ZEESTER RONDVAARTFN
WAMPEX
I Ll\ SPORTVISSEN
BiEEIQHZIBHIZmee
!t ergste van de
mpex vond ik dat
bruine bonen"
cijfer zoeken met een metaaldetector. ..Hoor je al wat. Piet?
bracht de deelnemers tot in de ingewanden van het fort De Schans.
niet dat ook hier door onbekenden
een aanwijzing was verdonkere
maand. Zodoende kon geen van de
teams deze opdracht volbrengen en
raakte menigeen aan het dwalen.
„De ex-echtgenoot van twee dorpen"
was de cryptische omschrijving die
leidde naar de plaats waar vroeger
het gemaal van Waalenburg stond.
Daar stond nu koffie met brood.
Pretblok
Het laatste blok wordt door de orga
nisatie niet voor niks een „pretblok"
genoemd. Omdat de deelnemers dan
behoorlijk uitgeput zijn, poogt men er
met leuke opdrachten de moed in te
houden.
Zo leidde een fotoroute langs (on)be-
kende plekjes in Oosterend. Deze ein
digde bij het kerkhof, waar door het
bedienen van een mini-graafmachine
ballonnen moesten worden stuk-
geprikt.
Via de naam van de ontwerper van
de IJzeren kaap kwamen de deelne
mers bij het surfstrandje. De bedoe
ling was dat op enige meters uit de
kant een boot zou drijven, waarop
enige vissen lagen. De Wampexers
moesten de namen ervan noemen,
terwijl ze zichzelf in het element van
deze diersoort waagden. Helaas
werkte de wind niet mee: de catama
ran deed niets anders dan aanspoe
len, waarop werd besloten de visser
met zijn schol, schar, puitaal, jonge
kabeljauw of gul, zeedonderpad,
steenbolk en wijting aan wal te
posteren. Overigens bleek de gemid
delde kennis over vissen meer dan
redelijk, al riep één van de jongere
deelneemsters bij het zien van de
puitaal: „dét is een groot uitgevallen
kikkervisje...."
Waterskieën
Citaten uit de Texelse Courant verwe
zen naar de nieuwe waterskiclub.
Aanvankelijk was de bedoeling dat bij
het zuidelijke havenhoofd van Oude-
schild de deelnemers hun vaardigheid
op de waterskies zouden testen,
maar alweer was de forse wind te
genspeler. De jongens van de waters
kivereniging bleken echter niet voor
één gat te vangen. Ze regelden zelf
met de havenmeester dat ze in de
haven mochten varen. „Zulke knapen
kun je erbij hebben", was de organi
satie vol lof. „We waren trouwens
ook blij verrast met de spontane
sponsoring van hun brandstof door
de windsurfclub." Swier Oosterhuis
maakte, om zichzelf te bewijzen vol
gens zijn collega's, een proefrondje in
de haven op skies, waarna werd
besloten de Wampexers daar niet aan
te wagen en ze op een band door de
haven te trekken.
Telefoonboek
Op de telefoongids van 1990 staat
een satellietfoto van Texel. Kennissen
van de Wampexorganisatoren moeten
voortaan door het leven met een te
lefoongids zonder voorkant, want de
ze is gebruikt om voor de groepen
Ceres aan te duiden. Daar startte een
NS route. Door in het spoorboekje de
schematische indeling van de trein-
route Emmen-Akkrum op te zoeken
en vanaf de start de aanwijzingen op
Texel uit te voeren ging men in de
richting van de Pontweg.
Een foto van een eerdere Wampex
leidde naar het PEN-bassin, waar
middenin een gedichtje was verstopt
onder een vlonder. Dit kon alleen via
het water worden bereikt. Het ge
dicht was echter dermate lang dat er
wel enige duikpogingen voor nodig
waren.
In de kantine van Camping De Bre
makker was traditioneel het einde
van de tocht. De winnaars werden
gehuldigd. Er werd luid voor hen ge
juicht, wat eens te meer aantoont
dat de Wampex een aangelegenheid
is die bol staat van de sportiviteit. De
sterke verhalen kwamen los, de ver
moeidheid was vergeten. „Ik weet nu
zeker dat ik nóóit meer meedoe", al
dus Gatske Ykema, die dat volgens
haar groepsg enoten ieder jaar roept.
„Ik ook niet", aldus een ander, die
even later werd gesignaleerd tijdens
het samenstellen van een nieuw,
kansrijker team voor volgend jaar.
Oudste deelnemer, de 70-jarige Tinus
de Graaf, was vol lof over de tocht.
„Hardstikke leuk georganiseerd. Nee,
ik ben helemaal niet moe. Ik ben dit
jaar voor het eerst op een tandem
meegegaan, dat scheelt een boel."
