Bij luchtalarm kropen we
tiekem de hele klas door"
Ruim 100 jeugdspelers
bij voetbaldagen SVT
ILO-REÜNIE 'N GEWELDIGE HAPPENING
Hekken zijn
leuren in het
eigenlijk de
landschap"
ardige foto-expositie in raadhuis
^susplaatsen
Voetbalprogramma
Kruispunt afgesloten
Boerenkoolrit
Texel-EVC eindigt
in gelijkspel
TEXELSE COURANT PAGINA 5
De klas uit 1943 poseert Zittend van links naar rechts Bets de Smit. dhr J. Smink Klaas Coevert en Ap Bakker Tweede rij v.l.n.r Gerda
Spoelstra. Tiny Schraag. Nel Witte. Riny Westdorp en let de Wit. Derde rij v.l.n.r. Trijntje Eeiman. Annie Grisnigt en Thea Reiij. Achteraan v.l.n.r
Jo Zijm. Wanny Gersonius. Aart Slegh. Wil Duinker. Kasse Beumkes. Maartje van Egmond. Jaap Dekker en Thea IJska.
was een volgepakte toestand. Als er
eentje de bank uitmoest, moesten
vijf anderen staan. We zorgden er na
tuurlijk wel voor dat dit om de haver
klap gebeurde. Luchtalarm vonden we
in het begin best leuk. We moesten
dan met zijn allen onder de banken
duiken. Je hoorde soms de scherven
op het dak vallen, maar wij zagen
het gevaar niet zo. Het was gewoon
veel te leuk om de hele klas door te
kruipen. Pas toen een luchtdoelgra
naat met een enorme knal het Pol
derhuis trof, beseften we dat het
menens was."
Kalkman toonde zich lyrisch over het
weerzien met zoveel oude school
vrienden en -vriendinnen. ,,Op de
boot begon het al." Bij de veerhaven
stond een extra bus gereed waarmee
reüniegangers rechtstreeks naar
d'Ouwe ULO werden vervoerd. Daar
werden de oud-leerlingen welkom ge
heten door de organisatie. Alle deel
nemers werden voorzien van een
badge met naam en jaargang. Ook
kreeg iedereen een herinneringsstic
ker waarop een foto van de oude
ULO was afgedrukt. Vervaardiger
hiervan was Cor Room.
Belevenis
Diens neef Kees Room, die met nog
enkele klasgenoten van de jaargang
1939 voor de organisatie van de reü
nie in handen tekende, voelde op za
terdagochtend dat de vele tijd die in
de voorbereidingen was gaan zitten
niet voor niets was geweest. ,,Wat
een belevenis was het. Grote kerels
die janken toen ze elkaar weer zagen,
ongelooflijk. Met zijn 180'en hebben
we een werkelijk fantastische dag
beleefd", aldus Room opgetogen.
Veel aandacht kreeg Grada de Blieck,
die speciaal voor de reünie uit de
Verenigde Staten was overgevlogen.
Zij woont al 27 jaar in Amerika, in de
plaats Rochester in de staat New
York. De dochter van de vroegere po-
litiecommandant De Blieck had tot
haar veertiende (in 1944) op Texel
gewoond en zwierf sindsdien over al
le wereldzeeën Met man en kinderen
woonde ze ook twaalf jaar in Austra
lië. „Ik heb nu de Amerikaanse natio
naliteit, maar als het erop aankomt,
ben ik nog in hart en nieren Neder
lands. En hier op Texel heb ik de
mooiste jaren beleefd", aldus Grada
de Blieck. Op de reünie trof ze haar
toenmalige beste vriendin Hennie
Slort, dochter van het hoofd van de
CVO-school. Ze hadden elkaar sinds
de ULO niet meer gezien. „Vannacht
kon ik er niet van slapen", vertelde
Hennie Slort.
Ierland
Komt Grada de Blieck nog wel eens
in haar geboorteland, van Lo Vermeu
len kan dat niet worden gezegd.
Moeizaam Nederlands pratend beken
de Vermeulen dat hij -sinds hij in
1963 naar Ierland emigreerde- niet
meer op Texel is geweest.
Maar ook de anderen die in Neder
land bleven, onderhouden lang niet
allemaal nog banden met Texel, zodat
de reünie ook voor hen een enorme
stap terug in de tijd was. Na 45 jaar
bleek het vaak heel moeilijk om ge
zichten te herkennen. De aan het be
gin opgespelde badges bewezen
hiermee hun nut. „Het is ook niet zo
vreemd dat je niet iedereen meer
kent. De leerlingen met wie je exa
men deed, weet je nog wel te herin
neren. Maar je deed maar met zo'n
17 leerlingen examen, terwijl je in het
eerste jaar met z'n 42'en was begon
nen", aldus een der reünisten.
