Altijd de puntjes
op de ,,i" gezet"
4
MAATJE KIKKERT-VAN MALDEGEM:
Bewoners „Nieuwe Skuul
steken handen uit mouwen
damesmode moerbeek
Polderlasten
Kerstmis 1987
bij u thuis
Kerstmis 198
VERVOLG VAN PAG. 1
Sluitingstijden postkantoren
Snelle diefstal
Verzoek om vrijwilligerswerk
Gestolen schilderij
vernield terug
Investeringssubsidie
voor gebouw ijsclub
3^
on
tpr
07;
|555!
3^
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 22 DECEMBER 1j ||N
De oudste Texelse ingezetene, mevrouw Maatje Kikkert-van Malde-
gem, hoopt donderdag haar honderdste verjaardag te vieren. Om
ringd door haar beide kinderen, zeven kleinkinderen, zestien achter
kleinkinderen en aanhang, zal huize Sint Jan dan vermoedelijk bij
na te klein zijn. Haar „geheim" voor het bereiken van de magische
leeftijd? „Ik heb altijd de puntjes op de i gezet; was heel precies,
heb hard gewerkt en netjes geleefd. In het leven moet je elk het
zijne geven."
Als Maatje van Maldegem werd zij
een eeuw geleden geboren als
Zeeuwse boerendochter. De boer
derij stond op Zuid-Beveland, pre
cies halverwege het kanaal tussen
Hansweert en Wemeldinge. dat dit
Zeeuwse eiland tussen Wester- en
Oosterschelde doorsnijdt. Maatje
(„een echte Zeeuwse naam") was
de middelste van een gezin met
negen kinderen: drie zusters en
een broer „boven" haar en drie
zusters en een broer „onder" haar.
Ze zouden allen een respectabele leef
tijd halen, maar geen van hen werd
ouder dan negentig jaar. Maatje vormt
dus een uitzondering, ook in de rest
van de familie: „Zowel van mijn
vaders- als mijn moederskant kan ik
me niet herinneren dat er iemand zo
oud is geworden", vertelt de zeer vitaal
ogende Texelse.
Ze ziet er niet alleen nog goed uit, ook
weet ze zich dingen te herinneren als
of ze gisteren gebeurd zijn. „Op maan
dag 27 maart 1905", vertelt ze zonder
met haar ogen te knipperen, „verhuis
den we naar Texel. Mijn vader was
goed bij de tijd van de Nederlandsche
Spoorwegen had hij een wagon ge
huurd. We kwamen namelijk niet al
leen, maar met wel dertig mensen, zes
werkende gezinnen. Om half acht
stapten we op in Flake. Dat plaatsje
bestaat nu geloof ik niet meer, sinds
ze het kanaal hebben verbreed. Het
lag op het punt waar de spoorlijn het
kanaal van Zuid-Beveland kruist. Om
twintig over drie kwamen we in Den
Helder aan. In Oudeschild stonden
boeren uit Eierland met paard en wa
gen al klaar om ons af te halen. Zij
kenden ons niet en wij kenden hen
niet, maar de hulp was vanzelfspre
kend. „Burengerief" heette dat. We
voelden ons meteen op Texel thuis".
Het gezin Van Maldegem was Zeeland
niet uit armoede ontvlucht. Vader
boerde goed op het naar schatting
dertig hectare tellende bedrijf. Op het
vlakke, vruchtbare Zeeuwse land wer
den veel suikerbieten verbouwd (wat
op Texel toen nog niet het geval was).
Maar ook tarwe, erwten en bonen
werden jaar in jaar uit gezaaid en ge
oogst, terwijl Van Maldegem er ook
een aantal koeien op na hield. In de
toenmalige opvattingen was er sprake
van een boerderij van „tamelijk grote"
omvang. Als meisje hoefde Maatje
geen zware landarbeid te verrichten,
maar koeienmelken bijvoorbeeld leerde
ze al op zeer jeugdige leeftijd. Als het
oogsttijd was werden ook de meisjes
geacht te helpen op het land: bijvoor
beeld met het aanslepen van koren
schoven zodat er schelven konden
worden gemaakt. Een ander „vuil"
karwei dat vaak voorkwam, was bieten
opeen zetten, het uitdunnen van het
bietenveld in het voorjaar zodat de
jonge plantjes de ruimte krijgen om uit
te dijen.
