Zuid-Eierland laat het
publiek flink lachen
[waar drama iets
:e hoog gegrepen
i®
,Het verrassingspakket" geslaagde opvoering:
Voorlichtingsochtend
witlofpennenteelt
Houd TEXEL schoon
DE MOEITE WAARD
)ames trekken de St. Jan-kar
I9*|SDAG 13 FEBRUARI 1990
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Huishoudster Mollie ontmaskert - door het aftrekken van de pmiken - de ..oude baasjes
Heks
Aafke Geense is nieuw in de gelede
ren van Sint Jan, maar gaf meteen
even haar visitekaarde af! Soms
heksachtig, dan weer als een fee,
soms net een engel, dan weer de
dood in haar ware gedaante. Haar
mimiek, stemgebruik en manier van
bewegen gaf aan dat ze haar rol op
een professionele manier eigen had
gemaakt. Het enige nadeel van zo'n
geweldig talent op de planken is dat
ze de anderen volledig kan wegspe
len. Dat gebeurde inderdaad met de
mannelijke acteurs. Haar vrouwelijke
tegenspelers werden echter door
haar meegetrokken naar een hoog ni
veau. Ze had bewust gekozen voor
een vertraging in haar spel, om het
meer nadruk te geven. Dat was uit
stekend, alleen nam ze daarin de an
deren mee, waardoor het hele stuk
vlotheid ontbeerde. Hier had een taak
voor de regisseur gelegen.
Grappig
Nel Keesom-Logman speelde op na
tuurlijke wijze de grootmoeder Telva,
de spil van het gezin. Niet alle grap
pig wendingen in haar tekst werden
uitgebuit, maar haar rolbeheersing
was uitstekend. Ook zij is qua bewe
ging en mimiek een hele grote.
De ongelukkige moeder die in droef
heid gedompeld was door de vermis
sing van haar dochter was een rol
van Rika Rijk-Anema. De smart droop
er overtuigend, maar soms wat al te
nadrukkelijk van af. Toch maakte ze
er een waarheidsgetrouwe moeder
van, die bij sommigen tranen in de
ogen veroorzaakte.
Josina Huigens speelde voor het
eerst een grote rol. Als Adela kwam
ze zeer goed voor de dag, na een
wat stroef begin door plankenkoorts.
En naarmate het stuk vorderde voel
de ze zich zichtbaar beter op het to
neel. Ze kwam oprecht over. Met
haar heeft St. Jan alweer een actrice
van kaliber binnen de gelederen.
Onzekerheid
Nerveus en vertwijfeld als verloren
gewaande dochter Angelica trad Gea
Doeven aan het voetlicht. Een korte
rol, waarin ze de ontreddering en on
zekerheid goed uitspeelde. De angst
om aan de dood toe te geven en de
latere berusting kwam er goed uit.
Mirjam Spitzer, haar broer Bram en
Martijn Bakker speelden de drie kin
deren van het gezin. Lekker onbevan
gen maakten ze gebruik van het
toneel en stoeiden, zo te zien zonder
enig spoor van zenuwen, moeiteloos
met moeilijke teksten.
Zeer kort in beeld waren drie Sint
te maken dat er aan haar geestelijk
niveau iets schortte. Aandoenlijk wa
ren ook haar pogingen aan de man
te komen en haar uiteindelijke „be
vrijding" van zuster Dora.
Chris Meijer vervulde als IJsbrand,
broer van Dora, ook geen bijzonder
dankbare rol. Fraai was hij in een
aantal verleidingspogingen ten aan
zien van de twee jonge dienstmeis
jes, waarbij hij geen kous, maar een
schilderij op de kop krijgt. Deze sce
ne kreeg onbedoeld extra effect, om
dat de commotie op het toneel een
ander schilderij met een klap van de
wand deed zakken. Meijer wist met
zijn rol als luie, niets uitvoerende
„koorbal", echter goed weg.
Kees Wetsteen was te bewonderen
als van Bas van Dam. Zijn toenemen
de tegenzin in de hele gang van za
ken bracht hij aannemelijk en ook de
eenzaamheid waar hij onder gebukt
ging, was tastbaar. Wetsteen zette
zonder poespas een normale vent
neer, die zijn onplezierig bestaan na
lang aarzelen uiteindelijk inruilt voor
zijn vrijheid. Wetsteen leverde een
goede prestatie.
Fennie van Eksel trad als huis
houdster Mollie voor het voetlicht.
Met voortvarendheid en verve vervul
de zij haar toch wel bijzondere posi
tie in het gezin. Onderdanigheid
De dood lAafke Geensel probeert Angelica (Gea Doeven) ervan te overtuigen dat ze moet
volgen.
