Vluchtelingenwerk zoekt vrijwilligers
,Je moet proberen emotioneel
liet teveel betrokken te
HEMA
Haker fietste
720 km op Cuba
ie oplossingen
>or legalisering
lardenstalling
peel-o-theek
isloten
Wie wil er op zaterdag
werken in de Hema?
Uit het politierapport
1RIB0 JT vuÏA 0TRQ1
IUP0 DE CICIOTURISTA^I
Amnesty Texel in
actie voor Peru
NP m
INDERDAG 28 NOVEMBER 1991
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
xel heeft vier opvanghuizen voor asielzoekers. Deze zijn door
gemeente beschikbaar gesteld. De vluchtelingen op het
and worden begeleid door leden van de Stichting Vluchtelin-
nwerk Texel. Dit vrijwilligerswerk wordt momenteel gedaan
tor vier personen: Simone Veenstra, Joke Beerling, Björn en let
erman.
stichting startte ten tijde van de komst van het eerste vluch-
lingengezin met acht personen, maar door verhuizingen en an-
re omstandigheden zijn deze gelederen inmiddels drastisch
[gedund. Té drastisch, want de stichting heeft dringend nieu-
s vrijwilligers nodig.
!t houdt het begeleiden in? let
erman: „Omdat we met zijn vieren
nemen we momenteel ieder één
zin voor onze rekening. Als de
msen zijn aangekomen, begin je
>t ze wegwijs te maken op het
and. We gaan met ze langs het
stkantoor, de bank, de gemeente,
soort instanties. Daarnaast laten
ze zien waar winkels zijn en zor-
n we dat de kinderen op een
looI worden geplaatst. En als er
hoefte aan is, zorgen we dat ze
irden ingeschreven bij een sport-
De NOS heeft op Texel opna
men gemaakt van een vluchte
lingengezin. Het programma
heet „Welkom in Nederland en
wordt dindag om 19.00 uur
via Nederland 3 uitgezonden.
b."
begeleiding richt zich dus op
iktische zaken uit het dagelijkse le-
In het begin zit er behoorlijk wat
rk in, maar na enige tijd beperkt
h dat tot zo'n twee uur per week.
et streven is om de gezinnen zo
il mogelijk zelfstandig te maken",
telt let Ezerman. „We gaan er
slist niet elke dag langs, alleen als
nodig is. Ze kunnen ons altijd
len. Als iemand voor het eerst
ar een dokter moet of naar het zie
nhuis, gaan we wel mee Als ze
beetje zijn gewend, komen we
keer per week even op visite om
kijken of alles goed gaat. Dat vin-
ze zelf erg prettig."
[grootste probleem van het op-
vangwerk is de taalbarrière. Zelden
zijn de vluchtelingen Engels of een
andere bekende Europese taal mach
tig. „Handen en voetenwerk, daar
word je goed in", verklaren de vrijwil
ligers unaniem. Mieke Rietveld, die
aan de Open School Nederlands
geeft voor buitenlanders en in die
hoedanigheid ook de meeste asiel
zoekers in de klas krijgt, vertelt dat
de vluchtelingen minder contact heb
ben met Texelaars dan de andere bui
tenlanders op het eiland. „Dat komt
omdat de asielzoekers als gezin naar
het eiland komen, als klein groepje.
De andere buitenlanders werken hier
of hebben Nederlandse familieleden.
Door de kinderen ontstaan wel enige
contacten met eilandbewoners, maar
niet veel. Ook hier is de taal een bar
rière."
Advertentie
Waarom gaat iemand vluchtelingen
werk doen? let Ezerman: „Tja, we
zijn er ingerold via een advertentie
waarin vrijwilligers werden gevraagd.
Wij zijn allebei gepensioneerd, dus
we hadden de tijd ervoor." De vrijwil
ligers kunnen cursussen volgen om
zich voor te bereiden op het opvang-
werk. En er is een consulent, waar
altijd een beroep op kan worden ge
daan bij vragen. „Br komt namelijk
ook nogal wat officieel papierwerk bij
kijken. Juridische procedures en zo
rond de asielaanvraag. Maar iemand
die dat niet wil doen, is evengoed
welkom als vrijwilliger, want dan
schuiven we dat deel van de werk
zaamheden door naar de anderen die
er inmiddels wat routine in hebben
gekregen", vertelt let Ezerman. Het
leukste van het werk vindt zij de uit
stapjes die worden gemaakt met de
gezinnen en de kennismaking met de
verschillende culturen. „We hebben
bijvoorbeeld eens een gezin bij ons
thuis uitgenodigd en meteen een
rondje in het noorden van het eiland
gereden. Of we gaan naar het vlieg
veld of EcoMare.