Op haar elfde jaar ging Maatje van
school af. Ze was een vlotte leerlinge
en op dat moment al gevorderd tot de
zesde klas. „Ik heb altijd geprobeerd
om alles zo goed en netjes mogelijk te
doen. Als ik iets één keer had ge
hoord, wist ik het meestal wel. Daar
voor kreeg ik altijd een „boogje" van
de meester. „Net als je vader", zei die
altijd. Het bleek dat mijn vader vroeger
ook bij hem in de klas had gezeten.
Die kon ook goed leren, maar kwam,
zoals het hoorde in die tijd, toch op
de boerderij terecht. Als ik toen door
had moeten leren, had ik alle dagen
met de trein naar Goes gemoeten. Ze
ven stuivers voor een retourtje", zegt
ze met een nog herkenbare Zeeuwse
tongval.
Bij haar vertrek naar het verre Texel
liet de 17-jarige Maatje alleen vriendin
nen en familie achter, geen verliefde
knullen.
„Ik lachte in Zeeland wel eens met de
jongens, maar ik had geen verkering
hoor. De Zeeuwse jongens waren een
beetje schuw geloof ik", lacht Maatje
ruim tachtig jaar later.
„Ruimzicht"
De Van Maldegems kwamen op Texel
te wonen op boederij „Ruimzicht" in
Eierland, een 125 hectaren omvattend
boerenbedrijf. Vader Van Maldegem
had de boerderij op Zeeland op een
gegeven moment te klein gevonden en
was op zoek gegaan naar een bedrijf
met meer toekomstperspectief. Hij zet
te een advertentie in een Zeeuwse
krant, waarin hij vroeg om zes arbei
dersgezinnen. Bij de Texelse boederij
behoorden namelijk ook zes woninkjes.
Maatje Kikkert-van Maldegem herin
nert zich: „De mensen verdienden
toen zoveel niet. Misschien verhuisden
ze toen al mee voor een gulden in de
week méér. Maar al verdienden de
mensen weinig, ze waren toen wel te
vreden". Vele jaren later, in de tweede
wereldoorlog, zou „Ruimzicht" in puin
worden geschoten. Maatje woonde
toen al lang en breed elders op het ei
land Op haar 22ste was ze getrouwd
met Hannie (Johannes eigenlijk) Kik
kert Het paar betrok „Rozenhout" in
het Hogeberg-gebied, waar het tot
1928 zou boeren. De twee dochters
Grietje en Hanna werden er geboren.
Grietje heet nu mevrouw Keijser-
Kikkert (was getrouwd met Kees Keij-
ser uit De Waal) en woont nu aan de
Wilhelminalaan. Hanna trouwde met
Klaas Lap uit Den Hoorn en woont te
genwoordig in Hilversum. Dit jaar werd
het 50-jarig huwelijksfeest gevierd.
In 1928 werd „Rozenhout" ingeruild
voor de een stukje verderop gelegen
boerderij „Westergeest", waar Maatje
en haar man 31 jaar van hun leven
doorbrachten. In 1959 trok het inmid
dels bejaarde echtpaar zich terug uit
het harde boerenbestaan en betrok
een toen nieuwgebouwde woning aan
de Molenstraat, tegenover de
Kompasschool.
„Opa" werd toen wat ziekelijk en na
vijftien jaar raakte het paar naar het
bejaardenhuis, het oude Sint Jan aan
de Molenstraat. Na enige tijd kwam
Maatjes man te overlijden. Zelf was ze
nog nauwelijks door de tand des tijds
aangetast en ging vastberaden op weg
naar de honderd. Ze verhuisde mee
naar het „nieuwe" verzorgingstehuis
Sint Jan aan de Beatrixlaan en heeft
het er prima naar de zin: „Best, kén
niet beter. Ik krijg hier een geweldige
verzorging, lekker eten Ja, ik heb hier
alles wat ik krijgen kan, daar hoef ik
de deur niet voor uit".
