Omvangrijk KTF kan „New
Baroque Suite" weer aan
Vissers benoemen Ben
Daalder tot erelid
Mentaliteit mensen
wordt steeds beter"
Rapport Rijkspolitie Texel:
Strandexploitanten zijn
vóór geluidsinstallatie
Voorstelling va
jeugd Den Ho<
Pizzeria verzegeld
Vier asielzoekers
Texel ondergebrac
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 21 MAART
Ben Daalder Imiddenl zingt mee temidden van de Texelse vissers die hem zaterdag uitzwaaiden. IFoto: Bert Koning)
Oud-visserijvoorman Ben Daalder
kreeg zaterdagmiddag van de Texel
se visserijwereld een klinkend af
scheid aangeboden. In het
Havenrestaurant was vrijwel de ge
hele Texelse vloot bijeen op initiatief
van visserijvereniging DETV en vis
serijcoöperatie CIV. Zeer informeel
werd Daalder toegesproken en werd
wegens zijn grote verdiensten be
noemd tot erelid van DETV. Het Vis
serskoor bood hem een speciaal
optreden aan, waarbij in het slot
nummer het feestvarken zelf ook
werd betrokken.
„Ik heb nooit zoveel moeite gehad
om iets te zeggen als nu. Bijna de
hele Texelse vloot zit hier in de zaal,
ik ben behoorlijk onder indruk", stel
de de nimmer om woorden verlegen
zittende Daalder. De naar Akersloot
verhuisde en in IJmuiden werkzame
Oosterender riep in vogelvlucht het
nu afgesloten hoofdstuk in herinne
ring: „Het is vanzelf gegaan, maar ik
had nooit gedacht dat het zó zou
gaan." Daalder stak de huidige
DETV-voorzitter Bas van der Beek
een hart onder de riem: „Laten we
niet meer spreken van de „nieuwe"
voorzitter. Hi| is nu behoorlijk inge
burgerd en weet waarom het gaat."
Reagerend op een speech van Van
der Beek beaamde Daalder dat
besturen een kick geeft. „Ik ben het
met Bas van der Beek eens als hij
zegt dat ik een idealist ben en een
beetje geschift. Het is een kwestie
van geloof in de visserijsector, waar
ik met hart en ziel van houd." Dat dit
eigenlijk ten koste ging van zijn ge
zinsleven en echtgenote Gerv voor
een zware taak stond, erkende Daal
der grif. „Maar de kinderen raken al
aardig onder de pannen, dus dat zit
wel goed", aldus Ben Daalder.
Van der Beek eerde Gery Daalder
met een groot boeket. „Zij is de
grootste idealist", verklaarde de
DETV-voorzitter. Van der Beek noem
de de giootste verdienste van Daal
der het feit dat „hij de visserij
organisatorisch heeft wakker ge
schud".
Bert Weijdt, de voorganger van Van
der Beek en opvolger van Daalder als
DETV-voorzitter, stak eveneens de
loftrompet over Daalder's landelijke
inspanningen. „Ben stond tien jaar in
Den Haag op de barricaden in een
wereld vol onbegrip. Hij stond altijd
op de brug en volgde een vastgestel
de koers waarin hij heilig vertrouw
de", aldus Weijdt. Niettemin vond hij
dat Daalder een wijs besluit had ge
nomen. „Voor de visserij ben ik niet
blij, maar voor jou zelf wèl. Al die ja
ren kreeg je een minimale beloning
voor een dubbele fulltime baan. Jij
ging altijd maar door, maar ook jij
had dat niet kunnen volhouden. Eens
,,Hoe verklaart u de daling van het
aantal misdrijven in de afgelopen
vier jaar?" Dit vroeg Peter Bakker
(PSP) gisteravond tijdens de raad
scommissie voor algemeen en orga
nisatorisch beleid aan
opperwachtmeester Muus Smit van
Rijkspolitie Texel. Deze antwoordde
dat de diverse maatregelen die zijn
genomen en steeds worden getoetst
hun vruchten beginnen af te wer
pen, maar dat het ook lijkt alsof de
mentaliteit van de mensen de laatste
jaren ver beterd.
