Jubileumstuk Nieuw Leven
kroon op 25 jaar toneel
Onderbroekenlolmaar
wel van hoog niveau
Expositie in Assen
bij start driedaagse
Martien de Vries onovertroffen „Sii"
Hun Schuld
Onze Schuld
Eelman en Kikkert ijzersterk duo
Tevokodames te sterk
voor tweede team
"ALS ER EEN
VERENIGING IS DIE
OVER U WAAKT,
SDAG 30 JANUARI 1990
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
„Dat de club -al is ze nog naamloos- stellig naam zal maken in
de Texelse amateur-toneelwereld, werd zaterdagavond duidelijk
bewezen." Aldus oordeelde de Texelse Courant in 1965 na de
eerste uitvoering van de pas opgerichte toneelvereniging in Oude-
schild. Welnu, de club heeft inmiddels een naam („Nieuw Leven")
en kan anno 1990 terugblikken op een kwart eeuw succesvol to
neelspel. Vijfentwintig jaar van louter positieve recensies en de
beoordeling van het jubileumstuk vormt zeker geen uitzondering.
Sterker: de vertolking van het bekende levensstuk „Sil de Strand
jutter" was ronduit subliem en behoort tot het beste wat op
Texel de laatste jaren op de planken is gezet.
Weuw Leven had twee zaterdag
avonden geen levend konijn nodig,
zoals in het allereerste stuk in 1965
|„De nieuwe veearts"), om het
stampvolle dorpshuis ,,'t Skiltje" te
boeien. Menig toeschouwer had wél
iets nodig: een zakdoek. Emoties
laaiden hoog op, zowel op het toneel
als in de zaal. „Sil de Strandjutter"
was een stuk waarin iedereen vanaf
het eerste moment werd mee
gesleept. Zonder de anderen tekort
te willen doen, mag hoofdrolspeler
Martien de Vries de meeste eer op
eisen. Hij wés Sil, voortdurend dwin
gend aanwezig, soms aardig, soms
driftig, maar altijd een echt mens,
geen karikatuur.
De Oudeschilders speelden niet al
leen goed, maar hadden tevens veel
werk gemaakt van de totale entoura
ge. In de entreehal was een kleine
expositie te zien met een overzicht
van 25 jaar toneel aan de hand van
foto's en kranteknipsels. Na afloop
werd het publiek getracteerd op on
vervalste Terschellinger cranberry-
wijn, om nog even in de sfeer van
het stuk te blijven. Zeer zorgvuldig
was aandacht besteed aan de aan
kleding van het toneel, de kostuums
en de geluidseffecten. Nieuw Leven
had zelfs beslag weten te leggen op
Terschellinger klederdracht, hetgeen
de sfeer van het stuk ten goede
kwam. Het decor was opgetrokken in
vooroorlogse boerenstijl met attribu
ten als een koffiemolen, staartklok,
pijpenrekje, olielamp en een kachel
met grote ketel. Sfeerbepalend was
ook de nagebootste storm die regel
matig rond Sil's boerderijtje blies. De
spelers kregen het er achter de cou
lissen maar rillerig van, zo intensief
werd de windmachine gebruikt.... In
dit rijtje mag de grime niet worden
vergeten. Onherkenbaar oud gesch
minkt was Jeanette Duinker en ook
Cor Cupido was behoorlijk toegeta
keld. Er werd uitstekend rekening ge
houden met het ouder maken van
een aantal personages na het ver
springen van de tijd. Tot slot moet
ook het licht worden genoemd. De
schijnwerpers zijn in de vernieuwde
zaal beter afgestemd op het toneel,
zodat de spelers de podiumruimte
beter kunnen benutten (ze hoeven
niet op te pasen om in een donker
hoekje te belanden).
Bewerking
Het verhaal, een bewerking door H.N.