Dat is ook iets wat haar de laatste ja
ren wat moeizamer afgaat. „M'n be
nen willen niet meer zo. Ik ben al een
jaar of zeven niet meer de „stad" in
geweest. Maar ik loop nog wel vaak
naar de lift hier op de gang, daar plof
ik dan neer in een stoel. Op die ma
nier spreek ik nog veel mensen hier".
„Nee naar beneden, naar de koffieka
mer ga ik niet meer. Maar dat moet er
van de week met m'n verjaardag toch
nog een keer van komen. Dan zal ik
proberen om een uurtje naar beneden
te gaan. Ze komen geloof ik met vijf
auto's vol van de overkant, dus dat
past allemaal niet in m'n kamer. Ik zie
er eigenlijk best wel een beetje tegen
op, ik geloof dat ik maar te gast ga
die dag".
Tenslotte terugblikkend op de bijna
voorbije eeuw: ,,Het was een mooie
tijd. Ik mocht het boerenleven graag,
een druk bestaan, maar je zat altijd
tussen de dieren, vooral paarden vond
ik erg lief. Samen met mijn man heb
ik de mooiste tijd beleefd. Het liep wel
eens tegen, maar echte armoe hebben
we nooit gekend. Er was altijd brood
op de plank en daar waren we tevre
den mee."
Barendregt nam geen genoegen met
het beroep op het ondernemerschap
dat Dijt op de boeren had gedaan en
bleef zich verzetten tegen de polder
lastenverhoging. De dijkgraaf sloeg te
rug door erop te wijzen dat Barendregt
in zijn kwaliteit van wethouder van fi
nanciën in de gemeenteraad verhoging
van de onroerend goed-belasting ook
als noodzakelijk had bepleit. „Ik heb u
wel eens anders horen praten". Maar
Barendregt vond die vergelijking niet
opgaan en toonde zich gepikeerd. Een
zeer scherpe woordenwisseling ont
stond tussen de dijkgraaf en hoofdin
geland Jan Uitgeest. Laatstgenoemde
meende dat het Waterschap efficiënter
kan werken door meer werkzaamheden
aan loonwerkbedrijven uit te besteden
en had ernstige kritiek op de aanschaf
van machines. Mede met het oog op
de kans dat het wegenbeheer straks in
handen komt van de gemeente, moet
worden opgepast met de aanschaf van
nieuwe spullen. Een nieuwe kraan zou
nog best een jaar kunnen wachten.
„U moet inspelen op de toekomst" al
dus Uitgeest, die verdergaande privati
sering van het werk bepleitte. Hij zei
dat deze problematiek niet alleen door
het dagelijks bestuur zou worden afge
handeld maar dat ook de hoofdinge
landen erbij moeten worden betrokken.
Spreker beweerde dat het Waterschap
min of meer regelmatig miskopen
doet, waarbij hij als voorbeeld de
MBK-trekker noemde, een machine
waarmee maai;klepel- en baggerwerk
kan worden gedaan, maar die slechts
voor één van deze activiteiten echt ge
schikt is. Hij had ook kritiek op de
aanschaf van een vier-wiel-
aangedreven voertuig. „Dat neem ik
niet!", aldus de dijkgraaf, die vooral
boos was over de kritiek van Uitgeest
betreffende „dat geintje met de
MBK". Inzake het vïerwielaangedreven
voertuig was nog helemaal niets
beslist en de aanschaf van een nieuwe
kraan kon niet langer worden uit
gesteld omdat de praktijk heeft geleerd
dat zo'n ding brokken krijgt als hij lan
ger dan zes jaar wordt gebruikt. De
aanschaf van de MBK-trekker is zeer
zorgvuldig gebeurd. Alle hoofdingelan
den zijn uitgenodigd om de de
monstratie van deze machine mee te
maken. De dijkgraaf zei er onderhand
moe van te worden om telkens weer
het beleid inzake privatisering uiteen te
moeten zetten. Dat was al zo vaak ge
beurd in diverse vergaderingen, die
volgens hem echter niet allemaal door
Uitgeest waren bezocht. Afgezien van
de verhoging van de polderlasten en
de inversteringen in nieuwe be
drijfsmiddelen, was er in de vergade
ring geen enkele discussie over de be
groting voor 1988. Die werd dan ook
zonder meer vastgesteld.