Diskwalificatie van groepen bleek ook
dit jaar met nodig, al werden er wel
waarschuwingen uitgedeeld. „Kijk,
men mag proberen ons te slim af te
zijn, zolang we dat maar met ontdek
ken", aldus Swier Oosterhuis. Hij en
zijn mede-organisatoren kijken terug
op een zeer geslaagde Wampexver-
sie, die vooraf heel veel voeten in
aarde heeft gehad. „We hebben nog
nooit zoveel veiligheidsmaatregelen
ingebouwd. Die wadlooptocht bij
voorbeeld. Die hebben we zelf ook
gedaan, uiteraard wel in een waad-
broek. Te koud voor de deelnemers?
Ach, een beetje Wampexer kan daar
tegen. Afzien, daarom doet men mee,
of niet dan?"
Uitslag:
1 groep 13: Pansier, Hoven, Albers, Koorn; 2.
groep 14 Witte, Tuntelder, Roeper, Knippen
berg; 3. groep 23. Witte. Wtte, Witte, Trap;
4/5 groep 18 Van Beek, Westerlaken, Van
Beek, Van Beek; 4/5 groep 9: Kikkert, Kikkert,
Kikkert, Van Leersum; 6. groep 25. Kikkert.
Bakker. Wtte, Timmerman, 7. groep 21. Ver
schoof, Bakker, Van Wegen, Voorboom; 8
groep 19: Boks, Bloem, Nagtegaal; 9. groep
26: Ykema, Zwanenburg, Wlner, v.d. Berg.
10 groep 10' Riteco, Beerling, Mooyen,
Monster; 11. groep 17 Pastoor, Van Boven,
Van Heerwaarden, Zoetelief; 12 groep 4 Van
Heerwaarden, Van Lingen, Tuller. 13. groep 5:
Schilling, Drijver, Hoogerheide, Kippes; 14
groep 29: Kooger, Eelman. Eelman, Uitgeest;
15. groep 6. Schagen, De Jong; 16. groep 8
De Graaf Boon. De Graaf, Boks; 17. groep
28. Collou, Maas, Postma; 18. groep 12: De
Koning; Witte, Eelman, Van Lubek, 19 groep
7: Wtte, Hillen, Koudijs, Bergman; 20 groep
11: Merkelbach, Oud; 21. groep 3 Eelman,
Mast. de Leeuw, Maat; 22 groep 27 Daman,
Knol, Kemper; 23. groep 16. Achterberg, Van
der Duim, Bruin, Dennenberg; 24 groep 2:
Kaercher, Schoo, Steendam, Steendam; 25.
groep 2: Van Vooren, Wtte, Van Dongen, Stu-
dulski; 26. groep 15 Veenendaal. Dros, 27
groep 24 Collou, Jimmink, Koopman,
Rienstra, 28. groep 1: Van Tongelen, Timmer,
Baretta; 29 groep 30: Kedde, Dijt; 30 groep
22. Simons, Simons, Vis. Eschweiler
Foto's Tessa de Graaft en
Harry de Graaf.
OAG 29 OKTOBER 1991
en verspreiden „Wampex" en
elpt. Maar dit keer dus niet."
ute leidde naar de richtingstafel
Hogeberg, waar men een ver-
,g naar de zuivelfabriek vond.
punten in verschillende ruimten
aardedonkere fabriek moesten
jkaar worden verbonden. Het
rekken van de richting leverde
ost m het Doolhof op.
ankondiging van een voorstel-
i Theater de Skans in Gorredijk
t de deelnemers bij fort de
is. Aan de hand van tekeningen
nwijzmgen moesten bordjes
n gevonden waarop militaire
n stonden vermeld. Dit moest
r wel in de juiste volgorde ge-
i. Deelnemers die ooit eens een
lie naar dit monument onder
(van Pip Barnard hadden ge-
waren in het voordeel.
Hippolytushoef
an de volgende aanwijzingen
een kortegolf-frequentie. Een
mateur in Hippolytushoef was
Ie organisatie bereid gevonden
pen te beantwoorden en de
exers naar de wielerbaan te
i. Daar werd door loting beslist
an de clubleden een rondje op
rs moest afleggen. Wie dat in
inuten redde kreeg tien punten,
minuut meer kostte twee pun-
dere minuut minder leverde
punten op.
yptische omschrijving had
erslag" als uitkomst, waar de
>auze werd gehouden.
