„Ik zie voor het eerst
waarover ik
i
Oostduitse familie bezoekt Texel
Kleppertjes derde
in Venhuizen
Schrikdraadapparaat
gestolen
Exhibitionist
20 Kilo vuurwerk in
Lotje voor Rotje-actie
Schapenboet
opengebroken
Hoog spelniveau in
kerstdarttoernooi
M.S.T. Programma
Zwartboek RST?
Kom nou
)0lfRIJDAG 5 JANUARI 1990
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
,,/n Oost-Duitsland is het nooit zo slecht geweest als in andere
Oostbloklanden. Maar toch, een jaar geleden had ik niet kunnen
dromen dat ik nu zo vrijuit mijn mening kan geven". Aan het
woord is de 37-jarige Uwe Möller, die op tweede kerstdag sa
men met zijn vrouw Christine en de kinderen Mareen en Step
hen in hun 19 jaar oude Trabant naar Texel kwam voor een
bezoek aan zijn nicht Marjon Duinker uit Oosterend. Voor het
eerst een lange reis buiten de DDR.
Möller is sport- en aardrijkskundele
raar. Hij komt op Texel ogen tekort.
„Voor het eerst zfe ik dingen waar
over ik lesgeef, zoals dijken, een ha
ven, eb en vloed en de Slufter".
De Möllers woont in Erfurt, dicht bij
de „Goethe-stad" Weimar. Begin
november hoorden zij dat de gren
zen van Oost-Duitsland zouden wor
den geopend. „We konden het niet
geloven. Pas toen we op televisie
zagen dat het echt zo was drong
de waarheid tot ons door", vertelt
Christine.
Ze zijn zo snel mogelijk even naar
West-Duitsland gegaan om de hon
derd mark „begroetingspremie" op
te halen. Daarmee hebben ze de
reis naar Texel betaald.
„Marjon kwam altijd één keer per
jaar naar ons toe en had ons al me
nigmaal uitgenodigd. Daar konden
we toen niet op in gaan, maar nu
zijn we er dan toch", aldus Uwe.
Verlichting
Het eerste dat hen op reis door Ne
derland opviel was de grote hoe
veelheid verlichting. Christine: „Het
was nog erg vroeg en dus donker.
Maar overal waren lichten aan. En
iedereen die ons onderweg zag rij
den in onze oude Trabant toeterde
en zwaaide. De overtocht met de
boot was ook een belevenis".
Marjon Duinker is geboren in wat
nu de DDR is. Toen de grenzen
gesloten dreigden te worden is haar
moeder met haar naar West-
Duitsland getrokken, haar vader
volgde later. Enkele tantes bleven
echter in het oosten wonen. Door
haar huwelijk kwam Marjon op
Texel terecht.
Uwe en Christine Möller genieten
van hun vrijheid en hun verblijf op
Texel, maar denken er niet over om
voorgoed uit Oost-Duitsland weg te
trekken. „De mensen zijn hier aar
dig en open, maar we willen nu niet
weglopen. Het land heeft ons nodig
voor de wederopbouw", aldus Uwe.
Hun kinderen denken er anders
over. Stephan verklaart dat hij Texel
zo „toll" vindt, dat hij er graag zou
willen blijven. De familie heeft on
der andere bezoeken gebracht aan
de vuurtoren, Ecomare en Calluna.
„En ze kunnen geen genoeg krijgen
van de winkels hier, die altijd vol lij
ken te zijn", vult Marjon Duinker
aan.
Geen zorgen
Familie Möller vertelt dat men in de
DDR weliswaar geen zorgen had,
maar niet vrij was om zelf iets te
regelen of te beslissen. „Sociale
voorzieningen zijn goed, maar alles
is zeer strikt geregeld. Je mag niets
zelf kiezen. Een baan bijvoorbeeld,
die krijg je toegewezen. We hebben
allemaal genoeg geld, maar er zijn
niet genoeg goederen om het aan
uit te geven. Voor winkels moeten
we uren in de rij staan. Enkele luxe
artikelen zoals televisie of een auto
zijn zo enorm duur dat je er lang
voor moet sparen, want het is niet
mogelijk om een lening te krijgen".