Rondvraag
Bij de bestuurssamenstelling streeft
het Waterschap ernaar dat de diverse
delen van Texel zo veel mogelijk in het
bestuur vertegenwoordigd zijn. Men
zoekt de kandidaten dus per gebied,
maar dat is geen plicht. Het is ook
niet altijd een voordeel. Als men alleen
een kandidaat uit een bepaald deel
van het Waterschap in het bestuur wil
hebben, is er kans dat men bewust
voorbijgaat aan mensen die meer ca
paciteit hebben maar toevallig niet in
de betreffende hoek van Texel wonen.
Of er meer of minder vertegenwoordi
gers van de gebouwde eigendommen
in het polderbestuur komen, maakt
thans niet uit. Met de invoering van
de nieuwe waterschapswet wordt dat
wél geregeld. Aldus werd geantwoord
op een vraag van hoofdingeland A.
Lap in de rondvraag. Kennelijk werd
gedoeld op de gevolgen van de verkie
zing die woensdag wordt gehouden.
Meepraten
Het voorstel om de ingelanden één
keer per jaar gelegenheid te geven om
in een vergadering van hoofdingelan
den mee te praten over diverse onder
werpen, werd door dijkgraaf niet
gunstig ontvangen. Hij meende dat de
belangen van de ingelanden uitstekend
door de hoofdingelanden worden be
hartigd. Jan Uitgeest vond dat het
Waterschap meer bekendheid moet
geven aan de vergaderingen van de
hoofdingelanden, door advertenties in
de krant. Dezelfde vragensteller drong
aan op spoed bij de reparatie van een
douche bij de familie Grootelaar en
herinnerde aan de ongelukken die zijn
gebeurd omdat bermen niet tijdig wer
den aangehard, nadat wegen van een
nieuwe slijtlaag waren voorzien. Er
ontstond daardoor een hoge richel.
Het met grond aanvullen van de berm
moet binnen een week na het asfalte
ren gebeuren, meende Uitgeest.
Hoofdingeland Jan Duin pleitte voor
een sterkere vertegenwoordiging van
de ongebouwde eigendommen in het
Waterschapsbestuur door erop te wij
zen dat 27% van de totale polder
lasten van het „gebouwd" afkomstig
is, terwijl er slechts een paar „ge
bouwd" tegenwoordigers in het
bestuur zitten, waaronder hijzelf. Dijt
antwoordde dat de mate waarin het
„gebouwd" moet zijn vertegenwoor
digd, straks dwingend wordt voorge
schreven in de nieuwe Waterschaps
wet. De „boeren" hebben geen hekel
aan deze categorie. Dat blijkt uit het
feit dat zij destijds het initiatief namen
om „gebouwd"mensen in het bestuur
te benoemen.
Op donderdag 24 december en 31 de
cember zijn de sluitingstijden van de
postkantoren en postagentschappen
op Texel als volgt: Den Burg 12.30
uur; De Koog 12.30 uur; Den Hoorn
16.00 uur; Oosterend 12.30 uur; De
Cocksdorp 12.30 uur. Het postagent
schap Oudeschild blijft normaal tot
18.00 uur geopend.
Een 16-jarig meisje uit Den Burg liet
vrijdagochtend in de kleedkamer van
de sporthal gedurende enkele minuten
haar portemonnee onbeheerd achter
op een bank. De portemonnee onbe
heerd achter op een bank. De porte
monnee (met f5,— werd toen
ontvreemd.
Op dezelfde dag werd ook de porte
monnee van een 16-jarige jongen uit
Den Burg uit de kleedkamer van sport
hal Ons Genoegen gestolen. Er zat
wat kleingeld, een bankpas en een bi
bliotheekpas in.
FF
ii. -ijTi-r-v
-JEB
'E Nieuwe Skuul?