Jans Viersters Rita Heethuis, Denise
Maas en Tanja Strick. Waarom is nie
mand op het idee gekomen hen een
leuk Spaans dansje te laten instude
ren. Nu vormden ze een rommelig in
termezzo en gaven ze de indruk zelf
niet goed te weten wat hun functie
in het hele stuk was. Bert van der
Wal en Paul van Hoof waren maar
heel kort op het toneel ter begelei
ding van de feestende dames.
Dialoog
Ruud Beers had een grote belangrijke
rol als grootvader. Het verhaal draait
eigenlijk om hem en de dialoog met
de dood. Hij deed zijn uiterste best,
maar vooral in gedeelten van tekston
vastheid kwam hij veel te onzeker
wisselde zij in vlot tempo af met bru
taliteit, daarbij de zaken in huis
scherp in het oog houdend. Samen
met Piet Druif vervulde zij enkele aar
dige scenes, die uitmondden in een
huwelijk tussen het tweetal. Druif
zette zonder mankeren een „goed
zak" neer, maar was ook overtuigend
toen zijn geduld op leek te zijn. Ook
hij wist, vooral bij zijn pogingen om
tijdens de koffie-pauzes even met
Mollie te foezelen, de lachers achter
zich te krijgen. Rode konen
Joke Verra en Nel van Slageren
tenslotte, traden ten tonele als twee
jonge meisjes, die behoorlijk op hun
neus kijken als de logeerpartij niets
anders blijkt te zijn dan keihard wer
ken tegen kost en inwoning. Nel van
Slageren beschikt over een goede mi
miek en duidelijk komisch talent. Jo
ke Verra was op haar best in haar
poging zich IJsbrand van het lijf te
houden.
Een stuk dus, waarin door de ama
teurs gelijkmatig, aardig spel werd
geleverd. Regisseur Kees Oosterhof
kan tevreden op de avond terug kij
ken. De grime, waarbij de rode konen
wellicht iets te overdadig waren aan
gebracht, was in handen van Gerard
Moonen. Janny de Ridder was souf-
fleuse.
M. B.
over. Hij voelde zich nog het lekkerst
in de samenspraak met zijn gezin en
Telva. Daarin werd hij inderdaad de
grootvader, die op de achtergrond
waakt over zijn gezin.
Kees Zwaan debuteerde als schoon
zoon Martin de Narees. Een toch wel
pittige rol, waarin hij te goeiig over
kwam. Hij was te lief voor een door
tastende paardentemmer of een man
die met een geweer op zijn nek ach
ter de gevluchtte geliefden aanjaagt.
In de liefdesscène was het initiatief
in handen van Adela, wat bij de vuri
ge Spaanse mannenaard toch beslist
niet hoort.
Molenaar Kieko verscheen te hooi en
te gras als een soort aangever op het
toneel. Gooitzen Kedde maakte van
hem een simpele ziel die Adela ado
reert. Hij moet er wel voor waken
niet te snel te praten, want dat ver
hoogt de verstaanbaarheid niet.
Komisch
De regie van het moeilijke stuk was
in handen van Paul van Hoof en Ge
rard Zijm, met assistentie van Loes
Smit. Een hele klus, waar zij zich
goed van hebben gekweten, al waren
er nog wel wat puntjes te plaatsen.
Een gevoelige dialoog móet in zo'n
stuk gesmeerd lopen anders wordt
het al gauw onbedoeld komisch.
Tekstbeheersing is een eerste ver
eiste, maar meteen daarna komt het
aanvoelen van een rol en het eigen
maken van een karakter Als iemand
bepaalde zinnen moet zeggen, die
hem absoluut niet passen, dan moet
een regisseur zo vrij zijn de tekst iets
aan te passen.
Souffleuse Janny de Haan was voor
de voorste rijen af en toe goed hoor
baar, vooral als er pijnlijke stiltes vie
len op de planken. Jammer dat de
decorbouwers er niet aan hadden ge
dacht om ook haar hokje in de stijl
van de patio op te sieren.
De kleding was uitstekend verzorgd
door Marjan Zegers en nieuwe St.
Jan voorzitster Toke Graaf, die helaas
wegens ziekte verstek moest laten
gaan.
Lia Coutinho en Josina Huigens had
den het grimeerwerk goed voor hun
rekening genomen. Aad Zegers regel
de licht en geluid (hulde voor de toe
passelijke muziek op emotionele
momenten). Wat jammer dat de licht
installatie een onweersachtig geknip-
per veroorzaakt zodra er lampen wor
den gedimd of geactiveerd.
