TEXELSCHE
)verkantse abonnees
péllen de krant
)j J and met het eiland wordt niet graag gemist
metalenhandel
COBUS SPIGT
Hans van der
ift, ik kom er
ooit maar ik lees
n altijd"
,,Als we kwamen te logeren, ging
er een stapel TC's mee terug
JLaG 15 SEPTEMBER 1987
PAGINA S
tm
n\ Opt
Niet alleen bij vrijwel elk huisadres
op Texel glijdt de Texelse Courant
tweemaal per week in de brieven
bus, ook bevindt zich een grote
trouwe lezerskring aan de over
kant. De TC telt momenteel zo'n
1300 abonnees die niet op het ei
land wonen, naast een slordige
4500 Texelse abonnees. Een opval
lend hoog aantal, dat uitnodigt tot
een kleinschalig onderzoek.
,,Op den duur willen we terug naar
Texel. Moeder leeft nog en het zou fijn
zijn als we haar nog een tijdje van na
bij konden meemaken." Enkele jaren
geleden reden voor Gert Boogaard
(„van de schilder uit De Koog") en
8ertha Boogaard-Dros („van de bakker
uit Oosterend") om opnieuw abonnee
te worden. Ze wonen nu in het Gel
derse Lochem en zitten in totaal al 24
jaar met hun gezin aan de overkant.
Al die tijd zijn ze in hart en nieren
Texelaar gebleven. Toch werd na enige
jaren het TC-abonnement opgezegd.
„De namen werden vreemd. We
hoorden nog wel eens wat van familie,
maar toch vervreemdden we een beet
je, dus toen hebben we 'm op een ge
geven moment opgezegd. Maar als we
dan op Texel te logeren kwamen, dan
kregen we steeds een hele stapel
Texelse Couranten mee terug. Er werd
gewoon op ons gerekend."
Al 41 jaar
Jaap Witte („uit Spang") uit Oud
karspel daarentegen heeft de TC nim
mer willen missen. Al sinds hij in 1946
Texel verruilde voor Broek op Lange-
dijk, is hij abonnee. „De Texelse Cou
rant houdt ons op de hoogte, we heb
ben er nooit over gedacht om 'm op
te zeggen. Mijn vrouw, ook geboren
op Texel, is nog fanatieker dan ik wat
dat betreft", aldus Witte. „De krant
wordt woensdags en vrijdags bezorgd.
We zitten heus niet bij de brievenbus
te wachten hoor, maar als er een sta
peltje post ligt, dan is de krant toch
het eerste wat je pakt. Je bent altijd
weer nieuwsgierig. Nee, spellen doe ik
de krant niet, maar toch lees ik prak
tisch alles wel door. De overlijdensbe
richten in elk geval. Dat doet je wat,
dat zegt je wat. Je kent de overledene
vaak allebei, dan praat je erover. De
band met Texel blijft zo bewaard, want
zo vaak komen we er niet meer."
Ook tot de garde van allertrouwste TC-
abonnees behoort het echtpaar Simon
en Corrie Zijm. Sinds 1952 reisden ze
de halve wereld af, maar waar ze ook
belandden, de TC ging hen achterna.
Zoals zovele andere land- en eilandge
noten verliet het toen nog prille paar
het met de naweeën van de oorlog
ploeterende Nederland, om in een ver
land het geluk te zoeken. Simon en
Corrie belandden in Australië, in een
plaatsje nabij Sidney. Na een maand
of negen vestigden ze zich in het
plaatsje Texas, in de staat Queensland.
Dat wekte wel eens verwarring, menig
brief kwam per ongeluk in de Venenig-
de Staten terecht... Met de Texelse
Courant gebeurde dat niet. Corrie: „Of
we nou waren geabonneerd, of dat
moeder Zijm ons de krant opstuur
de... Ik weet het niet meer precies, ik
dacht van het laatste. Maar in elk ge
val hebben we 'm van het begin af
aan gelezen, waar we ook zaten.
Per zeepost ging dat hé, dus dat duur
de wel eventjes. Maar ook al was het
nieuws zes weken oud, dat gaf niks,
zo bleven we mooi op de hoogte."