,.De Nieuwe Skuul moet geen wereldje apert worden", wensen bewoners en personeel van
de opvangboerderij aan het Molwerk
Wie op Texel heeft een plaatsje voor één of meer bewoners van „De
Nieuwe Skuul" voor het verrichten van vrijwilligerswerk? Op het ant
woord op deze vraag zullen patiënten en personeel van dit opvangcen
trum voor mensen met alcoholproblemen nabij 't Horntje, vanaf het mo
ment dat deze krant verschijnt, in spanning wachten.
De directeur van deze Texelse depen
dance van de landelijke Jellinek-kliniek,
Goos Westerlaken: „Ik ben heel be
nieuwd hoe Texel op ons verzoek rea
geert. Wij willen er alles aan doen om
te voorkomen dat „De Nieuwe Skuul"
een wereldje op zich wordt. Onze be
woners moeten onder de mensen ko
men. Dat stimuleren we op allerlei ma
nieren: niet alleen met avondjes uit,
maar ook sluiten sommigen zich tijde
lijk aan bij een sportvereniging bijvoor
beeld. Met tijdelijk werk gaan we nu
een stapje verder".
Voor beide kerstdagen bezorgen wij
bij u thuis:
it Diverse salades
Diverse Russische eieren
Diverse koude kerstbuffetten
Bel voor verdere informatie uw
gastheer Jan C. Stolk (02226-310).
'fw >krwri/7//
Parkstraat 4 - 6, Den Burg, telefoon (02220) 3393
PARKSTRAAT-BOULEVARD
In de nacht van donderdag op
dag is uit de etalage van Kunst
del Kees Doolaard, Keizerstraat
in Den Helder het schilderij gesl
len dat Harry Tielemans heeft gi
maakt voor de actie „Afrika Nu'
Zoals bekend was het schilderij
door Tielemans geschonken aan
Unicef en was het de bedoeling
het te verkopen aan de
meestbiedende.
pni
ersj
wa
jk s
en
oste
ndei
left
Iken
2 s<
eer
irwa
:cuu
en r
aar
iste
go
icht
eei
eer i
urd.
Tegen twee uur 's nachts heeft iem roe
met een steen de etalageruit kapot
gooid en het schilderij meegenomei
De lijst werd buiten vernield aanget ij'*,
fen. De dader is blijkbaar alleen op
schilderij uitgeweest want andere
kunstartikelen die in de etalage sta
den werden ongemoeid gelaten. Ck
dader heeft verwondingen opgelop
wat bleek uit bloed dat aan de glas
scherven en de restanten van de Ij
zat. De materiële schade loopt teg
de drieduizend gulden. Veel wijst e
dat de dader in dronkenschap, drift
woede heeft gehandeld. Het kapoti
ken van de stevige lijst moet met
veel geweld zijn gebeurd Een bord]
met een op de actie betrekking hel '"q
bende tekst, dat aan de buitengevj
van de winkel zat, werd door de te
potte ruit naar binnen gegooid.
Het schilderij kwam zaterdag bover,
water. Iemand meldde zich bij de p :|ite
tie met de verklaring dat hij het in
nacht van de diefstal had gevonde
meegenomen had naar huis. Het d:
was deerlijk beschadigd.
De raad zal worden voorgesteld
ijsclub Den Burg een investerinj
subsidie van maximaal 77500,—
geven voor het realiseren van et
gebouwtje bij de ijsbaan. Er is
eerst overleg geweest over het
eventuele gebruik van een deel
de Woelige Hoek, maar dat was
voor de ijsclub niet geschikt.
Het clubgebouw zal niet alleen woi
gebruikt als berging, maar ook de
sa krijgt er een plaatsje. Omdat hei
heffen van entree natuurlijk zo dicl lda
mogelijk bij de ijsbaan moet gebeu
en de Woelige Hoek nogal ver van
baan ligt was dat gebouw niet ge
schikt. Het subsidie-adviesorgaan
in eerste instantie van mening dat
aanvraag te laat was ingediend, rraL'~da
dat kwam door de onderhandeling
over de Woelige Hoek. De geschal
kosten van een nieuw gebouwtje i |q a
de ijsclub zijn 730.000,—. De invesl jg u
ringssubsidie kan maximaal 25% )5 u
f30.000,— 77500,— bedragen. D 35 u
bedrag kan nog ten laste van het i 5
het jaarprogramma 1987 genoemde
krediet voor investeringssubsidies
den gebracht.
