r
Roemeens dagboek
Echtpaar Van Heerwaarden
klaverjaswinnaars
Voorspeeluur
Auto beschoten
Snelheidscontrole
Feestavond paardensport
Bijbelstudie
Zaalvoetbaltoernooi
Texel Vier
Uitslagen zaalvoetbal
Getuigen gezocht
Dorstige dief
Winst voor Mareis
in Den Helder
Uitzendingen Radio
Texel ondervinden
hinder van piraten
"ALS ER EEN
VERENIGING IS DIE
OVER U WAAKT,
VUCcr~t IV
1
PAGINA 6
TEXELSE COURANT
DINSDAG 16 JANUARI 1990
VERVOLG VAN PAGINA 1
het ziekenhuis en/of kindertehuis
gaan. Per slot van rekening kunnen
de patiënten niet naar het centrum
komen om ons te zien; op deze ma
nier betrekken we ze er toch een
beetje bij.
De man van het Rode Kruis die in
Agnita aanwezig is om toe te zien op
een goed verloop van de distributie,
H.J. Hendriks, is principieel tegen.
„Het distributieschema kan hierdoor
in de war raken, omdat je nu pakket
ten gaat weggeven die eigenlijk el
ders een plaatsje hadden moeten
krijgen. Bovendien is het ziekenhuis
al in de verdeelsleutel opgenomen",
motiveert hij zijn houding. Van een
ander, de fotograaf/bijrijder Bram,
hoeft het ook niet l„Sinterklaas spe
len"), maar de meerderheid vindt dat
we het moeten doen. ANWB-
coördinator Roel Kok is zelfs uit
gesproken enthousiast; hij schakelt
de burgemeester in om een en ander
met de ziekenhuis-directie te regelen.
Ik rijd mee met de burgemeester. In
een oud Renaultje leidt hij me door
de straten van Agnita. We converse
ren moeizaam in het Frans. Uit niets
blijkt dat hij, Hie loan Nistor, momen
teel de belangrijkste ingezetene van
Agnita is. Bruine jas, bril, lang
postuur, onopvallend beweegt hij zich
door het verkeer. Eigenlijk is hij geen
burgemeester, vertelt hij, maar de
voorzitter van het plaatselijk comité
der Nationale Redding. Van beroep is
hij chemisch ingenieur en heeft enke
le uitvindingen op zijn naam waar
voor hij door de staat uiterst karig is
beloond. „De revolutie is in Agnita
zeer rustig verlopen, maar dat wil
niet zeggen dat alles hier gewoon
zijn gangetje gaat", vertelt Hie. „Nu
de communisten weg zijn, is het
besturen van onze gemeente een
open vraagstuk. Alle organisatie is in
één klap weggevallen. Voorlopig
neemt het comité de honneurs waar,
allemaal vrijwilligerswerk. Tot aan de
verkiezingen, die in april zijn gepland.
Dat zullen vrije, democratische ver
kiezingen zijn. De politieke partijen
zijn zich momenteel aan het forme
ren. Ik stop er nu al mijn vrije tijd in,
maar dat biedt geen enkele garantie
dat ik na de verkiezingen nog steeds
deel uitmaak van het gemeente
bestuur", glimlacht ,der Burge
meister".
Het bezoek aan het hospitaal is iets
om nooit meer te vergeten. Het pu
blicitair belangrijke fotootje in de
krant valt in het niet bij de schrijnen
de toestand aldaar. De voorzieningen
zijn miniem. Na ontvangst door de di
rectrice, een chirurg en enkele ver
pleegsters, gaan we een afdeling op.