De leden van de raadscommissie wa
ren unaniem vol lof over het duidelij
ke en uitgebreide rapport dat door
Smit is samengesteld over 1988.
Riet Huitema (CDA) had vernomen
dat enkele afdelingen van de Bereden
Politie waren getroffen door bezuini
gingen. Zij vroeg of groep Bilthoven
daar ook onder viel en of dat nog
consequenties had voor de statione
ring van twee bereden politiemensen
in de zomer op Texel. Het leek Smit
niet waarschijnlijk dat Texel het
voortaan zomers zonder bereden poli
tie moest doen. „En als dat al dreigt
te gebeuren, dan halen we twee
paarden permanent naar het eiland",
aldus de opperwachtmeester.
Uitbreiding
Erna Eelman (CDA) wilde weten of er
een kans op uitbreiding van het
Texelse korps bestaat. Daar zette
Smit vraagtekens bij: „er is niet lang
geleden één van onze mensen over
geplaatst en daar hebben we geen
ander voor terug gekregen". Burge
meester Schipper verklaarde naar
goede Texelse gewoonte niet te zul
len opgeven. „We krijgen er steeds
meer taken bij, dus misschien is nog
uitbreiding denkbaar in de richting
van waterpolitie...."
had de klap gekomen en zou Ben k.o.
zijn."
Daalder lachte en herinnerde zich een
uitspraak van Weijdt: „Jij moet wel
bomvrij wezen, anders houd je dit
niet vol!"
Tine Krijnen (Texels Belang) betoogde
dat vier dodelijke verkeersongevallen
in een jaar teveel was. Ze vroeg of er
wat aan kon worden gedaan door
snelheidsovertredingen flink aan te
pakken. Smit was het met haar eens
dat vier verkeersdoden teveel waren,
maar toch valt dat aantal in verhou
ding mee. „Texel heeft een groot op
pervlak met een hoge verkeersdrukte.
Ondanks de veelvuldige snelheid
scontroles blijven zulke ongelukken
gebeuren"
Omdat de meningen over een geluid
sinstallatie op de bewaakte strand-
gedeelten nogal uiteen liepen, wilde
het college aanschaf ervan achter
wege laten. De strandexploitanten
én de leden van de raadscommissie
voor algemeen en organisatorisch
beleid waren daar niet voor.
Tijdens de vergadering gisteravond
werden een aantal alternatieven be
dacht om tóch alle mensen op een
bewaakt strandslag te kunnen berei
ken. Peter Bakker (PSP) dacht aan
een niet al te dure megafoon. Riet
Huitema (CDA) stelde voor alleen een
installatie op de drukste strandslagen
neer te zetten. Henk Beumkes (PvdA)
stond in tweestrijd en dacht aan een
installatie op de strandjeep.
Aanwezige strandexploitanten J. Vla
ming en E. de Graaf verklaarden dat
een installatie op een jeep geen
oplossing zou bieden, omdat deze
nooit de hele dag op één strandslag
aanwezig kan zijn en omdat het aan
tal strandslagen te groot is om op die
wijze afdoende te bedienen. De
Graaf: „Vrijwel alle exploitanten en
badmeesters zijn vóór een geluid
sinstallatie. Er wordt niet alleen om
geroepen dat er een kind zoek is,
maar ook dat de mensen hun rommel
op moeten ruimen. Dat scheelt
enorm, want zeggen ze het een keer
niet, dan is het een rotzooi".
Burgemeester Schipper verklaarde
In Klif 12 wordt vrijdagavond i
zondere voorstelling gegeven,
voerd door leden van de jeugd.
Den Hoorn. De jeugd acteert#
siceert in het stuk „Tussen tui;
vuilnis", dat speciaal voor hen
geschreven door (oud-)dorpsgt
Oep Schilling.