Het grote gezelschap genoot met vol
le tèugen een volle dag lang. Bewust
was het aantal activiteiten niet erg
groot, omdat men zoveel mogelijk de
gelegenheid tot bijkletsen wilde ge
ven. Een gelukkige keus, want tot
lang na de officiële afsluiting bleven
de oud-leerlingen in De Lindeboom
(waar het feest 's middags en 's
avonds werd voortgezet) plakken.
Sommigen die van plan waren dezelf
de dag terug te gaan naar de over
kant, veranderden van gedachten en
zorgden voor een slaapplaats. Zo
konden ze tot in de kleine uurtjes
doorgaan.
Van de reünie zijn (door Martin Eel-
man) video-opnamen gemaakt. Hier
van zal een band worden
samengesteld die tezijnertijd verkrijg
baar is. Belangstellenden kunnen zich
alvast aanmelden.
werden ze vaak direct in de derde of
vierde klas geplaatst."
Smink werkte samen met de leraren
Jouwersma (tevens directeur) en
Kriek. Met zijn drieën moesten ze
voor twee klassen (de klassen 1 en
2 en de klassen 3 en 4 waren sa
mengevoegd) staan, wat door Smink
„een ongelukkige constructie" wordt
genoemd.
Kazerne
Nóg ongelukkiger werd het toen in
1941 de Duitsers het ULO-gebouw in
bezit namen om het als kazerne te
gebruiken. „We voelden gewoon aan
komen dat dat zou gebeuren. Van de
overgang naar het andere gebouw
kan ik me mets herinneren. Het was
de taak van het schoolhoofd om een
andere lokatie te zoeken. Helpen ver
huizen heb ik ook niet gedaan. Op
een gegeven moment was het weer
zover dat er les kon worden gege
ven."
„Of de Duitsers zich inlieten met het
onderwijs? Bij mijn weten niet. Op de
lagere school was Duits een verplicht
vak, maar bij ons was er bijvoorbeeld
geen verbod op het geven van En
gels. We bleven gewoon lesgeven zo
als altijd."
Helemaal waar was dat niet, want
het nieuwe schoolgebouw bleek
spoedig te klein voor de grote ULO-
klassen (52 leerlingen in klas 3 en 4,
aldus Smink). Dat nieuwe schoolge
bouw was het voormalige RK kleu
terschooltje, tegenwoordig bekend als
De Witte Burcht. Een extra lokaal
werd gevonden op de zolder van de
Jozefschool. „Dat was behelpen",
herinnert Smink zich. „Neem alleen
al het begin van de dag. De nonnet
jes waren in de klassen beneden wel
een half uur aan het bidden en zo
lang moesten wij heel stil zijn. Met
zoveel kinderen in één lokaal viel dat
niet mee. Als iemand naar de wc
ging, moest die over de banken klim
men. Ook hadden we een schema
gemaakt zodat de ene klas stil was
als de andere les kreeg."
In 1944 verliet Smink het eiland om
les te gaan geven in Alkmaar, waar
hij voor zijn opgroeiende kinderen
meer onderwijsmogelijkheden zag.
Sindsdien keerde de oud-leraar nog
regelmatig terug naar het eiland waar
hij met lesgeven was begonnen, al is
de laatste keer alweer vijf jaar gele
den.
Luchtalarm
Wim Kalkman uit Den Helder, oud
leerling van de ULO, herinnerde zich
de lessen op de schoolzolder even
eens als de dag van gisteren. „Het
ig vervlogen tijden herleefden zaterdag, toen 131 oud-
dingen van de Texelse ULO-school een reünie hielden. Velen
dden elkander 45 jaar of langer niet meer gezien en soms was
ake van een emotioneel weerzien. Twee reünisten kwamen
Is speciaal uit het buitenland (Ierland en de VS). Gemeen-
ïappelijk was de periode waarin zij op de ULO zaten: in de oor
isjaren. Herinneringen werden opgehaald aan deze bijzondere
waarin het schoolgebouw als kazerne voor de Duitse bezet-
s fungeerde en de lessen werden gegeven in de huidige Witte
rcht en de zolder van de Sint Jozefschool.