Nooy en F. Dros van het boek van
Cor Bruin, zal genoegzaam bekend
zijn. Sil Droeviger leidt op Terschelling
een boerenbestaan, dat hij zonder na
denken onderbreekt zodra er op zee
mensen te redden zijn en er iets te
jutten valt. Sil is een harde werker en
een dwarskop. Als hij in een driftbui
„nee" zegt, blijft het altijd „nee". Op
een dag redt hij een baby uit de gol
ven. Het kind zal opgroeien tot een
vlot en intelligent meisje, Lobke gehe
ten. Voor haar heeft Sil een zwak.
Tegenover zijn beide zoons is hij heel
wat minder toegeeflijk en dat leidt
tot een waar familiedrama. De
oudste zoon sterft in een wilde bui
een heldendood als redder in de gol
ven en de jongste riskeert een ruzie
met zijn „ta" (vader) en monstert
stiekem aan op de grote vaart. In het
laatste bedrijf keert hij terug om als
nog de boerderij over te nemen en
vooral om te trouwen met Lobke.
Rolkennis
Op de schouders van Martien de
Vries rustte een loodzware last. De
hoofdrol -Sil dus- vereiste niet alleen
een gigantische rolkennis, maar te
vens een enorme dynamiek. Sil moet
de allesoverheersende spil zijn, die -
emotioneel als hij is- het ene mo
ment de gezellige huisvader is en het
andere moment buiten zinnen van
kwaadheid. Heel soms heeft zelfs Sil,
de man die voor zichzelf zo hard is,
het te kwaad. Als zijn zoon Jelle is
verdronken valt hij huilend bij zijn
vrouw in de armen. Martien de Vries
beheerste al deze buien. Het klinkt
als een cliché, maar hij wés Sil de
Strandjutter. Wie doet hem dit na op
Texel?
Sil's vrouw Jaakje werd gespeeld
door Ria Buisman, al jaren niet weg
te denken bij Nieuw Leven. Ditmaal
was zij letterlijk de rots in de bran
ding. In de eerste scene van het der
de bedrijf waarin de afscheidsbrief
van de verloren zoon wordt voorgele
zen, het dramatische hoogtepunt van
de hele voorstelling, was Ria Buis
man op haar best. Haar ingehouden,
snotterende emotie was toen niet
van echt te onderscheiden. Erna
Tromp, die op voortreffelijke wijze
Lobke speelde, zou daarvan nog iets
kunnen leren. Erna acteert prima als
ze kwaad of uitbundig moet zijn en
heeft zeker humoristisch talent. Met
hulp van de ervaren Ria Buisman kan
zij wellicht ook het subtielere werk
onder de knie krijgen.
Zoons
Redelijk grote rollen waren er ook
voor Piet Smits (als de jongste zoon
Wietse) en Dick Witte (als de oudste
zoon Jelle). Naarmate het stuk vor
derde kwam het verschil in beider ka
rakters duidelijker naar voren. Smits
was overtuigend als de „andere"
zoon, degene die met zichzelf en
tenslotte zijn vader in conflict komt.
Over het geheel genomen was Dick
Witte iets minder op dreef, misschien
speelde hij wat te nonchalant. Toch
een ruime voldoende.
Een echt gek typetje werd neergezet
door Jaap Bakker als de dominee.
Vroom en stijf bewoog deze routinier,
die er al in 1965 bij was als mede
oprichter van de club, zich over de
planken, hetgeen op de lachspieren
werkte. Jeanette Duinker presteerde
hetzelfde met de meelijwekkende
oude weduwe Gonne. In het dagelijks
leven is Jeanette een spraakwaterval,
nu moest ze haar teksten bijzonder
traag uitspreken. Dankzij een goede
timing kreeg ze de zaal mee. Jaap
Zuidewind speelde Gert, een vriend
van Sil. Hij kwam voornamelijk op de
proppen als er weer eens een schip
op strand lag, hetgeen op den duur
ook lachwekkend werd.