Tabaksteler
Als tabaksteler verdiende Zijm de kost
en kwam daarbij tot de conclusie dat
het beloofde land toch niet zaligma
kend was. In 1966 ging het inmiddels
tot vijf personen uitgegroeide gezin
naar Nederland terug en werd opge
vangen in het huis van moeder in
Amsterdam, aan de Rijnstraat. Daar
wonen ze nu nog. Op Texel zijn ze
nog elke zomer op vakantie. Simon:
„Maandag ga ik altijd even naar de
markt. Niet voor de markt, maar om
mensen tegen te komen. Met Ouwe
Sunderklaas ben ik ook present."
En wat hij dan op straat niet hoort,
staat wel in de TC: „We lezen alles,
houden het nieuws globaal bij. Om te
beginnen kijken we de familieberichten
door. En we hopen altijd dat Klaas
Bonne erin staat met een gedichtje,
't Is altijd zonde als hij er niet in staat.
„Wat ik zeggen wou" lezen we ook al
tijd. Terecht of onterecht geeft niet,
die meningen geven „sjeu" aan de
krant. Je herkent jezelf er vaak in,
vooral als het over de boot gaat. Wat
een verschrikking, die rotstoelen".
Tot besluit: „Nee hoor, de krent zeg
gen we niet op. Went waar je ook uit
hangt, je bent en blijft Texelaar".
Frans Hopman
Postweg 5, Eierland,
tel. 02225-625 of 297
Ook inkoop van oud patatvet-olie.
Carla en Henk
e -■ i motieven om de TC te lezen terwijl men niet bij de
eHji," ion" zit, zijn talrijk. Van oud-Texelaars die al veertig
wq i geleden hun geboortegrond hebben verlaten én al
tijd geabonneerd zijn gebleven, tot het keurige Bra
ise gezin dat vorig jaar een Coltof-huisje op De Krim
mJcW en graag wil weten wat er in hun tweede thuisland
Uri hourt.
stsvi n ding hebben ze allen gemeen: de overkanters spéllen
Texelse Courant.
Jindruk bestaat dat de krant bui-
da eigen eilandsgrenzen inten-
arwordt gelezen dan erbinnen,
i vo:-|snd is de kreet „d'r stond weer
is", die door menige Texelaar
ile afdt gebezigd. Van de overkan-
is heel andere taal te beluiste-
Van de hoofdartikelen tot het
eduidendste Texelaartje, het
ikva§irin als koek. „Ja hoor, zelfs
Taxelaartjes lees ik. Neem die
tentietjes van Hans van der
Ik kom er nooit, maar lees
altijd", aldus één van de abon-
die wij spraken.
1 lijn die overkantse abonnees? De
'computerlijst doorlopende stui-
op heel wat bekende typisch
b namen: Witte, Zijm, Kikkert,
Van Heerwaarde(n), Timmer en
maar door. Verspreid door heel
'^lad zitten oud-Texelaars en in hun
111 iïmjn velen Texelaar gebleven. De
stamudt voor hen de band met vroe-
1 Vb*'enc'' Makkelijk voor als ze op
alte
geve
keer
ild.
Bui;
ij W3
s, Di
A/ijk
ij wo
lire l|
A.F.
ordt
ibezoek komen, dan kan over al-
Jlerwerpen tenminste worden
praat.
ndere categorie is die der Texel-
iis. Zoals bekend telt Texel een
aantal „herhalingsbezoekers",
tiegangers die bij hun eerste be-
aan het Gouden Boltje zó door
Borfhoonheid van het eiland werden
igen, dat zij er elk jaar terugkeren
menig geval een tweede huisje
"jJse campingplaats bemachtigden.
