Jan is geen inrichting,
een woonvorm, een thuis
Bang&OIufsen
T
Ooit kiest u voor mooist
Directeur W. van Heerwaarden neemt afscheid
Svmum
Friese verdieping
so in strijd met
3en voorwaarden
Dubliners-concert
Collectebussen
Winst voor zwemclub
Texelse vrouwen
naar Huishoudbeurs
Schoolconcertenserie
door muziekdocenten
Ingebroken
Bang&OIufsen introduceert
de 'Hi-Fi' telefoon
Metamorfose van
Mantje Schoenen
I
DAG 17 MAART 1989
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
1954 een advertentie in de krant om
het agentschap over te nemen van
Spoorwegen Van Gend en Loos hier
op Texel. Nou, daar heb ik op gerea
geerd. Ik kreeg het, maar ik heb de
eerste weken verschrikkelijk zitten
zweten, want ik wist totaal niks van
bevrachting en administratie. Je had
er alles: inklaring, uitklaring, je werd
er zó voor gezet, je had geen hulp. Ik
zat tot 's avonds laat te kijken in
oude boeken hoe boekingen werden
la tien jaar neemt Willem van Heerwaarden afscheid als direc-
3jr van verzorgingstehuis Sint Jan. Dinsdag is de Texelaar in
Iart en nieren 65 jaar geworden. Hij was eigenlijk van kind af
an nauw betrokken bij het tehuis: zijn vader was de eerste ad-
linistrateur en één van de initiatiefnemers van de oprichting van
lef oude Sint Jan. Zijn broer was secretaris,
lij noemt zijn tijd bij Sint Jan een fijne periode. „Het is geen in-
:hting, maar een woonvorm, een thuis. De mensen zijn vrij,
gunnen in en uit gaan. De sfeer is hier geweldig".
(m van Heerwaarden wordt opge-
ilgd door Hans Bakker. „Ik ben ver-
ihrikkelijk blij dat het een Texelaar is
■worden. De autochtone bevolking
ordt hier tekort gedaan. Er komt
el veel kennis en inzet van „over-
nters", maar ze missen de Texelse
htergrond en sfeer. Texelaars reage-
n nou eenmaal anders dan mensen
m de vaste wal. Het wil er bij mij
et in dat vandaag de dag, met zo-
lel goede opleidingen voor de jon-
ilui, de eigen bevolking geen
ipabele mensen zou kunnen
/eren".
Bakkersknecht
lm van Heerwaarden begon in
138 als bakkersknecht bij bakker
emer, op de hoek van de Witte
uislaan/Kogerstraat. „In de Tweede
ereldoorlog zei m'n baas tegen me:
illem, je moet zien dat je hier weg-
imt, want ze willen een aantal jon-
ins naar Duitsland deporteren. Je
oet zien dat je werk krijgt bij de
ehrmacht. Ik heb zijn raad opge-
Igd en kwam in de wasserij te-
tht. Duitse broeken wassen. Kort
na werd de bakkerij gevorderd door
l Duitsers en kon ik er, zonder ge-
ar voor deportatie, weer aan de
10
ch werd Van Heerwaarden op ge
ven moment opgeroepen voor de
beitseinsatz in Duitsland. Hij zat
lige tijd in een werkkamp. „Geluk-
3 met zo lang. Maar ik weet hoe
it eruit zag en hoe het eten er was:
icht!"
Weduwe
i werd bij een particuliere bakker
dergebracht, waar hij een goede
tijd had. Nog steeds onderhoudt Van
Heerwaarden contact met de wedu
we van de bakker.
Eenmaal terug op Texel ging Van
Heerwaarden aan de slag op de boer
derij De Witte Engel. „Op het land
werken. Kunstmest strooien, slakken-
meel. Een bak op je bast van hon
derd kilo. 's Avonds armen hebben
als een aap en zwart wezen als een
neger, dat ging toen nog zo".
Na enige tijd kon Van Heerwaarden
terecht bij bakker Witte. Die was ge
vestigd waar nu taveerne De Twaalf
Balcken zit. Hij bleef er ongeveer vijf
jaar en sloeg daarna aan het leren.
Via de Leidse Onderwijs Instellingen
haalde hij zijn Mulo-diploma. „Het
was een hevige klus, want ik had
nog allemaal baantjes. Destijds was
ik niet werkloos, maar toch ook niet
meer vol aan het werk. Ik was één
van de eerste, zo niet dé eerste pa
tatbakker bij Sijp Langeveld".