Fel
Cor Cupido had, in een kleine rol als
buurman Ane, wat moeite om de
juiste emotie te tonen als hij aan het
woord was. Voor het overige was hij
wel een mooi typa Tineke van Beek
(Nien, de vrouw van Gert) was wei
nig op het toneel, maar slaagde er
wel in fel uit de hoek te komen, ge
heel in de sfeer die dwarskop Sil had
opgeroepen. Haar naar de jongens
lonkende dochter Maam was een rol
letje van Mia Groenhof. Zij heeft best
acteertalent, maar helaas was ze bij
de ontknoping van het stuk veel te
lacherig, waardoor een deel van de
spanning verloren ging.
Souffleuse was Emmy Zijerveld, de
regie was in handen van Jaap Zuide
wind, Ria Buisman en Karin Somers
verzorgden de grime, geluid en tech
niek waren in handen van H. Bar-
horst en Tineke van Beek regelde de
kaartverkoop.
Ondanks experimenten in de opstel
ling bleek het eerste team van Tevo-
ko te sterk voor de reserve ploeg.
Dankzij een uiterste krachtsinspan
ning pakte het tweede wel de eerste
set, maar daarna toonde het eerste
zich haar tweede plaats op de rang
lijst waardig.
De overige wedstrijden kenden nau
welijks verrassende uitslagen, al had
heren twee in de derde set nog on
verwacht veel moeite met de vetera
nen van Juvoc 4. Enkele tactische
wissels pakten minder goed uit en
haalden de balans uit het team. Da
mes drie verdiende drie winstpunten
in de match met Juvoc 3 door goed-
spel en veel inzet. Die werklust man
keerde bij de tegenstander van heren
1. Polisport 2 was met 3 invallers op
gekomen en miste geloof in eigen
kunnen. WSOV 1, na een periode van
afwezigheid een nieuwe start makend
in de derde klasse, was natuurlijk
veel te sterk voor heren 3.
Cocky Koning trok de kar bij Smash
'68. Na een spannende partij bleven
de winstpunten in Oosterend en
keerde Juvoc 2 met slechts 1 set
winst terug naar Julianadorp.
Uitslagen:
Jeugd Tevoko-Harpoen 0-3; dames Tevoko
1-Tevoko 2 3-1, Tevoko 3-Juvoc 3 3-0 en
Smash'68-Juvoc 2 3-1.
Heren Tevoko 1-Polisport 2 3-0; Tevoko
2-Juvovc 4 3-1 en Tevoko 3-WSOV 1 0-3.
De sportieve tocht Assen-Texel, die
op vrijdag 16, zaterdag 17 en zon
dag 18 maart wordt gehouden, zal
worden ingeluid door een expositie
in startplaats Assen. Voor de ope
ning van de expositie, op donderdag
middag 15 maart, zullen Texelaars
die aan het eind van de oorlog in
Assen te werk waren gesteld (en de
afstand tussen Assen en Texel dus
daadwerkelijk hebben overbrugd),
worden uitgenodigd. Het ligt in de
bedoeling dat de genodigden nog
dezelfde avond weer naar Texel kun
nen terugkeren, zodat men in één
dag uit en thuis is.
De tentoonstelling gaat uiteraard over
het verblijf in de Drentse hoofdstad
van de grote groep Texelse mannen,
die daar tussen november 1944 en
maart 1945 op bevel van de Duitse
bezetter te werk was gesteld. Geput
is uit zowel Texels materiaal als uit in
Assen aanwezige foto's en andere
herinneringen.
Inmiddels hebben zich 35 deelnemers
aangemeld bij de organisatie van de
driedaagse Texel-Assen. Het meren
deel wil de tocht op skeelers of op
de fiets volbrengen. Hardlopers en
wandelaars zijn derhalve nog ge
wenst. Naar aanleiding van enkele
verzoeken heeft de organisatie beslo
ten om ook een combinatie van spor
ten toe te staan. Een deelnemer kan
nu desgewenst per dag een stuk lo
pen en een stuk fietsen. Een
wedstrijd-element ontbreekt: men
mag de hele dag over een traject
doen.
Kandidaat-deelnemers kunnen zich
aanmelden bij Coby Bakelaar (tel.
13843), Jan Zijm (tel. 14205), Ben
Roest (tel. 14451), Albert Hoven (tel.
