TEXELSCHE
)irk de Vries bleef
e Texelaar trouw
oe voorkom je dat die
ersmuskieten steken?
}rief uit Nieuw-Zeeland, 36Vz jaar later
orte les:,,Omgaan met de Texelse Courant"
„Lintje" van de
Waddensingers
.Hier bestaan de mogelijkheden nog om
een paar centen over te houden
tm
tegen Cor gezegd.
rten kan Maar
De tam.lie Piel Xeesom hereniqd!
Cor van Zijp en Dirk de Vries hadden
de erepocn qemaakt!
maar er waren cr niet goedkoper dan
voor 2 pond Fen auto ccn heel l.chtoud
knrrctje ko;t 150 pon-i De New-Zeelan-
van
idel
ons de oorlogsmisère achter de rug was en de wederopbouw
aid: raam een aanvang nam, besloten vele Nederlanders hun geluk
,0" s op do aardbol te beproeven. Landen als Canada, Australië,
act! Afrika en Nieuw-Zeeland waren favoriete reisbestemmingen
i jol de grote stroom emigranten. De TC-redactie haakte gretig op
idt ^schijnsel in; met de regelmaat van de klok werden brieven
1 ud-Texelaars gepubliceerd die van het thuisfront verhaalden
ien wn verre belevenissen. De TC van 7 april 1951 verscheen met
voorpagina een brief uit Nieuw-Zeeland, van emigrant Dirk
ries. Nu, 36'A jaar later, schreef hij ons voor deze speciale ge
beid wéér.
in t
'raj' Itijd wonen De Vries (nu 75 jaar)
jinL i Nieuw-Zeelandse echtgenote in
C0, atsTe Awamutu, alwaar hij zich
2e'. l vestigde. De postbode is in de
„j' tijd beduidend sneller geworden:
3ui kon de brief van 12 maart pas
n trant van 7 april worden opgeno-
•aa( )e brief die wij ditmaal ontvin-
as geschreven op 24 augustus
en, veerde binnen een week. Met
s zending van de Texelse Courant
8 et echter nog niet veel beter
ln.stijds. Dirk de Vries schrijft:
jjjjj sxelse Courant is altijd welkom,
Ie verbinding is niet zo goed
in het begin. Toen duurde het
jf d zes weken totdat de krant
kwam, later kon het zelfs drie maan
den worden. Een tijdje kregen we de
krant slechts één of twee weken later,
maar een soort van „tweede klas air
mail" maakte daar weer drie maanden
vanl Ik denk dat de scheepvaartverbin
ding met Holland niet goed is en dat
de krant soms ergens lang blijft
liggen".
Trouw
De Vries is de TC van het begin af aan
trouw gebleven. „We hebben vandaag
weer een hele bende Texelaars gekre
gen. Van 13 dec. tot 13 jan. toe. Vori
ge week kreeg ik er twee van 17 en 20
jan. Dat schijnt nogal verschillend te
lopen, maar ze komen toch", meldde
hij anno 1951. In 1978 bracht hij met
zijn vrouw een bezoek aan Texel.
„Mijn vrouw heeft sindsdien meer in
teresse gekregen in de krant dan daar
voor, omdat ze de verschillende dor
pen en gebouwen nu zelf heeft
gezien".
De Vries schrijft dat ook een andere
oud-Texelaar „in de buurt" de krant
Dirk de Vries en zijn Nieuw-Zeelandse vrouw.
leug:
lisss
int
zoii
tot li
ien,
e. N:
Hari
cn ik
laken
3d
een tijdje echt in de mode geweest en nog steeds zijn er
isinstellingen en afdelingen van plattelandsvrouwen, die zich
op het fenomeen: omgaan met de media". Soms kun je
oor veel geld leren dat aktiegroepen persberichten versturen,
iets uit de media kunt houden en zelfs hoe journalisten ,,in-
moeten of kunnen worden. Bij dit jubileum willen we u
ld besparen. Omgaan met de TC" heet deze gratis schrifte
en wie de ironie van de echte vuistregels" weet te onder-
ten, mag lid worden van de Vereniging van kennissen van
verkers van de Texelse Courant. Ook dat kost niets, alleen
men als verenigingslid verzocht af en toe een aardig nieuw-
michtje af te leveren. Voorwaarde is zeker dat degenen, die
Dordi )n media omgang-cursus volgden, al het geleerde onmiddel-
rgeten. Omgaan met mensen Ijournalisten zijn soms ook van
ort) leer je niet op cursussen of uit boeken, een paar tips en
raktijkervaring is veel heilzamer.