Landmeterij
Na deze studieperiode kwam Van
Heerwaarden in de landmeterij te
recht. Zijn eerste klus was een kabel
meting vanaf de Mok naar Den Burg.
Hij kwam terecht bij de landmeetkun
dige dienst van Rijkswaterstaat uit
Delft, onder leiding van professor
Schermerhorn. „Ik deed hoekmetin
gen rondom de vuurtoren en water
passingen daarvandaan tot aan de
Mok. Préchtig mooi werk."
Toen al het werk op Texel was ge
daan kreeg Van Heerwaarden het
aanbod in de nieuwe haven van Den
gedaan en waarom. Zo kwam ik er
achter hoe het werkte"
Wim van Heerwaarden: ,.lk kan moeilijk afscheid nemen van Sim Jan.
Helder metingen te gaan verrichten.
Hij moest daar dan wel een woning
zoeken, maar daar voelde de geboren
en getogen Texelaar niets voor. Hij
kon op het eiland aan de slag bij de
ruilverkavelingsdienst. „Dat was niet
helemaal naar m'n zin. Vier dagen
mat ik zelfstandig en de vijfde dag
ging een ambtenaar mee. Er stond in
Van Heerwaarden haalde later een
bedrijfdiploma in Utrecht en slaagde
met vlag en wimpel. Hij had inmid
dels de nodige routine in het werk
gekregen.
Rond 1960 kwam het vrachtgoed
niet meer rechtstreeks op Texel aan,
maar in Den Helder. Dat betekende
voor Van Heerwaarden alle dagen
heen en weer met de boot, want het
eiland verlaten waar hij zó aan is ver
knocht deed hij niet. „Toen begon
men daar ook te donderjagen dat ik
moest verhuizen naar de vaste wal.
Ze wilden me wel bedrijfsleider ma
ken als ik dat deed, maar ik wilde
niet, ik bleef".
Zuivelfabriek
Zonder werk zat Van Heerwaarden
echter niet, want hij kon bij de zui
velfabriek terecht op de administratie.
Zijn reputatie als administrateur
groeide en hij kreeg allerhande „bij
baantjes": hij verzorgde de admi
nistratie van scholen, de
noodslachtplaats, particulieren, de
kerk en Charitas.
Er kwam een advertentie in de krant
van Sint Jan. Van Heerwaarden rea
geerde in eerste instantie met. „Via
kennissen hoorde ik dat erop werd
gerekend dat ik zou reageren, hoewel
er genoeg sollicitanten waren. Ach, je
moet jezelf niet beoordelen, dat doet
een ander wel voor je. Daar heb ik
me bij neergelegd."
Door de familierelaties wist Wim van
Heerwaarden al het één en ander van
Sint Jan, voordat hij er werd aan
gesteld. Toen na enige jaren de direc-
tiepost vrijkwam en hij ervoor werd
gevraagd, besloot hij het een jaar te
proberen. „Het was wel heel wat an-
ders dan wat ik tot nog toe had ge
daan. En zo ben ik hier blijven
hangen. Ze raakten me niet meer
kwijt".
Fijne tijd
Van Heerwaarden kijkt als directeur
terug op een hele fijne tijd. Het leuke
ervan vindt hij de omgang met de
bejaarde mensen. „Ik heb eigenlijk al
leen maar leuke dingen mee ge
maakt. Als je aardigheid in je werk
hebt, dan is niets onplezierig Sa
menspraak met oudere mensen, die
vaak leuke verhalen kunnen vertellen,
dat is fijn. Ze hebben meer levenser
varing, je kunt van ze leren". Hij
vindt het een enorm voordeel boven
iemand van de vaste wal dat hij de
achtergronden van de mensen kent.
„Ik weet waar iemand heeft ge
woond, wat hij heeft gedaan, dat
geeft meteen contact, het schept
een band. Ik heb me nooit onge
vraagd met de mensen hier bemoeid.
Dit is een woonvorm voor mensen
die wat minder mogelijkheden heb
ben dan anderen die op zichzelf wo
nen, geen instituut. Ze zijn in Sint
Jan vrij om te gaan en te staan, visi
te te ontvangen, te doen waar ze zin
in hebben. En daarom val ik de men
sen niet méér lastig dan strikt nood
zakelijk is. Natuurlijk mag ik graag
eens even een praatje maken, maar
men moet niet het idee hebben: kijk
daar komt die hotemetoot ons weer
eens wat zeggen. Mensen moeten
zich hier thuis voelen".