Emotioneel
De vrijwilligers worden meestal ver
trouwenspersonen voor de asielzoe
kers. Björn Ezerman: „We zijn ervoor
gewaarschuwd dat we niet teveel
emotioneel bij een gezin betrokken
moeten raken. Maar daar kun je niks
aan doen, dat gaat vanzelf. Zeker als
je het hele vluchtverhaal van ze hoort
en de ontberingen en martelingen die
ze hebben moeten doorstaan. En ze
vechten tegen hun heimwee. Ze zijn
erg blij met onze bezoeken en verkla
ren ons tot leden van de familie. In
het begin schrok ik daarvan, ik wist
niet wat voor consequenties dat had.
Tijdens een cursus die wij volgden
werd me duidelijk dat ik dat toch wel
als een hele eer moet beschouwen."
Er wordt door de vrijwilligers ook
veel gelachen met de asielzoekers.
„Vooral omdat ze de Nederlandse taal
niet goed beheersen, krijg je soms
gekke vergissingen."
Woningen
In een paar jaar tijd zijn op Texel elf
vluchtelingengezinnen de revue ge
passeerd. Dat hadden er meer kun
nen zijn als er meer woningen
beschikbaar waren geweest. Johan
Ramaker van de gemeentelijke socia
le dienst: „In 1988 is afgesproken
dat Texel binnen twee jaar huis
vesting zou bieden voor een aantal
asielzoekers dat drie promille van de
eigen bevolking bedraagt. Dat is veel
hoor, als je het vergelijkt met de ge
tallen elders in het land. Bij vier per
sonen per woning zit je dan op
negen huizen. Helaas is de woning
nood op het eiland groot, dus tot nu
toe hebben we niet meer dan vier
geschikte ruimten gekregen." Er wor
den geen woningen voor vluchtelin
gen gezocht in de buitendorpen.
Ramaker: „Dan moeten ze een af
stand overbruggen naar de voorzie
ningen in Den Burg. We houden het
liever centraal, ook met het oog op
de vervoerskosten."
Wel animo
Toen de gemeente indertijd besloot
asielzoekers naar Texel te halen, be
stond enige twijfel over de animo.
Zou men wel naar een eiland toe wil
len? Volgens de vrijwilligers wel.
„Vooral mensen met kleine kinderen
vinden het hier enig", aldus Mieke
Rietveld. „Ach, omdat het op Texel
kleine groepen mensen betreft, is be
tere opvang mogelijk. We kunnen
veel meer aandacht aan ze besteden.
Nadeel is dat ze geen landgenoten
kunnen ontmoeten", meent Björn
Ezerman.
De tijdsduur die de asielzoekers op
Texel doorbrengen, verschilt. Een ge
zin Roemenen zit hier al bijna ander
half jaar en is volledig ingeburgerd.
Mieke Rietveld: „Ze spreken goed
Nederlands, zitten op allerlei vereni
gingen en die man heeft een baan
gevonden. Het zijn dus eigenlijk geen
vluchtelingen meer, maar omdat er
nog geen andere woonruimte voor
hen is gevonden, zitten ze nog in een
opvanghuis." Twee andere gezinnen
zitten inmiddels een half jaar op het
eiland en een vierde pas drie
maanden.
Onderwijs
Alleen als er een goede reden is,
kunnen de asielzoekers overplaatsing
naar de overkant aanvragen. Johan
Ramaker: „Maar dan moet er wel
een zwaarwichtige reden zijn, want
het is niet makkelijk." Björn Ezerman
vult aan dat het niet aanwezig zijn
van speciaal voortgezet onderwijs
voor buitenlanders met oudere kinde
ren zo'n reden kan zijn. „Zolang ze
kleine kinderen hebben, tot zo'n jaar
of negen, gaat het wel. Die passen
zich snel aan. Maar voor kinderen op
middelbare schoolleeftijd is de over
gang toch al erg groot en daarnaast
biedt de Texelse scholengemeen
schap niet de mogelijkheid tot aange
past onderwijs." Toch is onlangs in
een dergelijke situatie een oplossing
gevonden. Twee jongens uit een Ira
nees gezin reizen iedere dag naar een
school in Alkmaar, omdat het gezin
graag op het eiland wil blijven wo
nen. „Zij vinden dat acceptabel. In
hun land zijn schoolkinderen ook de
hele dag weg."