Schilling geeft de jeugd, van l(
14 jaar, wekelijks les. „Tussen t
vuilnis" ontstond vanuit een lei
tie en was feitelijk een initiatiel
de jeugdclub-leden. Schilling sc
het stuk en nam ook de regie o
zich. De muziek werd gecompu
door Karin van Arkel, aangepas
het niveau van de jonge muziks
De kinderen doen de rest: zeve
hen acteren, vier zorgen voord
ziek en drie bouwden het deco
stuk, dat ongeveer een half uur
duurt, speelt zich af op een vu
belt. Ook ouderen kunnen er pi
aan beleven en zijn welkom om
voorstelling bij te wonen.
Het Italiaans restaurant „Vincen
van V. d'Urso aan de Weverstr;
Den Burg werd donderdag ver*
door de rijksbelastingdienst uit
Helder. Op de inboedel van dei
ria werd beslag gelegd. De acti
houdt verband met een belastir
schuld van de eigenaar.
Vier asielzoekers uit Iran zijn do
dagmiddag op Texel gearriveerd
ondergebracht in een woning ai
Lieuwstraat. Ze worden door es
speciale opvangwerkgroep bege
en wegwijs gemaakt. Zo spoed
gelijk wordt begonnen met Ned
landse les, opdat ze zich snel s
kunnen redden.
dat de reden waarom het collei
voor aanschaf van geluidsinstai
was een financieel verhaal is.
leek ons verantwoord hiervoor
extra geld uit te trekken, maar
zullen enkele alternatieven ondi
ken". Het idee om maar een p;
strandslagen van een installatie
voorzien leek hem niets, daart
mooie dagen overal druk is.
De KTF-jubilarissen. V.l.n rPieter Jan Koorn. Fokke van der Meer. Dick Bousma. Stefan Bi
Arthur van der Gracht en Maurits Witte. Inzet: Tamara Kuiper, die zaterdagavond op de foil
zaal). Samen met het orkest maakten
zij met de mars Straight Away van
Randy Beek een denderende start.
Vervolgens was het de beurt aan het
grote orkest alleen. Na de vloeiende
openingsmars King Cotton van „vaste
gast" John Philip Sousa, ging ook
het bekende Rondo van Purcell erin
als koek. Dit nummer is momenteel
bekend als vast thema van het t.v.-
programma „Jonge mensen op weg
naar het concertpodium", zo wist
ook de in de zaal aanwezige wethou
der Zegers te antwoorden op de
vraag van speaker Wil Huizinga.
Na deze twee opwarmers was de tijd
rijp voor het „echte" werk. Om te
beginnen het meest typische
symphonie-stuk van de avond, de
Kaiserwals van Johann Strauss. Een
lang stuk met moeilijke overgangen,
dat ook nog eens met de nodige
zwier moest worden gebracht. Tech
nisch haalde het orkest een voldoen
de (al ging het zeker met foutloos),
maar qua „romantiek" schoot KTF te
kort. Het geheel kwam te vlak over.
Graadmeter
Beter was de minstens zo moeilijke
„New Baroque Suite", zoals gezegd
een graadmeter voor het peil waarop
het orkest zich bevindt. In de jaren
zeventig prijkte dit eigentijds getinte
stuk op het repertoire van menig
zichzelf respecterend fanfare-orkest
(zo ook KTF/DEK destijds). Zo te ho
ren was er intensief op gerepeteerd.
Alles leek te kloppen, ook het gevoel
dat ontbrak bij de Kaiserwals. Hoog
tepunt was het onderdeel Air, waarin
Dick Bousma (in het geheel niet
krampachtig, maar met prachtig
„rond" geluid) en Frans Zegel (per
fect) tot grote hoogte stegen.