Kwii
reien
in
e op
Geen angst
luipen ze wat verlegen de trap
redactiekantoor op. „De krant
neneer", denken ze. Er zal wel
jebiiël n worden om datgene dat ik
de krant wil hebben. Integen-
ist voor de Texelse Courant
't het „kleine nieuws" (uitsla-
een loterij, een ontmoetings-
ran de bridgeclub enz.) gepubli-
loet worden. Vooral door (bij-
aan te kondigen of er verslag
doen zijn we groot geworden.
volgens ons geen nieuws is,
»e niemand uit. We vertellen
waarom wij dat vinden en
egel ijk, op wat voor manier het
krant zou kunnen.
De gouden tip
Ien tip komt niet veel voor.
velijke voor-informatie die op
even moment tot een
ooi verhaal kan leiden wel. Als
ven dat we ons mond houden
'n de krant zetten, dóen we
Het geven van achtergronden
te benutten voor het „gou-
tel" is nooit weg. Degenen,
meerdere keren denken te lok
een telefoontje „Ik heb iets
kom even langs" kunnen uit-
wachten als het informa
nt. die ook telefonisch of
|k (uitslag van een loterij, een
hgsavond van de bridgeclub
Seven kan worden. We heb-
Pest aan dergelijke dikdoenerij.
Bij de neus
eer op elke nieuweling van de
die. Bel vanuit een café op
nieuweling als het flink
k' ligt een schip op het
literaard ergens bij de Slufter,
twe strandschuimer" heeft
wege dergelijke avonturen ge-
jd en zal vergeten eerst de
of reddingmaatschappij te
'e' is ons allemaal al eens
en en het zijn de leukste
ks onder collega's.
Uitnodigingen
J'nalist is gek op avontuur,
™t mooi verzorgde post ook
heel lekker ruiken. Bij officiële toestan
den, jubilea etc. kikken we op een tij
dig verstuurde uitnodiging met daarop
uiteraard een duidelijke vermelding van
de aanvang van het feest. We zijn niet
gecharmeerd van laatste moment ver
zoeken via de telefoon, als het
feest/jubilea tijdstip bij de organisatie
allang bekend was.
De ruimte
Dat brengt ons meteen bij de organi
satoren van (grote) evenementen. Ech
te objectiviteit bestaat niet (wij zijn
ook maar mensen) en het balen slaat
al snel toe als we bij de verslaggeving:
achteraan moeten staan, er door de
drukte niemand beschikbaar is om eni
ge informatie te veischaffen en het
evenement veel langer duurt dan is
aangekondigd. Vooral dat laatste zal in
het artikel tot uiting komen, want we
onderzoeken dan altijd even of het pu
bliek dat wachten ook vervelend vond.
We willen zo goed mogelijk ons werk
doen, ruimte hebben voor het maken
van mooie foto's, weggesaneerd wor
den tussen mensenmassa's is meer
iets voor onze vrije tijd.
Beloning
Voor alle duidelijkheid: de TC-
redacteuren worden voor hun werk be
taald door de uitgever. Een hardnekkig
gerucht wil dat journalisten in het al
gemeen gek zijn op cadeautjes of vet
te diners met dito drank. We ruiken
echter meteen als de goede gever dat
doet in de hoop op een voor hem of
haar gunstig verhaal. Van zo'n hou'ding
krijgen we uitslag op ons voorhoofd:
we weten er geen raad mee en willen
het liefst niets meer in de krant zetten.
Ons normaal behandelen als elke be
zoeker of gast, wordt wel gewaar
deerd. De journalist, die ooit met een
nieuwe autoradio de redactie bin
nenstapt, maakt këns de vaste belo
ning van de uitgever ook nog te ver
spelen. Ook de TC-hoofdredacteur
hanteert daarvoor de in journalisten-
land bekende uitdrukking: „Wat het
ook is, je brengt het morgen terug".
Het gaat hier echter wel om een
ethisch vraagstuk en daarom is enige
nuance noodzakelijk: wie moet schrij
ven over een nieuw Tessels produkt
mag dat natuurlijk best proeven. De
eilandcompetitie volleybal geeft vol
gens traditie aan het eind van het
sportseizoen altijd een taart voor de
medewerking aan publikatie van uitsla
gen en wedstrijdschema en daar smult
het hele bedrijf van. Maar wees voor
zichtig met die cadeautjes, voor je het
weet willen we méér.