We bezoeken een zaaltje waarin vijf
oude Ire) vrouwen bed aan bed lig
gen. Een paar van hen zijn vrolijk,
maar één vrouwtje barst in tranen uit
en doet ons het relaas van haar el
lende. Haar zoon is weggelopen en
nu moet zij diens zoontje verzorgen,
maar nu is zij ziek, huilt ze. Enkelen
van ons bezoeken ook een zaal met
mannelijke patiënten, waarin een
identieke sfeer hangt. Na een klein
half uur vertrekken we, diep onder in
druk. We laten er drie Texelse pakket
ten achter Iwaarvan één uitgereikt
door „burgemeester" llie Nistor), als
mede veel meegebrachte losse lek
kernijen en speelgoed die we nergens
anders konden uitdelen. De
ziekenhuis-directie is er blij mee en
zal de spullen onder de zieken verde
len.
Terug in het centrum blijkt dat we de
pakketten met voor niets in depóts
moesten opslaan. Wanneer de
vrachtwagens leeg terugkeren in het
centrum van Agnita en wij daar
staan na te babbelen met de mensen
van het ontvangstcomité, wordt het
een gedrang van jewelste. Uitdelen
van spullen zoals pennen, mandarij
nen, kauwgom en dergelijke is vragen
om moeilijkheden. We horen van
iemand uit onze groep dat het man
darijnen uitdelen eerder die middag
uit de hand is gelopen. In eerste in
stantie ging dat leuk: kinderen
wachtten keurig totdat ze het fruit in
de handen kregen gedrukt. Al snel
was het nieuws bekend en toen
kwamen ze vanuit alle hoeken en ga
ten als vliegen op de stroop af. „Het
zijn net roofdieren", zegt Jan en zo is
het. De uitdrukkingsloze, bijna zwarte
ogen van die zigeunerjongen bij de
truck zullen nog wel een tijdje op het
netvlies gegrift staan. Hij achtervolgt
me, eerst bedelend om sigaretten en
-als dat niet lukt- vervolgens om mijn
spijkerbroek. „Kom mee achter de
vrachtwagen, ik wil je wat vertellen",
zegt hij, maar daar trap ik me niet in.
Jan waarschuwt me, ik knik.
Gezelliger is een Roemeense voetbal
fan, die me een kranteknipsel onder
de neus drukt. Het betreft de uitslag
van de verkiezing van de voetballer
van het jaar. Nummer 1 Van Basten,
drie Rijkaard, zeven Gullit. Zijn ogen
glinsteren als ik zelf nummer acht
aanwijs: de Roemeense ster Hagi.
„Deze zomer op het WK voetbal
hoop ik op een finale Holland-
Agnita is een plaats met onge
veer 18.000 inwoners. Bijna 30
procent van hen is Duitstalig
(Saksisch van oorsprong).
Daarnaast leven er een paar
honderd Hongaren, de overigen
zijn Roemenen. Sociaal gezien
is sprake van een tweedeling:
de zigeunerbevolking in Agnita
wordt door de rest als a-sociaal
beschouwd. Agnita heeft wat
industrie (o.a. een lederfabriek)
en er zijn wintersportfacilitei
ten, blijkens de brochure die de
Nederlandse gasten overhan
digd kregen.
Roemenië", zeg ik onder luide bijval
van de omstanders. Ook burge
meester llie Nistor blijkt een voetbal
liefhebber. Sterker nog: hij voetbalt
zélf en daagt me uit voor een
wedstrijdje. Misschien de volgende
keer, als het iets warmer is.
In de drukte klampt een vrouw met
een vriendelijk gezicht me aan. Ze
opent haar boodschappentas en haalt
een groot brood tevoorschijn. „Kijk",
zegt ze, „in de tijd van Ceausescu
kocht ik slechts een kwart van dit
brood voor dezelfde prijs, acht Lei.
Het loon dat mijn man verdiende
voor 18 V2 uur werken per dag was
nauwelijks genoeg om er brood van
te kopen...."
Éénmaal spring ik in de fout. Geleund
tegen de deur van een vrachtwagen
dringt een meute kinderen zich tegen
me op, hopend op snoepgoed dat die
Westerse meneer vast en zeker bij
zich heeft. Mijn zakken zijn leeg en ik
ben ook niet van plan nog iets op te
duiken. Ze zouden elkaar vertrappen.
