Van werknemersingang tot
schriftelijke verlenging
Vermoedelijk weer actie
tegen uitblijven impuls
MAASDAM SCOORDE HOOG MET ARBEIDSBUREAU
Kinderdagverblijf
nti-discriminatiegroep
lood ludiek boeken aan
(mnesty International
oudt fakkelwacht
Zoon teleurgesteld terug uit Den Haag
Films Cinema Texel
nu met stereogeluid
Eilandcompetitie
toernooi afgelast
niw—'I LALLOL wvwnnm I rivjiil« a
Het Texels college van B en W (met tweede van rechts secretaris Piet ZoonI zou een investeringsimpuls van het rijk de komende jaren goed kun
nen gebruiken.
Per bromfiets, getooid met een lange leren jas en witte „Willem-
pie"-helm, ging hij alle van militaire dienst vrijgestelde jongens in
de regio Oud-Beierland af. Zó startte A. (Aart) Maasdam in 1963
zijn arbeidsbureau-carrière. In 1970 (een jaar waarin Texel in de
maand juli slechts drie werklozen telde.....) belandde hij op Texel
als directeur van het gewestelijk arbeidsbureau, dat destijds nog
aan het Schilderend was gevestigd en over twee ingangen be
schikte: één voor de werkgevers (de voordeur) en één voor de
werknemers (achterom). Die tijd is voorbij en dat geldt evenzeer
voor de loopbaan van Maasdam: op 1 december maakte de
60-jarige geboren Rotterdammer gebruik van de VUT-regeling.
Met Maasdam blikken wij terug op een periode waarin het Texels
rbeidsbureau goed „scoorde", maar tevens werd geconfronteerd
met een opeenhoping van goed bedoelde maar vaak niet effectie
ve maatregelen.
Op 8 februari van dit jaar werd
Maasdam met verschijnselen van
een hartinfarct in het ziekenhuis op
genomen. Sindsdien is hij uit de rou
latie. zowel wat betreft zijn werk als
maatschappelijk leven. Momenteel
voelt Maasdam zich weer fit. al
heeft hij nog geen enkele trek om
weer wat aan te pakken. „Ik ben
nog bezig te herstellen van de enor
me stress-situatie die ik onbewust in
de loop der jaren had opgebouwd."
Zijn functie als directeur van het ge
westelijk arbeidsbureau (GABI Texel
wordt waargenomen door Theo
Zijm. Maasdam vindt -en niet alleen
lij, maar ook bijvoorbeeld het TVO
en de arbeidsbureaus in Den Helder
en Alkmaar- dat Zijm als zijn opvol
ger moet worden aangesteld, maar
daarover bestaat nog geen zeker-
ïeid. Ook hier is het „Den Haag"
dat wikt en beschikt.
Jit deze inleiding blijkt al een beetje
lat Maasdam zich niet altijd met het
jeleid van hogerhand heeft kunnen
lerenigen. Hij voelt er weinig voor
>m bij zijn afscheid hierop de nadruk
e leggen, maar iets wil Maasdam er
toch wel over kwijt.
„Toen ik moest motiveren waarom ik
in de VUT wilde, heb ik als hoofdre
den genoemd dat ik het niet zie zit
ten om nog een aantal jaren achter
de feiten aan te hobbelen. Het is
rustrerend dat er telkens weer
émand in de Tweede Kamer opstaat,
kf hij nu Vermeend of Moor heet, die
pen of ander plannetje ophoest, dat
maar hebben uit te voeren. Een
koorbeeld: in 1985 kregen wij te ho-
|en dat we geen energie meer moeti
jen verspillen aan werklozen van 45
aar en ouder, maar dat we ons ge
heel op de jongeren moesten richten.
Twee jaar later is het beleid geheel
omgegooid en moeten we juist pro
jecten voor langdurig werklozen sti
muleren, Dus toen moesten we eerst
tegen de mensen zeggen dat wij ze
niet meer konden helpen, en later te
gen diezelfde categorie precies het
omgekeerde."
Een ander voorbeeld is het schriftelijk
verlengen van de inschrijving bij het
arbeidsbureau. Maasdam was daar
van van begin af aan een fervent te
genstander. De maatregel was
genomen om de de door de stijgende
werkloosheid steeds grotere werk
druk voor de arbeidsbureau's te ver
minderen. Goed bedoeld, maar niet
verstandig, volgens Maasdam. Hij
neemt daarbij de term „paniekvoet
bal" in de mond.