Discriminatie
Volgens Mieke Rietveld wordt er af
en toe wel gediscrimineerd op Texel.
„Maar niet veel, zeker niet in vergelij
king met de steden. In verenigingen
worden de buitenlanders erg goed
geaccepteerd. Vooral als ze de Ne
derlandse taal beter beheersen, dan
wordt het contact met de Texelaars
beter."
De gastvrijheid van de vluchtelingen
is volgens de vrijwilligers enorm. Jo
han Ramaker: „Je krijgt altijd eten
voorgeschoteld en liters koffie met
minstens drie koekjes. In hun thuis
land is zo'n onthaal gewoon, zij vin
den het heel gek dat wij maar even
op visite komen. Je moet daar een
hele dag blijven, liefst slaap je er ook
nog. En al hebben ze er niet de ac
commodatie voor, het kén allemaal,
ze regelen het."
De vluchtelingen zijn meestal niet de
mensen uit de onderste bevol
kingslaag, want die hebben geen
geld om te vluchten. Björn Ezerman.
„We hadden een gezin uit Teheran,
dat is een bijna Westerse stad. Die
kijken dus helemaal niet raar aan te
gen onze gewoonten en omgeving
Ramaker vult aan dat de meeste ge
zinnen al min of meer met tradities
hebben gebroken doordat ze zich te
gen het regime in hun land hebben
gekeerd en zijn gevlucht. „Ze hebben
al zoveel doorstaan. En voor ze hier
heen komen zijn ze natuurlijk al in
opvangcentra geweest."
Vriendschap
Tussen vrijwilligers en asielzoekers
ontstaan vaak vriendschapsbanden,
die ook na het vertrek van een gezin
in stand worden gehouden. Dat geeft
voldoening, aldus de vrijwilligers.
let Ezerman: „Maar het werkt naar
twee kanten. Het lijkt in eerste in
stantie of je het alleen voor de vluch
telingen doet, maar ergens doe je
zulke dingen altijd voor jezelf. Zoiets
is altijd wat egoïstisch, ondanks dat
het zo sociaal lijkt. Je verandert zelf
wel een beetje door het werk. Je
gaat meer rekening houden met men
sen." Haar echtgenoot Björn vult aan
dat het positief werk is. „Er is be
hoefte aan. Je moet erbij in je ach
terhoofd houden hoe goed wij het
hier hebben en hoe gewoon wij dat
vinden. Deze mensen móesten uit
hun omgeving vluchten en zijn ont
heemd. Je wordt er met je neus bo
venop gedrukt dat de vluchtelingen
inderdaad gevangen hebben gezeten
en gemarteld zijn. Je moet proberen
een beetje van wat jij zo gewoon
vindt bij die mensen te krijgen."
Wie zich aan wil melden als vrijwilli
ger of meer wil weten over het
vluchtelingenwerk kan bellen met let
Ezerman, telefoon 16409. Ook kun
nen belangstellenden dinsdag- en
vrijdagochtend tussen 10.00 en
12.00 uur langskomen in d'ouwe
Ulo.
ideeën om commerciële paar-
stalling te legaliseren, zijn door
afdeling ruimelijke ordening van
gemeente aangedragen. Groen
ks heeft daar in een brief op aan-
Irongen.
probleem van de paardenstalling
at in de schijnwerpers sinds de
neente G. de Pörto heeft gesom-
erd zijn onderkomen voor paarden
)e Mars leeg te halen en te veria-
De ondergrond is nodig voor uit-
iding van het Marsplan.
afdeling RO vindt dat paardenstal-
op andere plaatsen op het eiland
kan worden gelegaliseerd door
uwe bestemmingen in bestaande
nnen aan te brengen. Wel ziet
n mogelijkheden als wordt aan-
loten bij bestaande bestemmin-
Zo zou de gemeente kunnen
stemmen in het gebruik van scha-
••erband met de sinterklaasperiode
ie speel-o-theek dinsdag 3 en
ensdag 4 december gesloten. Van
dinsdag 10 december gaan de
ten speelgoed weer open. De
inmgstijden zijn en blijven dinsdag
9.00 tot 11.00 uur en woensdag
14.00 tot 16.00 uur.
speel-o-theek kan nog enkele vrij-
ligers gebruiken die eens in de drie
ken twee uurtjes willen helpen,
"melden kan tijdens openingsuren
hj'j Gea Beijert, telefoon 15058.
penboeten voor paardenstalling. Ook
zouden stallen kunnen worden ge
bouwd op plaatsen waar de bestem
ming „manege" geldt. Eerder heeft
de raad daar een ander besluit over
genomen, maar aangezien er steeds
meer behoefte bestaat aan stallings
ruimte en er tal van illegale bouwsel
voor dit doel op het eiland verrijzen,
vindt de afdeling een heroverweging
van die beslissing aanvaardbaar.