Onwillekeurig rits ik op een gegeven
moment een jaszak open, op zoek
naar een pen. Een routine-gebaar dat
ik beter achterwege had kunnen la
ten. De kinderen denken dat ik nu
iets ga uitdelen en drukken zich naar
voren. Om er een eind aan te maken,
móet ik nu welhaast iets geven. Ik
pak een pen en druk hem Imet moei
te) in de knuist van een grietje dat in
de verdrukking dreigt te komen. Een
militair komt erbij en stuurt de jeugd
en andere omstanders weg. „Niet
meer doen", zegt hij tegen mij. Tot
die conclusie was ik zelf ook geko
men.
De mensen van het comité betreuren
dat we niet de avond/nacht in Agnita
willen doorbrengen. Wij hadden nu
eenmaal afgesproken 's avonds op
zijn minst weer terug te zijn in Sibiu
Ieigenlijk was het zelfs de bedoeling
dat we linea recta zouden doorrijden
naar de Roemeens/Hongaarse grens).
De burgemeester en de zijnen verkla
ren begrip hiervoor te hebben en
oefenen verder geen zware druk uit.
Na een verblijf van zes uur nemen
we, overweldigd door alle indrukken,
hartelijk afscheid.
Op de terugweg geven wij Rode
Kruis-man Hendriks een lift. Met hem
hadden we al eerder gesproken over
de verdere distributie. Hendriks, in
Nederland hoofd logistiek bij het Ro
de Kruis, houdt persoonlijk hierop
toezicht. Op basis van gegevens van
het plaatselijk comité heeft hij een
verdeelsleutel gemaakt. De pakketten
zullen belanden bij de armste gezin
nen in Agnita en omliggende dorpen.
Extra pakketten krijgen gezinnen met
vijf of méér kinderen, gezinnen met
drie of vier kinderen en gezinnen
waarvan kinderen ernstig ziek zijn, de
vader of moeder ziek, invalide of
dood is, etc. De pakketten zullen
donderdag, dus de dag na het los
sen, onder de bevolking worden ver
spreid. Gezien Hendriks principiële
opstelling inzake onze wens om pak
ketten in het ziekenhuis te bezorgen,
kunnen we vertrouwen hebben dat
de hulpgoederen inderdaad zo eerlijk
mogelijk worden verdeeld en terecht
komen op de meest aangewezen
plaatsen.
Niet alle gezinnen van Agnita en om
geving delen mee in de Nederlandse
gift; de gezinnen die niets krijgen,
hebben onze pakketten ook niet zo
nodig, aldus Hendriks. De Texelse
pakketten, oftewel de standaardpak
ketten van het Rode Kruis, noemt hij
ideaal voor de distributie. „De inhoud
is precies bekend en alle pakketten
zijn even groot, zodat je nooit ruziek
hoeft te ontstaan omdat de een méér
krijgt dan de ander. Als iedereen
zich, zoals Texel, zou hebben gehou
den aan het standaardpakket, was
het voor ons een stuk gemakkelijker.
Nu moeten we de andere pakketten
openmaken en de boel herverdelen,
want wat hebben de mensen aan
een pakket met alleen twintig rollen
beschuit of tien pakken koffie
Bergafwaarts gaat het, ondanks de
duisternis, een stuk sneller. Binnen
twee uur zijn we terug in Sibiu. Het
plein ligt er verlaten bij, wij zijn de
enigen. Rob „NOB" wacht ons ra-
zendnieuwsgierig op. Hij vertelt dat
er nog twee konvooien in een dorp
zitten en de terugtocht niet meer zul
len aanvaarden. Wij vinden het ook
welletjes en nemen het wijze besluit
in Sibiu te overnachten. Ditmaal in
een ander hotel, „Emperor Romania".