Dubbelzinnig
Uwe heeft het er erg moeilijk mee
gehad dat hij als leraar verplicht een
bepaalde mening aan de leerlingen
moest doceren en niet vrijuit mocht
spreken. „Kinderen in de DDR wor
den „dubbelzinnig" opgevoed. Op
school wordt heel iets anders ge
zegd dan thuis. Niemand gelooft
wat op school wordt verteld. Ik heb
daar als leraar gymnastiek niet zo
veel last van gehad, maar met aard
rijkskunde wél. Ik heb ook wel eens
problemen gehad met de directeur
omdat ik mijn mening weigerde te
censureren", vertelt Uwe.
Alle nieuwsberichten en kranten in
Oost-Duitsland stonden bol van de
partijpropaganda. „Het waren alle
maal leugens. Er werd altijd gezegd
dat alles beter ging, maar de rijen
voor de winkels waren nog net zo
lang. Een krant had ik vroeger in
vijf minuten uit. Nu zit ik er twee
uur in te lezen...", aldus Uwe.
Alle hogere functies in Oost-
Duitsland werden bezet door men
sen van de communistische partij.
Zo kon men controleren of iedereen
zich wel aan de voorwaarden hield,
die door de partij werden gesteld.
Wie dwars lag, raakte zijn baan
kwijt.
Angst
Angst voor de „Staatssicherheid",
vergelijkbaar met de Roemeense
„Securitate" heerste ook in de
DDR. „Ze zaten overal, maar omdat
de veranderingen bij ons zo snel
gingen hebben ze geen tijd gehad
om zich te verzetten. De onderdruk
king is bij ons echter niet zo hevig
geweest als in Roemenië. Daarvoor
zaten we te dicht bij het westen.
Men was veel te bang dat zoiets
bekend zou worden", aldus Uwe.
De toch wel plotselinge politieke
veranderingen werden volgens de
Möllers ingeluid door een periode
van versoepeling. Christine: „Wij
wonen dicht bij de grens en kunnen
Westduitse televisie ontvangen. Dat
was altijd streng verboden. Maar
sinds enige tijd werd het oogluikend
toegestaan".
Ontvlucht
Het openen van de grenzen volgde,
nadat veel Oostduitsers via Hongari
je het land waren ontvlucht. Veel
hoger geschoolden maakten van de
ze vluchtroute gebruik. Ook Uwe
heeft erover gedacht zijn thuisland
te verlaten. „Christine wilde niet,
want we hebben er nog veel fami
lie. Maar ik heb het serieus
overwogen".
Terwijl voorheen alles in Oostduits-
land streng was geregeld en werd
gecontroleerd, durft men nu ner
gens controle meer op uit te oefe
nen. Geen goede ontwikkeling,
vindt Uwe. „Alles is omgeslagen
van het ene uiterste in het andere.
Ik kan niet zeggen dat wat nu ge
beurt goed is. Mensen hebben ja
renlang veel opgekropt en dat komt
er nu ineens uit. Er zijn groepen die
zich misdragen omdat ze hun vrij
heid niet aankunnen. Ze willen nu
allemaal snel rijk worden in het
westen en trekken daarom weg. Ik
De familie Möller met hun 19-jarige Trabant voor de woning van de familie Duinker in Nieuweschild.
ben bang dat er maar weinig zijn
die het geduld hebben om te wach
ten tot de DDR zichzelf er weer bo
venop heeft gebracht".