Contact
„Bestandsvervuiling was een eerste
gevolg waarvoor ik heb gewaar
schuwd. Belangrijker nog vond ik het
dat je door schriftelijk verlengen het
contact met de werkzoekenden kwijt
raakt. Enerzijds is dat voor de men
sen een psychologische zaak: als je
alleen maar een kaartje moet invullen
en opsturen en je hoort verder niets,
krijg je met het gevoel dat zo'n ar
beidsbureau veel voor je doet. Ander
zijds wil ik graag weten wie er in ons
bestand zitten. Dat kost weliswaar
méér tijd, maar die kennis verhoogt
de kans dat je mensen aan geschikt
werk kunt helpen. Wat je ook kunt
doen is op goed geluk tien mensen
uit de kaartenbak plukken en aan
schrijven, in de hoop dat er twee zul
len bijten. Sommige collega's zeggen:
dan bied je er tien kans op werk. Ik
zeg: je moet er dan negen teleurstel
len. Onze stijl is daarom altijd ge
weest: de mensen zelf benaderen."
Maasdam vertelt dat hij zelfs wel
eens heeft geweigerd om bepaalde
maatregelen over te nemen. „Dan
konden ze mijn bedenkingen niet
weerleggen, en zei men: jullie gaan je
gang maar op Texel." Dat lukte na
tuurlijk niet altijd.
Bedrijfsblind
In 1980 leidde deze houding er zelfs
toe dat Maasdam van hogerhand
„bedrijfsblindheid" werd verweten.
„Ik werd toen geprest om Texel te
verlaten, omdat ik alleen nog de be
langen van Texel in de gaten hield en
niet de beleidslijnen van de dienst.
De hoofdinspecteur-directeur (HID)
van Haarlem bood me toen goede
jobs aan de overkant aan, maar die
weigerde ik", vertelt Maasdam.
De aanleiding voor deze aanvaring
was het stopzetten van het zogehe
ten „aanvullend werk" (helmplanten
in de winter voor seizoenwerklozen).
Maasdam herinnert zich dat Texel in
september 1979 alles in kannen en
kruiken had voor de naderende win
ter, toen het bericht binnenkwam dat
geen geld meer beschikbaar werd
gesteld voor aanvullend werk. Op ho
ge poten schreef Maasdam toen een
brief, waarin hij repte
over „taakstelend beleid" in plaats
van „taakstellend". Dat was voor de
HID de druppel die de emmer deed
overlopen.
Achteraf zegt Maasdam: „Je mag je
baas best uitschelden, maar nooit
schriftelijk, want dan staat het zwart
op wit. Dat was dus misschien wel
stom. Maar nog steeds ben ik van
mening: geef Texel weer aanvullend
werk. Er zitten allerlei voordelen aan
voor de deelnemers, die anders vijf
maanden van het jaar zonder werk
zitten. Naar mijn mening zou het
helmplanten hier nog steeds goed
mogelijk zijn, zeker gezien de mentali
teit hier. Kijk maar naar de wil om in
de lelies te gaan werken. Helaas
bestaat die regeling niet meer."
Hoge score
De „Tesselse stijl" heeft het GAB
Texel geen windeieren gelegd. Texel
heeft een bijzonder hoog scoringsper
centage: jaarlijks slaagt het arbeids
bureau erin om 80 procent van de
vakatures te vervullen. Oftewel: op
de ongeveer 500 banen die worden
aangeboden, worden circa 400 werk
zoekenden via bemiddeling van het
arbeidsbureau geplaatst.
A. Maasdam: „Ik vind nog steedslaat die werkloze Texelaars weer gaan helmplanten".
Gevraagd naar het waarom van deze
gunstige cijfers, antwoordt Maasdam:
„Ten eerste heeft Texel naar ik meen
het kleinste arbeidsbureau van Neder
land. De kleinste kantoren blijken de
hoogste scores te boeken. Ik denk
dat het gezegde „waar meer mensen
werken, wordt meer gekletst" daar
voor een reden is. Maar je gebruikt
niet alleen je tijd op een klein bureau
effectiever, ook sta je dichter bij de
mensen. Je voelt je sneller aan
gesproken, voelt een bepaalde ver
antwoordelijkheid voor de mensen
die een beroep op je doen. Op een
gegeven moment ken je ook de spe
cifieke wensen van werkgevers en
werknemers. Je weet dan dat die
timmerman graag voor die baas wil
werken, en dat dèt restaurant zulke
serveersters nodig heeft."