Netjes
We durven het bijna niet op te mer
ken, want de TC wordt ook gemaakt
door de vele tientallen copijleveran-
ciers, die zelf thuis een stukje tikken of
schrijven. Dankzij deze mensen komt
vooral het verenigingsnieuws aan bod,
maar dat neemt niet weg dat we bij
een grote hoop van dergelijke copij
flink chagrijnig worden als het bijna
niet te lezen is. Onze vaste scribenten
weten inmiddels dat we heel opgeto
gen kunnen reageren als de ingelever
de tekst te ontcijferen is op een knap
A4-tje. En zo'n prettige ontvangst van
ons is ook wat waard.
Kritiek
Sinds de zestiger jaren met zijn demo
cratisering zijn we gek op kritiek. Pitti
ge discussies daar houden we van. En
dan hebben we het niet over het be
kende „er staat niets in", want dan
moet er op Texel maar wat meer ver
nield, bedonderd en gevochten wor
den. We doelen hier op opbouwende
kritiek en we stellen het op prijs als
die mening een beetje leuk wordt ver
pakt. Bijvoorbeeld: „Dat artikeltje over
die foto-expositie vond ik raak gety
peerd, maar met die ruzie in Den
Hoorn sloegen jullie de plank een
beetje mis, want..." of „De krant
wordt steeds dikker en dat is hartstik
ke leuk, maar als ik 'm dan eindelijk
uit heb, mis ik toch dat ouderwetse
feuilleton". Mensen die woest ons kan
toor binnenrennen met „Wat zijn jullie
toch vreselijk links" (dan schrikt er al
tijd maar één redacteur) of „Jee, altijd
die gore rechtse berichten" (dan
schrikt de ander) vinden we niet echt
origineel.
IJdelheid
„Jullie zijn verrekte ijdel" zegt onze
bedrijfsleider Taeke van Lingen altijd,
en hij heeft gelijk. Als we niet ijdel
waren, hadden we immers een vak ge
kozen waarmee je met 36 uur werken
een supergroot salaris in de wacht
kunt slepen. De leukste herinneringen
bewaren wij dan ook aan de mensen
die ons bedanken voor de weergave
van een interview of volgens hen cor
recte verslaggeving. Een gemeende
pluim heeft iedereen op zijn tijd nodig,
alleen omdat we onze ijdelheid een
beetje verbergen, zullen we enigszins
verlegen reageren. Laat u echter niet
weerhouden als u echt tevreden bent.
Ter lezing
Een modeverschijnsel dat we o.a. te
danken hebben aan die media-
cursussen is „het ter lezing vragen
van het artikel vóór publicatie". Dat
kan tot op zekere hoogte, maar er lo
pen ook lieden tussen die twijfelen aan
alles wat ze zeggen en daarna dus wil
len weten wat ze gezegd hebben. Bij
precaire of ingewikkelde kwesties bie-
Briel uit Nieuw-Zeeland
Maar luxe artikelen zijn
duur.
Te Awamutu. 12 Maart 1951
Daar zijn we dan weer Er is al weer
bet een en ander veranderd, het is dus
weer tijd om eens iels van ons te laten
horen. In de vrijgezellentent is alles nog
dik in orde Ik zou vanavond ook eens
ten staaltje van kookkunst laten zien en
heb er eens pudding gekookt. Waar het
wel naar smaakte weet ik met, in iedei
geval niet naar pudding Ik heb mijn
portie natuurlijk rustig opgegeten, maai
Cor kon het niet door z'n keelgat krij
gen Nu is Cor tegenwoordig toch nie'
erg in orde. Wat de fout precies is, weel
tk met, maar ik zie hem erg veel naar de
buren kijken Daar ts een aardig me'sjc
en die kan heel aardig héllo Cor zeggen
maar ik heb al eens
M hu \ren eerst Yir;
,,Een goeie gebruikte auto
brengt meer op dan een
nieuwe, waarvoor een ver
gunning nodig Is l De bevoor
rechten krijgen bl) tDrull van
oude wagen geld toe!"