Was „Pare" koud en kaal, dit is het
andere uiterste: warm en luxe. Dat
het die avond tot een ontlading
kwam, mag geen wonder heten. De
stemming komt er zó in, dat na een
zeker tijdstip en vele flessen wijn
zelfs de gangmakers bij uitstek, Piet
Catsburg en Jan van Kralingen, niet
meer opvallen. Slechts één voorval
drukt ons even op de Roemeense
realiteit. Dat is als een dronken jon
gen schreeuwend door soldaten uit
de bar van het hotel wordt afge
voerd. Zou hij een lid van Securitate
zijn, vragen we ons af.
7e t/m 10e dag:
Donderdag 11 t/m zondag 14
januari.
De terugreis. Donderdag is de dag
van ervaringen uitwisselen, ledereen
heeft weer iets anders beleefd. Eén
groep heeft een super-belevenis ge
had, waarbij de verhalen van alle an
deren verbleken. Zij belandden in een
plaatsje waar het organisatiecomité
aanvankelijk weinig raad wist met al
die vrachtwagens. Toen de groep zelf
het initiatief nam en gingen uitdelen
op straat, ontstonden er chaotische
toestanden rond de trucks. Korte tijd
later had de organisatie een plek be
dacht waar alle pakketten heen
moesten: een loods op een leger
kamp. In eerste instantie was de be
wegingsvrijheid daar beperkt, maar
toen het ijs eenmaal was gebroken
gingen alle remmen los. De Nederlan
ders kregen originele leger-
bontmutsen, vele flessen wijn en
overnachtten in het kamp, na een
feestavond met dans en muziek.
Tsjonge, wat zou er zijn gebeurd als
wij in Agnita waren gebleven, bedenk
ik me jaloers. Dat we het echter ook
slechter hadden kunnen treffen, blijkt
uit verhalen van chauffeurs met wie
we veel optrekken, Frank en Jitze uit
de Wieringermeerpolder. Zij waren
eerst naar een dorp 20 kilometer bui
ten Sibiu gereden, maar werden daar
teruggestuurd naar de stad, waar ze
bij een grote fabriek moesten lossen.
Eén uur 's middags was de truck
leeg en na een dankwoord van de di
rectie gingen Frank en Jitze op de
grens aan.
Verhalen, verhalen, verhalen. Iedereen
praat met iedereen. Je merkt dat de
In de competitie van de klaverjasclub
Den Burg zijn op de afgelopen club
avond de laatste partijen gespeeld
die nog meetelden voor de tweede
periode. Met een flinke voorsprong
op hun naaste achtervolgers zijn
Jaap en Janny van Heerwaarden
hiervan de winnaars geworden.
Winnaars van de avond waren Frans
Boer en Frans Bos met een score van
6983 punten. Dit koppel boekt in de
ze competitie uitstekende resultaten
en staat nu op een zesde plaats in
het klassement. Ook Martien en Mar-
ja Bakelaar blijven goed scoren. Met
6852 punten werden zij deze keer
Op dinsdag 16 januari om 19.30 uur,
verzorgen leerlingen van de Texelse
Muziek- en Dansschool een voor
speeluur in de voorspeelruimte in
d' Ouwe Ulo. Er zal worden opgetre
den door gitaar-, piano- en saxofoon
leerlingen, de Rampestampers, een
speelklas en leerlingen op koperen
blaasinstrumenten. Belangstellenden
zijn welkom, de toegang is gratis.
Op Akenbuurt is zaterdagmiddag ver
moedelijk met een luchtbuks gescho
ten op de auto van een Texelaar. De
wagen liep een scherpe deuk op in
de rechterzijkant. Donderdag kwam
er bij de politie een soortgelijke mel
ding binnen. Ook toen was er sprake
van een deuk met lakschade.