J^jd naai per week gaan ook kranten
post naar bedrijven en instanties
kelijke bindingen met het eiland
n: Jarino B.V. uit Roden bijvoor-
om maar eens een bekende
noemen. Of aan bedrijven en
nies die beroepsmatig in het rei-
van Texel geïnteresseerd
tëgenborg Passagiersdiensten
and), WV Terschelling en de
envereniging (Harlingen) behoren
te categorie. Uit de journalistieke
bagroeten we de Persknipsel-
Antal, de NNP (Nederlandse
«blad Pers) en de Harlinger Cou-
de abonnee-gelederen. Met
gel» l®noemd blad en de Wieringer
die «o ""naait de Texelse Courant een
stel mnement; zij lezen ons en wij le-
jens
ie Russische ambassadeur
Vas
|kken ge lijst bevat enkele opvallende
1 Het meest in het oog springt
"ijfeld de ambassadeur van de
Unie in Den Haag. Vanwege de
dere relatie van Texel met de
republiek Georgië, nam de am-
feur enkele jaren geleden een
enent. Of deze diplomaat de
bmmen óók spelt, betwijfelen
io andere bekende overkanter is
zeker dat hij de Texelaar be-
intensief leest: oud-
mester mr. W. H. Sprenger, te-
j woonachtig in Gorssel.
'e Texelaartjes, die lees ik niet
"eel andere artikelen hebben
mijn interesse, op het gebied
creatie, ruimtelijke ordening, ver
boot), openbare nutsvoorzie-
lendschap, NRC. Een opvallen
de waarover ik in het afgelo-
heb gelezen vond ik de aan-
de drinkwaterzinker door het
(P Daar sta ik echt van te kij-
'lle discussies van vijftien jaar
Ik had verwacht dat het
'Ier een afzonderlijke Texelse
"mg zou blijven", vertelt
ïr.
a"d met teruglopende gezond-
mt hij nog zelden in zijn voor-
Wieente, maar via de telefoon
's verwatert het contact met
■fc Menig Texelse (oud-)
'ter
weet de woning van de
mevrouw Sprenger in Gorssel
Voor het overige blijft
1' °P de hoogte door de Texel-
Na zijn aftreden in 1977
de oud-burgemeester zich in
'9 en verhuisde in 1980 naar
zijn huidige woonplaats. In vergelijking
met tien jaar geleden bespeurt Spren
ger geen grote verschillen:
De krant heeft ongeveer dezelfde
sfeer behouden, dezelfde manier van
nieuws brengen. Ik heb altijd grote
waardering gehad voor de duidelijke
en goede voorlichting die werd gege
ven over de grote problematieken. Te
gelijkertijd was er ook altijd veel aan
dacht voor het verenigingsleven en de
kleine persoonlijke dingen. Ik denk dat
deze combinatie de kracht is van de
Texelse Courant."
„Gezellig"
Harry Keizer uit Heerhugowaard
spreekt zijn waardering uit voor de in
zijn ogen „gezellige" manier waarop
het nieuws door de TC wordt ge
bracht. „Met gezellig bedoel ik de
minder zakelijke wijze van journalistiek
bedrijven, vergeleken met de grotere
kranten. Daarbij komt natuurlijk dat
je veel mensen, over wie wordt ge
schreven, persoonlijk kent. De krant
straalt de gemoedelijkheid van de
Texelse bevolking uit."
Keizer is een voorbeeld van iemand die
om zakelijke redenen op de Texelse
Courant is geabonneerd. Als eigenaar
van het bedrijf in autobanden aan de
Spinbaan in Den Burg, wil Keizer
graag op de hoogte blijven van de
ontwikkelingen op het eiland. „Het
komt goed van pas in contacten met
zakenrelaties op Texel als je over de lo
kale zaken kunt meepraten. Maar ook
voor mezelf is het belangrijk om in te
kunnen spelen op bepaalde
ontwikkelingen."
Behalve omwille van zakelijke belangen
is Keizer ook in de TC geïnteresseerd
omdat hij en zijn vrouw Ans jaarlijks
drie S vier maanden op camping Den
nenoord doorbrengen. Al negen jaar is
het gezin Keizer daar vaste gast. Vier
of vijf jaar geleden werd besloten om
een TC-abonnement te nemen. De
Keizers lezen de krant nog steeds met
veel genoegen en - inderdaad - elke
pagina wordt gespeld. Harry Keizer:
„De Texelse Courant komt trouw elke
woensdag en vrijdag per post, dat is
perfect geregeld. Geen nieuwtje wordt
gemist: van een verloren armband tot
aan de uitgifte van aandelen voor een
zwemparadijs. Maar ja, de krant komt
maar twee keer per week uit, dus jullie
hebben er ook de tijd voor.... In elk
geval ben ik niet van plan om 'm op
te zeggen. Zelfs als ik niet meer op
Texel zit, blijf ik de Texelaar lezen".
