n
ra
BO-actie
De Unicefdarhes overhandigen het ..Waterdragersbeeld" aan de organisatoren van de LBO-actie.
13-jarige Marjon van Hoften waren in
Oudeschild aan de slag geweest. „Ik
had niet verwacht dat er zoveel geld
zou worden opgehaald", vertelt Dia
ne. Marjon heeft zo'n f75,- opge
haald. „Maar er waren er ook die
over de honderd gulden hadden".
Over het verloop van het touwzetten
waren beide dames niet ontevreden.
Diane: „Alleen viel bij ons dat ding
waar het touw om zat steeds uitel-
kaar. Daarom moesten we een paar
keer stoppen en stukken doorknip
pen". Marjon betreurt het niet dat zij
in deze groep was ingedeeld. „An
ders had ik misschien wel mee moe
ten varen en ik ben al niet zo'n
bootmens...." Vooraf aan de actie
hebben de leerlingen op school veel
informatie gekregen over Rwanda en
het project. „We hebben een film ge
zien. Dat is maar goed ook, anders
zou je helemaal niet weten waar het
voor is", aldus Diane.
Hoorngeschal
De officiële sluiting van de cirkel
door consul Koorn vond plaats na de
afvaart van de Molengat om 12.00
uur. De „Griend" van het Nioz bracht
een flinke sleeptros over, die door
Koorn aan het touw uit de Mokbaai
werd bevestigd. Begeleid door hoorn
geschal werden vlaggen gehesen op
de pieren aan beide zijden van de
Teso-fuik.
De muzikale ondersteuning van dit
plechtige moment gaf veel voeten in
aarde. De organisatie was stad en
land afgeweest om musici hiervoor
aan te trekken, maar zowel de Texel
se fanfarekorpsen als de muziek
school zagen ervan af. Uiteindelijk
werd J. Feikema benaderd of hij met
het jagersensemble wilde komen. Tot
op de dag van de actie stond nog
niets vast. Jeannet van Abs: „Ik bel
de die morgen om te vragen of hij in
IJSDAG 27 MAART 1990
TEXELSE COURANT
p|, i mil li
eze waren beschikbaar gesteld door
Aankoopcentrale.
Deskundigen
ok burgemeester Schipper hielp, sa-
ien met enkele leerlingen, touw zet-
n bij paal 33. Voor hulp bij
lentuele ongelukken waren vier
BO-ploegen van twee personen op
■rategische plaatsen neergezet. Zij
iefden niet in actie te komen,
lp enkele „probleemplaatsen" werd
i hulp van deskundigen ingescha-
ild; de wipperploeg hielp met het
dwingen van de Sluftergeul, de
ijkspolitie te water sloot de haven
n Oudeschild af, het Korps Mari-
s nam de Mokbaai voor zijn reke-
I en het scheepje „Griend" van
Nioz werd ingezet voor onder an-
>re de Tesohaven.
Schoolband
et officiële startsein voor de mpa-
ictie werd om 10.00 uur 's mor-
sns gegeven in de Burgemeester De
oning-hal waar alle leerlingen en de
organisatie betrokken groepslei-
érs en andere medewerkers bijeen
«amen. De door leraar Jaap Dros
□gezweepte schoolband speelde de
:erren van de hemel en bij genum-
lerde stoelen stonden de klossen
luw, paaltjes en lunchpakketten
aar. LBO-directeur N. van der Weide
lees in pakkende woorden op het
rote belang van deze unieke actie
bracht uitvoerig dank voor de tot
asver betrachte inzet van organisa-
iren en medewerkers. Als speciale
ast verwelkomde hij de consul van
wanda, die daarop direct het woord
reeg. Koorn („Ik woonde van 1946
it 1948 op Texel") wees op het be
ng van de aanleg van goede water
tonnen in het Afrikaanse land, waar
ien nu soms 10 tot 15 kilometer
loet lopen om een paar jerrycans
lilig water te halen. „Texel vecht te-
sn het water; Rwanda vecht vóór
rater", aldus Koorn, die de hoop uit-
jrak dat vele scholen het voorbeeld
jn het Texelse LBO zullen volgen.