PAG 15 SEPTEMBER 1987
PAGINA 15
onder ogen krijgt: „Ik stuur wat Texe
laars naar Jan van der Star of wij
gaan daar naar toe en ik neem ze
mee. Jan van der Star en zijn vrouw
(Cornelia Halsema) zijn op 17 septem
ber 60 jaar getrouwd en dat zal wel
een grote dag zijn, waarop al de Star
ren en familie samenkomen, met vrien
den en bekenden. Ze woonden op
Texel in Zuid Eierland en zijn in 1951
naar New-Zealand vertrokken". Ook
van andere geëmigreerde TC-abonnees
is bekend dat zij de krant onder familie
en oud-Texelaars in de omgeving laten
den we de „lezing-service" zelf vaak
aan, gewoon om fouten in de krant te
vermijden. Bij grote interviews is het
ook vaak gebruik, maar bedenk dat
het maken van een krant vaak
tijdnood-werk is. Hierbij herinneren we
ons dat we op maandagmiddag wer
den uitgenodigd in het Verpleeghuis
voor een artikel in de dinsdagkrant
over de aanleg van een moestuin en
de bouw van een kippenhok, een
soort therapie voor enkele bewoners.
Het moest ter lezing, want ja je weet
het maar nooit met die journalisten...
stel dat ze schrijven over de nog wat
magere kippen of de doorgeschoten
aardbeien. Het verhaaltje is ter lezing
gegaan op maandagavond en de zet
ters konden het tegen middernacht
krantklaar maken.
Wat is nieuws
Dat bepalen wij, waarbij de lezer mag
bedenken dat geen krant daarin hele
maal consequent is. Een toerist die 30
jaar op Texel verblijft, valt in 1984 mis
schien uit de boot omdat er enorm
veel andere aktiviteiten zijn, die journa-
listenbezoek behoeven en een ander
met dezelfde trouwe vakantiescore
komt in de magere nieuwszomer van
1985 mogelijk net wél aan bod. (Die
vakantieganger uit 1984 haakt na 30
jaar natuurlijk af omdat hij de krant
niet haalde). Lees daarover ook een
ander artikel in deze krant over de
nieuwsdrempel.
Persconferentie
Dat is lachen op Texel, maar af en toe
is er toch iemand die een uitnodiging
onder deze noemer verstuurt. En daar
zit je dan, samen met je collega van
de Helderse Courant. Vooral bij niet
echt spectaculaire zaken een lastig en
tijdrovend fenomeen. Iedere journalist
praat liever apart van zijn collega's met
de nieuwsleverancier, want je zit al
heel snel de antwoorden van eikaars
vragen te noteren. Dat schaadt de plu
riformiteit van de pers. Voor de organi
sator van de „conferentie" is het
goedkoper en minder tijdrovend om de
kranten apart te bellen of te bezoeken.
En als het een „grote zaak" betreft
(waarbij ook overkantse nieuwsjagers
rouleren. Die vinden het dan zelf vaak
niet meer de moeite om nog geabon
neerd te zijn, maar blijven evengoed
nieuwsgierig naar het wel en wee op
hun geboortegrond. „Groen Zwart,
Texels in 't hart" blijft ook aan de an
dere kant van de wereld van toepas
sing en de oud-Texelaars zoeken elkaar
nog altijd op. „We still keep contact
here met verschillende ex-Texelaars.
Ten eerste met Piet Keesom, die
woonde in Den Burg en is al lang in
Te Awamutu. Dan ook met Cor van
Sijp zijn gezin (Cor is overleden) in
Hamilton, met Hessel Donker in Ha
milton, Harm Donker in Tauranga,
Hendrik Donker in Whangarei. Zij kwa
men allemaal van Zuid-Eierland. Ik
weet niet of dit is wat je eigenlijk wilt
weten, maar ik houd van New-Zealand
(niet met zijn bosschen en zijn hei)
maar met zijn bergen en heuvels en
zijn zonnige dagen. Even in de winter
krijgen we nog fijn weer. En een lange
zomer, al wordt er natuurlijk geklaagd
dat het té warm is. Wel, de beste
wensen met het 100-jarige bestaan.
Groetend, Dirk de Vries
en echtgenote.
P.S. De Texelse Courant van de 19th
Juni arrived nu on de 24th Augustus.
Aan de frontpage is een prachtige ver
sierde truck met grote letters Texel en
veel vogels, reclame voor Texel".
present zullen zijn) heeft de plaatselijke
pers de primeurs uiteraard graag.