Jeugdig
Met zijn 23 jaar is Wim Vrielink uit Al
melo één van de jeugdigste overkantse
abonnees. Hij krijgt al ruim vijf jaar de
krant in de bus. De reden: al een jaar
of vijftien kampeert Wim een maand
op Texel. Deze zomer was dat op
camping Om de Noord in De Koog.
„Eerst kocht ik losse nummers, maar
langzaam maar zeker ben ik een fana
tiek aanhanger van de Texelse Courant
geworden. Het plaatselijk nieuws gaat
je interesseren. Een jaarabonnement is
best te betalen en zo houd ik in het
verre Almelo contact." Opvallend vindt
Wim de zeer lage nieuwsdrempel.
„Kleine aanrijdingen, bowlinguitslagen
en zo lees je bij ons in de regionale
krant beslist niet. Dat iets gauw als
nieuws wordt beschouwd, uit zich ook
in de lengte van de verslagen. Bijvoor
beeld de autocross en toneelvoorstelli-
nen worden zeer uitgebreid gebracht,
hoewel dat soort dingen maar voor
een beperkte groep interessant is".
Misschien dat de redactie zelf best
wel wil inkrimpen, maar dat dat op
moeilijkheden met de abonnees stuit.
Dat aan de kleinste dingen kennelijk
vaak zwaar wordt getild, merk je aan
de rectificaties. Vaak betreffen die de
één of andere kleine opmerking uit
een verslag. In andere kranten zie je
dat niet".
Verder vindt de Almelose vakantiegan
ger dat op Texel bepaalde eilandelijke
kwesties worden ónderschat, althans
die indruk krijgt hij uit de TC. „Neem
bijvoorbeeld de wachttijden voor de
boot, die problematiek is volgens mij
groter dan ze op Texel denken. Het
eerste wat ze bij ons in Almelo zeggen
als je het over Texel hebt, is: „Texel?
Dan moest je zeker lang wachten". De
campagne dat wachten verleden tijd is
heeft aardig wat gekost. Maar als je
De Berkhouter familie De Haan leest al jaren een aardig woordje Tessels mee.
Ier met beide handen aan. De grappi
ge „Kliffertjes", de „Texelaartjes" van
restaurant Klif 23 in Den Hoorn, waren
aanleiding om daar eens te dineren.
Nu is het gezin er kind aan huis.
Is de familie Jorritsma dus nog druk
bezig om ingeburgerd te raken, de
heer en mevrouw De Haan uit Berk
hout praten inmiddels al een aardig
woordje Tessels mee. Dertig jaar gele
den zette het echtpaar voor het eerst
samen voet aan wal en sindsdien ging
geen jaar voorbij zonder op Texel va
kantie te houden. Eerst hadden de
Groningers van oorsprong een vaste
stek op camping Loodsmansduin, te
genwoordig is De Krim favoriet. De
dan toch nog 3 Vz uur moet wachten,
zoals is gebeurd, dan is het effect al
leen maar negatief. Die mensen zie je
volgens mij nooit meer terug".
Coltof-huisje
De naam van de familie R. P. Jor
ritsma bevindt zich pas sinds één jaar
in de TC-administratie. Het uit
's-Hertogenbosch afkomstige gezinne
tje betrekt sinds kort één der huisjes
die projectontwikkelaar René Coltof in
het Krimgebied heeft laten bouwen.
„Vóór die tijd kwamen we al drie jaar
op vakantie naar Texel, in een bunga
lowpark", vertelt de heer Jorritsma.
„Toen lazen we meteen al de Texelse
Courant. Die kon je gratis afhalen met
de drie bonnen uit de Texeltoerist, -
dit jaar zijn dat er trouwens nog maar
twee. Elke vrijdag gingen we dan in
één moeite om vis in Oudeschild, om
kaas bij de zuivelfabriek en om de
krant bij de drukkerij".
Het hele gezin (vader, moeder, twee
zoons) pluist de krant uit en heeft
daarvan al menig voordeel ondervon
den. Zoonlief las dat de honkbaltrai
ning weer van start zou gaan en greep
deze gelegenheid als verwoed honkbal
heer De Haan zal bij veel Texelaars
nog bekend zijn van het landbouwon
derwijs. In 1957 kwam hij elke vrijdag
„meester" Laan assisteren. Een jaar
later knoopte hij daar met zijn vrouw
telkens weekends aan vast, eerst in de
tent, later in de caravan.