in der Weide maakte vervolgens de
rheugende opbrengst van de actie
tend. Geen van de andere 140
holen die zich voor deze Unicef-
tie inspannen komt zelfs maar in
buurt van dit bedrag, zodat het
:n onbetwist record is. Van de ruim
#2.000,- kunnen zo'n dertig nieuwe
aterputten worden geslagen. De
eque werd overhandigd aan de
nicef-vertegenwoordiging, bestaan
de uit Nel Pijlman en Annette Vrijdag,
Op hun beurt overhandigden zij de
sculptuur „De Waterdragers" via Van
der Weide aan de organiserende leer
krachten Jannes Kamphuis, Piet
Monster en Martin Jansen. Het bron
zen beeld van 80 centimeter hoog
wordt als herinnering an alle scholen
gegeven die minstens f 5000,- in
zamelen.
Onontwarbaar
Tegen 11.00 uur waren alle groepen
op hun lokatie in de weer met het
neerzetten van het touw. Dat viel
lang niet mee. De haspels waar het
omheen zat waren niet zo sterk ge
construeerd en begaven het op som
mige plaatsen, waarna het touw eraf
gleed en in een vrijwel onontwarbare
kluwen raakte. Enkele groepen losten
dit op door het touw in stukken te
snijden en weer aan elkaar te kno
pen. Een andere groep verloor de
moed bij het zien van de reusachtige
knopenmassa en gaf er de brui aan.
Gelukkig zagen leerlingen van de
„buurploeg" het belang van het
welslagen van de actie in en zetten
zij alsnog de lijn neer.
Leerlingen bij De Cocksdorp kwamen
Zo'n 1300 meter touw werd op de Hors door deze leerlingen neergezet.
De burgemeester legt de leerlingen uit
hfa. touw in de knoop: even Apeldoorn bellen.
je knopen moet doorhakken....
touw tekort, omdat de verwarde
massa rond de haspel onbruikbaar
was geraakt. Zij losten het zeer in
ventief op door stukjes touw en lijn
te „jutten" en aaneen te knopen.
Droge sokken
De motivatie van de jongeren ver
schilde sterk. De leerlingen die sa
men met de mariniers het touw over
de Mokbaai verzorgden waren van te
voren gewaarschuwd dat ze hierbij
nat zouden kunnen worden. Droge
sokken waren wel meegenomen,
maar er was niet door allemaal op
gerekend dat ze daadwerkelijk tot
hun heupen door de Waddenzee
moesten waden. Enige moppergelui
den waren wel te horen, maar men
liet zich toch niet kennen en ging
braaf te water. Het gaf tijdens het
feest later op de avond wel aanlei
ding tot de sterkste verhalen' De
13-jarige Jacco Zandstra was één
van de scholieren die met de mari-
PAGINA 7
Ze lieten zich niet kennen: tot over hun knieën wandelden de LBO-ers voor het goede doel door de Mokbaai.
niers meemocht. „We hebben eerst
paaltjes op de Stuifdijk gezet voordat
we door het water moesten. Aan de
andere kant van de baai was ook
touw gespannen en dat hebben we
aan elkaar geknoopt. In het midden
lagen twee boeien waar het touw
aan vast zat, anders bleef het niet
drijven. Ik was er op voorbereid dat
ik te water moest. Nee, het was niet
zo koud, dat viel wel mee".
Spontaan
De reacties van omstanders waren
overal leuk. Een Duitse toerist die op
verschillende plaatsen kinderen bezig
zag met het spannen van het touw
informeerde waar het voor diende en
gaf vervolgens spontaan elf gulden
die hij nog in zijn zak had. Een ande
re toerist raakte compleet in de war
toen hij aan het ene eind van het
eiland mensen touw zag spannen en
het later op een andere plaats weer
zag weghalen. „Hij dacht zeker dat
het een raar soort bezigheidstherapie
was", aldus één van de leerkrachten.
Een ander was de vragen van Duitse
gasten na enige tijd beu en toen er
weer iemand kwam vertelde hij dat
het de bedoeling was dat de Duitsers
voortaan aan de zeezijde van de
draad wandelden, waarop tot zijn
stomme verbazing braaf de hele fa
milie over de draad stapte en half
door zee wadend de tocht voor
tzette....