Wederopbouw
Uwe heeft nagedacht over de we
deropbouw van de DDR. „Het com
munisme werkt niet, dat heeft de
tijd wel bewezen. Er zullen vrije ver
kiezingen moeten komen, maar
waar moeten we op stemmen? Er
worden veel partijen gevormd, maar
hoe weet je waar je vertrouwen in
kunt hebben?" Hij ziet wel wat in
het „Zweedse" systeem.
Over de eenwording van beide
Duitslanden zegt hij: „Ons land
heeft rust nodig om alles weer op
gang te brengen. Éénwording heeft
voordelen, maar ik vind dat we wel
een eigen land met een eigen rege
ring moeten blijven. Misschien kan
er een overkoepelende regering voor
beide landen worden gevormd". Hij
merkt op dat andere landen in Euro
pa en de rest van de wereld wel
eens ongerust zouden kunnen wor
den bij het idee van één groot
Duitsland. „Men hoeft niet bang
voor ons te zijn. We willen weinig
leger. We moeten ons land opnieuw
opbouwen en daar zijn we voorlopig
wel zoet mee. En daarna? Ach, we
willen het land helemaal niet meer
uitbreiden. In de scholen wordt bij
ons nog altijd veel nadruk gelegd
op de tweede wereldoorlog. De
DDR heeft een groot deel van de
schuld op zich genomen en doet er
alles aan om de jeugd ervan te
doordringen dat fascisme slecht is".
Smog
Milieuverontreiniging is een levens
groot probleem in de DDR, dat zeer
snel zal moeten worden aangepakt.
Veel industrieën werken nog met
steenkool, waardoor de omgeving
ernstig is vervuild en de steden te
kampen hebben met smogvorming,
„Er werd ons altijd gezegd dat het
mist was. Nu komt de waarheid pas
boven tafel", vertelt Christine.
Voor de toekomst hoopt familie
Möller dat het rustig blijft in Oost-
Duitsland. Uwe: „Verstandige men
sen moeten de leiding nemen
ledereen moet aan het werk, geen
stakingen. Het grootste gevaar is
het ongeduld. Er zijn nog steeds
veel communisten in het land, maar
ze zullen nooit meer de alleenheer
schappij krijgen".
De Möllers komen zeker terug naar
Texel, al is het waarschijnlijk niet
met hun bejaarde Trabant. „Ik denk
niet dat we volgend jaar nog met
die tweetaktmotor mogen rijden,
maar we komen beslist!"
Donderdag hield de kring Noordhol
land-Noord de traditionele Equipe
wedstrijd voor pony's in de manege
OWF te Venhuizen. De Equipe
wedstrijd voor pony's bestaat uit
drie onderdelen, namelijk afdelings-
dressuur voor viertallen, springen en
een spel.
De Equipe van de Kleppertjes be
stond dit jaar uit de volgende combi
naties: Lotte Beèrs met Gazal, Marjet
Loning met Marina, Annette Kossen
met Linardo en Diane Timmer met
Bas. Door het uitvallen op het laatste
moment van Jacobien de Wit met
Tavarez (kreupelheid) moest Diane
|met Bas als reserve invallen. Dat
deed zij goed.
De viertalproef leverde de Kleppertjes
een gedeelde eerste plaats op met
126 punten. Een goede prestatie,
vooral als men weet dat door het
niet ontvangen van het programma,
op Texel was getraind op een andere
viertalproef. Maar door attent rijden
van de combinaties en de wijze van
commanderen (aanwijzingen tussen
door! door instructrice Peggy Kam
perman bereikten zij toch de eerste
plaats.
Het spel bestond uit een estafette,
waarbij de ruiter met pony, soms lo
pend ernaast dan weer erop, zo snel
Uit een weiland op de hoek van de
Ruyslaan en de Randweg is tussen
woensdagavond en donderdagmorgen
een groen schrikdraadapparaat van
het merk „Koltec" gestolen. De
waarde is f375,-.