Op de Bernhardlaan en het Schilde
rend zijn vorige week snelheidscon
troles gehouden. Er werden 30
bekeuringen uitgedeeld op een totaal
van 160 gecontroleerde wagens. De
hoogste overtreding betrof een snel
heid van 77 km. per uur binnen de
bebouwde kom.
tweede terwijl zij in het klassement,
met een kleine achterstand op de
koplopers Rob Caspers en Karei van
Heerwaarden, op de derde plaats
staan. Wil Kamminga en Bert Witte
scoorden 6736 punten en werden
daarmee derde van de avond. Na de
vorige competitieavond waren zij in
het klassement op de laatste plaats
beland maar nu weer vier plaatsen
winst voor dit koppel. Ook Ada Vlas
en Rosa Harbers boekten een goed
resultaat door met 6570 punten als
vierde te eindigen. Misschien een
aanzet om hun positie in het klasse
ment waarin zij nu op de 25e plaats
staan wat te gaan verbeteren. Jelle
Wiersma en Johan Vinke werden met
6568 punten vijfde.
Totaalklassement na 60 partijen:
1. R Caspers-K van Heerwaarden 97634; 2.
Echtp. J. van Heerwaarden 97401; 3. Echtp.
M. Bakelaar 97325, 4. W Derksen-P. van
Heerwaarden 96641; 5. E. Eelman-F. Halsema
95946; 6 Fr. Boer-Fr Bos 95881, 7. Echtp. B.
Ofrein 95553; 8. C. Zi)m-N. v/d Veen 95268;
9 J. Wiersma-J. Vinke 94787, 10. Echtp. F.
Veeger 94661.
Eindstand tweede periode:
1. Echtp J. van Heerwaarden 49597, 2.
Echtp M. Bakelaar 48147; 3. Echtp. F. Veeger
48039; 4. Echtp. B. Ofrein 47847, 5. R.
Caspers-K. van Heerwaarden 47410.
Zaterdagavond, aanvang 20.30 uur
wordt de laatste feestavond gehou
den van de Vrienden van het Paard in
Hotel De Lindeboom. Op deze avond
worden de gewonnen bekers van het
Concours Hippique uitgereikt. De Mu
ziek zal worden verzorgd door het
Trio Memory. De entree is gratis; ter
dekking van de kosten wordt wel een
grote verloting gehouden. Alle paar-
desportliefhebbers en geïntereseerden
zijn welkom.
„Wat de sterrebeelden vertellen van
Jezus en Zijn volk" is het onderwerp
dat de komende maanden zal worden
behandeld op de bijbelstudieavonden
die wekelijks op donderdag (20.00
uur) in „Het Olijfblad" (Weverstraat
60) zullen worden gehouden. Iedere
geïnteresseerde kan deze avonden
vanaf 18 januari vrij bezoeken.
ZVV Texel Vier hield in sporthal Ons
Genoegen zaterdag het jaarlijkse
veteranen-zaalvoetbaltoernooi. Spor
tiviteit staat hoog in het vaandel van
deze niet aan de competitie deelne
mende vereniging en ook deze avond
werd weer gedemonstreerd dat aan
vallend zaalvoetbal attractief en te
gelijkertijd sportief kan zijn.
Scheidsrechters Klaas Eissen, Theo
Witte en Gerard Kuip hadden een
gemakkelijke avond. Er werden in vijf
uur voetbal bijna honderd doelpun
ten gescoord, zodat de toeschouwer
elke 3 minuten een doelpunt kreeg
voorgeschoteld.
Zaterdag 13 januari:
SVC F1-Texel F1 0-5; Tex.Boys F1 - Oosterend
F2 4-1; SVC F1 - Oosterend F1 1-4; Texel F1 -
Oosterend F2 5-0; Oosterend F1 - Tex.Boys
F2 3-0; ZDH F1 - Texl F2 1-1; De Koog F1 -
Tex.Boys F1 1-1; SVC E1 - Texel E2 4-0; Texel
E4 - Texel E3 1-4; Tex Boys E2 - SVC E1 3-0;
Texel E2 - Texel E4 1-1; Tex.Boys E1 - Texel E1
3-2; De Koog E1 - Oosterend E1 0-4, De Koog
E1 - Tex.Boys D1 0-0; Texel D1 - Tex.Boys D2
0-4; Texel D2 - Tex.Boys D1 1-4; Tex.Boys D3
- Tex Boys D4 3-1, Tex.Boys D2 - Oosterend
01 3-1; Tex Boys D4 - Texel D3 1-4; Ooster
end D1 - Texel D2 2-1.