Gezelligheid
Geregeld komen mensen die niet in
Sint Jan wonen naar het gebouw om
anderen op te zoeken, spelletjes te
doen en te biljarten. „De mensen
hebben hier een stuk gezelligheid aan
elkaar en dat trekt ook anderen die
nog op zichzelf wonen. Sint Jan is
van het begin af aan een erg open,
gezellig en sfeervol huis geweest en
dat moet zo blijven".
Natuurlijk maakte de tehuisdirecteur
ook wel nare en moeilijke zaken mee.
Mensen die zichzelf niet meer kun
nen redden en geestelijk achteruit
gaan, of sterfgevallen, dat valt niet
altijd mee. ,,Het zijn zaken die bij het
leven horen. Ik heb me altijd aardig
leren verzoenen met dood en leven.
In Duitsland heb ik een harde leer
school gehad. Dood en leven ligt
dicht bijelkaar en het is beiden onder
deel van een geheel".
Tuinieren
Na vrijdag krijgt Van Heerwaarden
meer tijd om aan eigen bezigheden
te besteden, want dan neemt hij af
scheid als directeur van Sint Jan. „Ik
moet eerst eens mijn huis helemaal
van binnen en van buiten nalopen,
behangen en schilderen. Daarnaast
mag ik graag tuinieren, het wordt
voorjaar en ik heb nog een caravan,
er ligt nog een postzegelverzameling
en een collectie oude munten, dozen
vol foto's die moeten worden geor
dend....ik zit niet om werk verlegen.
Maar ik kom wel af en toe hier bin
nenlopen. Mijn moeder van 94 zit
hier ook nog en dan kan ik even een
praatje maken met alle bekenden.
Gek hè, van alle beroepen die ik heb
uitgeoefend kon ik zonder problemen
afscheid nemen, maar hiermee heb ik
het moeilijk!"
De afscheidsreceptie van Wim van
Heerwaarden is vrijdag van 19.00
tot 21.00 uur in Sint Jan.
BRIEVEN VAN LEZERS - 8UITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE
de heer Schoo over de Friese
ieping betoogt lijkt me onjuist,
[vakmanschap van de Texelse
jiemersraad en toeleveringsbedrij-
jlijkt me niet in het geding, meer-
I oorzaken kunnen de prijs
vloeden. Veel werk onder handen
en goed gevulde portefeuille kun-
een hogere prijs opleveren. Maar
de heer Schoo, en ook de aan-
eder weten, is dat in de bouw
zogenaamde opzetjes wordt ge-
t. Dit kan de aanbesteder probe-
e doorkruisen, door er een
npoorter bij uit te nodigen waar
lij weet dat deze eerder op het
d bouwde. Dit voor een goede
en met een tevreden stellend re-
at. De bouw van de Gollards
met het voorgaande niets uit te
en het zwemparadijs werd zelfs
n de tijd opgeleverd. Zelf vind ik
pmerkelijk dat deze aannemer
ïks veel hogere onkosten toch
'W inschrijft. Hoewel mensen, zo-
F® Texelse Courant van dinsdag
px kennisgenomen van het Teso-
"punt inzake de kwestie die ik al
lr via een ingezonden stuk in de-
'spt aan de kaak heb gesteld. Ik
s Texels ingezetene niet meer
'Pt Texelse tarief gebruik maken,
te auto waarin ik rijd, niet op
naam staat. Nu heb ik vast-
r dat Teso daarmee in strijd
jte eigen vervoersvoorwaarden
pit- Daarin staat namelijk dat het
[se 'a,tef bestemd is voor een op
I woonachtige. Als Texels ingeze-
ik voor mijn werk aangewe-
D te Teso, die nu vanuit een
'poliepositie uitmaakt welke
.aars nu wel en welke nu niet
|Jet Texelse tarief mogen gebruik-
p Dit is een ontwikkeling waar-
Pxelse bevolking wel eens
s staan, want welke op Texel
■jachtige is bij een volgende wij-
)K te vervoersvoorwaarden
e oaurt om niet meer onder het
T°lse 'arief te vallen??????
'Bak
fekker,
wel als gereedschap die voor de
bouw worden gebruikt, heen en weer
moeten naar zijn woonplaats, mag
men veronderstellen dat hij er aan
verdient. Met mij zullen velen het een
nare zaak vinden dat de eilandse
bouwvakkers dan misschien in de
WW zitten. Dat is niet de schuld
echter van de opdrachtgever, we we
ten tenslotte dat onderhandse aan
bestedingen in het verleden tot
kritiek uit de raad hebben geleid. Met
goed werk tegen de laagste prijs is
de hele gemeenschap geholpen. Als
we er van uitgaan dat op het eiland
alleen mag worden gewerkt door bin-
nenpoorters, moeten we de stroom
toeristen die jaarlijks het eiland kie
zen als vakantieoord maar niet meer
toelaten met als gevolg dat dan de
aannemers hier voor 90% zelf in de
WW zouden belanden, om van de
rest maar niet te spreken. Kritiek is
goed en nodig (ik doe er zelf ook aan
meel maar dit is stemmingmakerij op
niets af.