lotaal waren 211 oud-leerlingen
je periode 1938 tot en met
J4 aangeschreven, van wie 22
onachtig in het buitenland. Een
Kling kon niet meer worden op-
ipoord, ondanks de enorme re
tch die de
persoons-organisatie heeft weten
plegen. Destijds was het aantal
ringen groter, maar vrij veel
O'ers van toen zijn inmiddels
deden. De overigen hadden in
J gevallen dwingende redenen om
ite komen, zodat van een
jaagde opkomst sprake was.
vde 131 personen die zaterdag de
sie bezochten, namen 50 hun
tner mee. De genodigden kregen
hun verrassing gezelschap van
s vroegere leraren: de heer A.
•ioom, die het laatste oorlogsjaar
je ULO meemaakte, en diens
rganger de heer J Smink. Met
83 jaar was de tegenwoordig in
wonende Smink de oudste reü-
Desgevraagd was hij graag be
reid iets te vertellen over het
lesgeven aan de ULO indertijd. Eind
1938 was hij op de Texelse middelba
re school aangesteld, met bevoegd
heid voor de vakken Duits, Engels en
handelskennis. Daarnaast gaf hij Ne
derlands, aardrijkskunde, geschiede
nis, gymnastiek- en zangles.
„Gymlessen vond ik verschrikkelijk,
maar ik was de jongste leraar, dus
kreeg ik dat op mijn bordje. In zang
daarentegen had ik veel plezier, in
mijn vrije tijd deed ik veel aan mu
ziek Zo was ik organist van de
Doopsgezinde kerk", aldus de heer
Smink.
„Op Texel was ik een hele piet
destijds. Toen ik later naar de MULO
in Alkmaar ging, kwam ik daar snel
achter. Op de ULO in Den Burg had
je een apart slag leerlingen. Nogal
wat jongens en meisjes waren eigen
lijk te goed voor dat niveau, maar
werden door hun ouders niet naar de
HBS in Den Helder gestuurd. Als ze
op Texel van de ULO kwamen en ver
volgens toch naar de HBS gingen,
wprek: Grada de Blieck, nu woonachtig in Amerika, en oud-leraar J. Smink
(e expositieruimte van het raad-
isis deze week een fototen-
fttelling te zien met als titel
»ordhollandse hekken". Fotograaf
wan Sliedrecht uit Enkhuizen leg-
njn betrokkenheid met dit onder-
'pvasf op de gevoelige plaat, in
tocht van de Culturele Raad
^holland. Het resultaat is door-
|ris beel aardig van compositie en
Statief goed. Het enige nadeel
in het object zélf: dat is sta-
waardoor de fotograaf veel
We heeft om spanning in de ex-
te houden.
'Sliedrechts interesse voor boe
gen is ontstaan tijdens een va-
^in Normandië. Het landschap
'wordt bepaald door smalle we-
'met hoge wallen. De hekken bie-
'telkens een doorkijk naar het
khap. Vandaar dat Van Slie-
zegt: „Hekken hebben iets als
wele cursussen van het
is- en Ontwikkelingswerk zijn
fatsen vrij.
r"niatiecursus: donderdag start
',eanimatiecursus in het Rode
'gebouw. Deze bestaat uit twee
•nvan 20.00-22.00 uur en wordt
?,en door mevrouw E. Luyckx.
<5sten bedragen f 30,— en die-
eerste les te worden voldaan,
jeuken voor beginners: de cur-
6 november van start. Tij-
5 lessen worden fijne kneepjes
l|3e kookkunst bijgebracht. De
wordt wekelijks van
•^'22.00 uur in het LBO-gebouw
tan door D. Breedveld en
uit zes lessen. De kosten be-
H60,— (incl. ingrediënten).
Agaven en/of inlichtingen kan
*'ch wenden tot de administra
te sectie Vormings- en Ont-
^ngswerk, telefoon
^15582.
de deur in het huis, ze zijn de deuren
in het landschap."
Terug in Nederland ontdekte hij dat
dezelfde traditionele constructie van
de Normandische hekjes ook in
Noordholland voorkomt. De Enkhuize-
naar gaf zijn ogen goed de kost en
vond steeds meer interessante details
over constructie en plaats. Zo zijn
sommige gebieden in Nederland hek
loos en in een gebied als de Veluwe
worden consequent geen planken
maar boomstammetjes gebruikt. Van
Sliedrecht heeft een sterke voorkeur
voor houten hekken: „Die zijn levend,
ze veranderen met de weersomstan
digheden."