Het orkest hield dit niveau na de
pauze vast in de lastige Gershwin-
fantasie, een stuk met veel wisselin
gen van tempo en stemming. Daar
mee was het serieuze gedeelte ten
einde en kon het publiek zich opma
ken voor een swingende finale. Aller
eerst met Bands around the World,
waarin typerende muziek uit verschil
lende landen was aaneengeregen.
Helaas beschikt het Eierlandsche
Huis niet over de mogelijkheden van
de De Koninghal waar een week eer
der de gala-avond had plaatsgevon
den. Tijdens dat eerste optreden was
Bands around the World een visueel
aantrekkelijk nummer, waarbij van
een stellage telkens een bij de mu
ziek behorende nationale vlag werd
neergelaten. In De Cocksdorp kwam
het geheel aan op de prestaties van
het orkest. Dat zat snor, met weder
om extra attentie voor solisten (be
halve Bousma en Zegel ook
slagwerkster Helga Witte, bassist Wil
lem van Heerwaarde en trombonist
Cees Witte). Zij besloten met een
knetterend When the Saints.
Wereldhits
Het allerlaatste nummer was From
Holland with Love, een compilatie
van Nederlandse wereldhits uit de ja
ren zeventig (Paloma Blanca, My Bel-
lamie en Venus). Een echte uitsmijter,
die vooral door de opzwepende on
dersteuning van het slagwerk een ei
gentijds geluid kreeg. Toen het
dankbare Cocksdorper publiek ging
staan om te applaudisseren, was dat
voor KTF het teken de toegift Com
ment ga va te spelen. Dat klonk nu
en dan wat te schel, maar dat zal
wel een vorm van enthousiasme zijn
geweest, evenals het ritmisch mee
klappen van de zaal.
Het orkest werd door twee optredens
van andere KTF-geledingen onderbro
ken. Op de eerste plaats de drum
band en majoretten. In De Cocksdorp
klikte hun samenspel niet helemaal.
De drumband versperde in eerste in
stantie zelfs het zicht van de zaal op
het podium waar de majoretten een
„blacklightdemonstratie gaven.
Technisch zat het er bij de majoretten
onder leiding van Carla Veeger-
Roeper allemaal redelijk in, maar de
uitvoering was soms te rommelig.
Het smalle toneel met laaghangende
gordijnen was daaraan mede debet.
De drumband onder leiding van Henk
Beijert kan tevreden terugzien: vooral
het nummer De Mercuur was een
staaltje strakke krachtpatserij.
Toekomstmuziek
Het leerlingenorkest, eveneens onder
leiding van Pieter Heertjes, toonde
aan dat het bijna 100-jarige fanfare
voor de toekomst niet hoeft te vre
zen. De dirigent had het de grote
groep niet gemakkelijk gemaakt. Dat
tekent diens wil om het orkest te be
geleiden naar een hoger niveau. Vol
gens Heertjes is het beter om „tot
aan het plafond" te gaan, met het ri
sico op missertjes, dan alles met de
ogen dicht foutloos te spelen. Som
mige talenten, zoals Richard Bousma
en Maurits Witte, maken al deel uit
van het grote orkest. Beide bliezen
een solo in het nummer Pavane in
Blue. Dat leek nog even fout te gaan
omdat het orkest vlak voordat
Bousma zijn solo zou spelen uit de
maat was geraakt. Precies op tijd
werd dat euvel verholpen. Richard
Bousma had zich er niet door van de
wijs laten brengen, zijn cornetsolo
klonk overtuigend. Terwijl het applaus
voor hem opklonk, zette Mauri
te met zijn altsax in. Hoewel a
zachte kant, was ook zijn optil
van goede kwaliteit.
De ongeveer 25 leerlingen (ind
enkele muzikanten uit het groti
kest om het geluid completer!
ken) sloten af met What a w»
world. Wat een meeslepend af:
had kunnen zijn, werd helaas f
voering waarin de „spirit" acht
ge bleef en ook de zuiverheid:
eens te wensen overliet.