T. de G.
In „Bosch en Zee" aan de Pontweg
nabij De Koog is aanstaande vrijdag
een voorlichtingsbijeenkomst over de
teelt van witlofpennen. Er wordt
vooral gesproken over teelt-
technische zaken, zoals grondbewer
king, zaaien, onkruidbestrijding en ge
wasbescherming. De
witlofpennenteelt op Texel neemt nog
jaarlijks in oppervlakte toe. Deze pen
nen hebben bij de trekkers van witlof
een zeer goede naam vanwege de
geleverde kwaliteit. De voorlichting-
sochtend is voornamelijk bedoeld als
stimulans om deze teelt nog meer te
doen verbeteren. De aanvang is 9.30
uur.
De decorbouwers Wim Smit, Henk
van Veen en medewerkers hadden
het toneel van De Lindeboom veran
derd in een Spaanse patio, overdadig
begroeid met rozen en klimop, com
pleet met een kooitje met levende
vogeltjes en een ouderwetse pomp
waar echt water uit kwam. Toen het
doek voor de eerste maal werd ge
opend barstte spontaan een applaus
op en werden terecht kreten van be
wondering geuit. Het zal voor andere
verenigingen en St. Jan zelf moeilijk
worden in de toekomst deze prachti
ge entourage te evenaren. Het schil
derachtige ontwerp zou een tweede
opvoering van het stuk zeker recht
vaardigen.
Het drama is geschreven door Alejan
dro Casona. Een Spaanse familie, be
staande uit grootvader en -moeder,
een moeder, een schoonzoon en drie
kleinere kinderen, is in rouw gedom
peld, omdat de alom geliefde dochter
des huizes enige jaren ervoor is ver
dronken. Het lijk is nooit gevonden,
maar haar halsdoek is bij een gevaar
lijk punt in de rivier aangetroffen.
Op zekere avond meldt zich een
vreemdeling aan de poort. Het blijkt
een zeer knappe vrouw te zijn. De
kinderen zijn diep onder de indruk
van haar en schenken hun onbevan
gen vertrouwen, maar de ouderen
blijven wantrouwig.
Grootvader is het meest argwanend
en in een spannende dialoog ontmas
kert hij de onbekende vrouw voor het
publiek: het is de dood. Zij is geko
men voor schoonzoon Martin, die
ontroostbaar lijkt nadat dochter An
gelica is verdronken. Doordat de kin
deren haar in slaap weten te krijgen
mist ze haar afspraak met Martin.
Niet dood
Deze redt ondertussen een meisje uit
het water, dat een einde aan haar le
ven probeert te maken. Zij heet Ade
la en brengt de vreugde terug in het
huis, omdat ze de plaats van Angeli
ca inneemt, zelfs in het hart van
Martin. Aan de vooravond van een
groots dorpsfeest doet hij een beken
tenis: Angelica is niet dood, ze is er
met een andere man vandoor. Om
haar reputatie te beschermen heeft
hij de familie en dorpsgenoten in de
waan gelaten dat ze is verdronken.
Hij kan echter niet met Adela verder,
zolang Angelica nog leeft. Na het
feest wil hij weg gaan
Terwijl iedereen zich vermaakt rond
de vuren in het dorp komt Angelica
ontredderd terug naar het ouderlijk
huis. Het is haar allemaal erg tegen
gevallen en nu wil ze terug. Maar ze
wordt opgewacht door de dood....
'rootvader (Ruud Beers) heeft door wie de vreemdelinge in werkelijkheid is.
Toneelvereniging Zuid-Eierland heeft met „Het Verrassingspakket"
het publiek een vermakelijke avond bezor gd. Het blijspel ken-
nerkte zich door aardig spel, waarbij flink wat werd afgelachen.
-loewel de humor bij tijd en wijle enigzins aan de platte kant was
en een aantal woordspelingen te vaak terugkwam, wist de to
neelvereniging deze zwakke kanten van het stuk te overspelen.
Kapel Zuid-Eierland was vrijdagavond tot de laatste plaats toe ge-
Ivuld met toeschouwers die er duidelijk zin in hadden.
Al voor de aanvang van het spel was
|de temperatuur in Bethel tot on
draaglijke hitte gestegen. Omdat al
leen het kijken al een tropische
aangelegenheid was, deed de tempe
ratuur voor het welzijn van de spelers
ook nog onder die hete lampen -
vrezen. Dat desondanks een goede
prestatie werd neergezet, is op zich
al een compliment waard. „Het Ver
rassingspakket", twee jaar geleden
ook opgevoerd door 't Amateurtje,
werd door toneelvereniging Zuid-
Eierland met verve gebracht. Sterren
van de avond waren er ditmaal niet
bij, de spelers deden niet echt voor
elkaar onder. Hoewel Sjon Koenen en
Roel van der Heide de meeste lach
salvo's op hun naam mogen zetten....