Een vrouw uit De Koog, die met haar
twee honden in de duinen achter de
Ruyslaan liep, kreeg dinsdagmiddag
de schrik van haar leven, toen ineens
een man met ontbloot onderlijf op
het pad sprong. Zijn signalement
luidt: tussen de 25 en 30 jaar, onge
veer 1.75 1.80 lang, donkerblond
haar en een smal postuur. Hij droeg
alleen een t-shirt. Mochten meer
mensen deze man hebben gezien,
dan worden zij verzocht de politie te
waarschuwen, telefoon 12222.
mogelijk een vlag in een pion moest
zien te plaatsen. Op dit onderdeel
werden de Kleppertjes tweede.
Door het uitvallen van Jacobien de
Wit waren de Kleppertjes vooral voor
het springen nogal gehandicapt. Voor
de Equipe-wedstrijd telt namelijk het
beste resultaat van twee springcom-
binaties van de vier gestarten per
vereniging. Nu hadden de Kleppertjes
eigenlijk maar twee combinaties mee,
waarvan men een foutloos parcours
kon verwachten. Marjet Loning met
Marina startte het springparcours,
dat flink aan de maat was, goed. Zij
verkeek zich echter op hindernis vijf,
een dubbelsprong. Marjet kwam wel
rond maar kreeg inclusief tijdsover
schrijding 11% straf punten. Bijna als
laatste van alle deelnemers moest
Annette Kossen met Linardo sprin
gen. Zij reed een goed parcours en
kwam foutloos rond. Door de resulta
ten van alle drie de onderdelen bij el
kaar op te tellen, werd het eindresul
taat berekend. De Kleppertjes werden
derde na de Wieringermeerruiters en
IJselmeerruiters. Een mooie afsluiting
van het ponyseizoen 1989.
Zeker twintig kilo vuurwerk is na oud
en nieuw bij de politie ingeleverd in
het kader van de actie „lotje voor
een rotje". Er zijn 250 loten uitge
deeld. Dat is meer dan vorig jaar.
Het viel op dat vooral jonge kinderen,
vaak in gezelschap van hun ouders,
vuurwerk kwam brengen dat op
straat was gevonden of niet was ge
bruikt.
Woensdagmiddag verrichtte burge
meester Schipper de trekking van de
loterij. De walkman ging naar de
broers Freek Jan en Dirk Jurrien
Buisman. Ze beloofden de burge
meester dat ze geen ruzie om de
prijs zouden maken. „We dragen 'm
gewoon om de dag", verklaarde Dirk
Jurrien.
Op de Keesomlaan is tussen vrijdag
avond en zaterdagmorgen een deur
van een schapenboet opengebroken.
Er werd niets vermist. Een getuige
heeft drie jongens gezien met een
gele volkswagen „kever". Deze had
een Duits kenteken. Wie ook iets
heeft gezien wordt verzocht de poli
tie te bellen, telefoon 12222.
Overzicht van het ingezamelde vuurwerk
Dirk Jurrien Buijsman neemt van de burgemeester de walkman en de felicitaties in ontvangst.
Het darttoernooi in café De Pilaar
had een deelnemersveld van in to
taal 18 personen, verdeeld over drie
dames en 15 heren. Wat opviel was
dat het niveau stukken hoger was
dan de afgelopen jaren. Dit kwam
tot uiting door de vele hoge scores.
Er werd maar liefst 17 maal 140
punten gescoord. De spelsoort was
501 Best of Three.
De eerste ronde was verdeeld in zes
groepen van ieder drie deelnemers,
ledereen gooide dus minimaal twee
partijen. De nummers één en twee
van iedere groep gingen door naar de
volgende ronde en vanaf dat moment
ging het knock-out systeem in, waar
door alleen de winnaars de finale
haalden. In deze ronde gingen Nico
Bakker (1-2 tegen Pieter Mosk) en
Jan Duinker (1-2 tegen Willem de
Kort) ten onder. Pieter Mosk trof in
de volgende ronde Nanning Kikkert.
