechte weer naar wens. Weliswaar
werd minder vuil verzameld, maar
daarvoor was naar verhouding veel in
spanning nodig want het was vooral
klein vuil dat in de plastic zakken
moest worden gestopt. Het grote vuil
is bij acties van vorige jaren al opge
ruimd. Staatsbosbeheer reed twee
keer met een jeep met aanhangwagen
heen en weer om de volle vuilniszak
ken af te voeren.
Opening
Net als vorig jaar (toen het één van
zijn eerste officiële daden op Texel
was) opende burgemeester Schipper
virjdagavond het milieuweekend 1987.
„Vorig jaar kreeg ik bij de opening van
dit weekend de „gouden bezem" over
handigd, maar wat jullie doen is veel
meer waard dan goud" De stormach
tige openingshandeling werd besloten
met het hijsen van de „milieuvlag" die
even voordien via een spel in Den
Burg was verkregen.
Op twaalf verschillende adressen zaten
twaalf „Jansens en Janssens", de be
kende detectives uit de Kuifje
stripalbums, die elk een deel van de
milieuvlag in hun bezit hadden. De
deelnemers van het weekend werden
in evenzovele groepjes gesplitst en
moesten aan de hand van een op
dracht de desbetreffende „Janssens"
opsporen. Het spel was bedacht voor
Peter v.d. Voort en Niek Slijderink jr.
Toen de laatste groep arriveerde was
de vlag dus compleet en kon de ope
ningsplechtigheid op het terrein tegen
over het Scoutinggebouw aan de
Bernhardlaan plaatsvinden.
Geen bal na, maar wèl stof tot napraten. Dét bood „Broers", de jongste
produktie van theatergroep SAAI, zaterdagavond in De Vergulde Kikkert.
„Geen bal an" volgens een groot deel der bezoekers, een ander deel
werd juist „gepakt". In elk geval was het theaterstuk énders dan het ge
woonlijke Texelse toneelavondje uit. Anders was ditmaal echter niet bé
ter. Een nonchalante programma-opzet en het ontbreken van voelbare
spanning zorgden ervoor dat menigeen met onvoldane gevoelens huis- of
barwaarts keerde.
Theater met een thema, en dan nog
wel het thema „dood" Dit gegeven
bleek voldoende aanleiding om zo'n
150 nieuwsgierigen te trekken. Nieuws
gierig naar de nieuwste halte op de
ontdekkingsreis door theaterland van
het Texelse viertal Aris van Zeijlen, Ine
ke Reitsma, Sjoerd Jan Visser en Thijs
Steffens. Het team was voor deze ge
legenheid versterkt met drie gastac-
teurs: Pip Barnard, Klarina Combé en
Siem Hemelrijk. De inbreng van twee
eerstgenoemden was vooral voor het
gedeelte vóór de pauze van belang.
Het thema was namelijk ondergebracht
in twee delen, waarbij het stuk
„Broers" de basis vormt. Dit stuk is
niet avondvullend en omdat SAAI
graag eens thema-theater wilde bren
gen, werd er het onderwerp „dood"
uit gedestilleerd. „Niet alleen dood
-van personen, maar ook van idealen
en emoties. Hoeveel mensen zijn al tij
dens hun leven geestelijk gestorven?"
aldus de tekst in het programmaboek
je. Middels twee symbolische scènes
werd deze zijde van het thema gestalte
gegeven.
Ongrijpbaar
Scène 1 is gebaseerd op een stuk van
de Amerikaanse toneelauteur Samuel
Beckett en is het meest ongrijpbaar. In
een merkwaardig tafereel wordt het le
ven, „de maatschappij", teruggebracht
tot zijn allereenvoudigste proporties:
de leider, de uitvoerende, de lijdende.
Oftewel de macht, de ondergeschikte,
het volk. Vormgegeven door regisseur,
assistente en acteur. Aris van Zeijlen
kon hier zijn geliefde krachtige, b' *te
persoonlijkheid uitbeelden als de in
een grote bontmantel gestoken regis
seur. Ineke Reitsma toverde al haar ze
nuwtrekjes tevoorschijn als de onder
danige assistente en Sjoerd Jan Visser
fungeerde als roerloos standbeeld. Alle
grillen van de regisseur ondergaat hij
gelaten, zoals een onder de duim ge
houden volk dat weerloos de maatre
gelen van bovenaf slikt. De dood van
idealen door de overheersing van het
systeem dus. Deze symboliek bleef
echter voor het overgrote deel van het
publiek een compleet raadsel. Ook
voor wie het thema „dood" tot zich
door had laten dringen, was het tasten
in het duister. Degenen die hadden
verzuimd om de summiere toelichting
in het programmaboekje door te lezen,
waren helemaal in verwarring gebracht
en zochten wanhopig wie nu eigenlijk
die broers waren. Wat was SAAI daar
in 's hemelsnaam aan het doen op het
toneel? Op zichzelf vormt het geen be
zwaar dat de diepere betekenis slechts
voor een klein deel der aanwezigen
duidelijk is. Dat noodt tot fantasie ge
bruiken, associaties maken, etc. Bo
vendien was dat nog maar het begin
van de voorstelling en zou er in het
verloop van de avond mogelijk meer
duidelijk worden.
Scene 2 was een eigen intepretatie
van het thema. De SAAI-leden hadden
hiervoor na veel puzzelen een opzet
bedacht, om dit met de specialistische
medewerking van Pip Barnard (tekst
en muziek) en Klarina Combé (choreo
grafie) verder uit te bouwen. Als blijk
van waardering was voor beide een
rolletje weggelegd. Met name de in
breng van Barnard zorgde voor een
gevoelige sfeer, het gevoel dat tijdens
de verdere voorstelling te vaak ont
brak. Dat zowel piano als stemmen
wel eens een verkeerde noot beroer
den, was tijdens dit onderdeel van
minder belang. Hoogtepunt vormde
het door Barnard geschreven gedicht
„Tien dagen", dat sterk werd voorge
dragen door Ineke Reitsma. Verrassen
derwijs kwam zij pas aan het eind van