Die voorkeur blijkt ook uit de exposi
tie, want metalen hekken komen nau-
Zaterdag 21 oktober:
KNVB afdeling Noord-Holland:
Junioren:
ZAP BTTexel B1
JVC CTTexel C1
BKC BTTexel B2
Tex.Boys C1-ZAP C2
Texel C2-JVC C2
Zondag 22 oktober:
KNVB
EVC-Texel
1-1
2-0
1-2
afgelast
1-1
KNVB afdeling Noord-Holland:
Oudesluis-ZDH 0-1
Strandvogels-Tex.Boys 3-0
GSV-Oosterend 3-0
Texel 2-Geelzwart 2 3-1
Texel 3-Kaagvogels 4 1-4
SRC 4-Tex.Boys 2 2-1
Tex.Boys 3-Watervogels 5 1-2
Texel 4-Helder 6 13-0
Junioren:
ZAP ATTexel A1 0-0
Dames:
Tex.Boys-Win kei 2
9-3
welijks voor. De verzameling foto's
die Van Sliedrecht aanlegde, heeft
historische waarde. Hekken zijn vaak
onopvallende onderdelen van een
landschap en zijn wellicht verdwenen
voor men er erg in heeft. Van Slie
drecht heeft een aantal van deze
hekken, elk met hun eigen bijzonder
heden, uit de anonimiteit gehaald en
bewaard voor toekomstige genera
ties. Bij de afwerking heeft hij dan
ook met name gelet op de kwaliteit,
die er garant voor moet staan dat de
foto's tot in lengte van dagen gezien
kunnen worden. De expositie is het
eveneens waard te worden gezien.
Zoals in de inleiding reeds geschetst,
is variatie echter het grote probleem.
Van Sliedrecht probeert verschillende
standpunten uit -de composities zijn
met zorg gekozen-, maar het blijven
hekjes in een Noordhollands land
schap. De aantrekkelijkheid zou al zijn
vergroot met wat meer detailfoto's.
„Spannend" is de foto van het hek
waar juist twee fietsers voorlangs
schieten (Van Sliedrecht maakte be
wust gebruik van lange sluitertijden,
waardoor soms ook takken en
grasstengels bewogen op de foto
staan). Wie zelf een oordeel wil vor
men, kan deze week terecht tijdens
de openingstijden van het gemeente
huis.
De Oosterenderweg is morgen
(woensdag) de gehele dag niet via
het kruispunt met de Laagwaalder-
weg bij De Waal bereikbaar. Asfalte-
ringswerkzaamheden op het
kruispunt zijn hiervan de oorzaak. Bij
regenachtig weer zullen de werk
zaamheden minimaal een dag worden
uitgesteld. Het kruispunt ondergaat
zoals bekend momenteel een ingrij
pende verandering,
Zondag wordt weer de traditionele
Boerenkoolrit van de Vrienden van
het Paard verreden. De start vindt
plaats om 11.00 uur op het parkeer
terrein bij Garage Grisnigt. De boe
renkool wordt om 14.00 uur
genuttigd bij de Fam. W. Bakker,
Breemhoeve. Opgave kan tot uiterlijk
vrijdagavond bij Mevr. I. de Wit-
Roeper, telefoon 19499.
Gerrie Mühren: ..Een voetbalkamp bij de vere
nigingen zelf. is het allerbeste."
Het jeugdbestuur van SV Texel kan
tevreden terugkijken op de zogehe
ten „Voetbaldagen", waaraan in de
herfstvakantie meer dan 100 jeugd
voetballers veel plezier beleefden.
Voor het derde achtereenvolgende
jaar verleenden de oud-
profvoetballers Gerrie Mühren en
Wim Kwakman (beiden uit Volen-
dam) hun medewerking, eveneens
met veel plezier. „Texel is net Volen-
dam, we voelen ons hier echt
thuis", aldus Mühren.
Het linksbenige voetbalwonder meen
de dat echt: „De karakters van de in
woners lopen niet veel uiteen en je
hebt hier ook dat dorpse. Voor de lei
ding van een voetbalkamp werkt dat
prettiger. Stadsjeugd houdt er andere
normen op na, is minder gediscipli
neerd. Dat uit zich vooral in het ge
drag buiten het voetbal. Als je hier
met de jeugd van SV Texel naar de
bowling of het zwemparadijs gaat,
heb je daar geen last mee."