Niet moeilijk
De 13-jarige Steven Lemstra was in
gedeeld bij de groep die naar de
Schorren ging. „Ik weet niet hoeveel
meter we precies hebben gezet. Het
was niet zo moeilijk. We zijn er niet
lang mee bezig geweest. Een kwar
tiertje of zo".
De 14-jarige Diane Stolk en de
Notaris Boswijk stapt in voor zijn controlevlucht Piloot Bob Rienks houdt het portier voor hem
open.
ieder geval zelf wilde komen, maar
zelfs dót kon niet hard worden af
gesproken. Toen we eindelijk allemaal
op de haven stonden zag ik nergens
iemand met een instrument, dus ik
had me er al bij neergelegd dat we
het zonder blazers zouden moeten
doen. Ik rolde dan ook bijna van de
dijk van verbazing toen ik bij het hij
sen van de vlag ineens hoorngeschal
hoorde. Daar stond Feikema, hele
maal in zijn eentje te blazen. Het
maakte er wel een ontroerend mo
ment van".
Spectaculair
Consul Koorn noemde het een groots
ogenblik. „Ik heb diepe bewondering
voor de organisatie. Het is een spec
taculaire en uiterst succesvolle actia
Ik heb op veel plaatsen een kijkje ge
nomen. Met name het gedeelte dat
met de mariniers in de Mokbaai is
gerealiseerd vond ik fantastisch.
Maar er waren meer spannende pun
ten". Koorn heeft zelf enige jaren in
Rwanda gewoond, maar zetelt nu in
Laren. Hij is verantwoordelijk voor
commerciële activiteiten in Zuid Afri
ka.
Meteen na de sluiting werd gestart
met het opruimen van het touw. En
kele belangrijke gedeelten zoals de
havens en de Mokbaai, werden met
grote spoed vrijgemaakt, zodat de
scheepvaart er weer langs kon.
Het touw is allemaal verzameld. Er
wordt nog bekeken wat ermee zal
worden gedaan. Jeannet van Abs:
„We zullen nagaan of men er in
Rwanda wat aan heeft en zo ja, dan
wordt het opgestuurd. Anders gaan
we het op de Lionsveiling bij opbod
verkopen en is de opbrengst voor het
goede doel". Hoeveel bijdrage de ge
meente zal geven is nog niet bekend.
De actie valt binnen de voorschriften
voor ontwikkelingssubsidie. Deze is
maximaal 35 procent van het totaal
bedrag, maar zoveel geld zit er echter
niet in de pot. Wethouder Zegers, die
zich onder de genodigden bevond,
heeft echter toegezegd te zullen pro
beren het maximale bedrag boven ta
fel te krijgen. „Ik zal de raad vragen
of er wat uit een ander potje mag
worden gehaald".
Kalfje
De leerlingen werden na afloop be
loond met pannekoeken (gebakken
door twintig vrijwilligers) en een
feestavond. De genodigden kregen*
koffie en een stokbroodje, aangebo
den door makelaardij Duin en ver
zorgd door Peter Dros.
Ter verhoging van de feestvreugde is
een donderdag geboren kalfje bij
Cees Hin van Ottersaat „Rwanda"
gedoopt.
Tijdens het afsluitende feest, wat te
vens het einde inluidde van de festi
viteiten rond het 25-jarig bestaan van
de school, werden nog enige prijzen
aan scholieren uitgereikt. Afke van
der Vis uit 2a werd beloond omdat
ze het meeste geld had opgehaald,
namelijk ƒ1346,-. Het grootste aantal
sponsors (105) was gehaald door Je
roen de Jong uit klas 1a. Hij werd
hiermee benoemd tot de meest ijveri
ge inzamelaar
Het op één na hoogste bedrag
(ƒ641,50) was bijeengebracht door
Sandra Daalder uit 2a De op één na
ijverigste leerling was Richard Maas
uit 1c met 100 sponsors.
Richard Beijert uit 2d had het op
twee na hoogste bedrag (ƒ591,50)
en Leome Gieles uit H3 was de op
twee na ijverigste. Het op drie na
hoogste bedrag (ƒ569,50) was bin
nengehaald door Jeanet Verhoeve uit
1c. De klasseprijs voor de klas met
het hoogste gemiddelde bedrag
(ƒ172,80) ging naar 1c.
tl
yttariniers en de leerlingen wordt het touw op de landingsboot overgebracht.