Het Verrassingspakket, geschreven
door J. Hemmink-Kamp, speelt zich
af in de villa van Dora van Dam
(Gees Verra), een gierige „dame van
stand". Zij is getrouwd met Bas van
Dam (Kees Wetsteen), een aardige en
eenvoudig gebleven vent, die weigert
aan het uiterlijk vertoon deel te ne
men. Dora vindt hem om die reden
een nul en laat geen gelegenheid
voorbij gaan om hem dat toe te voe
gen. De villa wordt voorts bewoond
door Dora's zuster Lot (Ciska Bakker),
lie een tikje simpel is, en Dora's
broer IJsbrand, een zogenaamde eeu
wige student. Beiden steken, net als
Dora, geen vinger naar het huishou
den uit.
Personeel wordt geworven via lok
kende advertenties. Jonge meisjes en
mannen op leeftijd krijgen een „gra
tis" logeerpartij in het vooruitzicht
gesteld. Eenmaal binnen ontdekken
te echter dat ze niets meer of minder
dan dienstmeisje of tuinman zijn.
Vermommen
In dit huis, waarin een sfeer hangt
om op te schieten, kunnen de ver
wikkelingen natuurlijk niet uitblijven.
Journalist Fred Heuver (Sjon Koenen),
die de advertenties niet vertrouwt,
gaat samen met zijn vriend Ad Bos
(Roel van der Heide) poolshoogte ne
men. Zij vermommen zich als heren
op leeftijd en weten op die manier
als „personeel" het huis binnen te
dringen. Tegelijkertijd komen ook
twee jonge meisjes, Pia Brooks (Joke
Verra) en Amy de Graaf (Nel van Sla
geren), „logeren". Huishoudster Mol
lie de Wit (Fenny van Eksel), al elf
jaar verloofd met tuinman Jan de
Bruin (Piet Druif), is de enige die zich
in deze komedie niet lang voor het
lapje laat houden.
Het blijspel heeft voor Dora van Dam
geen „happy end". Tot het laatst toe
volhardt zij in haar standpunten, een
houding die haar opbreekt. Na de
ontmaskering blijft ze, verlaten door
iedereen, eenzaam en verbitterd in de
villa achter.
Wankel
Sjon Koenen en Roel v.d. Heide had
den van het begin tot het einde de
lachers op hun hand. Met verve zet
ten zij twee vrolijke oude baasjes
neer, compleet met bibberende stem
en wankele ledematen.
Extra moeilijkheidsfactor was de rol
wisseling van oud naar jong. Als ver
dere huisgenoten de kamer hadden
verlaten, kon de vermomming (prui
ken en snorren) even afgelegd wor
den. Vooral Sjon Koenen wist de
overgang van oud naar jong goed te
brengen. Roel v.d. Heide deed het
ook niet onaardig, maar bleef als
oude baas iets „hupserigs" houden.
Het tweetal beschikte over een goe
de timing en had zichtbaar plezier in
hun rol. Hetzelfde gold voor het pu
bliek, dat van meet af aan uit hun
hand at.
Gees Verra slaagde er in een uiterst
onplezierig vrouwmens uit te beel
den. Hoewel haar spel iets vloeiender
had kunnen zijn, wist zij haar weinig
benijdenswaardige rol aannemelijk
over te brengen. Zij bediende zich
van de vereiste kille blik, onverzette
lijke houding en harde stem om de
gravin van Keulen tot Aken gestalte
Lot, de zuster van Dora, werd ver
tolkt door Ciska Bakker. Een rol om
als speelster melig van te worden,
want qua truttebolligheid wordt de
grens van het normale nog flink over
schreden. Ciska Bakker stond als
„simpele Lot" voor een moeilijke op
gave. Geen moment viel zij echter uit
haar rol. Zonder nog een woord ge
zegd te hebben, wist zij al duidelijk
Ler wisselend waren de reacties van het talrijke publiek na af-
Xop van het stuk „De vrouw in de ochtend", dat zaterdag door
[neelvereniging Sint Jan in De Lindeboom werd opgevoerd. Dit
ware Spaanse drama was een iets te hoog gegrepen opgave
<p0r het mannelijke deel van het spelersbestand, maar de dames
wamen daarentegen stuk voor stuk tot zeer goede acteerpresta-
es. Absolute topper was voormalig UDI-speelster Aafke Geense.
ilet bliksemende ogen en een perfect gevoel voor details
espeelde zij de zaal.