Als derde wordt aangevoerd dat mis
schien leegstaande agrarische be
drijfsgebouwen kunnen worden
gebruikt voor stalling van paarden.
De afdeling vindt dat G. de Porto zelf
een oplossing moet aandragen die
past bij één van bovenstaande
ideeën. Het college heeft hiermee in
gestemd.
Ben je minstens 15 jaar en op zoek naar
een echte zaterdagbaan, neem dan even
contact op met dhr. P. Bakker, telefoon
14595.
De normaalste zaak van de wereld
Pony. Zaterdagavond liep een pony
los op de Schorrenweg. De eigenaar
was echter snel ter plaatse en zette
het dier weer in zijn weiland. Zijn
dochter bleek het hek open te heb
ben gelaten.
Portemonnee. Uit een portemonnee
in een kleedkamer van de sporthal is
vrijdagavond f 20,- gestolen. De be
nadeelde, een 17-jarige inwoonster
van Den Burg, had de beurs onder de
kleding van een vriendin gelegd.
Dronken. Een 38-jarige Amster
dammer werd zaterdagochtend dron
ken aangetroffen in de wachtkamer
bij de boot op 't Horntje. Hij weiger
de te vertrekken. De politie kwam er
aan te pas, die hem ter
ontnuchtering meenam.
Dik Haker (56) uit Den Burg is opge
togen teruggekeerd van een fietsva
kantie die hij van 6 tot 20 november
doorbracht op Cuba. De sportieve
bouwvakker legde op het Caraibi-
sche eiland 720 kilometer af en
deed talloze indrukken en ervaringen
op, waarover hij uren kan vertellen.
-JLHABANA-ï. Un» dóièhf+tU «letótlfel
Bs f A's holanddSe} érribó Cuba pa^è I
yzi'run odenio'recorrido póf ii^rfès vu«J-
pbajeras.
J f ocas horils" después de llötjAr a esfa c»--
Ëiial,' los eurdpeos estiraron sus pierrtaS éh
Ë'n breve giro' urbano y ayer cumplimert-l
■aron la primere jornada desde aqui hasfjJ
forod. 'V - 'i
:n diat suceiivos complelai'én el p*rJ
i con las ela'pas SoröaBahfa 'Hortda-I
Da, Sóroa-i Pinar del Rlo v désrl
"ciuded e piaye Las Canas, San Juaf^
fcinez. Vlnales, El Müral de la Prfjfl
la Palma V El Abra, en via'j^
yj
Een Cubaanse krant maakte melding van het
bezoek van de Nederlandse ..cicloturista's"
„Fietsen is een ideale manier om
land en mensen te leren kennen. Het
contact is veel intenser, je komt op
plaatsen waar je met groot openbaar
vervoer nooit komt", aldus Haker, die
de afgelopen jaren ook andere landen
op deze manier bezocht.
De Cuba-reis was georganiseerd door
de Fietsvakantiewinkel in Woerden,
een reisbureau dat zich heeft toege^
legd op deze vorm van sportief va
kantie vieren. Haker maakte deel uit
van een groep van zeven personen,
waaronder een vrouw uit Engeland
en een man uit Catalonië. Na aan
komst in Havanna (na 12 vlieguren
met stops in Madrid en Santo Do
mingo), was het vooral de oostelijke
punt van het 1250 km lange eiland,
die werd doorkruist, Voor begeleiding
zorgde een gids van het staatsreisbu-
reau Intourist, die de groep af en toe
opving. Tot de plaatsen die werden
bezocht hoorden Finzales, Pinard del
Rio en Mantanzas. Laatstgenoemd
stadje ligt aan de baai die uit de Ne
derlandse geschiedenis bekend is
omdat de legendarische Piet Hein
hier de zilvervloot veroverde.
Bergachtig
Dagelijks werden afstanden van 30
tot 150 km afgelegd. In het overwe
gend bergachtige gebied was dat
soms vrij zwaar en moest wel eens
worden afgestapt om de steile hellin
gen te kunnen nemen bij temperatu
ren die elke dag rond de 30 graden
lagen. Er werd gezwommen in zowel
de Caraibische zee als de Atlantische
oceaan, met water van 27 graden.