J. K. P. Zwan, Den Burg.
Voor ons was het concert van de
Dubliners in de Lindeboom een on
vergetelijke avond. Uit de spontane
reacties van het publiek menen we te
kunnen opmaken, dat we daarin echt
niet alleen staan. Weinig mensen
schijnen echter te beseffen hoe bij
zonder het is dat zij in levende lijve
op Texel zijn geweest. Deze muzikan
ten hebben er in het grijze verleden
voor gezorgd, dat de toen nog maar
amper levende Ierse volksmuziek een
nieuwe impuls kreeg. Ze zijn al tien
tallen jaren actief, en wereldberoemd.
Wij hebben ze in Zwolle zien spelen
voor een zaal met 8000 mensen,
tien keer zoveel als in de Lindeboom
dus, en ook daar wisten ze het hele
publiek in hun ban te krijgen. Wat
daar het recept voor is is moeilijk te
zeggen. Het is niet zozeer de kwali
teit van de muziek. In Zwolle traden,
tussen twaalf uur 's middags en één
uur 's nachts minstens tien andere
Ierse groepen op, en hoewel sommi
gen echt fabelachtig speelden, kwam
de zaal pas in beweging toen men
eindelijk die oude Dubliners tevoor
schijn zag komen. De Dubliners op
Texel krijgen heeft behoorlijk veel
geld gekost, en bovendien hebben de
orginasitoren tijden lang stad en land
afgesjouwd om alles in orde te bren
gen. Een bedankje daarvoor zou wel
op zijn plaats zijn geweest, en dat
zullen we daarom ook nog maar
doen namens iedereen die genoten
heeft. Van de andere Ierse, Schotse
en Engelse folk-groepen die beslist
niet minder goed spelen, leiden velen
een zwervend bestaan in Europa,
Amerika en soms een tijd in de
Sovjet-Unie. Zulke groepen komen
uiteraard ook in Nederland, en het
moet beslist mogelijk zijn zo'n andere
groep ook eens op Texel te krijgen.
Dat zou dan ook beslist minder
kosten dan de Dubliners-voorstelling,
maar het gevaar is dat zo'n minder
bekende naam niet genoeg publiek
trekt. We zouden daarom iedereen,
die goede herinneringen heeft aan
het concert van de Dubliners willen
vragen, om toch vooral zo'n eventue
le volgende keer ook te komen. Want
alleen dan zal het mogelijk zijn weer
eens zo'n concert op Texel te
hebben.
Douwe Kuiper, Swier Oosterhuis,
De Koog.
Het mevrouw De Koning Hulpcomité
heeft onlangs 200 nieuwe plastic
collectebussen aangeschaft. De
plastic bussen zijn groter en wegen
minder dan de metalen bussen. Ook
kunnen hier makkelijk cheques en het
5-gulden muntje in. Voor diverse col
lectes zijn de bussen te huur voor
TO,25 per bus per collecte. Informa
tie: Ann Roeper, kamer 304 in het
raadhuis. Ook wie belangstelling
heeft voor de oude metalen bussen
kan hier terecht.
Zaterdag heeft een jeugdploeg van
zwemclub TX'71 meegedaan aan de
jeugdzwemmarathon van de Helderse
Reddingsbrigade. In een deelnemers
veld van twaalf ploegen wisten de
jeugdige leden een gedeelde eerste
plaats te behalen. Door Dennis
Schouwstra, Karen den Draak, Tama
ra den IJzerman, Marieke Hut, Suzan
van Beek en Jan Hummel werd in to
taal 8450 meter gezwommen. Een
verbetering van het in 1987 gevestig
de record, dat op 8300 meter stond.
Vrijdag houdt de zwemclub haar jaar
vergadering waarin onder meer zal
worden gesproken over het zomer-
programma. De vergadering wordt
gehouden in De Schakel en begint
om 19.30 uur.
Menig Texelaar heeft het al met
eigen ogen gezien: de winkel van
Mantje schoenen en kleding heeft
een complete methamorfose onder
gaan. Vorige week werden de deu
ren geopend van de totaal
veranderde zaak.