„Toendertijd kochten we de krant al
los, meestal bij Langeveld en de Rooy.
Ik geloof dat je in de buitendorpen
toen geen losse exemplaren kon krij
gen. Voor mij was het belangrijk om
op de hoogte te zijn van de Texelse si
tuatie, dan kon ik mooi meepraten met
de scholieren." Precies weet het echt
paar het niet, maar het moet zo'n ne
gentien jaar geleden zijn geweest dat
een abonnement op de TC werd
genomen.
Mevrouw De Haan las en leest èlles:
„Ik spel hem, schrijf dat maar op. Ik
noem de krant ons „staatsblad", dat
heb ik eens van een oude Texelaar ge
hoord. Nee, knippen of bewaren doe
ik niet. De Skeurklender uiteraard wél,
daar gaat geen blaadje af, dat is een
relekwie."
Feuilleton
„Jammer dat jullie met het feuilleton
zijn gestopt. De krant was al een tijdje
beroerd qua nieuws dat mij interes
seert en toen ik ook het feuilleton nog
moest missen, stond ik op het punt
om 'm op te zeggen. Ik vond hem ook
te duur trouwens. Met de inhoud is
het de laatste tijd weer wat beter
gesteld". Aan het woord Diny Berger,
die met haar man Jaap en de kinderen
op De Krim kampeert. Als 18-jarigen
kwamen Diny en Jaap 22 jaar geleden
voor het eerst naar Texel. Sinds een
jaar of zeven zijn de nu in Alkmaar
woonachtige Mokummers geabon
neerd. Verteld wordt hoe de krant
soms op de camping rouleert. „Dan
komen de buren bij de tent vragen of
we de krant al uit hebben, dan kunnen
ze 'm overnemen." De Bergers hebben
met de TC-administratie afgesproken
dat de krant per post op het vakantie
adres wordt bezorgd. Een ander deel
van de abonnees haalt bij het begin
van de vakantie bonnen op bij de
drukkerij en kan die bij de losse
verkoop-punten op Texel omwisselen
voor de nieuwste krant.
Cadier en Keer
Oud-Texelaar Anton de Porto woont
van alle overkantse TC-abonnees in
Nederland het verst weg: in Cadier en
Keer (Zuid-Limburg). Dertien jaar gele
den ging hij geneeskunde studeren
aan de universiteit in Maastricht en is
tegenwoordig werkzaam in de Lim
burgse heuveltjes. Nog nauwelijks had
De Porto zijn studentenkamertje be
trokken, of hij liet de TC al tweemaal
per week overkomen. „Ik vond het
namelijk heleméél niet leuk in Limburg.
Zelfs tien uur heen en weer reizen had
ik er graag voor over om elk weekend
thuis te kunnen zijn. Via de Texelse
Courant hield ik ook door de week
voeling met Texel", herinnert De Porto
zich. In het begin las hij dan ook bijna
alles, maar in de loop der jaren is deze
intensiteit verminderd. De Porto: „Ik
ken nu minder mensen, nog maar zo'n
drie, vier keer per jaar kom ik op het
eiland. Toch valt het met die herken
ning nog wel mee: de mensen die nu
veel in het nieuws staan, zijn vaak van
mijn leeftijd".
Over de positie van de TC: „Een pri
ma blad, alles staat er in. Maar het is
natuurlijk wel zo dat de Texelaars er
qua berichtgeving afhankelijk van zijn.
Lokaal nieuws moet in mijn ogen open
zijn, er mag geen Ipolitiek! stempel
van de redacteuren op worden ge
drukt. Een aantal jaren geleden werd
er nogal negatief geschreven, op aller
lei zaken was kritiek. De laatste tijd is
de toon positiever geworden, er
spreekt meer enthousiasme uit. Dat is
ook merkbaar aan schrijfstijl en woord
gebruik na de recente snelle wisselin
gen der redacteuren".
Oud-Texelaars Slmon en Corrie Zijm zwierven de halve aardbol rond. meer bleven de TC lezen.