De Renault Express van een inwoner
van Den Burg Is zaterdagmiddag op
het parkeerterrein bij Albert Heijn
aangereden. De dader heeft zich nog
niet gemeld. De Renault liep aan de
linker voorzijde een deuk en lakscha
de op. Eventuele getuigen worden
verzocht de politie te bellen, telefoon
12222.
Uit een tuin in De Mars zijn in de
nacht van vrijdag op zaterdag twee
kratten bier gestolen. Soortgelijke
meldingen zijn gedaan door andere
bewoners van die buurt. De politie
stelt een onderzoek in naar het
dorstige persoon die dit op zijn gewe
ten heeft.
Texel Veteranen verdedigden de wis
selbeker, de Krijnenbokaal, maar men
kon het dit jaar niet redden tegen
een ontketend Texel Vier 1 dat de
bokaal definitief in hun bezit kreeg.
uitslag:
1. Texel Vier I 10 punten; 2. Texel veteranen 6
punten; 3. Oosterend 5 punten; 4. Texel Vier
II 4 punten; 5. Klif 3 punten; 6. De Koog 2
punten.
Zaterdagavond speelden de dames
van de Mareis hun eerste wedstrijd
basketball in het nieuwe jaar. De te
genstander, Break-Out uit Den Oe
ver, ontmoette de Mareis aan de
Sportlaan in Den Helder.
Break-Out trok meteen van leer door
direct vanaf de sprongbal te scoren.
De Mareis werden meteen wakker
geschud, scoorden zelf en hielden de
verdediging dicht. Dat die heel goed
dicht zat bleek, want Break-Out
scoorde pas weer na 16 minuten. De
Mareis stonden toen, dachten ze, op
riante voorsprong. Niks bleek minder
waar, want door tweemaal dom bal
verlies kwam Break-Out dichterbij. De
eerste helft eindigde in een 10-8
voorsprong.
Toch wisten De Mareis dat er een
overwinning in zat. Break-Out was
nog niet verslagen en kwam langszij.
Het leek er toen op dat De Mareis de
moed opgaven. Door een knappe
drie-punter kwam de vlam weer in de
pan. Het verweer van Break-Out
werd gebroken. Men ondernam nog
enkele wanhoopspogingen, maar de
bal raakte niet eens de basket. De
Mareis hielden de laatste minuten het
hoofd koel en zo was het toch een
verdiende overwinning. Zaterdag 20
januari spelen De Mareis om 17.00
thuis in de De Koninghal tegen Bre-
zan 1.
Uitslag:
De Mareis - Break-Out 23-17.
Scores:
R. van Maldegem 2x; M. van Velzen 2x; J.
Wilner 7x; J. Witte 2x; G. Ykema 6x; K Ze-
gers 4x.
teamgeest na de hectische en emo
tionele avonturen van woensdag
enorm is toegenomen. Rob Luyendijk
speelt hier handig op in. Als we in
Oostenrijk arriveren met een verbrok
keld konvooi, blijkt dat de andere
chauffeurs zich bij een motel aan de
grens hebben verzameld. Zij zijn op
ons blijven wachten in plaats van zo
snel mogelijk naar huis te rijden. Dit
staaltje van solidariteit wordt door
Luyendijk geroemd. Hij geeft ook de
complimenten door van de Hongaar- -
se en Oostenrijkse politie, die over
het rijgedrag van het Nederlandse
konvooi -het grootste uit de
geschiedenis- zeer te spreken waren.
Een betere stimulans ook de laatste
kilometers keurig in colonne verrijden,
kan Rob niet geven. Chauffeur Jan
van Kralingen, die al 25 jaar in het
vak zit en dus weet waarover hij
praat: „Nog nooit heb ik chauffeurs E
zó gedisciplineerd bezig gezien, schilt
terend."