„We merkten vorig jaar al dat klanten
liever weer ouderwets worden gehol
pen, in plaats van zelf te moeten kie
zen uit hele series schoenen en
kleding. De kwaliteit en de prijzen
wilden we handhaven zoals ze wa
ren, maar de presentatie moest ver
beterd en het moest tóch een zaak
blijven waar je zo maar even binnen
kunt lopen", vertelt Adri Mantje.
In het najaar werden diverse zaken
aan de overkant ter oriëntering be
zocht, maar alles leek op elkaar. Tot
men een schoenenzaak trof met een
antiek interieur uit 1700. „Dat leek
ons wel wat, maar we wilden het
vertalen tot iets gezelligs. Toen liepen
we tegen een oude eikenhouten win
kelinrichting uit Oosterijk op...." De
blank-houten kasten en toonbanken
werden totaal gerestaureerd en ge
combineerd met zwarte vloerbedek
king en kledingrekken. Het geheel
doet smaakvol en gezellig aan.
Daarnaast is op de bovenverdieping
een groot magazijn gevormd dat
vooral plaats biedt aan een grote sor
tering schoenen.
De Mantje-sportzaak zal na de Paas
enigszins worden veranderd, maar
niet zo ingrijpend als de kleding- en
schoenenafdeling ertegenover. De
winkel in De Koog blijft ongewij zigd.
De Overkoepeling van Vrouwenorga
nisaties maakt op zaterdag 4 april
1989 een busreis naar de huishoud
beurs te Amsterdam. Vertrek boot
9.05 uur, vertrek vanaf de Elemert
met de bus van Robert Aris van Bo
ven om 8.30 uur. De kosten bedra
gen T22.50 per persoon exclusief
bootkosten. Opgeven vóór 26 maart
bij mevrouw B. Moonen, telefoon
16269.
In de afgelopen weken is een serie
van acht schoolconcerten gehouden
voor de zesde, zevende en achtste
groepen van alle Texelse basisscho
len in d'ouwe Ulo. De leerkrachten
van de muziekschool verzorgden de
ze uitvoeringen, de voorbereiding
was verricht door Bernard en Tonne-
ke Teilegen, die als muziekconsulen-
ten op de scholen werkzaam zijn.
Voor het derde achtereenvolgende
jaar werd een schoolconcertenserie
gehouden. Van te voren krijgen de
scholen een begeleidingsmap met in
formatie over de instrumenten en an
dere wetenswaardigheden. Er kon
worden gekozen uit drie verschillende
concerten. Er moesten door de kinde
ren vier liedjes worden geleerd en
één liedje uit het concert werd door
de kinderen op Orff-slaginstrumenten
begeleid. Alles uit de voorbereiding
kwam terug tijdens het concert.
„Vroeger waren schoolconcerten
vaak saaie, statische gebeurtenissen.
waar stil naar moest worden ge
luisterd. In deze serie zat veel actie,
de kinderen moesten echt meedoen.
Er zaten tien minuten luistermuziek
in, maar verder draaide het allemaal
om sémen muziek maken", aldus
Tonneke Teilegen. Iedere school
moest een „panel" van twee leerlin
gen samenstellen dat vragen moest
beantwoorden en opdrachten moest
uitvoeren, die aan ieder muziekstuk
zaten verbonden.
De schoolconcerten waren gratis om
dat ze door de muziekschooldocen
ten op vrijwillige basis werden
gegeven. De docenten die eraan
meewerkten zijn: Olga Almekinders,
Loes Aten, Betty Bakker, Peter
Dijkstra, Saskia Kwast, Jan Kuhne,
Peter Smith, Loes Bakker, Jolien
Scholte, Bert Kempers en Dyo Was-
sink.
De kiosk aan het Turfveld in de Den
nen is in de nacht van zondag op
maandag het doelwit geweest van in
brekers. Er werd een ruit vernield en
voor ongeveer 50,-aan snoep en
bier ontvreemd.
3 jaar garantie
De Beocom is een kombinatie van elegantie en funktionaliteit.
De hoorn weegt minder dan de helft van een 'gewone' hoorn
Het geluid is uiteraard van B&O kwaliteit
Grote vmgervriendelijke toetsen Verkrijgbaar m 6 kleuren,
rood, wit, blauw, geel. groen of zwart De prijs bedraagt inkl. btw
265,-
Goedgekeurd door minsten® van verkeer en waterstaat
Jan Brouwer
DEN BURG Spinbaan 15. Tel 02220-5130