Bedrijfsbezoeken
Maar eerst moet zo'n situatie worden
gecreeerd. Een belangrijke sleutel is
het veelvuldig afleggen van bedrijfs
bezoeken, Maasdam: „In verband
met de bouwtelling, een taak die in
middels door de gemeente is overge
nomen, kwam ik bij alle Texelse
aannemers minstens viermaal per
jaar over de vloer. Dan namen we al
le projecten door en bespraken we
natuurlijk ook allerlei andere zaken
die in de bouwsector speelden. Met
de aannemers kon ik lezen en schrij
ven. Andere goede contacten had ik
opgebouwd toen het arbeidsbureau
nog was belast met de vrijstellingen
voor militaire dienst. Ik zie nog voor
me hoe kottervissers heel verbaasd
opkeken dat zij op zaterdag een amb
tenaar bij hun kotter aantroffen. Maar
ik vond dat de gewoonste zaak van
de wereld."
„Of ik ooit spijt heb gehad dat ik dit
werk ben gaan doen? Nee, integen
deel. Toen ik nog als radiotelegrafist
werkte en een vrij leventje leidde in
Nederlands Nieuw-Guinea, had ik
heel andere ideeën over de wereld. Ik
leefde in een wereldje waarin ieder
een gezond was, een leuke baan had,
vrouw, kinderen. Maar door het ar
beidsbureau ben ik met m'n neus ge
drukt op de nare dingen die de
mensen kunnen overkomend. De eer
ste jaren had ik daar moeite mee, ik
kon de dingen moeilijk van me afzet
ten. Later word je daar harder in, ga
je ook bewuster over veel dingen na
denken. Ik heb het gevoel dat deze
baan me als mens rijker heeft ge
maakt."
Door middel van deze open brief wil
len we een laatste noodkreet slaken
voor het behoud van het kinderdag
verblijf Texel. Op 13 december zal de
gemeenteraad beslissen of wij in
aanmerking komen voor subsidie.
Zonder deze subsidie kunnen wij
eigenlijk niet draaien en is het de
vraag of wij op langere termijn zo
verder kunnen gaan. Jammer. Want
nu we ruim een jaar draaien kunnen
we duidelijk aantonen dat de behoef
te aan deze vorm van kinderopvang
op Texel aanwezig is. Ruim veertig
kinderen hebben al voor korte of lan
gere tijd gebruik gemaakt van het
dagverblijf. Het beleid ten aanzien
van kinderopvang moet op Texel nog
volledig worden gevormd. Alle partij
en zijn het er over eens dat er iets
moet gebeuren, maar in welke vorm
is nog niet helemaal duidelijk. Er
wordt ook gedacht aan een gast
ouderproject. Wij onderschrijven hier
over de ideeën van de W.K.N.
(Werkgemeenschap Kinderopvang Ne
derland). De W.K.N. vindt het goed
dat ouders kunnen kiezen uit ver
schillende vormen van opvang. Aan
het gastoudergezin moeten wel eisen
worden gesteld. Onder andere verant
woord omgaan met kinderen, veilige
en geschikte ruimtes om te spelen en
te slapen, maximum aantal kinderen,
hygiëne, een professionele kracht om
dit alles te coördineren. Een plaats in
een gastoudergezin zal dan niet
goedkoper zijn dan in een dagverblijf.
Onafhankelijk van de kosten, kunnen
ouders dan een juiste keuze maken
voor hun kind. Het zou natuurlijk heel
mooi zijn als dit op Texel ook gereali
seerd zou worden, en dat het kinder
dagverblijf zou samenwerken met het
gastouderproject. De vraag is natuur
lijk of er plaats is voor beiden. Het
grote voordeel van een kinderdagver
blijf is, dat continuïteit en kwaliteit
gewaarborgd zijn. Bij ziekte of vakan
tie in het gastoudergezin zal voor an
dere opvang voor de kinderen
gezorgd moeten worden. Wij vinden
het heel jammer dat er tot nu tot
geen onderzoek is gedaan bij de
ouders die gebruik maken of willen
maken van kinderopvang. Kabinet en
Tweede Kamer willen hier de komen
de jaren heel wat in investeren om
dat er een groot tekort is aan goede
kinderopvang. In 1990 komt er 130
miljoen gulden vrij en waarschijnlijk
gaat veel van het geld naar de ge
meenten. Om deze twee jaar te over
bruggen vragen wij om een vorm van
startsubsidie. Het liefst zouden wij
dezelfde subsidie krijgen als vergelijk
bare verenigingen en/of stichtingen.