11 m
met
lig
1VB
it 2-
ee g
arde
og c
icht
var
Sties
renic
gesl;
lilde
je si
rde t
zei
og ir
mm;
Te.
Not
B-
u.
ildien
«nsc
u.
25 1
meen hebben deze mensen hun
gewerkt, totdat zij wegens hun dl
gebruik in de WAO of zo terechtk
men. De laatste jaren vulden ze 2'
per dag met drinken. Dat valt nu
en ze moeten leren opnieuw hun
tijd in te vullen. Een belangrijk dei
van ons programma wordt hieraan
besteedt, bijvoorbeeld met hobby-
creativiteitscursussen. Dat blijkt toJ(5 u.
u.
u.
10 u.
10 u.
15 u.
0 u.
X) u.
Idien
wat te beperkt, de mensen willen
graag „echt" werken".
25 u.
10 u.
10 u.
Wat zijn de consequenties voor a 10 u.
15 u.
u.
instelling die op de oproep reaget
Wat is nu precies de bedoeling?
Westerlaken: „Laat me zeggen wat
niet de bedoeling is. Wij gaan geen
gratis werk uitvoeren, dat gewoonlijk
door beroepskrachten wordt gedaan,
zoals bietenrooien, schilderen of be-
zorgwerk i.v.m. de kerstdrukte. Wij
denken vooral aan vrijwilligerswerk bij
instellingen: scholen, bejaardenhuizen,
enzovoorts. Wandelen met zieke en/of
oude mensen, het opzetten van een
documentatiecentrum, dat soort klus
jes die eigenlijk wel gewenst zijn, maar
waarvoor tijd en mankracht bij die in-
1 stellingen ontbreekt".
Gaat het om volledige werkweken?
„Nee, het gaat slechts om een paar
dagdelen per week. Het vrijwilligers
werk vormt slechts een onderdeel van
het Nieuwe Skuul-programma. Het kan
natuurlijk niet, dat iemand én is opge
nomen én tegelijkertijd een hele week
vrijwilligerswerk verricht".
Komen alle bewoners in aanmerking?
„Nee. Tijdens de eerste maand van
hun verblijf zullen de bewoners geen
vrijwilligerswerk verrichten. Het gaat
om een groep van ongeveer twaalf
personen. Zij vormen een dwarsdoors
nede van de Nederlandse beroepsbe
volking, zou je kunnen zeggen. Van le
raar tot grondwerker, van arts tot kan
toorman. De meesten zijn mannen,
ongeveer tussen de 35 en 55 jaar
oud".
Waarom is vrijwilligerswerk in het
hulpverleningsprogramma opgenomen?
„De mensen zullen straks weer in de
maatschappij in moeten stappen en
wij willen ze over de drempel helpen.
Daarom willen we ze hier op Texel als
het ware laten oefenen. Over het alge-
„Onze vrijwilligers zullen niet lang W u.
dan vijf maanden worden ingezet. Idien:
opnameduur bedraagt namelijk mi h(
maal een half jaar. Als de betreffe
instellingen het werk toch willen
tzetten, prima, maar dan zal dat
beuren met nieuwe bewoners. De
groep is niet groot, dus als er sleet',
een paar instellingen reageren, zou Mees-
al een fantastisch resultaat zijn'
besluit Westerlaken. Geïnteresseer
kunnen met hem contact opneme
tel. 02226-413.
igen
ma-Oc
v «de k
«'no 6
sino 4
«teren
irmar
C/Cawe
su/art tas// yszft
U heeft een uitgebreide keuze ui
verse voorgerechten, uit vele
en gerookte vissoorten, een h
uit diverse vleessoorten die v(
aan het buffet geserveerd word
Voor beide kerstdagen serveren
een koud/warm buffet van Tess
produkten in ons sfeervolle
specialiteitenrestaurant.
Tot besluit van deze gezellige at
heeft u een keuze uit vele i\
verrassingen.
Bel voor verdere informatie en
kingen uw gastheer Jan C. Stolj
02226 - 310.
lensc
Bn 2-D
*)d-wï
tiers
■n. T/n
"^fchtem