Zó bereiken we de zondagochtend de
Nederlandse grens. Honderden be
langstellenden vormen een reuze ere
haag, gewapend met spandoeken en
bloemen. Geen Texelaars. Ook geen
minister May-Weggen, maar t.v.-
presentatrice Linda de Mol is ook pri
ma Inog beter). Zij is een beroemd
heid in Roemenië nadat de
Veronique-uitzendmg over de actie
daar onlangs ook op de beeldbuis
was te zien. Ook in Agnita had men
er naar gekeken, zo hadden wij te
horen gekregen. Nadat de speeches
ten einde zijn is het handen schud
den geblazen. Wat kun je in zo'n kon
te tijd veel vrienden maken. Frank,
Jitze, de jongens van Verduin, Jan
van Kralingen, fotograaf Bram die
een videoband zal samenstellen, Piet
je Catsburg en z'n broer Bertus,
Louis van de PTT, lboika de Holland
se Roemeense, de obstinate Beentjes
en z'n vriendin, Keesje uit Den Haag,
Willem die rijdt bij de neef van Ge
rard Kemkers, Roel van de ANWB,
niet te vergeten Rob „NOB" en ga
zo maar door: wat zal ik ze missenl
Op Texel wordt de ontvangst nog
eens dunnetjes overgedaan. Als de
kleppen van de boot opengaan, zien
we het al. Vele mensen, wederom
met spandoeken en bloemen, wach
ten ons op. Bekende gezichten nu.
Heel fijn om te merken dat iedereen j
zo met ons heeft meegeleefd. We rij
den door naar het erf van Van Mal
degem, een kilometertje verderop aan
de Pontweg. Ook daar ziet het zwart
van de mensen. Rotary, Rode Kruis,
gezamenlijke kerken, de burge
meester, familie, bekenden, andere
belangstellenden. Jan en ik eindigen
waar we de reis begonnen: in de
keuken bij moeder Van Maldegem.
De overeenkomst is dat ook nu Radit
Texel present is. Het verschil is dat
we toen alleen koffie kregen en dit
maal ook een Juttertje. Een beter ein
de van deze reis, die in alle opzichter l
een succes was, konden we ons mei
wensen. Ik heb in elk geval reuze ge
noten, hopelijk heeft u via dit reis
verslag kunnen meegenieten. Maar
bedenk: dit was slechts een gebaar,
de hulp aan Roemenië moet door
gaan.
Frans Hopman
De uitzendingen van Radio Texel
worden gestoord door piratenzen
ders op het eiland. Het bestuur van
de SLOT (Stichting Lokale Omroep
Texel) heeft besloten de RCD in te
schakelen.
a
„De piratenzenders nemen teveel
bandbreedte in beslag en drukken
Radio Texel weg", verklaart Ruud
Nooij, vice-voorzitter van de SLOT.
„Als de piraten een andere frequentii
zoeken, hebben wij geen last meer
van ze en hebben we ook geen pro
blemen met hun aanwezigheid".
De zogenaamde „commercialkiller"
van Radio Texel, die de reclamespots
uit de uitzendingen van Radio Tien
filtert, is defect. Daarom is deze
week geen Radio Tien te beluisteren
buiten de uitzendtijden van Radio
Texel. Tegen het eind van de week is
de commercialkiller weer gereed.
De capaciteit van de zender van Ra
dio Texel wordt binnenkort verhoogd
tot 99 Watt. Dan kunnen de uitzen
dingen ook in De Cocksdorp en
Oosterend goed worden ontvangen, gn
YVONNE VRN GENNIP:
EbfeKEANDSE RODE
Welkom op Texel. Bijrijder en chauffeur (links) kregen zondagmiddag een warm onthaal. Dominee Ted Salakay (gezamenlijke kerken). Hans de
Leeuw (Rotary) en Peter Rood (Rode Kruis) kregen een Roemeense vlag als dank.
Linda de Mol bij onze terugkeer in Nederland:
..Ik zou jullie allemaal wel willen zoenen."