Houdt u die conferentie, na ons getipt
te hebben, gewoon voor „buitenpoor
ters", scheelt ook nog een paar
borrels.
Persbericht
Ook zo'n fenomeen. Het maakt ons
niet uit wat er boven staat, als we het
maar horen/lezen. Sommige mensen
beweren dat je een opleiding moet vol
gen voor het samenstellen van een
goed persbericht en dat er bijvoor
beeld een „pakkende" kop boven
moet staan. En dan krijgen we: DE
STICHTING OPEN SCHOOL ORGANI
SEERT OPEN DAG OP WOENSDAG
14 MEI IN DE BUURETON. Heel mooi,
maar het wordt: Open huis bij Open
School. Voor elk afgeleverd bericht
geldt: Wie, Wat, Wanneer en Waar
(en evt. Waarom).
Imago
Een beetje pijnlijk. Het liefst trokken
we van kroeg naar restaurant en weer
terug en lagen we zomers alle zonnige
dagen op het strand. We gedragen
ons echter als serieuze, natuurlijk
enigszins nieuwsgierige, eilandgenoten
en u moet ons niet teveel naar onze
persoonlijke mening vragen. Want naar
buiten toe willen we een beetje neu
traal overkomen, dan worden onze ar
tikelen door u ook sneller met een ob
jectief oog gelezen. Daarnaast zijn de
medewerkers van de TC in regel char
mante, innemende persoonlijkheden,
met een grote dosis humor en relative
ringsvermogen. We kijken tijdens lang
durige vergaderingen weieens verveeld
om ons heen, maar dat is schijn: in
nerlijk genieten we, omdat we alles
mogen.
Foto s
Een enkele keer wilt u niet op de ge
voelige plaat. Als wij echter menen
dat U iets aardigs/belangrijks te vertel
len hebt, vinden we een foto bij het
artikel belangrijk. Anders wordt zo'n
pagina een grauwe, grijze massa. Als
we onszelf belangrijk vinden staan we
ook in de krant, zie dit
jubileumnummer.
Hans Oosterhof
V
Speciaal
nenkort U
berg „Ooi
end word*
deelnemer
Ouders va
verbinding
De h
nam
Maanda
L. van Hr
genomen
meesier v
lie hij sin
heer M
.de oorlog
eens voor
gen van t
De heer
Brandwe;
Hij dankt
heigeen h
daan Het
want als
aldus spre
dat hij al
nog een r
handigde
tunnel"
Hierna
het woord
Zaterdag
mogen ricl
makkelijke
weer betr
heeft de c
laten wef
zijn. Nu i:
die groep
wenste de
ren toe.
Vervolge
lief als on
groep De
heer Van
werking,
hebben g
van waarc
de vorm
ren plaatj-
nog vele
vergezellen
De heer
verder ni.:
De brief ven De Vries in de krent van 1961.
Kinderkoor de Waddensingers geeft ie
der jaar aan mensen en instanties die
het koor op een of andere manier van
dienst zijn geweest een lintje" in de
vorm van een op rijm gestelde dank
betuiging die dan door één der kinde
ren wordt bezorgd. Tot de gedecoreer
den hoorde deze keer de Texelse Cou
rant. Eduard van der Gracht kwam de
oorkonde bij hoofdredacteur Harry de
Graaf Ifotol bezorgen. De tekst:
,,Als dank voor de leuke verhaaltjes in
de Texelaar,
staan wij hier voor u met een lintje
klaar
Het is er maar een van papier
Maar we geven het aan u met veel
pleziert
De foto's vonden we ook erg leuk
Sommigen van ons lagen zowat ik een
deuk.
Het is ook wennen, zomaar in de
krant te staan.
Maar we zijn er wel trots op
Neem dat maar van ons aan!!
We willen u ook nog feliciteren met
het feit
Dat u al 100 jaar bent, wat een tijdl!!
We wensen u nog vele jaren
krantenbestaan
Neemt u dat maar van ons aanlll"
Ujilrt na.
tilms van
w on-
«"P een
.me eerst-
ederland—
rdt.is ..an
ndelt over
owjet-chi-
vinden tot
i door het
Het pro-
1 ontleend
at wij met
ook ver
dat wordt
ard moet
n doorzet-
van het
ings bo
door de
gelost De
van wie
ons hier
onderzoe-
vertolkt
of. Hij is
stige fout
ren more-
rof en hij
jitgcbeeld