18657) of Gert Pansier (tel. 13668).
Bekend is intussen dat de Texel-truck
de tocht zal begeleiden. Onderweg
zal in de diverse stopplaatsen infor
matie over Texel worden verstrekt.
De maaltijden onderweg (ontbijt,
lunchpakket en warm eten) worden
beschikbaar gesteld door het ambi-
fisch oefenkamp Joost Dourleinkazer-
ne (De Mok).
Ecnaktie van Solidaridad voor zuiver bankieren
SOLIDARIDAD
LetnvanllMrdwvoontU Kt7BCO»ofU*fl IH»!oon07*«MÏ07<«
Alle bezoekers van het afgeladen dorpshuls Wielewaal te De Waal
hebben zaterdag een genoegelijke avond beleefd. De Oud-
Leerlingen van de landbouwschool brachten „Het Vrolijke Tanksta
tion" van Frans Drost op zeer sterke wijze. Dit dolkomische
blijspel schaart zich onder het kaliber onderbroekenlol, maar werd
door uitstekend spel en goede rolbeheersing door de acteurs naar
een hoger plan getild.
Jenny Poot doet zich voor als een jongen en drinkt garagehouder Gert en zijn knecht onder
tafel.
Wie nieuwsgierig is geworden door
deze omschrijving kan zaterdag in
het Eierlandse Huis te De Cocksdorp
terecht, waar traditiegetrouw een
tweede opvoering wordt gehouden.
Het verhaal is simpel: een jonge ga
ragehouder, met als grote passie mo
torracen, is een tankstation begonnen
op een plaats waar in de toekomst
een grote weg zal worden aangelegd.
Hij heeft talent voor het racen, maar
zijn winstkansen worden verminderd
door zijn bakkenist in het zijspan. Het
is zijn trouwe knecht, die al aardig op
leeftijd is en niet meer zo vlug.
Een vrouwelijke fan biedt zich aan de
plaats over te nemen, maar daar wil
de coureur niets van weten. Meisjes
horen met poppen te spelen, niet
met motoren, is zijn mening. Maar
dan rijdt hij voor zijn bedrijf een jon
gen op de fiets aan. Deze blijkt prak
tisch niet gewond, maar doet alsof
hij dat wèl is. Hij weet de coureur
over te halen tot een proefronde met
hèm als bakkenist. Natuurlijk is de
knecht niet zo blij als blijkt dat het
nieuwe duo inderdaad veel sneller
gaat. De verwikkelingen zijn niet van
de lucht. De huishoudster bemoeit
zich overal mee en twee boeren die
tevens gemeenteraadslid zijn, probe
ren elkaar voortdurend de loef af te
steken.
We zullen de clou niet verklappen
voor de mensen die nog naar De
Cocksdorp gaan, maar het heeft alle
maal uiteraard een happy end.
Spontaan
De rol van garagehouder Gert Jansen
werd gespeeld door Marcel Witte. Vo
rig jaar had hij maar weinig tekst. Hij
bewees echter met dit stuk een ac
teerprestatie van formaat te kunnen
leveren. Spontaan spel en gevoel
voor mimiek maakten van hem een
sympathieke garagehouder.
Teun Huisman heeft een jarenlange
toneelervaring, die van hem bijna een
professional maken. Hij paste uitste
kend in de rol van knecht Willem
Bok. Hij heeft een zeer natuurlijke en
ongedwongen manier van spelen en
trok met zijn sterke optreden andere
spelers mee, die wat minder zeker
van zichzelf waren.
Ook een „oud-gediende" is Nel van
Slageren-Broekhuysen. De rol van
huishoudster Mien was haar op het
lijf geschreven. Zij kan préchtig boos
worden en kreeg daarvoor in deze rol
volop de kans.
De jongen/meisje Jenny Poot werd
heel goed neergezet door Maartje
Koopman-Vlaming. Door haar tenge-
ren figuur kon zij inderdaad doorgaan
voor een jongen en ze gaf Witte uit
stekend tegengas.
Journaliste
Nelia Vlaming speelde de journaliste
Els Luns van het blad „Motorsport".