Tenslotte vragen wij de wethouders
en de raadsleden, vóór zij over de
subsidie voor het dagverblijf gaan
stemmen, eerst te komen kijken!
Het bestuur van de stichting kinder
dagverblijf Texel.
'e werkgroep Anti-discriminatie Texel
ood op 5 december in het RSG-
ibouw deze school een aantal boe-
n aan over het onderwerp „voor-
ordelen". Dat gebeurde in de vorm
n een actie waarbij een Sint en
vee zeer vrouwelijke Pieten de boe-
sn overhandigden aan rector H.
eetveld en bibliothecaresse mevr.
h. Haak. De rollen waren daarbij
ngedraaid door de zich gedisertmi-
serd voelende Pieten: zij waren de
aas, en Sint was ditmaal het dom-
e knechtje. Op rijm werd dit in de
auze in de aula aan de leerlingen
aidelijk gemaakt. De vrouwelijke Pie-
:n Myrte de Vries en Karin van Ar
al kregen tot slot van Sint Paul van
oof een weerwoord, eveneens op
im.
rijdag zal de afdeling Texel van Am-
esty International een fakkelwacht
ouden op het veerhaventerrein van
Horntje. Dat gebeurt bij de afvaar-
in van 17.05 en 18.05 uur. De fak-
elwacht vindt plaats in het kader
an de Dag van de rechten van de
>ans.
eertig jaar geleden werd de Univer
se Verklaring van de Rechten van
e Mens afgekondigd, als een direct
evolg van het onmetelijk menselijk
den gedurende de Tweede Wereld-
orlog. Anno 1988 worden de in de
irklaring genoemde fundamentele
lensenrechten nog steeds overal ter
'ereld geschonden, ondanks het feit
at vele regeringen de verklaring heb-
ïn erkend. Amnesty International
aagt daarom nog steeds aandacht
oor de schending van mensenrech-
n en de instandhouding van de in-
rumenten ter bescherming daarvan.
"ie wil meedoen aan de fakkelwacht
elieve zich op te geven bij Marij van
ialst, tel. 12975, of Hilda Afman,
S. 19533.
Tijdens een uitgebreide commissie
vergadering van de Tweede Kamer
fracties over de begroting van het
gemeente- en provinciefonds 1989,
heeft staatssecretaris mevrouw De
Graaff-Nauta geen strobreed toege
geven aan de eis van de VNG om de
zogeheten „investeringsimpuls" ook
ten goede te laten komen aan de
kleine gemeenten. Waarschijnlijk
neemt de gemeente Texel, die in een
eerder stadium landelijk het voor
touw had genomen in deze kwestie,
hiermee geen genoegen. Geprobeerd
zal worden druk uit te oefenen op
de Tweede Kamer, in de hoop dat
een motie tegen het voorstel van de
staatssecretaris wordt aangenomen.
Dat zei secretaris Piet Zoon van de
gemeente Texel, dinsdag na terugkeer
uit Den Haag en na overleg met het
college van B en W. Zoon was maan
dag bij de commissievergadering aan
wezig en moest teleurgesteld de
terugreis aanvaarden. Teleurgesteld
zowel vanwege de inhoud van de dis
cussie als het resultaat. Mevrouw De
Graaff-Nauta hield voet bij stuk en
een tijdens de vergadering ingediende
CDA-motie kreeg (nog) geen meer
derheid. Het CDA en de kleine recht
se partijen zijn tot dusver de enige
voorstanders van een verdeling van
de investeringsimpuls (van in totaal
f 50 miljoen) over èlle gemeenten. De
staatssecretaris wil de vier grote ste
den de grootste hap uit de ruif laten
nemen (712Vi miljoen) en de rest ver
delen over de gemeenten met meer
dan 25.000 inwoners. Zij vindt in elk
geval de PvdA aan haar zijde, terwijl
D'66 zich op de vlakte houdt en het
VVD-commissielid „neigt naar het
advies aan de fractie om met de
staatssecretaris mee te gaan".