Mühren en Kwakman waren niet al
leen actief in het voetbaltechnische
gedeelte (wedstrijden, trainingen,
testsl, maar droegen ook hun steent
je bij aan de overige programma
onderdelen. Mühren: „Ja, we zijn
overal bij. Je hebt tenslotte de ver
antwoording op je genomen. Donder
dagmiddag bijvoorbeeld was ik de
hele tijd in touw als taxichauffeur."
SV Texel had drie dagen lang de be
schikking over vier personenbusjes,
zodat het vervoer weinig problemen
gaf. Voorts moest de organisatie zor
gen voor onderdak van de gezinnen
Mühren en Kwakman en van de juni
oren C1 die uit Volendam waren
overgekomen. De jeugd logeerde bij
gastgezinnen uit SVT-gelederen en de
oud-profs werden ondergebracht in
Tubantia.
SVT-jeugdtrainer Martin Land toonde
zich uiteraard in zijn sas met de me
dewerking van twee vakmensen. Op
hun beurt staken Kwakman en Müh
ren de loftrompet over het program
ma. „Perfect verzorgd, goede
afwisseling. Alle jeugd, van A tot en
met F, is erbij betrokken. Een prima
zaak dat een vereniging zoiets zelf
organiseert. Je kunt de kinderen ook
wel naar landelijke voetbalkampen
sturen, maar ik betwijfel of je dan
beter uit bent. In een kamp van de
vereniging leert de jeugd minstens
evenveel, de jongens blijven fit omdat
ze thuis slapen en het is goedkoper",
aldus Mühren.
Alleen op Texel
Steeds meer verenigingen schakelen
volgens hem op zulke zelf georgani
seerde dagen over, maar wat bij SV
Texel gebeurt, komt zelden voor.
Mühren is bij veel demonstraties in
den lande betrokken, maar meestal is
hij daarmee in een dag klaar. Een
verenigingskamp van drie dagen
heeft hijzelf alleen op Texel.
Gevraagd naar het nut van een voet
balkamp, meent Mühren vooral dat
de tips die hij geeft door de jeugd
worden onthouden. Van direct merk
bare vooruitgang is eigenlijk alleen bij
de allerjongsten sprake Gerrie Müh
ren: „De F-jes leren in een paar mi
nuten hoe ze moeten koppen. Bij de
oudere jeugd is het een kwestie van
eindeloos herhalen. Mijn principe is
dat de bal het werk moet doen. Niet
de man met de bal aan de voet be
paalt dat, maar zijn medespelers. Die
moeten zorgen dat ze voortdurend
vrijiopen."
Tot slot heeft hij een advies voor alle
jonge Texelse voetballers: „Ga onbe
perkt op straat voetballen. In Volen
dam is ook geen garagedeur en geen
park te vinden waar geen balletje
wordt getrapt."
Texel heeft, ondanks het feit dat
driekwart van de wedstrijd met tien
man gespeeld werd, een verdiend
gelijkspel tegen Edam behaald Om
weg te lopen van de onderste drie
plaatsen en aansluiting te behouden
bij de kop van de ranglijst was een
goed gemotiveerd Texel zich ervan
bewust dat in Edam gewonnen
moest worden.
Na 15 minuten spelen sloeg het
noodlot toe. Na een door de scheids
rechter toegekende vrije trap op de
rand van het strafschopgebied (om
dat Ronald Biesboer de bal tot twee
maal toe binnen het strafschopgebied
ter hand genomen zou hebben) wist
EVC uit de toegekende vrije schop
1-0 te scoren.
De Texelaars wonden zich hier gewel
dig over op. Dit had tot gevolg dat
Koos Tjepkema het veld uitgestuurd
werd. Texel ging verder met 10 man,
maar was allerminst de mindere en
wist goede kansen te creëren. Ach
terin werd één tegen één gespeeld.
Door te gehaaste afrondingen bleven
goede scoringskansen van Ralf en Er-
win Koning onbenut
De wedstrijd werd steeds rommeliger
en Texel ging met 1-0 achterstand de
rust in Na de thee bleek Texel toch
de betere ploeg. Halverwege de
tweede helft wist Klaas Dirk Koorn
Texel met een schitterend genomen
vrije trap op gelijke hoogte te bren
gen. Simon Brand ging met Joost
Brouwer in het centrum spelen en in
een warm laatste kwartiertje - waarin
Ronald Biesboer de hoofdrol vertolkte
- wist Texel de poort gesloten te hou
den. Met 1 punt keerde de ploeg
huiswaarts