Schatgraven
die hond met meehelpen",
irde een verbolgen Wampexer
een gniffelende organisator die
lisdier had meegenomen. Het
van paal 15 bood een vreem-
iblik, nadat 105 Wampexers er
»t schatgraven waren geweest
en blikje. De aanwijzing stuur-
deelnemers naar de Fonteins
aar een voetspoorkaart van
bosbeheer moest worden ont-
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
i speelveld aan de Rozendijk
netaaldetectoren klaar. Vele,
der het zand verstopte ringet-
gden voor veel gepiep, maar bij
Idig gebruik kon binnen een
ran zo'n vier meten het cijfer
rden gevonden. Met humor
de Wampex (bijna): „Hoor je
Piet?" brulde een teamlid te-
gekoptelefoonde metaaldetec-
ener. „Ik hoor niks", was zijn
ird. „Hoe lang al niet?" infor-
zijn collega. „Vanaf het begin
klonk er benauwd. „Waarom
dat dan niet vóór je dat ding
nar zet....", aldus het droge
ïntaar.
Goed lezen
tijwel identieke plattegronden
mgalowparken werden uitge-
Oe aanwijzing was: ga naar
schil tussen deze twee afbeel-
Hier onderscheidden de goe
rs zich van de niet
:ende fanaten: sommige groe-
)ven als bezetenen naar bun-
larken op het eiland, terwijl
n er, rustig tellend, achter
(n dat het verschil „drie hui-
Itewel driehuizen moest zijn!
plek begon een „eierroute"
Elden en weilanden, waarbij
iigerpaal moest worden mee-
ivd. Deze kon als polsstok
i gebruik, maar veel deelne-
agen daarvan af in het nachte
lijk duister. Zij hadden meer last dan
gemak van het geval. Eén groep liet
de paal achter. „We hebben 'm ner
gens meer kunnen vinden", aldus
Keijzer na het opruimen. Tijdens de
tocht kwamen deelnemers foto's van
eieren in alle soorten en maten te
gen, bijvoorbeeld van „uitsmijter"
Guus HoepOp gegeven moment
kwamen we in tijdnood, dus dat
werd hollen door dat weiland En
plotseling krijg ik toch een klap in
mijn kruis, ik was helemaal van de
wereld. Bleken we in volle vaart te
gen schrikdraad te zijn gelopen", ver
haalt een ongelukkige. Een collega
werd omsingeld door wel veertig
nieuwsgierige koeien „En ik dat lied
je van André van Duin maar zingen
over die veertigduizend koeien, maar
ze kwamen alleen maar dichterbij."
De Bowema's
Een aanwijzing uit het jubileumblad
van ZDH verwees naar het oefenveld
van deze club. Met reuze grote letter
was „OBS" op het gras gekalkt. Ver
bazingwekkend genoeg waren er nog
velen die niet wisten wat dat inhield.
Zo fietste er een groep naar De Kom-
passchool in de veronderstelling dat
het om een openbare bijzondere
school ging.
In de Drijverschool te Den Hoorn
voerden de Bowema's (Bouwe Kuiper
en Marcel Wernandl, die ineens
deelnemers-af waren, een act op die
omstanders blauw deed liggen van
start van een bijbelroute. De citaten
voerden hen over de Pontweg en een
deel van de Hogeberg. De deelne
mers bleken echter niet zo bijbelvast,
want vrijwel geen groep heeft deze
opdracht foutloos weten uit te
voeren.
Alweer werd het blok besloten met
een cryptische omschrijving
„Beestenboel van een bejaarde
kunstenaar Dit verwees naar de vis
sershaven van Oudeschild, waar De
Zeester van Johan Hutjes klaar lag.
om de veront ruste deelnemers af te
voeren. „Oh jee, nu gaan we toch
nog naar Vlieland", werd er ge
kreund Hoewel de organisatie ijverig
probeerde dit denkbeeld aan te wak
keren, waren er enkele nuchtere
Texelaars die hier niet intrapten. „Het
zal de Niozhaven wel worden", op
perde Klaas Kikkert. „Dat is de enige
plaats waar dit ding kan aanleggen,"
„Of Harlingen", aldus een opgewekt
weerwoord van iemand die zich al
uitgebreid aan dek installeerde voor
een lange nachtrust op zee.
Wadlopen
Hoe anders zou het verlopen. Tot af
grijzen van Kikkert wendde De
Zeester de steven wel degelijk in
noordelijke richting. Enkelen werden
hierdoor alleen maar bevestigd in hun
idee dat Vlieland het doel was. On
der de opvarenden die wisten dat het
laag water was en dat de vlakte van
Kerken voor de boeg lag, steeg de
ter meer diepgang te hebben dan de
andere twee, zodat hij en zijn team
genoten, eerder (en dieper) met het
ijselijke wadwater in aanraking
kwamen....
„Het lag aanvankelijk in onze bedoe
ling inderdaad naar Vlieland te gaan
dit jaar, maar helaas was de boot
van Sil Boon al uit het water", aldus
André van der Vliet. „En we konden
niemand anders vinden die bereid
was de tocht over de moeilijke Eier-
landse Gronden te maken." Om toch
tegemoet te komen aan de al jaren
gefluisterde voorspelling, besloot de
organisatie er op deze wijze tot op
zekere hoogte gehoor aan te geven.