De fietsers genoten van het prachtige
landschap. Dik: „Elke dag reden we
tussen de koffieplantages, bananen
De Amnesty-groep Texel doet mee
aan een internationale actie voor Pe
ru. De plaatselijke kerken worden
door de groep benadert met een ver
zoek om mee te werken. De actie
loopt vanaf nu tot en met maart vol
gend jaar.
De landelijke organisaties voor Zen
ding en Werelddiakonaat houdt, in
samenwerking met de Interkerkelijke
organisatie voor ontwikkelingssamen
werking (ICCO) en Amnesty Interna
tional, in de adventstijd een
schrijfactie voor Peru. Naast de ker
ken worden ook militairen benaderd
om mee te doen. De militairen op de
Mok zal worden gevraagd om te
schrijven naar de autoriteiten in Peru
om de wantoestanden daar aan de
kaak te stellen.
Ook Texelaars kunnen Peru helpen.
Bijvoorbeeld door een brief te schrij
ven naar de Peruiaanse autoriteiten.
en sinaasappels". Het leukst waren
echter de contacten met de mensen
in de kleine, afgelegen dorpjes die ver
van de grote snelwegen liggen. Over
al was het groepje welkom.
Fidel
Ondanks de veranderingen in de
Sowjet Unie, functioneert het com
munisme in Cuba nog volop. Haker:
„Je ziet veel propaganda. Leuzen met
een typisch Zuid Amerikaans karak
ter. Zoals: ,Het is niet erg als de vij
and ons vroeg aanvalt, als wij ons
maar niet verslapen'. We kregen de
indruk dat de bevolking nog veel ver
trouwen heeft in Fidel Castro. Begrij
pelijk, want hij heeft voor een
enorme verbetering gezorgd na de
dictatuur die er voordien was. In ver
gelijking met de omstandigheden
waarin West Europa verkeert, is de
levensstandaard echter laag. Het zal
nu wel moeilijk worden, want de
geldstroom uit Rusland houdt op.
Daarom zullen ze alles doen om het
toerisme te stimuleren". Haker en de
zijnen hadden volop gelegenheid om
kennis te maken met gewone men
sen, maar bezochten ook vleeswaren-
sigaren- en rumfabrieken terwijl
„stappen" in het uit de Spaanse tijd
daterende stadsdeel van Havanna
ook niet achterwege bleef.
Geschenken
Dik Haker had .enkele kilo's" balpen
nen, kleurpotloden en stickers bij
zich, gekregen na een oproep in de
krant. Deze relatiegeschenken bewe
zen goede diensten want ze werden
gretig aanvaard. Aan veel spullen
bestaat gebrek. „Toen we in Varadero
een schooltje bezochten, ontdekten
we dat ze daar schreeuwend gebrek
hadden aan gewone schoolschriften.
Ik wil er zo gauw mogelijk een pak
ket laten bezorgen". Haker, die in juli
a.s. in de VUT gaat, is van plan nog
meer fietsvakanties te maken. Het
eerstvolgende reisdoel is waarschijn
lijk Brazilië of Peru.
Tijdens zijn Cuba-reis heeft Dik een
massa dia's gemaakt. Die wil hij ver
tonen bij een of meer lezingen die hij
in januari zal houden in Den Burg.
Voorbeeldbrieven in het Spaans - met
uiteraard een Nederlandse vertaling -
zijn verkrijgbaar bij de Amnesty-groep
Texel. Wie meer informatie wil heb
ben over deze actie en/of voorbeeld
brieven wil ontvangen, kan bellen
naar contactpersoon: Willem Witte,
tel. 18870.
In het afgelopen jaar „verdwenen" of
stierven in Peru ruim tweehonderd
mensen door acties van de veilig
heidstroepen, zo meldt een nieuw
rapport van Amnesty International.
President Fujimori heeft vanaf juli
1990 herhaaldelijk verzekert de men
senrechten te zullen respecteren.
Sindsdien werden echter hele families
uitgemoord, viel de president hard uit
tegen mensenrechtenactivisten en
werden onvoldoende maatregelen ge
nomen om een verandering teweeg
te brengen.
ivw.
GROET V»
v v
Dik Haker ..Fietsvakantie is de beste manier om land en volk te leren kennen' (Foto Harry da Graaf)