Jubilaris
Traditioneel kon KTF tijdens dt
terconcerten ook weer enkeiet
verenigingsleden eren. In de 8f
Koninghal kregen zij van burge
meester Schipper de bijbehore
versierselen overhandigd. Voor
„verenigingsvijfjes" (vijf jaar lï
men in aanmerking de jeugdlef
Stefan Bousma, Maurits Witte,
van der Gracht en Tamara Kaf
de volwassenen drie jubilarisse
nettist Dick Bousma (25 jaar#
kant: zilveren insigne), grote
tromslager Fokke van der Meer
jaar onafgebroken KTF-lid; vef
veren insigne) en bugelspelerI
Jan Koorn (55 jaar KTF-lid; vei
zilveren insigne met baardjes)
het gouden insigne heeft de 6
nestor, die voor zijn verdienste
eens een koninklijke ondersch#
heeft gekregen, nog vijf jaar ts
Eerst heeft KTF echter een en
feest voor de boeg: de viering
het 100-jarig bestaan in 1990-
Toen Pieter Heertjes zich drie jaar geleden, na een decennium af
wezigheidweer als dirigent aan het Koninklijk Texels Fanfare
corps verbond, stelde hij zich ten doel het verloren gegane terrein
te herwinnen. „Als we eerst de New Baroque Suite" maar weer
kunnen spelen", moet hij in die dagen hebben gezegd. Nu, bij het
winterconcert 1989, was het dan zover. Het nummer van Ted
Huggens, dat Heertjes als graadmeter voor het muzikale niveau
hanteert, stond op KTF's repertoire en niet zonder reden. Het
liefst 49 koppen tellende orkest kon het moeilijke stuk de baas
en pronkte met de prima solisten Dick Bousma (cornet) en Frans
Zegel (saxofoon). Zaterdag In het Eierlandsche Huis, waar KTF de
serie winterconcerten afsloot, maakte ook de rest van het geva
rieerde programma een verzorgde indruk.
Het KTF is op weg naar het peil uit
de eerste periode-Heertjes. Uit
gesprekjes na afloop kwam naar vo
ren dat dit op het conto van de diri
gent kan worden geschreven.
Heertjes weet met zijn stimulerende
persoonlijkheid en muzikaal inzicht de
grenzen van individuele leden en het
orkest als totaal telkens een stukje te
verleggen. Een voorbeeld van deze
ontwikkeling is cornettist Dick
Bousma. Vele jaren blies hij betrekke
lijk anoniem zijn partijtje mee, maar
nu heeft hij alle schuchterheid van
zich afgeworpen en kwam voor de
dag met prima soli. Ongetwijfeld is
Bousma geïnspireerd door het optre
den van zijn zoon Richard, die in het
leerlingenorkest eveneens alleen van
zich liet horen en dit met verve deed.
Richard Bousma is een exponent van
een jeugdige generatie muzikanten
die zich een plaatsje in het grote or
kest heeft verworven. De groei van
onderaf zit er flink in bij KTF, zodat
tijdens de afgelopen winterconcerten
het recordaantal van 49 muzikanten
voor het voetlicht trad.
Enerzijds is deze jeugdige aanwas fijn
voor KTF, anderzijds moet de dirigent
met deze onervarenheid rekening
houden bij de keuze van de te spelen
stukken. Een ketting is zo sterk als
zijn zwakste schakel, hetgeen ook op
orkesten van toepassing is. Zaterdag
avond was ook de zwakste schakel
nog redelijk sterk.
Hoorns
Een hoornkwartet bestaande uit Jan
Wieten, Gemma Barhorst, Stefan
Bousma en Liesbeth Witte, beet het
spits af met een fantasie voor vier
hoorns van Rossini. Na een aarzelend
begin werd het stuk gelijkmatig en
stemmig afgerond. Dat was het sein
voor de opkomst van drumband (op
het podium) en majoretten (in de
Dirigent Piet Heertjes is voor KTF een inspirerend voorbeeld.