Het werd 2-0 voor Mosk. Klaas Fris
tegen Willem de Kort werd 2-0. Arie
Eelman tegen Dave Platts werd na
een hele snelle, spannende wedstrijd
2-1 voor Eelman. Er bleven dus drie
man over, Mosk, Eelman en Fris. De
ze speelden een halve competitie.
Fris wist beide partijen te winnen en
Eelman won van Mosk. Uitslag was
dus: 1. Klaas Fris; 2. Arie Eelman; 3.
Pieter Mosk. Een extra vermelding is
er voor Klaas Fris met een finish van
110 punten. Jan Duinker had de
snelste partij, hij had maar 19 pijlen
nodig om één spel van het begin tot
het eind uit te gooien.
Volleybal:
Zaterdag 6 januari:
Sporthal Ons Genoegen, Den Burg:
13.30 u. Tevoko 1-Los '82 1 (d)
13.30 u. tevoko-Batavo (j-B)
13.30 u. Smash'68 2-WSOV 4 (d)
15.00 u. Tevoko 1-Advendo 1 (h)
15.00 u. Tevoko 2-WSOV 1 (d)
15.00 u. Tevoko 3-Noordkop 3 (h)
Sporthal 't Trefpunt, Julianadorp:
15.30 u. Juvoc 1-Tevoko (m-B)
Maandag 8 januari:
Sporthal Sportlaan, Den Helder:
18.50 u. Noordkop 1-Tevoko 2 (h)
Donderdag 11 januari:
Sporthal Multitreffer, 't Zand:
19.00 u. The Serve 1-Tevoko 1 (d)
Mensen, als ik zoveel tegen de lei
ding van een camping had, vertrok ik
meteen. Als je electra wilt hebben in
je tent of caravan dan weet je dat
het niet op deze camping kan, dus
moet je naar een camping gaan waar
dat wél is. En als je dan 's eventjes
wilt gaan vertellen hoe of 't dan wél
moet en leden gaat werven onder
het mom „de kampleiding laten we
er buiten" dan krijg je die handteke
ning wel. En als hij dan uiteindelijk
onderuit wordt gehaald, nou dan kan
je wel zeker 90% van je handteke
ningen vergeten. Oprichters. Onze
kampleider is een hartelijke man,
evenals zijn vrouw. Hij zal ook wel 's
de pest in hebben. Wie niet. Zeker
als ze achter je rug de boel opjutten.
Wat de toiletten betreft: Ze kunnen
er slecht iemand bijzetten. Maar als
de ouders hun kleine kinderen eens
zouden begeleiden naar het toilet zou
't al heel wat schelen. De chemische
toilets zijn in opkomst, daar komt
echt ook wel een oplossing voor. En
warme douche's en water gratis? Dat
wordt een compleet waterballet. Het
mag wel wat goedkoper, bijvoorbeeld
50 cent, maar dat komt misschien
ook nog wel eens. Het jeugdkamp zal
best wel problemen geven, maar het
tweede jaar zal wel beter gaan. En
plassen in de duinen, nou daar hoef
je niet voor naar het jongenskamp,
dat gebeurt regelmatig over de hele
camping. Of zie ik dat alleen? Daar
moest eigenlijk boete opstaan. Zelf
heb ik maar één probleem: De schuif
deur van de campers. Als die 's
nachts (vaak hoor) open en dicht
gaan zit je rechtop in je bed. De vuil
containers hoeven niet te stinken als
men de moeite neemt om de (gratis)
vuilnis zakken te halen op het kan
toor en ze te sluiten. Invaliden, oude
ren en slecht ter been zijnden
hebben mijn zegen om hun auto op
het kamp te zetten. Nee, die club
kunnen ze wel opdoeken. Zulke men
sen verpesten de sfeer op de cam
ping. Ik ga met plezier mijn 33e
kampjaar in, en velen met mij.
J. van der Veen-Moes
Hilversum