Willen de kleine gemeenten nog wat
bereiken, dan zal vooral op de VVD
een stevige druk moeten worden uit
geoefend, luidt de conclusie. Fijntjes
refereert Piet Zoon aan een uitlating
van VVD-Kamerlid Annemarie Jor-
ritsma, toen zij in juni een werkbe
zoek bracht aan Texel. Jorritsma zei
toen „positief" te staan tegenover
extra rijksgeld ter beloning van ge
meenten die jaarlijks behoorlijk in
vesteren (zoals Texel), vooral als dat
geld zou worden gebruikt voor verbe
tering van wegen, riolering en derge
lijke. Mevrouw Jorritsma zei toen
zelfs „Texel als goed voorbeeld te zul
len noemen".
Adhesie
Bij de gemeente Texel komen nog da
gelijks adhesiebetuigingen binnen van
collega-gemeenten, de meesten klei
ner dan 25.000 inwoners, sommigen
groter. Zij zijn het eens met de stel
ling dat de staatssecretaris het
bestuursakkoord schendt en dat ge
zien de uitkeringen uit het gemeente
fonds gedurende de laatste jaren,
verwachtingen zijn gewekt voor op
nieuw een uitkering in 1989. Kleine
gemeenten kunnen deze uitkering
vaak net zo goed gebruiken als grote
gemeenten, ook al ontbreekt de
„randstadproblematiek".
Gemeentesecretaris Zoon zegt „gepi
keerd" te zijn over de suggestie dat
kleine gemeenten de investeringsim
puls vooral gebruiken om hun be
lastingen laag te houden.
Zoon: „Als er één gemeente in Ne
derland is die juist investeert in pro
jecten met een hoog
werkgelegenheidsgehalte, dan is het
wel Texel. Door de eilandsituatie
staan we jaarlijks voor flinke investe
ringen." Als voorbeeld noemt Zoon
de werken die op basis van het huidi
ge gemeente-budget niet al in 1989
kunnen worden gerealiseerd, maar
zijn doorgeschoven naar het investe
ringsplan voor 1990. Of deze
riolerings- en herbestratingsklussen
allemaal al volgend jaar kunnen wor
den aangepakt, als Texel töch over
een impuls van het rijk zou beschik
ken, wil Zoon niet beweren. „Maar
als we net als in de voorgaande jaren
een investeringsimpuls van 750.000,-
zouden krijgen, dan kunnen we voor
vijf ton investeren."
Inmiddels is de kwestie ook in de
vakbladen niet onopgemerkt geble
ven. De discussie spitst zich toe op
de positie van de Vereniging van Ne
derlandse Gemeenten (VNG). Die zou
wel eens in de knel kunnen komen,
omdat de belangen van de grote en
de kleine gemeenten in deze kwestie
tegenstrijdig zijn, maar toch door één
overkoepelende organisatie (de VNG
dus) worden behartigd. En dat alles
als gevolg van een Texels initiatief
Deze week is voor de Texelse bio
scoop een langgekoesterde wens in
vervulling gegaan. De aan slijtage
onderhevige mono geluidsinstallatie
is namelijk vervangen door gloed
nieuwe stereo-apparatuur.
Het monogeluid was voor nogal wat
filmliefhebbers een bron van ergernis.
Exploitant Henk van Leeuwen: „Het
verschil valt enorm op als je ook aan
de overkant wel eens naar de bio
scoop gaat. Omdat geluidseffecten
een steeds belangrijkere rol zijn gaan
spelen in films, is een stereosound
eigenlijk vereist. Verder was onze in
stallatie aan vervanging toa Het ge
beurde bijvoorbeeld wel eens dat het
geluid zomaar zwakker werd. De ap
paratuur is dan ook al zo'n dertien
jaar oud."
De investering komt voor rekening
van Springer BV, het bedrijf dat het
bioscoopgebouw in eigendom heeft.
De installatie is gisteren en vandaag
aangebracht door het gespecialiseer
de bedrijf Cinetechniek uit Amster
dam, in samenwerking met Piet
Hoogerheide van het Texelse electro-
nicabedrijf Hotex. Zij hebben onder
meer de soundboxen in de projector
omgebouwd van mono naar stereo,
voorversterkers en cinema-versterkers
geplaatst alsmede een luidspreker-
combinatie met een vermogen van
2x100 Watt (een verdubbeling van
het huidige vermogen). Het publiek
kan de verandering uitsluitend horen,
niet zien: de grotere geluidboxen zijn
gesitueerd achter het geluidsdoek in
de bioscoopzaal.
Het eilandcompetitievolleybal-toernooi
van dinsdag 13 december gaat niet
door, wegens gebrek aan animo. De
eerst volgende normale speelavond is
20 december.