Bruine bonen
Na een flinke voettocht werd in een
schuur te Oost een warme maaltijd
voorgezet. „Het ergste van de Wam
pex vond ik die bruine bonen", ver
zuchtte iemand na afloop. Die
mening werd niet door iedereen ge
deeld, want als hongerige wolven
stortten de meesten zich op de voed
zame hap.
Slapen was dit keer uit het program
ma gelaten. „Onze ervaring is dat je
er meer moe van wordt. Je kunt be
ter in je ritme blijven en doorgaan",
aldus de organisatie. De deelnemers
dachten er wisselend over. „Ik miste
het slapen niet, maar wel de gezellig
heid die daarbij hoorde", vond Willem
Trap.
Terwijl het steeds lichter werd, start
te blok 3. De meeste Wampexers
^raakten rond half zes compleet in
een dal en ontmoetten daar een man
met een hamer. Over dit knetterende
dieptepunt wist men zich heen te
werken, waarna de tocht werd ver
volgd. De ene helft van de deelne
mers werd naar hoeve Dordrecht
gestuurd, de andere naar SV De
Koog. De aanwijzingen werden ver
strekt in „steenkolen-Engels", oftewel
zeer letterlijk in Engels vertaald Ne
derlands.
Vies worden
Via een dun touw werden de Wam
pexers over het Stappenland gevoerd.
Op een schiereiland werd via een
strak gespannen dik touw de moge
lijkheid geboden de overkant droog te
haien op marinierswijze. De opstelling
was gemaakt door Bart Boon, die de
organisatie ongerust vroeg of het erg
was dat de deelnemers een beetje
vies werden. Dat was niet erg. Overi
gens waagden enkele Wampexers
zich met aan deze opgave en over
brugden de afstand zwemmend. Ze
hadden waarschijnlijk gehoopt het
wadend af te kunnen, maar de geul
bleek zeker tweeënhalve meter
diep....
Een kruispeiling tussen de huidige lig
plaats van het lichtschip Texel (de
restanten verkeren nog steeds op de
Hondsbosse zeewering) en hotel
Prins Hendrik levert de Bertus Nol op,
het uitkijkduin bij De Muy. Daar be
zorgde het oplossen van een kruis
woordraadsel de groepen de nodige
punten.
Een luchtfoto van het strand in volle
zomer, compleet met kiosk en huis
jes, verwees naar het slag van Wuis.
Het viel voor de deelnemers niet mee
de juiste plek te vinden op het nu le
ge strand.
Boogschieten
De Wampexers die naar hoeve Dor
drecht waren gestuurd kregen het te
lefoonnummer van ene Hans en
Yvette. Dit voerde naar hoeve Burst,
waar op grote strorollen een schiet
schijf klaarstond De deelnemers kon
den onder leiding van de
boogschietvereniging hun vaardigheid
als Robin Hood testen. Gelukkig dat
het met het onrecht op het eiland
meevalt, want maar weinig Wam
pexers bleken de kunst machtig.
Een route via ongebruikelijke maten
als: 0,22 uur gaans en 20.000 inch
verder, voerde langs plaatjes van
stripfiguren. Het juist benoemen hier
van leverde weer punten op.
Een gefotografeerde meetpaal en een
kompasroute leidde naar het strand.
Na veel kreken en zwinnen had men
een post moeten bereiken, ware het
Het bedienen van een minikraantje bleek moeilijker dan verwacht
het lachen, maar op de al enigszins
uitgeputte deelnemers een verbijste
rende indruk maakte. Via een video
filmpje, waarop het tweetal als
bizarre professoren over een
kaasstolp staat gebogen alsof het
een grootse ontdekking is, hadden de
deelnemers bij boerderij De Stolp
moeten komen. Menigeen werd ech
ter dermate afgeleid door het kolde
rieke optreden dat men naar
kaasboerderij Wezenspyk toog.
Bijbelvast
Aan de hand van een citaat uit Kro
nieken 11-20 over het Dal der Lofprij
zingen kwamen de Wampexers bij de
ongerustheid met sprongen. En ja
hoor, een horten van de motor kon
digde een stranding aan.
Voordat paniek kon uitbreken, bleken
drie bootjes langszij te liggen om de
deelnemers veilig aan wal te brengen.
Althans, dat dachten ze Op 400 me
ter uit de kant werd de Wampexers
duidelijk gemaakt dat ze het laatste
eind moesten lopen.... Op de wal
was ter aanduiding van de richting
een blauw zwaailicht van de politie
zichtbaar. „Wij gaan in het voorste
bootje, dat is lekker het grootste",
had Bart Witte aan boord van de
Zeester besloten. Eenmaal op weg
naar de kant, bleek dit vaartuig ech-