Hoewel ze zelfverzekerd over het to
neel stapte, sprak ze erg snel, wat
toch een onzekere indruk maakte. De
verstaanbaarheid had er gelukkig niet
onder te lijden.
Debutant Cees Piet Witte kreeg als
koopman Hannes Mol al gauw de la
chers op zijn hand. Of dat ten alle tij
den de bedoeling was is de vraag,
want hij keek aanvankelijk op de
planken als een kat in doodsnood.
Ongetwijfeld gaan er inmiddels ge
ruchten dat hij een oogje heeft op de
souffleuse, want hij keek in het eer
ste bedrijf nergens anders naar. Maar
vooral in een lange dialoog met
knecht Teun kwam hij ineens op
dreef en liet hij de toeschouwers
schateren met droogkomische opmer
kingen op het juiste moment. Als hij
wat meer van zichzelf overtuigd raakt
hebben de oud-leerlingen aan hem
een goede komische noot voor vol
gende optredens.
Onopvallend
Andrea Dros-Blommaer was de vrou
welijke arts Dokter Rienstra. Af en
toe sprak ze wat plechtig, maar dat
misstond eigenlijk niet bij haar rol.
Vergeleken bij vorig jaar is haar spel
enorm verbeterd. Het „opzeggerige"
is er helemaal af.
Peter Smit bleef aanvankelijk onopval
lend in zijn rol als opzichter wegen
bouw Menno Kremer. Pas als hij zijn
geliefde moet „kopen" komt hij op
dreef. Nancy Eelman debuteerde
schuchter als Betty Dolstra, de ge
liefde. Smit mag zijn handjes dichtk
nijpen met haar als vriendin: ze
kwam erg lief over en het is een
knappe meid om te zien.
En dan natuurlijk hét succes-duo van
de avond: Martin Kikkert en Paul Eel
man als de boeren en raadsleden
Kras Dolstra en Kris Poelstra. leder
een lag al dubbel voor ze maar een
woord hadden gezegd. En als ze dat
deden kwam er in plat Texels zo'n
fraai verhaal uit dat het publiek weer
een lachstuip kreeg Het tweetal leek
elkaar op te jutten, waardoor het
uiterste uit de rol werd gehaald. Dit
tweetal moet eigenlijk verplicht in al
le Oud-Leerlingenstukken tegenover
elkaar worden gezet, het garandeert
een daverend succes!
Decor
Een speciaal compliment moet wor
den gemaakt aan degene die het de
cor heeft bedacht. Middenin de
achterwand zat een groot glazen
schuifraam, ledereen die op of af
ging kwam erlangs en kon daar zijn
spel zichtbaar voortzetten. Deze gele
genheid werd met name benut door
Kikkert en Eelman, die ruziënd en
wild gebarend naar huis togen. En
als ze op moesten zag het publiek ze
aankomen en begon men al bij voor
bat te lachen.
De regie was in handen van Paul Eel
man, die dit uitstekend heeft gedaan.
Er was gelet op details en het toneel-
gebruik was ook optimaal. Souffleuse
Riemke de Vries had een rustige
avond, alleen moest ze wel de hoop
volle blikken van koopman Hannes
weerstaan. De grime van Brenda Ver-
muë had iets nadrukkelijker gekund,
maar misschien lag dat aan de felle
belichting in De Wielewaal. De blo
zende boertjes leken wat bleek.
Ook op de kleding was goed gelet.
De fraaie sloffen van huishoudster
Mien stalen de show....
Na afloop van het stuk deelden de meespelende vrouwen Iop de foto Erna Tromp) in kleder
dracht Terschellinger cranberry-wijn uit.
Sil IMartien de Vries), zijn vrouw Jaakje (Ria Buisman) en de vrouwen Nien (Tineke van Beek) en Gonne (Jeanette Duinker) staren geëmotioneerd
in de wieg waarin de zojuist uit zee geredde Lobke is gelegd.
IEDERLANDSE RODE KRU!
YVONNE VAN GENNIP:
